Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zwangerschapsblog van een trotse (bijna) papa
26-04-2010
Eerst even voorstellen...
Hey hallo, ik ben Tom J. en ik word papa. Omdat er altijd zwangerschapsblogs gemaakt worden voor en door vrouwen, dacht ik dat ook maar eens de mannelijke kant moest verteld worden. Ik ben een jonge (bijna) papa van 26 en ben sinds februari dit jaar getrouwd met de liefde van mijn leven, Natalie Vanheusden. We wonen nu ook al een jaartje samen en hebben ondertussen ook een kinderwens. Na tien mooie jaren samen wordt het daar eindelijk ook eens tijd voor...
Na 5 maanden zwoegen en zweten is het ons gelukt. Na de nachtpost lag ik eindelijk net te slapen toen ik na een uurtje maffen wordt wakker gemaakt door een paar harde kreten en gelach. Mijn vrouw kwam de kamer binnen met de predictor in haar hand en ja hoor POSITIEF !! Dolblij en een beetje suf zei ik onmiddellijk WOOHOO alles werkt zoals het moet (want een mens hoort en leest nogal wat over vruchtbaarheidsproblemen en na een tijdje...), met daarachter IK WORD PAPA !? ... Mijn vriendin vertrok dan maar dolblij naar haar werk en ik moest proberen de slaap te vatten, wat natuurlijk niet echt lukte. Toen ik opstond was zij alweer terug thuis klaar voor een 2de test met een predictor die ook het aantal weken liet zien. Positief en al 4-5weken zwanger !!!
2 Dagen later had mijn vriendin al bloed laten trekken bij de huisdokter en na een kort telefoontje wisten we diezelfde namiddag nog of ze inderdaad 100 procent zeker zwanger was. En ja zoals verwacht zeer zwanger... De dag erna moest mijn vriendn terug naar de dokter voor wat onderzoekjes, en ik had tijd dus ging ik mee. Ongeveer 5minuten binnen geweest bij de dokter, enkel bloeddruk gecontroleerd en een zwangerschapsboekje gekregen... Als er iemand gemakkelijk geld verdient dan zijn het de huisdokters wel... De bevallingsdatum is 16/12/2010. Ook kregen we in het kort wat uitleg over welke afspraken we moesten maken etc... In mijn ogen niet echt nuttig maar goed... Eerste afspraak bij de gyneacoloog op 4 mei, met de eerste echo...
6 Weken onderweg nu en de misselijkheid is er toch wel al. Van dat
chagrijnig gedoe heb ik nog niet veel gemerkt. Ze is niet meer
prikkelbaar als anders dus das dan weer positief want die vrouwen soms
manman... Ook heeft ze een versterkt reukvermogen, een kleine tip bloedworst bakken in de buurt van een zwangere vrouw is NIET goed lol. Ik moet blijkbaar ook het pikante uit het eten laten want daar kan ze ook niet meer zo goed tegen.
Jaja weeral een weekje dichterbij. Mijn vrouwke heeft dan toch al wat last van misselijkheid, maar zoals we ze kennen geen gewone misselijkheid... maar avondmisselijkheid. Ik wist niet eens dat dat bestond maar blijkbaar komt dat ook voor in plaats van of samen met ochtendmisselijkheid. Ik vind dat eigenlijk wel toffer zo avondmisselijkheid Kan ik lekker vanalles knabbelen zonder dat zij alles pikt oooh zalig... althans voor mij toch. Ze begint zich ook zowat onwennig te voelen soms maar ja da hoort er allemaal bij he... Volgende dinsdag eerste ECHO dan weten we weer een beetje meer.
I´ll keep u posted !! Ohja schrijf gerust wa in mn gastenboekje want ik ben van plan deze site bij te houden voor onze kleine later ! Mercikes !
`T is nie waar, ze is bij de waarzegster geweest....OMG !
