Meer bepaald Mpongwe, in het hart van Afrika! En een unaniem hart voor Afrika. Met Give the Children of Mpongwe a Future (of kortweg GCMF)als unieke omkadering en zaak waar wij voor staan is het hier waardevol, liefdevol en vredevol vertoeven!
19-02-2012
dixit...
Lieve vrienden,
Om het in met enkele spreekwoorden, gezegden, bevattingen te
verwoorden (de ene al relevanter dan de andere):
En toen kwam er een
varken met een lange snuit,
Mooie liedjes duren
net lang genoeg
Na Mpongwe komt
Dieudonné
Waar het klokje weer
gaat tikken, is in Stasegem
Mpongwe sweet Mpongwe
Wij zeggen geen
vaarwel mijn dorp, wij keren hier nog weer
Alles wat een begin
kent, heeft ook een einde
Om weer helder te
kunnen zien, hoef je enkel van perspectief te veranderen (Saint-exupéry)
Mensen zeggen op zoek
te zijn naar de zin van hun bestaan. In werkelijkheid is 'de
zin' niet iets wat je vindt maar wat je creëert. (David Phillips)
En dit heeft zin
Zowel voor onszelf als voor de kinderen, jongeren,vrouwen en mannen in
Mpongwe Ik vermeldde eerder al druppels en de hete plaat en ik betwijfel, of
beter, ik betrap diegene die het spreekwoord op een mooie lentedag uit zijn mouw
schudde, op pessimisme
Geluk is de kunst een
boeket te maken van de bloemen waar je bij kunt. We vonden een mooie
ruiker hier
Ik zet in
vol vertrouwen de eerste stap. Je hoeft de hele weg niet te zien. Zet gewoon de
eerstestap. (Dr Martin Luther King)
Als je denkt dat je te
klein bent om invloed te hebben, Dan heb je
waarschijnlijk nog nooit een nacht doorgebracht met een mug op je kamer. (Anita Roddick)
Een zeker beeld geschetst van wat ons de volgende maanden te
wachten staat. Afscheid nemen van vele mooie mensen hier in Mpongwe zal
prachtig doch triest zijn
We beslisten dan ook om naar Stasegem te trekken, een nieuw
hoofdstuk te schrijven, na wat een geweldig deel in ons levensboek is. Een
beslissing die hoegenaamd niet over een nacht genomen is
We blijven 100% achter GCMF en alle daarmee verbonden activiteiten, constructies,
projecten, programmas staan, overal ter wereld!
En niet dieudonné is van dit alles de aanleiding, wel
integendeel, die sprot had hier graag het levenslicht gezien (volgens mister
Kalima), meerdere redenen liggen aan de basis en worden graag uit de doeken
gedaan in de West-Vlaanders, ergens tussen een grote vijver en de vaart.
Een nieuwe dag, een nieuw verhaal (dixit liliane saint pierre) and so it is!
We kregen musicofiel en organisatorisch talent op bezoek!
Ze genoten in Mpongwe, met direct een onderdompeling in van
alles en nog wat, niet in het minst de opening van de community hall van
Nchembwe Tweheko. Een geweldig feestje met dans, sketches, muziek, heerlijk
eten, een optreden van 4 Nederlandse artiesten en of course speeches. Zelfs de
onvolprezen Chieftainess Lesa nam er aan deel. Met een leuke extra toen CDF (Copperbelt Development
Foundation) een cheque overhandigde van zo mùaar eventjes 13.000.000 kwacha aan
de dames wegens gezamenlijk geleverde inspanningen, jolijt alom!!
Na deze vertrokken we samen richting Kafue National Parc ,
waar we de het grootste dele van de tijd ook genoten, totdat we vastzaten (een
ezel stoot zich namelijk gèèn 2 keer aan dezelfde steen) midden in het park met
the beast. Even gehuiverd toen mama olifant chargeerde, beslist om de
auto te draaien en dat werd ons noodlottig vast zaten we
Alweer moeten delven met de vrees niet weg te geraken, maar
we hielden het hoofd koel (ervaringsleren nvdr.) en na een uurtje waren we
bevrijd! Gevolg is wel dat Jill doodsangsten uitstond, Andy een klop
van de hamer kreeg en Tine twijfelt of ze nog ooit mee wil met de schrijver
dezens in een nationaal park, met eigen vervoer. Op de koop toe en bij wijze van extraatje gingen we s
avonds op nightdrive en jawel, de eigenste safari auto kwam vast te zitten na
een achtervolging op een luipaard. Jill verstopte haar professioneel tussen de
banken waarna enkele stoere rangers de auto in een mum van tijd los kregen
Iets later komen we wel een troep leeuwen tegen zeker. Een
10-tal dames lagen doodleuk te rusten en wij off-road richting de troep
Op zon 8 meter ervandaan vond Jill het welletjes en nam
haar vertrouwde plaats in tussen de banken. Gelukkig kwamen we hier niet vast
te zitten, dus een Mosi later in de bar werd er heel wat nabesproken, en
terecht nietwaar?
En Mpongwe?
Mpongwe nam afscheid van hun 4 studenten die hier wekenlang
hun respectievelijke schooltjes een extra elan gaven! Het ga jullie goed
Marissa, Remco, Jordi en Rick en tot de volgende!
Mpongwe krijgt er een nieuw hoogwaardig landbouwproject bij
community-based! Leve Tine en Leonie! Onze groepen zijn enthousiast, de nootjes
ook en dra (al dan niet morgen) wordt het veld bewerkt). Het zal dan hopelijk
niet lang meer duren vooraleer we de enige echte organische Mpongweese
Peanutbutter op de stuitjes k smeren.
De YIP kent enkele strubbelingen maar later meer daarover.
Ze herpakken zich!
Guesthouse en het restaurant zijn volop in aanbouw, waardoor
oudejaarsavond een plezier wordt om te vieren.
Mpongwe maakt zich ook klaar om 20 wildebrassen te
ontvangen, en wel op de volgende wijze:
-Er wordt druk doorgebouwd. Voor de
geïnteresseerden:
oDe 2 eerste gebouwen plannen we op 5
december af te hebben (ruwbouw, met name
dak en muren). Intussen staat de setting (de markering) al van 4 klaslokalen
en deze worden morgen gedolven. Andere settings volgen dezer dagen, waardoor de
funderingswerken kunnen beginnen.
oDe kamers van het guesthouse worden verdeeld.
Marc krijgt er één naast de bar, en Kobe mag bij ons op de kamer (sorry Thomas,
Tine en meirsie).
oMensen worden stilletjesaan ingelicht en kijken
al uit naar de samenwerking met de Belgische Wazungus (blanken).
omeeting met een notoir Zambiaan in Belgie.
Mister Kalima maakt zaterdag het kanaal onveilig, en met hem alle betrokken
mensen (wat niet min te noemen is).
Het is druk, het is leuk en het wordt even afkicken na de
doortocht van deze werkgezinde pelgrims.
Vele hartelijke groetjes vanuit het rurale, doch magistrale
Mpongwe aan allen die jullie liefhebben.
Fotos volgen nog, we waren even onzen appareil kwijt J
Aha, we hebben hem were! Kijk maar (zelfs meer dan
tevoren!):
Arbeit macht frei hebben enkele nitwits zon 7 decennia geleden gedacht
Echter en voorwaar, niets is minder waar!
Dezer dagen toch wel heel druk om op Afrikaanse bodem te vertoeven. We plannen dan ook een vitesse lager te schakelen binnen enkele dagen, en ik zou zo zeggen terecht!
Ibala, een landbouwprogramma viel enkele weken geleden in de prijzen, waardoor er hier verschillende groepen zullen kunnen werken rond natural farming.
Het VTC en zijn plot (= de grond waar dit complex moet komen) krijgt stilaan vorm, bricklayers van over heel Mpongwe staan al klaar om bij te springen en een nieuwe weg wordt aangelegd!
Gelukkig zijn er dezer dagen meerdere handen die het werk verlichten. Jordi bewijst zijn diensten bij het uitzetten van de plot, lassen van verschillende zaken voor het guesthouse, meedenken over het aanpakken van de jeugdgroep en het prepareren van beton.
En Leonie, zijn eega en aanstaande zit ook niet stil. Na het helpen ontluiken van menig mini-mpongweniaantjes op de maternity, maakt ze samen met Tine werk van de vrouwengroepen in Mpongwe en schrijft ondertussen nog een tekstje voor het ministerie van toerisme.
En ondertussen?
Onze studenten zijn aan het zwoegen over hun eindexamens. Miracle heeft een mirakel nodig om zijn punten van vorig trimester te verdubbelen om te slagen én zijn broertje Talent zal nog op jacht moeten gaan. Ze doen echter hun uiterste best en we duimen mee. Abisha daarentegen zal het ver schoppen, dit meisje scheert nu reeds hoge toppen en dat maakt ons blij. Meisjes hebben in Zambia extra wilskracht nodig om het einde vd schoolrit te halen.
