Ik ben Tine De Deckers, 3e jaars studente kleuteronderwijs. Ik heb via mijn opleiding de kans gekregen om mijn uitgroeistage in het buitenland verder te zetten gedurende 3 maanden. (30januari - 9mei) Suriname is de bestemming ! Samen met nog 3 medestudenten, Inne, Sanne en Jonathan, ga ik 'het voor ons nieuwe land' ontdekken. Cultuur, leefwijze, lerarenopleiding,... We zullen les volgen aan het Christelijk Pedagogisch Instituut (CPI), stage doen in de lokale kleuterklassen en tijd krijgen om het land te verkennen. Ook zullen we een project opstarten. In samenwerking met de lokale school en leerkrachten zorgen we voor naschoolse opvang om de kinderen van straat te houden. Dit project zal ook worden doorgetrokken naar de lokale weeshuizen om ook daar voor animatie te zorgen.
Ik kijk echt uit naar deze belevingen en zal hier mijn avonturen neerschrijven. Zo kunnen ook jullie een beetje meegenieten van mijn reis in Suriname.
Op deze vrijdag zijn we s morgens nog naar Brussel gegaan om ons visum te mogen afhalen.
Na de middag was het koffers in orde brengen en hier en daar nog afscheid nemen want s nachts zijn we vertrokken omstreeks 3u30. Normaal gezien was het 2u15 rijden naar Schiphol, maar dat was buiten ons gerekend. Bij het vertrek voelde ik mij een beetje ziekjes, . Stress van afgelopen dagen? Zenuwen voor wat er komen gaat? . Na een uurtje rijden begon de miserie al. Een ongeval: een vrachtwagen gekanteld op de autostrade. Dit bezorgde ons een half uur file = totaal stilstand. De politie en de wegenwacht hebben ons toen doen omkeren om via de binnenwegen een stuk autostrade te vermijden om voorbij het ongeval te geraken. Omdat het die nacht weer goed gesneeuwd had was het natuurlijk heel slecht om te rijden waardoor we nog meer tijd zijn verloren. Al die hoebels en boebels, rijden en stoppen . waren echt niet goed voor mij maag. Ellendig, ziek, misselijk, .. Gelukkig lagen er zakjes in de auto, die ik goed heb kunnen gebruiken. Buiten dit alles zaten we ook nog eens vast achter de sneeuwruimers die heeeeeeel langzaam over de autostrade reden. Wat een pech. En dat juist op de dag dat ik moet vertrekken naar Suriname. Na zeker 4uur en een kwart te rijden zijn we eindelijk in de luchthaven aangekomen. Juist een uurtje voor het vertrek van ons vliegtuig, heel nipt dus. Dan haasten, haasten om in te checken, maar waar? Inne en Sanne waren al ingecheckt. Gelukkig riepen hun ouders en wezen ze mij de weg. Zo ziek als iets ben ik dan op het vliegtuig gestapt. Jonathan kwam nog later in het vliegtuig gestapt. Hij heeft dezelfde miserie gehad onderweg, vertelde hij mij, buiten het ziek zijn dan. In het vliegtuig heb ik de zakjes niet moeten gebruiken, wat een goed teken was. Maar slapen lukte mij niet echt. Tegen de middag ging het al ietsjes beter. Veel gegeten heb ik niet echt, ik was ook nog niet 100%. Na 9uur, 10min en zeker 3 films zijn we aangekomen met ons viertjes. Een landing tussen de groenen bomen, in een kleine luchthaven. Bij het buitenkomen hebben we moeten puffen, zo warm. Het was 26° en bewolkt, maar het voelde echt zo benauwd en bedrukt. Gauw een foto met ons en het vliegtuig genomen en dan zijn we gaan kijken of we het land binnen mochten. Bij het wandelen over de luchthaven merkte we op dat er eigenlijk maar 1 vliegtuig was, dat van ons. Het eerste verschil met België wat ons dus al opviel. Na het koffers zoeken liepen we naar buiten. We hadden een blad met de naam van ons contactpersoon (Dennis) gemaakt want we hadden geen idee hoe hij eruit zou zien. Er stapte iemand naar ons toe, een nogal jonge kerel (Roger) en dat bleek de zoon te zijn van Dennis. Hij wees ons de weg naar zijn pick-up. Plots waren we omringd door heel veel mannen die ons hielpen met onze koffers. Wij dachten kameraden van Roger, maar achteraf bleek dus dat ze gewoon geld kwamen vragen voor hun hulp. Jonathan heeft zich laten vangen en heeft 3 uitgegeven aan hun. De meisjes waren slimmer. Wij vertelde hun dat we geen kleingeld bij hadden. Het bleek ook dat we niet met 4 in een huisje zaten maar met 8, nog 4 andere meisjes uit gent. Leuk.
De reis naar ons huisje. Moeilijk te bespreken. Langs de weg een paar huizen, sommige mooi, andere echt vervallen grote verschillen naast elkaar.Met de auto rijden kei gevaarlijk . Voorrang verlenen kennen ze niet, het is hier in Suriname voorrang NEMEN, aan de snelheid houden kennen ze ook NIET, . Mensen langs de weg die dingen aan de voorbijrijdende autos moesten verkopen. Tussen de huizen in veel groen, bomen, planten, gras,
Na nog eens een lange rit met hier en daar en stop, zijn we eindelijk aangekomen. Het was toen bijna half 11 Belgische tijd. Dat wil dus zeggen dat het in Suriname half 7 was. Het huisje viel goed mee. Iedereen heeft een aparte kamer. Ik een kleintje, maar ik maak het wel gezellig. Dennis zijn vrouw heeft ons opgewacht, ze had heel het huisje gepoetst en ging voor ons koken die avond. Wij zijn na het uitpakken nog even naar de lokale supermarkt geweest om als wat eten te kopen voor de volgende morgen.
Opeens voelde ik mij weer niet zo super. Vooral moe maar ook terug misselijk. Ik heb dan besloten om niet mee te eten maar even te gaan douchen en maar vroeg te gaan slapen. Allee vroeg .
8u lokale tijd is dus 12uur Belgische tijd. Dus ik was al bijna 24uur wakker. Lang genoeg. Slapen was dus een goede zaak.
Dit was mijn eerste dag. Al een heel avontuur op zich.
Na een goede nachtrust ben ik frisjes opgestaan en heb ik zelfs kunnen ontbijten. Na het ontbijt zijn we, zo rond half 11, met Dennis een bezoekje gaan brengen bij Iwan Tsjeng thuis, de directeur van het CPI (de school waar wij theorielessen zullen volgen). Gek om zo bij de directie thuis langs te gaan, maar wel gezellig. Hier hebben we ons eerste diertje gezien, een kikker. We reageerde allemaal zo fel dat het leek alsof we bij ons geen kikker kenden. Echt grappig. Dennis en Iwan stonden ons eigenlijk een beetje uit te lachen, maar ja, wie zou da nu niet gedaan hebben. Toen we binnen waren en Iwan ons welkom heette, hadden we afgesproken om de volgende dag naar het CPI te gaan om te weten te komen welke stagebegeleider we kregen en in welk schooltje we zouden staan.
Na deze bijeenkomst zijn we met Dennis gaan rondrijden. Sightseeing! Met zijn pick-up zijn we door de straatjes van paramaribo gereden, vooral de noordelijke kant. Heel veel heb ik er niet van kunnen onthouden, het ging echt allemaal heel snel. Wat ik wel nog weet is dat we naar de suriname-rivier zijn gaan kijken. Dennis heeft gezegd dat hij ons wel eens zou meenemen naar de overkant van de rivier. We zijn even een kijkje gaan nemen. We liepen over een brugje tot aan de bootjes. Onder de brug lag allemaal modder en daar hebben we heel veel krabben gezien. Kleintjes, ietsjes groter,
Op deze plek zijn we ook al een andere groep Belgische studenten tegengekomen. Zij gingen nu de rivier oversteken. Wat ook opviel bij dit groepje was dat het een hele groep meisjes was met weer maar 1 jongen. Net gelijk bij ons met jonathan. De begeleider van deze andere groep had een groot stuk fruit bij. We hebben gevraagd wat het was en hij zei een pompelmoes. Amai, echt een kei grote pompelmoes. We hebben ene meegekregen voor thuis eens te proeven. Iedereen was benieuwd.
Verder heeft Dennis ons de leuke plekjes laten zien voor eens goed uit te gaan, met carnaval bv.
Eens terug thuis was het al half 3. We zijn nog snel wat brood gaan kopen wat niet gemakkelijk was. Op zondag is nl ook hier heel veel dicht. Alleen zo kleine kotjes/kraampjes waar gekke mensen in staan. Met de hulp van een vrouw op straat zijn we dan toch maar in zo een kraampje brood gaan halen. Hij zei dat hij nog brood had, maar dat was wel een beetje oud. Dus van gistere dachten we. Terug thuis hebben we dus boterham gegeten. Op een paar sneetjes zat schimmel.Wat bleek nu achteraf, dat het broodzakje was toe gedaan met een geel lintje, wat dus wil zeggen dat het brood was van dinsdag en dus al bijna een hele week oud was. Ze hebben hier in Suriname een lintjessysteem en daar waren wij dus niet van op de hoogte. Vandaar de verklaring van de schimmel. We zijn diezelfde avond nog brood gaan halen voor de volgende morgen. Want om dat brood nog een dag te laten liggen, . Dat zagen we toch niet zitten. Na het eten zijn we ons een beetje gaan opfrissen (= douche met koud water, er is geen warm water) en gingen we een plekje zoeken waar we op internet konden om zo een mailtje te sturen dat we allemaal goed zijn aangekomen en de eerste indrukken enz. Om de hoek bij ons hebben we een cybercafeetje gevonden bij een gekke chinees ofzo. Het is niet zo duur, maar wel helemaal niet leuk om te zitten. de verbinding verloopt heel langzaam, duurt lang, er zitten heel veel kinderen videospelletjes te spelen, echt zo van die schietspelletjes. Lang konden we niet blijven want we moesten om 6 uur in ons huisje zijn want er werd weer voor ons gekookt. Deze keer niet door Dennis zijn vrouw Sharida, maar door Sean. Wij dus flink om 6uur thuis maar niemand te bespeuren. Dus dan maar de tafel dekken en wachten. Na een uur kwamen Roger en Sean binnen. Van Dennis en Sharida was nog steeds geen spoor tot we telefoon kregen. Ze stonden in de file. File in Suriname, in een ontwikkelingsland. Gek om voor te stellen. We zijn dan toch maar aan het eten begonnen. Chopsoy. Rijst met een mix van groene groenten en kippenblokjes. Best wel lekker, alleen mocht er voor ons allemaal nog wat saus bij, curry of zoetzure saus of ., want dat eten ze hier blijkbaar niet echt. Alles eten ze gewoon droog. Nadat we ons buikje hadden vol gegeten, zijn weallemaal gezellig op de zeteltjes en stoeltjes gaan zitten voor ons klein TVtje. Een beetje met de antenne draaien om scherp beeld te krijgen en we konden kijken. American Idools, natuurlijk hilarische beelden, gelijk bij onze idool-voorrondes. Hier en daar nog een beetje gezeverd enz. en toen zijn we maar allemaal vroeg in ons bedje gekropen want we moesten vroeg op om naar het CPI te gaan.