Het kon niet ontbreken he, madam is zo nieuwsgierig dat ze naar nen waarzegger of -ster gelopen is om meer te weten te komen over de zwangerschap. Echt weer iets voor vrouwen he... Ik geloof echt niet in dieje zever, ik probeer dan ook alles wat ze vertellen 100 % tegen te werken. Zo zei ze dat we nog op vakantie zouden gaan samen, hehe niet dus Toen we in het begin bezig waren over wat het geslacht zou kunnen zijn en ook hoeveel het er zouden kunnen zijn zei ik altijd: 2 meisjes... Waarom 2 ? Wel we hebben daar zeer grote kans op aangezien schoonpapa een tweeling was. En aan mijne kant zit dat er ook ergens in. En waarom meisjes,... ja ik weet niet das mijn buikgevoel... Had wel wat veel lachouffekes gedronken toen ik dat zei... Alst maar gezond is zeggen we dan, en liefst geen kabouterke... Maar blijkbaar had de waarzegster dit ook verteld en dat we onze handen ermee vol zouden hebben. Alleen of het er 1 of 2 gaan zijn kon ze nie vertellen, komaan zeg... als ik dat al kan he.. jonges toch, taffeleirs ! Maar goed ik blog u later nog eens want kmoet nog gaan eten... slukes !
Ja normaal gezien zouden we dus naar den echo moeten gaan, maar guess what... de vriendelijke mensen van het ziekenhuis in Genk hebben geen tijd voor ons op deze dag. Ik veronderstel dat er weer een paar Hollanders voorrang krijgen want zo gaat dat daar altijd, dat is alom geweten. Ik vind dat eigenlijk niet kunnen, maar wie ben ik he... Nieuwe afspraak gemaakt op 10 mei voor de allereerste echo dus. Blijkbaar is die van 12 weken de echte chique echo... allee dat zeggen ze toch... Proficiat hij lijkt op u, is niet echt zoiets dat ik hoop dat ze gaan zeggen daar maar goed. Wish me luck
Heyla efkes geleden he, tijd voor een update. Hebben vorige week de allereerste echo laten doen en alles is pico bello. Eerste echo is blijkbaar zon interne echo weet ge wel met zon dildo staaf langsonder ahum erin en dan maar roeren int potje lol... Ik moet zeggen dak blij ben dat ik geen vrouw ben manman... De eerste beelden zagen er een beetje raar uit en toen zagen we het.... echt chique moment. Hartje was al in orde en het foetusje was 11,6mm groot. Na de echo kreeg mn vrouwke nog een borstonderzoekske en ik moet zeggen ik heb men roeping gemist hehe. Ik ga proberen de print-out van de echo online te zetten, tis echt de moeite. Na het borstonderzoek moesten we nog afspraken maken ivm verdere onderzoeken, daar zijn ze wel beter in geworden als ik mijn ma mag geloven, achter 2weken bloed trekken , 2weken daarna eerste externe echo en 2 weken daarna nog een of andere test... Triple test noemen ze dat allemaal. Nog nooit van gehoord dus den deze is weer benieuwd wat er gaat gebeuren allemaal. Achteraf zijn we nog even gaan melden bij de beide families dat alles 100% was...
Eindelijk na lange tijd is het moment aangebroken van onze eerste externe echo. De mooiste eruit werd ons vaak gezegd. En dat is ook helemaal waar ! Even ons gaan aanmelden in het ziekenhuis en na enkele minuutjes wachten waren we dan eindelijk aan de beurt, blijkbaar hebben ze mij de vorige keer horen grommelen omdat we daar 2.5 uur zaten te wachten want deze keer ging het wachten vrij vlot. Natalie moch gaan liggen en de gyneacologe haalde haar taser van star trek naar boven en we kregen ons eerste beeld door... Prachtig, we verschoten ons dat de baby ondertussen al zo groot was geworden, na meting bleek hij of zij 6.37 cm groot te zijn. Een juiste lengte dus, hierdoor zit de baby perfect op schema voor de bevallingsdatum. Ook werd er een risico analyse gedaan via meting van de nek-kromming of zoiets waaruit men dus kan zien hoeveel kans er is op syndroom van down en dit soort aandoeningen. Maar alles was in orde, een extreem kleine kans op syndroom van down nl. 1/70.000. Alles was voor de rest ook goed. Een pak van ons hart natuurlijk want ge hoort zoveel de laaste tijd. Heel trots vertrokken we in het ziekenhuis met weer een foto van onze toekomstige zoon/dochter.
