Vrijdagochtend, ik kom rond kwart voor negen toe, papa moet gaan werken.....ik blijf bij Tom tot als papa terugkomt. Tom is blijkbaar juist wakker, zijn haar staat nog helemaal pirrewiet en het ontbijt staat onaangeroerd op de rolbare tafel... Papa vertrekt en ik maak Tom zijn ontbijt klaar. Weeral boterhammen met hesp...dat die hesp nog niet uit zijn oren komt...dat snap ik niet. Het duurt lang voor de boterhammen in zijn mond zijn verdwenen, zijn eetlust is nog niet helemaal terug paraat.... Na het eten komt hij bij mij in bed liggen...we spelen op de nintendo ds en kijken naar Mega Mindy....als ik toen al geweten had dat we diezelfde aflevering vandaag 3 keer gingen zien, dan had ik niet gekeken..... Ondertussen begon ik al te zagen om gaan te wandelen....ik ving bot....hij had er geen zin in. Tot als de mevrouw van de speelzaal kwam om te zeggen dat de zaal open was......mankend volgde hij haar... Na een uurtje kwam hij terug....hij kroop terug op mijn bed en kreeg zijn dagelijkse insmeer beurt. zijn vel is helemaal droog , zijn handen zijn zelfs helemaal aan het vervellen. Dus insmeren!!!!! Toen we daarmee bezig waren kwam de dokter binnen, Francois in gezelschap met zijn bevallige assistente, die eerder al naar Tom was komen zoeken. Hij voelde nog eens naar de warmte van zijn voet....de twee voeten voelen nog niet helemaal identiek...hopelijk wel tegen maandag. Voelde ook weer aan zijnn klieren in zijn lies. Daarna kreeg ik een hele uitleg over zijn antibiotica.....ik ga dat hier nu niet schrijven want dat is eigenlijk niet echt de bedoeling denk ik zo......delen mogen niet zo echt bekend bekend gemaakt worden......voorlopig.... Ze zijn er nog niet helemaal uit op welke manier hij zijn antibiotica gaat krijgen......Normaal gezien gaat het siroop of pilletjes zijn... hij somde de voor en nadelen op van verschillende AB op tov zijn assistente.....De ene is heel goed tegen de bepaalde bacterie maar die wordt zeer slecht opgenomen door de botten....dus die is uitgesloten....nog een paar voorbeelden volgden......dan kwam hij op een AB uit dat goed in de botten wordt opgenomen maar zeer straf is, eigenlijk voor volwassen. Op de bijlsuiters staan er een paar serieuze waarschuwingen...(ze zijn niet van de minste...) maar ze hebben geen andere keuze dan die te geven..... Effe slikken.........hij verzekerd me dat die waarschuwingen niet helemaal kloppen....maar ze willen het niet uit de bijsluiter halen omdat de AB anders gaat misbruikt worden en met gevolg aan zijn kracht gaat verliezen. Wat we zeker gingen merken en tijdelijk zal zijn, zijn humeur zal schommelen en gaat angstig zijn. Het is geen zekerheid maar dat zijn ze wel iedere keer tegengekomen. Daarna vroeg Francois hoe Tom zijn karakter was. Ik zei dat hij al vanzelf angstig is, zeker bij het slapen gaan en dat hij een zeer gevoelige jongen is. Plichtsbewust maar zo snel gekwetst.......Dat deed de dokter zijn voorhoofd fronsen....hij ging nog nadenken over de AB. Daarna vroeg hij of voor de rest alles goed ging in school....... Integenstelling tot gisteren was hij minder zeker van zijn ontslag maandag........"Ik ben er zeker van dat we nu op de goede weg zitten. Als alles blijft zoals nu dan mag hij normaal gezien maandag weg". Er zat twijfel in zijn stem..........pfff.....hopelijk blijft alles goed....hopelijk wordt zijn voet niet dikker of warmer....hopen hopen....duimen duimen.... Francois had zijn tijd genomen, de kiné heeft heel de tijd staan wachten aan zijn kamer, de cliniclowns hebben ook effe gewacht maar gingen dan weg, net zoals de kiné.
