Ambetante Ralfie nog is . Het was maar om te melden dat onzen Marc aan de betere hand / knie is ...... dus kunnen we binnenkort weer is gaan .....SEPAK TAKRAW spelen .
Sepak Takraw (Kick Volleyball, or just Takraw for short) is a sport native to Southeast Asia, resembling volleyball, except that it uses a rattan ball and only allows players to use their feet and head to touch the ball. A cross between soccer and volleyball, it is a popular sport in Thailand, Malaysia, Laos and Indonesia. Played on a badminton doubles-sized court, the game evolved from a hacky sack-type practice, into the aiming of a kick into a high, suspended net. Eventually, competitive takraw developed, pitting teams of players versus each other across a volleyball-type net.
Modern competitive takraw allows three players to a team, one to serve, one to gather the ball, and one to deliver the ball at high speed across the net; the killer (like the 'spiker' in volleyball.) Modern contests play to 21 points.
In Thailand, the game is simply called Takraw (Thai: ตะกร้อ, meaning "ball" or "basket"). It is also thuck thay (Lao: "twine" and "kick"), or sepak takraw (Malay: "kick" and "takraw" from Thai)
Similar games include bossaball, footbag net, footvolley, jianzi and sipa. Another version of the sport involves the use of bamboo scoops to both toss and catch a ball in a simple game of "catch."
Yo tis den deze weer , maar dit kon ik jullie niet onthouden !!! ONZE MARC TOSCH !!! Sorry geen foto's . Met dank aan zijn lieftaligge deerne TIT . Hallo allen gisteren bij mijn thuiskomst van het werk zat Marc in de zetel met een half oog voor de opgenomen finalematch van de snooker v.d dag ervoor en met een half oog naar ons vogelkastje buiten aan het keukenraam. "Kom vlug kijken, de ouders zijn de kleintjes aan het lokken" zo klonk het en inderdaad vader en moeder koolmees zaten met veel kabaal op de wasdraad hun kroost naar buiten te lokken af en toe zag je een klein vogelhoofdje efkes buiten komen piepen, maar veel zin hadden die ukjes er blijkbaar nog niet in. Dan toch nog maar wat voederen - zullen de ouders gedacht hebben en ze vlogen weer een tijdje aan en af met soms ontzettend grote wormkes in hunnen bek. De kleintjes ontvingen hun maaltijden met heel wat gekwetter. Maar ze werden al te groot en de aan - en afflow werd voor mama en papa-mees een te zware karwij , ze konden de honger van hun kroost niet meer stillen dan maar opnieuw naar buiten lokken - mama mees kwam met een stevige vette worm in haar bekje voor het open gat en stak haar koppeke binnen en trok dit opnieuw vliegensvlug naar buiten - het kleine kopje van één der kids hing aan de andere kant van de worm . Maar het mocht niet baten , het kleintje werd niet vermurmd . "binnen was toch veel beter zekers ! heb je al eens gezien wat een stormweer, wat een wind - hier moeten we toch niet onze eerste vlucht in maken zeker !" dus ouders vlogen weer gezwind aan en af en het werd als maar later. "t zal niet meer voor vandaag zijn - vrees ik" zei ik mijn ventje en we zouden die kleintjes toch eens zo graag zien uitvliegen .
We hebben dit al elk jaar gemist - 1 keer enkele jaren terug waren er al kleintjes in het deur(kot)gat aan het balanceren toen we op een zaterdagmiddag ergens een afspraak hadden en toen we in de vroege avond terug thuiskwamen waren ze allen verdwenen en was het oh zo stil op ons terras. We waren zeer teleurgesteld toen.....
