Ik ben Tom Van Hoof
Ik ben een man en woon in Laakdal (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 24/02/2002 en ben nu dus 23 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, kunst, basketbal, badminton, joggen, natuur.
altijd optimistisch
Tom
leven met kanker
22-07-2019
Begonnen met een nieuwe blog !
Hallo iedereen
Er is ondertussen al een jaar gepasseerd sinds mijn behandeling gedaan is. Ik heb veel kansen gekregen, sommige gepakt en andere van me laten wegglippen. Soms zijn dingen anders gegaan dan ik wilde maar ik heb mezelf verplicht om nergens nog spijt van te hebben. Vanaf nu ga ik voluit leven en me inzetten voor de dingen die ik wil bereiken in mijn leven, als nooit tevoren. Eigenlijk gaat het best goed met mij. En omdat ik jullie niets interessant nog te vertellen heb over mijn ziekte en alles wat daarmee gepaard ging heb ik besloten om een nieuwe blog te beginnen, ditmaal op Tumblr.
Ik ben jullie allemaal enorm dankbaar, dat jullie samen met mij mijn reis naar genezing hebben gevolgd. Jullie steun was voor mij duidelijk voelbaar en een grote meerwaarde !
Dit is de link voor mijn nieuwe blog : https://tom-van-hoof-things.tumblr.com/
Die blog zal voornamelijk gaan over mijn verdere muzikale ontwikkelingen. Ik hoop dat jullie allemaal zullen overschakelen naar mijn nieuwe blog en ik hoop zo met jullie in de toekomst verder te communiceren.
Ik heb een cover op youtube gezet van het nummer 'Fresh Eyes' van Andy Grammer. Hopelijk vinden jullie het leuk. Ik heb me heel hard geamuseerd bij het opnemen van de cover.
Het is al weer een hele tijd geleden dat ik nog iets op deze blog heb gezet. Ik vond dat het vandaag daar een goed moment voor was.
Het gaat echt goed met mij. Ik heb veel meer energie dan een tijdje geleden en ik heb de indruk dat de vele beurten kine eindelijk hebben geholpen. Mijn rapport met kerstmis was ook goed en ik heb al genoten van de feestdagen. Nog prettige feesten trouwens aan iedereen die dit leest !
Ik ga het nieuwe jaar echt in met een frisse en positieve instelling, ik ga van er van uit dat er mooie dingen zullen gebeuren in 2019. Op muzikaal vlak gaat er veel gebeuren voor mij in 2019, maar daar mag en kan ik nog niet te veel over vertellen. Ik kan al wel vertellen dat ik in 2019 veel covers en eigen nummers ga proberen maken en die op youtube en soundcloud ga zetten.
In 2019 ga ik ook proberen op sportief vlak meer te doen. Ik ben opnieuw begonnen met joggen en het gaat me beter af dan verwacht. Alles wat ik nu probeer, doe ik zonder druk op me te zetten. Ik wil kunnen genieten van de dingen die ik graag doe in het nieuwe jaar, en enkel nog dingen doen waar ik zelf helemaal achter sta (voor wiskunde en natuurwetenschappen leren nog wel hoor ).
Hopelijk hebben jullie ook zo jullie goede voornemens voor 2019 en laat ze dit jaar maar eens uitkomen (niet dat dat bij mij altijd lukt hoor ).
veel vermoeidheid en stijve spieren, maar toch een goed rapport
Hey iedereen
De laatste 2 maanden zijn heel intensief geweest voor mij. Ik ben op dit moment helemaal uitgeput, maar rusten helpt precies niet. Ik word daar soms enkel meer moe door. Daarom probeer ik desondanks de vermoeidheid mij bezig te houden, leuke dingen te doen met anderen,.... Natuurlijk heb ik de laatste tijd veel moeten studeren, zeker de laatste twee weken voor het rapport. Dat was heel zwaar, en ik gebruikte al mijn tijd om te studeren en af ten toe eens te rusten. Ergens anders had ik geen energie voor. Ik had gehoopt dat ik meer energie ging krijgen in de herfstvakantie, maar die energie is er duidelijk nog niet. Het lijkt alsof de routine van op school me goed heeft gedaan en ik nu een beetje ineenstort omdat ik die routine niet meer heb. Het helpt ook niet dat ik de laatste tijd heel stijve spieren heb in het bestraalde gebied. Soms voel ik me heel goed en voelt het bot aan zoals vroeger, maar tegenwoordig zijn de spieren rond mijn rechterheup heel stijf en heb ik daar soms krampen. Als ik dan mijn oefeningen van de kinesist doe, helpt dat wel maar de krampen komen deze week telkens weer terugkomen. Gisteren was ik ook mijn griepspuit gaan halen en ik heb daar een beetje op gereageerd. Gisterenavond had ik koorts, maar vandaag gaat het al beter. Ik voel me nog niet super, maar ik denk niet dat ik nog ziek ben.