Toen ik de plateau ging wegzetten van het middageten zag ik de kiné praten met een verpleegster...ik vroeg aan haar of ze Tom nog nodig ging hebben vandaag. (9/10 betalen we haar toch...of ze nu komt of niet...dus effe gaan aanporren ) Ze kwam onmiddellijk mee, ze gingen oefenen op de trappen. Na 20 min kwamen ze al terug en smeet ons bijna letterlijk "buiten". Hij moest nu direkt en onmiddellijk buiten rond de vijver gaan wandelen! Toen ik vroeg aan haar of het normaal is dat hij zijn voet scheef zet als hij stapt zei ze kort en krachtig, "Je mag die gerust mondeling corrigeren!" Oeps, ik vond het wel grappig hoe ze het zei maar ik ga niet met mijn hond op stap... Enfin, wij buiten gezet en gaan wandelen.....Er lag nog ijs op de vijver, steentjes zitten te zoeken om het kapot te smijten maar blijkbaar zijn er ons heel vele voor geweest...Met moeite hebben we 2 steentjes gevonden en dan waren die nog zo klein dat het ijs helemaal niet stuk ging. Uiteindelijk ben ik eens met mijn voet gaan voelen...ik moest al stevig duwen om het kapot te krijgen.......het ging maar ik had wel een natte voet! Na onze verplichte wandeling zijn we naar de cafetaria gegaan..ik moest nog eten......Tom ging ervandoor met mijn fritten.... Toen zag Tom terug witjes.....naar de kamer dan maar.
Rusten.....en tekenen....... Rond 4 uur zijn we dan nog eens gaan wandelen......we zijn toertjes gaan maken in het ziekenhuis...die lift in, waar komen we dan uit...mmmm...;bij zeer oude mensen....trap nemen.....ergens anders uitkomen.....mmm... nog niet goed......we zullen naar een andere lift gaan....... We zijn terug op de kamer geraakt...Tom was moe....was zelfs aan het zweten...maar dat is de bedoeling. Daarna hebben we nog verder zitten te tekenen en kleuren.....We zijn nu al een tekening aan het maken om maandag af te geven....een cadeautje wil Tom niet geven...." Ze hebben al iets gekregen met Kerstmis"..... Rond 19 uur kwam papa terug binnen..........en ik ging naar huis...
Onderweg van Orval terug richting gasthuisberg krijg ik te horen dat Tom Maandag Naar huis mag. Ik had stilletjes gehoopt op vroeger, maar toch is het geweldig goed nieuws. het einde is in zicht. Als ik dan een beetje later aankom op gasthuisberg, staan Tom en mama ons op te wachten aan het onthaal. Tom staat daar zowaar zonder krukken. Wat een vooruitgang ineens. Tom doet zijn pakjes van kerstmis open, met de nodige "wauw" en "tof", de combinatie van ziekenhuis en kerstmis heeft onderstussen al nen hele berg opgeleverd ;-). De sfeer is dus ook veel optimistischer, Tom probeert ook al de opgelegde oefeningen zo goed mogelijk uit te voeren, zelfs met de strenge commentaar die ik er constant aan toevoeg...
Tom heeft lang geslapen.....ik was vroeg wakker...van de zenuwen..nu kon ik eens blijven liggen...zijn eerste nacht bij mij dat hij deftig heeft geslapen..... Rond 9 uur werd Tom wakker van mijn gerommel in de badkamer....aan zijn gezicht te zien was hij ook wel nerveus....hij was niet echt happy....slaapdronken ging hij op zijn krukken naar het toilet. Hier en daar draaide de vloer weg van hem en viel hij bijna omver.....na zijn toilet bezoek kroop hij terug in bed met de knuffel die hij van Clara had gekregen! Na een half uur wachten zag hij het zitten om te ontbijten....terwijl wij kruimels lieten vallen op de grond kwam de poestvrouw kuisen...beetje ambetant...pas proper... Na het ontbijt kreeg Tom zijn kiné op bezoek.....hup hup...uit het bed..meegaan naar de kinézaal! In zijn pyjama volgde hij de vrouw.....hij mocht pas terug binnen komen in de kamer als er zweet stond op zijn voorhoofd...... Na een uurtje kwam hij terug binnen...en ja, aan zijn haar kon je zien dat hij had zitten zweten.... MAAR !!!! Tom is op zijn krukken buiten gegaan en kwam op zijn gemakje te voet terug binnen!!!!!! Jongens ! Dat deed deugd om te zien.....zijn ogen flikkerden van trotsigheid!!!! De kiné deed een uitleg wat hij allemaal mag en niet mag, en dat hij 's avonds moet stretch-oefeningen moet doen.....hij moet vooral bewegen en mag niet met een ganzenpoep rondlopen.... Tom zei ook dat de dokter bijna aan ons kamer was.....zijn dekenboog mocht ook weg, nu dat de spalk weg was.....de dekenboog heeft hij zelf afgebroken en is te voet die gaan terug geven aan de verpleging! Zelfs de dokter, die we onderweg tegen kwamen keek fier naar hem! Bed opgemaakt, kleren aangedaan en patat boem...eindelijk de dokter was in the house!