Heel wat onderhandelingen met de mensen waar de plot komt een deel van de plot is een mooi stuk landbouwgrond waar ze mais verbouwden, dus daar willen we ze zeker voor compenseren. Het voelt niet altijd zo makkelijk but in the end, its for development, zo ondersteunde de council secretary (de plaatselijke burgemeester) en de afgevaardigde van de chieftainess (de lokale macht) de idee van GCMF om een heuse beroepsschool te construeren in hartje Mpongwe.
De dames van Nchembwe zijn in volle voorbereiding voor de opening van hun centrum. Sketches worden geprepareerd, hoogwaardigheidsbekleders worden uitgenodigd, de omgeving opgedirkt. Grace zet alvast de perfecte dronken en anti-vrouwenclub man neer. Joyce 1 vroeg mss wel voor een beetje wijn om de women wat losser te krijgen, persoonlijk lijkt ons dit niet nodig zoals die heupen nu reeds gaan
De dames van Switti Village zullen één dezer starten met het verbouwen van pinda noten. Er is hier markt voor ad grens met Congo en in de toekomst ziet het ernaar uit dat van deze apenootjes Pindakaas zal geproduceerd worden in Mpongwe. Jep, er zijn plannen om peanut butter te prepareren in Mpongwe! Binnen X aantal tijd staat er dergelijke pot te blinken op menig eettafel (made in Zambia ;-) ). Op die manier willen ze verdergaan met de vele wezen binnen hun dorp naar school te sturen en indien mogelijk, nog enkele kinderen erbij te nemen.
Vele gesprekken, e-mails en andere communicatiemiddelen werden al gebruikt om het bouwproject vorm te geven. In Nederland is er nu al steun ende respect voor de gang van zaken. Professionaliteit gecombineerd met leute en gezelligheid leggen een goeie fond. Er werd een prachtig dossier opgesteld voor de ondersteuning van het VTC, het Vocational Training Centre (staande ovatie) en bij deze ook: al wie dit even onder de neus van zijn of haar baas wil schuiven, voel geen weerstand, laat u volledig gaan en vraag een exemplaarken via Stijn@oblique.be of Stijn.benoit@skynet.be !
De studenten draaien op volle toeren in hun respectievelijke scholen waar ze reeds leraar aan huis zijn; Tranen staan reeds in hun ogen als ze denken aan hun nakend afscheid van al hun leerlingen.
We verwelkomden 2 backpackers (zowaar!!) in Mpongwe! 2 Leuvenaars die hun tocht van een jaar, na gesprekken in Lusaka, niet wilden verder zetten zonder te passeren in Mpongwe. En zo kwam er zowaar een tent te staan in de achtertuin. En het was leuk. Nadat Thomas ons bijstond bij het halen van 6 loads of crushed stones en zijn wederhelft genoot van de zambiaanse zon, trokken we die avond nog eens naar Hennie. Een leuke rustige avond met een darts (you stand like a champion, throws like a .) en klein danspasje op het einde maakte van deze een geslaagde trip. s Morgens nog even het zwembad in en terug naar de woonstede
Edinah, onze kuisdame, die nu even op zwangerschapsverlof is, heeft een klein lief zambiaans dametje ter wereld gebracht, krek haar moeder. De naam? Grace Leonie (naar de juffrouw die haar bijstond bij een 10-uur durende bevalling!)
Ons 3 *** restaurant krijgt stilaan vorm. Eiligen triek ligt al in de keuken en de plafond wordt afgewerkt. Voor diegenen die twijfelden aan de gang van zakens in dienverbande, think again! Menig Belgen zullen hier dus kerstavond, zowel als oudejaarsavond, kunnen doorbrengen. Een naam voor deze moet nog bedacht, we vonden Colmpongwe, t Hof van Mpongwe, Comme chez mister Kalima, de Zwaan, Mpongwe 111, Mpongwe Hut, De heren van Mpongwe alvast goeie suggesties
En natuurlijk (er werden al fotos gevraagd)
GCMF besloot om een kleine truck aan te kopen. De hoeveelheid materialen die nodig zijn om het het VTC- complex op te zetten is immens. Vandaar ook deze optie. Het is een Japanner (hoe kan het ook anders), naam nog niet bekend, maar dra krijgt the beast een collega! Suggesties daaromtrent zijn zeer welkom!!!
Ondertussen bewees hij al verschillende diensten.
Op zijn actief:
-7 loads of crushed stones
-Trip naar Luanshya voor planken en feeds (voor de YIP)
-6 trips of sand
-Heel war Poles (voor de eerste shelter op de plot)
Hij/zij (nog te bepalen) bewees dus al zijn/haar diensten! Fotos van . Volgen, of nee, laten we er één hierbij placeren J
U hoort, lieve vrienden van allerhande makelij, de wereld staat nergens stil, en daar willen we graag op klinken!!!
Als appendix: ene reeks fotoots:
Zoek de kameleon!
Den dans van de Nchembwe dames op independence day (24 oktober)
Kitchen party (soort vrijgezellen voor dames) men NOT allowed (den dezen zat hier allen thuis, alle ja, in Livingstone met de jongeren, zie volgende foto!)
Eerst de passage van Herlinde en Tom, met alle leuke,
vermoeiende, geestige gevolgen van dien. Hier misschien meer info te vragen bij
desbetreffende, als ze al niet zelf ettelijke verhalen afgestoken hebben J
Een prachtige zonsopgang, indeed it is (de toestand was een
beetje ernstig, maar niet hopelwos)
Na olifanten, leeuwen, en andere gezien te hebben, zaten ze
hier eventjes in the real Africa! Tom zat hier met groeiende verbazing te
kijken naar de veiligheidsomstandigheden van onze bouw (het restaurant) waar
onze metser trapezeoefeningen ten berge bracht, en vond het werkritme redelijk
Afrikaans
Intussen ligt het dak erop (fotos volgen) en zullen we
beginnen aan het middenstuk van bovenvermelde resto alwaar van heerlijke
Nshima, kip, chips, relish, rape, fish en of course tomatoes zal kunnen genoten
worden.
Ze konden ook genieten van de vrolijke en luidruchtige
voorbereidende dagen van de verkiezingen, met een passage van de, ondertussen,
nieuwe president in het Guesthouse als kriekje op de taart. Jammer genoeg was
Tom te verlegen (hehe) om ook even mee te gaan naar die mens, Michael Sata genaamd,
en een portret te trekken.
Enkele dagen later was er evenwel een periode van ietwat
instabiliteit, zoals de pers het vermeldde. Er werd gewag gemaakt van brandjes,
relletjes en enkele oprispingen van ontevredenheid. Zambians dont know how to
use arms was een welkome uitspraak van Mister Kalima ten gevolge van deze
De reden was trouwens dat de uitslag lang op zich deed
wachten, waardoor zekere gemoederen verhit werden.
De verlossing voor veel mensen kwam er op donderdagnacht,
waarna het feestgedruis tot in de vroege uurtjes doorging, à lafricaine.
We zijn benieuwd wat deze president zal brengen. Hij is
gekend als de cobra houdt niet van laziness en had graag de Chinezen wat
minder aanwezig geweten in zijn land. We kijken ernaar uit! Zijn leuze is 'don't kubeba!' (hij verweet Banda, zijn opponent, dingen te verzwijgen, vandaar 'zeg het niet')
De voorbereidingen voor de school zijn ondertussen volop aan
de gang. We checken materiaal, kijken rond voor transport, zetten de lijnen uit
op de plot en zonder tegenslag wordt er morgen en overmorgen een borehole
geplaatst, waardoor we officieel van start kunnen gaan, wegens vanaf dan water
ter plaatse!
En, last but not least, het zit hier vol hollanders. Een
delegatie van 4 studenten vertoefd hier nu zon drietal weken en doen hun stage
in kleine schooltjes even buiten Mpongwe centrum. Ze zijn vanuit Limburg en u
zal het gehoord hebben! Remco, Marisse, Rick en Jordi zijn de namen.
Ook leonie en Jordi kwamen ons vervoegen, zon week geleden.
Een koppel uit het Zeelandse waarvan Leonie al even de darmen gevoeld heeft. Gelukkig
is ze nu weer in volle staat van paraatheid. Ze werkt 4 dagen in het ziekenhuis
(ze is vroedvrouw en hielp al verschillende kleine Zambiaantjes ter wereld).
Jordi zal ons bijstaan in de andere projecten van ons aller bekende GCMF, wat
een welkome hulp is!
Allé dan, we gaan jullie laten, de sunset is hier aan het
intreden en kga er nog even van gaan genieten. Ter ore kwam ons wel nog dat een
delegatie hand-uit-de-mouwen-stekers klaarstaat om een steentje te verleggen
voor de school, waarvoor APPLAUS!
