Ik ben Tony, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Louke.
Ik ben een man en woon in Stekene () en mijn beroep is Senior ITIL Consultant.
Ik ben geboren op 31/03/1973 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek (radio maken), PC's, mijn bedrijfje (www.white-line.be) en mijn schatje verwennen.
Beoordeel dit blog
Het internet bracht ons samen
Hier vindt u de belevenissen van Tony & Inge , een koppeltje dat elkaar via internet heeft leren kennen. Het kan dus echt, een partner ontmoeten via het internet en daar zijn wij het bewijs van!
Heeft u commentaar op onze belevenissen en schrijfsels, laat u horen via de knop "reageer"!
19-03-2006
t\' weekend
Waar zullen we vandaag eens gaan beginnen. Volgens mijn waren we bij vrijdag. Terug op controle met die domme pink. Dorie wat viel me dat tegen zeg, krijg ik daar te horen dat ik dat stom ijzer nog een week moet aanhouden, mijne pink is helemaal nog niet genezen.Echt schrikken deed ik nu ook niet, ik voel wat ik voel en zie wat ik zie natuurlijk, en bond en blauwe pink. Maar tviel me toch tegen, nog een weekje thuis, denk niet dat ik me daar aan ga houden hoor. We zien wel, moet dinsdag zoiezo naar mijn werk, spuitje gaan halen, dan horen we wel verder.
S'avonds heb ik dan de trein genomen naar Gent, waar Tony me kwam ophalen. We zijn dan een zetel voor Tony z'n mama gaan halen die vrijdagmorgen, uit het ziekenhuis ontslaan is. En dan hebben we een stapje in de wereld gezet, een serieus stapje zeg maar. Hum hum, vooral van mijne kant dan. Ik ùmoet eerlijk waar bekennen, ik was in heel mijn leven, nog maar één keer dronken geweest, en dan was dat nog dankzij, de ouders van de familie waar ik au-pair ben geweest. Maar vanaf nu moet ik dus zeggen, dat ik het 2 keer ben geweest he. Niet dat in ongelofelijk veel had gedronken, nee helemaal niet. Misschien was het toch een ééndagsgriepje dan, zou het niet??? Wie wordt er nu inhemelsnaam dronken van wat caipirinha? Tzal de gin-gini wel geweest zijn die ik net iets te vlug achterover heb geslagen he.
Zaterdag is mij dus een beetje voorbij gegaan he, opgestaan met een kater van jewelste, ik weet weer waar mijn hoofd staat hoor. Ik heb me maar wijselijk rustig gehouden terwijl Tony met een klant aan het werk was voor één of ander project. Gelukkig was het na de middag al stukken beter en zijn we nog iets gaan eten. Voor de rest hebben we gewoon een rustige zaterdagavond gehad.
Ook zondag was lekker rustig, deze middag op babyborrel gegaan. Tony heeft kort kennis gemaakt met mijn grootouders en meter, maar voor de rest was de familie niet erg spraakzaam moet ik zeggen, zal wel komen, met pasen, dan is het ons traditioneel familiefeest. En nu zit ik zoals elke zondag weer helemaal alleen thuis, snif snif. En het duurt nog tot woensdag dat ik tony terug zie, lang hoor, maar we zullen ons er wel doorslaan zeker he. Tot de volgende he
Even een klein berichte om julie te laten weten dat we er nog zijn he. We zijn gisteren nog een keertje naar de film geweest. We hadden zin om nog eens te lachen dus het werd Keeping mum. Een film met Rowan Atkinson, je weet wel, de Mister Bean. Best wel een leuke film, beetje gekke film eigenlijk. Maar niet het soort film waarvan ik zou zeggen, die moét je echt in de cinema gezien hebben. Gewoon gezllig thuis, is hij vast ook leuk om te bekijken hoor. Voor de rest niet veel spannends gebeurd. Deze morgen nog een half dagje naar het werk geweest, yep slecht een half dagje. Als gekwetste persoon mag je voor de verzekering enzo niet echt werken he. Aangezien de "grote" baas vanmiddag kwam..... Maar heb ze deze morgen dan toch al een beetje uit de nood geholpen he. Makkelijk is anders hoor, met zo en ijzeren pink. Morgen mag dat stuk ijzer en normaal af. Gelukkig dat het maar voor een dag of 5 was, want ik ben hem nu al seriues beu.