En diene kerel, onze Francois had redelijk goed nieuws bij !!!! Tom zat vandaag wel aan zijn verplichte 14 dagen AB intraveneus...maar hij wou graag zeker zeker zijn.....dus moeten we nog een paar dagen blijven......MAAR MAANDAG mag Tom , als alles goed blijft, naar HUIS!!!!!! Eindelijk kunnen we aftellen...Tom had wel zitten te hopen dat we vandaag naar huis mochten.....maar die vier extra nachten waren wel cava voor hem....... Hij moet dan nog wel een maand AB nemen in siroop vorm...dan terug op controle. De komende twee weken mag hij nog niet in bad om dat nog niet alles perfect toegegroeid is....hij mag ook , tot na de controle ook nog niet naar scouts en circusschool gaan, niet schaatsen, niet turnen, geen gekke dingen doen en niet springen. De hiel is in principe wel stevig genoeg, maar is er niet op voorzien dat die hol is....dus geen risico's nemen..... Dat Tom niet mee mag gaan schaatsen met zijn school vond hij jammer (hij mag ook geen blaren krijgen, een schaatsschoen vond de Francois echt wel vies!) Nog verschillende vragen gesteld naar de toekomst toe...gevolgen ? Gevoeligheid? Kans op terug komen? In principe, als hij na de controle gezond wordt verklaard dan is hij ook gezond, maar de toekomst zal dat ook voor een stuk uitwijzen.....mocht hij terug een rare infektie krijgen dan wil Francois op de eerste plaats staan om hem binnenste buiten te keren, dan zou er sprake zijn van een immuniteits "ding"...maar dat is maar als als als....we moeten er alleen aan denken op dat moment! Francois gaf de chirurg, Boone, ook de complimenten...... hij zei dat hij nog nooit zo'n mooi naaiwerk had gezien..."De chirurg heeft je verwend, oplosbare draad én alles langs binnen..." De snee, tis géén kleintje (daar verschoot ik wel van!) zag er mooi uit! Hij gaat daar niet veel meer van zien !
We waren blij.....maar uiteindelijk moeten hij nog vier dagen blijven.....ik vrees dat dat lange vier dagen gaan worden... Francois heeft in ieder geval de belofte gedaan om maandag vroeg langs te komen, dan kunnen we sneller vertrekken!
Als we maandag terug naar huis gaan dan is Tom drie weken op hotel geweest.....lang.....de aanpassing zal voor hem groot zijn....maar ook voor mama en papa denk ik...terug naar het "echte leven"...gelukkig maar toch een beetje raar...de wereld heeft drie weken stil gestaan...voor ons toch!
Na de middag kwamen papa, Willem en Arno binnen gevallen...ze waren terug van het feestje van bij Hugo zijn familie... ikke ging naar huisjes met Willem en Arno en papa kon verder bekomen van de festiviteiten...
Slaapwel, mama (die eigenlijk veel te moe was om te schrijven...)
