Sawat Dee,

Na onze eerste nacht in de jungle en Rudi met een draaiend hoofd van het slapen op water,hebben we genoten van een super gezond ontbijt.Onze zwemgerief ingepakt om in de namiddag de watervallen te gaan bezoeken en in de voormiddag hebben we het museum Hellfire pass bezocht,Tijdens de 2 de WO hebben krijgsgevangenen uit diverse landen een spoorbrug gebouwd die Thailand met Birma moest verbinden.Vele soldaten hebben hierbij het leven gelaten en als herdenking dit museum met vele  beelden van jonge mannen die op dat moment zekers zullen gedacht hebben waarom ze in de steek zijn gelaten door god.De oorlogsfilm THE Bridge from River Kwai een klassieker geeft daar een perfect beeld van.En ik denk mensen zijn mensen en oorlogen met wreedheden zijn van alle tijden.Alleszins dit was voor ons het eerste museum dat we bezocht hebben op blote voeten,het zachte mooie redwood of teak onder onze voeten gaf een aangenaam gevoel.Na ons bezoekje binnen,hebben we de weg al wandelend verder gezet naar de Hellfire pass als eindpunt.Vermoeid en uitgedroogd waren we blij om in de airco auto te zitten richting de Erawan Waterfalls.Het Nationaal park Erawan is 500 vierkante km groot,de naam betekent driekoppige olifant uit de hindoes mythologie.Toen we eraan kwamen zag het zwart van het volk en heel veel bussen met toeristen een domper voor mij.Ik hoopte van er rustig te zitten en dacht bij mezelf ik klim tot aan de top en daar zal ik de rust wel vinden,het park heeft een waterval met zeven verdiepingen,dus wij gingen voor de top want de meeste Thaise mensen blijven op het eerste verdiep omdat ze met veel kinderen moeten sjouwen en niet in staat zijn om de klim te doen.Wijzelf zijn tot op het 5 de verdiep geraakt en vonden het niet de moeite om nog verder te klimmen omdat we hier al de rust konden vinden totdat de kids in het water gingen en in een korte tijd er terug uitsprongen al gillend en brullend ,ja je moest die grote vissen hun geknabbel kunnen verdragen want dat is inderdaad een eng gevoel,ik was al slimmer en bewoog heel de tijd dat er maar enkele kwamen bijten.De jongens waren elkaar aan het ophitsen en het ego groeide met de minuut,In ieder geval we kwamen er netjes uit want al ons doodvlees was weggegeten door die visjes. Oemie en moeke hebben er nog varanen in zien zwemmen en al goed dat wij dat niet wisten.Ze zwommen gewoon tussen die kleine kinderen op het eerste verdiep.Een varaan kan je vergelijken van grote als een kleine krokodil en de Thaise bevolking aanschouwt deze dieren als huisdieren.Onze lunch was overheerlijk aan het kraampje en veel beter dan in de hotels,alleen moet ge uw verstand op nul zetten en hopen dat je niet ziek wordt.Op de terugweg naar onze raft  viel de motor uit van ons bootje en kregen we histerische Lissa niet tot bedaren,iedereen werd er zenuwachtig van.Na veel geluk kwam een ander bootje langs en heeft ons dan gered en hebben we onze boot met 11 koffers veilig kunnen overladen op het water met ons inclusief.Omdat we dicht bij de oever waren tijdens de panne had Rudi een reuze python opgemerkt die lag te luieren op een tak en genoot van de verkoeling van het water.Toen ik dat zag stond mijn besluit vast om niet te gaan zwemmen in het water zelfs niet met reddingsvest die je kunt krijgen op het pantone van hotel.Slangen,reuze vissen,olifantedrollen dat was de cocktail van River Kwai.Blij dat we op onze raft waren aangekomen.Na ons diner hebben we een voorstelling gekregen van de mons een birmaneese volk,heel gereserveerd,en je hebt er weinig kontakt mee,geen glimlach,zelfs geen groet.En wat waren we blij dat deze voorstelling gedaan was de muziek en zang was er teveel aan.Na ons goei koud doucheke en toilet dat in de rivier verdwijnt met extra mineralen voor de vissen ben ik dan toch uiteindelijk in slaap gevallen zelfs met het geluid van rivier.xxxx