Dinsdag was het zover,
onze trip naar LA is begonnen! Na zo'n 2,5u vliegen zagen we het
Hollywood sign in de bergen staan. Het bleek kleiner dan verwacht. Na
het landen gingen we op zoek naar de huurauto die Bart geregeld had
en reden we naar Santa Monica Beach. Onderweg stopten we in een
supermarkt waar de diversiteit aan producten nog veel groter bleek
te zijn dan het aanbod in VC en kochten er water, vers geperste
groentesapjes, nootjes voor onderweg en ananas. Eenmaal aangekomen
in Santa Monica was het prachtig weer, liepen we even rond op het
strand (o.a. Muscle beach waar mannen en vrouwen uitgebreid trainden)
, zagen we de pier (met de carroussel maar die was op dat moment nog
niet geopend), enkele strandwachterscabines en een grote variëteit
aan inwoners: gespierde, afgetrainde mensen, vs erg dikke mensen. Een
frappant zicht. We aten uiteindelijk in het restaurant van een hotel
met uitzicht op strand en zee en genoten er onder andere van geweldig
lekker brood. De ober hier was 'over the top' vriendelijk.
Dit blijkt hier de normale gang
van zaken te zijn maar is, zo nuchter dat ik ben, niet aan mij
besteed en kan Bart, gelukkig, een dergelijk spelletje zonder enige
moeite meespelen waardoor hij het meeste gecommuniceerd heeft met de
plaatselijke bevolking.
Na onze lunch reden we
naar Beverly Hills waar Bart een winkel kende die zonnebrillen
verkocht voor een aanvaardbare prijs. Mits ik er zeker eentje nodig
had, was dit een goede gelegenheid hier langs te gaan. Deze klus was
snel geklaard en konden we op zoek naar ons hotel Downtown. Onderweg
hier naartoe zagen we hoeveel armoede er heerst in LA: heel veel
dakloze mensen, heel erg om te zien.
Aangekomen in ons hotel
zette de overdreven vriendelijke host van het hotel de trend verder
betreffende ongeloofwaardige interesse. Hij deed zijn uiterste best
een tip vast te krijgen... Het hotel waar we verbleven bleek een
omgebouwd theater te zijn waar af en toe de theaterzaal nog gebruikt
wordt om een kleinschalig concert in te geven. Het is een van de
hipste hotels in LA welke onder andere bekend staat voor zijn 'Jesus
Saves' verlichtte letters. Een dergelijk hotel is ook te vinden in
NYC en Londen. We hadden meteen al het gevoel dat het een hotel was
voor meer alternatieve opkomende nieuwe artiesten (dit is dan ook het
thema van het hotel) maar ook vooral een plaats waar mensen 's avonds
naartoe gaan om ' te kunnen zeggen dat ze daar zijn geweest' om er
gezien te worden.
Soit, het bed sliep goed dus daar konden we niet
van klagen. Kort nadat we onze spulletjes wat hadden uitgepakt,
gingen we de buurt van het hotel wat wat verkennen. Dit bleek druk
te zijn waar ook veel arme mensen rond liepen die hun hele hebben en
houden in een rolstoel of een winkelkar hadden zitten, intrieste
taferelen. Wel vonden we een origineel ijsboerke waar je, als je wat
wilde bijverdienen, room kon opkloppen door middel van te fietsen. Er
was een systeem voorzien dat de machine aangedreven werd door een
fiets, origineel toch? We genoten van ons ijsje en toch was het
enerzijds ook moeilijk om er helemaal van te genieten omdat aan de
andere kant van de straat armoede overheerste.
's Avonds gingen we
opnieuw naar Beverly Hills, naar een restaurant dat Lucque heette en
daar had Bart de topper van het huis en ik de flopper, we konden dus
duidelijk van een evenwicht spreken. De auto parkeren blijkt tevens
een moeilijke taak te zijn in een grote stad als deze. In plaats van
een parkeerplaats te zoeken, is het bij het aankomen bij een
restaurant of hij het hotel, de gewoonte voor de deur uit te stappen,
de sleutel van de auto af te geven en betalen wanneer de auto weer
voor de deur van het restaurant wordt gereden. Je hebt in de
tussentijd geen benul van waar je auto zich bevind...
Dit was onze eerste dag,
we waren moe en kropen op een mooi uur ons bedje in.
17-04-2014 om 22:13
geschreven door T.