Na het middageten en het "uitbuiken" is Tom nog even naar de speelzaal gegaan. (daar heeft hij ook zijn AB gekregen van de verplegerster die op zoek was naar hem.)Beetje vermoeid kwam hij terug en ging effe rusten. En ik ondertussen maar zagen en zagen om naar buiten te gaan. Clara is nog op bezoek geweest met een grote knuffel en grote kaart......iets daarna kwamen de ouders van Stief op bezoek met als cadeautje Lego!!! (hij was zeer content) Tom begon de Lego direkt te maken...hier en daar vielen er stukken op de grond...STief zijn papa was aan het lachen ," sebiet moet ge op uwe buik gaan liggen om alles terug op te rapen..." Tien minuten later lag hijzelf op zijn buik in de kamer, zoekend naar gevallen Legoblokjes...best grappig....Stief kwam ondertussen binnen. Toen Stief zijn ouders weg waren konden we terug zagen om naar buiten te gaan... Nu waren we met twee om veel bla bla te verkopen. Uiteindelijk kregen we hem buiten. Wij gewapend met de jas, Tom met zijn krukken gingen we de "grote" opdracht vervullen. Krukkig stapte hij door de gangen...hier en daar eens rusten tegen een verwarming en hup terug op weg naar de glazen schuifdeur, de "gate" naar de frisse lucht. Hij is helemaal tot aan de vereiste bank geraakt en hij glunderde!!!!!! De bergop om terug naar binnen te gaan was een beetje moeilijk......daar heeft hij een tandjes moeten bijsteken. Eens binnen ging hij en Stief uitblazen op de verwarmde banken, ik ging ondertussen snel naar het winkeltje om zijn voorrad chips binnen te doen. Tussen de rayons kwamen er twee mensen naar me.....ik was zo in de chips aan het kijken dat mijne frank niet viel dat het mijn eigen tante en nichtje waren. Ze vroegen wat hij graag at van snoep...ik denkend aan mijn portomonéetje, CHIPS!! Marleen en Lien kochten gedwee een zak. Na het afrekenen gingen met zijn drietjes naar de bank... Ik wou Tom een beetje extra moe maken (hopelijk zou hij dan sneller inslaap vallen) en we gingen nog naar de cafetaria om te eten. Daar hebben we rustig kunnen "taaaaateren" en pakte Tom zijn zoveelste cadeautje uit! Een kikker een aan "resorke" en als die met zijn gat tegen de tafel botst maakt hij geluid !! Blijkbaar geraakt Tom zijn batterijen plattekes in de cafetaria, hij werd witjes en het was de moment om terug naar "onze studio" te gaan. Onderweg namen we nog afscheid van Marleen en zotte Lien, terug naar de kamer. Iets voor 19 uur kwamen er nog twee bezoekers, Frederik en André....en wat hadden die bij......LEGOOOOOOOOO! Het was een echte Lego dag! Fréderik en André kwamen niet alleen op bezoek...Frederik was ook uitgenodigd om een paar nachten te blijven in Gasthuisberg....op een andere afdeling...voor een serieuzer ding....
Stief is nog een hele tijd gebleven, heeft de clown uitgehangen, tot 21u30..... Het bed klaargemaakt, pyjama aan, lichten uit en hopen dat hij snel in slaap zou vallen....euh ja...dat is mislukt...het was weer 23u30 voor zijn ogen toevielen.....
Ik kon deze keer niet goed inslaap geraken....morgen (donderdag) zouden we weten hoe en wat......de zenuwen hielden me wakker...
Normaal gezien kon ik een beetje prutsen en berichten tussen andere berichten zetten. Maar met maandag en dinsdag is het niet gelukt. Eén van de twee zit al in het "achief" en wil niet meer veranderen van plaatsje.....
Gisteravond is Tom heel goed inslaap gevallen, laat maar zonder problemen! Fieuw!!! Maar om 6 uur was het deze keer "bingo". Hij was al een hele tijd aan het woelen en begon daarna te wenen. Hij had pijn aan zijn hiel maar deze keer was het zijn "goeie" hiel dat parten speelde. Hij kwam bij mij in bed liggen maar dat hielp niet. Na drie kwartier, (ik wou hem niet direkt iets laten geven tegen de pijn) ben ik weer zo sierlijk als iets uit het bed geklauterd om op het belletje te duwen! Rudy kwam langs en ging Junifen halen.( Ik denk dat Tom toch menige flesje heeft leeggemaakt hier! De junifen is hier wel wit en niet oranje zoals bij ons thuis.) Tom sloeberde de Junifen op ,kroop in zijn eigen bed en na een tijdje viel hij terug diep in slaap. Rudy vertelde dat hij zijn laatste nacht deed voor deze week. Pas maandag zou hij terug komen.....we hebben in ieder geval al maar afscheid genomen.