Om kwart na 7 ging Dennis ons komen uithalen om naar het CPI te gaan om daar te weten te komen wat, waar en wanneer we nu school of stage hebben. Om half 7 stond Dennis al aan ons huisje. Nog niemand was klaar. Hij was vroeger vertrokken omdat ze anders in de file zouden staan. Snel, snel haasten om er toch iets of wat deftig uit te zien voor we onze directeur op school nogmaals ontmoeten en ook andere leerkrachten. We vertrokken met 2 autos naar het CPI. Aangekomen daar was ik toch een beetje verschoten. Het gebouw, heel oud, precies verlaten. We mochten bij Iwan in zijn bureau aan een tafeltje zitten en kregen iets te drinken aangeboden. Hierna hebben we van alles zitten bespreken over stageplaats enz. maar uiteindelijk is er nog steeds geen stageplaats gevonden voor studenten kleuteronderwijs. 2 meisjes van gent kregen al onmiddellijk een stageplaats op 10 min. wandelen van ons huisje af en ze mochten morgen al beginnen. Wij, de overgebleven 5 meisjes, hadden nog niets in orde. Geen stagebegeleidster, geen stageplaats, geen idee. Dus hebben we nog een weekje verlof. Volgende week zouden we normaal gezien moeten weten wie waar stage zou moeten doen. maar ja, dat zullen we dan wel weer zien. Na dit gesprek zijn we het stad in gegaan om truitjes te kopen, ons uniform. We moeten een rode polo dragen op een lange broek. Hier hebben we weer nieuwe winkelstraten ontdekt en zijn we gaan eten in de burger king.Jaja die hebben ze hier ook. Nadien terug thuis, hebben we de rest van de namiddag in ons huisje doorgebracht want de werkmannen kwamen bij een paar kamers nog tralies plaatsen voor de ramen, voor de veiligheid.
Tegen de avond aan zijn we ons gaan omkleden om te gaan uit eten. Onderweg bij het wandelen en zoeken naar een eetplaats werden we aangeroepen door een groepje. Ze riepen : hey een groepje allochtonen . En inderdaad, voor het eerst waren wij de allochtonen, de vreemdelingen in dit land. We zijn in een rotti-zaakje geweest. Nog geen idee wat Rotti betekend, maar dat zullen we nog wel leren kennen. Ik heb daar frietjes besteld met kip, gefrituurde kip. Op het eerste zicht nog wel lekker maar eens ik van die kip geproefd had, .. hmmm, het had toch een ander en raar smaakje. Niet gelijk bij ons in België. Ik heb dan maar de frietjes opgegeten en eigenlijk had ik daar ook al genoeg mee. Hierna hebben we besloten nog iets te gaan drinken. In het donker zijn we door de straatjes gewandeld om een terrasje te vinden. Maar eigenlijk voelde we ons nogal veilig, we zijn ook wel met een grote groep. Eens op het terrasje aangekomen bestelde we ons allemaal een cocktail. De ober bleef echt de hele tijd bij onze tafel staan tot we iets wisten om te bestellen. Nadien moesten we echt super lang wachten op de cocktail en bracht de ober eerst de eerste 2 op een plateau en daarna pas de volgende 2 . Toen we de prijskaart bekeken waren we aangenaam verrast. Op de kaart stond 4,00. How amai, dachten wij, 1 euro (= 4 Surinaamse dollar) voor 1 cocktail Dus hadden we ons maar onmiddellijk nog eentje besteld want eer we de eerste op hebben is misschien de tweede al gebracht. Joke, een meisje van Gent had ook prijs die avond. Ze kwam terug van het toilet met een briefje in haar handen. Het telefoonnummer van de ober. Super grappig voor ons, maar haar vriendje zal daar anders over denken JMaar goed, na nog een derde ronde vroegen we dan toch maar de rekening, want er waren 2 meisjes van Gent, die lager onderwijs deden die morgen vroeg op moesten. De rekening dan maar vragen. Alles was mooi uitgeteld en afgegeven toen onze ober ineens terug kwam. Oei. Het klopte niet. De prijs op de kaart was niet in Surinaamse dollar maar in US dollar. Jaja we hebben ons lesje nu wel geleerd. ALTIJD de kleine lettertjes lezen op de drankkaart + niet overal in Suriname betaal je in Surinaamse dollar. Maar goed, uiteindelijk kwam alles nog een stuk goedkoper uit als dat we hetzelfde gedronken zouden hebben in België.
Nadien zijn we terug naar thuis gewandeld en zijn de meisjes van Gent al gaan slapen. Jonathan, Sanne, inne en ik zijn nog in de zetel gaan zitten en hebben nog tot in de nacht met elkaar gebabbeld. Een geslaagd einde voor deze dag.
Vandaag was een dagje UITSLAPEN. Tot 10uur heb ik kunnen slapen, daarna werd het heel warm op de kamer en was het dus tijd om op te staan. Eventjes gedweild en tegen de middag hebben we pannenkoeken gebakken. Want 2 februari is het feest van de lichtmis en als traditie hoort hier pannenkoeken bij + een discussie over wat de lichtmis nu eigenlijk inhoud. We vroegen het aan onze deskundige leerkracht godsdienst, jonathan. Hij had er geen flauw benul van, en dat studeert dan godsdienst he. Maar goed.
Pannenkoeken bakken in nogal barrake pannen en bloem onder de melk kloppen zonder klopper
Ge kunt dus wel raden wat voor pannenkoeken we gemaakt hadden. Maar ze waren lekker.
Na de middag besloten er een paar het stad in te trekken maar ik ben thuis gebleven om dit dagboek een beetje bij te werken om ze morgen op mijn blog te plaatsen.
Ik heb de toch een tijdje in de zetel gezeten met mijn laptop. Buiten, aan de overkant van de straat, parkeerde veel autos met het raampje open en luide muziek. Een heuse bijeenkomst en de geur van hash (drugs). Ja, we wonen nogal in een gezellige buurt.
s Avonds hebben nog eens besloten om te gaan uit eten omdat de winkels om half 5 al sluiten en we geen gehakt hadden om spaghetti te maken, dus dat zal voor morgen zijn.
Een paar meisjes van Gent hadden een leuk plekje gezien en dat was ook inderdaad.
Voor we vertrokken gingen Dennis en zijn vrouw nog even langskomen om ons wasmachine te brengen en een nieuwe matras voor mij. Ik lag op 2 matrassen en nog zakte ik zo diep in dat de zijkant van de matras gewoon boven mij uit staken. Allee, ik heb een klein beetje overdreven maar het is om u een beeld te schetsen dat ik er toch diep in zakte.
Ze hadden gezegd 18u bij ons. Maar ja, hier in Suriname komen ze precies wel vaker te laat. Uiteindelijk was het 19u en wij hadden honger. Dennis en Sharida waren heel op hun gemak thuis, ze hadden nog een pannenkoekje gegeten en een babbeltje gemaakt. We zijn dus pas tegen 20u kunnen vertrekken om te gaan eten. Spangoek heette de plaats. Buiten op een leuk, gezellig en mooi terrasje. We hebben heeeeeel lekker gegeten. Het was een geslaagde avond. Na de terugkeer
hebben we als dessert nog een mega grote pompelmoes gegeten. 2 schijfje is bijna evenveel als 1 pompelmoes in België. Hierna zijn we toch maar ons bedje in gekropen. Ook al hebben we uitgeslapen, we waren toch wel allemaal moe.
Ik heb niet zo goed geslapen, ook al had ik een nieuwe matras gekregen. Allee nieuwe, hij zag er niet zo mooi uit en je voelt de veren wel goed zitten, maar het was alleszins toch veel beter dan wat ik ervoor had. Het lag niet aan de matras maar gewoon, het is heel vroeg licht en ik had al de hele tijd het gevoel dat ik te laat ging opstaan. We hadden namelijk om 10uur afgesproken. Er ging iemand ons komen halen om naar de dienst vreemdelingenzaken te gaan.
Ik ben dan toch maar na lang in mijn bed te blijven liggen in de hoop nog wat te slapen om half 9 opgestaan. Weer eens lekker gedoucht. Pfff. Koud water, das dus echt niks voor mij om te douchen he. Bah bah. Maar ja, wat doet ge er aan. Hierna hebben we samen ontbeten. Om 10 voor 10 stond de auto al voor ons deur om ons te brengen. Amai, dat hadden we niet verwacht. We dachten zeker dat het weer later ging zijn. Gauw alle belangrijke documenten bij elkaar zoeken, gelukkig zaten die allemaal mooi in een mapje bijeen. Dank u papa !
We zijn uiteindelijk goedgekeurd voor 3 maanden. Voor de andere 9 dagen moeten we nog opnieuw papieren invullen, geld storten enz. en dan nog eens terug gaan daar deze dienst.
Hierna zijn we nog even naar de winkel gegaan om brood en beleg te kopen. Sharida heeft ons een lekker slagerijtje getoond met vers vlees enzo. We hebben al onze lekkere boterhammetjes opgegeten.
Tegen 14u ben ik dus even op internet geweest, om mijn blog aan te vullen en om even aan het thuisfront iets te laten weten.
Nadien zouden we gaan zwemmen omdat het vandaag echt mooi weer was, de zon scheen echt hard. Goed om te bruinen enzo. We hebben gewandeld tot aan het zwembad. Uiteindelijk zijn we dus niet geweest omdat het weer al weer was omgeslagen, meer wolken kwamen opzetten en we hadden maar anderhalf uurtje de tijd om te zwemmen omdat we voor half 5 opnieuw beleg moesten halen voor morgenvroeg. Het was trouwens ook duur voor dat uurtje dat we dan hadden. Dus besloten we maar om sandalen of slippers te kopen en dan maar rustig te beginnen aan het maken van de spaghettisaus. Ik heb nieuwe slippers gekocht voor ongeveer 3, hele mooie.
Joke en ik hebben de spaghettisaus gemaakt met beperkte middelen maar het is ons toch redelijk goed gelukt. We hebben lekker gegeten en nu zitten we nog een beetje te relaxen. Misschien gaan we nog spelletjes spelen of tv kijken ofzo. Maar in ieder geval weer vroeg ons bedje in want we worden om half 8 opgepikt om naar het CPI te gaan om hopelijk te weten te komen welke stageplaats we krijgen en hoe alles gaat verlopen.
Vandaag ben ik weer zeer vroeg opgestaan, om 6u30. Want om 7u30 afgehaald om om 8u op het CPI te zijn. Aangekomen in het kantoortje van de directeur Iwan mochten we weer allemaal rond de grote tafel zitten. 5 min. later kwamen ze ons vertellen dat Iwan nog niet op school aanwezig was en dat ze hem niet konden bereiken. Ja lap, daar gaan we weer. Wij maar wachten en wachten. Een andere leerkracht probeerde dan maar scholen te bellen om te vragen waar wij stage mochten lopen. Er was dus blijkbaar nog steeds niets geregeld. Na zeker een half uur wachten kwam Iwan binnen en vertelde ons dat hij het wel zou regelen. Hij heeft zich met de andere leerkrachten teruggetrokken in een ander lokaaltje en wij maar weer wachten. Uiteindelijk kwamen ze terug binnen en konden ze ons een naam van een school geven. Wel zeiden ze dat je maar met 2 stagiaires op 1 school mocht staan. Probleem, wij zijn met 3 van Limburg. Dus 1 iemand van ons moest alleen. Sanne offerde zich op, chapeau. Ik sta dus met Inne in OS to tonne 3 in de Maxwoiskystraat. Ik krijg als stagebegeleidster Merv. Vlijter.Morgen zouden we kennis maken met de school en de kinderen. Leuk. We zijn terug opgehaald door onze securityman Jerry. Hij heeft ons weer veilig thuis gebracht. Hierna heeft hij de overgebleven mensen opgepikt om naar de dienst vreemdelingen zaken te gaan want iedereen moet zich gemeld hebben van het verblijf in Suriname. We hebben s middags nog gauw een boterhammetje gegeten want we hadden een klein uitstapje gepland.
