Een stressvolle week, alhoewel dat op Erasmus wel met een
korreltje zout genomen mag worden. Onze spionne in Leuven, Heleen dus, bracht
ons het nieuws dat we voor het einde van de week een thesis gekozen moesten
hebben. Nathalie, momenteel Chileense ziekenhuizen aan het verblijden met haar
aanwezigheid, kreeg geen toelating om met mij Peru te bezoeken. Onze huisbaas
begon een sms-offensief waarin hij duidelijk maakte onmiddellijk met ons drie
rond te tafel te willen zitten, wat zeer vreemd is want halverwege de maand
valt er geen huur te innen en zien we hem normaal dus niet. Uiteindelijk kwam
alles op zijn pootjes terecht, en maar goed ook.
Thomas en ik besloten een tweedaags bezoekje te brengen aan
Ronda, wat de echte Andalusische ziel zou moeten zijn, althans volgens de
trotter.
We namen zaterdagnamiddag de bus en deden onze intrede in
hostal Biarritz. We liepen wat rond in het stadje en keken s avonds de voetbal
in een lokale bar vol Britten. De volgende ochtend op tijd op, en we begonnen
aan een afdaling in de vallei, om via een grote toer terug in Ronda uit te
komen. Je moet heel wat loslopende honden zien te ontwijken, en dat was
waarschijnlijk een van de redenen waarom de toer uiteindelijk groter was dan
voorzien. Een poging tot liften leverde niks op, dus stapten we te voet terug. s
Nammidags slenterden we rond in het stadje en erbuiten, voortdurend genietend
van de mooie uitzichten. Ronda is inderdaad een bijzonder plekje, maar meer dan
een dag hoef je er niet te verblijven. Dus zondagavond wilden we de bus terug
nemen, maar hadden Erasmus-gewijs geen flauw benul van de uurwisseling, en
misten de bus volledig. Gelukkig was er nog één bus terug erna, en kwamen we s
avonds terug in Sevilla aan.
Over enkele dagen vertrek ik dan richting Zuid-Amerika voor
een bezoek aan Nathalie. De Semana Sancta laat ik aan mijn neus voor bij gaan,
maar naar het schijnt is die daar ook de moeite. Hasta luego, tíos!
Aankomst in Barcelona rond middernacht na een korte
vuelingvlucht vanuit Sevilla. We vonden vrij snel Jan zijn kot, waar Kasper en
Hans al toegekomen waren. We dronken en praatten wat bij, sliepen uit en
trokken de volgende dag Barcelona in. Via Eixample richting het park van Gaudi,
namiddag de Ramlas en in de vroege avond begonnen we al te koken. Jan zorgde
voor een paella van formaat. Later op de avond bezochten we een barretje in de
buurt, waar we eerst amper binnen konden op onze sneakers, en waar we even
later vriendelijk gevraagd werden de zaak te verlaten.
Quote of the day: K.V.
uit T., terwijl iedereen naar zijn verschillende sokken staarde: Zeg mannen,
zijn jullie ook al gestopt met sokken te sorteren na het wassen?
Vrijdag begaven we ons naar Montjuic, alwaar Jan een
voetbalpartijtje georganiseerd had tegen andere Erasmussers uit Barcelona.
Zoals het goede Belgen beaamt, gingen we zwaar op onze doos en besloten we dan
maar ons langs de kant te zetten en wat biertjes te drinken. Later bezochten we
verder Montjuic, en met de metro snelden we nog naar la Sagrada Familia, alvorens weer
thuis bij Jan te komen. Die avond maakten Thomas en ik twee tortillas, met
wisselend succes. s Avonds naar het Dansatorio ( aka Hansatorio Vomatorio),
zowat Jans huisdiscotheek en voorwaar een keet zoals we er in Sevilla nog geen
zijn tegengekomen.
Quote of the day and the day after: J.P. uit M.,
na een vraag over het Picassomuseum: Fuck culture.
Zaterdag deed iedereen zijn ding een beetje. Kasper ging wat
fotos trekken in de stad. Thomas, Hans en ik bezochten Casa Mila en de Sagrada
Familia. Jan sliep uit en deed de afwas. Uiteindelijk kwamen we in de namiddag
allemaal samen op de playa, die wel mooi is, maar toch ook vreemd aandoet
wetende dat het strand er 20 jaar geleden gewoon kunstmatig is aangelegd op
oude fabrieksterreinen. In de vroege avond wees Jan ons de weg naar een
champaneria, vergelijkbaar met een Andalusische tapasbar, maar dan één waar je
goedkope schuimwijn kan krijgen bij je hapjes. Erg aangenaam, en we ontdekten
voor het eerst een stukje Spanje in de grootstad. Kasper maakte later nog een
lekkere spaghetti klaar. We kregen telefoon van Julian, mijn Sevillaanse
kotgenoot, die een nachtje in Barcelona verbleef alvorens de Pyreneeën in te
trekken en gezamenlijk gingen we wat drinken in een reusachtige bar, zo groot
als een voetbalveld. Na heel wat discussie besloten we ook die avond nog op de
lappen te gaan, en Jan gidste ons naar wederom naar een aangename boîte.
Quote of the day
before: J.P. uit M., nadat T.D. uit T. even liet weten een dutje te willen
doen: Ja dat is de moeite niet meer hoor, we gaan beginnen indrinken.
Zondag vertrok iedereen moe en tevreden weer terug naar zijn
thuishaven, of dat nu Lissabon, Madrid of Sevilla was.