Tom en ik lagen nog heerlijk te slapen tot als de verpleegster binnen kwam. Eerst dachten we dat het om de AB ging, maar daarvoor was het te laat.....het was al negen uur. Nee, nee, ze kwam bloed nemen. Geen erg, langs het slotje gaat dat prima en Tom liet zich doen. Maar het slotje was minder sympathiek en wou niet meewerken. Er kwam geen druppel bloed uit. De AB was er nog wel ingeraakt maar er wou geen druppel bloed meer uitkomen. De verpleegster sprak het verschrikkelijke woord uit "herprikken"! De tranen sprongen in Tom zijn ogen en draaide zich rond. We zagen direkt dat het niet vanzelf zou gaan en ging versterking halen. Ze kwam terug en ging toch nog eens langs het slotje proberen maar het had geen zin.....Ze ging dan maar alles klaarzetten in de onderzoeksruimte, alis, martelkamer...de kinderen op de gang weten dat als ze naar daar moeten gaan dat het dan niet zo aangenaam gaat zijn. Tom , die nog in een bolletje lag, tilde ik op en bracht hem, ook tegen mijn zin !, naar de onderzoekskamer. We hadden hem vast met twee....maar hij bleef zich serieus verzetten en bewegen.......gevolg de eerste prik was mislukt!! De verpleegster en verpleger wisselde, hij ging nu prikken......We namen Tom nog wat steviger vast voor de tweede prik....en en en ...ik heb alles gezien zonder "er niet tegen te kunnen." We hebben moeten vechten om hem stil te houden. Maar het zat er goed in...we moesten hem nog wel wat vast te houden tijdens de bloedafname, dat is een vervelend gevoel. Hij kreeg ondertussen een nieuw slotje de andere was versleten. Als schuldaflossing van de verpleegster, kreeg Tom twee doosjes van Lego, twee prikken= twee doosjes! De verpleger is dan nog wel in staat geweest om een zéér lompe uitspraak te doen! " Is dat niet bij hem dat ze zes weken intraveneus gaan geven?" Bong !!! Ik was wakker!!! "Wat!! Nee nee, zes weken wel AB maar niet intraveneus en anders zeggen ze ons niet alles." "Wanneer mochten jullie dan naar huis", vroeg te verpleger? "Geen idee, dat hangt van het bloed af...." antwoordde ik. Tom die nog stevig onder de indruk was van het prikken, zo wittekes als iets, en ik geschokt van wat de verpleger durfde te beweren, gingen we naar de kamer. Ontbijt gebeurde in alle stilte!
Sebietekes gaat het middag eten komen.....en dan gaan we even ons dagelijks wandelingetje maken. Zijn oefeningen heeft hij al gedaan!!
Zondagavond toegekomen.....hij zag er goed uit!! Hip hip! Papa en Tom waren al wat aktiever geworden...misschien een beetje te, maar na 13 dagen moet je wel eens terug losbarsten. Slapenstijd is tegenwoordig terug iets geworden waar we niet naar uitkijken....en ook deze keer was het "bingo".... Pas tegen 1u 30 heeft hij de slaap kunnen vatten. Deze keer was hij minder kwaas maar hij had serieus pijn. Zijn hiel deed pijn maar ook zijn knieën. Na een pijnstiller van de gehaaste Rudy, kon hij eindelijk slapen! Hij ging het wel doorgeven aan de dokter dat hij zo'n last had. Het was ook niet de eerste keer. Ik kon darentegen minder goed de slaap vatten....een nieuwe lading van patiënten werden binnengebracht....de gang was voor de helft leeg...één nachtje en alles was terug bezet!
Maandagochtend: Tom heeft geslapen tot 9u30. Op ons gemak ontbeten, bed opgemakt, aangekleed.....Daarna kwamen ze vragen of Tom mee naar de speelzaal ging. Hij had geen zin...dan heb ik maar een beetje zitten te zagen, mama's kunnen dat goed, en dan zijn we samen naar daar gegaan. Aan de deur van de zaal heeft hij niet meer omgekeken. Een uurtje later stond hij terug in de kamer. Zijn middageten was al toegekomen, stoofvlees! Hij kon er geen fritten bij bestellen dus kreeg ik de missie om er gaan te halen uit de cafetaria. Alles wat je daar koopt van eten moet ook daar opgegeten worden. Onder het motto, hoe meer dat het opvalt hoe minder dat het opvalt, ben ik fritten gaan halen. Een plateau genomen, koude schotel met een dubbele portie fritten. Betalen en hup zo zichtbaar als wat rustig naar beneden gegaan en dan naar de lift. Ik wou sneller ontsnappen maar er was een oud koppel voor me de trap aan het afgaan en dat ging niet zo vooruit...... Tom heeft dat voornamelijk de fritten opgegeten...het stoofvlees was een beetje taai en is blijven liggen. Na het eten hebben we spelletjes zitten te spelen en daarna ging hij uit zichzelf, naar de speelzaal! Ondertussen kwam de kiné binnen om te zeggen dat ze niet ging komen.... pas donderdag. Maar ze heeft wel een hele uitleg gegeven en gevraagd. Ik zei dat alles nogal een beetje onduidelijk was van wat mag en niet mag...ze ging het uitzoeken. Maar gaf me wel uitleg van oefeningen die hij zonder problemen kon doen en een opdracht om hem uit zin kamer te halen. Tegen donderdag moet hij tot aan de vijver geraken met zijn krukken!! Als hij daar terug van was , begonnen we de kamer op te ruimen en heb ik Tom zijn haar gewassen met zijn hoofd over het bad. En dan met het washandje helemaal gewassen, hij wou niet meer in het babybadje. Tegen dat Tom goed en wel aangekleed was kwam de invasie van pakjes en eten binnen!! Het feest kon beginnen!