Gepakt en gezakt met de laptop zijn we met de taxi naar t vat gereden. Dit is een café met een internet hotspot, dwz gratis draadloos internet op een gezellig, niet te druk bezette terrasje.
Mails gecheckt, naar thuis gebeld via skype, ook yves even iets proberen te laten weten, maarja tijdens het skypen met hem ging de bieper van de brandweer af. Ja seg, dat hebt je als je met een brandweerman samen bent he. Niet erg, ik zal hem nog wel eens bellen of mailen om te laten weten hoe het hier is. Op het terras zag ik dat mijn rechtervoet dikker was, opgezwollen. Kwam het van een insectenbeet, of was het een ontsteking? Geen idee. Het deed niet echt zo veel pijn. Dus maar rustig en niet te overdreven stappen .
We zijn nog een beetje van Paramaribo gaan bezichtigen. Zo hebben we een bezoekje gebracht aan het onafhankelijkheidsplein, een fort, monumenten van vrijwilligers die meegevochten hebben in de oorlog. enz. s avonds hadden we afgesproken om te gaan eten in
Zus & Zo, iets wat volgens Inne ook in België bestaat. Het was een heel fijn, gezellig plekje. Een leuke bar met lichtjes en overal grote picknicktafels. Het enige wat nog ontbrak was zee en strand.
Hier hebben we heel lekker gegeten. Ik had spaghetti Paulo, een heerlijke spaghetti met een tomatensausje, lekker gekruid en kippenblokjes erin.
Nadien kwamen we te weten dat ook draadloos internet te verkrijgen was.
Even later, nadat iedereen zijn buikje vol had gegeten begonnen ze op een podiumpje boxen te zetten en een groot wit scherm te hangen. Blijkbaar is er op elke donderdagavond filmavond. Vanavond was het wel een muziekdocumentaire, over muziek en instrumenten op verschillende landen over de hele wereld. We hebben nog wat gedronken maar zijn niet lang gebleven want ook nu weer moesten we morgen vroeg op om onze stageplaats te bezoeken en daar moeten we toch een beetje deftig uitzien. De taxi was gebeld. Het was heel druk in de straat, 1 richting toch. We dachten allemaal dat er wel iets te doen zou zijn, maar goed. we stapten in de taxi. Ik ging van achter zitten, achter de vrouwelijke bestuurster. Amai, dat had ik beter niet gedaan. De vrouw was zo dik en de zetel stond zo achteruit dat ik er nauwelijks met mijn benen achter geraakte. Heel op elkaar geplakt reden vertrokken we dus terug naar ons huisje. De vrouw draaide zich om, de andere kant uit, want het was veel te druk. Toen we dat deden werden we aangehouden door de politie.
Blijkbaar was het controle en was iedereen verplicht om er langs te rijden. Omdraaien betekende dat je van de controle wist en dat je er probeerde onderuit te muizen. De vrouw had gewoon uitgelegd dat ze niet wist van de controle omdat ze nog maar pas was aangekomen om ons te komen halen. De papieren van de auto werden gecontroleerd en alles was in orde. We mochten verder.
Thuis aangekomen zijn we ons nog een beetje gaan verfrissen en lekker ons bedje in gekropen. Het was al laat genoeg en ja, morgen weer vroeg op he J
Natuurlijk waren wij mooi op tijd op het CPI maar ginds hebben we wel weer een half uur tot een uur met ons vingers gedraaid. Uiteindelijk werden we in groepjes in gedeeld bij wie we op de stageplaats stonden. Inne en ik staan op hetzelfde schooltje. OS tour tonne 3, een openbaar schooltje want in de katholieke schooltjes kregen we gaan plaats toegewezen. We zijn met mevr. Helberg meegereden tot aan onze stageplaats. Voor we vertrokken moesten we met haar wel eerst de regels overlopen van hoe wij ons moeten gedragen op stage. Annabel had zo de opmerking gekregen dat ze bv niet in kleermakerszit mocht zitten op de speelplaats van het CPI, van de hogeschool dus.
Naderhand zijn we naar de stageplaats gereden. Niet ver van het CPI gelegen.
Bij de directrice werden we van harte welkom geheten. Na de kennismaking kwam ook mijn stagementor erbij zitten, mevr. Vlijter. Samen besproken we dan wat de bedoeling van de stage was, wat ons vooropgesteld plan was enz. Hier was het voor inne en mij een minder leuk gesprek. We hebben nl niet zo een mooi vooropgesteld plan gelijk de meisjes van Artevelde hebben. Wij wisten dus niet hoe onze stage zou moeten verlopen, hoe ons project zou verlopen, in welke week we wat moeten doen, hoe het zit met ons actieonderzoek . Een heel vervelend moment, want het was te merken dat we hierdoor niet zo geliefd waren. Maar goed, voor alles is een oplossing en we hebben terug naar Lieven Faes, onze leerkracht van Hasselt gemaild om een degelijk opgesteld plan te versturen zodat we verder kunnen. Nu is het zoiezo toch dat we de eerste week moeten observeren. Van het CPI uit moeten we dan ook een observatieverslag maken en afgeven.
Na dit alles kregen we van mevr. Prade een rondleiding in HEEL de school. Alle kleuterklasse: 4-jarigen, gemengde klas 4 & 5-jarigen en een klas 5 jarigen. Jaja, iets wat ik in België gemist heb. Het onderdeel leerkracht als lid van een schoolteam komt hier in Suriname meer aan bod dan mijn vorige stage in België. Echt Super. De mensen hier zijn zo open en vriendelijk, je mag alles vragen, ze wensen je iedere dag een goede morgen, ze beginnen spontaan te praten . Heel fijn en gastvrij.
Na de rondleiding zijn we nog even met mevr. Prade gaan praten, zij heeft ons nog buiten de schooldingen veel verteld over Suriname, over de verschillende soorten buurten, Surinaams eten en winkels, een heel gezellige babbel. Een minder leuk stukje uit het gesprek was toen ze achter geld vroeg. Ze vroeg echt of we in België niets georganiseerd hadden om geld in te zamelen zodat we hier in de schooltjes materiaal kunnen aankopen. En dan nog niet eens materiaal dat wij zelf mogen kiezen, maar wat Mevr. Prade zelf uitkiest. Pfff, seg, we zijn nog niet begonnen en ze zitten al achter het geld. Hierna zijn we in ons klasje even kennis gaan maken met de kinderen. We hebben al vernomen van de leerkrachten dat onze school nog één van de deftigste schooltjes, hiermee bedoelen ze dat deze klaslokalen nog veel materiaal hebben tov andere schooltjes. En inderdaad, de klasjes hadden wel een beetje materiaal. Tov België is het natuurlijk niks. De kinderen hadden natuurlijk onmiddellijk oog voor mij. 1 kindje kwam naast mij zitten en na een tijdje, onverwacht, wreef het met haar hand over mijn arm. Precies om te kijken of ik niet wit geverfd was. Ook heeft ze nog aan mijn gezicht gezeten, onder mijn bloes gekeken of mijn buik ook wit was, echt ontdekken. Het was leuk om te zien. Ik heb al gezien dat er verschillende bevolkingsgroepen in mijn klasje zitten, wat normaal is hier in Suriname. Je hebt Javanen, Creolen, Brazilianen, alles te samen, zonder ruzie, zonder uitstoten, iedereen leeft rustig MET en NAAST ELKAAR. Heel fijn om te zien. Zelfs als buitenstaander, allochtoon wordt je heel rap opgenomen in een groep. De juf van mijn klas is niet de vaste juf, ze deed deze dag een vervanging. Maandag zou ik mijn echte juf leren kennen. Heel veel les heb ik haar niet zien geven. Er lag wat materiaal per tafeltje en de kinderen waren hier vrij mee aan het spelen. Er werd veel door elkaar gelopen, helemaal niet rustig gespeeld maar de juf reageerde niet. zelfs niet toen ze aan het vechten waren, slaan/stampen. Even later vroeg ze of ik even de klas in het oog kon houden, ze moest even uit de klas. Ik ben dan maar tijdens het vrij spelen rond gegaan bij de kinderen, even wat meegespeeld. Ze waren wel een beetje rumoerig, maar ik kende nog geen namen om hen aan te spreken dus dat was ook niet echt gemakkelijk. Ik heb ook eens gekeken wat ze kenden van wat op het bord stond geschreven en getekend. De kleuren: sommige kennen de kleuren nog niet en dit op 5-jarige leeftijd. er stonden ook al woordjes op het bord: Pictogram aap, met geschreven letters er naast en de aa in het rood, zo stond er ook maan, paal, maar dit heb ik niet overlopen, dan werd het te veel een lesje. De juf kwam terug binnen, het was opruim tijd. De kinderen mochten opruimen en voor de rest heeft zij niet veel meer gedaan. Nog wat juwelen gekocht, leerkrachten onder elkaar, tijdens de les. Echt iets wat je normaal gezien niet doet. Maar goed. de kinderen werden afgehaald en Inne en ik mochten naar huis. Na het eten zijn er een deel van de groep op internet gegaan in het cybercafé, ik ben thuis gebleven met tine en joke, de 2 meisjes van Gent. Zij waren bezig met hun lesvoorbereiding en ik heb de kast gepoetst want er zaten beestjes in, kleine miertjes of zoiets. Bah. Ook heb ik dan maar de vloer even uitgekeerd en gezwifferd, nu iedereen uit het huis was. Het zag er niet uit. Mijn voet was wel nog altijd dik. Ik ben daarna dan maar gaan zitten met mijn voet omhoog en ik heb er ijs op gelegd. Ik had niet alleen een dikke voet maar ook rond mijn muggenbeten hele GROTE plekken op mijn been. Tegen de avond zijn Dennis en Sharida nog maar weer eens langs gekomen om te kijken hoe het met ons ging. J Ze zijn echt wel een beetje onze papa en mama hier in Suriname. Ze zorgen goed voor ons. Dennis is met mij die avond nog naar de dokter gegaan, want hij was toch niet gerust het feit dat mijn voet zo dik was en dat de plek waar ik gestoken ben eigenlijk een kuiltje was en dat ik zo grote plekken had rond mijn beten. Dusja, naar de dokter dan maar. We zijn onmiddellijk binnen gemogen. De verpleegster heeft onmiddellijk mijn koorts gemeten en nog geen 5 min. later mocht ik bij de dokter binnen. Ze heeft gekeken naar mijn voet, gevoeld of in voet warmer was dan de andere. Ze vond van niet. Ik heb een overgevoelige reactie op mijn muggenbeet. De zalf die ik bij had en er al had opgedaan was goed en ik moest nog mijn allergiepilletjes blijven nemen en dan zou het na 2 dagen beter moeten zijn. Ik de dokter niet moeten betalen, Dennis wou dat doen maar de dokter heeft het niet aangerekend omdat ik van de verzekering niks ging terug krijgen als Dennis ging betalen. Wel vriendelijk hier he. Gratis naar de dokter. Ik ben nog geen half uurtje weggeweest.
Hierna ben ik vroeg gaan slapen. We zouden morgen met een bootje over de Suriname rivier varen en plantages van vroeger bezoeken. Ik hoop dat ik mee kan.
Weer eens vroeg opstaan hier in Suriname. Er waren lekkere broodjes gekocht om vandaag een picknick. Mijn voet was nog steeds dik maar ik ging toch mee gaan. We werden mooi op tijd opgehaald en vertrokken richting rivier. Het zonnetje scheen nog niet. oei. Wij wilden anders wel mooi bruinen op het bootje. Maar goed. eens op het bootje zei Dennis dat we ons toch goed moesten insmeren. Ook al zien we de zon niet, we kunnen ons wel verbranden.
