Beste mensen, voor de periode dat ik op reis ben, heb ik een nieuw e-mailadres gemaakt. De mensen die mij willen contacteren, doen dit via lakieretommy@hotmail.com
Hola,
Voor de mensen die het avontuur door Joaquin (mn reisamigo) zijn ogen willen meevolgen of zijn fotos willen zien, surf dan naar zijn blog; www.bloggen.be/jdtravelblog!!!!! Van hieruit vind je onderaan zijn blog de link naar zijn fotoarchief!!!!
PerBolBra
11-07-2007
Tudo bem?
Alo amigos, tudo bem?
zoals jullie wel gemerkt hebben zit ik serieus achter op schema in mn verslag. wel, eerlijk gezegd ontbreekt het mij aan motivatie om veel achter den pc te kruipen in deze hitte. tis ook een totaal andere manier van reizen sinds ik in Salvador ben. Zit in een echte party-vakantiestemming van zon, zee, strand, coctails, voetbal, samba en uitgaan tot late uurtjes. vandaar ik ook minder tijd heb of maak om te 'bloggeren'. kzal miss een kort verslagje typen vanaf het moment ik in salvador ben tot nu. de avonturen in bolivia en de pantanal kan ik jullie miss vertellen op hete zomernacht in belgie (want ik breng het schoon weer gegarandeerd mee!) of kun je miss lezen op het blog van mn amigo die mij de eerste maand vergezeld heeft en dat wel op www.bloggen.be/jdtravelblog
Op 30 juni om 19u30 aangekomen in de luchthaven van Salvador met eventjes 4uur vertraging. En smorgens op mn eerste vlucht ook al 2u vertraging gehad, dus na een lange laaaange dag vre content dak miene beste moat Jurgen terugzagen. We hebben de chance dat we bij Bert, een belgische maat van jurgen die in salvador woont, kunnen slapen in een schitterend appartementje pal aan de kust met zicht op zee! de eerste dag beetje geaclimatiseerd, coctailtje drinken en wa het strand gaan verkennen en de volgende nam bert en zn vriend Ted ons mee naar het geboortestadje van Ted, op 4u rijden van Salvador. Twas daar dik feest, meteen al de eerste braziliaanse danspasjes onder de knie op carnavalmuziek, soho en samba. Ook was er die avond de grootste openlucht-bingo die ik ooit aanschouwd heb. volgende dag teruggekeerd, wat geshopt, want had dringend van die zwemshorts nodig, heb er ondertussen al 4. vorige week en gisteren naar het oude stadscentrum, Pelourinho, geweest en staan shaken op de live muziek van de groep en de plaats een de clip van michael jackson is opgenomen, schitterend! tis wel het meest toeristische gedeelte van salvador en dat was eraan te zien ook, prachtige gebouwen, veel kleurtjes, de ene coctail bar na de andere, gratis concerten, veel souvenirwinkeltjes met prachtige afrikaans-braziliaanse kunst (waar ik zo zot van ben) en een echt braziliaanse sfeer met live batucada overal op straat! De volgende dag een oud fort te midden de zee bezocht, wat vroeger ter verdediging was tegen de Hollanders en Duitsers als ik me het nog goed herinner. Dan zijn we nog naar een openluchtconcert geweest van 3 very famous artists, wiens naam ik totaal niet meer herinner en zelfs nie treffelijk kon uitspreken. Een schitterende sfeer want het was in openlucht in een halve arena met zo'n paar duizend man. vre tof want de meeste brazilianen kunnen geen minuut stilzitten dus er werd naar hartelust gedanst. Vantweekend zijn we met een groepje vrienden van bert naar Morro de Sao Paulo geweest, een eilandje in de zee, niet zo ver van Salvador. Het stereotiepe paradijs zoals je je voortstelt; parelwitte stranden vergezeld van massas palmbomen, overal coctailbars op het strand, veel schoon vrouwvolk, veel voetbal, snorkelparadijs, enz... miss gaan jurgen en ik alleen es terug vant weekend!!
Zo dat was in een notendop wat ik de laatste tien dagen uitgespookt heb.Voor de rest iedere avond coctails gedronken, alle typische gerechten van Brazil al meerdere keren geproefd (en krijg er maar nie genoeg van), veel voetbal, poging tot surfen gedaan en mn borst serieus geschaafd, een dezer dagen naar en discotheek en na tweekend vertrekken we normaal uit salvador richting belo horizonte en ouro preto omdat daar naar tschijnt gentse feest-achtige toestanden aan de gang zijn!