Een prachtperiode achter de rug. Even uitgerekend en
welgeteld 4 dagen samen met mijn eega alleen thuis geweest in de afgelopen 2
maanden (gelukkig halen we dat hier ruimschoots in)
Stasegemse parties, cierkusfeesten, intieme avonden met vrienden, doopfestijnen, Gentse
feesten, verjaardagsfeestjes neefjes, culinair eetfestijn, Dranouter, babydrinks, Congé aan de Leie, Duitse Schnapps, Gentse internationale drinks, deerlijks tuinfeest, Tajine met Irish coffee, Stasegem
Kermis (niet noodzakelijk in die volgorde )
Weinig woorden zonder, al dan niet expliciet, feest in
vermeld!
Voor alle mensen die we gezien en vastgepakt hebben, het was
een heerlijk weerzien. Mocht je alsnog tussen de mazen van het net door beland zijn,
bij deze een virtuele hug, maar enkel en alleen als je je kenbaar maakt op
dezen blog hier (reactie en zo), kwestie om nie te vergeten wie we volgend jaar
als eerste een bezoek aandoen (met misschien een kadootjen of iets)
Ondertussen wel even onderweg geweest!
Ene piloot van Kenya Airways ziek geworden wegens het eten
van iets vergiftigds of zo, soit een voedselvergiftiging waardoor de
300-koppige inzittenden richting Hotel Renaissance gevoerd werden dichtbij
London Heathrow. Een nachtje in een heerlijk king size bed (met room service,
hehe) zat er aan te komen, helaas bericht bereikte ons dat we om 5 uur in den ochtend aan de
bus verwacht werden
Een korte maar goeie nacht + enkele uren later zaten we dan
toch op de vlucht richting Nairobi, Kenya, alwaar er aansluiting was naar
Lusaka (na ook hier zon 3 uur tijd te verdrijven)
Veel vijven, zessen,
zevenen en achten later in donker in Mpongwe gearriveerd, alwaar we toekwamen
met 10 PCs, 2 waterpompen en veel boeken (onderwegnog net even opgeladen).
Én een zeer leuk weerzien met Thè mister onder de misters
(Kalima nvdr.), Scriviner, Chipa, Bisshop, Holmes,
Het voelt ook hier als thuiskomen: de geur, uitbundige mensen die blij zijn ons
terug te zien, de zon, de red earth, de vele levende kippen, een Mosi (maar met
mate wegens redelijk hevige Stasegem Kermis J
)
We zijn er volledig klaar voor!
En blijkbaar met ons nog zon 40-tal mensen die vrijdagavond
de info tot zich liet komen ivm een zeker bouwdink in de kerstdink (waarvoor
dank aan Belgisch Comité)!!
Tijs, I dont want to be rude or anything, but how do you think that what youre doing is going to change anything?
Een gevleugelde vraag van Richard, een dokter die hier 4 maanden in Mpongwe Mission Hospital werkte. Een vraag die je jezelf ook wel eens stelt
Spreekwoorden over zoden aan de dijk, druppels op een hete plaat, ze komen wel heel dichtbij. Een eind is er niet in zicht, een begin des te meer vele begin, de vraag is: waar te beginnen?
Gelukkig staat het comité hier, met aan het hoofd, mister Kalima, een ervaren stuurman op een stevige Zambiaanse schuit. Toch blijven er veel onbeantwoorde vragen, teleurgestelde gezichten,en soms, heel soms denk ik, wat doe je hier toch, idealistische, goedgelovige dromer Waarom al dat moois, geruststellends, achterlaten om bewust met miserie geconfronteerd te gaan worden. Om in een land te gaan wonen waar armoede standaard is en ziektes zich nog steeds onverstoord verspreiden.
Maar dan
Dan is er het gezichtje van Owen, die met grote ogen kijkt naar de jager en de prins in de poppenkast temidden van zijn vertrouwde dorp, terwijl zijn veel te grote broek op zijn enkeltjes zakt en zijn zusje hem moederlijk helpt
Dan is er daar de stralende lach van Patricia, die door GCMF kan gaan studeren en op die manier een betere toekomst tegemoet gaat
Dan is er de vrouwengroep die een vreugdelied voor Tine aanheffen waarmee ze blijk geven van appreciatie
Dan is er Scriviner die voor de hele jongerengroep spreekt , en dat mag hij, als chairman, en ze zijn duidelijk heel opgezet met de mogelijkheid om zelf hun poultry te runnen, en om zo voor zichzelf mogelijkheden te creëren.
Dan zijn er de dankbare blikken van Esnat en Edinah, onze 2 cleaning ladies, die we na een financieel debacle rond fertilizer, blij zijn enkele euros te kunnen lenen
Dan hoor je Pious, een leerling sinds 2005, die graag zijn intussen verworven kennis in de schaal van GCMF wil werpen
Dan is er Kayombo, die als plaatselijke schrijnwerker blij is met de opdrachten die hij krijgt...
En dan merk je dat je, op die Zambiaanse schuit, samen verschil maakt. Miniem, soms onooglijk klein, maar in heel wat gevallen toekomstbepalend en dan zeg je de dag erna tegen Richard: this is changing a thing, Richard, maybe not the World, but definitely something ! Its changing lifes
..
En dat we een keer niet uitkijken naar volgende week zeker!!!
Fieuw, we geraken terug op de blog! Onze excuses voor de vele mensen die keken, lazen en vaststelden dat er terug geen nieuw bericht op stond
Als jullie je echt tekortgedaan voelen, kunnen we daar zeker iets op vinden bij onze terugkeer naar de Stasegemse roots.
Een onbeantwoorde vraag voor velen zal dan misschien wel zijn, how are you doing?
Wel, nog steeds very fine!
De voorbereidingen met de bouw van een Vocational Training Centre, een beroepsschool waar er geen van is in het district, worden stap voor stap afgewerkt. Van papiermolen gesproken
We hebben een leuke plaats die zon 21 hectare omvat waar we van scractch zullen moeten beginnen. Wat er nu te vinden is op die grond is mais, struiken, bomen, een verdwaald konijn en een deel rotsbodem.
Geweldige uitdaging dus!
We ontvingen ondertussen ook geweldig veel leuke mensen! Er zit een zekere constante in, toe te schrijven aan onze Belgische afkomst J
-Rita, Mia, Tony, Dirk, Loes, Marthe, Leen en Jan: een allegaartje van familie die even een glimp opvingen van Mpongwe en omstreken. Een zeer leuke terugzien! Van onze kant is het geweldig dat onze creators (mm?), het Mpongwe zagen en wat GCMF hier doet. Een etentje bij mister Kalima, een drankje te Lusamboots en niet te vergeten de ongelooflijke OVC-day, waar iedereen zijn handen uit de mouwen stak en die voor elke leerling, student en leraar een geweldige ervaring was (ook in die woorden omschreven), de eerste in zijn soort, maar zeker niet de laatste. Victoria falls en enkele olifanten sloten dit leuk bezoek af. Wij konden nadien nagenieten van een bruine leffe, die ook mister Kalima zeer wel beviel!
-Griet en Stefanie: het zouden geen leden van ploeg internationaal zijn (of geweest zijn) als ze niet nadachten over een eventueel bezoek richting een onontgonnen continent. En dat deden ze! En hoe! Ze lieten hier hun stempel achter in de vorm van een enorme landkaart op de buitenmuur van het schooltje van mister Kalima, waar te nemen vanop enkele honderden meters afstand. Geweldig om te zien hoe ze vertrokken met de tricycle richting Nakamboa om drank te halen voor het guesthouse. Leuke momenten met de jeugd van Mpongwe en voor ons was het een genieten van de meegebrachte delirium
Een impressie van hunnerzijde:
4 dagen toeristen in Mponge.
Zondagochtend een bus nemen om in Lusaka te geraken. Alles behalve Afrikaans, de bus zat gewoon vol, is een kwartier te vroeg vertrokken, reed aan een stevig maar toch veilig tempo doorheen een prachtig landschap en er werd ons geen kwacha teveel aangerekend. Ik was bijna ontgoocheld!!! Ben ik wel in Afrika????
Gelukkig was er veel te weinig plaats tussen de zetels in de bus, waardoor mijn benen de volle 6 uur geklemd hebben gezeten. En zaten er alleen maar mensen met een zwarte huidskleur op de bus.
In Mponge heeft Tine ons meegenomen zodat we de weg een beetjeleren kennen. Eerst naar het dorpje in de velden, tussen de maïs, over aarde-rode wegen, langs wondermooie bomen. Vooral de kinderen vinden het heel plezant wanneer er een groepje mensen met een blanke (toen nog witte) huidskleur doorheen hun terrein lopen.
