ik apprecier dat jullie mijn blog bezoeken maar mag ik jullie vragen om niets te kopieeren aub geen foto's en ook geen tekst ik heb er namelijk heel veel werk aan gehad om het uniek te maken en ik wil het zo behouden dus hou daar een beetje rekening mee ik dank jullie alvast
ik weet zeker dat jullie ook geweldige teksten zouden schrijven op jullie eigen blog;)
veel lees plezier
ik raad jullie zeker aan om het tokio hotel verhaal te lezen maar hou er wel jullie zakdoek bij want is echt heel triestig
doei alleemaal
later komen er nog meer weetjes op
dus hou het in het oog;)
groetjes
zielig tokio hotel verhaal moet je echt lezen neem alleen een groot zakdoek bij je want je zal hgem nodig hebben!!!
zielig "snik snik"
Ik staar naar de jongen tegenover mij. Hij kijkt ongelukkig, de blik in zijn ogen is leeg. Zijn raven zwarte haren hangen slap langs zijn gezicht. Ik trek de spiegel van de muur, en smijt hem op de grond. De scherven verspreiden zich over de vloer van de badkamer. Ik pak een scherf op en trek hem over de huid van mijn borstkas. Een bloederig spoor na latend. De tranen rollen over mijn wangen. Ik kijk de badkamer rond, mijn blik vertroebeld door de vele tranen die ik net gehuild heb. Ik voel me dood van binnen, alsof het geen zin meer heeft om in dit lichaam te leven. Alsof het een omhulsel is, een omhulsel wat ik liever achter me laat, om verder te reizen. Om naar mijn broer toe te vliegen, die zoo ver buiten mijn bereik is. Maar ik weet dat de enige manier om weer bij hem te zijn, is als ook ik niet meer op deze wereld leef.
Tom was al tijden ongelukkig. Hij praatte niet meer, hij at niet meer, hij lag alleen nog maar in zijn bed. Alsof mijn broer, toen al dood was. Hij had op een gegeven moment een schaar uit de keukenla gepakt, en een voor een zijn dreads af geknipt. Het was alsof er een nieuwe Tom was. De oude vrolijke Tom, met de lange dreads, was er niet meer. Ik weet nog goed dat ik zijn kamer in liep, en hij voor zijn spiegel stond, zijn dreads vielen een voor een op de grond. Ik stond als verstijfd in de deuropening, Tom hoorde mij niet, of hij wílde mij niet horen. Ik was naar hem toe gelopen, had de schaar uit zijn handen gepakt, en had afgemaakt, waar hij mee begonnen was. Tom huilde, heel zachtjes. Net zoals ik deed, want we wisten allebei dat alles anders zou zijn. Het was alsof bij elke dread, er een stukje van Tom afbrak, er wéér een herinnering weg vaagde. Soms vraag ik me af, waarom ik Tom had geholpen de oude Tom te vermoorden. Maar ik wist dat hij het waardeerde, dat ik zijn gevoelens en gedachten respecteerde.
De dag dat Tom besloot zelfmoord te plegen, is een zwarte bladzijde uit mijn leven. Ik weet het nog precies te vertellen. Ik weet ook nog precies wat ik toen dacht, voelde en zei.
Ik kwam net terug van een band repetitie. Tom ging daar ook al niet meer heen. Georg probeerde toen Toms gitaar solos te spelen, zo goed en zo kwaad als dat ging. Ik draaide met mijn sleutel de deur van het slot. Ik liep naar binnen, het was donker, Tom had alle gordijnen dicht gedaan. Bang voor de werkelijkheid. Bang voor de confrontatie met het daglicht. Ik liep naar boven en wou even bij Tom gaan kijken, zoals ik dat altijd even deed. Ik klopte op zijn deur, er klonk geen zacht gekreun ten teken dat ik binnen mocht komen, zoals altijd. Ik duwde de deur open zodat hij op een kiertje stond. Ik keek de kamer in, en zag Tom zitten, zijn blik gevuld met meer leegte dan normaal. Hij had een mesje in zijn hand. Hij zette het stuk metaal op zijn pols, ik wilde hem tegenhouden, hem zeggen dat dít niet nodig was. Maar ik stond vastgeplakt aan de grond. Ik móest een stap zetten, om te zorgen dat Tom deze wereld niet zou verlaten. Maar ik kón het niet, ik was verstijfd door angst. Het metaal liet een wond na, het bloed stroomde eruit. Tom keek in mijn richting, zijn blik kruiste die van mij. Hij deed zijn mond open om iets te zeggen, maar het enige geluid dat eruit kwam was een zacht gerochel. Tom blies net zijn laatste adem uit. Ik kreeg het warm en koud tegelijk. Een rilling ging over mijn rug. Toen Toms lichaam op de grond viel, was het net alsof ik weer tot leven werd gewekt. Ik rende naar hem toe, fluisterde sussende woordjes in zijn oor. Het had allemaal geen zin meer, mijn broer was dood.