We zijn ondertussen al 16 juni, kzit ier met Joaquin te chillen in een klein paradijs, Coroico genaamd, maar even terug naar the big day, visit to Macchu Picchu!
Die bewuste morgen, na ongeveer 4uurkes slaap, om 5u302 opgestaan met de hoop de zonsopgang over Macchu Picchu te kunnen aanschouwen. Hier en daar al wat toeristen op de Plaza, enkele broodjes en wat jam meegenomen voor onderwg, want we hadden een wandeling van ongeveer 1u30 voor de boeg. We konden ook voor 6 Sol de bus nemen, maar we verkozen alle3 (Joaquin, Naomi en ik) het avontuur bover de busrit. Dus bus reed via haarspeldbochten omhoog langs de jungle de bergflank op, de voetgangers konden via smalle trapjes dwars door de bossen gaan. Het was net een mini-Inca-trail; na de controlepost kwamen we meteen in de dicht begroeide jungle terecht, smalle paadjes en vooral veel trappen die ons hoger en hoger de jungle in bracht. Het was best lastig op onze nuchtere maag, maar een schitterende ervaring op zich. Na enkele keren stoppen om wat te eten en op adem te komen (door de hoogte en nog es klimmen was je snel buiten adem) en na een dik uur afzien en genieten tegelijk was het einde in zicht. Iets na 7u arriveerden we aan Macchu Picchu. De zonsopgang hadden we jammer genoeg net gemist, maar de voldoening wsa daarom niet minder! Eerst nog een korte plaspauze, ons ticket aan de ingang getoond, naar binnen via een brug en een smal paadje en meteen werden we overweldigd door 1 van de 7 fenomenen op aarde! (kies de nieuwe 7 wereldwonderen op www.new7wonders.com. M.P heeft alleszins mijn stem al!) Nooit had ik verwacht dat het zo groots en indrukwekkend zou zijn. Een enorme Inca-stad, volledig gebouwd uit verschillende stenen en stukken rots. Van de kleinste keitjes tot enorme blokken steen, en alles paste mooi in/op elkaar. Het verbazenste was dat de hele stad tegen een bergflank op gebouwd was en dat geen enkele vorm van voeging de stenen aan elkaar hield. En als kers op de taart de majestueze HuaynaPicchu die over M.P. waakt midden in de jungle omgeven door dichtbegroeide bergen. Voordien had ik vele foto"s van M.P. gezien maar geen enkele kan de pracht en de omvang omvatten tot je er zelf staat. Na ruim de tijd genomen te hebben om wat foto"s te nemen van de ruïnes, de omgeving en de kudde wilde lama"s gingen we de wandeling van 20min op de Inca-brigde doen. Het was geen losstaande brug, maar eerder een smal paadje tegen een bergflank aan de ene kant en een ravijn aan de andere kant. Een mooie wandeling, wederom enkele fotokes getrokken en dan terug gekeerd. Eens terug, pauzeerden we op 1 van de trapsgewijze vlakken (waar de Incas hun landbouw en andere teelt bewerkstelligden). Het was bijna middag met (alweer) een verschroeiende zon boven ons hoofd en geen drank of eten bij ons.(volgens onze reisgids was eten en drinken verboden, maar iedereen had blijkbaar toch de nodige spijzen mee). In een mislukte poging om de ruïnes te schetsen, gingen we iets eten en drinken in de cafetaria aan de ingang om op krachten te komen, om de HuaynaPicchu te gaan beklimmen. Na een smakelijke sandwich en een frisse cola, kregen we te horen dat er maar van 8u tot 13u toegang was om de berg te beklimmen. En het was ondertussen 12u30 gepasseerd!! Direct recht gesprongen, want het was nog een kwartiertje wandelen tot aan de voet van de berg. Eerst mochten we niet binnen (wat een grote teleurstelling zou geweest zijn), maar na wat onderhandelen met de hulp van een super vriendelijke, plaatselijke gids, werden we toch binnen gelaten. Oef! Naomi nam de wijze beslissing (zo bleek achteraf) om niet mee te gaan en in een