En de eerste week zit er alweer bijna op. Maandagavond nog met Thomas een tangoles gaan volgen, waar ik, eufemistisch uitgedrukt, geen bal van kon. Het zal bij één les blijven. Thomas had minder moeite met de zwoele ritmes, ondanks het feit dat hij meer vocht verliest dan een emmer water met gaten in deze zwoele temperaturen. Woensdagnacht doorgebracht op Plaza Alfalfa, zowat het uitgaanstrefpunt in de stad. Leuk, maar wel erg toeristisch en Erasmus getint. Ben eens benieuwd naar vanavond, wanneer we op sleeptouw genomen gaan worden door een echte Sevillaanse. De lessen zijn ondertussen gewoon onbegrijpbaar, wat een hele verbetering is ten opzichte van onverstaanbaar. Nu kan ik af en toe al eens een woordje verstaan, maar gewoon nog geen context zien. Misschien dat dat volgende week wel komt.
Zoals geweten, ben ik hier niet alleen. Mijn compañero te velde is Thomas, www.bloggen.be/thomas_in_sevilla, die woensdag arriveerde na een familiale trip door Andalucië. Thomas zou zichzelf niet zijn, als hij niet voordat hij vertrok, al contact had gelegd met een Spaanse uit Sevilla, Maria, die toevallig 18 werd, en daarvoor een bijzonder groot feest gaf. Ikzelf zou mezelf niet zijn, moest ik me hier niet mede voor uitgenodigd voelen. Doch van de omvang van dit alles, waren wij ons die woensdagmiddag nog absoluut niet bewust. Smokings bleken noodzakelijk te zijn, dus smokings werden gehuurd. Dat dit niet meer evident is, zo een vijf uur voor de start van het feest, leerden we vrijdagnamiddag. Bussen bleken noodzakelijk te zijn, dus bussen waren ingelegd. We werden in het centrum van Sevilla verwacht om negen uur 's avonds. Een presentje bleek onmisbaar maar was gelukkig al gekocht. Oorbelletjes gekozen door Thomas' moeder en zus, zijn zelden een miskoop. Ons doel: vaste voet aan grond zetten in de Sevillaanse high society. Vooral bij mijn compañero stonden de zenuwen gespannen, en na een chaotische busreis ( onder gezangen als: "chofer la perdido") kwamen we aan op een prachtige hacienda, waarbij de ingang naar de eerste patio gevormd werd door een erehaag van lakeien en diensters. Nadat we een drankje en hapje (kaviaar!) gekregen hadden, maakten we een eerste verkenningsronde over de patio. We konden natuurlijk niet de hele avond op ons eentje blijven staan. We zochten het kleinste groepje (drie personen) en bedachten een tactiek om hierin te infiltreren. Het plan bestond erin te wachten tot een ober dit groepje naderde met een rijkelijk gevulde plateau, dan ook rond die ober te gaan staan, een eventueel grappige opmerking te maken, en als de ober zich verplaatste, onszelf in het groepje te bevinden. En dat dan in het Spaans. Eerste poging mislukte deerlijk. Met mijn mopje werd niet gelachen (in feite straal genegeerd), het groepje sloot zich weer en we stonden erbuiten. Even weer wat afstand nemen, want het is ook geen zicht om zo naast een groepje te staan schuren, en dan nog eens proberen. De moed opgeven staat niet in mijn woordenboek, ook niet het Spaans-Nederlandse. Opnieuw een ober, opnieuw erop af. Thomas vroeg deze keer iets en kijk, we waren vertrokken. Na de receptie volgde het avondmaal. Je moest gaan zitten aan de tafel die voor jou bestemd was. Thomas kwam terecht bij de familie van Maria, die hij al eens ontmoet had, en had een avondmaal met pubers. Ikzelf moest blijkbaar aan de andere kant van de zaal plaatsnemen, en kwam terecht naast de strafste kerel van de klas, die enerzijds voortdurend communiceerde met zijn vrienden over drie tafels heen, en anderzijds mij schunnige mopjes vertelde met zo een zware andalusische tongval dat ik er geen bal van begreep. Blijven lachen blijkt internationaal te werken. Hierna volgde de eigenlijke party, weer een patio verder, waarbij we zoveel cocktails geserveerd kregen als dat we maar wilden/konden. Iedereen begon te dansen, wij te socializen met zowat iedereen, en toen om zeven uur de bussen naar huis vertrokken, waren de uptown-connecties gelegd. We hebben gidsen en verblijf in Madrid, zijn volgende week zaterdag uitgenodigd op het feest van twee vriendinnetjes (smoking niet nodig, kostuum is genoeg) en vrijdag worden we meegenomen op stap in Sevilla. Dat gaat hier nog leuk worden.
