Op deze manier zullen we blijkbaar toch wel meer de blog aanvullen dan verwacht.........
Bij ontslag in het ziekenhuis had Tom uitslag op zijn arm van de plakkerige plakker van zijn slotje......na een dagje thuis zijn en zijn stevige straffe AB (we blijven vaktaal spreken) bleef de uitslag zijn arm gezelschap houden. Geen erg op het eerste gedacht....dat heeft tijd nodig om weg te gaan. Tom ook nog in bad gestoken met een plastiek voetenbankje in bad zodat zijn hiel droog zou blijven....was niet echt handig maar dankzij de hulp van Willem, die het een erezaak vindt om Tom te helpen, lukte het aardig. Juist om Tom uit bad te halen ben ik wel assistentie moeten gaan vragen aan Stief........zo had ik geen last van mijn rug Na het bad had ik gehoop dat de uitslag beter zou zijn.......ik heb overal met ether de overschotten van de kleefstoffen van zijn lijfje gedaan......
Woensdagochtend...Tom staat op...bekijk zijn arm...joepi, de uitslag voelt zich goed bij ons en heeft zijn vrienden uitgenodigd! Het is erger geworden. Ook de algemene toestand van Tom is niet dat....hij zit er precies onder door....geen fut...niets....het welkoms/nieuwjaarfeestje en bezoek aan Stief zijn ouders waren misschien allemaal teveel.....ook al hebben we 101X gevraagd of het allemaal nog cava was met hem. Enfin soit....woensdagochtend.....ik doe nog eens zalf op zijn arm...een uur later ziet het knalrood en is nog groter geworden.....rode punten op zijn onderarm......de aanstokers die waren van punten al getransformeerd naar donker rode dikkere punten.....het jeukt. In de namiddag zie ik de punten verder uitbreiden...naar mijn tante gebeld om te vragen wat ik ermee kon doen. Isobetadine opdoen, dan droogt het uit. Tegen de avond zijn de puntjes helemaal rond zijn arm. Mmmm....chips, het gaat niet de goede kant uit. Een reactie op de AB waarschijnlijk. We zullen zien.... Papa komt Tom en Willem halen na het werk. Hij ging bellen als er iets zou veranderen. Laat op avond belt hij al....De uitslag is nog erger geworden, gaan we iets geven tegen allergie? Ik vond dat geen goed idee, de AB is zo straf dat ik niets durf bijgeven zonder advies. "We zullen zien morgenvroeg"
Die morgenvroeg was dus deze morgen. Om 9u belt Hugo al..."Ja, slecht nieuws, hij staat helemaal vol uitslag, van kop tot teen." Doemme.... Ik bel naar de afdeling waar Tom heeft gelegen, de Francois,(waar ik trouwens deze nacht van had liggen dromen dat ik hem terug ging zien), doet zijn ronde op de afdeling rond deze tijd. Ik bel, krijg één van de assistente aan de lijn. Ik leg het probleem uit, hij ligt nog vers in het geheugen. Ze ging Francois bellen en overleggen,zien of hij op de raadpleging ging kunnen komen of we langs spoed moesten gaan. Ze ging binnen een uurtje terug bellen. Ik bel naar Hugo om te zeggen dat hij zich niet moet haasten.... Na amper 15 min belt de assistente terug. Vermeulen wil hem vandaag zien, om 13 uur op de raadpleging en we moeten ons erop voorzien dat hij misschien moet blijven. Shit seg......