Ik heb nooit précies geweten waarom Tom het had gedaan. Ik had wel zo mijn ideeën, maar ik zal nooit weten of die kloppen of niet. En nu sta ik hier in de badkamer, het bloed stroomt uit de net door mij gesneden wond. Ik ga zachtjes met mijn handen over de wond, en denk aan de pijn die Tom gevoeld moest hebben. Ik pak de scherf, zet hem op mijn pols. Mijn een trillende beweging, trek ik het over mijn pols. Hetzelfde als Tom 2 weken terug had gedaan. Ik kijk naar de lege muur, waar net de spiegel nog hing. En ineens kijk ik recht in twee bruine ogen, afkomstig van Tom. Een vertrouwd gevoel overspoelt me. Nog even en dan ben ik bij hem. Het begint te draaien om me heen, ik val neer op de grond. Het is alsof ik boven mezelf uit stijg, ik zie mezelf op de grond liggen. Ik ga steeds hoger, dan word alles zwart. Ik ben weer bij mijn wederhelft. Het is goed zo.
Tokio Hotel is een poprockband uit Magdeburg (Duitsland). De band is in 2001 opgericht onder de naam 'Devilish' door de tweelingbroers Bill en Tom Kaulitz (geboren op 1 september 1989), samen met Gustav Schäfer (8 september 1988) en Georg Listing (31 maart 1987), nadat ze elkaar bij een optreden ontmoetten. Bill en Tom Kaulitz maken naar eigen zeggen al vanaf hun negende muziek, naar het voorbeeld van hun stiefvader. Gustav Schäfer en Georg Listing kennen elkaar van muziekles. Nadat Bill Kaulitz meegedaan had aan het programma "Kinder-Star-Search" werd de band in 2003 ontdekt door de Duitse muziekproducent Peter Hoffmann. Tokio Hotel kreeg een platencontract bij de platenmaatschappij Sony BMG, en in 2005 bij Universal Music Group. Tokio Hotel kan inmiddels nergens meer verschijnen zonder dat de band grote groepen gillende tienermeisjes aantrekt
Bezetting Leden Zanger Bill Kaulitz Gitarist Tom Kaulitz Bassist Georg Listing Drummer Gustav Schäfer
Bill Kaulitz is op 1 september 1989 geboren
in leipzig. Hij is 1,83 en weegt 53 kg.
Hij heeft bruine ogen en en heeft zwart haar.
zijn tweelingbroer :Tom Kaulitz1
Bill heeft 3 tatoo's: in zijn nek het bandlogo, een ster op z'n rechter heup en één op zijn arm met freiheit89 erop.
overlaatst heeft hij er nog één bij geplaats maar is nog niet bekent wat
wat ik wel weet staat hij op z'n borst en heeft het iets te maken ben Tom:)
Hij heeft 2 piercings één in zijn wenkbrauw en in zijn tong.
hij heeft trouwens z'n piercing veranderd;)
Zijn sterrenbeeldis: Maagd
Kledingmaat: S Schoenmaat: 42
Hobby's: Muziek
hij lakt zijn nagels zelf
Levensmotto:Leb die Sekunde- live erveru second:)
Tom Kaulitz Bijnaam:ook seksgod genoemd ;-)
Speelt: Gitaar
geboren 1 September 1989in Leipzig
Woonplaats: Loitsche
Sterrenbeeld: Maagd
Broers/zussen: 1 tweelingbroer Bill
Lengte: 1.80 Gewicht: 55 kg.
