Dit weekend hebben we een bezoekje gebracht aan Akko. Akko ligt ten noorden van de baai van Haifa. Vanuit Haifa kan je deze sstad dus gemakkelijk zien. De stad Akko heeft al een turbulente geschiedenis achter de rug. Het is in handen gevallen van verschillende leiders, godsdiensten,... zoals zovele steden in Israel. Vaak verwoeste de nieuwe bevelhebber alle gebouwen, en ze bouwden dan hun nieuwe gebouwen op de ruines van de oude stad. Wat wel altijd zo geweest is, is dat Akko een belangrijke havenstad was, vooral voor de Egyptenaren, de Grieken en de kruisvaarders. Tegenwoordig is de haven van Akko niet meer zo groot door de grote concurrentie van Haifa, en dient ze hoofdzakelijk als vissershaven. We startten onze dag met een bezoek aan de Baha'i-tuinen van Akko. In tegenstelling tot Haifa liggen deze tuinen niet op een heuvel. De graftombe van de stichter van dit geloof bevindt zich aan het einde van deze tuin. Ook nu weer stonden we te kijken van de pracht en praal die te zien waren in deze tuinen. Het was een schril contrast met de dorre planten die we overal elders in het land zien. Nu even iets meer over de Baha'i: dit is de jongste wereldgodsdienst die ontstaan is in 1844; de drie hoofdgedachtegangen van dit geloof zijn (i) alle wereldreligies komen uit dezelfde bron, (ii) er is maar 1 god, ook al kan hij verschillende namen hebben, (iii) we zijn allemaal kinderen van god, dus iedereen is gelijk qua ras, sekse,... Het belijden van dit geloof zou ook gepaard gaan met eenvoud, iets dat we niet echt terugvinden in deze tuinen. De tuinen worden gesponsord door de aanhangers van dit geloof, en dat zijn er nu toch al ongeveer 6 miljoen, verspreid over de hele wereld.
De tuinen waren weer op de millimeter afgewerkt, en het gras was nog steeds even groen als in de winter, ondanks de droogte van de laatste maanden. Ook stonden er mooie fonteinen en standbeelden verspreid in het domein. We bezochten de schrijn van de profeet Baháulláh (letterlijk: Licht van God, of Glorie van God), die vooral gekenmerkt werd door eenvoud. Hiervoor moesten we wel onze schoenen uitdoen, en moesten we stil zijn binnen de muren van de schrijn...
Het was ook de laatste kans om de tuinen te bezoeken in een korte periode, want daags na ons bezoek zou het gesloten worden voor 2 à 3 weken voor het groot onderhoud. Hoewel het er voor ons al piekfijn uitzag! Hoewel de zon weer aardig haar best deed om ons te ontmoedigen, zetten we onze stadswandeling voort richting de oude stad. De Oude Stad ligt binnen de oude stadsomwallingen, en deze diende ter bescherming tegen de vele invallen en bestormingen die de stad gekend heeft. In de oude stad bezochten we de Akko Citadel. Deze werd in de 18e eeuw gebouwd door de Turken op de funderingen van een 13de eeuws kruisvaarders kasteel. Deze citadel deed dienst als gevangenis tijdens de Joodse verzetstrijd tegen het Britse mandaat.
Daarna volgde een bezoek aan de "Knights' Halls". Deze hallen liggen 8 meter onder de straat, en zijn van uit de tijd van de kruisvaarders. Ze deden dienst als hoofdkwartier van de 'Knights Hospitallers'. Deze hallen kwamen uit op een groot plein. Dit plein werd eerder toevallig ontdekt omdat de Turken het helemaal opgevuld hadden (12m hoog) om er hun citadel bovenop te bouwen. Een van de deuren op het plein komt uit op het "Refectorium", of de eetzaal van toen. Het is goed mogelijk dat Marco Polo hier ook ooit gegeten heeft.
Naast de eetzaal lag er een steil trap naar beneden. Deze kwam uit op lange smalle gang. Vroeger deed deze gang dienst als riool, en mogelijk ook als vluchtroute naar de haven, want op het einde van de tunnel kwamen we weer boven de grond in een oude marktstraat.
Op de middag kregen we toch wel honger, en we zochten ons een mooi restaurantje uit met zicht op zee. Zo belandden we in het "Abu Christo"-restaurant, dat gelegen is in de 'Sea-Gate' van de oude stad.
Als echte Israeliers bestelden we er een hummus-schotel als voorgerecht. De eerste maanden vonden we dat niet echt lekker, maar nu beginnen we hummus toch meer en meer te apprecieren. En als je in Akko bent, moet je toch ook vis eten dachten we. Daarom bestelden we allebei als hoofdschotel de verse vis van de dag: Machteld ging voor de zeebaars, terwijl Tom ging voor de zeebrasem. En dat smaakte!
Na dit heerlijke maal zetten we onze stadswandeling verder, ook al om ons eten te laten zakken. Zo zagen we de Al-Jazzar moskee met zijn grote groene koepel liggen, die gebouwd is op de funderingen van de kruisvaarders kathedraal.