In het dorpje hebben we al snel enkele van mijn favoriete spelletjes gespeeld met klein en groot. Het zijn enthousiaste mensen die genieten van een beetje sport en spel
Daarna zijn we de markt onveilig gaan maken. Met een driewieler, even de graskant ontmoet maar daarna toch veilig aangekomen.
En s avonds een pintje drinken om te bekomen van alle avonturen.
Voor de kenners:
Nee, nog geen shaky shake! Ben er nog niet uit of mijn lichaam deze witte massa zal kunnen verwerken.
Ook even met ons 2 de markt gaan onveilig maken. Inkopen doen voor een feestje van s avonds. Is het gelukt? Bijna! 20 chinese kolen te weinig mee, veel te veel bisto (bouillon) gekocht voor een te hoge prijs, en dan drank gaan halen met de driewieler. Met een overvolle kar terug naar het guesthouse. Wie ons nog niet gezien had in het dorp, wel daar is nu verandering in gebracht.
Ondertussen hier ook al een beetje gewerkt. Op de muur van de school staat nu een wereldkaart geschilderd. Ester en haar broer (de buren van het guesthouse) waren onze vrijwilligers om mee te schilderen. Terwijl de zon netjes aan de hemel stond hebben wij flink gezweet ( voor Wetterse lezers, gezwoten). Andere jongeren kwamen een praatje maken, of voetballen op het voetbalplein in de buurt. Je bent hier nooit alleen, iedereen is super vriendelijk, het lijkt wel alsof ze ons hier allemaal al kennen. En veel handjes schudden!
En hier neemt Sté het over. Eerste correctie: de titel van dit stuk is vanaf nu vijf dagen toeristen in Mpongwe. We hebben net beslist om er nog een dagje aan te plakken. Niet zonder reden natuurlijk, all zijn we intussen al genoeg into Africa om niet voor alles een goeie reden te moeten hebben. Na een dagje aan (en in) het fantastische Lake Kashiba (incluis barbecue met kippenkoppen, andere ondefinieerbare lichaamsdelen en -poten en nee, ik bedoel geen bouten of billen maar wel degelijk poten, met tenen en nagels er aan) wilden we nog even naar de school om de wereldkaart af te werken voor het donker werd. Maar de auto besliste er anders over. Bijna 70 kilometer over aardewegen vol putten, stenen en plassen; geen probleem. Maar de tarmac aan de markt in Mpongwe was er te veel aan: geen beweging meer in te krijgen. Volgens ons mannelijk gezelschap lag het probleem bij de temperatuur van de motor. Beetje geduld zou alles oplossen, dus besloten we intussen de plaatselijke economie te steunen op de markt, waar ik mijn eerste meters felgekleurde stof kocht, en in de dichtstbijzijnde bar.
Gelukkig zijn de dokters in het plaatselijke ziekenhuis beter in diagnoses stellen dan de chauffeur van de auto. Over dat ziekenhuis trouwens: ik sta niet te popelen om hier geopereerd te worden, of door een gynaecoloog onderzocht. Niet bij gebrek aan vertrouwen in de gynaecoloog, maar omdat de onderzoeksstoel naar het raam gericht staat. Nice! Het tandartsenkabinet zag er dan wel weer dik in orde uit, al bewaart de tandarts al de getrokken tanden voor zover ze niet aan een ketting aan zijn nek hangen- samen met een afgekookte kippenkop in een metalen schaaltje.
Maar ik had het over kapotte autos en onafgewerkte wereldkaarten. Om een lang verhaal kort te maken:na veel wachten en pogingen om de auto in gang te duwen, zat er nog steeds geen leven in en zijn we met Tijs en Nederlandse student Martijn terug naar het guesthouse gereden. Schilderen zit er niet meer in, daarvoor is het intussen te laat. Dus passen we onze plannen maar wat aan en vertrekken we een dagje later naar het zuiden. De Victoria Falls lopen niet weg, en hoe langer we hier zijn, hoe meer we vrezen dat de indrukwekkendste watervallen en de mooiste safari moeilijk aan Mpongwe-experience zullen kunnen tippen
-Chongo na Kaputula: De 2 vrijwilligers die de honeurs hier waarnamen verleden jaar! Een emotioneel terugzien met heel wat Mponwenianen, van timmermannen tot studenten, buren tot goeie vrienden, hun plaatselijke ma en pa Ze zagen dat het nog steeds goed was. Een feestje in de Candlelite met jongeren van de jeugdgroep sloot deze prachtige veertiendaagse af!
-Stopie en Griet: 2 Deerlijksanen die de dag voor ze vertrokken nog op een BBQ in Deerlijk vertoefden. De groeten zeker ook aldaar é. We kenden elkaar (van zien horens en Tine en Griet studerens) maar leerden elkaar hier beter kennen. Stopie die stoelen herstelde en douchegrodijnen ophing, terwijl Griet de rugzak op orde brengt ;-)
Een week samen in Mpongwe en daarna in the beast (waar er een zekere link met Deerlijk ontstaat) richting het natuurschoon van dit mooie land. Een kanotrip zonder weerga met overnachting op eilanden in de Zambezi (gecombineerd met bezoekjes van hippos en olifanten), het bezoeken van South Luangwa, een eersteklas nationaal park waar beesjes heel gewoon zijn en zonsondergangen die hun gelijke niet kennen. We sliepen hier zelfs met de tenten op platforms wegens het nachtelijk bezoek van enkele zwaardere kolossen (Hippos). Een avondlijke terugkeer van de bar liet ons ook kennismaken met een dezer, op zon 5 meter afstand stond er één doodleuk te grazen we zeiden een vriendelijke goeiedag
Een rodenbach met een bistrootje gisterenavond herinnerde mij aan hun doortocht J
Voor nu, was dit het. Voor alle duidelijkheid, werken stond steeds nog op de agenda (voor de onverlaten die dachten dat we alles aan de kant smeten ten tijde van bezoek).
Een tweede lading kippen komt er vandaag aan voor de jongeren, het trainingcentrum/community hall van de dames bereikt zijn laatste bouwfase, het guesthouse wordt gerund en opgesmukt en leerlingen volgen vol enthousiasme de lessen mathematics, social care en geography.
Een geweldige periode, met ondertussen ook een belangrijke beslissing, maar daarover dit:
Trouwe bloglezers,
Er komt een vervolgverhaal
TnT blijft een jaartje langer dan gepland te Zambiaanse lande. Ons motto: Lang leve emotionele bagage, materiële welvaart volgt dra.
Typisch iets voor pietzak en geluksbuzze zie ik de impulsieve dromers zeggen. Dat hadden wij wel verwacht zie ik sommige toekomstvoorspellers aan den toog verkondigen. Oei, en hun huis? is misschien ook een te verwachten reactie. Wat met hun pensioensparen? zie ik in de ogen van de realisten.
Mpongwe heeft nooitgeloofd dan dat wij slechts een jaartje gingen blijven en ook niet nader genoemde vaders en moeders gaven onlangs tussen de regels door hun zege.
In ieder geval was het een hele moeilijke keuze,
Er zijn dingen die men op een bepaald moment wil opbouwen, zekerheden. Nestdrang steekt ook de kop op. Je mist vrienden, familie, bolle buiken worden peuters, leuke feestjes, speciale levensgebeurtenissen, dagdagelijkse gebeurtenissen, frietjes met stoverijsaus, een pintje in den truuk en echt goeie kluchten.
Het wikken en wegeneindigde ten gunste van het zonnige continent, de zwarte medemens, de joie de vivre, het GCMF verhaal dat voor ons niet klaar was. Een jaar was veel te kort en spijt loerde reeds om de hoek.
We zijn dus in blijde verwachting van nog een jaartje tussen de maïs.
We komen alvast terug voor de zomervakantie én kijken hier ongelooflijk naar uit.
En dat zullen we doen! Stasegem en omstreken lonken, we kijken uit naar een zalig weerzien!
Voor hen die na dit lezen, ook hun ogen de kost willen geven en zo ook het visuele aspect van dit schrijven willen ondervinden, zet eventuele aversie tov feisbook aan de kant en check de fotos!
Een drieledig bericht op den blog! Meerdere fotos komen binnenkort!
1
Op de één of andere vreemde manier is het procedure volgen in Zambia heilig. Ik was er al enkele keren mee geconfronteerd, maar nu des te meer De combinatie Zambia en procedure is vooral ergens tegenstrijdig. Papierwerk is hier meer aanwezig dan in België, bureacratie
De combinatie zorgt ervoor dat sommige dingen wel heel lang kunnen duren, en ook in dit geval
Een student uit Nederland had graag als stage op 20 (!) februari, in samenspraak met een Nederlands bedrijf en de universiteit, een onderzoek uitgevoerd naar de bruikbaarheid van een draagbaar echo-apparaat in ruraal Zambia. Mooi ding, al zeg ik het zelf
Daarvoor dient er een aanvraag gedaan te worden bij de ethische commissie, en dan begint het
De evenwichtsoefening die hierbij gemaakt dient te worden is dubbel. Ik vraag me dan dikwijls af hoe dit bvb in België zou verlopen. Wachten op een meeting? ja!