Maandag 7/4/2014
Op maandag had ik een
dagje voor mezelf mits Bart naar de universiteit moest gaan. We
ontbeten samen en daarna gingen we elk onze weg. Nadat ik mijn tas
gepakt had voor onze trip naar LA, ging ik op zoek naar de Canadian
Fly Over. Deze bevindt zich aan de andere kant van de stad en is een attractie waar je kan aan deelnemen zodat het lijkt dat je
vlucht doet over Canada. Dit bleek een geweldig idee: je moest als
deelnemer in een nagebootste helicopterstoel plaatsen, riemen aandoen
en daarna enkel zitten en genieten van de uitzichten die voorbij
kwamen: de lichten werden allemaal gedoofd; de stoelen werden
voorruit gebracht (voeten hingen los); een helicoptervlucht werd op
een gigantisch scherm geprojecteerd zodat het leek dat je zelf rond
vloog. Niet enkel de ogen werden gevoed, ook de neus en de tastzin
want af en toe vloog je zo dicht bij het water dat je het de
waterspetters kon voelen.
Toen dit avontuur eindigde
(het duurde absoluut niet lang genoeg); ging ik op pad in VC city, op
zoek naar leuke winkeltjes. Dit bleek geen probleem en leverde enkele leuke soeveniertjes op! Om 16u45 werd ik
verwacht bij Katherine om deel te nemen aan een hot yoga klas. Deze
klas zat echter helemaal vol (en ik was trouwens ook 10min. te laat oeps!) waardoor ik uiteindelijk bij een andere yogaklas ben terecht gekomen. Yoga wordt hier door quasi elke inwoner van VC uitgeoefend, alsook
joggen is erg populair, je zou kunnen zeggen dat VC een
gezondheidsgeobsedeerde stad is.
Na de yoga klas zijn we
opnieuw sushi gaan eten en daar heb ik dan Katherine leren kennen, de
yoga lerares van Bart.
's Avonds kropen we op
tijd in ons bedje mits we de dag nadien om 5u zouden opgehaald
worden door een taxi om te vertrekken naar LA.
17-04-2014 om 22:08
geschreven door T.
07-04-2014
07-04-2014 om 19:18
geschreven door T.
Zondag... Whistler dag
Vandaag gingen we naar Whistler, een meer gekend ski oord niet ver van Vancouver, ik denk dat we, na een 2 uurtjes rijden, waren. Tijdens de rit reden we over een weg waar er een constante was van mooie uitzichten: aan de éne kant was er een constante van bergen ( we zagen ook Mount... (?), het mekka om te klimmen in Vancouver) en aan de andere kant water met erachter hoge bergen met sneeuwtoppen! Het was een prachtig zicht!
Eenmaal aangekomen in Whistler, gingen we eerst en vooral brunchen waar ik geconfronteerd werd met zalige lemon pancakes gecombineerd met Mapple Syrop: lekker! Opvallend (beangstigend) weetje... er stonden vuilbakken buiten met een extraatje: mits de kans bestaat dat er beren zouden op zoek komen naar eten, waren deze vuilnisbakken beveiligd zodat de beren er niets uit zouden kunnen halen en niet zouden ruiken dat er iets in zou kunnen zitten.
Daarna wandelden we rond in dit gezellige ski dorp, zagen het teken van de Olympische Spelen die enkele jaren geleden hier doorgingen, gingen winkeltje in, winkeltje uit, namen enkele souveniertjes mee en gingen dan verder naar het Scandinavische Spa oord.
Eenmaal daar aangekomen kregen we allemaal een zalige massage en mochten we gebruik maken van de thermische baden die zich allemaal buiten bevonden. We genoten tegelijkertijd van prachtige uitzichten, zaten tussen de sneeuw in een warm bad van zo'n 40°C, afgewisseld met een koud badje en een saunaatje... Heaven on earth!
Nadien reden we terug naar Vancouver, pikten we een pizzaatje op (super gezellige pizzeria!!!) en gingen we helemaal zen uiteindelijk weer ons bedje in...
07-04-2014 om 19:16
geschreven door T.
Zaterdag 5 april
Op zaterdagochtend/middag hadden we afgesproken met Pam en Sam om te gaan brunchen in Burdock en co. Zoals altijd was iedereen netjes op tijd (wat een organisatietalenten hier!!! Alles, maar dan ook echt ALLES wordt gepland, de planning wordt tevens netjes gerespecteerd zodat er geen kostbare tijd verloren gaat)
Ze kennen bovendien wel wat van een lekkere brunch (zolang het maar 'organic' is!!) en gezelligheid!
Nadien gingen we met zn allen naar een lokaal atelier van een beginnend kunstenares die uitverkoop deed, waar ik een erg leuk souveniertje heb gekocht!!
Pam liet me de verder nog super chocolatier van Vancouver zien, namelijk Beta5. De chocolade die hier gemaakt wordt, kan je totaal niet vergelijken met de choclade die bij ons wordt gemaakt. Hier zit er vaak een gezouten toets onder, of zelfs spek... Eigenaardige combinaties maar wel erg lekker!