Het was leuk, zo in een klein bootje. Fotos volgen nog wel. Na een eindje varen zijn we gestopt op het water om dolfijnen te spotten. En ja hoor, we hebben er gezien. Wel niet van heel dicht bij maar toch, bij iedere vin dat boven water kwam riepen we allemaal oooooooh alsof we nog nooit een dolfijn gezien hadden. Grappig wel J Hierna zijn we zo precies op een eilandje gestopt. Een schelpenzandstrandje met kei veel afval, vervallen huisjes waar de guanen nog steeds in wonen. Na een kort foto-maken-moment zijn we terug in het bootje gestapt om verder te varen. Heel mooi langs de jungle. Ook zijn we midden op de rivier gestopt langs een vissersbootje. De visser heeft ons verschillende visjes laten zien. paling, garnaaltjes, platvis, groot-oogvissen, . Weer een stukje verder zijn we een beetje door wat bos/jungle gevaren om zo langs de weg en de vissers te komen. Daar zijn we dan uitgestapt bij de plantages op Komeweine.
We hebben een papegaai op ons arm gehouden, en gekeken hoe ze garnaaltjes pelden. Verder zijn we op zandpaadjes gaan wandelen en hebben hier en daar wat geleerd van eten dat aan de bomen groeit. Een man heeft voor ons kokosnoten uit de boom gehaald en we mochten van het sap drinken en van het vruchtvlees proeven. Het smaakt helemaal niet gelijk kokosnoot uit België, deze smaak is veel zachter maar toch ook niets voor mij. Ik ben er niet verzot op. Ook hebben we van die man een soort zalfje mogen gebruiken dat van bladeren van een bepaalde boom, dit dient om op de muggenbeten te smeren. Het helpt tegen het jeuken, wat wel handig was want het zat daar vol muskieten en iedereen had jeuk. Ik, met mijn dikke opgezwollen voet en grote uitlopende muggenplekken op mijn benen, had helemaal geen zin om nog meer gestoken te worden. Maar helaas, met zo veel muskieten was het onmogelijk om betenvrij te blijven.
In ieder geval, we zijn na een eindje stappen terug in het bootje gestapt en terug over de Suriname rivier gevaren naar nieuw Amsterdam. Hier zijn we over een dijk gewandeld en hebben we nog leuke fotos gemaakt. Het ford van nieuw Amsterdam hebben we niet bezocht want Dennis wou het ons niet aandoen om nog meer gestoken te worden. Daar was het namelijk warmer en zouden meer muskieten zitten. Dus maar weer op het bootje richting huis. Thuis aangekomen ben ik toch wel een uurtje gaan slapen, het was een vermoeiende tocht en we moesten goed uitgerust zijn want we waren s avonds uitgenodigd op een verjaardagsfeest van iemand die 25jaar werd. Dit wordt hier uitgebreid gevierd en wij waren allemaal welkom om dit feest mee te maken. Dit is in Suriname heel opvallend. Je wordt zomaar uitgenodigd, bent altijd welkom en dit is niet omdat wij buitenlanders zijn. Ook gewone Surinamers worden zomaar uitgenodigd. Het is niet enkel familie en vrienden, maar de hele buurt die wordt uitgenodigd. Maar goed. na het uitrusten weer even een koude douche genomen. Pfff, ik ben dat nog steeds niet gewoon he, dat koud water. Ik vind het echt verschrikkelijk, ook al is het hier 30 graden ofzo. Maar goed, niks aan te doen, hier gewoon geen warm water. Dat kennen ze blijkbaar niet ook niet voor de kleren te wassen, de afwas te doen, alles gebeurt hier met koud water. Na het douchen en eten zijn we door Dennis en Sharida later op de avond opgehaald. We zijn aangekomen aan een huisje met een heel overdekt terras, er speelde een bandje met typische Surinaamse muziek. Het feest was van een Creoolse familie. We mochten plaats nemen aan een tafeltje en kregen iets te drinken. De jarige Brigitte was gekleed in een speciaal Surinaamse outfit. Heel mooi. De muziek begon te spelen, Dennis nam ons mee op de dansvloer. Ondanks mijn dikke opgezwollen voet ben ik toch meegegaan. Het ging vrij goed. Na 3 of 4 liedjes stopte iedereen met dansen en ging zitten, dus muziek speelden nog een beetje door maar ook de zanger was even gestopt met zingen. Wij wouden nog dansen maar een vrouw kwam ons zeggen dat het pauze was. Pauze??? Op een feestje??? Allee, kei raar. We zijn dan ook maar even gaan zitten en hebben nog wat te drinken gehaald. Plots kwamen ze rond met eten. Het is blijkbaar de gewoonte dat er op een verjaardagsfeest echt nog uitgebreid snacks gegeten worden. Met snacks bedoelen ze niet chips, snoepjes, cake, maar echt rijst met kip en pikante sausjes enz.
Maar we hadden al thuis gegeten . en hadden eigenlijk helemaal geen honger meer. Toch konden we niet zomaar het eten laten voorbij gaan want dat zou een belediging zijn voor de gastvrouw. Dus hebben we per 2 toch een bakje eten genomen en geproefd. Ik nam een beetje van de rijst en greep onmiddellijk naar mijn glas. PIKANT !!!! amai, mijn tong en lippen stonden echt in brand. Even blussen en we konden terug dansen. Het was een echt feest, iedereen stond op om te dansen, geen getreuzel van ik wil niet al eerste gaan dansen of wacht maar tot er nog mensen gaan. Nee, gewoon opstaan en gaan. En shaken dat die mensen kunnen, ze hebben er ook wel het achterwerk voor. We voelden ons echt in het Big mama house Ze hadden ritme, gevoel, het was echt super om te zien. ook een klein kindje stond op de dansvloer, ik strekte mijn arm uit en ze nam mijn hand vast. De mama was ook aan het dansen daarom dat ze een beetje alleen stond. Even wennen en toen begon ze te dansen, dus de kleine kinderen hebben het ritme en dansgevoel al met de paplepel mee binnengekregen. Dat was duidelijk te zien. weer pauze = weer eten en dan nog maar weer wat shaken. Het eten is gratis, het drinken is gratis en er zijn er die daar toch een beetje gebruik van maakte. Jonathan bv. Hij had toch wel een paar pintjes nodig om los te komen en op de dansvloer te komen shaken J Op het einde zijn we door de tante van de jarige uitgenodigd om volgende zaterdag bij haar te gaan zwemmen thuis. We zijn onmiddellijk op het aanbod ingegaan. Eindelijk nog eens zwemmen
Na dit super feestje zijn we naar huis gegaan. Sanne, inne en jonathan zijn nog verder naar t vat geweest, zou wouden nog verder door op stap. Maar mijn voetje had helaas genoeg aan dit ene feestje en ik ben maar stilletjes aan mijn bedje in gekropen.
Vandaag nog eens een keertje uitgeslapen. Tegen de middag kwam Dennis ons halen om met de auto de weg uit te leggen hoe wij naar school geraken met de bus of de fiets. Ik mocht van voor zitten zodat ik mijn been goed kon strekken, want met mijn dikke voet is het echt geen pretje om rond te gaan. We hebben de weg zeker 2 keer gedaan met de auto en nog snapten we er eigenlijk niet veel van, alleen dat we lijn 10 nodig hadden om op school te raken. De rest zouden we dan morgenvroeg wel uitzoeken. Dit heeft toch een tijdje van de namiddag ingenomen. De anderen die niet mee zijn gegaan zijn nog even op het internet gegaan bij de chinees, ons internetcafeetje. Ik heb toen ik terug was nog even aan mijn blog gewerkt zoals jullie kunnen lezen en tegen de avond heb ik het eten klaar gemaakt. Rijst met kip en gestoofde groentjes. Ik had op voorhand gezegd dat ze de kip moesten uitleggen want die lag diepgevroren in onze diepvries. Dit was niet gebeurd, dus daar stonden we om 18u met gevroren kippenfilets. Om het proces een beetje te versnellen heb ik dan maar water warm gemaakt en de kip er eventjes in gelegd. Zo kon ik dan de 4 stukken van elkaar losmaken om het verder te laten ontdooien. Tegen 20u waren we dan toch ongeveer aan het eten en het was lekker. Ik heb complementjes gekregen voor het koken, dus dat is wel leuk.
De rest van de avond hebben de anderen even fotos overgezet op iedereen zijn computer, ik wachtte tot alles op 1 computer stond om het daarna op mijn te zetten. Gelukkig heb ik gewacht want er zat een virus op de stik van iemand en die is doorgegaan naar iedere computer. Behalve mijne natuurlijk. Ja, die chinees en zijn internet, dat heeft voor problemen gezorgd. Dus morgen gaat iedereen naart vat om zijn virusscanner te updaten en het virus proberen te verwijderen.
Ik ben weer een keertje vroeg gaan slapen, want morgen mogen we voor het eerst naar ons stageschooltje om te gaan observeren.
Om 6u opgestaan, want om 6u30 moesten we vertrekken om naar school te gaan. Eerst een half uurtje wandelen, wat nog vrij vlot ging ondanks we de weg niet meer zo goed wisten. Voor mij was het wel weer moeilijker, ik hield de bende een beetje op. Mijn voet was zeker nog niet aan de betere hand. Integendeel zelfs. Bij iedere stap die ik zette voelde en zag ik mijn voet blubberen. Er zat echt veel vocht in en de bult kwam zelfs over mijn schoen heen. Ik had mijn ballerinaschoentjes aan, slippers zijn niet toegestaan op school. Maar goed, ik ben er wel geraakt. Op school aangekomen en aangemeld te zijn mochten we al in het klasje zitten en wachten tot de les begon. Ze hebben dus niet een soort speeltijd voor de school begint.
Ik zit in een klasje met 25kleuters. De dag begon met stil zitten en wachten.
Buiten werd een lied gezongen en de Surinaamse vlag werd gehesen. De kleuters moesten gewoon in hun klas zitten. Hierna kwam mevr. Prade nog even met mijn leidster spreken en de kleuters moesten dan maar liedjes zingen. Ik moest luisteren zei ze. Het was niet 1 liedje of 2 liedjes, het waren echt wel zeker 10 liedjes en toen begonnen ze automatisch ook met AL hun versjes. Gewoon aframmelen, ZAGEN, echt tegen hun goesting opzeggen. Verschrikkelijk. Na dus zeker een half uur verspilling van de tijd. De leidster heeft helemaal geen aandacht besteed. Hierna maakt de leidster van 4, 3groepjes door de stoelen van de blauwe tafel tussen de gele, rode en groene tafel te plaatsen. De leidster vertelde me dat ze het drukke kinderen vond. Maar ik vond het nog reuze meevallen. (tot nu toe dan he) Nu moesten ze nog eens de versjes herhalen. De leidster had dus niet gehoord dat de kinderen al zelfstandig deze versjes had opgezegd. Er waren ook zo duidende versjes. Was ik maar groot gaat over klein zijn is niet fijn enz Wij zouden juist zeggen, laat ze nog klein zijn en spelen . nieuwe kleuterklas gaat over stil zitten en luisteren. Allemaal zo strenge teksten, geen grappige liedjes voor plezier ofzo. Hierna was het herhalen wat op het bord stond. Het was namelijk de herhalingsweek. Er stonden bollen op het bord in de verschillende kleuren. 1 kleuter MOEST naar voor komen, willen of niet, om met een grote lat de bollen één voor één aan te duiden en te benoemen. Dit is de rode kleur, dit is de oranje kleur, enz. hierna MOEST die kleuter overgaan naar de andere kant van het bord om de geometrische figuren te benoemen met de lat. Dit is de cirkel, dit is de driehoek, enz. wanneer die kleuter iets fout zegt, krijgt die grommels tot en met, en geen applaus van de klas. Hierna is de volgende kleuter aan de beurt. Amai, ik zou al geen durf meer hebben om naar voor te gaan. Niet iedereen kent de kleuren of de figuren. Dus iedere keer wordt er gegrommeld en duurt het nog langer voor iemand anders weer vooraan mag staan. AL de andere kleuter moeten gewoon stil zitten en zwijgen. De leidster zegt veel dreigende/stoute dingen naar de kleuters toe. Wat ik haar niet allemaal heb horen zeggen: ik heb geen domme kinderen in mijn klas, die mogen niet naar het eerste jaar. luilak ik ben boos op jouw
De Bewegingsles die ik gezien heb stelde ook niet veel voor. Een soort tikkertje + koprol oefenen. Thats it. voor de rest hebben ze gewoon moeten wachten.Als er 1 kleuter niet wil mee doen ligt heel het spel plat en wordt er alleen aandacht besteed aan deze ene kleuter. De rest moet maar wachten. Ze hebben dit allemaal voor de pauze gedaan, dus alles duurt hier maar een kwartiertje, 20minuutjes ofzo. Bij ons is een lesuur 50 minuten. Na de pauze in de klas heeft ze 5min besteed aan een taallesje, het speeltje wat hoort er niet bij ze zegt een reeks en de kleuters geven het juiste antwoord. Hierna was het tafelmateriaal. Laat de kinderen maar doen en klaar. Dat was mijn voormiddag op school. De school hier duurt trouwens van 8u tot 12u.