Verteld worden dat die meeting eerder plaats vindt dan in werkelijkheid? nee!
Meer dan 2 weken wachten op een eenvoudig mailtje waarin 5 aanwijzingen staan? Misschien
De combinatie tijd en procedure loopt hier precies met 2 snelheden. Het is alsof er een zekere tweespalt is tussen die 2, waardoor alles langer duurt. Soit, gewend geraak je eraan, en je leert met 2 snelheden werken. Tijd speelt hier een belangrijke rol in, je leert het
Het wordt alleen moeilijk als er langs de ene kant een Nederlandse universiteit in je nek ademt, en je langs de andere werkt met de Universiteit van Lusaka. Je staat bij wijze van spreken in het middelpunt van een cultureel conflict. Boeiend en intens
2
En intusseneen skypegesprek tussen Stasegem en Mpongwe
-En anders?
Vree goe!
-Oe ist daar?
Nog steeds heweldig, we zint al hewend é! het rehenseizoen laat A) ofwel op zich wachten of B) komt heel laat, wat nattigheid voor ons ouders zou kunnen teweehbrengn. Da ga trouwens sowieso wel sjiek zin
Tine eeft veel werk me al ons kindjes, en ik ben bezih tjaarverslah aant typen en den bouw te begeleiden, nen obby van mij
-Tzal wel! En me de Guesthouse?
Aah, de nieuwe kamers zijn wegens grote vraag al in gebruik, maar moeten eigenlijk nog wat verder afgewerkt worden. Ze zijn er hoe uit!
-Sjiek, sjiek!
Jaat, want da maakt da de Guesthouse wa meer kan over hebben. We hebn trouwens weer 2 nieuwe studenten. Ze haan werken in Ndola, in een rehabilitatiecentrum. Tzijn toffe madams!
-En me de kindjes in tospitaal?
Ewel, James van de jeuhthroep gaat 2 keer in de week les haan heven aan de kindjes die langdurig moeten blijven, ie doet dat goed!
En ook Christine gaat met Scriviner om wat activiteiten te doen, alle ja, ze zijn goe bezig van de jeuhd! Ook me ulder kiekeboerderie, nog de laatste dingskes en dan ist gank! En wok Mirriam is in gank geschoten, ze heeft al 7 leerlingen (van zesse tot zessenzestih) in aar computerklas, hupla!
-How zeh
ier ist anders vreed me de reheringe! Ze zijn der nog nie uit, der is zelfs een feesje in Hent binnenkort ter ere van de vorming
Mo! Allé van feesjes gesproken, kben benieuwd oe dat vrijdag en zaterdag gaat aflopen dare in Stasegem, trek ma wa fotos é!
-Kga da doen, alle, tot int korte!
Joow! Toton! Groetjes aldaar é!
3
21 february 2011
Mpongwe
Zambia
Open brief aan Stasegemnaren, Familie en vrienden
Beste,
Stasegem, waar de sterre bleef stillestaan
Een dorpje in de Westvlaanders
een aaneenschakeling van lintbebouwing met enkele wijken erbij
Kerk in het midden, park en een aantal plaatsen waar men gerstenat kan nuttigen
Op het eerste gezicht vind je er zo 13 in een dozijn, maar
Het weekend bewees nog maar eens dat niets minder waar is.
Ingrediënten?
1.Een team van mensen die de handen uit de mouwen steken
2.een BV die bereid is een machtige show op te voeren
3.Iemand die affiche kan ontwerpen
4.Sponsors
5.Een bruin café vol truken
6.3 pastarecepten
7.motivatie
8.af en toe een streekbiertje
9.Eters en publiek (waaronder scouts, chiro -en voetbalminnend Stasegem)
Men neme een grote pollepel, mengt deze ingrediënten zorgvuldig door elkaar en verkrijgt de organisatie van een evenement die niet eerder in Stasegem te zien was (voor zover deze kok weet).
Stasegem verheft zich tot het uiten van een duidelijke steun aan de andere kant van de wereld. Een wereld die velen van de aanwezigen waarschijnlijk niet kennen, maar toch de moeite doen om dergelijk gebeuren te vervolledigen. Een klein gebaar, maar ik verzeker u allen dat dit leidt tot heel wat druppels op die hete plaat.
U kan niet geloven wat het doet met een mens. Wij, Tine en ikzelf, waren ontroerd en blij te zien vooral voor alle kinderen, jongeren en vrouwen die hier baat bij zullen hebben.
Een kinderhand is gauw gevuld en nu kregen we ook iets om die te vullen. Wij zijn trots op onze familie, vrienden en Stasegem, die een feestje bouwen, met met zorg uitgekozen ingrediënten, merci!
Besef, gij allen, dat je er deel van uitmaakt, en ik zou zeggen, trots en het gevoel van goeddoen mag overheersen, alhoewel ik daar geen vrijgeleide moet voor geven
Bedankt sponsors, GILI, familie en Stasegemnaren!!
voor veel van onze leerlingen terug het (bang) moment of we hen nog steunen. Zonder dat we het zo zien, zijn velen van hen zeer bezorgd of we hen dit jaar de kans geven hun lager of middelbaar onderwijs verder te zetten. Motivatie noemen ze dat!
De regen verandert de wegen in ijspistes, modderstromen en kleine vijvers.
Beeld je in: Tine achter het stuur, de auto heen en weer schuivend over de weg, glijdend over de modder. Tine tracht de auto geconcentreerd gaande (en op de weg) te houden, terwijl mister Kalima het handvat van zijn deur vasthoudt! Zo gaan ze op weg naar de scholen die in de bush liggen, ver van Mpongwe centrum, en door het regenseizoen amper bereikbaar
Tine neemt vol ijver interviews af, bekijkt resultaten, geeft ze onder hun voeten als die niet binnen de verwachtingen vallen en moedigt ze aan om hun best te doen. Voor heel veel onder hen is dit een evidentie Uniformen voorzien, boeken en stylos geven, degelijke schoenen kopen. Eentje probeert zelfs een extra paar schoenen te verkrijgen terwijl hij er een paar kreeg een aantal maanden geleden, de snoodaard (Tine niet content )!
Zo is ze mama van een honderdtal jonge meisjes en jongens en sta ikzelf achter haar om indien nodig een extra duwtje te geven
Toch merk je dat het niet zo simpel is
Als ik na een uur wandelen thuiskom is er geen licht om te studeren, ik moet helpen op het land van mijn familie, een veelheid aan belemmeringen om hen geen doordeweekse schoolgaande jeugd te verzekeren.
En dan is er het meisje die langskomt en haar mama en papa verloor in één jaar. Ze vraagt of we haar kunnen helpen, we praten er een tijdje mee en besluiten haar vraag in het steering committee te bekijken, ze houdt zich sterk
En intussen:
- Komt het weerzien met ons moeder en ons vader dichter
- Prepareren de jongeren de kippenboerderij
- Geraakt de ruwbouw van het training centre van de vrouwen af
- Zagen we de chimpansees van Chimfuyu orphanage (een weeshuis met 119 chimps), een enorm domein waar onze voorouders kunnen rondhangen en slingeren!
- Leerden we Britt en Katarina kennen, 2 Zweedse dokters
- Regent het meer (altijd vergezeld van donder en bliksem), alhoewel het voor veel Zambianen een uitzonderlijk droog regenseizoen is.
- Vernamen we dat enkele Deerlijkse vrienden rond Pasen overvliegen, leuk, leuk
- Kijken we uit naar de verhalen van ZAMBIANS op 19 februari in Stasegem
- Worden de 2 nieuwe kamers van het Guesthouse pronkstukjes
- Is het kippenbestand opgelopen tot 24
- Schiet de maïs hier langs alle kanten uit de grond
- Krijg ik mijn originele gewicht maar niet terug (worms? )
- Is het het seizoen van de mango, heerlijk
- Van 180.000 Kwacha (30 euro) naar 50.000 Kwacha (8 euro) voor een boete , de Engelse communicatievaardigheden staan op scherp J ( Het was er ééntje voor de afwezigheid van 2 gevarendriehoeken btw)
- Is het vandaag gedichtendag, en voor hen die dit aan zich zouden laten voorbijgaan, hier toch enkele verzen:
Eentje van Ivo de Wijs:
NIEUW
Ik kreeg een nieuwe heup in Bonn Dat is me goed bevallen Nu moet ik nog naar Wimbledon Dat is voor nieuwe ballen
En eentje van Dennis Nowé:
Mijn vrouw is weg
ik heb veel leed gehad want mijn vrouwheeft me verlaten 'k was bang voor 't zwarte gat ik was in alle staten maar ik heb een nieuw vriendinnetje nu is alles weer ok het is een negerinnetje dat zwarte gat, dat valt best mee
JAWEL! 3 of , waarom niet, 4 berichten in één keer!! MET VEEEEL FOTOMATERIAAL
Eentje nog voor 2010, kwestie van een back to the future te doen wegens ongelooflijk de moeite, en eentje voor het nieuwe jaar goed in te zetten.