Intussentijd was het al voorbij den achten toen de ouders er blijkbaar toch terug genoeg van begonnen te krijgen en opnieuw met veel vertoon de kleintjes begonnen te lokken - de ene keer weer met een wormpje in hun bek voor het open gat en de andere keer met snel wapperende vleugels en heel veel kabaal vanop de wasdraad Het eerste kleintje hing al met gans zijn borst uit de opening - papa mees vloog vanaf het stokje voor de opening tot naar de lage begroeing aan de ander kant van het terrras -> "zo moet ge dat doen" leek die te willen duidelijk maken en ja hoor opeens nen jump en weg was het eerste jong - vloog vrij onhandig naar de struiken en werd direkt onderstuent door mama mees. De tweede zat nu in de opening en klom op het stokje - oei wat een hoogte , je zag dat kleine bolletje verschrikt naar links en rechts kijken - prachtig zicht hoor . Het koppeke was al mooi zwart / wit getekend , maar de andere kleuren waren nog wat vaag . Het vogeltje was groter dan dat ik gedacht had , was even rond als lang en had een klein, fijn bekje. Na wat aanmoedigingskreten van papa en mama mees op de wasdraad was - oeps ook deze kleine vertrokken . Het vliegen was zowat eerder schommelen met de vleugeltjes van links naar rechts - maar toch wel straf hoor da zo'n klein beestje van enkele weken oud zo zonder enige voorbereiding toch maar in de lucht kan blijven hangen .... Nu was de derde aan de beurt - dat koppeke ging telkens naar buiten en terug naar binnen , dit was duidelijk genen held. En de avond kwam toch maar steeds dichterbij - gans de familie moest tegen de avond toch in de struiken kunnen zitten . Papa mees bleef maar roepen en lokken , maar de kleine uk had blijkbaar te veel schrik - papa mees .... see next mailtje
DEEL 2 .
papa mees dook het kotje binnen en gaf de kleine een duwtje in de rug zodat deze op het stokje terechtkwam. daar bleef het bolleke wol als versteend zitten terwijl een volgende kandidaat - het vierde beesteke zijn kopke buitenstak en over zijn broertje of zusje nen duik naar buiten nam . HUPSAKEE , weg was het met gespreidde vleugelkes nog duidelijk onwennig vliegend . Het derde vogeltje twijfelde nog efkes en volgde dan toch zijn dappere broer / zus. En zo volgde n° 5, 6, 7 tot dat er tien kleine meesjes waren uitgevlogen - het één al wat sneller en gemakkelijker dan het andere. Papa en mama mees bleven zeer allert toekijken totdat allen waren uitgevlogen - lokten hen met veel kabaal de boom in zodat ze allen tesamen waren en gingen zo hun eerste nacht buiten tegemoet. Zo hebben we een mooie, plezante en zeer interessante avond gehad - heel wat interessanter dan vaak op dat kastje binneskamers wordt vertoond en we zijn nu zeer gelukkige mensen omdat we hebben mogen meemaken dat onze kleintjes uitvlogen - het zal wel zeer stillekes zijn als we strakjes thuiskomen, maar ja dat is blijkbaar zo die eerste dagen als je kinderen het huis uit zijn .... Groetjes TIT
Maar eigenlijk is dezen BLOG van ons Tit & Markske en Thailand ( oftewel een broeder & zuster van mij - al zit het ni in de genen ) ! Het zit em in het HART .... dus het zijn dierbare vrienden . Alè het gaat er maar over , da ge hier een " stukske " kunt lezen hoe da onzen Marc aan zijn zeer KNIE komt . ( bron ) TIT .
Marc zet het jaar al wel wat minder goed in - hij had zijn knie flink bezeerd op onze reis in Thailand - door een spelletje Sepak Takraw met de plaatselijke jongens bij de Pho Karen stam . Ken je dit ? is een soort voetbal waarbij een uit rotan gevlochten balletje over het laaggespannen net ( zoals bij volleybal ) moet gaan zonder de handen te gebruiken . er wordt met de voeten , het hoofd , de knieën en zo meer gespeeld = eigenlijk zeer spectaculair om naar te kijken . Is zeer populair in het oosten en blijkbaar gaat de wereldfinale elke keer tussen Maleisië en Thailand Wel en ons Marckse was de eerste om met de jongens te gaan meespelen waarna er uiteindelijk 2 teams werden gevormd tussen de Falangs ( wij blanken dus ) en de jeugd van de Karen stam - je kan wel raden wie er gewonnen heeft ... en Marc heeft 10 dagen pijn gehad waarbij hij dacht een verrekking van de quadricepts te hebben opgelopen - maar thuis bleef het pijnlijk en vorige week moest hij onder de scanner - en nu weet de specialist weet niet wat hij met die gehavende knie aanmoet -> gevolg 19 januari dagkliniek voor een kijkoperatie : al wat loszit zal al worden weggehaald en we zullen tot dan moeten afwachten om te zien of er nog iets anders moet gebeuren ... jaja, mijn ventje is er niet gerust in ... maar ja zijn knie is dan ook helemaal naar de vaantjes hé - hij hoopt dat de pijn voortkomt van inderdaad losse stukjes in de knie en dat dit met de kijkoperatie zal opgelost kunnen worden - we'll see .... duim maar mee
Tzen ikke het dus " der Ralfie " . Straks zijn ons vrienden terug thuis ( met tegenzin .... denk ik ? ) Dus dat betekend ook het einde van de den weblog , al kun je die nog steeds- inloggen - http://www.bloggen.be/titmarcthailand . Da ik nieuw fotookes binnenkrijg , komen ze hier natuurlijk op . Greetzssssssss, Ralfie .