sneltempo gingen Joaquin en ik de steile trap-rotsen omhoog. Na 5 minuten stonden we al in tschuim en tzweet. Na ontelbare trappen en rotsen beklommen en door kloven en rotsen gekropen te hebben, kwamen we na een kleine 45 min (de tocht duurt normaal 1u30!) uitgeput aan de top. Vermoeid en volledig doorweekt had ik 1 van de meest bevredigende ervaringen uit mn leven! Een prach-tig uitzicht over de de Macchu Picchu en de omringende bergen, geen superlatieven kunnen omvatten wat ik toen voelde. We stonden op de op hoogste punt van hoogste rotsblok op de HuaynaPicchu; MAG-NI-FI-CO!!! We namen rustig onze tijd om terug naar beneden te gaan (want de afdaling was nogal "tricky" op sommige plaatsen) en wat foto"s te trekken. Eens beneden had Joaquin en ik gewoonweg een zalig gevoel, the SK tamed the beast!!! We vertelden ons rediculous avontuur aan Naomi en al vlug beslisten we om op het gemak terug te gaan, daar we wederom te voet zouden gaan en toch voor het donker was in Aguas Calientes wilden zijn. Op de weg terug namen we duchtig foto"s en werden we vergezeld door 4-legs, een wilde maar lieve hond die ons braafjes volgde tot op de Plaza in A.C. Savonds een vette pizza naar binnen gewerkt (had honger als een beest) en nog in de kamer wat nagepraat, vooral veel gelachen en nog gezongen met ondersteuning van de mp3 van Noami. Een skitterende dag!!
Smorgens om 5u uit ons nest (4uurkes geslapen door die mp3 ), want om 5u45 hadden we de trein terug naar Ollantaytambo. Daar namen we eerst rustig een ontbijtje en dan met de taxi (met 3 was dat altijd goedkoop en veel sneller dan de bus) terug richting Cuszco. Het was een vriendelijke jonge taxichauffeur en na wat zeveren in het "Spengels", stelde hij mij plots voor of ik eens met de taxi wilde rijden! Al de hele reis wilde ik wel es in da zottekot-verkeer van Peru rijden, en mijn antwoordt was gauw gegeven. In een prachtige omgeving, met relatief weinig verkeer, maar veel putten en stenen op de weg, zat Lakieros aan het stuur van een taxi in Peru! Gewoonweg de max! Na 20km rijden en naar hartelust toeteren gaf ik het stuur terug aan die sympathieke kerel, want er was politiecontrole en dat zou problemen gegeven hebben wetende dat ik geen internationaal rijbewijs heb. Na de politiecontrole vroeg hij of ik terug wilde rijden, maar ik bedankte hem vriendelijk, mn dag was al geslaagd! Eens in Cuszco moesten Joaquin en ik ons busticket naar Copacabana reserveren en Naomi ging terug naar Lima (we hebben ze leren kennen op de bus van Lima nr Cuszco) om van daaruit het vliegtuig te nemen naar Quito in Ecuador, de volgdende stop in haar wereldreisje. Nog wa langs de winkeltjes in Cuszco gekuierd, afscheid genomen van Noami (webn ons kostelijk geamuseerd met haar erbij en we zijn altijd welkom bij haar thuis in Ierland!) en om 22u hadden we de nachtbus naar Copacabana. Ondertussen voelde Joaquin zich serieus ziek en mijn maag begon ook in opstand te komen. Waarschijnlijk de vermoeidheid, de fysieke inspanningen en de hoogte die zn tol eiste. In de busterminal hadden ze ons een rechtstreekse bus met comfortabele zetels beloofd, wat wel nodig was daar we een goe tukje nodig hadden. Niets was minder waar, vre ongemakkelijk zetels, geen oog dicht gedaan en op de koop toe moesten we in Puno, midden in de nacht, wisselen van bus. 3u vastgezeten in Puno, nog altijd haast nie geslapen en vriezend koud buiten. Enig lichtpuntje was dat we in het busstation in Puno de zonsopgand over het Titicacameer konden aanschouwen. Op de 2de bus was het nog 4u rijden, rond de middag arriveerden we in Copacabana en we voelden ons alle2 echt mottig.