Oogkleur: Bruin Haarkleur: donkerblonde dreadlocks
Hobbys: Muziek, heb geen andere interesses
Piercings: Een lippiercing aan de linkerkant
Levensmotto: Ik heb er geen, omdat ik ze toch niet opvolg;-)
Gustav Schäfer Bijnaam: Juschtel Speelt: drum
geboren op 18 september 1988 in Magdeburg Woonplaats: Magdeburg
Sterrenbeeld: Maagd Broers/zussen: 1 zus (ouder)
Lengte: 1.70 Gewicht: 68 kilo Oogkleur: Bruin Haarkleur: Blond Hobby's: Muziek, fietsen
Piercings & Tattoos:piercings heeft hij nog niet maar wel een tatto
levensmotto: Hauptsache alles geht schief (het belangrijkste is, alles gaat verkeerd)
Georg Listing geboren op 31 maart 1987 Halle
Woonplaats: Magdeburg Sterrenbeeld: Ram
Lengt: 1,78m Haarkleur: Bruin Oogkleur: Groen/grijs
Broers/zussen: geen
Hobbys: muziek, en af en toe ook sport. Levensmotto: Dat veranderd eigenlijk iedere dag bij hem
Zijn huisdieren: hond en kat
Zijn wens: Om verder nog zoveel lol met de jongens te hebben en nog veel van de wereld te zien.
Bill is gek op zingen daarom zingt hij ook in de band als de zanger.
Maar Bill houd er ok heel erg van als er een groep met fans naar hem toe komen rennen voor een hantekening
hij vindt het altijd zo geweldig als ie zoveel meiden op hem af ziet komen.
En is er gek op om op een buik of arm of hand een hantekening te krabbelen :p
zielig "snik snik"
Ik staar naar de jongen tegenover mij. Hij kijkt ongelukkig, de blik in zijn ogen is leeg. Zijn raven zwarte haren hangen slap langs zijn gezicht. Ik trek de spiegel van de muur, en smijt hem op de grond. De scherven verspreiden zich over de vloer van de badkamer. Ik pak een scherf op en trek hem over de huid van mijn borstkas. Een bloederig spoor na latend. De tranen rollen over mijn wangen. Ik kijk de badkamer rond, mijn blik vertroebeld door de vele tranen die ik net gehuild heb. Ik voel me dood van binnen, alsof het geen zin meer heeft om in dit lichaam te leven. Alsof het een omhulsel is, een omhulsel wat ik liever achter me laat, om verder te reizen. Om naar mijn broer toe te vliegen, die zoo ver buiten mijn bereik is. Maar ik weet dat de enige manier om weer bij hem te zijn, is als ook ik niet meer op deze wereld leef.
Tom was al tijden ongelukkig. Hij praatte niet meer, hij at niet meer, hij lag alleen nog maar in zijn bed. Alsof mijn broer, toen al dood was. Hij had op een gegeven moment een schaar uit de keukenla gepakt, en een voor een zijn dreads af geknipt. Het was alsof er een nieuwe Tom was. De oude vrolijke Tom, met de lange dreads, was er niet meer. Ik weet nog goed dat ik zijn kamer in liep, en hij voor zijn spiegel stond, zijn dreads vielen een voor een op de grond. Ik stond als verstijfd in de deuropening, Tom hoorde mij niet, of hij wílde mij niet horen. Ik was naar hem toe gelopen, had de schaar uit zijn handen gepakt, en had afgemaakt, waar hij mee begonnen was. Tom huilde, heel zachtjes. Net zoals ik deed, want we wisten allebei dat alles anders zou zijn. Het was alsof bij elke dread, er een stukje van Tom afbrak, er wéér een herinnering weg vaagde. Soms vraag ik me af, waarom ik Tom had geholpen de oude Tom te vermoorden. Maar ik wist dat hij het waardeerde, dat ik zijn gevoelens en gedachten respecteerde.