MAAR EERST:
In het weekend van 18 - 20 februari organiseren vele machtige mensen in Stasegem "ZAMBIANS" voor vele machtige mensen hier in Mpongwe, MET (verschiet nie): vanalles (hupla), zowel in de TRUKENDOOS als in het nieuwe ONTMOETINGSCENTRUM, met als top of the bill: GILI (die ze nu ook hier in Zambia kennen, check hieronder!)
Voor al de rest: Hier we go:
Geertje en Sophie sloten de zeer geslaagde werking met Switi af met een grote vergeet-je-tandenborstel show-niet. De kinderen van Switi kregen een hoogstpersoonlijke tandenborstel en vonden dit (kijk maar J) :
De jeugd gaat verder! De werkgroep BOUW werkte verder terwijl de meer theoretici bezig waren met de missie en de visie. Hier Chipa en Scriviner on the job!
Tekenles met de vrouwen van Switi. Wie de resultaten ervan wil bewonderen kan altijd afzakken naar aardeweg 1, behind the council, Mpongwe!!
Een geweldige avond op 2 rurale plaatsjes tegelijk! In Stasegem, met heel veel dank aan alleman die zich aan den toog, aan de tafelkes, op de stoelkes genesteld hebben en nen specialen voor hen die gegeten hebben.
De koks (Miet en Nanske) krijgen hierbij héél véél complimenten, ze zijn zelfs tot hier geraakt!!!
Omdat mijn eega haar verjaardag niet ongemerkt kon voorbij gaan, hebben we het er eens goed van gepakt en trokken (zonder het medeweten van Tine) richting Lilaya Lodge met als basisregel: beentjes onder tafel en verder van de rest nougatb , uit de zetel als ze riepen dat de jeep klaarstond voor de korte game drive (met giraffen, zebra, kudus, waterbucks, )
Genooooten, maar genoooten,
TOTDAT .
Sneeuw, vriestemperaturen en mankementen te Zaventem een domper placeerden op onze feestvreugde. Alle 6 de bezoekers zaten vast, gelukkig uiteindelijk tope in Amsterdam, alwaar British Airways zorg droeg voor de gestranden!!!
Wij hadden intussen een alternatief gevonden, en wel in de vorm van de Kariba-dam, dè elektriekvoorziening in Zambia, huge! Echter, het weer vertaalde een beetje ons gemoed! We lieten het desalniettemin niet tezeer aan ons hart komen, want ze waren onderweg...
EN TOEN .
TOEN was er dit:
(met nen ongelooflijke merci aan de samenstellers van al dit lekkers, interessants, bruikbaars, deugd da da doet!)
Stasegemnaren (of dichte aanverwanten) in Mpongwe!
EN DAN NU: Happy, Happy New Year!!
Zondag, de zevende dag, rustdag
Gisteren terug van Lusaka, eergisteren van Livingstone. Een prachtige veertiendaagse achter de rug, met zowat alle ingrediënten voor een geslaagde vakantie!!!
De kippen alhier zijn een beetje te vrij opgevoed en bewegen zich door gangen en het internetcafé als ware het hun territorium (en demarkeerden ook in die zin), vandaar, een kippenhok is in de maak.
IN meantime,
kijken we uit naar bezoek in de kerst
Vermaken we onszelf met onze Zambiaanse vrienden, de Nederlandse studenten, Engelse en Zweedse dokters.
Het regenseizoen liet al even zijn tanden zien, maar wij zijn nog niet echt onder de indruk (we houden wat tropisch hardhout vast). Één ding is zeker, als het regent, dan regent het. Ideeën als laat ik vlug nog even melk halen naar het winkeltje of een Mosi zou wel smaken, dus even vlug richting bar kunnen afgeschilderd worden als waan. Enkel bij het voorkomen van zweet en andere lichaamsgeuren kan dit aanzien worden als een +/- goed idee
We aten al veel plaatselijke producten, maar deze laatste weken toch nog wat uitgebreid. Buffaloworst, inshwa (insectjes die nog niet zo slecht smaken, me dunkt) en plots schieten hier heerlijke paddenstoelen uit de grond. We kijken nog uit (Tine wat minder J )naar caterpillars (worms), slang en een sporadische waterbuck).
We waren deze 2 weken getuige van:
Beestjes, allemaal beestjes
Zambia laat zijn ware gelaat zien in het regenseizoen.
Ons Guesthouse blijkt een lichtpunt in het 3-urig bestaan van menig insectenras. We kregen reeds hoog bezoek van een sprinkhanenplaag en een soort mot (eigl insectjes met tijdelijke vleugeltjes). Tot menig vreugde onder onze gasten, die s morgens na het afschuimen van onze pathways vrolijk aan het frituren slaan. Al een chance dat er af en toe powercut is.
Slangen, brulkikkers, kameleons en schorpioenen werden sindsdien ook gespot. Het droogseizoen heeft ons verwend mr dit is voor ons luxeparels toch een les in nederigheid, we wonen in de bush en hier gelden nu éénmaal andere regels. Heel boeiend!
De lessen (al doende leert men) van padre goed onthouden samen met de raadpleging van een zekere bewoner van de eikenstraat is den Eiligen triek gelegd in de nieuwe kamers van het Guesthouse. We hopen de plechtige opening rond kerstmis te vieren!
En dit terwijl Tine zich volop amuseert met de kinderen in switi village!
En de vrouwen ervan begeleid naar het opzetten van een eigen vrouwengroep
Ondertussen een vruchtvolle meeting gehad met de jongeren maar zoals het liedje, al menig keer brullend werd gezongen, geen woorden, maar da-a-den wachten we nog even af. Het ziet ernaar uit dat het nieuwe jaar ook voor de jongeren een extra inkomen zal betekenen!
Met heel veel plezier melden we de goedkeuring van enkele sponsors voor het grootste project van GCMF tot nu toe, een Vocational Training Centre (VTC = een soort beroepsschool die nergens in het district aanwezig was en die een enorme vooruitgang zou kunnen betekenen voor Mpongwe). De aanvraag voor een plot is volop bezig en een aantal hectare zullen binnenkort toegewezen worden aan GCMF om dit project effectief op te starten en tot een goed einde te brengen!
Voor de liefhebbers van fotos, we plaatsten er meerdere op feisboek, en wel hier:
Misschien dat sommige onder jullie dit medium (nog) niet gebruiken, en we nemen hen dat NIET kwalijk, het is dat we via die weg meer fotos kunnen laten zien
Here we are now, entertain us! dat, en wat gemis (snif)...
Dat eerste communiezieltje van vorig bericht op de blog blijkt het nieuws vanuit het thuisland opgevolgd te hebben (misschien best niet zoveel beroep meer op doen )
En om jullie een plezier te doen, 2 berichten in één keer, allé een heel lang eigenlijk ! In order of appearance
Verleden week geconfronteerd geweest met wat eigen is aan elke grote stad (Lusaka, Brussel, Parijs, ) diefstal! Jep, het was zover, visum weg, work permit verdwenen, rijbewijs foetsie, geld tarara, enz
Niet getreurd want alweer goed op weg om alles terug bijeen te hebben, maar zoals jullie jullie wel kunnen inbeelden, leuk is anders
Bij de politie gekomen via Dorcas ( een meisje die in een backpackers werkt) en zij nam me gelukkig mee naar haar broer, die (jeeesss!) politie was.
Gevolg: vlot alle police reports in mijn bezit èn niet tegen betaling, jep, mag een uitzondering genoemd worden. In de buurt van de diefstal was er ook een politiekantoor en daar voelde ik mij, in de buurt van toch wel veel bruin op straat (uniformen zijn hier bruin), toch niet zo op mijn gemak. Zij begonnen er al achter geld te vragen, dus ervandoor gegaan (I will be back in half an hour, hehe, yeah right!).
Ondertussen terug in Mpongwe en de afgelopen weken toch alweer wat gezien, gehoord en of course gewerkt.
Eerst en vooral, den bouw!
Nchembwe Twesheko (je weet wel, het gebouw van de vrouwengroep) gaat vlot vooruit en de poultry dient enkel nog afgewerkt te worden.
Maar ook in het guesthouse zijn er werken. Samen met Prince eraan begonnen! We hadden een dormitory maar die leerde ons dat Zambianen niet zo vlot in een grote kamer, zonder privacy (en misschien nog gemengd ook) willen overnachten Vandaar besloten we deze in 2 kamers op te delen, werken gaan vlot en we hopen tegen midden december misschien wel klaar te zijn!
