Donderdagmorgen hielden we een grote "meeting" ofte "kennisuitwisseling".
Eerste agenda punt: de Sherborne "hoe ging het, wat was het resultaat, en hoe moet het verder". Ik werd gebrieft over de voorbije week, de stafleden vertelden over de Sherborne sessies die ze wekelijks (sommige tweewekelijks) hebben verder gezet in alle klassen!! Hun opmerking, vragen en bekommernissen (voor de toekomst) werden mij duidelijk gemaakt. En we stelden een plan op voor de komende weken. We zetten de sessies verder maar dit keer neem ik niet de leiding, maar doen de teachers verder zoals ze bezig waren en geef ik mijn inbreng, tips, enzovoort waar nodig :-) We plannen ook om een video te maken, kwestie van wat beeldmateriaal te hebben voor wanneer er nieuw personeel komt. Of om de Sherborne over te dragen naar de mensen in de Villages. Ze willen zoveel mogelijk proberen de kinderen thuis te laten, weg van de voorziening, en dus willen ze de kennis overdragen naar de Villages, en zo kunnen ze dat dus doen met zelfgemaakt beeldmateriaal. (heeft iemand misschien een heeeel eenvoudig -zodat zelfs een leek het kan- programma om een film te monteren?! :-) dat zou wel welkom zijn)
Tweede agendapunt. Volgende week starten we met de plannen te maken voor wat ze noemen "the darkroom", bij ons meer gekend als een snoezelruimte of sensorische ruimte. Voor de leken onder de lezers: dat is een gezellige ruimte vol zintuigstimulerend materiaal, actie-reactie-uitlokkend materiaal, enzovoort. Om dus de zintuigen te stimuleren, Sherbornen, snoezelen, ... dat ligt allemaal een beetje in dezelfde lijn. Beetje duidelijker of zal ik een volledig professionele uitleg geven? (antwoord gerust "cheri cheri", wat wil zeggen "oké oké, we begrijpen het") :-p
Wat de staplank betreft, derde agendapunt. Staplank junior wordt gebruikt, in klas (!) zodanig dat de desbetreffende leerling tijdens het saaie staan bezig kan blijven. Staplank senior is "staplank senior in wording", ik heb nog niet kunnen gaan kijken in welk stadium die zit. Maar Thiyagu vertelde me dat ze stalen pijpen haalden (van de stortplaats, haha) en er aan bezig zijn... en ik heb de toestemming om dan eens te gaan kijken. - Ik heb ondertussen ook een teenring, in principe dragen enkel getrouwde vrouwen een teenring. Het was best grappig als ik in school toekwam: "oooh yoo" en wijzen naar mijn teen, "Sem boyfriend! not husband!" zeiden ze, ze geloofden niet dat ik gisterenavond getrouwd ben over het internet... maar dan zeiden ze ook dat het voor mij oké is een teenring te dragen als ik niet getrouwd ben, oef!) Jaja, ik word een echte Tamil madam, enkelbandjes, armbanden, oorringen, teenring, sari, ... noem maar op (cultuuruitwisseling à volonté)! Iris is zelfs jaloers op mijn juweelvoetjes, nu zit ze te beweren dat het lelijk is! :-) Ik zal mijn teenring dan dus weer uit doen als ik naar de staplank ga kijken, zie dat mijn charmes niet meer aanslaan. ;-) -
Agendapunt vier dan, daar ben ik best wel trots op! We hebben het geforceerd dat we kunnen gaan zwemmen met de kinderen. Thiyagu had me als eens verteld dat ze plannen hadden een zwembad te bouwen op de campus, maar dan ben ik dankzij Lorna te weten gekomen dat ze een zwembad hebben op FX (een andere campus maar hoort ook bij SCAD)... Dus heb ik gisteren mijn stoute schoentjes aangetrokken en eens aan Thiyagu gevraagd of we daar niet kunnen gaan zwemmen. "cheri cheri" we moesten toestemming vragen aan Amali, dus naar Raj om te checken hoe er best toestemming wordt gevraagd en dan heeft hij dat geregeld. En hup, morgen gaan we zwemmen voor de eerste keer. Het plan is om elke zaterdagnamiddag te gaan zwemmen met een groepje zodanig dat alle kinderen één keer per maand zwemmen, het is een begin é en het moet haalbaar blijven ook! En zo ben ik bij het vrije tijdsaspect van mijn project aangekomen (dit doen Iris en ik samen), we gaan proberen de studenten van de teacher training te betrekken in de vrije tijd. Zodanig dat er elke week een paar studenten komen een activiteit geven voor de kinderen en zo doen ze wat ervaring op ook. Charles is toestemming aan het proberen krijgen van de directeur van de teacher school, we mochten dat niet zelf doen (al zou dat wel sneller gaan!)
Vandaag duurde het dan iets langer voor er schot kwam in de zaak! We brachten het grootste deel van de dag wachtend door!! We moesten in Tirunelvelli geraken om zwemmateriaal aan te kopen (dankje sponsors! ;-)); zwembandjes en dergelijke, kwestie van dat we morgen met alle kinderen terugkeren naar de school! Rond halfvier (wij stonden al klaar sinds tien uur...) zijn we dan vertrokken naar Tirunelvelli, we hebben de hele stad afgezocht om dan van een vrij kale reis terug te keren... slechts drie bandjes, drie plankjes en drie grotere banden... Het plan was om morgen maar met zes kinderen te gaan zwemmen (bij wijze van uitprobeersel), dat doen we nog steeds maar we zullen het dus nog eens in twee shiften moeten doen! Normaalgezien kunnen we volgende week meer bandjes krijgen, we maakten een bestelling bij een verdachte kerel.
De laatste dagen waren we de zagende, witte vrijwilligers :-) Van de
enen naar den anderen om te checken of ze al gedaan hadden wat ze ons
beloofden te doen tegen die tijd. Wat we hier alleszins al geleerd
hebben is dat je er achter moet zitten als je iets gedaan wil krijgen,
toch als het grote dingen zijn die niet binnen de bevoegdheden van het
personeel van Anbu Illam (onze school) blijven.
Vwala dat was het zo ongeveer weer.
ps: ik vergat nog het ergste te vertellen over die trouw... Blijkbaar hebben Rani haar ouders zeer lang naar een man gezocht, niemand wou haar omdat haar ouders niet genoeg geld hebben om hun "schuld" af te betalen... Uiteindelijk heeft een priester dan maar toegezegd om haar te trouwen, want priesters moeten het opnemen voor de armen... Ik kreeg er rillingen van als ik het hoorde!
