Ik ben Tony, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Louke.
Ik ben een man en woon in Stekene () en mijn beroep is Senior ITIL Consultant.
Ik ben geboren op 31/03/1973 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek (radio maken), PC's, mijn bedrijfje (www.white-line.be) en mijn schatje verwennen.
Beoordeel dit blog
Het internet bracht ons samen
Hier vindt u de belevenissen van Tony & Inge , een koppeltje dat elkaar via internet heeft leren kennen. Het kan dus echt, een partner ontmoeten via het internet en daar zijn wij het bewijs van!
Heeft u commentaar op onze belevenissen en schrijfsels, laat u horen via de knop "reageer"!
12-03-2006
zondamiddag
Even een kort berichtje op deze mooie zonnige zondag. Hier gaat alles rustig z'n gangetje, ik ben nog steeds dolverliefd op Tony en ik durf wel met 100% zekerheid te zeggen dat dat omgekeerd ook wel zo is. Dit weekend heeft Tony zeer hard in de tuin gewerkt. Van de 70 ;1.50 meter hoge haagplanten, heeft hij er al een stuk of 38 gezet. Hij maar werken en ik had leukere dingen te doen hoor. Ben nog eens lekker geld gaan uitgeven. Af en toe mag een mens zichzelf eens verwennen met nieuwe dingen. En ondertussen kon ik nog een lekker bijkletsen,( of roddelen zoals je het noemen wil) met de mama. Af en toe een moeder- dochterdagje is zeker wel eens leuk. En wees er maar zeker van dat we goed hebben bijgebabbeld, over van alles en nogwat. En omdat ik tegenwoordig mijn ma iets minder vaak zie( daar zit Tony voor iets tussen he) hebben we elkaar natuurlijk wel heel wat te vertellen. Van ex-liefjes van de mama over toekomstige schoonzonen. Verder hebben we dus eigenlijk niet veel gedaan. Straks zetten we de zondagse traditie voort, dan gaan we lekker een duik nemen in het in het zwembad van Deinze. En natuurlijk ook nog eens even binnenspringen bij de mama van mijne toekomstigen. Tot hier het korte berichtje, Tony zal vanavond ook nog wel wat achterlaten vermoed ik; Tot binnenkort he
Donderdag is alweer voor bij.Soms gaat de tijd zo snel, en dan weer tergend traag voorbij. Vooral als Tony bij me is, dan vliegt de tijd veel te snel, voor we het goed en wel beseffen is het al na tienen en moeten we elk richting ons huisje. Het is inderdaad zoals Tony al zei,ik vind het steeds moeilijke en moeilijker om afscheid van hem te nemen. En inderdaad we zijn dan nog geen jaren samen, ik voel me er zo goed bij he, alles klopt, alles voelt vertrouwd, we kunnen over alles praten en we lachen best ook wat af. Heb me al vaker afgevraagd hoor, waarom ik hem niet vroeger ben tegengekomen. Soms (nou ja, vaak) dromen we van onze toekomst samen en dan zouden we inderdaad graag hebben dat we al wat verder waren. Stilletjes dromen van een huisje ergens gevuld met onze eigen kinderen. Vroeger was dit een grote droom van mij , maar sinds een kleine 3 maand, besef ik meer en meer dat dit geen droom meer is, maar echt toekomst kan worden en man, wat doet dat me goed voelen. Ik heb me echt in geen tijden meer zo goed gevoeld . Gek wat één enkele persoon in je eigen leventje kan teweeg brengen. En wat dat gezonde verstand betreft, soms heb ik ook wel eens zin om dat achterwege te laten en gewoon mijn hart te volgen hoor. Maar als dat gebeurt, dan horen jullie dat misschien wel he.
Vanavond ga ik trouwens weer naar mijn schatje ... Is alweer van zondag geleen dat we elkaar gezien hebben Als je verliefd bent weet je dat dat héél lang is Voor de verdorden van hart is een dag alleen een futiliteit natuurlijk. Niet dat af en toe eens een dag alleen en een avond om door te werken geen deugd kunnen doen eh... maar toch.. het gemis is er, héél erg zelfs. In het begin had Inge ook nog zo die reflex van .. ah ja, binnenkort zien we elkaar wel terug ... maar ik heb de indruk dat dat ook bij haar sterk aan het veranderen is.. maar dat moet ze zelf maar eens toelichten hehe. Ik maak me toch wel vaak de bedenking dat dit toch echt wel goed zit... ik weet het, kheb dat ooit nog al eens gezegd...maar dit voelt gans anders aan. En we dromen samen al van de toekomst dat is waar... en soms zouden we willen dat alles wat sneller gaat en we rap rap dingen kunnen doen, maar gelukkig overheerst dan ook weer het gezond verstand (soms bij Inge wat meer dan bij mij hehe, ben dan ook een Ram voor iets eh)... Bottom line is dat we het echt wel goed hebebn samen en dat we de fundering en de ruwbouw van een heel stabiele relatie al af hebben.... hoe de afwerking zal gebeuren zal de toekomst ons dan wel uitwijzen We houden jullie zeker op de hoogte...
Het is alweer dinsdag.. de dagen worden hier aaneen geregen zoals kralen aan een ketting.. en het gaat precies steeds harder en harder .... Na een superdruk maar zeer leuk weekend hadden we gisteren dan de langeverwachte laatste wedstrijd van ons minivoetbalteam (http://lions.white-line.be). We moesten supervroeg spelen, om 19h reeds... dus ik had al schrik dat al mijn spelers er niet op tijd zouden geraken. Ook was er de druk om ook deze laatste wedstrijd winnend af te sluiten, zodat we ongeslagen het seizoen konden afsluiten. We moesten gisteren spelen tegen een ploeg waar we het in de heenronde al vrij moeilijk tegen gehad hadden en die tegen de runners-up al gestunt hadden. Daarnaast waren ze méér dan gemotiveerd om van ons te winnen en zo rechtstreeks verantwoordelijk te zijn voor de uitslag van het kampioenschap. Ik moet natuurlijk niet zeggen dat ook wij enorm gemotiveerd waren om ook deze laatste wedstrijd tot een goed einde te brengen. En wat een einde hebben we eraan gebreid hehe... Op het einde van het eerste kwart (bij minivoetbal speel je 4 maal een kwartier) stonden we reeds 5-0 voor. Een voorsprong die we tot grote frustratie van onze tegenstanders nooit meer uit handen gegeven hebben. In het vierde kwart zijn we dan nog een versnelling hoger gaan spelen, waardoor onze tegenstanders helemaal op hun adem getrapt waren en sloten we af met een magniefieke 12- 5 ... Je kan je wel voorstellen dat ik als coach / sponsor enorm trots ben op mijn team. We hebben toch maar eventjes als volledig nieuwe ploeg bewezen dat we er klaar voor zijn.... Nu nog even vrijdag afwachten, want dan speelt onze medeleider zijn laatste wedstrijd... Als zij gelijk spelen of verliezen zijn wij kampioen, anders komt er nog een ultieme wedstrijd
Wat is volgens jou de meest romantische wereldstad?
Over mijzelf
Ik ben Inge, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mieke.
Ik ben een vrouw en woon in Stekene () en mijn beroep is Kinderverzorgster.
Ik ben geboren op 16/07/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zwemmen, Afrika, Mijn petekindje en the love of my life ambeteren.