Een bezoek aan Kafue lodge als een rasechte karmozijnenuitstap bestaande uit geanimeerde gesprekken met de Italiaanse baas, zicht op krokodillen (weliswaar één dode), zebras, waterbucks, en een degelijke zondagse lunch! De papa van Sophie, die haar een heel leuk blitzbezoek bracht, vergezelde ons!
Bezoek gehad van 2 docentes die onze beide studenten kwamen gedag zeggen. We namen ze onder andere mee naar Switi village waar ze beide (met professionele hulp van Christine, een lid van de jongerengroep) zowaar een poppenkast uit de grond hebben gestapt. Verhalen voor jong en oud over prinsen, prinsessen en de bijbel (dames van Switi just love it!) zijn niet van de lucht. Leuk leuk!
Maar hier toch het volgende!!
Het moet gezegd, malaria doet je wat shivering, sweating, zo moe dat het lijkt of je net een marathon liep (alhoewel dat dàt waarschijnlijk kicken moet zijn), we kunnen er nu helaas ook van meespreken.
Ervoor was alles koek en ei (en nu ook alweer terug), studenten worden het gewend in Mpongwe, Het gebouw voor de dames krijgt stilaan vorm, en de jeugd tracht zich te organiseren!
VANDAAR,
Dit bericht over een beetje GEMIS (begin maar al te snotteren!)
-Eerst en vooral mag het een frisse bockor zijn, kwestie van wat spraakwater binnen te hebben
-Ten B: goeie kaas en bistro! We sprongen een klein gat in de Afrikaanse lucht toen we merkten dat Soetkin en Goedele nen echte bistro (echt, genen namaak van den aldi of azo, neenee den echten) meehad. + daarbij een blokske Gouda kaas, zo half belegen zo, hohooo
We behandelden deze kleinnoden dan ook als schatten in onze frigo. Nog nooit heeft een bistroworst het zo lang uitgehouden in de frigo (uitgenomen van die keer in Gent dat hij verdwaald geraakt was tussen enkele potten aardappelsalade en wa pizzas van den aldi)
Er verschijnt zowaar terug water in de mond
-Vrienden en familie natuurlijk (o zoete emotie ) MAAR die zien we natuurlijk allemaal terug, zij het met wat meer grijze (of uitvallende) haren, grotere kinderen of zelfs nieuwe J, sommigen misschien wel wat gereduceerd in lengte èn natuurlijk met een jaartje levenswijsheid erbij (wat voor enkelen zeker niet te vroeg komt, hehe)
-Frieten met stoverijsaus van Carla-ts
-Een potje goed geprepareerde preparé
-Met alle respect, maar materiaal gaat hier zo snel kapot. Chinese rubbish! They use Zambia do drop rubbish is een uitspraak die ik net gisteren van een Engelsman hoorde die hier al jaren verblijft. Er dient heel veel hersteld te worden, vooral het sanitair is een boeltje. Leve kwaliteit!
Mocht er in deze lijst volgens jullie mening teveel verwijzingen naar eten voorkomen, misschien deze korte verduidelijking. Het is tenslotte een basisbehoefte en als Belgen zijn we gourmands, Bourgondiërs en de trotse plaats van verschillende michelinsterren
Komt daarbij dat wijzelf aan het profiel van Bourgondiërs voldoen, deels althans J, en hupla!
Kzal hier reeds stoppen en later meer (btw, missen is niet per se negatief!), kwestie van de tranen van menig onder bedwang te houden ;-)
Eerst en vooral een verontschuldigend woordje voor de trouwe bloglezer!! Een kleine delay zoals alleen de Belgische spoorwegen dit kunnen
Maar niet getreurd , we zijn terug!!
Èn vervoegd door 2 Nederlands studentes, Geertje en Sophie, en 1 Belgische Studente, Soetkin, die vergezeld werd door haar zus, Goedele (dejonghe nvdr., nicht van Herlinde). Voor hen die deze dames kennen, ge hebt de groetjes!
Malawi
Een serieus aantal kilometers gevreten, maar er geen spijt ven gehad. Enerzijds omdat the beast het perfect volgehouden heeft, anderzijds omdat Malawi de moeite loont.
Lake Malawi met zijn leuke locals, tropische vissen, visarenden die voor je neus vis vangen, mooie stranden en natuurlijk ook Bulharzia (een parasietje die je richting toiletten stuurt). Een leuke opener om enkele dagen te vertoeven en een snorkeltje te doen. Een prachtige plaats om met enkele Malawinezen en Zuid-Afrikanen te genieten van een zalige zonsondergang met een bord tsjima en verse vis
MAAR dan.
Tine en Tijs dachten, waarom niet zelf het Liwonde National park in (zon 250 km verder), als we toch ons eigen vervoer hebben? Zo gezegd zo gedaan!
In eerste instantie was dit prachtig! Ze zagen olifanten 50 meter voor hun rijtuig, waterbucks, nijlpaarden die log richting water wandelen (wat wel eens bedrieglijk kan zijn), bambis, bush pigs , een bende buffels, een lust voor het oog.
Denkende dat the beast wel wat aankon een road genomen langs het Rhinoceros sanctuary (een afgesloten stuk park van zon 45 m² waar zwarte neushoorns verbleven. Na wat redelijk heuvelachtig terrein, lag er voor hen plots een droge rivierbedding op de weg en ook deze hindernis nemende bleek dat die goeie ouwe beast inderdaad slechts 2-wielaandrijving had
Na enkele keren te pattineren besloten ze beide de wielen vrij te maken en delvend de jeep trachtten te bevrijden. Een uurtje zwoegen later lag er hout en enkele gevonden stenen onder de wielen van het rijtuig en vol goeie moed plaatste de mannelijke helft van het paar zich achter het stuur
Helaas
het zand bleek veel te diep
stuck again! Een goed gesprek en wat overleg later besloten ze wegens het late uur de nacht in de auto door te brengen en s morgens op pad te gaan door het park. Het moet gezegd, met dergelijk vooruitzicht, in combinatie met enkele muggen en de hitte kwam er voor beide van slapen niet zoveel in huis, alhoewel Tijs erin slaagde toch enkele uurtjes mee te pikken.
Het lezen van de dieren die in het park verbleven (olifanten, buffels, leeuwen, ) en het citaat the park is not responsible for any death, injury or etc. en dont walk alone through the park, you may not see the animals but they see you! gold niet direct als bedtimestory
s Morgens twijfelde het koppel toch nog even aan een eventuele start, maar algauw begonnen de voorbereidingen. Een moersleutel voor Tine, het slagersmes voor Tijs, Tine nam ook papier en een bricket mee (kwestie van een vuurtje te maken mochten de leeuwen van het park ze benaderen J) en beide eveneens gewapend met een stok. Langsheen de omheinding met genoeg volt om een volwassen olifant achteruit te doen deinzen gingen ze de dag erna op pad. Lawaai makend, kijkend naar openingen in de omheining en spiedend naar eventuele dieren die het op hen zouden gemunt hebben wandelden ze richting de lodge in het midden van het park, 12 kilometer verder.
Maar broeva, haro, hun hart klopte toch net iets sneller toen ze na anderhalf uur een man aan de andere kant van de omheinding zagen. Hij sprak geen woord Engels, maar de twee hadden ruimschoots voldoende met zijn aanwezigheid en de tractor die achter hem stond
Een uur later aan de toog van de lodge luisterde de barman met groeiende verbazing naar de beide illegale slapers in het park en vroeg na het afronden van het verhaal direct: did you had a visit from elephants?. Bleek dat deze de dieren waren waarvoor meest gevreesd diende te worden. Gelukkig konden ze negatief antwoorden op zijn vraag.
Het vervolg van onze reis was ietwat minder spanning en avontuur, maar moest niets onderdoen qua schoonheid. De mushroomfarm, op de flank van een 1100 meter hoge berg, Livingstonia, waar Livingstone (hoe kan het ook anders) menig dagen vertoefde, adembenemende watervallen, geanimeerde gesprekken met Malawinezen, Zwitsers, Engelsmanders, Zuid-Afrikaanders, kortom, een geslaagd intermezzo om terug met volle goesting richting Mpongwe te trekken.
Om enkele van deze verhalen kracht bij te zetten, de volgende fotoreeks:
Tot de volgende!
en met het hand op ons eerste communiezieltje, tzal nie zo lang meer duren !
Lieve allemaal, Helaas zal deze blog de komende dagen iets minder actief zijn wegens afwezigheid van de protagonisten op het world wide web alsook in Mpongwe, en zodoende geen opvolging. Mocht er iemand zich geroepen voelen om iets te delen via dit medium, zijnde onze blog, aarzel niet om de gegevens te vragen.
Echter, na deze bovenvermelde komende dagen, zal er terug leven en zo veel meer in de brouwerij zijn! dus geen paniek, we zien, schrijven en lezen jullie terug!