Daarna gingen we ook nog op zoek naar de Tempeliers Tunnel. Deze tunnel werd per toeval ontdekt in 1994 na een klacht van een oude vrouw voor een verstopte riool. De loodgieter kwam tijdens de herstellingswerken uit op deze tunnels. In de tijd van de Tempeliers, deed deze tunnel dienst als ondergrondse passage van het kasteel van de Tempeliers naar de haven.
Na onze stadswandeling besloten we nog even ons zweet te gaan afspoelen in de Middellandse Zee. Het was niet gemakkelijk om een mooi strand te vinden in Akko, maar uiteindelijk plonsden we toch fijntjes in het verfrissende water! 's Avonds thuis gekomen bleek al snel dat we weer een mooi kleurtje hadden opgelopen, dus lang leve de after sun crème!
Nu we al bijna 2 weken terug zijn van Tsjechië werd het nog wel eens tijd voor een Israël-update.. Of niet soms? ;-) Op dit moment zijn ze een nieuwe voordeur in ons appartement aan het plaatsen! Normaal zouden ze zondag al komen, maar blijkbaar hadden ze verkeerd gemeten.. Typisch!
We vullen onze dagen weer met werken.. Data analyseren, papers schrijven en verbeteren, ... Het hoort er allemaal bij.. Tom hangt tegenwoordig uuuuuuren aan de telefoon met zijn collega's om alles geregeld te krijgen.. Nu kan Machteld ook eindelijk helpen op de boerderij op het werk! Normaal wordt Tom altijd gevraagd om te komen helpen, maar als hij aan de telefoon hangt, valt Machteld maar al te graag in!
We moeten ons ook wel aanpassen aan de hitte! Het is momenteel dik 35 graden! En 's avonds koelt het ook niet echt af.. Daardoor passen we onze eetgewoontes ook al wel eens aan, en maakt Machteld zo nu en dan wel eens een heerlijk fris slaatje klaar. Op het werk staat wel de hele dag de airco aan, zodat het daarbinnen net winter lijkt.. Machteld is er niet zo fan van (stijve nek, ...), maar de collega's zweren bij de airco.. Ze zeggen dat ze veel liever in Israël blijven tijdens de hitte dan dat ze in Europa op vakantie gaan, want hier heeft tenminste iedereen airco.. En het argument dat het momenteel in België maar 15 à 20 °C is, maakt hun idee over Europa in de zomer ook al niet echt beter.. De vensters op ons appartement houden we de hele dag gesloten, zodat de warmte toch wat buitenblijft.. We worden precies wel erg moe van de hitte.. Vorig weekend sliepen we zonder problemen uit tot 9u30! Onze collega Zalmen is net terug van zijn vakantie in Georgië (dat hij trouwens ten zeerste aanbeveelt).. Volgens hem kan je wel teveel eten, teveel drinken, teveel werken, ... maar nooit teveel reizen.. En man naar mijn (=Machteld) hart! Op de boerderij is vorige week een heel klein kalfje geboren. Door de hitte kan de dracht van de koeien minder lang duren, met dus vroeggeboorte als gevolg.. Het kalfje is echt heel schattig! En ook echt n vechtertje! En ene fletser! Ze wil niet liever dan geaaid worden! Volgende week hebben we gasten uit België: Dries en Liesbeth, die ook allebei in Geel gestudeerd hebben.. Zij komen eens kijken naar de melkveehouderij in Israël, en Machteld heeft dus wat tripjes voor hen uitgestippeld.. We zijn klaar om hen te ontvangen Voor de rest gebeurt er eigenlijk niet veel.. Vorig weekend hebben we op het strand gehangen. Heerlijk!
Ah ja, vorige week donderdag, 21 juli, hebben we de Nationale Feestdag gevierd! We waren uitgenodigd door de Belgische ambassade, en gratis eten, bier, muziek, ... op het strand konden we toch niet aan ons laten voorbijgaan! Dus na het werk maakten we ons klaar voor dit evenement dat plaatsvond in Herzliya, 15 km ten noorden van Tel Aviv. We arriveerden goed op tijd en de pintjes smaakten erg goed! We kregen ook frietjes, kaaskroketten en asperges. Er waren ook een heleboel dessertjes, waaronder een chocoladefontein (met, jawel, Belgische chocolade!). Het strand was ook versierd met Belgische vlaggetjes! En op de achtergrond klonk er steeds muziek van Belgische artiesten! Tot onze verbazing waren er best veel mensen! Helaas waren ze wel vooral oud en Franstalig.. En joods.. Maar we ontmoetten ook een koppel, en de vrouw wist ons te vertellen dat haar broer dierenarts is in ons dorp! De wereld is toch klein eh!
Toen we hier 10 maanden geleden aankwamen, had Ilan ons een kampeerset gegeven met borden, bestek, tassen, bekers, ... Deze week vroeg hij of hij die kampeerset terug kon krijgen omdat hij wilde gaan kamperen met vrouw en kinderen.. Aangezien wij nog altijd aten van het materiaal uit de kampeerset, zitten we nu dus zonder borden Maar eten uit de ketel gaat ook! Maar morgen zullen we nog eens investeren! (Gelukkig bracht Tom wel al bestek mee van thuis en heeft Machteld in de tussentijd al tassen en ontbijtkommetjes gekocht )