Na de middag hebben we besloten dus naar t vat te gaan. Hier hebben we een hele tijd gezeten. Beetje opzoeken, mailtjes checken, msn of facebook nakijken,
Tegen het avondeten zijn we terug naar het huisje gegaan en ook vandaag heb ik weer gekookt. Spirellis met zalm en een roomsausje. En ook vandaag was de zalm diepgevroren en niet uitgelegd. Hehe. Deze heb ik dan toch maar zo laten ontdooien. Weeral hebben we dus laat gegeten, en de avond vliegt dan zo weer om. We hebben nog wat tv gekeken. American funniest homevideos. met hier en daar wat storing, maar het blijft grappig.
Onze 2de dag observatie in de stageklas. Vandaag zou ik een stagiaire van het CPI in mijn klas hebben die les moet geven en beoordeeld wordt door Mevr. Vlijter. 3 meisjes zaten in de klas, waarvan ééntje les moest geven bij mij. Een meisje, ik denk dat ze jonger was als mij, en ze was al ver zwanger. Daar verschoot ik al van. Bij ons in België mag je nog niet eens in de kleuterklas komen als men weet dat je zwanger bent. Hier mag dit dus blijkbaar wel. Nu, dit bepaalt niet de manier van lesgeven.
De les begon met wachten. De stagiaire was klaar maar wachtte op Mevr. Vlijter, die kwam observeren. wij zouden in België al onmiddellijk starten met de les, de leerkracht moet maar inpikken op de moment dat ze binnen komt. Maar goed. Na dat Mevr. Vlijter zich in de klas had geplaatst begon de stagiaire heel zenuwachtig aan hun les. Ze moest een verhaal vertellen met uitgeknipte prentjes die ze op een bord kleefde. Ze kende haar verhaal precies niet zo goed, heel veel euhm .euhm .. en ook had ze haar prentjes niet getest. Ze bleven niet kleven op het bord en vielen steeds naar beneden. Niet zo een goede start dus. Ook bij het vertellen richtte ze zich naar 1 tafel ipv naar alle 4 en ze had totaaaaaal geen expressie, mimiek of wat dan ook in haar. Na dit lesje moest ze nog een muzieklesje geven, een liedje aanleren. Ai ai ai, ze nam haar blokfluit en speelde echt VALS, en het zingen was echt niet beter. Zo zouden we in het eerste jaar lang niet door geraken. Amai. Maarja, wie ben ik om haar zo te beoordelen. Na het zanglesje heeft ze nog een materialenles gegeven, knutselles. Tafel 1 mocht met blokjes een huisje bouwen, tafel 2 mocht de brug uit het verhaaltje schilderen en tafel 3 mocht met vouwpapiertjes een broek vouwen. Nadat ze bij al de 3 tafels geweest is om de uitleg te geven was het pauze. Ik mocht met de andere 2 stagiaires en degene die les gegeven had met mevr. Vlijter mee om te beoordelen. Ik heb niet veel gezegd, ik vind het mijn recht niet om haar te beoordelen, ik ken absoluut hun manier van lesgeven niet enz. trouwens al de dingen die ik had opgemerkt had mevr. Vlijter zelf al vermeld.
Na de pauze gaf mijn leidster nog een wiskunde herhalingsoefening. Weer klassikaal aan het bord. 1 kleuter mocht van voor komen staan, tellen hoeveel driehoekjes links en rechts staan en waar het meeste staat mocht de kleuter kleuren. Het tellen vlot bij de meeste ook nog niet zo goed, dus weer een gegrommel per kind dat van voor stond en dat duurde dan zo lang, pfff, de andere kleuters zaten dus maar weer op hun stoeltje en moesten wachten, de hele tijd, tot 12u. geen wonder dat er soms iemand in slaap valt. Er wordt ook niet echt op gereageerd. Maar goed. dat was mijn 2 de dag observatie.
Na deze nogal saaie dag hebben we beslist om te gaan zwemmen. Het was mooi weer dus ideaal om een beetje te bruinen. We zijn naar het hotel krasnapolski, hier konden voor 25 SRD (= 6) tot 19u zwemmen.In het mooie hotel mochten we tot op het 3de verdiep gaan om te gaan zwemmen. Hoe was het binnen zwemmen? Neenee, het was een soort dakterras met een groot zwembad en leuke planten, palmboompjes in potten er rond, een leuke bar, ligstoelen rond het zwembad, mooie zithoekjes, een echt paradijs. We voelden ons net op vakantie waarbij dit het zwembad zou zijn van ons hotel, echt een plaatje uit de boekjes. Ik ben in de schaduw gaan zitten. niet iets wat ik normaal doe maar owv mijn rode vlekjes overal op mijn huid. Eventjes ben ik in het zwembad geweest maar zwemmen ging niet met mij voet. Iedere keer als ik mij afstoot bij het zwemmen deed het echt pijn. Dus ben ik maar in een zeteltje in de schaduw gaan zitten en heb ik daar een beetje uitgerust.
Hierna zijn we thuis gekomen en hadden we grote honger.
s Avonds hebben we nog wat tv gekeken en hebben we alle papieren in orde gebracht voor morgen naar de dienst vreemdelingenzaken te gaan.
Vandaag zijn we niet naar onze stageklas geweest omdat we voormiddag voor ons visumverlening naar de dienst vreemdelingenzaken moest gaan. Om 8u zijn we opgehaald door Jerry. Hij bracht ons naar de Centrale Surinaamse bank. Hier hebben weer papiertjes moeten invullen en wilden we het geld storten. Maar dit ging niet met de kaart, dus dan maar eerst een andere bank zoeken, geld afhalen en terug gaan naar de Centrale bank. Daar betaald en door gereden naar de dienst vreemdelingen zaken. Daar aanschuiven en weer papieren invullen. Ze keken nogal raar toen wij vermeldden dat we eigenlijk maar 9 dagen langer wouden verblijven dan 3 maanden. Dus nu is het weer afwachten of ze het wel in orde gingen maken. Dit had toch een hele voormiddag in beslag genomen. Sanne was nog steeds heel ziek. Waarschijnlijk een buikgriep. Na de middag ben ik met inne en jonathan nog een keertje naar t vat gegaan om de mails te checken en te zien of we al fotos op ons blog konden zetten. Maar dit is weeral mislukt, sorry hiervoor he. Ik probeer zo snel mogelijk fotos te plaatsen, maar ik ben helaas niet zo een computerfreak die alles zomaar kent en kan oplossen. Wel verzamelen we fotos van alle 8 fototoestellen samen dus er zijn wel al heel wat fotos gemaakt, geen zorgen J We hebben lang in t vat gezeten en ook Dennis was later bij ons komen zitten. Hij vroeg hoe het met ons ging, ik vertelde hem dat mijn voet toch nog zo dik was, en dat ik rode vlekjes/puntjes overal op mijn lichaam had. Zonneallergie misschien, of misschien een reactie op de zonnecrème in combinatie met de muggenspray. En ook dat ik op mijn andere voet een beet heb en het begint precies ook zo een beetje op te zwellen. Hij was er toch niet zo gerust in en zei dat we morgen dan toch naar de dokter best konden gaan. Pffff weeral dokter, bah.
Toen we terug thuis waren van t vat was het al tijd om te eten. Hierna hebben we een spelletje junglespeed gespeeld en zijn we allemaal weer vroeg gaan slapen.
Weer een dagje observeren in de kleuterklas. Ik ben samen met Inne en Sanne nog eens met de bus gegaan. Vandaag is mochten de kleuters maskers maken voor het carnavalsfeest dat aanstaande dinsdag zal plaatsvinden. De dag begint wel eerst met het ochtend lied. Hierna moesten de kleuters verder blijven zingen. ALLE liedjes en versjes werden herhaald, afgerammeld, afgezaagd omdat de juf nog bezig was met het voorbereiden van haar les. Ze was de maskerbrilletjes aan het overteken. De kleuters mochten deze dan uitprikken. Dit heeft geduurd van s morgens tot aan de pauze (= +/- 10u)
1 kleuter had gedaan met uitprikken en liet dit zien aan de juf. Ze zei: Dit is niet mooi hoor, gooi maar weg ik geef je een nieuwe en ocharme het kindje moest helemaal terug opnieuw beginnen. Na de pauze had de juf uit glanspapier perforatorgaatjes geknipt en de confetti mochten de kleuters rond de oogjes kleven op hun maskertje, helemaal op het randje. Ze ging rond bij de kinderen en bij sommige begon ze echt een beetje te grommelen omdat ze niet zo mooi dicht bij elkaar gekleefd waren. het was niet mooi, dus maar alles er af en opnieuw kleven. Het moet precies wel allemaal perfect zijn. Wij in het ervaringsgerichte onderwijs vinden elk werkstuk van het kind mooi op zich.
Mevr. Prade is de klas binnengekomen en heeft mij verteld dat mevr. Vlijter een afspraak heeft gemaakt dat ik morgen om 7u op het CPI een culturele presentatie kan meemaken, over verschillende voeding, kleding, . Lijkt mij wel leuk om te zien. Bij het naar huis wandelen na school, werden we achtervolgd door een nogal luide en vreemde zwerver. Hij was maar aan het roepen naar ons en liep de hele weg achter ons. We zijn al de straat overgestoken in de hoop dat hij aan zijne kant bleef, maar helaas hij stak ook over. Dus inne en ik in een snel tempo tot aan onze poort van het huisje en daar roepen, roepen, dat ze snel moesten opendoen, die enge man was tot in onze straat ons gevolgd. Bah. Eens binnen in het huisje had ik heel veel last van mijn voet en was echt heel vermoeid. Ik ben naar mijn kamer gegaan en ben gaan slapen. Toen ik opstond was mijn voet plots minder dik. Ik ben wel sinds gistere met antibiotica begonnen en blijkbaar helpt dat wel. Goed teken. Wel zijn mijn rode vlekjes op mijn armen erger geworden, ook stonden ze op mijn benen, buik, rug, voeten, overal , en Dennis had gisteren gezegd dat ik toch naar de dokter moest gaan. Dusja, weeral naar de dokter dan maar. Deze keer bij een andere vrouwelijke dokter. Ze keek even naar mijn vlekjes en zei dat ze niet wist wat het zou zijn, misschien een allergische reactie op iets, en dat van mijn voet vond ze ook vreemd dus wil ze mij doorverwijzen naar een internist (specialist) in het ziekenhuis. Terug thuis hebben we macaroni met kaas en hesp gegeten en dat heeft gesmaakt.Hierna heb ik even op de computer getokkeld. Toen iedereen is gaan slapen heb ik met jonathan nog een kort stukje gezien van the fast en the furious op tv gezien en ben dan toch ook maar gaan slapen. Morgen moet ik dus extra vroeg op staan om de culturele presentatie mee te volgen.
