27-09-2011 om 11:00 geschreven door tinta  

Nog maar ochtend

Nauwelijks ochtend
en je roept me.

De stenen draaien,
maar ik niet meer.
De schorre stem kraait
en ik loop door.

Nauwelijks ochtend
en je roept me
spottend toe.

De fluisters worden wind
maar het doet me niets.
Dromen waken ginder
en ik vervul ze.

Nauwelijks ochtend
en je roept me
spottend toe
van op de rand van de straat.

De katten gluren dorstig
maar ik daag ze niet uit.
De ogen glinsteren, hol
en ik laat ze draaien.

Nauwelijks ochtend
en je roept me
spottend toe
van op de rand van de straat
helemaal alleen.

12-03-2011 om 14:21 geschreven door tinta  

IJsbloem

De rijm hangt aan de randen.
De vorst kleeft aan de handen.
En ze duikt onder het fluweel
als bescherming van haar kleuren.

Ze zoekt haar toorn boven de velden.
Waar ze haar gebroken hart verlaat.
De ogen ontbreken.
De vragen vergeten.

-De bloem waait om-

12-03-2011 om 14:20 geschreven door tinta  

Tegemoet

We dansen onder de straatlichten.

Het sprookje van een nacht tegemoet.

We weten nog niet,

we geven nog niet.

We balanceren op de reling.

De stemmen voorbij.

Jij en ik om de dromen heen.

Jij en ik, jagend op de slaap.

We bouwen het nest.

Met de tijd mee.

Ze zien de weerspiegeling nog in de ogen.

Ze zien de speels doorwoelde haren.

07-03-2011 om 10:04 geschreven door tinta  

Sprookje

De woorden verdrinken in het zand,

dat de tijd strooit.

Toch wiegen de bomen nog in je schoot.

Je spreekt tot de bladeren

met de taal van de horizon.

Elk blad volgt de uitweg dat je aanbood.

Stevig sta je op laatste treden.
Als bastion van het laatste heden.

De zee overvloeit de stranden in je hoofd.

Je tekent de golven met inkt

van gevangen winterwind.

Ze zijn op weg naar het zout dat je belooft.

De tijd strooit de geschreven woorden

op het zand

07-03-2011 om 10:03 geschreven door tinta  

Tijdreis

De stad slaapt nog in haar roes.
Ik sla ze gade,
zij die rennen met slaapdronken ogen.

De klok blaast haar wijzers vooruit,
zonder genade.
De haast gaat van sputering naar spoed.

Gebroken glas toont de sporen van de ruige nacht.
Strijders van schade.
De realiteit ontnuchtert dromen.

12-02-2011 om 22:30 geschreven door tinta  

Stad

De muren rijzen hoog
en de maan verdwaalt zijn licht.

Nacht
hoopte,
op liefde
voor vluchteling
en verstotene

De straten verzinken
en de regen wast het stof.

Dag
keek toe,
hoe laatste
voorspellingen
draaien en keren.

12-02-2011 om 22:27 geschreven door tinta  

Ma(a)n

Lok mijn ogen

voor de dag me aan je ontneemt.

De stilte luistert naar onze rust.

De warme haven heeft ons gesust.

Omhul mijn huid

voor de herkenning zich vervreemdt.

Droom ons naar de eerstvolgende nacht.

Liefde leef zolang de passie wacht.

11-02-2011 om 20:37 geschreven door tinta  

Betovering

Het blad drijft voort,

op golven van de wind.

-menig woord volgt-

Je houdt me warm

als ik naar de laatste herfst kijk.

Wat zijn we geweest

en wat zijn we geworden?

Je bent het gat

in de omheining van de wereld.

-speels heerst mystiek-

De lucht kust rood

aan wang en horizon.

11-02-2011 om 20:36 geschreven door tinta  

Verkocht

Je reflectie heeft zich in het raam geschilderd.

Steeds weer loop ik alle lijnen van je gezicht af.

Langzaam en precies

tot de onrust opnieuw mildert.

Je zit er, je blijft er, je wijkt niet meer.

We spelen kat en muis, als volbloed prooi en jager.

Wachtend en sluipend

op adrenaline en meer.

Je kleurt de avond met het laatste daglicht.

Nodig me uit voor een zachte wapenstilstand.

Zolang de dag niet keert

ben ik voor jouw gezwicht.

10-02-2011 om 20:36 geschreven door tinta