De namiddag hebben we vooral in Barts studiootje doorgebracht mits hij nog een heleboel te doen had voor zijn werk (ik vond het op zich niet zo erg mits mijn knie het al enkele dagen gezwollen is en pijn doet...). 's Avonds kookten we alle 'frigorestjes' op en dat was best lekker!
Nadien hadden we opnieuw afgesproken met Pam en Sam en gingen we naar een klassiek concert. We kamen terecht in het meest klassiek ingerichte gebouw van Vancouver waar we enkele prachtige stukken klassieke muziek beluisterde, gedirigeerd door Bramwell Tovey en nadien een stuk in samenspel met Alexander Gavrylyuk. Deze man speelde piano en had, volgens mij en nog anderen, 20 vingers in plaats van 10... Het was ongelooflijk hoeveel passie en overgave deze man had voor muziek. Tijdens het spelen, druppelde het zweet van zijn voorhoofd en rolden de tranen over zijn wangen, het was een enorm intens moment, ongelooflijk mooi.
Dat was alweer, een mooie ervaring!
07-04-2014 om 18:45
geschreven door T.
06-04-2014
06-04-2014 om 01:46
geschreven door T.
Een dagje Stanley Park
Vandaag nodigde mijn broertje me uit om naar een heel gezellig koffiehuis te gaan om er donuts te proberen en om dan van daar uit een beetje te beetje te werken. Dus we namen allebei onze laptop mee en gingen op weg naar Paralell 49 (breedtegraad 49). Onderweg stonden er allemaal kerselaars in bloei, een prachtig zicht!
Eenmaal daar aangekomen bestelden we een koffietje, enkele typische lekkernijen en gingen we, na een kort telefoongesprekje met het thuisfront, ter plaatse aan de slag (ja zelfs ik, stel je voor... werken voor school tijdens de vakantie...).
Tegen de middag ging Bart een yoga klas bijwonen en ik zou Abbigail ontmoeten, een vriendin van Bart. Zij zou me dan Vancouver een beetje beter leren kennen. Deze Amerikaanse journaliste die al op heel veel verschillende plaatsen heeft gewoond (Ierland, Korea, ...)was een echte spraakwaterval en zo hebben we een toertje gedaan van zo'n 12 km, helemaal rond Stanley Park: PRACHTIG!!!!!!!! Eenmaal op de eindbestemming, de Cactus Club, hebben we onszelf getrakteerd met een welverdiend biertje, op een verwarmd terrasje met uitzicht op zee/ bergen... Wat ga ik dit missen als ik weer in ons Belgenlandje ben...
Bart kwam ons uiteindelijk tegemoet daar in de bar, we aten nog een lekkere carpaccio en toen gingen we weer naar Bart's studio om ons te 'verkleden' in jaren 1920 stijl mits we naar een Electro Swing Club zouden gaan later die avond. Er was op dat moment even een hoger meisjes gehalte sfeertje aanwezig in Bart's studio dan anders (think make up, jurkjes, ...) dus dat was wel even leuk. We namen de taxi naar een restaurant, dit bleek echter helemaal vol te zitten (er was een wachtlijst van ongeveer 40'). Hier ontmoette ik de 47 jarige Pamela (die eruit ziet als 25!!), een andere vriendin van Bart en dus besloten we een ander restaurantje op te zoeken waar ik mijn allereerste zogenaamde 'foodgasm' had... Wij Belgen houden enorm van dessertjes maar dit was echt 'over the top' lekker: panna cotta met daarop een vijg die lange tijd in rode wijn had gelegen... OMG! That was amazing!!
We liepen in China Town, een heel ander deel van de stad, hetgeen ook bekend staat als regio voor drug -en drankgebruikers en mensen met armoede. Het was een verschrikkelijk zicht. Er waren heel veel mensen op straat, ze waren niet agressief (gelukkig) maar het was vooral een erg zielig zicht. Zo zag ik een vrouw (of was het een man, ik ben niet zeker), leunend tegen een fietsenrek, keek omhoog naar de lucht, in het ijle en had een grijns op haar/zijn gezicht, lachte maar had geen idee wat er allemaal rondom hem/haar gebeurde... Wat drugs niet doen... Dat was even de andere kant van de grote stad. Opvallend is wel dat de arme mensen niet agressief, onbeleefd of opdringerig zijn, dit is helemaal niet het geval. Je hebt hier niet het gevoel dat je elk moment kan overvallen worden, je krijgt meer een gevoel van medelijden.
Goed, na al dit kwamen we aan bij de club die Oosters geïnspireerd was (zwarte stoffen gedrapeerde muren met grote Oosterse beelden tegen de wanden) en een aquarium bij het binnen komen. De muziek was goed (5') totdat er een Zweedse band kwam optreden, dat was absoluut geen hoogvlieger. Gelukkig was er een tweede zaaltje beschikbaar met iets betere muziek waar we dan de rest van de avond hebben doorgebracht. Mja, geef mij toch maar een Foute Party op zn Vlaams...