De dag dat Tom besloot zelfmoord te plegen, is een zwarte bladzijde uit mijn leven. Ik weet het nog precies te vertellen. Ik weet ook nog precies wat ik toen dacht, voelde en zei.
Ik kwam net terug van een band repetitie. Tom ging daar ook al niet meer heen. Georg probeerde toen Toms gitaar solos te spelen, zo goed en zo kwaad als dat ging. Ik draaide met mijn sleutel de deur van het slot. Ik liep naar binnen, het was donker, Tom had alle gordijnen dicht gedaan. Bang voor de werkelijkheid. Bang voor de confrontatie met het daglicht. Ik liep naar boven en wou even bij Tom gaan kijken, zoals ik dat altijd even deed. Ik klopte op zijn deur, er klonk geen zacht gekreun ten teken dat ik binnen mocht komen, zoals altijd. Ik duwde de deur open zodat hij op een kiertje stond. Ik keek de kamer in, en zag Tom zitten, zijn blik gevuld met meer leegte dan normaal. Hij had een mesje in zijn hand. Hij zette het stuk metaal op zijn pols, ik wilde hem tegenhouden, hem zeggen dat dít niet nodig was. Maar ik stond vastgeplakt aan de grond. Ik móest een stap zetten, om te zorgen dat Tom deze wereld niet zou verlaten. Maar ik kón het niet, ik was verstijfd door angst. Het metaal liet een wond na, het bloed stroomde eruit. Tom keek in mijn richting, zijn blik kruiste die van mij. Hij deed zijn mond open om iets te zeggen, maar het enige geluid dat eruit kwam was een zacht gerochel. Tom blies net zijn laatste adem uit. Ik kreeg het warm en koud tegelijk. Een rilling ging over mijn rug. Toen Toms lichaam op de grond viel, was het net alsof ik weer tot leven werd gewekt. Ik rende naar hem toe, fluisterde sussende woordjes in zijn oor. Het had allemaal geen zin meer, mijn broer was dood.
Ik heb nooit précies geweten waarom Tom het had gedaan. Ik had wel zo mijn ideeën, maar ik zal nooit weten of die kloppen of niet. En nu sta ik hier in de badkamer, het bloed stroomt uit de net door mij gesneden wond. Ik ga zachtjes met mijn handen over de wond, en denk aan de pijn die Tom gevoeld moest hebben. Ik pak de scherf, zet hem op mijn pols. Mijn een trillende beweging, trek ik het over mijn pols. Hetzelfde als Tom 2 weken terug had gedaan. Ik kijk naar de lege muur, waar net de spiegel nog hing. En ineens kijk ik recht in twee bruine ogen, afkomstig van Tom. Een vertrouwd gevoel overspoelt me. Nog even en dan ben ik bij hem. Het begint te draaien om me heen, ik val neer op de grond. Het is alsof ik boven mezelf uit stijg, ik zie mezelf op de grond liggen. Ik ga steeds hoger, dan word alles zwart. Ik ben weer bij mijn wederhelft. Het is goed zo.
Tokio Hotel is een poprockband uit Magdeburg (Duitsland). De band is in 2001 opgericht onder de naam 'Devilish' door de tweelingbroers Bill en Tom Kaulitz (geboren op 1 september 1989), samen met Gustav Schäfer (8 september 1988) en Georg Listing (31 maart 1987), nadat ze elkaar bij een optreden ontmoetten. Bill en Tom Kaulitz maken naar eigen zeggen al vanaf hun negende muziek, naar het voorbeeld van hun stiefvader. Gustav Schäfer en Georg Listing kennen elkaar van muziekles. Nadat Bill Kaulitz meegedaan had aan het programma "Kinder-Star-Search" werd de band in 2003 ontdekt door de Duitse muziekproducent Peter Hoffmann. Tokio Hotel kreeg een platencontract bij de platenmaatschappij Sony BMG, en in 2005 bij Universal Music Group. Tokio Hotel kan inmiddels nergens meer verschijnen zonder dat de band grote groepen gillende tienermeisjes aantrekt
Bezetting Leden Zanger Bill Kaulitz Gitarist Tom Kaulitz Bassist Georg Listing Drummer Gustav Schäfer 
