De vliegreis naar Malaga was turbulent. In de letterlijke zin van het woord dan. Er werd zowel links als rechts van mij danig naar de kotszakjes gegrepen, en toen de brokkenpiloot zijn toestel met een harde klap op de grond kreeg, barstte het vliegtuig uit in een applaus, zoals ze dat tien jaar geleden deden na een lange afstandsvlucht. Ryanairs finest aan het stuur. Daarna volgde een slaapverwekkende busrit naar Sevilla, alwaar ik introk in een van de goedkoopste herbergjes van de stad. Voorwaar een louche plek, mijn tweepersoonsbed deelde ik met een colonne mieren, maar toen ze mijn snoep ontdekten, sprongen ze daarop en verdwenen ze uit mijn bed. Die avond voor het eerst eens ergens op mijn eentje gaan eten, wat best wel leuk is, en dan mijn bed in. De volgende dagen zouden in het teken staan van mijn queeste naar een vaste verblijfplaats.
Dag allemaal en welkom op mijn blog. Zet je lekker neer, ontspan jezelf en haal er desgewenst een drankje bij. De laatste keer dat we elkaar nog hoorden, zal waarschijnlijk de koude zomeravond van vrijdag 8 september geweest zijn. De dagen erna hield ik me vooral onledig met afscheid nemen, en nog wat praktische zaken in orde te brengen. Woensdagmiddag verliet ik voorgoed het Belgisch grondgebied, en twee uur later landde ik op mijn eigen terra incognita.