Gelukkig voel ik me mentaal nog wel goed de laatste tijd. Ik krijg immers veel steun van mijn vrienden en heb veel mensen rondom me. Ik kan ook goed praten over mijn problemen. Ik maak me wel veel zorgen over de toekomst want mama moet binnenkort geopereerd worden aan haar rug. Dan moeten Jonas en ik veel in het huishouden gaan helpen want mama moet rusten. Papa heeft nooit tijd om te helpen want hij moet 's avonds de praktijk open doen. Ik wil graag genoeg mama helpen, maar ik ben bang dat het te vermoeiend zal zijn. Het voelt ook wel een beetje als een plicht om mama te helpen, want zij heeft mij ook altijd geholpen het afgelopen jaar. Ik kan tegenwoordig gewoon niet veel met elkaar combineren. Voorlopig kan ik me enkel focussen op school. Eigenlijk wil zowel school, sport, afspreken met vrienden, helpen in het huishouden, gitaar spelen en zingen... met elkaar combineren. Dat gaat echt niet goed. Mijn geduld is bijna op, maar deze keer houdt het meer stand dan op het einde van de behandeling. Ik begin iets sneller met alles tevreden te zijn.
Ook voor mijn rapport bijvoorbeeld. Het was iets slechter dan vroeger maar het is natuurlijk het vijfde jaar dat altijd moeilijk is en ik ben natuurlijk nog niet de oude, dus moet ik ook niet verwachten dat ik evengoed kan presteren dan vroeger. Ik had maar één onvoldoende en eigenlijk is dat een mijlpaal voor mij. Het was natuurlijk voor wiskunde, mijn slechtste vak. Ik was eerst niet echt tevreden, maar nu voel ik me echt wel trots. Ik maak veel vorderingen. En als het in dit tempo kan verdergaan, dan ben ik heel blij en opgelucht.
Nu ga ik in de vakantie nog veel proberen genieten en uitrusten en hopelijk begint er na de vakantie een hoofdstuk met nog meer vorderingen op school, op fysiek vlak en op emotioneel vlak.
Het afgelopen weekend ben ik naar de levensloop in Tessenderlo geweest. Dat is een evenement waar 84 teams aan deelnamen om geld in te zamelen voor Kom Op Tegen Kanker. Dat doen ze door te lopen, wandelen of fietsen, vierentwintig uur aan een stuk, door elkaar om de beurt af te lossen. Ik heb de afgelopen 3 jaar ook telkens deelgenomen al was deze keer wel helemaal anders.
Deze keer was het natuurlijk helemaal anders omdat ik nu zelf kanker heb. Ik nam deel als vechter, wat betekent dat ik aan een aantal activiteiten die speciaal georganiseerd worden voor mensen die kanker hebben, of kanker gehad hebben aan mocht deelnemen. Ondanks het verschrikkelijke weer was het geweldig om er bij te zijn. Er was een extreem gevoel van hoop en samenhorigheid. Zeker de kaarsenceremonie was de moeite waard. Toen speelden enkele acteurs een toneelstukje over kanker en werd er ook gezongen en een getuigenis gedaan. Toen heb ik wel enkele traantjes gelaten.
Ondanks dat ik alle steun voelde en het super gezellig was, was het levensloopweekend super zwaar voor mij. Niet alleen lichamelijk, omdat ik heel veel gewandeld heb maar vooral mentaal. Ik ben het niet meer gewoon om veel aan mijn ziekte te denken. Sinds ik terug ga naar school is er in mijn hoofd een soort illusie dat alles weer is zoals het vroeger was, zijn normale gangetje gaat. Maar dat is niet zo. En dat besefte ik dit weekend. Het is precies zwaarder nu, dan vroeger om te beseffen dat ik nog altijd niet de oude ben. Vaak denk ik dat dat ook helemaal niet nodig is. Ik wou altijd al een andere versie van mezelf worden. Een betere, meer zelfzekere versie, die minder snel panikeert en meer van de belangrijke dingen geniet. Die dingen die ik graag wou verbeteren, zijn al een beetje gelukt, maar nog niet zoals ik wil. Daardoor draait het op school en thuis momenteel niet zoals ik wil. Ik draai soms thuis helemaal door omdat ik niet weet waarmee eerst te beginnen, terwijl ik nog altijd vaak super moe ben. Daarom ben ik vandaag een dag thuis gebleven van school, maar dan heb ik de dagen daarop weer extra werk want ik moet die lessen inhalen. Dat geeft me super veel stress. En dat terwijl ik super blij zou moeten zijn dat ik eindelijk weer naar school kan en stilletjes aan de draad terug kan oppakken. Momenteel kan ik er niet super hard van genieten want ik moet me heel te tijd forceren om alle dingen die ik wil doen te doen. Toch blijf ik het doen. Ik vind het belangrijker om goede schoolresultaten te hebben, fit te blijven, aan mijn sociale contacten werken, muziek maken... dan uit te rusten en er voor te zorgen dat ik goed zorg voor mijn lichaam. Ik denk dat mijn lichaam er maar aan moet wennen, om terug alles te doen en kunnen zoals vroeger, of misschien wel meer. Het voelt al super lang alsof ik terug actie moet ondernemen en gewoon even moet doorbijten. En inderdaad, als ik dat doe voel ik me overdag minder moe. Alleen moet ik het een aantal dagen later bekopen en kan ik niets anders dan bijna de hele dag in bed liggen.