Tot morgen...
06-04-2014 om 01:32
geschreven door T.
04-04-2014
Vandaag was het een regenachtige dag. Met een sjaal, een regenjas en wandelschoenen trok ik er vandaag op uit. Helemaal alleen mits Bart naar de universiteit moest om te gaan werken. Hij had nog een vrijkaartje voor de Art Gallery dus heb ik daar enkele uurtjes doorgebracht. Enkele indrukwekkende foto's gezien. Ik mocht er echter geen foto's maken... Om daar te geraken nam ik de metro en ja natuurlijk, de verkeerde kant op, gelukkig kreeg ik bij de volgende stop al meteen de mogelijkheid me te corrigeren... oeps!
Daarna ben ik, in mn uppie, een koffietje gaan drinken in een druk bezochte bistro en had ik mijn plattegrondje van Vancouver City op mijn tafeltje liggen. Naast mij zat een man van zo'n 50 jaar die dit had opgemerkt en was aan mijn tafeltje komen bij zitten en stelde zich voor als John, een advocaat. Hij heeft me enkele tips gegeven omtrent wat nog te bezoeken in de stad en wilde, als ik dat wou, een rondleiding geven in het gerechtsgebouw. Ik ben braafjes mee gegaan en heb een kijkje genomen in een indrukwekkend mooi (maar niet functioneel) gebouw. Als ik wou kon ik een trial volgen, deze waren immers toegankelijk voor publiek (tenzij anders aangegeven) maar dit heb ik niet gedaan want ik wilde rond wandelen in de stad. En zo gezegd, zo gedaan, een beetje rond gewandeld en genoten van de grote indrukwekkende gebouwen. Ik vergat zelfs te eten 's middags en heb dan in de buurt van Bart's studio een zalig broodje gegeten, naar de supermarkt geweest (wat een aanbod! het blijft verbazen...)
Om half 6 was ik weer thuis, helemaal doorweekt, zalig warme douche genomen, me klaar gemaakt om te gaan eten want nu was het grote moment daar... Ik zou het vriendje van mn broer ontmoeten... Sam
We gingen eten in een sushi bar hetgeen op zich al een openbaring was mits ik nog nooit sushi gegeten had in die mate dat je er een hele maaltijd mee vulde. Het was zalig lekker, hier wil ik opnieuw naartoe!
En ja... Sam... een zalig lieve jongen, hij is goedgekeurd door de grote zus!
Nadien gingen we nog een koffietje drinken vergezeld met macarons en tiramisu... Wat een verwennerij!
Dan afscheid nemen en naar huis...
04-04-2014 om 21:53
geschreven door T.
Enkele bedenkingen over het leven in Vancouver
Het is niet enkel de vriendelijkheid dat de mensen hier siert maar het is opvallend wat een gezonde levensstijl hier gehandhaafd wordt, iedereen gaat joggen of doet yoga, de meeste mensen gaan op tijd slapen om zeker te zijn dat ze dag nadien fit zijn. Ook de manier waarop ze praten is steeds in de positieve zin. Ik heb hier nog niemand iets horen zeggen in de trend van 'watch out!' of enige scheldwoorden... echt nooit. Op deze manier wordt het leven hier veel 'lichter' en aangenamer. De meeste mensen luisteren daarbovenop geïnteresseerd naar wat je te vertellen hebt, zijn bereid je te helpen en hebben begrip voor je mening. Zoals mijn broer mooi verwoordde: 'iedereen is interessant op zijn of haar eigen manier'.
Een erg relaxte manier van leven maar totaal niet lui, iedereen is hier erg begaan met zijn / haar gezondheid, daarom al de mogelijkheden tot sporten (en heel erg veel yogastudios), de bio supermarkten... Een wereld van verschil.
Opvallend verder is het stratenplan: alles loodrecht op elkaar georiënteerd, hetgeen het bijna onmogelijk maakt verloren te lopen. Verkeersagressie is hier, denk ik, een onbekend iets. Volgens mij hebben ze zelfs geen 'claxon'! Elke bestuurder stopt voor de voetgangers en zal niet nog snel inschieten of de voetganger laten wachten, nee, integendeel. Ook opvallend: wanneer het licht op rood staat en je moet met je auto rechts afslaan, mag je dit doen zonder te wachten op het groene licht...
En natuurlijk de verschillende coffee shops waar allerlei lekkere koffietjes en gebakjes zijn te verkrijgen (ik heb de beste gids van de stad geloof ik...). Mensen komen hier een koffietje 'to go' halen of zetten zich, met laptop aan een tafeltje om hun werk te doen. Twitter en Instagram doen tevens ook veel meer mee in dagelijkse leven dan bij ons (of misschien ligt dit gewoon aan mijn persoonlijke levensstijl en situatie...).