Vandaag weer super vroeg opgestaan en om 6u s morgens naar school vertrokken. Een half uurtje wandelen tot aan de bus, 10-15min op de bus en dan zijn we op het CPI. Goed op tijd zaten we in een klaslokaal voor de culturele presentatie die Mevr. Vlijter voor mij had geregeld om mee te volgen om 7u. Wij dachten allemaal dat het iets groots ging zijn. Maar het was gewoon een presentatie die 2 studenten gaven. Een mondeling examen. Dus met een klein groepje zaten we te luisteren. Het was echt interessant. Een presentatie over Hindoestanen, hun geschiedenis, hun gewoontes, hun kledij. Leuk om mee te maken. Na deze presentatie van 45min. zijn inne en ik gaan wachten op ons vervoer naar het ziekenhuis de internist (specialist). We hadden naar Dennis gebeld en hij zei dat Jerry, onze securityman, ons kwam ophalen aan het CPI en dat het een half uurtje zou duren.Even later belde Dennis nog eens terug dat het nog wel eens een half uurtje kon duren want hij stond in de file. Dus na iets langer als een uurtje wachten was hij eindelijk daar en stapte we in de auto. Hij bracht ons naar huis.?we zeiden dat we eigenlijk naar de dokter moesten en hij vertelde dat hij mij om 10u terug kwam halen om er naar toe te gaan, dan was er een afspraak gemaakt. Ok. We hadden nog even de tijd om ons om te kleden, iets luchtigs aan te trekken. Inne ging meegaan met mij naar de dokter, voor mentale ondersteuning J gelukkig, want alleen ernaar toe vind ik toch maar eng.
We zijn gestopt bij een andere dokterspraktijk. Hier had Dennis met een contact van hem afgesproken. Jaja onze Dennis en zijn connecties he. Na een beetje aanschuiven mocht ik binnen bij dokter Tseng. Hij vroeg of ik koorts had gemaakt of de dokter van gistere mijn bloeddruk had gemeten en mij onderzocht had enz. Ik zei dat ze alleen mijn koorts gemeten hadden en verder niets. Goed. Dan heeft hij het maar gedaan. Bloeddruk was ok, op mijn buik geduwd enzo, ook ok. Hij zei dat het waarschijnlijk een allergie is, maar van wat was moeilijk te zeggen. Iets wat ik genomen heb of gegeten heb, Voor de zekerheid en om iedereen gerust te stellen had hij mij toch een briefje gemaakt voor een bloed- en urineonderzoek. Ook gaf hij een voorschriftje voor pillen om de allergie tegen te gaan. Dus dan maar naar het laborant om mijn bloed en urine te laten controleren. Een plasje hier, een prikje daar. En klaar. Toen zijn we terug naar huis gegaan. Jerry zou later naar de apotheek gaan om mijn pilletjes te halen, hij regelt met Dennis om dit te betalen.
Thuis smaakten de boterhamen goed, daarna ben ik toch maar weer even gaan liggen.
Tegen 15u zijn we even naar de carnavalswinkel geweest om iets leuks te kopen. Het is dit weekend Valentijn en carnaval. Dus dubbel feest. Ook van Valentijn maken ze hier een heuse feestje. Jonathan heeft zelfs een supergrote valentijnskaart gekregen op school van 2 anoniempjes en een rode roos van de directrice J jaja hij is heel goed gezien op zijn school. In de carnavalswinkel belde Dennis mij.
Ik moest terug naar de dokter, hij had mijn resultaten van het laborant gekregen en het was eigenlijk niet zo heel goed nieuws. Dus het winkelen heb ik dan maar stop gezet en ben terug naar huis gekeerd. Toen kwamen Dennis en Sharida. Ze vertelde mij dat ik waarschijnlijk geprikt ben door de Denguemug. Een gevaarlijke muskiet waar je heel ziek van kan worden en moet worden opgenomen in het ziekenhuis. Dus maar onmiddellijk terug naar de dokter. De waarde van mijn bloedplaatjes waren een beetje laag, maar samen met de symptomen denken ze dat ik misschien een lichte Duenguegriepvirus heb of zoiets. Wel zijn ze een beetje verbaasd dat ik niet echt zo grieperig/ziek ben van deze muggenprik. De waarde moest liggen tussen 150 en hoger, ik had 147. Morgen moet ik nog eens laten prikken, dus weer al bloed afnemen. Als ik nog zak onder de 135 dan moet ik worden opgenomen in het ziekenhuis. Maar de dokter denkt dat ik misschien zal zakken tot 135 maar daarna terug zal stijgen. Dus ik kan er nog goed van afkomen. Toch was het vandaag even schrikken als je zo nieuws hoort. Maar goed. we zullen morgen wel zien. Nu gaan we toch even alle zorgen op zij zetten en in t vat kijken of er al iets rond carnaval te doen is. Daar aangekomen tegen half 10 zat er veel volk, maar niemand verkleed of iets te merken van carnaval. Jammer, want wij hadden in ons tas wel een maskertje bij, maar dat bleek dus helemaal voor niets te zijn geweest. Dan maar gewoon eentje drinken. Een paar andere studenten van België Brussel zijn bij ons komen zitten, het zijn mensen die bij jonathan op school zitten. ook een groepje meisjes met 1 jongen, een gezellige bende. Tegen 1u hebben we toch maar besloten om terug naar huis te gaan en te gaan slapen, morgen weer naar de dokter om mijn bloed nogmaals te controleren. Laten we hopen dat het beter is.
Ik werd weer al vroeg opgehaald door Dennis om naar de dokter te gaan om te prikken. Weeral wordt mijn bloedwaarde gecontroleerd. Pfff. En weeral was het bij een ander labo. Ik kan er zelf al niet meer aan uit waar ik overal al ben geweest.
Mijn bloedplaatjes waren inderdaad gezakt tot 135, niet zo heel goed teken. Nu moet ik maandag weer al terug gaan om nog eens te laten prikken. s Middags, thuis, werd ik precies echt slecht. Mijn benen, mijn armen, voelden ineens heel zwaar. Ik ben dan maar even gaan liggen. Om 13u werden we afgehaald door Dennis en Sharida om naar Saramacca te reizen omdat we daar uitgenodigd waren om te zwemmen. Het ging mij niet zo goed. Ik mocht in de auto van voor zitten en heb de hele rit geslapen. (1u rijden) Toen ik uitstapte kon ik bijna niet meer op mijn benen staan, ik had echt het gevoel dat ik flauw ging vallen. Ze hebben mij binnen gedragen en onmiddellijk in een zeteltje geplaatst. Ik heb wat gedronken en toen hebben ze mij verplicht op het bed neergelegd. Ondertussen had Dennis de dokter gebeld want hij vond dat het echt niet goed ging. Ik zag er echt bleekjes uit en voelde warm aan. De dokter besliste dat ik terug moest om naar het ziekenhuis te gaan voor verdere controle. Inne en Sanne zijn meegegaan. Weer heb ik geslapen tot we aan het ziekenhuis aankwamen. Daar werd ik in een rolstoel binnengebracht in een kamer met heel veel gordijntjes en mocht achter één van die gordijntjes op een bed gaan liggen. Ik hoorde een vies gekuch en gerochel aan éné kant en iemand die al wenend brabbelde aan de andere kant, ik voelde mij echt niet op mijn gemak. Inne, Sanne en Dennis mochten niet bij mij blijven. Ze moesten in een gang gaan wachten. Een verpleegster kwam mijn bloeddruk meten en weer prikken. Er werden vraagjes gesteld en ook zij keken heel verwonderd naar mijn voeten, dat die zo opgezwollen waren. Jaja alle 2 ondertussen al. Maar goed. Toen ik weer alleen lag heb ik weer geslapen, ik kon mij echt niet wakker houden. Even later werd ik door Dennis wakker gemaakt. Ik mocht naar huis. Mijn bloedplaatjes waren niet laag genoeg om mij in het ziekenhuis te houden. Dus ik mocht thuis gaan uitzieken. Ik ben dan thuis gekomen en onmiddellijk gaan slapen. Ik ben tussen in nog eventjes op geweest maar eigenlijk vroeg op de avond weer gaan slapen.
Vandaag is het Valentijn. Ik had s morgens een berichtje gekregen van yves J Ik heb toch een schatje he Y helaas heb Ik het pas laat gelezen, want ik heb kei lang geslapen en was nog steeds ziekjes. Sorry dat ik niet heb terug gestuurd, het ging mij niet goed.
De rest van de groep vertrok s middags naar White Beach, ik kon niet mee en bleef dus alleen thuis. Ik ben even op geweest, heb een beetje gegeten en ben terug in mijn bed gekropen. Tegen 15u heb ik toch maar eens naar huis gebeld om ook hun iets te laten weten van hoe het met mij is en dat ik een tijdje al niet op internet ben geweest om op mails te reageren. Hierna ben ik terug gaan slapen. s Avonds zijn ze mij nog komen halen om te gaan eten. We zijn bij Broki geweest. Een restaurant/lounge/bar bij de waterkant, dus aan de Suriname rivier. Heel mooi en rustig om te zitten. Cola en een hamburger was mijn gekozen menu. Ik had al 2 dagen niet veel gegeten door al dat slapen dusja. Het was lekker. Dennis en Sharida waren ook in de stad en zijn even langs geweest.
Plots werd ik weer heel moe, echt oververmoeid, ik kon mezelf niet recht houden en heb mijn hoofd op de tafel gelegd en viel zo in slaap. Dennis heeft mij toen met de auto naar huis gebracht en ik ben maar weer gaan slapen.
Een dag met alleen maar slapen, slapen en nog eens slapen. Dat was mijn Valentijnsdag.
Deze morgen weer super vroeg op gestaan, om 7u werd ik opgehaald door Jerry om nog maar eens bloed te laten trekken. Mijn waarde was deze keer 145, dus ik was gestegen. De dokter zei dat ik nog een vermoeidheid had en zeker nog een weekje mij belabberd zou voelen. Ik heb dus een briefje gekregen voor school. Hierna ben ik thuis terug mijn bedje in gekropen en heb weer geslapen tot s middags. Toch maar opgestaan om wat te eten en terug gaan liggen. Deze keer niet geslapen maar een filmpje gekeken. Wanneer ik lig gaat het mij beter. Dan voelen mijn armen en benen niet zo zwaar. Hierna ging het mij weer en heb ik een beetje opgeruimd op mijn kamer en in de zetel gezeten om aan mijn blog te werken. s Avonds hebben we gordonbleu gegeten met aardappelen en appelmoes. Hmmm, het was echt lekker. Hierna heb ik nog gauw een mailtje gestuurd met mijn punten die ik van de KHLim heb ontvangen. Ik ben op alles geslaagd ! J
Dadelijk ga ik nog een spelletje spelen denk ik, als er tenminste nog iemand met mij wil meedoen en dan maar terug lekker mijn bedje in en SLAPEN.