Maar ja, wat er nu nog allemaal gebeurt. Het komt goed. Ik moet mijn geduld nog maar eens op de proef zetten en gewoon alles op me af laten komen. Ik vind dat ik goed bezig ben, en dat vinden veel anderen ook.
zoals eerder al gezegd ga ik nog even verder doen met de blog. Ik ben verbaasd dat hij al zoveel kijkcijfers heeft en ik wil graag mijn verhaal vertellen.
De eerste week op school was heel vermoeiend maar het was sowieso één van de beste weken uit mijn leven. Op school voelde ik weinig vermoeidheid maar elke avond wanneer ik thuis kwam, dacht ik altijd van 'Hoe lang kan ik dit nog volhouden ?'. Uiteindelijk was het antwoordt op die vraag dat ik vandaag een dag rust moet nemen. Gisterenavond was ik nog een beetje voor school aan het werken en ik merkte dat ik me echt licht voelde in mijn hoofd van de vermoeidheid. Het voelde de afgelopen twee weken op school alsof ik super moe was, maar wel genoeg energie had op verder blijven te gaan. Ik gebruikte al mijn doorzettingsvermogen en een enorme wil om het schooljaar op alle vlakken goed in te zetten. Zoals altijd komt het veeleisende kantje weer in me naar boven en wil ik alles tegelijk. Ik wil leuke dingen doen met mijn vrienden, maar ook hoge resultaten halen en elke dag mijn lessen nakijken. En natuurlijk wil ook elke dag nog een beetje met de muziek en mijn andere hobby's bezig zijn. Dat gaat niet. Ik zeg wel tegen mezelf dat ik alleen maar mijn best kan doen. Dat helpt veel. Ik heb al enkele van mijn vele onmogelijke eisen laten vallen. Het is belangrijker om van de momenten te genieten dan om 'succes' te behalen. Vandaag volg ik dus een paar lessen via Bednet. Ik ben heel blij dat de apparatuur opnieuw geïnstalleerd is. Het is echt heel nuttig voor mij. Op school heb ik ook van iedereen het geluk kunnen voelen toen ik hen vertelde dat de tumor weg is en dat deed enorm veel deugd .
eigen nummer 'Je Weet Het Nooit' nu te beluisteren via youtube !
Zoals velen van jullie wel weten ben ik heel veel bezig met muziek. Een tijdje geleden al had ik het nummer "Je Weet Het Nooit' geschreven samen met Liesbet Hoorelbeke, mijn gitaarleerkracht in het ziekenhuis. Vanaf nu kunnen jullie dat nummer ook beluisteren op youtube en soundcloud !
Dit is de link : https://www.youtube.com/watch?v=hpeIDPhlK8E&t=1s
Er komt nog andere nieuwe muziek aan. Hou daarom zeker mijn youtube acount in de gaten via deze link !
We hebben het aan meerdere dokters, specialisten en kinesisten gevraagd en ze zeggen allemaal dat ik terug alles van sport mag doen !
Ik had me er al een beetje bij neergelegd dat ik bepaalde dingen niet meer zou mogen doen maar nu dat het tegendeel wordt gezegd ben ik natuurlijk super blij.
De komende tijd ben ik van plan om mijn conditie hard proberen te verbeteren zodat ik tegen september terug fit genoeg ben om weer naar school te gaan.
Ik ga natuurlijk ook nog heel hard genieten van mijn vakantie maar toch ga ik een beetje routine proberen te krijgen want dat ga ik terug gewoon moeten worden
als ik weer naar school ga en weer actief ben in "gewone" leven.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
). 
). 
. 