Straks staat mijn ventje hier, we mogen taart gaan eten, bij de jarige mama. Ziet Tony mijn broers nog eens zonder dat ze leffe gedronken hebben, ben benieuwd......
Ja, sommige mensen zeggen wel eens, lomp zijn doet niet zeer doet, wel ik kan jullie nie verzekeren, het kan verdomd zeer doen hoor. Inderdaad, zo een kleine stomme pink die tussen de deur heeft gezeten, ik wens het jullie niet toe. Ik mag dan nog van geluk spreken dat hij niet gebroken is. Naast ons op spoed zat een jongen waarvan de vinger wel was gebroken en daar moesten ze bovendien de ring nog van krijgen ook. Heeft die gast geroepen!! Maar dat terzijde he, ik zit hier nu thuis met zo een ijzeren ding, te vloeken en vies opmezelf want ja,.... k'laat mijn werk wel in de steek he. Tja en ik ben dan een persoontje dat daar wel mee inzit. Ik doe mijn werk nu eenmaal doodgraag. Nu is het mooie nog dat terwijl we op spoed zaten, ik een berichtje kreeg van mijn collega dat ze de volgende dag niet kon komen werken omdat ze goed ziek is. Dus deze simpele ziel maandag naar het werk, papieren afgeven en beetje uitleg geven over ons knutselwerkes die af moeten gemaakt worden. Maar eigenlijk was dat toch niet zo een goed idee van mij hoor om daar een kijkje te gaan nemen, je ziet daar dan allemaal dingen die je niet echt graag ziet. Andere mensen werken op een totaal andere manier das waar, maar als de helft van de kinderen verkeerde kleren aanheeft en diegene die geen pamper moeten hebben wel ene hebben en omgekeerd én als ze allemaal dingen doen die ze normaal bij jouw niet mogen doen, tja dan geraak je een beetje gefrustreerd he. Maar ja veel is daar niet aan te doen. Als we weer met z'n tweeën op onze afdeling staan zullen we plooien wel gladstrijken. Ik hou jullie wel op de hoogte van de flaters die er ongetwijfeld wel nog zullen komen. Groetjes
Jaja, Het was inderdaad weer een zwaar weekend .... Zowel voor Inge als voor mij Hoe dat komt vertel ik zo dadelijk...
Eerst even meegeven dat ik inderdaad ook nog zo verliefd ben op Inge als zij op mij Life is good on that acount Bijna drie maand samen en onze band wordt steeds inniger en inniger ... En het afscheid na het weekend dan weer moeilijker en moeilijker....
Bon... Nu even terug naar het weekend... Zaterdag heb ik idd zéér hard gewerkt in de tuin... In de bijtende kou, de regen, de sneeuw, de gure wind... ben ik begonnen aan het planten van mijn haag aan de straatzijde, kwestie dat ik deze zomer wat meer privacy ga hebben als we op ons terras zitten te eten of te werken of te lezen. Stel je dus geen kleine haagplantjes van 5 cm voor eh, maar dus serieus uit de kluit gewassen laurierkers struiken van ongeveer anderhalve meter hoog en 8 kg per stuk zwaar. Om mijn stuk grond langs een kant af te sluiten heb ik er dus 70 nodig, te planten om de 70 cm. De te volgen procédure:
1) Afbakenen van een strook van 40 cm langs de ganse zijlijn met piketjes en een touw.