Deze morgen ben ik eens eventjes langer blijven liggen. Het was nodig. Ik slaap hier echt veel in Suriname, en ik ben niet de enige. Het weer zorgt er voor dat iedereen echt onmiddellijk uitgeput is. Geen wonder dat er hier maar halve dagen school zijn. Namiddag heb ik nog een filmpje gekeken in mijn bed. Ik ben echt moeten gaan liggen want mijn armen en benen werden zo zwaar dat het zelfs irritant pijn deed. Voor de rest was iedereen bezig met schoolwerk. En met al die verhalen dat ik al van hun gehoord heb heb ik niet veel zin om aan mijn stage te beginnen.
De manier waarop hier les wordt gegeven of zou moet gegeven worden van hun planning verschilt al. Ze doen hier echt niets, de leerkrachten zeggen allemaal dat ze moe zijn en dan moeten de kleuters maar gewoon zitten en wachten tot de school uit is. saai seg.
Maar goed.
Weer laat gegeten en niet veel gehad van de avond, buiten een spelletje junglespeed.
Niet zo veel gedaan vandaag. Voormiddag heb ik wat zitten brainstormen over mijn thema dat ik volgende week moet uitwerken. Picknick, met als 2 woordjes om over te leren: broodbeleg en het gebak. Pfff seg, wat een thema. Inne en Sanne waren al vroeg terug van school, ze gingen een half uurtje slapen, een dutje doen en hierna zouden we nog even het stad in gaan om winkeltjes te bekijken. Helaas, ze zijn gaan slapen en zijn blijven slapen. Dus heb ik mij in de zetel gelegd en een beetje tv gekeken. Scoobydoo was er op. Dat is lang geleden dat ik die nog eens gevolgd heb.
De werkmannen zijn ook langs geweest die middag. Dus goed dat ik beneden zat, anders konden ze er niet in. Na een half uurtje werken zijn ze ook weer vertrokken. Lang werken doen ze hier niet. eindelijk, inne was wakker. Tijd om te winkelen was voorbij want tegen 16u 16u30 sluit hier alles.
Vlak voor het eten zijn we dan nog wat geld gaan afhalen en even op internet geweest om de mailtjes te checken. Ik heb mijn blog niet bijgevuld omdat het bij de chinees was en daar zitten nogal virussen op die computers. Na het eten hadden we besloten om een film te kijken. We hebben ons in 2 groepjes verdeeld. Eentje voor de film SAW 1 en eentje voor de film SAW 3. Ik zat bij het eerste groepje want ik had nog geen enkele film van deze reeks gezien. Ja het was spannend, zeker voor Tine (meisje van Gent) die heeft heel de film gevolgd met haar handen voor haar ogen en bij verschiet - momenten sprong ze op joke haar schoot. Grappig om te zien JHier zijn we gaan slapen, voor degene die nog konden.
Sribi sweeti zeggen ze dan in het Surinaams (slaap lekker)
Weer een dagje niet veel doen. maarja, ik moet ook veel rusten he. Voormiddag heb ik een beetje mijn kamer opgeruimd en een beetje uitgekeerd. Zo het ergste vuil buiten geveegd. Namiddag hebben we spelletjes gespeeld. Eerst Junglespeed, daarna weerwolven en als laatste party animals. Het was echt leuk. Hierna zijn er een paar met de fiets gaan winkelen en iets gaan drinken denk ik. Ik ben thuis gebleven en heb mijn was gedaan. 2 keer, want met koud water krijgt ge de vlekken er niet allemaal uit. Hierna ben ik naar buiten gevlucht voor een spin(netje) en niemand wou die weg komen doen, Joke en Tine stonden al buiten, want die waren aan het uitdweilen. We hebben een lijstje opgesteld om te poetsen want anders komt het er niet van. Dusja, daar stonden we dan alle 3 buiten te wachten tot de vloer droog was en tot iemand terug kwam om de spin weg te doen.
Even later is Dennis nog gekomen. Hij is bij ons buiten gaan zitten. Hij is weer leuke trips voor ons aan het regelen. En ik moest mijn schulden nog af betalen van mijn ziekenhuiskosten. Tegen 18u zijn Jonathan en ik begonnen met eten te maken, kip curry. Wij zijn van dienst, ook om te koken hebben we een lijstje hoor. Alles werkt bij ons met lijstjes, anders wordt er niets gedaan, en zelfs met de lijstjes denk ik soms van amai, ruim uw rommel eens op. Maar goed. Na het avondeten hebben we ons met verschillende meisjes voor de tv gezet want donderdagavond is BACHELOR avond. Jaja, een van de weinige programmas dat op tv komt dus kijken we het maar. Spannend want hij moet nog tussen 3 meisjes kiezen met wie hij wil trouwen. Hehe. Een paar mensen waren al gaan slapen, inne, jonathan en ik hebben het programma nog uitgekeken en zijn toen ook het bedje in gekropen.
Voormiddag heb ik nog wat op mijn laptop gewerkt voor school op zoek naar activiteiten voor volgende week. Nog even naar de winkel geweest en goed gegeten.
Namiddag zijn we naar t vat geweest. Het plan was om er de hele namiddag door te brengen en vandaar uit door te gaan naar de Pizzahut. Yes, weer eens even op het gemak de tijd om mijn blog bij te vullen. Helaas waren er ook een paar Hollandse meisjes daar en ze begonnen te skypen. Lap ! daar ging het internet. Skypen neemt zoveel energie van de internetbron dat andere niet genoeg hebben om verbinding te verkrijgen. 3uur heb ik erover gedaan om gewoon een paar dagen van mijn blog te knippen en te plakken. Frustrerend.
Tegen 19u zijn we in de Pizzahut beland. Joke en Tine zijn nog nagekomen en we hebben lekkere pizza gedeeld. Inne en ik hadden samen een grote pizza Hawaï met chees in dips er rond. We hebben het niet opgekregen maar wel in een doos mee naar huis genomen. Ook hebben we hier geluk gehad met betalen. Voor 6 man hadden we 3 grote pizzas gevraagd en drinken. Hiervoor hebben we 80 SRD betaald, dit is 20. Ze hebben maar 1 pizza aangerekend ipv 3.
Snel betalen en vertrekken was dus het plan.
Thuis aangekomen hebben Sanne, inne, jonathan, Tine, Joke en ik ons omgekleed want we waren van plan om ook eens een avondje op stap te gaan omdat we toch een keertje nog eens konden uitslapen allemaal. Eerst naar t vat om in te drinken en de andere bende te ontmoeten. Bij jonathan op school zitten nog studenten uit België (van Brussel en Gent). Hierna zijn we door gegaan naar La caff een cafeetje vergelijkbaar met de Ambi in Hasselt, vind ik toch. alleen iets kleiner. Leuke muziek, niets speciaals, gewoon een fijn feestje, veel dansen en veel lachen. Tegen 4u in de morgen zijn we thuis gekomen en onmiddellijk bedje in gekropen.
Uitslapen was de bedoeling voor vandaag. Gisteren avond zijn we tot 4uur op stap geweest.
Om 9u s morgens werd ik wakker gebeld. De mevrouw van Digicel (waar ik mijn gsmnummer gekocht heb) belde om nog een aantal gegevens te noteren. Mijn naam, of ik al eerder een Digicel nummer had. Waarom ik juist voor Digicel gekozen had, . Na dit gesprek heb ik mij toch nog maar eens omgedraaid. Ik was echt nog niet klaar om voor school te werken. Tegen 13u zijn Sanne, jonathan en ik naar de supermarkt gegaan. Het was onze beurt om inkopen te doen. wij hebben echt goed ons best gedaan. Voor minder dan 400 SRD hebben we alles gekocht. En veel.
Na het winkelen ben ik met inne en jonathan naar de chinees gegaan om op internet op te zoeken voor stage. Pffff dat viel tegen. Ik ben van computer moeten veranderen omdat het virus gewoon mijn hele computer had uitgeschakeld. Man man, echt rommel daar. En op internet iets zoeken over thema picknick . Dat was ook geen succes. Ja met de kleuters echt gaan picknicken, dat wist ik ook al wel. Maar goed. na het terugkomen ben ik mij gaan douchen en gaan klaarmaken voor het feestje.
Een Javaans verjaardagsfeestje van iemand die 1jaar wordt, en we vertrekken om 20u terwijl we nog een tijdje onderweg zijn. Bij ons zou een feestje voor zo een klein kindje gewoon in de namiddag doorgaan. Nooit s avonds laat.
Aangekomen op een zanderig grote omgeving overdekt met tenten. Een wit geschminkte clown die de kinderen entertainde, ballonnen, suikerspinnen, popcorn, alles erop en eraan. Echt een kinderfeestje.
We kregen stoelen en mochten ons plaatsen heel vooraan waar het feestje door ging. De kinderen moesten allerlei spelletjes doen en kregen als beloning een cadeautje.
Stoelendans, reactiespelletjes (bewegen op muziek, muziek stopt = niet bewegen anders lig je eruit),
Catwalk-lopen, liedjes zingen voor iedereen, leuke spelletjes op zich, maar ten eerste de muziek was helemaal niet voor de kinderen bedoelt, de manier waarop ze moesten bewegen dus hoe de clown zich gedroeg en voordeed was er een beetje over, sexymanieren enzo, niet geschikt voor kinderen. Ook de opmerkingen die de clown gaf, waren heel neerbuigend en afbrekend naar de kinderen toe. Het was denk ik eerder om de volwassenen te entertainen. Moeilijk te beschrijven, je had er bij moeten zijn. Maar goed. af en toe had de clown ook commentaar op ons, maar hij had het steeds over Nederlanders. We hebben hem dan verteld dat we van België kwamen.
Bij de liedjes-zingen-ronde kwam hij mij uit de groep halen, ik zou voor een hele boel vreemde mensen een liedje moeten gaan zingen met een grote camera recht op mij ingezoomd. Mooi niet hoor. Ik heb gezegd, ofwel iedereen van de groep, ofwel niemand. Uiteindelijk zijn we dan allemaal naar voor gegaan en hebben we voor de jarige, die ondertussen wel sliep, lang zal ze leven gezongen. En omdat het zooooo mooi was, volgens de clown, mochten we nog een liedje zingen. Dan hebben we maar gezongen van ik heb de zon zien zakken in de zee . Om er maar weer vlug vanaf te zijn. Snel weer op de stoel zitten en oef, ik dacht er vanaf te zijn. Maar nee hoor, de clown volgde ons, of mij dan toch en vroeg hoe oud ik was. 23 antwoordde ik terug. Zijn commentaar hier op, om dan weer onnozel te doen voor het publiek: 23 jaar en ze draagt een rokje van 5jaar. Ja mijn jeansrokje is inderdaad niet eentje dat tot over mijn knieën kwam maar seg . Achja, zolang hij dan maar weer verder ging met zijn show was het voor mij allemaal goed.
Na dit alles begonnen de spelletjes voor de volwassen mensen. Dus de clown ging gewoon verder.
Meisjes op een stoel, en de jongens kregen de opdracht om het meisje te versieren. Doe dat maar eens als je gedwongen wordt van voor te staan voor al dat volk, tegenover een meisje dat je totaal niet kent, met een camera in je gezicht en een clown die al klaarstaat om je belachelijk te maken. Amai, niks voor mij. Ondertussen hebben we ook weer heerlijk gegeten, rijst, groenten, kip, nog wat speciale dingen, Even later worden er snacks gebracht, kroketjes, loempiaatjes, ook chips, taart,
Jaja, goed dat we s avonds niets gegeten hadden, anders was het weer allemaal te veel geweest.