We hadden beslist om direct naar Isla del Sol, 1 van de eilandjes te midden van het grote Titicacameer, te varen en daar te overnachten. Om 15u hadden we de boot naar I.d.S, dus hadden we nog wat tijd om iets te eten en Copacabana onveilig te gaan maken. We namen plaats boven op het dek van het bootje, schitterende zicht van besneeuwde bergtoppen rondom ons, een prachtig blauw meer, maar versteven van de kou (ondanks de warme zon enorm koude lucht op het meer) kwamen we aan op Isla del Sol. Een vrij klein eilandje in de vorm van een berg, dus ofwel ging je bergop, oftewel bergaf. (Na de paar duizenden trappen die op Macchu Picchu gedaan, was bergop een woord die ver te zoeken was in ons woordenboek ) Maar we hadden er iets voor over en meteen moesten we de Inca-stairway nemen om hoger op het eiland een hotelleke te vinden. Op een hoogte van iets meer dan 4000m!, een vermoeide geest en lichaam en onze zware rugzak moesten we na iedere 30 trappen efkes pauzeren. We passeerden een binnenpleintje waar een dorpsfeest aan de gang was; het katholieke feest van San Antonius. Echt katholiek leek het mij niet, want op dat moment (16u smiddags) was 3/4 van de feestgangers al ladderzat! Prachtig om te zien Na wat zoeken vonden we een goedkoop hotelleke (15Bol p/n) waar we even tot rust konden komen. We wilden allebei graag eindelijk es een douche nemen, maar er was geen warm water en met elektriciteitskabels(die het water warmt) zo dicht bij de douchekop wilde ik zelfs geen poging wagen om te douchen.
Beste vrienden, ik wordt hier sebiet buiten gesjot uit het internetcafe omdat ze willen sluiten. Het vervolg komt zo vlug mogelijk! Foto"s zijn ondertussen beschikbaar op http://tomiter.nl.picturepush.com/!! Kijken maar zou ik zeggen zeg ik zo.
Heb zoveel te vertellen, maar kga et proberen in deftig tekstje neer te typen.
Na onze eerste dag Cuszco zijn op een deftig uur opgestaan, want eerst moesten we een traject afleggen langs verschillende stadjes en dorpjes, waar ook Inca ruines te bezichtigen waren, tot aan Ollaytantambo. Daar hadden we dan savonds 20u45 de trein naar Aguas Calientes (warm water bronnen), de laatste stop voor Macchu Picchu. Eerst gingen we te voet naar een ruine die te bezoeken was in Cuszco zelf. Het was een mooie site boven op een berg, dus we moesten eerst een half kilometertje opwaarts wandelen. Voor we de ingang passeerden, vlug een klein winkeltje binnen en een zakje coca-bladeren gekocht (voor 1Sol=25 eurocent!) en een lime stone om de stoffen in de bladeren xtra te activeren. Dus een hoopje bladeren met een klein stukje steen achterin je mond en tegen de binnenkant van je kaak en kauwen en smekken maar. En idd, na een tijdje sjieken op begon had ik al een half verdoofde kaak. De smaak van de bladeren was lekker, want we hadden al een vre lekker coca-theetje gedronken in ons hotel, de smaak van die limestone was iets minder. Maar ge moet er iets voor over hebben De coca bladeren zorgen voor het verdoofde gevoel en je mond, een betere bloedcirculatie dus meer zuurstof (wat welkom was na het klimmen op die hoogte), en het zou je hongergevoel ook wegnemen. Wat rondgewandeld tussen de indrukwekkende ruines en vooral genoten van zicht rondom ons en de site. Ook weer een prachtige dag, zeker 25 graden! Na ons bezoek moesten we verder omhoog de bergen in op naar de volgende stop in ons traject. We namen de taxi omdat het goedkoper was dan met de bus omdat we gemakkelijk konden afbieden met 4 taxi chauffeurs rond ons en de prijs konden delen door 3.
