Gisteren met nog wat hoofdpijn en geschaafde rug (pas maandagavond ontdekt) opnieuw naar het labo getrokken. Met nog steeds bezorgde collegas en volgens mij al alle labo's mijn verhaal rond gegaan. Er loopt op chemie een andere buitenlandse student rond. Die is daar zijn laatste week aan het doen en stelde zich vrolijk voor als michael van griekenland, ik antwoordde tine belgië. Het antwoord oh zijt gij dat meisje... Ja dus Ben uurtje vroeger gestopt voor het schansspringen maar was voor de kop ook ni slecht. We zijn denk ik met bende van 20 naar het schansspringen vertrokken. Het leek niet zo koud mooi zonnetje. De springers hadden de dag ervoor geen kwalificatie knn doen wegens te veel wind en slecht zicht dus zou vandaag gewoon iedereen meedoen aan de wedstrijd. We arriveerden een uurtje voor de wedstrijd. Er was niet veel volk en zijn we maar mooi helemaal op voorste rij gaan staan met een paar, iedereen ondertussen verspreid. Ik heb als enige mijn plekje vooraan behouden wegens mij niet laten wegdrukken. Kindjes mogen voor mij ma wil ni zegge boom van kerel ook. Er waren 56 springers en het was prachtig om dit eens in het echt te zien. Maar ondertussen ijskoud van het stilstaan en ik was dan als enige op meerdere laagjes voorzien ook ik kreeg het koud. Een deel is in de helft naar huis gegaan. Ik, mariëlla en alina wouden de 1ste sprong toch wel helemaal uitzien. Toch ni doorgaan voor ik de olympisch kampioen is in levende lijve zie springen zeker Maar daarna zijn we toch ook maar doorgegaan echt bevroren. Maar het was toch wel fijne ervaring. Vandaag dan weer om 7u op post voor mee te gaan op bloedronde. Gelukkig zonder hoofdpijn opgestaan, zalig. Ik had met nina (begeleidster vandaag) afgesproken enkel te kijken om te zien hoe het ging. Maar na paar kamers voelde ik me toch ni super en veiligheidshalve ma naar buiten gegaan. Ik wou geen enkel risico nemen en zij ook niet. Nadien op stukje urine begonnen. Zeer manueel vandaag wegens laser hoek komen herstellen vandaag, ocharme de mens hij was nog bezig als ik doorging. Dus wel fijn. Nina dacht ondertussen mss psychisch was om 1ste keer bloed te nemen stelde voor dat ik bij haar eens zou proberen, heeft makkelijke aders. Ik vond dit heel goed idee. En het ging gelijk niks. Geen enkel probleem. Dus nu is nog altijd de vraag waar reageer ik op. Ze heeft met oversten nog is gebabbeld en nu beslist dat ik morgen ook later begin en bloedname niet mee doe en dat ze ander manier vinden om mij te leren. Zeer lief. Ik zal er wel geraken zeker lol
Vandaag de 1e dag op klinische chemie. Het is een beetje anders gelopen dan verwacht. Om 7u samen met jani ons karretje klaargemaakt voor de bloednames bij de patiënten. Verdeeld onder heel deel laboranten. Ik zou vandaag kijken en zelf leren bloedname doen. In de derde kamer had ik net geleerd goed te voelen voor de ander maar nog niet prikken toen ik opzij ging staan zodat bloedname kon gebeuren. Het volgende wat ik weet is dat ik heel vreemd vond dat jani voor mij geknield zat. Ben dus flauwgevallen met onbekende redenen en zonder te voelen aankomen. Het moet nogal spectaculaire val geweest zijn met niet zo'n zacht contact muur en grond. De patiënten vriendelijk voor verpleegster gebeld en voor ik goed beseft wat er aan de hand was omringd en op bed geïnstalleerd richting spoed. Heel de inkomsthal op bed door gaan kan u garanderen ze staren. Dan moest ik mij inschrijven voor spoed eer ze op hare pc had gevonden dat nederlands een taal is. Gelukkig terug helder van geest of ze hadden tores ipv torfs