Gisterenavond hebben we hier bij Tom een kei gezellig kerstfeestje gehad. 't Was natuurlijk overdag al begonnen met te bedenken wat we zouden kunnen eten, zo zonder keuken is het wel effe aanpassen, maar na de nodige brainstorming hadden Stief en ik al en lijst en ideeen voor een zeven ganen menu... dus werd er al een deel geschrapt. Inkoopjes gaan doen in de colruyt en daar was zoals iedereen de laatste dagen wel zal gemerkt hebben een fille tot vanachter in de winkel, maar enfin we zijn er door geraakt ( allé vooral stief, willem en arno, want ik was ondertussen nog cadeautjes gaan kopen). Aangekomen op Gasthuisberg moesten we natuurlijk ook alles ( eten en kadoos) bovenkrijgen, maar met vereende krachten is dat in ene keer gelukt en we waren niet de enigen, want er keek niemand op van de verhuiskaravaan. We zijn begonnen met hapjes: toastjes met zalm en kreeftensla, pizza/kaaskoekjes, blokjes salami en kaas en champagne natuurlijk. Daarna zijn Mama en Stief naar de Chinees gereden om tweemaal "menu a" te gaan halen, dat zag er allemaal lekker uit, maar de door de voorgaande hapjes en de buitensporig grote porties van chinezen, zijn de meesten niet verder geraakt dan een voorgerecht van loempia en gefrituurde varkensblokjes met zoetzure saus, er zijn natuurlijk altijd strevers die ook de hoofdschotel hebben aangesneden chopchoy en gebakken rijst. Dit tot grote ergernis van al de rest, want dat betekende ook dat zij nog langer moesten wachten om aan de kadootjes te beginnen... Dus uiteindelijk dan toch de kadootjes,met de nodige verassingen en heel veel papier . We zijn van geen kleintje vervaard en de traditie wil natuurlijk ook wel dat als iedereen denkt dat we het gehad hebben er nog gateau komt. Al onze moed bijeengeraapt, maar ook daar zijn we doorgeraakt. ik denk dat ik mag besluiten dat het een geslaagd feestje was. ik zou bijna durven zeggen "voor herhaling vatbaar", maar dan onder ander omstandigheden. Na het afscheid ( waar Willem het een beetje moeilijk mee had...) werd het terug rustig op de kamer, en deze avond wel heel rustig, want na een tijdje begon Tom aan zijn slaapritueel ( nog een beetje opruimen, prutsen, pyama aandoen en dan op het bed gaan liggen wachten... maar integenstelling tot de vorige avonden bleef het stil... hij was zowaar inslaap gevallen...
) Ze kwam onmiddellijk mee, ze gingen oefenen op de trappen. Na 20 min kwamen ze al terug en smeet ons bijna letterlijk "buiten". Hij moest nu direkt en onmiddellijk buiten rond de vijver gaan wandelen! Toen ik vroeg aan haar of het normaal is dat hij zijn voet scheef zet als hij stapt zei ze kort en krachtig, "Je mag die gerust mondeling corrigeren!" Oeps, ik vond het wel grappig hoe ze het zei maar ik ga niet met mijn hond op stap... Enfin, wij buiten gezet en gaan wandelen.....Er lag nog ijs op de vijver, steentjes zitten te zoeken om het kapot te smijten maar blijkbaar zijn er ons heel vele voor geweest...Met moeite hebben we 2 steentjes gevonden en dan waren die nog zo klein dat het ijs helemaal niet stuk ging. Uiteindelijk ben ik eens met mijn voet gaan voelen...ik moest al stevig duwen om het kapot te krijgen.......het ging maar ik had wel een natte voet!
Ik was wakker!!! "Wat!! Nee nee, zes weken wel AB maar niet intraveneus en anders zeggen ze ons niet alles." "Wanneer mochten jullie dan naar huis", vroeg te verpleger? "Geen idee, dat hangt van het bloed af...." antwoordde ik.