Tijs here vroeg mij, heel vriendelijk om ook iets bij te dragen aan ons geweldige virtuele leven, wie ben ik om dit te betwisten
Ik ben hier tot Financial manager gebombardeerd, dus lijstjes en planning zijn voortaan mijn beste vrienden.Zolang ik blijkbaar mijn leven maar niet moet plannen. Opsommingen lezen vlotjes, vandaar beste aandachtige: onderstaande indrukken enkel bedoeld voor de ontspannen hersenhelft.
Enkele redenen om nooit meer te twijfelen ad vooravond van een mss onzeker 1j vrijwillig Afrika bestaan:
·Op dag 1 word je verwelkomd alsof je eventjes wegwas en bent thuisgekomen.
·Op dag 2 zie je de zon mooi rood en rond ondergaan, wetende dat ze jou de volgende morgen vrolijk zal opwachten.
·Op dag 3 drink je een mosi te Lusambos en groeit het besef dat er leven is na De Trukendoos.
·Op dag 4 wandel je tussen de hutjes en de mamas, verbreed je je kleuren- en geurenpalet, eet je fritas langs de straat, verkijk je je op gewaagde en originele transportmiddelen, zijn je voeten voortaan oranje-rood, wordt je dag gevuld met gezang uit kerkjes en overvolle laadbakken van trucks
·Op de dagen daarna schep je je nieuwe wereld.
·Na 1 week ben je al vergeten dat je mss graag een keuken of een jonge glimmende auto had gewild.
·Je lever is na een korte detox van 1.5 week alvast stiekem blij dat hij de drukke Stasegemse sociale kalender van het najaar heeft k skippen.
·Na 2 weken ben je gewoon om niet meer nr de grond te staren mr nen vriendelijken goeiendag te zeggen. Muli Shani Mukwai? Bwino!
·Op dag 18 blijven de mensen jou Bemba, Lamba, Niangi en nog iets inpompen Wordt het trouwens geen tijd om Nshima te leren klaarmaken?
·Na 1 maand denk je wel eens aan de familymembers, vrienden, zwangere buiken en opgroeiende deugnieten die je moet missen. Wat is het in feite een leuk gevoel om mensen zo terug meer dan ooit naar hun verdiende waarde te schatten.
·Op 1 maand en 1 week geniet je van die swingende Afrikaanse feestheupen doch blijft ongemakkelijke leek op de dansvloer.
·Op dag 31 sta je met 15 jolige dames wat land om te woelen.
·Na 40 dagen merk je dat nu toch wel al veel mensen jouw naam kennen en vriendelijk salueren. Een introverte muzungu heeft een naam in Mpongwe!
·Na 2 maanden begin je shitengas rond je middel te slaan ipv die warme broeken of te kort mis uitgekozen bagage rokjes.
·Op de ongeveer tachtigste dag help je een jongen aan een nieuwe school en benodigdheden. Misschien ook de dag dat je beseft dat je blijkbaar meer k doen dan dingen uitdelen: bijstaan bij prekende schooldirecteurs en omslachtige, administratieve queestes, een houvast in een te vlug volwassen geworden wereld.
·Op de dag erna merk je dat je schoenen hebt gekocht voor een leerling die erna prompt om een calculator vraagt.
·Je hoort dat 8 prachtexemplaren uit je leven jouw kerstperiode komen opsmukken. Juij!
·Op 21/09 kijk je uit je bureauraampje en zie je dat jouw Big Man en Prince ah katapulteren zijn. Het w weer tijd om dit scherm te verlaten.
·Na 3 maanden is het besef heel groot dat het alleen maar leuker lijkt te worden. Vertrouwder en verrassender dan ooit, een jaar wordt een goudmijn. Is er tijd genoeg voor ons mijnwerkers?
·Na 3 maanden en een uurtje typewerk besef je dat iedere dag een pagina verdient, maar dit zou voor onze aandachtige lezer mss te veel worden!
Zoals hier met enkele collegae jeugd op een spontaan feestje in de Candle light!
En dan nu Update!!!
We zijn volop bezig een andere cleaning lady aan het zoeken. De vorige, Violet, nam ontslag om verdere oorden op te zoeken, dus onze eerste serie interviews hier zit eraan te komen. We ontvingen al heel wat brieven van kandidaten, zal nog lastig worden!
Dit gezegd zijnde misschien even het personeel van het Guesthouse overlopen.
De langst dienende onder hen is Holmes:
This is the one! Machtige mens, die zijn eigen huis nu aan het bouwen is (dit is in zijn oude huis)!
Edinah, onze cleaning lady, die graag binnen enkele jaren nog verder zou studeren:
Chanda, die het internetcafé voor haar rekening neemt! Een geweldige dame!
Prince, onze andere guard, die een zeer grappige lach heeft èn toegewijd!
Volgende week vliegen we in ons programma waarbij we scholen gaan bezoeken en de leerlingen zien die we ondersteunen, waarbij we ook hun schoolgeld betalen.
Het wordt warmer en warmer, en menig zweetgeurtje zijn niet van de lucht
De bouw van de poultry vliegt, zondag gaan we terug met de ganse groep wat werk verzetten, terwijl de bricklayer heel goed werk verricht, fotos volgen!!!
De garden van de vrouwen staat reeds halfvol, vooral met groene pepers en ajuin
En verder, het hele leuke nieuws dat we de trotse grootouders zijn van 14 kuikentjes (village chicken), die veel lekkerder zijn dan gekweekte kippen J
Blijkt dat het ook een favoriet hapje is van vogels en slangen, we schaffen ons dan ook zo snel mogelijk een katapult aan (onze guards zijn meester in katapultschieten, vooral Prince)!
Via deze weg willen we ook nog enkele mensen feliciteren (die net zoals onze kippen zorgen voor hun nageslacht, zonder rude te willen zijn!). bij deze:
1.Natuurlijk Kris en Nick, met hun derde zoontje, CIS (waarvan wij, jochei, meter en peter zijn), vandaar ook dat hij ietske zwaarder en groter is J
2.Karen en Joachim, met LORE, Proficiat met jullie eerstgeborene!!!
3.En nog eens voor WIM, de kleine rakker van Elke en Mathieu!
TOT de volgende!!!
T & T
P.S. SifenPia, hiernaast reeds een deel van de verschillende kerken die er zijn in Mpongwe, we trachten nog de andere vast te leggen op de gevoelige plaat!
Op een bepaald ogenblik enkele jaren gelden, waren de kerken aan het mushromen, allerlei verschillende mensen die hun eigen versie van het christendom wilden beleven. We kregen toevallig gisteren een flyer in de hand gestoken in Ndola van de Christ Embassy, nog eentje in de rij
Het is zover, fiscale aftrekbaarheid is een feit, leve de Koning Boudewijn Stichting!
Na al het drukke pensioensparen, aankoop van materiaal dat ingeschreven wordt voor het beroep en het occasioneel donker werk, hier nu extra een manier om verdiende centen 2-maal te laten gelden!
Via de Koning Boudewijn stichting kunnen jullie vanaf heden de verschillende projecten, die wij hier samen met vele Zambianen vol overgave uitvoeren, steunen!+
Komt erbij dat je een keuze kan maken uit de volgende projecten:
1.Het OVC-programma, misschien voor de wat meer onderwijsgerelateerde mensen! Kwetsbare kinderen en wezen kunnen door dit support-system school lopen tot hun 18de, en er eventueel een mooi vervolg aan breien 180 euro is een jaar middelbaar!
2.De jongerengroep! Voor al wie jong van hart is en de groep jongeren met aan het hoofd Ntazana wil steunen! De kippenfarm en later misschien een piggery!
3.Solar energy! Voor de groene jongens onder ons. Enerzijds wegens frequente powercuts, anderzijds wegens het voor de hand liggende effect op het milieu! The Copperbelt University steunt ons alvast met 50 % van de kostprijs!
4.De dames van t stad!! De vrouwengroep die een sociëteit oprichtte en nu volop wil verdergaan met skillstraining, Kledij en uniformen maken is nu hun eerste verlangen! Fashionatas this is yours!
5.Voor de verdere constructie van het Guesthouse. Het income generating project (een algemene steun, wegens het feit dat winst naar verschillende projecten gaat + tewerkstelling van Mpongwenianen), Bouwvakkers aller landen, verenigt ulder!
6.En ten laatste, een vrije donatie, waarbij het geld via het zeer transparante beleid (zie openbaar jaarverslag op site) heel wel gebruikt wordt.
Stort op het rekeningnummer 000-0000004-04 met vermelding TGE kinderen van Mpongwe met erna het nummer van welk project u wenst te steunen!! Vanaf 30 euro zal je volgend jaar een extra vakje kunnen aanstippen op die bewuste belastingsbrief.
)
.
