12-05-2008 om 15:54 geschreven door leejoris  

Hoi!

Eindelijk nog een berichtje op onze blog. We konden een hele tijd niet op internet doordat Rudy verhuisd is, en daardoor zetten we dit op de blog via het “super-de-luxe” internetcafé in de stad.

Rudy is dus verhuisd de donderdag en vrijdag (week van 28 april) naar een huis (foto) in een zijstraat van Kampala Road. Aan het begin van die “straat” is er aan weerszijden een “smart butchery”. Dat wil je echt niet zien, en daardoor ook geen foto’s van die winkel.

Het meten gaat gewoon door. Beetje bij beetje begint ons werk wat vorm te krijgen. Joris tekent lustig door, en ik typ als gek. Maar het moet ook niet altijd werken zijn, en daarom hebben we vorig weekend (dat van de 3^e mei) eens Lotte en Emmily in Kampala bezocht.

Om daar te geraken hebben we de fantastische “Postbus” genomen die om 6 uur in de ochtend hier in Fort Portal vertrekt. Hij doet er 6 uur over om in Kampala aan te komen en onderweg kom je werkelijk vanalles tegen. Zo heeft Joris een uurtje naast (kapotte) vrachtwagenbanden doorgebracht, waren de laatste passagiers kiekens en moet je regelmatig het raampje opendoen omdat er rond je enkele onaangename geurtjes hingen (of juist dichtdoen omdat ze buiten een soort vlees op stokken aan je proberen te verkopen). Maar de weg naar Kampala is een leuke weg die toch voor zo’n 80% relatief putvrij is. Eenmaal in het postkantoor van Kampala aangekomen gingen we dan te voet naar het “Garden City shoppingcenter”. We hadden afgesproken om Lotte te bellen wanneer we daar waren, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Joris was thuis (in Fort Portal) zijn GSM vergeten, en de mijne was plat. Ik had dan wel het nummer opgeschreven in mijn agenda maar blijkbaar had ik enkele nummers verwisseld dus dat ging ook niet. Uiteindelijk heb ik dan van miserie in een center voor internationale telefoongesprekken mijn GSM  deels opgeladen en van daar dan gebeld naar het juiste nummer dat in mijn GSM stond.

En na een leuke rit door het hobbelige en hectische Kampala kwamen we dan aan waar Lotte en Emmily logeren, in een huisje in Bukoto. Dat is werkelijk een enorm verschil bij ons! Hun huisje is een van de enkele gebouwen die verzameld staan in een soort van ‘gevangenis’. Werkelijk geen streepje groen vond je op die binnenkoer, waardoor we het ook niet de moeite vonden om er een foto van te nemen. Ze moeten alles zelf doen, terwijl wij hier Paula hebben, die voor ons kookt, de was doet, enfin eigenlijk alles. We zijn die avond dan nog gaan eten in de “Bon Appetit”, eigenlijk een frietkot. Maar het smaakte en die avond nestelden we ons op de vloer van hun “woonkamer” met een hele stelling om ons muskietennet op te hangen (foto). De eerste nacht sliepen we op matjes, de 2^e nacht op de kussens van de zetels (waarvan ze ons niet gezegd hadden dat ze los konden) en de 3^e nacht op een matras die blijkbaar in de kamer van hun huisgenoot Gaby stond. Moesten we nog enkele dagen gebleven hebben, we lagen dan waarschijnlijk in een bed.

De activiteiten van de zondag kunnen we kort beschrijven: niets en rusten terwijl de meisjes aan hun eindwerk werkten. De maandag gingen we dan mee met hen naar het labo zodat we eens zagen wat zij daar uitspookten. We stonden kwart voor 6 op om de bus te halen waar ze dan 1,5 uur op zitten (en dat doen ze iedere dag, ’s avonds ook waardoor ze dan eigenlijk maar rond 18u30 terug zijn). In het labo deden ze dan DNA-dingen (waar we nul de botten van verstonden) en we kregen een rondleiding. (foto’s).

In de namiddag kwamen dhr. Monbaliu en nog een andere leraar van onze school langs (ze waren aangenaam verast) en namen wij hun taxi terug naar Kampala want we moesten nog wat inkopen doen voor Rudy. De dinsdag keerden we dan terug met Marieke, een Nederlandse die voor SNV werkt en die ook naar Fort Portal moest (wat een sjans!).

Dit weekend (10 mei) gingen we dan naar het Kibale Forest national park met Rudy, Jonathan (die ook voor de TBG werk) en Chris (die in Kibale Forest werkt). We gingen er op zoek naar bomen die in bloei of zaad stonden voor het boek dat Rudy aan het schrijven is over inheemse bomen. Alhoewel Kibale normaal stikt van de apen hebben we er geen één (grmbl) gezien. Wel was het er prachtig en zagen we er een prachtige spin die (jawel) bijna zo groot was als een hand (foto).

Om aan de takken van sommige soorten te geraken kroop Chris soms tot bijna in de top van de bomen. Wanneer hij er dan weer uit kwam zat hij vol van de mieren die er hun nest in hebben (en we kunnen verzekeren, ze bijten!!!). In de namiddag gingen we dan naar een trouwfeest van iemand die Rudy kent, en het was best dat we daar redelijk laat aankwamen. Zo’n trouwfeest is namelijk van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat niets anders dan speechen en verhalen vertellen. En saaaaaaaaaaaaaaaaaaai dat het daar dus was. We hebben er gelukkig maar een anderhalf uur gezeten.

Gisteren zijn we dan samen met Jonathan in de namiddag naar de Amabere Caves geweest een 8 km buiten Fort Portal. De grotten waren niet echt spectaculair maar eerder overhangende rotsen verscholen in het groen met stalagmieten en stalactieten, maar toch mooi. Je kon er achter een waterval staan en de tocht door de “jungle” die we maakten om er te geraken was leuk. De gids vertelde er dan ook nog wat verhaaltjes bij over borsten en holbewoners, die waarschijnlijk meer folklore dan feiten zijn. We keerden dan te voet terug naar Fort Portal via een uitgedroogde krater en een kratermeer. Van daarboven had je een prachtig zicht op de Portal Peaks, de uitlopers van de Ruwenzori.

Na een wandeling van een dik anderhalf uur waren we dan terug in de stad. En die avond heeft het dan eindelijk na weken droogte geregend. Want de droogte die ze hier hebben (in het regenseizoen) is werkelijk abnormaal. Hoeveel regen er nog zal vallen zullen we later wel eens laten weten.

Dus tot volgende keer. Doei!!!!!

12-05-2008 om 15:41 geschreven door leejoris