De meter was al een tijdje bekend maar voor de peter wou ik het op een speciale manier vragen, allee speciaal, gewoon zo tussen de mannen met een verse pint en een stevige Cubaanse sigaar in de hand op een mooi terraske in de zon, allee ge kent da wel... Mijn vrouw bleef maar pushen om het toch maar eens ene keer te gaan vragen want ik bleef maar uitstellen, mijn fout niet, de fout van het Belgische weer want alles moest juist zitten. Op een dag nodigde ik mijn beste kameraad uit voor een bbq bij mijn schoonouders thuis en dat was het moment want de vrouwen gingen erna naar Mayumana kijken, één of andere show in de ethias arena. Ik natuurlijk het vlees aan het pakken en de vrouwen aan tafel zodat ze eerder konden vertrekken. Ze waren rustig aan het eten en ik met m'n beste kameraad en mijn 2 schoonbroeders stonden aan het vlees toen plotseling de meter luidop vraagt aan mijn vrouw: "Weet David het nu al want dat duurt nogal..." Lap typisch iets voor een vrouw, ik heb dan maar mijn daad bij de metere haar woord gedaan en gevraagd of mijn beste kameraad David peter wou worden.... Wekenlang afhouden voor het juiste moment en dan zo afgaan als een gieter jaja het is niet iedereen gegeven, In ieder geval toen de vrouwen wegwaren hebben we er wel op geklinkt en een lekkere Cubaanse sigaar bij gerookt hmmmmm, dan toch nog iets goed gedaan...
Hallokes, jaja het is weer tijd voor een echotje. De allerlaatste ker dat de madam haar benen moet open doen voor der zon mega camera in vliegt. Ik had er eerlijk gezegd niet veel zin in omdat de vorige ervaring bij onze gyneacoloog niet o denderend was. We moesten namelijk 2 u wachten voordat we aan de beurt waren, oo al hadden we een afspraak... Ik vind dat niet kunnen, maar goed. Met goede hoop kwamen we weer bij het ziekenhuis aan. Nadat we aangemeld waren weer naar boven, maar toen we op de afdeling aankwamen sprong ik bijna een gat in de lucht 2 koppeltjes voor ons en voor de rest niemand... Perfect op afspraak werden we binnengelaten bij de dokter en wat een verschil, heel vriendelijk, gevoelig en een luisterend oor, ik vraag me af of hij mijn blog gevonden heeft.. Hij zou graag willen proberen om geen interne echo te maken, maar een externe bij hem ook al denkt hij dat het wat vroeg is om dit bij hem te doen. Normaal wordt dit pas gedaan na de 20weken echo. Het verloopt zeer goed en al gauw zien we ons kleintje op het scherm verschijnen, zeer actief en kerngezond volgens de dokter. Hij is zelfs al aan het duimelen. Het geslacht is nog niet voor nu, 5 augustus kunnen we dit pas duidelijk zien. Dolgelukkig en moi op tijd kwamen weer buiten, we zijn enorm gelukkig... Tot de volgende !!!!
PS: mercikes voor het groot aantal geinteresseerden en voor de leuke reacties !
Hallo daar, het is weer zover tijd voor een nieuwe echo... Een heel belangrijke echo want we zijn te weten gekomen wat we nu eigenlijk verwachten een jongen of een meisje... Dus nauurlijk waren we beide enorm zenuwachtig. De echo was om 15u en den deze had weer morgenpost natuurlijk, dus was het weer jagen jagen. Natalie zou wachten bij schoonmama in Genk zodat we ietskes sneller aan het ziekenhuis zouden zijn. Zo gezegd zo gedaan en na de gewoonlijke middagdrukte op de baan rond de middag kwamen we mooi op tijd (14:48 om precies te zijn) aan. Na een snelle elektronische inschrijving (jaja elektronisch en zelfs in Genk werkt dat snel...) en een geren door de gangen van het ziekenhuis, kwamen eindelijk weer aan op onze vertrouwde afdeling, op ons vertrouwde paar stoeltjes bij (één van) onze vaste gyneacoloog.
We gaan eens naar het kindje kijken zei ze waarop Natalie zeer vlug zei dat ze graag zou willen weten wat we nu eigenlijk verwachten, en ja ze ging ons verlossen van onze vraag, als hij/zij de beentjs open deed tenminste. Ze overloopte weer alles van onze kleine en alles was piekfijn in orde , geen hazelip, hersenen en hart piekfijn in orde, gewicht en lengte ok kortom alles was zoals het zou moeten zijn. En als allerlaatste keek onze gyneacoloog naar het geslacht en.....
EEN JONGEN !!!!!!