Eerste stop was Pisac, een ongelooflijk gezellig, mooi, cosy, klein stadje langs de Urubamba rivier met marktjes op de binnenplaats, waar een grote, prachtige, mysterieuze, 500 jaar oude boom over het dorpje waakte. Tegen de middag waren we daar, dus dinner-time. Een gezellig restaurantje binnen gewandeld, plaatsgenomen boven op het balkon met zicht op de binnenplaats en de totem-boom en een onvoorstelbare achtergrond van immens, prachtige bergen, net een droom, en dan nog eens een lekkere forel met frieten en rijst naar binnen gewerkt. Had meteen zin om naar daar te verhuizen. (fotos komen nog maar de internet-verbinding gaan hier immens traag om fotos en filmpjes door te sturen). Na het eten nog efkes rondgewandeld op de marktjes, mooie souveniertjes gekocht en op naar de volgende bestemming. Enkele kilometers van het stadje waren er ruines maar we die hebben we maar geskipt om wat tijd te winnen. Dan hadden we de keuze om een local autobus te nemen richting Urubamba en daarna Ollantaytambo, oftewel een taxi. De bus kostte iets minder dan de taxi, maar deed er bijna dubbel zo lang over. Dus namen we de taxi, want we konden de prijs in 3 splitten en op die manier kwam de prijs bijna op hetzelfde neer. Het was ongeveer 1u30 rijden naar Ollantaytambo. We hadden de kans om te stoppen in Urubamba, maar dat deden we niet, we konden dat stadje ook nog op de terugweg bezoeken, en wilden onze tijd nemen om de ruines in Ollant. te bezoeken en op ons gemak te kunnen eten en savonds dan de trein te nemen. Aangekomen in Oll., ook weer een klein pitoresk stadje waar de tijd bleek stil te staan en het overgrote deel van de bevolking van het toerisme leeft. Vlakbij de Plaza konden we de ruines gaan bezoeken. Schitterende ruines gebouwd tegen een bergflank, dus we moesten weer veel klimmen via trappen om de ruines te kunnen bekijken. Vooral de manier waarop de ruines, zowel in Pisac als in Oll., gebouwd waren; geen enkele steen was dezelfde, van minuscuul kleine stenen, tot stenen van vermoedelijk 1 ton, lange, dikke, ronde, rechte, platte.... en alles paste zó perfect in elkaar dat je het niet voor mogelijk hield. Iets wat je met je eigen ogen gezien moet hebben!!! Plus de setting, de omgeving van majestueuze bergen, een prachtige blauwe lucht en de Urubamba rivier was de kers op de taart.
Na het bezoek aan de ruines hadden we immens veel honger en alle3 ongelooflijk veel goesting in een pizza. Dus gelik een team gingen we op ons gemak een overheerlijke pizza eten, gebakken voor onze neus in een heet haardvuur. Tot nu toe heb ik alleen maar o-ver-heerlijk gegeten in Peru, een reuze meevaller, love the Peruan kitchen!! Netjes op tijd alles naar binnen gespeeld en naar de station waar ons een 1u45 minuten durende treinrit te wachten stond. Veel konden we niet zien op de trein, want om 18u is het reeds donker in Peru, daar het hier winter is.
Rond 22u arriveerden we in A.C., en gelukkig vonden we direct een goedkoop hotelleke (gevonden in de reisgids van een vriendelijke Deense dame die recht tov ons zat in de trein) met zicht op de Plaza. Wederom een schitterend, tot de verbeelding sprekend, klein stadje, de laatste halte voor Macchu Picchu. Savonds nog enkele Pisco Sours gedronken, met de Deense dame, die we iets later terug tegen kwamen op de Plaza. Ze was al meer dan een jaar alleen op reis en had de helf van Zuid-Amerika afgereisd, chapeau!!
Gisteren was 1 van de zaaaaaligste dagen van mn leven was!! Rediculous!! Tverslag komt later want kben het typen moe, en we moeten onze bus richting La Paz halen. Buenos Noches!! xx
ps; little brother, r u brushing your teeth???????
Oef!!! Joaquin en Lakieros son herenigd! Na een 1u45 bang afwachten in Aeropuerto de Lima, zag ik plots een vers geschoren scharrekopje blinken tussen de rest. Gelukkig maar, want stel je maar es voor dat we elkaar niet vonden, zonder ontvangst op mijn gsm zou het een grande problema geweest zijn om elkaar terug te vinden. We hebben elkaar gelukkig gevonden en maar goed ook, want alleen is ook maar alleen...
