Ja wadde dadde! Moeder Theresa was hier jarig op zaterdag (en elders in de wereld waarschijnlijk ook) en zoals gewoonlijk als er iets bijzonder is, was er ook nu een speciaal programma. En dit met drie special guests... Dr ... een zeer belangrijke man hier, zuster Thilo (directrice in een school hier wat verder) en ... ikzelf! HA, ik moest aansluiten bij deze twee zeer belangrijke personen, ik als simpel meisje. Het was echt overdreven! Ik moest samen met hen naar binnen, in een vol auditorium dat ging rechtstaan en begon te klappen als we binnen gingen (ik probeerde me zo klein mogelijk te maken!). Dan moest ik plaats nemen op het podium, naast de echte gasten, knal in het midden (ja sis, opnieuw vele mensen naar me laten staren). Gelukkig zaten er enkele kindjes van de school op de eerste rij waar ik gekke bekken naar kon trekken :-) Ze behandelen me toch net iets TE superieur als er iets te doen is, daar voel ik me echt niet comfortabel bij! Ik verdien al die bijzondere behandelingen helemaal niet, simpele ziel die ik ben! Vandaag kreeg ik een kopie van een artikel in de krant... het artikel was in het Tamil, maar Ginipa toonde waar mijn naam staat en er staat ook een foto bij van Tine tussen de echte gasten op het podium!
Na de verwelkoming en bedanking kreeg ik mijn eerste pandoori (ik zal de schrijfwijze eens moeten opzoeken), een schoon stuk stof dat als sjaal dient uit blijk van appreciatie ende respect! Veel gepraat over moeder Theresa en dan ook nog enkele optredens. Nog een geluk dat ik Raj tijdens het ontbijt te snel af was door hem reeds te waarschuwen dat ik er absoluut niets voor voel om terug een speech te geven!! Voor de special school, ja, maar niet voor een auditorium vol vreemde mensen! Zie dat ik nog ging moeten zeggen hoe Moeder Theresa mij inspireert of zo... :-) Toen we op het podium zaten vroeg Raj het nog eens, nadat de twee andere gasten hun speech hadden gegeven, maar ik schudde (niet wiebelen, schudden!) heftig van nee!!
In de avond mocht ik dan naar het schoolfeest van de dochter van Cletus en Amali. Ook hier mocht ik tussen de VIP's plaatsnemen, gelukkig iets minder opvallend dan 's morgens! Terug zeer veel gebabbel en dan zeer mooie optredens! Hun dochter kan nogal dansen! Ik heb genoten van de typische Indische dansen, echt prachtig!! Ik ga ze toch eens vragen me een dans te leren! Zal hen leren van mij constant te vragen om te dansen en te zingen! :-) En ik heb hartelijk gelachen met de Indische invulling op Westerse muziek, hilarisch!! Kijk maar eens naar de foto, die kleine shakende kindjes en die stoere jongens... formidabel! haha! Ik heb er een filmpje van ook, maar jammergenoeg geen micro op mijn camera. Let ook op de jongens in rokjes en met een groot ding op hun hoofd! Best een indrukwekkende dans, dit is blijkbaar iets typisch uit Tamil Nadu.
Na het schoolfeest mocht ik aan tafel met de VIP's, ik ben waarschijnlijk nog nooit door zoveel belangrijke personen omringd geweest. Ik maak hier als maar meer hoge vriendjes bij... Die zeer belangrijke gast (Dr ... zijn naam krijg je nog wel) heeft me uitgenodigd om eens naar Sjevapoor (of zoiets) op bezoek te komen. Dat is blijkbaar een dorp opgericht door een Belgische zuster, die hij dan heeft opgevolgd. Ze werken vooral voor weeskinderen. Hij gaf toe een zwak te hebben voor Belgen, en hupla ik mag op bezoek en hij gaat het allemaal regelen! Ook mijn priestervriendje van vorige week bij Cletus thuis was aanwezig, best een grappig en fijn man eigenlijk. En ik had eindelijk mijn eerste maaltijd op bananenblad, geweldig!! Je ziet al bijna het verschil niet meer tussen mij en een Indiër als we eten... zo behendig ben ik met mijn rechterhandje, zelfs met rijst!! Wel niet altijd even smakelijk om te zien veronderstel ik!
Zondag ging ik dan terug spelen in de school. Jebakumar en Beer mydin (de twee minder mobiele schatjes van "de mentale groep") hebben al door dat ik ze niet graag aan de kant laat zitten als ik ergens meespeel. Wanneer Jebakumar mijn gezicht ziet roept hij direct en steekt zijn handjes uit en Beer mydin begint aanstekelijk te lachen naarmate ik dichter kom en als ik hem oppak is hij aan het schaterlachen ... wie kan daar aan weerstaan! Ik in elk geval niet :-)
Reacties op bericht (1)
27-08-2007
Highly respected Quin of Belgium
Highly respected Quin of Belgium!
Wat een grote eer en ongelooflijk genoegen om de berichtjes in uw web-diary te mogen meelezen, edelachtbare koningin.