Eindelijk wisten we het.. een jongen. Niet dat het veel had uitgemaakt maarja we wilden een beetje vooruit met de uitzet en als je het geslacht weet is dat 10x makkelijker, anders moet je alles kopen in neutrale kleuren en das ook nie alles.
Allee alles is dik in orde en das nog altijd het voornaamste, op naar de volgende verrassing !!
Kaartjes en geboortelijst en doopsuiker en.... WAAAAAH! (Deel 1)
Hey hier ben ik weer na lange tijd. Heb weinig tijd gehade de laatste tijd om nog eens tegoei te bloggen maar hier is er toch nog eentje. Dingen waarvan ik vroeger zei van "oh dat lukt wel tijd zat... ","stelt toch niks voor...","is toch zo gebeurd..."daarvoor is het nu toch wel stillekes aan hoog tijd voor. Geboortekaartjes is bijvoorbeeld zoiets, en weer beginnen de mensen zich te moeien he, zo van ja maar niet bij die drukker want die heeft bij dingese zo gedaan en van dat allemaal he. Echt zo van die dingen waar ik het van op mijn systeem krijg, maar ja we moeten erdoor he, lol! Even naar de drukker en dan 1 of 2 boeken mee naar huis nemen om eens door te bladeren, dat was de bedoeling en na ongeveer anderhalf uur bij de drukker had ik dan ook m'n 2 boeken mee. We hadden er dan maar een paar elk genoteerd waaruit we gingen kiezen want anders blijf je twijfelen (vooral de mama toch) .Oma Gloria was natuurlijk weer zeer nieuwsgierig en wou toch te weten komen wat het ging worden, ook al wilden we dit toch een beetje voor ons eigen houden... Natuurlijk niet zo naar de goesting van omake maar ja hehe... Na ongeveer een dag hebben we toch onze keuze van kaartje en tekst kunnen maken en gaan we alles morgen binnenbrengen bij de drukker. Nu dus alleen nog even wachten op de proefdruk, en dan hopelijk is mama content na de 4de of 5de druk ;) en zijn we klaar... Hoop ik toch, wat een gedoe voor een klein kaartje...
Geboortekaartjes en geboortelijst en doopsuiker....WAAAH! (Deel2)
Jaja nog een berichtje... De geboortelijst is ook zoiets dat ze echt gemaakt hebben voor de mannen onderons op hun zenuwen te testen. Niet dat ik het geen leuke ervaring vond, maar 't is toch echt meer een vrouwendingen zo dat winkelen zonder mee naar huis te nemen... Want eigenlijk ist winkelen voor anderen voor uw eigen.... of zoiets allee 't is nie echt logisch, maar ja het hoort erbij he! Natuurlijk hadden we zelf de hele lijst al zo aangeduid op pc met artikelcodes en met catalogus erbij, maar ge moet dat toch eerst eens allemaal in uw handen hebben gehad en zien wat het eigenlijk allemaal precies is. Om het dus in de woorden van de mama te zeggen. Zogezegd zo gedaan en wij met de vriendelijke winkelmadam door den hele winkel op hé... Zeer leuk allemaal, zeer leuk hehe. Na een uurke zo wat waren we klaar en zouden ze dan onze geboortelijst op internet zetten, we kregen een hoop kaartjes van prémaman mee voor bij de geboortekaartjes en we mochten beschikken. En met een smile op onze gezichten en een zucht van blijdschap dat we ervan af waren reden we rustig terug naar huis. MMMmmm mooie tijden, niet waar...
Weer een tijdje geleden, maar hier ben ik weer ;) Het is zover, de befaamde suikertest oftewel de test om zwangerschapsdiabetes vast te stellen. En sinds dat bij Nat in de familie zit is het dus weer eventjes stressen... Er werd dus bloed getrokken toen Nat nuchter was en dan kreeg ze zo´n serieus vies smakend suikerdrankje dat blijkbaar bekend staat als moeilijk af te krijgen :))) Na een uurtje wachten werd dan weer opnieuw bloed getrokken om te kijken of de suiker volledig verdwenen is, de uitslag van deze test zouden ze ons dan telefonisch laten weten, als deze niet goed zou zijn dan gaan ze een uitgebreide test doen. Nat moest nuchter blijven voor de suikertest en daar worden zwangere vrouwen niet zo happy van, geloof me vrij. En nu maar hopen dat alles goed komt...