Joaquin zijn dagje Santiago in Chili is hem helemaal niet bevallen; geen mooie stad, veel bouwvallige gebouwen, zodanig veel mist en smog (daar Santiago in een dal ligt) dat hij geen 500m voor hem uit kon kijken op zijn city tour en dan nog es voor het dubbele van de prijs in tzak gezet bij het betalen van zn city tour... Maar geen paniek, Lakieros is hier en er kan nix meer mislopen
Toen zijn we per taxi terug naar Barranco gereden, want daar had ik nog een xtra nacht geregeld. Allebei content konden we met een gerust hart gaan slapen en dag erna onze trip starten! Smorgens om 9u opgestaan, wat gepraat met Filipe en Jordy, ons vervoer geregeld naar Cusco in de namiddag, en dan de streek wat gaan verkennen. Eerst een toertje gewandeld in Barranco zelf en dan te voet richting Miraflores, een andere wijk in Lima, met als main target; met ons blote pekkels de Stille Oceaan in. Na een half uurtje wandelen kwamen we aan in Miraflores; een mooie wijk, veel moderner en toeristischer dan in Barranco, met wolkenkrabbers, grote winkelcentra en veel volk. Het beviel on en al vlug wisten dat we niet meer in Lima centro zouden geraken (wat later ook niet zo erg bleek te zijn). Na wat zoeken zijn uiteindelijk dan op het steen-strand geraakt (we zaten niet ver van de zee, maar we moesten wel zo"n 150m afdalen via een steile trap), met de voeten het ruime sop in, wat fotos genomen en een paar mooie stenen meegenomen als souvenir en dan terug naar boven, want we waren scheel van de honger. Op ons gemak iets gegeten, beetje gewindow-shopped en dan met een micro-collectivo bus voor 1 Sol (25 cent) terug naar Barranco, want we hadden om 17u30 de bus naar Cusco geregeld. Nog vlug es op internet, afscheid genomen van Filipe, Jordy en Melissa, supertoffe mensen die ons veel geholpen hebben, onze kamers betaald en dan per taxi naar Cruz del Sur, de busmaatschappij die ons ongeveer 20u-22u later in Cusco city zou afzetten. 120 Sol betaald voor het busticket (ongeveer 35 euro) met 2 maaltijden inbegrepen, film op de bus en zelfs een mini-bingo waarmee we ons ticket terug betaald konden krijgen! Jammer genoeg geen bingo die avond op de bus (Joaquin had 1 cijfertje tekort), maar wel lekker eten en comfortabele plaatsen op de bus. Na een uurtje rijden was het volledig donker, nog een beetje in de reisgids gelezen en dan poging gedaan om een tuktje te doen. Geen gemakkelijke opgave want eens in de Andes was het nogal een bumpy-road en met de eindeloze haarspeldbochten, zittende op het 2de verdiep, en het hoogteverschil was de koppijn niet veraf. Uiteindeilijk toch in slaap gevallen (rond 3u) en tegen 7u30 terug wakker in een fe-no-me-na-le omgeving van de Andes: prachtige bergtoppen met eeuwige sneeuw, immense cactussen, kabbelende riviertjes en de zonsopgang gezien! Vele kleine dorpjes gepasseerd, kleine huizen, soms zonder dak waar de mensen met bijna nix moeten leven.. een indrukwekkend schouwspel. Na ongeveer een 20u rijden aangekomen in Cusco, met zn vieren (een Peruaan, Lely en een Iers meisje, Naomi) de taxi genomen naar het centum van Cusco. Een prachtige stad, immens veel winkeltjes met ponchos en zakjes en souvenirtjes. We werden meteen aangesproken door een peruaans mevrouwke die ons vrij snel aan een goedkoop hotelleke heeft geholpen. Ook Naomi is met ons mee gegaan daar we alle3 nog geen slaapplaats hadden. Hier een kamer geboekt voor 3 personen omdat het veel goedkoper uitkwam en dan de stad gaan verkennen. Eerst op zoek naar naar het office turistica om info te bekomen over de Macchu Picchu: Blijkbaar was het geen enkel probleem om naar M.P. te gaan zonder resevatie (op internet hadden we gelezen dat vroeg op voorhand moesten boeken), het enige wat we moesten reserveren washet treinticket richting M.P. We hebben met zn 3en dat ticket geboekt en morgenochtend vertrekken langs het traject langs M.P om zo tegen overmorgen vroeg bij zonsopgang 1 van de 7 wereldwonderen te kunnen aanschouwen!! Dan hebben we op ons gemak wat in Cusco rondgewandeld, genoten van de mooie, maar drukke stad, een douchke genomen en lekker gegeten in 1 van de typische restaurantjes. Ik heb aspergeroomsoep als voorgerecht genomen en stukjes lama vlees met lekkere dikke frieten als hoofdgerecht met een peruaans rood wijntje voor nog geen 15 Sol (iets minder dan 5 euro!). Super lekker want ik had al sinds ontbijt niet meer gegeten. Dan zijn we nog naar een pub hier geweest op de Plaza de Arma, de grote marktplaats in Cusco, en heb ik het traditionele drankje Pisco Sour gedronken. Ze hadden mij verteld dat je na 2 van die Pisco tegen de grond lag, maar ik heb er vier gedronken en ik zit ier, nog op mn gemakje mn verslagje te typen Een lekker drankje, een soort coctail, doet beetje denken aan een Mojito, mmmmmmm
En nu ga ik vlug mn bedje in want ben kapot moe en we moeten er morgen om 5u30 uit want de Macchu Pichhu is waiting! (En ben misschien toch beetje weekjes van de Pisco ) Adios x
¿Com estas? muy bien, gracias. Mijn spaans is nog bijlange nie wat het moet zijn, ik versta wel al teen en tander, maar spreken is nog een ander verhaal. Ik trek mn plan wel hoor en ge moet toch ergens beginnen en waar kan da beter dan hier in Peru!