(.. tot daar het lichte werk)
2) Lossteken met de spade langs de lijnen 3) Afsteken met de platte schep van de graszoden 4) Afnemen van de graszoden en uitkloppen van de aarde 5) Afvoeren met de kruiwagen van alle afval.
(... tot daar het iets zwaardere werk)
6) Het graven van de putten met een minimum diepte van 35 cm en een doorsnede van minimum 60 cm. 7) Het losmaken van het net rond de kluit 8) het planten van de plant en zorgen dat ze recht staat. 9) Het opvullen van het gat en aanstampen 10) Het gelijktrekken van de grond en het afwerken.
(... het zwaarste werk)
Nu zou je kunnen zeggen dat dat met een paar man zeker te doen valt... probeer het je even voor te stellen als je het helemaal alleen moet doen.... Ik ben dus zaterdag tot en met nummer 38 geraakt (iets voorbij halfweg dus). Normaalgezien ging ik dan zondag de rest doen, maar dat was buiten de spierpijn gerekend... ik had zelfs zoveel pijn dat ik kramp kreeg zaterdagavond in mijn dijspieren bij het stappen...
Zondag hebben we het dan dus maar verplicht rustig aan gedaan, Inge was natuurlijk ook doodmoe van het vele shoppen :-p In de namiddag zijn we dan nog naar de Palaestra in Deinze gereden om onze traditionele duik te nemen, kmoet wel zeggen dat ik veel minder gezwommen heb, had beetje schrik om weer kramp te krijgen... Vandaar zijn we dan terug naar huis gereden om onze zwemspullen uit te hangen en Inge haar weekendspullen op te halen... Bij het buitenstappen wou ik dan snel snel nog even een foto maken met mijn GSM van het gedane werk toen ik ineens een "BONK" JODEL!!!" hoorde... Inge had bij het sluiten van de deur niet goed opgelet en bij het (nogal hard) dichttrekken van de voordeur zat haar pink ertussen. De vinger onmiddellijk mooi blauw en opgezwollen.... en mijn schatje kermend van de pijn... we hebben dan eerst haar vinger onder de ijskoude kraan gestoken en dan toch vertrokken op bezoek bij mijn mama die ondertussen al meer dan anderhalve maand in de kliniek ligt. De pijn in Inge haar pink werd er echter niet beter op en een verpleegster van de gang waar mijn mama verblijft die even keek raadde ons toch aan om langs te gaan op spoed... Wij dus naar beneden naar de spoed.. wachten ... dokter die langskomt om te zeggen dat hij zo dadelijk komt, nog wachten, fotoke nemen, nog wachten.. en dan de dokter die terugkomt om te vertellen dat de vinger niet gebroken is (gelukkig) maar toch voor 5 dagen in een metalen spalk moet. En mijn lieverdje helaas 5 dagen werkonbekwaam, waar ze dan nog het meeste het hart van in was (ja sommige mensen doen hun job écht graag en met hart en ziel). We waren dan nog net op tijd om onze pa op te halen bij ons ma en hebben hem dan nog naar huis gevoerd. Om mijn schatje te troosten zijn we dan naar de Colmar in Oostakker gaan eten... En dan heb ik ze thuis afgezet rond 23u... Ikke dan nog in mijn eentje terug naar Deinze, waar ik direct mijn nest ben ingekropen, ook is was steendood....
Hoe het ons deze week vergaat en hoe Inge zich tijdens haar gedwongen thuiszitten zal bezighouden lezen jullie binnenkort wel weer ...
Wat is volgens jou de meest romantische wereldstad?
Over mijzelf
Ik ben Inge, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mieke.
Ik ben een vrouw en woon in Stekene () en mijn beroep is Kinderverzorgster.
Ik ben geboren op 16/07/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zwemmen, Afrika, Mijn petekindje en the love of my life ambeteren.
Waar zullen we vandaag eens gaan beginnen. Volgens mijn waren we bij vrijdag.
Hoe dat komt vertel ik zo dadelijk...