we moeten jammer genoeg beginnen af te tellen en onze laatste avond is ingezet. We zijn nog steeds heerlijk aan het nagenieten van onze rondtoer en laten nog steeds vele beelden over ons netvlies gaan. We hebben zelfs efkes moeten afkicken van de intensiteit van onze rondreis en wisten raar maar waar de eerste dagen niet zozeer een blijf met ons zelf. Daarmee wil ik nog maar eens melden dat onze eerdere bedoelingen van jullie dagelijks te berichten volledig in demist zijn gegaan door gebrek aan tijd , wat we nu niet bepaald jammer vinden maar wat er wel op neer komt dat we nog zo veel te melden hebben dat dit niet in enkele berichtjes kan worden samengevat. We had the time of our lives kan je wel erg letterlijk nemen en deze reis zouden we iedereen kunnen aanbevelen maar we beseffen nog steeds dat en de groep en de reisleider hier ontzettend veel inbreng hebben en hiermee hebben we een duizendste chance gehad Anyhow we kennen Thailand nu als geen ander en we zullen alle informatie bij de +/- 1000 fotos thusi aan ieder doorgeven .
Gisteren nog naar Phuket stad en Patong geweest = het oord van verderf en jammer genoeg dat wat de meeste Belgen van Thailand kennen - Bwaah , jammer voor wat je daar te zien krijgt , aan de ander kant hebben we ons wel een hele tijd kunnen amuseren met het afzien vam de plaatselijke '' voetbal '' Thak Rai en nog zo iets met een rotan balletje zolang mogelijk de bal van de grond houden - dit werd door mannen van vrij middelbare en zelfs oudere leeftijd gespeeld en is zeer spektakulair om zien. Marc heeft dit overigens nog met enkele jongens in een stam in het noorden meegespeeld en heeft meerdere dagen last gehad van zijn quadriceps - HAHAHA. Morgen vertrekken we rond 17.00 uur vanuit ons resort - om 1900 u de vlucht naar Bangkok om daar rond half12 de vlucht naar Wenen te nemen - zullen rond 9.00u in Brussel landen en we zien er erg tegenop om opnieuw ons koud Belgenlandje te moeten ontmoeten.Opnieuw lange mouwen aan en onze voeten in gesloten schoenen - Bwaah ! Maar eerst gaan we nog morgenvroeg nog van ons prvie zwembadje genieten - nog niet gemeld he ! jaja , we hebbebn een eigen pool aan ons kamer - 2 op 6 meter en pake da,s een ware luxe zene - kunnen we daar nu ook van mee praten...
Hallo allen, we wilden nog enkele sfeerbeelden van de voorbije weken doorsturen doch dit is momenteel te omslachtig, ben al bijna een uur bezig met deze 4 fotos en laat het dan ook hierbij> 2 fotos van de brug / spoorweg over de river Kwai en 1 foto van de Mekong rivier die we hebben overgestoken om naar Laos te gaan volgende foto is van een plaatselijk transport in Laos
We zitten hier in een heerlijk rustige resort aan de prachtige Naithon beach te bekomen van de voorbije weken welke zeer intensief waren en waarin we zoveel hebben ondernomen dat we de film met diverse beelden steeds opnieuw en opnieuw in gedachten afspelen - het was een heerlijke tijd die voor ons nog eens zo lang had mogen duren.
Proberen binnen enkele dagen om opniuew iets door te sturen.
Ralf het is zeer lief dat je die weblog hebt aangemaakt maar dit gaat ons een fortuin kosten als ik me hiermee ga bezighouden.
.
Yoooooooo allemaal , 