Misschien eerst iets over mn dagje vliegen gisteren; 16u vliegen voor de eerste keer is niet nix, da kan ik verzekeren, maar alles viel eigenlijk vre goed mee. Aan een snelheid van ongeveer 800 a 900 km, op een hoogte van ongeveer 10 km en een buitentemperatuur van -30 graden C, zat ik eigenlijk vre op mn gemak aan het venstertje Geen vertragingen gehad, deftig eten op het vliegtuig, muziekje, filmtje, kussentje, dekentje en een prach-tig (fotos volgen nog) zicht op de wolken, de bovenkant van de wolken weliswaar. Soms waren et net van die immens dikke, witte, krakende pakken sneeuw, een snowboardparadijs als het ware. Heb ook genoten van de tussenstop(3u) in Atlanta, ben zo ook es op amerikaans grondgebied geweest en een blues&jazz virtuoos aan een vleugelpiano in Atlanta airport heeft mij getrakteerd op een indrukwekkend stukje muziek. Ook aan de douane nergens geen problemen gehad alhoewel ze in Atlanta wel veel curieuzer waren naar de inhoud van mn bagage en het doel van mn reis. Ook vroeg die "cop" wat mijn tatoo op mn pols betekende, terwijl het eigenlijk gewoon het kenteken van mn schatje en ik was, in stylo geschreven!!
Toen ik in Lima arriveerde, mn bagage vrijwel direct kunnen bemachtigen, eerst nog een telefoontje naar het thuisfront gepleegd en dan op zoek naar mn naam tussen de vele bordjes die omhoog gehouden werden.(kamer was al via internet geboekt) En idd, daar stond een peruaanse hombre met een bordje met mn naam erop. Ik in die gele taxi, vriendelijke kerel en een helse rit door Lima city. Het verkeer hier in Peru is een totaal ander verhaal dan in Belgica; hier geldt eerder de wet van sterkste en de claxon is je beste vriend. zoveel mogelijk toeteren en lichten smijten (als tdonker is) om te laten weten vanwaar je komt en waar je naartoe moet. Is het nu rood, groen of oranje, links rechts kijken, toeteren en doorrijden, behalve bij grote kruispunten zouden ze wel durven stoppen, schitterende intro zou ik zeggen! Aangekomen aan Casa Baranco, doet een jonge gast open, beetje verwaaid zag hij eruit (lag waarschijnlijk te slapen), er hij toont mijn kamer. niet groot, 2 dubbelbedden, maar meer moet dat nie zijn. ook een apart keukentje en badkamer met warm water, dus dik in orde. Nog een beetje gepraat (gelukkig kon hij engels) met die gast, Filipe is zn naam, nog wat goeie tips gekregen en dan het bedje in na een lange en vermoeiende dag. In Lima moet je 7u bijtellen tov België.