Naar oma bellen voor opvang van de twee anderen..... We vertrekken onder ons drie naar het ziekenhuis.....geen van ons zijn er gerust in . We deden terug dat we thuis waren......koffie uit het machientje gaan halen, de krant kopen.....gewapend met onze rugzakken, eentje met pyjama en toestanden, "een overlingspakketje voor nacht 1", en een rugzak met de verzorgings dingetjes in voor Tom. We melden ons aan...ze wisten van onze komst...handig en leuk, allé ja; leuk ? Na 10 min. roepen ze Tom zijn naam..we mogen naar lokaal 8 gaan. "Vermeulen gaat direkt komen hoor" De verpleegsters weegt en meet, van zeer ver, Tom. Onze Francois komt binnen. "Ja jongen je maakt het ons niet makkelijk hé!" en lachte voorzichtig. Hij bekijkt Tom en zucht. Een reactie 9/10 op de AB. Het kan ook iets viraal zijn of een allergie op iets anders, maar aangezien alles hetzelfde is gebleven lijkt het zeer waarschijnlijk dat de AB de verantwoordelijke is voor deze immigratie van de rode uitslag. Hij gaat heel het dossier nog eens bekijken om een nieuwe AB te zoeken. Op de ene is Tom resistent, de andere geeft deze reactie. Zoeken zoeken........ Hij weegt en meet Tom, deze keer van dichtbij, de cijfers zijn enigzins anders.
Na een paar minuten komt hij terug binnen. Hij heeft een andere gevonden maar er is een maar aan... Het is de laatste AB dat er overblijft om oraal in te nemen én, nee nee dat was nog niet alles, hij is minder straf en minder goed. Hij moet dus meer AB nemen en 4x ipv 3. Hij verontschuldigd zich dat hij het ons lastig maakt maar ja, het belagrijkste is dat hij geneest! Het kan dus zijn dat de uitslag zich verder gaat verspreiden, het kan zijn dat hij terug koorts gaat krijgen en het kan zijn dat hij diarree gaat krijgen van de nieuwe AB. Als één van deze dingen zich voordoen dan mogen we terug onze pakken maken om nog eens min.3 weken op hotel "Gasthuisberg" te gaan.... Hij ging er voor zorgen dat alles van zijn dossier in orde is een ging een soort van draaiboek maken wat ze op spoed moeten doen als we in het weekend naar daar zouden moeten gaan. Dat is fijn(?)..... Als de nieuwe AB gaat reageren is het hoogst waarschijnlijk knal in het weekend. Ik vraag nog om zijn voet te verzorgen, maar de verpleegster van dienst had precies niet veel zin en plak domweg de plakker op zijn litteken!!! Hoe kan je nu zo stom zijn? Men zou als patënt, in zo'n geval, op een knopje moeten kunnen duwen om de luie, nonchalante werknemer eruit te stemmen....je duwt op het knopje, bzzzzz, een luik gaat open in de vloer en ze valt erin...bye bye !
Gewapend met maar liefst 10 voorschriften voor de AB gaan we naar buiten.
We kunnen nu alleen maar hopen dat deze AB sympathieker is , dat is alles. We leven van dag op dag, weeral. We kunnen niets plannen..Achja er zijn nog steeds ergere dingen in het leven maar nu vind ik het even niet meer leuk.
't is de laatste dagen echt wel wachten geweest, en wel vertrouwen in de zaak, maar toch ook een beetje bang afwachten...
We moesten zoveel mogelijk bewegen en gaan wandelen. Het wandelen doet tom wel graag, maar de bijbehorende commentaar/aanmoedigingen van mama of papa, die zijn er meestal wel te veel aan...
Tom was gisterenavond vastberaden om naar huis te gaan, hij heeft de hele avond al ingepakt en opgeruimd en daarna als een blok in slaap gevallen.
Dees was het laatste bericht rechtstreeks vanuit het ziekenhuis, toch gemengde gevoelens... het was drie weken onze thuis.
Alvast al allemaal bedankt voor het volgen van onze "avonturen", het deed deugd dat te weten...
de Blog zal nog wel verder gaan, maar misschien niet meer alle dagen.
Na het bad had ik gehoop dat de uitslag beter zou zijn.......ik heb overal met ether de overschotten van de kleefstoffen van zijn lijfje gedaan......