Zoals een beetje wel te verwachten was is de eerste suikertest toch niet zo goed meegevallen, tijd voor de uitgebreide test dus en Nat ziet er al enorm tegen op... Er wordt dus weer bloed getrokken op een nuchtere maag en dan wordt er ieder uur voor 3 uur lang telkens opnieuw bloed getrokken. Zo kunnen ze zien of de suiker na x aantal uren toch verwerkt wordt. Als deze test niet goed genoeg zou zijn dan zal ze binnen moeten voor een dag of 2 zodat ze een aantal dingen kunnen testen, laat ons hopen dat alles goed komt. Zo gezegd zo gedaan, maar dit keer kon ik zelf er niet bij zijn, iemand moet nog gaan werken he... Ze is dan met haar mama gegaan en het viel haar niet goed mee, maar ze was blij toen ze eindelijk iets kon eten al was het maar een strontduur en onsmakelijk klein broodje vanuit de cafetaria van het ziekenhuis. Wederom zouden ze bellen indien er iets loos was...
Eindelijk tijd voor nog eens een echo, de enige keer dat k met goesting meega naar het ziekenhuis, en dit keer is het zeker speciaal omdat het zo´n 3d echo is. Deze is enkel op aanvraag door de ouders en wordt dus ook nooit terug betaald door de ziekenkas, maar ik kan het zeker aanraden, als je geluk hebt en de kleine ligt goed dan zijn de foto´s en filmpjes echt fantastisch om te zien. Bij ons lag de baby redelijk goed, in het begin was het wat moeilijk m te zien omdat onze Ruben tegen de moederkoek aanlag met zijn gezichtje. Door een beetje te schommelen met Nat hare buik kreeg ze wat reactie en konden we wat meer zien. Op een bepaald moment riep de dokter ineens "Kijk daar, hij is aan het plassen". En onmiddellijk zoomt ze in en begint ze te filmen... Ik wist niet goed wat ikdaaran moest denken, maar blijkbaar is dat vrij uniek dat zoiets gebeurt en zelf had ze het nog nooit gezien. Echt prachtige foto´s en een heel mooie ervaring. Volgens Nat lijkt Ruben erg op z´n vader maar dat kan je zelf beslissen, heb enkele foto´s van de 3d-echo gepost. Kijk maar eens. Nadien kregen we een aantal foto´s en filmpjes mee op cd. Een aanrader voor iedereen, zeker als je al wat tegenslag heb gehad met iets duidelijks te zien op de gewone grote echo´s.
Af en toe kan je een aantal colleges volgen over een aantal dingen die te maken hebben met de zwangerschap. Deze worden georganiseerd door kind en gezin in samenwerking met het ziekehuis en ze zijn volledig gratis om te volgen, ook krijg je tijdens de pauze gratis drank en speculoos, allen daarheen zou ik zo zeggen. Nee, het is wel de moeite om eens te gaan, zeker omdat we zelf nooit niet erg direct betrokken zijn geweest bij een bevalling. We gingen naar de uitleg over zwangerschap en bevalling in het algemeen gevolgd met een bezoek op de kraamafdeling, de bevallingskamer en de afdeling waar al de couveuzes staan. Ik vond de uitleg een beetje langdradig, maar er waren wel een paar vragen waar we mee zaten ivm epidurale enzo waar we eindelijk eens een duidelijk antwoord voor kregen. Na een kwartiertje pauze mochten we naar bovengaan door een ellenlange gang naar de kraamafdeling. Er zijn blijkbaar een aantal soorten een-persoonskamers 3 om precies te zijn. Wij kregen de DELUXE-kamer te zien en de kleinste van de 3. De deluxe-kamer is echt overdeven groot met een living en al erin lol. Nadien mochte we kijken in de beallingskamer zelf, echt chique om eens te zien allemaal. Nadien kregen we ook een foldertje mee ivm naelstrengbloeddonatie waar we zeker aan zullen meewerken. Een aarader om eens te volgen voor iedereen die op het punt staat om te bevallen.