Vanmorgen uitgeslapen tot rond 10u30 en dan wandelingetje gaan maken om de streek wat te gaan verkennen. Ik zit hier vlakbij de zee, de Stille Oceaan, ben er nog nie in geweest, das voor morgen. Veel kleurige gebouwen, wel ietsje bouwvallig, maar dat is hier zo denk ik. Koffiekoekje en een Inca Cola gekocht als ontbijt en genieten van het zonnetje (20 graden in putje winter is bijlange nie slecht:) Ook valt het direct op dat alles immens veel goedkoper is, ongeveer zo"n vier keer goedkoper. Smiddags terug naar hotel en nog wat met Filipe gepraat. Een vre vriendelijke gast die hier architectuur studeert aan universiteit in Lima. Hij heeft mij ook geholpen bij het informeren naar prijzen van bussen en tickets voor Machu Pichu en allerhande nuttige info. Dan heb ik ook Melissa leren kennen, een Panamees meisje en Jordy, een Belg uit Leuven die daar blijkbaar ook verbleef. Hij werkt aan een ecologisch project meer in het noorden van Peru en blijft nog tot eind dit jaar. Deze middag zijn we met zn vieren op restaurant geweest en heb ik het typische visgerecht Cebiche gegeten; rauwe vis en inktvis enzo in een citroensausje, njam njam!! prijskaartje; 65 Sol, ongeveer een kleine 20 euro voor 4 personen, drank inbegrepen! Tijdens het etentje hebben ze mij nog wat tips gegeven en wegwijs gemaakt van wat niet te missen is in Peru. Toffe mensen!! Straks gaan ze mij het traditionele streekbier leren drinken, alhoewel ik twijfel of daar voor mij nog veel aan te leren valt
Aan allen die mijn blog (nog) niet bezoeken; ook Proficiat!!
tis bijna zover, dinsdag aanstaande, 5 juni, vertek ik om 10u30 p.t. vanuit Zaventem, met een overstap in Atlanta om zo savonds 22u51 p.t. in Lima te arriveren. Een vlucht van maarliefst 16u21min in totaal, en dat voor mijn eerste keer zeg!! . Mooi meegenomen is dat ik bij iedere vlucht, zowel heen als terug, aan het venster zit!!
Gisteren heeft een kleine maar gezonde portie stress mij overvallen; heb ik al mn gerief, moet ik nog vaccinaties, wat staat er mij te wachten, wat niet, wie zal er stemmen voor mij op 10 juni, heb ik genoeg geheugen mee voor mijn digitale camera, heb ik al van iedereen afscheid genomen, wat is dé veiligste plaats voor mijn Visa kaart, zullen mijn Dollars maandag op tijd in de bank zijn, wat doe ik in nood, wat in euforie, ben ik er klaar voor, is Zuid-Amerika klaar voor mij?!? Check, double check, triple check!!
Relaaaaaaax, alles komt goed, alles goed goed...
Dus..... we gaan er gewoon voor, no way back, hakuna matata, we gaan om bij te leren, vooral veel bijleren, opnemen, verwerken en weer uitspuwen; Cease the day, cease the moment, cease yourself...
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
gingen we de wandeling van 20min op de Inca-brigde doen. Het was geen losstaande brug, maar eerder een smal paadje tegen een bergflank aan de ene kant en een ravijn aan de andere kant. Een mooie wandeling, wederom enkele fotokes getrokken en dan terug gekeerd. Eens terug, pauzeerden we op 1 van de trapsgewijze vlakken (waar de Incas hun landbouw en andere teelt bewerkstelligden). Het was bijna middag met (alweer) een verschroeiende zon boven ons hoofd en geen drank of eten bij ons.(volgens onze reisgids was eten en drinken verboden, maar iedereen had blijkbaar toch de nodige spijzen mee).
om de ruïnes te schetsen, gingen we iets eten en drinken in de cafetaria aan de ingang om op krachten te komen, om de HuaynaPicchu te gaan beklimmen. Na een smakelijke sandwich en een frisse cola, kregen we te horen dat er maar van 8u tot 13u toegang was om de berg te beklimmen. En het was ondertussen 12u30 gepasseerd!! Direct recht gesprongen, want het was nog een kwartiertje wandelen tot aan de voet van de berg. Eerst mochten we niet binnen (wat een grote teleurstelling zou geweest zijn), maar na wat onderhandelen met de hulp van een super vriendelijke, plaatselijke gids, werden we toch binnen gelaten. Oef!
avontuur aan Naomi en al vlug beslisten we om op het gemak terug te gaan, daar we wederom te voet zouden gaan en toch voor het donker was in Aguas Calientes wilden zijn. Op de weg terug namen we duchtig foto"s en werden we vergezeld door 4-legs, een wilde maar lieve hond die ons braafjes volgde tot op de Plaza in A.C.
gaf ik het stuur terug aan die sympathieke kerel, want er was politiecontrole en dat zou problemen gegeven hebben wetende dat ik geen internationaal rijbewijs heb. Na de politiecontrole vroeg hij of ik terug wilde rijden, maar ik bedankte hem vriendelijk, mn dag was al geslaagd!
. Mooi meegenomen is dat ik bij iedere vlucht, zowel heen als terug, aan het venster zit!! 