gedaan. Dit geregeld naar binnen. Jani nog even gebleven heel bezorgd maar moest natuurlijk verder bloednames doen en ging ondertussen studentencoordinator zoeken voor het papierwerk. Een toffe verpleger kon me garanderen geen te grote wond en bloeddruk vrij laag ma ni te laag. Dus was het wachten op de dokter. Ondertussen jani tijdens zijn koffie pauze komen babbelen gezellig over sport, hockey echt aanrader als ge fin aan praten wilt krijgen. Hij zat er precies meer mee in dan ik op gegeven moment. De dokter had ik geluk vriendelijk en niet mis besliste om toch ma kleine hechting uit te voeren dat het sneller en beter zou helen. Dus over weekje mag ik naar de schoolverpleegster voor het verwijderen. Ik moest nog ondertusse 10u denk tot 3u blijven ter observatie. Een klein dutje gedaan, lekker broodje en frambozenyoghurt gekregn maar lag me toch wat te vervelen. De verpleger gelukkig nog is babbeltje komen doen en een dokteres heeft om half twee beslist tot groot plezier van mij dat ik naar huis mocht. Enkel nog koppijn maar ni zo erg dus dat overleef ik wel. Morgen als ik goe genoeg ben terug aan werk maar daar twijfel ik niet aan. Mag wel uur later beginne ze laten me de bloedname morgen overslagen. Ik moet zeggen iedereen supervriendelijk en dat ik me geen zorge moest maken kan iedereen eens overkomen zeiden ze. Ma vond toch wel erg dat dit mij overkwam zo op 1ste dag goeie indruk gemaakt op het volk van chemie dus
Ben uurtje vroeger gestopt voor het schansspringen maar was voor de kop ook ni slecht. We zijn denk ik met bende van 20 naar het schansspringen vertrokken. Het leek niet zo koud mooi zonnetje. De springers hadden de dag ervoor geen kwalificatie knn doen wegens te veel wind en slecht zicht dus zou vandaag gewoon iedereen meedoen aan de wedstrijd. We arriveerden een uurtje voor de wedstrijd. Er was niet veel volk en zijn we maar mooi helemaal op voorste rij gaan staan met een paar, iedereen ondertussen verspreid. Ik heb als enige mijn plekje vooraan behouden wegens mij niet laten wegdrukken. Kindjes mogen voor mij ma wil ni zegge boom van kerel ook. Er waren 56 springers en het was prachtig om dit eens in het echt te zien. Maar ondertussen ijskoud van het stilstaan en ik was dan als enige op meerdere laagjes voorzien ook ik kreeg het koud. Een deel is in de helft naar huis gegaan. Ik, mariëlla en alina wouden de 1ste sprong toch wel helemaal uitzien. Toch ni doorgaan voor ik de olympisch kampioen is in levende lijve zie springen zeker 
Maar daarna zijn we toch ook maar doorgegaan echt bevroren. Maar het was toch wel fijne ervaring. Vandaag dan weer om 7u op post voor mee te gaan op bloedronde. Gelukkig zonder hoofdpijn opgestaan, zalig. Ik had met nina (begeleidster vandaag) afgesproken enkel te kijken om te zien hoe het ging. Maar na paar kamers voelde ik me toch ni super en veiligheidshalve ma naar buiten gegaan. Ik wou geen enkel risico nemen en zij ook niet. Nadien op stukje urine begonnen. Zeer manueel vandaag wegens laser hoek komen herstellen vandaag, ocharme de mens hij was nog bezig als ik doorging. Dus wel fijn. Nina dacht ondertussen mss psychisch was om 1ste keer bloed te nemen stelde voor dat ik bij haar eens zou proberen, heeft makkelijke aders. Ik vond dit heel goed idee. En het ging gelijk niks. Geen enkel probleem. Dus nu is nog altijd de vraag waar reageer ik op. Ze heeft met oversten nog is gebabbeld en nu beslist dat ik morgen ook later begin en bloedname niet mee doe en dat ze ander manier vinden om mij te leren. Zeer lief. Ik zal er wel geraken zeker lol