Hey even een kort berichtje ;) Na de uitgebreide zwangerschapstest moesten we dus wachten op een bevrijdend telefoontje, toen dat na een tijdje maar niet kwam hebben we maar zelf gebeld. Blijkbaar werd de suiker wel afgebroken zoals het moest alleen niet zo snel als anders, na het tweede uur was de suiker compleet uit het bloed verdwenen, niets dus om zorgen over te maken. Met Ruben is ook nog alles perfect in orden en volgens de laatste metingen weegt hij op 30 weken nu ongeveer 1,1kg en zal bij de geboort ongeveer 3,3kg gaan wegen, ideaal dus en zeker geen zwaardere baby ;)
We moesten voor de x-ste keer naar de gyneacoloog voor een routine opvolging van de zwangerschap. Maar zo routine was het toch allemaal niet want Natalie haar bloeddruk was veel te hoog. Zoals ik eigenlijk wel al een beetje had zien aankomen zou Natalie verder opgevolgd moeten worden in het ziekenhuis van Genk. Ze werd dan ook onmiddellijk opgenomen voor een 24uurs onderzoek en opvolging. Haar bloeddruk wou blijkbaar maar niet zakken en na een antal bloed en urine onderzoeken bleek dus dat er een zwangerschapsvergiftiging zat aan te komen, iets wat negatief kan zijn zowel voor haar als voor Ruben. Na een 2-tal dagen hebben ze dan maar beslist om de geboorte van Ruben die 32weken is op te wekken omdat het gevaar op dat moment groter was voor de mama als voor Ruben omdat Ruben al volgroeid is qua interne organen. Het enige dat nog moest gebeuren was een longrijping. Dit zouden ze een boost geven door 2 spuiten, hierdoor versneld de longrijping op 2 dagen naar de rijping van een extra week, wat voldoende was voor een volledige rijping.
Met deze woorden maakten ze mij wakker deze zaterdag, ze zouden de bevalling op gang gaan zetten. Ik dus in allerijl naar het ziekehuis, want meestal is ze dan binnen de 16u bevallen of zoiets. Dat hebben ze mij dus altijd wijsgemaakt. Ze spuiten vaginaal een oplossing in en dat doen ze maximaal 2x per dag. Dit dient om de baarmoeder voor de bereiden en om de weeën op te wekken. Maar na een lange middag, namiddag en avond was er nog steeds geen beweging... Die avond kwam de kinderarts van de neonatalogie bij ons langs om even alles uit te leggen wat er ging gebeuren en wat de risico's waren van de vroeggeboorte, hierin heeft ze ons gerust gesteld. De bevalling zou pas voor zondag zijn omdat ze anderhalve maand te vroeg was en haar baarmoeder nog verder voorbereid moest worden, ik mocht dan ook rustig naar huis gaan om te slapen, het zou niet voor van de nacht zijn.
Zondag werd ik wakker gemaakt met een telefoontje van Natalie, ik mocht op mijn "gemak" naar het hospitaal komen want de voorweeën waren begonnen. Ik dus "op mijn gemak" tegen 180km/uur naar het ziekenhuis heen. Ze lag rustig in haar ben en ze had weeën om de 15 a 10 min. Na een uurke werd de pijn toch erger en om haar te kalmeren en wat rust en pijnverlichting te geven mocht ze in bad. Na een tijdje rustig in bad te hebben gezeten begon ze echt wel enorm pijn te krijgen en moest ik aan het koordje trekken (alarmbel). Samen met de verpleegster haalde ik haar uit bad en het was menens. Ze verloor wat bloed en we brachten haar zeer voorzichtig terug naar de kamer. De verpleegster vroeg wel dat Natalie wat rondliep en wat op een bal ging zitten, maar dat was buiten Natalie haar willeke gerekend want de pijn was voor haar té hard. De verpleegster ging dan maar de assisten erbij halen, maar ze keek zo een beetje van is ze niet wat aant overdrijven want zolang is ze nog niet bezig met haar weeën.....
De assistent kwam binnen en conroleerde even hoeveel opening ze had. Ze had al 8.5cm opening en moest dus asap naar de bevallingskamer, het was hoogste tijd... Het gedoe en de drukte ga ik jullie een beetje besparen, maar na een moeizame infuus-plaatsing, het overdreven makkelijk breken van het water door de rechterwijsvinger van de vroedvrouw en het ontbreken van tijd voor een epidurale te plaatsen, heeft mijn vrouwke fantastisch werk geleverd want na een kwartierke in de bevallingskamer is Ruben ter wereld gekomen. Wat te vroeg en nog zo klein en fragiel, maar met de stembanden van de mama... ;)
 "Smile"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Twisted Evil"){kind=icon}
