Sabeidii, Eventjes tijd maken om nog eens iets op mijn blog te posten,... In Luang Prabang zijn we nog naar een waterval gaan kijken die minstens even mooi en nat was dan diegene die ik in Thailand (Kanchanaburi) heb gezien. Ook hebben we nog wat tarzan gespeeld en tijdens dit slingeren heeft Lies ook nog een boompje gekust zonder veel erg. Watervallen bezoeken vind ik meestal wel een hoogtepunt op mijn reis omdat het prachtig is om naar te kijken en het is net ofdat het me energie geeft... (emo) . Op een goeie morgen ben ik ook eens om 5u15 opgestaan om naar de bedeltocht van de monikken te gaan kijken, wat ook de moeite was, nadien ben ik wel effe terug bedje ingekropen. Ook hebben we in Luang Prabang ons visum geregeld voor Vietnam wat voor mij op 10 juli ingaat, Lies haar visum gaat op 20 juli in want dan komt haar vriend naar Thailand en gaat ze samen met hem wat rondtrekken. Dit wil dus zeggen dat ik vanaf ongeveer 10 juli weer alleen aan het reizen ben. Van Luang Prabang zijn we naar Nong Kiaw gereisd per local bus, heel comfortabele reis omdat er maar 5 man op de bus zat. Tijdens de busreis hebben we de gewone man van Laos gezien die in het algemeen wel erg arm zijn. Meestal houten/bamboe hutjes langs de weg, mensen die gekookte/gestoomde maiskolven verkopen, kinderen die in groepjes langs de weg rondslenteren, mensen die te voet naar en van hun werk komen, veel Laotianen die zich wassen aan de rivier of aan een bron, de winkeltjes zijn ook heel klein en weinig variatie,... allemaal erg basic hier. Wel hebben de meeste hutjes een tv (met schotelantenne, kabel hebben ze hier niet denk ik). In Nong Kiaw hadden we een bungalow aan de rivier Nam ou waar we 2 nachten gebleven zijn, we hebben de plaatselijke grotten bezocht en voor tweede dag heb ik wat in mijn boek "Bangkok Tattoo" gelezen in mijn hangmat. De volgende dag zijn we per boot naar Mong Noi gereisd (1.5u). Dit dorpje is alleen bereikbaar via de boot, ja misschien ook wel via de jungle maar er is geen weg naar het dorp toe. Er is alleen elektriciteit via generators dus nog een beetje meer basic als het vorige dorp. We zijn 1 dagje gaan wandelen tot aan een rijstboerendorpje. Waar ze helemaal geen elektriciteit hadden. De boeren waren bezig met de velden klaar te maken om er rijst op te planten. Op sommige plaatsen hadden ze de rijst ook al uitgeplant. Dat is nog echt hard werken wat die mannen / vrouwen / kinderen hier doen,... Ik weet niet goed hoe ik het moet schrijven maar het is hier toch heel anders dan in Belgie Omdat het de dag nadien van 's morgens tot 's avonds heeft geregend hebben we wat in onze hangmatten gechilled wat ook wel leuk was. Naar Mong Kwa gereisd, een relaxte bootrit van 6 uurtjes op een houten bankje die niet echt goedkoop was 15euro. Maar echt wel de moeite. In Mong Kwa nagevraagd of de bussen nog naar Vietnam gaan omdat de Lonely planet vermeld dat de bussen in het regenseizoen niet altijd vertrekken. Aan het toeristenbureau konden ze mij het weer voor de volgende dagen ook niet voorspellen maar normaar gezien zal de bus wel rijden, we gaan het er dan ook maar op wagen. Dus naar Mong Kwa ga ik 8 of 9 juli nog terukeren om daar hopelijk de bus naar het noorden van Vietnam te nemen. In Mong Kwa was verder niks te zien dus zijn we de volgende dag doorgereisd. Voor de reis naar Udomxai hadden we plaatselijk vervoer geregeld, terwijl we op een tuctuc aan het wachten waren om naar het busstation te gaan kwam een local vragen of we niet mee wouden gaan naar Udomxai met zijn auto voor 50.000 kip na onderhandelen. O.K, geen probleem alleen was het geen auto maar pick-up en moesten we in de bak gaan zitten dus na nog wat onderhandelen zijn we voor 30.000 kip samen met de puppies, scooter en ander materiaal meegereisd naar Udomxai. Hier hebben we toch weer een 40.000 kippen mee uitgespaard, goed voor een overnachting, en weer een ervaring rijker. In udomxai mezelf getrakteerd op biefstuk (al dan niet hond) met groenten en friet, wat nog eens deugd deed. Na al de frind rice, stickie rice en steamed rice. 's Avonds nog een zonsondergang meegepikt en aan de praat gegaan met een paar studenden die engelse les volgden in een plaatselijk schooltje. Op hun uitnodiging ingegaan en samen met hun naar het schooltje gegaan, waar de leraar graag gebruik maakten van ons als native speakers (wat we dus niet zijn). Een uurtje met de studenten over Belgie en Laos gepraat wat ook weer een leuke ervaring was. De volgende morgen naar Luang Namtha gereisd, waar we gister en eergister een trekking hebben gedaan tot aan een Laho-dorp. De eerste dag van de trekking was het leukst omdat we een zestal riviertjes (+- 2 m en meer) over moesten waar nogal veel stroming op zat en sommige paadjes waren ook riviertjes geworden. Onderweg nog wat wijzer geworden over de Laotianen/ jungle/ en het Laho-volk s' middags wat gegeten bij een stickierijstveld en nog wat doorgewandeld. Het dorp bestond uit nog geen 10 huizen waar in totaal 78 mensen wonen. In sommige huisjes wonen drie gezinnen die enkel een appart slaapvertrek hebben per gezin. De jonge vrouwen slapen in een klein hutje 1.5 bij 1m (niet gelogen) voor de gemeenschappelijke woning waar de mannen dan kunnen aankloppen om te vragen of ze erbij mogen komen liggen. Ik heb verschillende hutjes geprobeerd maar tevergeefs. Samen met de gidsen heb ik nog wat gekookt. We hebben daar weer heerlijk gegeten, nog wat laolao (redelijke straffe rijstwijn) gedronken en weer vroeg het bedje in gekropen. De volgende dag een uur of zes teruggewandeld en de vermoeiende maar plezante trekking zat er weeral op. Vandaag zijn we hier nog naar een klein watervalletje gaan kijken en nog een stuppa gaan bezoeken. Ik moet nu stoppen want zoals Laotiaanse gebruik geschiet gaat alles hier dicht om 22u30. Dit wil dus ook zeggen dat ik deze maand weinig op stap geweest ben en meestal op tijd in mijn bedje ben ingekropen, ik begin er bijna gewoon aan te geraken... alleh genoeg gezeverd tot de volgende...
Omdat het de dag nadien van 's morgens tot 's avonds heeft geregend hebben we wat in onze hangmatten gechilled wat ook wel leuk was.
