Na ons euforisch internet moment, want we hadden eindelijk nog eens iets aan het thuisfront kunnen laten weten, kon ons geluk niet meer op! Althans dat dachten we toch... Enthousiast en lachend stapten we de taxi uit toen we zagen dat het hek vooraan en de poort van het terras openstond. Met een bang, klein hartje stapten we naar ons huis waar op het eerste zicht alles normaal leek tot we glasscherven op de grond zagen liggen... Instinctief liepen we terug naar de straat en belden we de huisbaas en politie. 20 minuten nadien verscheen de huisbaas en bekeken we de schade van dichterbij, want op dat momenten hadden we nog geen idee of ze nu werkelijk binnen waren geweest of het toch enkel bij een poging tot inbraak was gebleven... Waar we voor vreesden werd werkelijkheid: de kleine deur, waarvan het raam ingeslagen was en die nog dicht leek te zijn, was toch los... Vreemden waren in ons huis binnengedrongen... Een uur en vele telefoons later, toen de Surinaamse politie er eindelijk was, konden we de woning binnen. Vooraf gegaan door een agent gewapend met een revolver en een zaklamp namen we de schade op: Femke en Ellen hun kamers waren doordat ze op slot zaten, onaangeroerd. Dorien en ik hadden door het feit dat onze kamer niet over een slot beschikte, minder geluk. (Zoals Dorien het zelf zegt: 'DIKKE VETTE PECH' Het gevolg van de hele actie: Doorzochte koffers, een gestolen spiegelreflexcamera (waarvoor vrije giften altijd welkom zijn =)), een ontbrekende handbagage koffer vol met medicijnen en kleren, 2 missende haardrogers, een stijltang, gsm-toestel, gsm-lader... Een mooie buit zou ik zo zeggen!
Gelukkig hadden we die namiddag onze laptops meegenomen om te kunnen internetten en kregen de dieven niet veel tijd om het hele huis te doorzoeken en bleven zo twee kamers gespaard.
Na grondig onderzoek naar ontbrekende spullen, uitgebreide verklaringen en beschrijvingen en na het bezoek van de forensische politie voor sporenonderzoek, besloten we geen seconde langer in ons huisje te blijven. Gelukkig konden we rekenen op veel steun van onze vrienden en vriendinnen in Suriname en mochten we zonder enig probleem blijven slapen bij de meisjes van de Dr. J. F. Nassylaan. (Dankjewel voor het warme onthaal, jullie zijn werkelijk schatjes!)
We willen iedereen geruststellen dat wij volledig in orde zijn, maar dat het toch een zware mentale opdoffer was. Hoewel we ons hierdoor niet gaan laten doen en we nog steeds met volle teugen van het Surinaamse leven willen genieten! Wij zijn hier niet weg te slaan (maar overwegen toch sterk om van woning te veranderen =))
Vandaag zijn we al een week in Suriname en het is hier echt SUPER.
We hebben deze week al een hele boel gedaan en er volop van genoten.
We zijn een fiets gaan kopen zodat we nu overal snel kunnen geraken.
Dinsdagmorgen om kwart na 7 ben ik met de fiets naar mijn stageschool ( de poolschool) gefietst, dit was heel spannend. Ik heb daar kennis gemaakt met de directrice, want mijn mentoren van LO waren er niet. We hebben vandaag een siësta gehouden van 3u en het wasmachine uitgetest. s Avonds zijn we naar t vat gegaan samen met de andere studenten.
Woensdag ben ik gaan observeren. Ik heb kennis gemaakt met alle leerkrachten. Maar mijn mentor was ziek, dus de conciërge gaf les. De sportzaal was van hout, en er zaten gaten in de vloer en in het plafond. De manier van les geven is hier wel heel anders dan in België. De klassen bestaan steeds uit+- 30 leerlingen. De leerlingen mogen eten tijdens de les, ze lopen de les in en uit, gebruiken hun gsm en Mp3, en daar wordt niets op gezegd. sAvonds zijn we naar een voetbalmatch gaan zien van Ellen en Mathias hun school.
Donderdag heb ik kennis gemaakt met mijn mentor LO. Zijn lessen waren nog chaotischer dan die van de conciërge. Het was een les koprol voorwaarts, hij liet de leerlingen dit heel de tijd oefenen en terwijl nam hij punten af voor basket. Op een bepaald moment waren er maar 2 leerlingen echt aan het sporten en de overige leerlingen deden niet. De volgende les zei mijn mentor: Ik ga me bezig houden met de punten in te vullen, dus hou jullie maar bezig. Dus de leerlingen hebben zich 2lesuren bezig gehouden.
Vrijdag heb ik kennis gemaakt met mijn andere mentor. Zij was heel open. Haar les was wel heel interessant om te volgen. Het was een les rond zelfwerkzaamheid. De volgende les heb ik zelf gegeven. Het was een parallelles. Het was heel leuk en het verliep echt vlot, dus ik heb er echt heel veel zin in om nog meer lessen te geven! Het wordt echt een uitdaging om zoveel leerlingen aan het werk te zetten met het weinige materiaal dat ze maar hebben. s Avonds zijn we gaan uitgeweest in La Caff, we hebben ons nat in het zweet gedanst! Het was echt supertof!
Ik ga nu proberen enkele fotos erop te zetten en hopelijk lukt dat!!
HEY!! Ik ben veilig en wel aangekomen in Suriname. Het was best een lange en vermoeiende vlucht. Toen we uit het vliegtuig stapten kregen we meteen een warme gloed over ons. Het is hier heel vochtig en warm, maar heel aangenaam weer. Het regent hier ook wel vaak, toch blijft het hier heerlijk warm! Ik zit nu in het IOL de lerarenopleiding van hier. Ik kan thuis niet op het intenet, Dus ik weet niet of ik vaak iets op mijn blog kan zetten. Morgen ga ik kennis maken met mijn stageschool. SPANNEND! tot snel Veel zonnig , Surinaamse groeten! Tine