Na de show van de clown zou er ook nog een goochelaar komen. Maar we hebben beslist om naar huis te gaan. Ook voor Dennis en Sharida. Ze moeten ons nog helemaal terug brengen en zijn zelf nog een tijdje onderweg. In de auto vertelde Sharida nog over de verschillende feesten wat we eigenlijk zouden moeten meemaken. Pagewa-feest, maandag 1 maart, een Hindoestaan feest met een verbranding om het vieren dat het goede het kwade overwint. Ook een Hindoestaan trouwfeest zouden we een keertje moeten en willen meemaken. Dit zijn echt leerrijke cultuurmomenten, dus heel fijn als we dit mogen volgen. Tegen 24u zijn we thuis aangekomen en gaan slapen.
Ook al was het toch wel een beetje laat geweest gisterenavond, konden we niet uitslapen want we hadden namelijk met ons leerkrachten uit Hasselt afgesproken in t vat. Ze zijn deze week ook in Suriname voor één of ander project dat ze zelf moeten geven. Op een regenachtige zaten we daar dus te wachten met ons laptop en een papiertje met al de vraagjes en zorgen waar we mee zaten. Plots hoorden we in de verte: boeken toe, het is examen, eerste vraag . J jaja daar waren ze, ons leerkrachten. We hebben al onze verhalen van de stage verteld en al onze frustraties eens kunnen delen. Dat deed deugd.Hierna zijn we terug naar ons huisje gegaan, maar er was niemand thuis en we hadden geen sleutel. Ai.
Dan maar naar het internetcafé want buiten wachten ging niet o.w.v. de regen. Eventjes de mailtjes checken en toen konden we wel naar ons huisje. Snel nog iets eten want Dennis en Sharida waren er ook al om ons mee te nemen naar colakreek. In de regen? zwemmen? Ik had er eigenlijk niet zo veel zin in, maar goed. iedereen ging mee, dus ja.Na een lange rit van een uurtje en heel veel hoebel de boebel van al de kuilen in de weg zijn we aangekomen. Het regende nog steeds, maar al iets minder hard. De groep van Brussel en Gent die we al eens zijn tegen gekomen waren ook allemaal daar en zij hadden een hutje gehuurd. Wij mochten erbij zitten want nergens anders was er eentje vrij. Er was dus toch wel wat volk aanwezig ook viel het weer een beetje tegen.
Heel gezellig zo een hutje. Van de moment dat het niet meer regende zijn we gaan zwemmen in de kreek. Het is een beek dat afgezet is om te zwemmen, want het loopt de jungle in. Het water zag er pekzwart uit en eenmaal in het water zag je er helemaal oranje uit maar het was niet vies. Wij zij zo de hele kreek afgezwommen en terug. Hierna heeft Sean, de zoon van Dennis en Sharida, ons een spelletje geleerd. Een soort overloopspel. Fijn, ideaal voor op kamp te gebruiken. Later ben ik met een paar mensen nog mee gaan wandelen en een beetje de buurt verkennen en bezichtigen.
Tegen 18u moesten we vertrekken want dan sluit de kreek. Na het thuiskomen zijn we met zijn allen gaan uit eten. Pizza in bij de Pizzaboy. Ik had samen met Annabelle een grote pizza Hawaï gegeten. maar het heeft mij absoluut niet gesmaakt. De ham die erop lag was precies geraspt of zoiets en niet goed gaar denk ik.
Thuis gekomen zette jonathan de tv aan en White Chicks was erop. Helaas begon deze film pas en het was al 22u. Morgen een schooldag dus ik heb een klein stukje gezien en ben dan maar, samen met nog anderen, op tijd gaan slapen.
Vandaag terug voor het eerst naar school. Buiten regende super hard. Ohjee, en ik met de fiets
Hoelang is dat geleden? Zeker 4 jaar. En als je het verkeer hier in Suriname gezien hebt zou je voor minder schrik hebben. Links verkeer, weinig verkeersregels, gewoon kijken of iemand zin heeft om je voorrang te geven of om voorrang te nemen. Hoho, dat werd een hele opdracht om op school te geraken. Door de regen, dat al ietsjes geminderd was sprong ik op de fiets en reed ik achter Sanne aan. Zij was het al gewoon om naar school te fietsen en reed dus goed door. Het eerste stukje ging goed, het was niet zo druk. Maar vanaf ik de bocht om was stond de file aan te schuiven. Aan de linkerkant langs de autos door moest ik Sanne proberen bij te houden. Niet te doen en super gevaarlijk. Ik ben 2 keer bijna gevallen, autos die rakelings langs u voorbij rijden, de weg die helemaal niet afgewerkt is langs de zijkant,stoppen vertrekken stoppen vertrekken, . Een wonder dat ik op school ben aangekomen. Na een blij weerzien van de kinderen, die mij toch precies een beetje gemist hebben, en een opnieuw welkom heten door de leerkrachten en de directrice, mocht ik terug in mijn klasje komen. Ik heb terug een dagje geobserveerd en een beetje actief meegedaan met het programma van mijn juf. Het thema, dat ik voor morgen toch al een beetje had voorbereid, was veranderd. Omdat mijn klas op 12 maart naar de grote centrale markt van suriname op uitstap gaat, werken ze nu 3 weken rond het thema De markt. Vandaag hebben de kleuters de benaming geleerd van bepaalde Surinaamse groenten zoals; antroewa, boullanger (= courgette) tajarblad,
Via een leergesprek kwamen deze woorden aanbod. Wij zouden dit in België doen via een waarneming met zien, ruiken, proeven, een leuk idee voor mij om dit dus morgen te tonen. Lesvoorbereiding AF J. De hele voormiddag heeft het geregend, soms tot echte stortbuien. En ik moest weer met de fiets door dit weer. Bij het vertrek kwam ik gelukkig Annabelle en Sara tegen die ook naar huis fietsten. Zij staan in een kleuterschooltje ietsjes verder dan mijn schooltje. Achter hun aan, door de regen zijn we niet nat, maar ZEIKnat thuisgekomen. Na het eten was het terug iets gebeterd met het weer, de regen was voor even gestopt. Ik ben dan even bij de chinees naar het cybercafé gegaan om mailtjes te checken maar ben er niet lang gebleven want ik moest nog naar de markt. Aan gezien de kinderen van mijn klas het vandaag hadden over verschillende groenten en eigenlijk niet echt de benaming van de groenten kenden, ben ik dus van plan om morgen een klassikale waarneming te gaan geven. Hier kunnen ze dan zien, ruiken, proeven en benoemen. Dat is toch veel leuker dan gewoon de juf nazeggen en zo de woordjes leren onthouden.
Bij het thuiskomen heb ik nog even wat uitgekeerd want het is echt vies en vuil in ons huisje. Iedereen loopt zomaar met vuile schoenen binnen of laten die rondslingeren in de leefruimte. Bah. Eens weer in een iets of wat proper huisje ben ik begonnen aan mijn lessen voorbereiden voor stage morgen. Het eten was klaar dus tijd voor pauze. Na het eten nog de laatste afwerkingen en klaar is de les voor morgen. Ondertussen was op tv de film what happens in vegas begonnen, helaas heb ik maar een klein stukje kunnen zien want ik ben op tijd gaan slapen om morgen fit te zijn voor mijn eerste lesje in mijn klasje.
Weer een regenachtige dag om naar school te fietsen. Gelukkig hield het even op en zijn we droog aangekomen op school. Nadat de kinderen het ochtendlied gezongen hadden mocht ik beginnen met mijn lesje. Ik had de kinderen in een kring laten zitten rond een klein rond tafeltje. Dit was al een vreemde opdracht want ze zijn nog nooit zo veranderd van plaats.
We hebben één voor één groenten besproken, geroken en geproefd. Ook als moet je soms een groente pas eten als je ze klaargemaakt had. Heel grappig om te zien was dat als ik de groente in stukjes had gesneden en rond ging bij de kinderen dat ze ALTIJDhet grootste stukje namen om te proeven. Wat ze niet wisten was dat sommige groenten echt niet lekker zijn. De gezichtjes die sommige kinderen trokken wanneer ze zo een groot, bitter stukje in hun mond staken was echt hilarisch om te zien. Nu weten ze dus ook dat het niet altijd goed is om het grootste stukje te nemen. Mevr. Vlijter is toch op school geweest maar is niet in mijn klasje komen kijken hoe ik mijn activiteit gaf. Ze is even aan het raampje komen piepen maar heeft mij gewoon laten verder doen. Ik ben dus niet beoordeeld geweest op deze les. Jammer, want ik vond het echt leuk om de kinderen zo betrokken bezig te zien.
Na de school het ik het huisje nog eens proper gemaakt want in de namiddag kwamen Lieven en Reinhoud op bezoek. 2 leerkrachten uit België die hier in Suriname zelf een project bezig zijn. Ze komen eens kijken hoe we wonen en hoe het met ons gesteld is.
Nog even mijn kleren wassen en iets anders aantrekken en dan ben ik klaar voor het bezoek. Daar zijn ze dan, onze 2 leerkrachten. We hebben ze onmiddellijk overrompeld met verhalen over wat we hier meemaakten enz. Hierna hebben we even samen gezeten om te bespreken wat er nog geregeld moet worden om onze stage beter af te ronden. Lieven en Reinhoud namen ons mee om gezellig te gaan eten en bij te praten op kosten van hun. We zijn met de taxi naar Zus&Zo geweest. Heel lekker gegeten, heel gezellig gezeten, goed gelachen en even tussendoor ook wel serieuze dingen uitgewisseld. Na het eten zijn ook Chris en Michiel langsgekomen. Zij zijn ook 2 studenten van de KHLim maar niet van de lerarenopleiding. Ze volgen orthopedagogie, dacht ik. Ook zij mochten met vragen en zorgen nog afkomen. Na deze gezellige avond zijn we thuis gekomen en ons bedje in gekropen, want het was toch al wel laat.
Op mijn stage school heb ik vandaag 2 activiteiten gegeven. Als eerste een verhaaltje. Dat was nogal een opdracht om voor te bereiden. Geen boeken aanwezig in de klas, geen boeken over groenten of markt te vinden in de mediatheek van de school, geen boeken te vinden in de grote bibliotheek van Paramaribo. Amai, alleen maar een nogal stom verhaaltje zonder prenten uit het speelwerkplan van de juf. Ik heb dan maar prentjes gemaakt die iets of wat bij hoorden. En ja, mijn verhaaltje was toch een beetje geslaagd. Ze hebben rustig geluisterd en sommige kinderen konden vraagjes beantwoorden of iets vertellen over de inhoud van het verhaal. Natuurlijk ligt het niveau veel lager dan in België en kunt ge niet verwachten wat je normaal zou verwachten na zo een verhaal, maar ik was toch tevreden over hoe ik mijn verhaaltje had gebracht.
Na deze activiteit heb ik de kinderen van 1 tafeltje laten experimenteren met zoutdeeg. Iets wat zij en zelfs mijn juf niet kenden. Zij vond het zeker een goed idee omdat ze vaak zonder klei op school zitten en het is materiaal dat de kinderen graag hebben. Ze hebben geëxperimenteerd tot het niet meer op kon. Kloppen, slaan, plat duwen, afdrukken maken, bolletjes rollen, uit elkaar trekken, heel leuk om te zien dat deze kinderen er zo in kunnen opgaan. Weer een geslaagde les vond ik.
Na deze leuke, maar toch vermoeiende dag ben ik even een dutje gaan doen. Het is misschien raar om in te beelden, maar een halve dag les (van 8 tot 12) is 10 keer meer vermoeiender dan een lange dag (half 9 tot half 4) in België. Dit heeft zeker ook wel te maken met het klimaat dat u volledig uitput en je moet ook een heel andere aanpak hebben naar deze kleuters toe. Ze zijn heel veel dingen niet gewoon, andere dingen daarentegen doen ze dan omdat ze thuis geen grenzen of regels kennen, de opvoeding verschilt van kind tot kind,
Opeens kreeg ik telefoon van thuis, gewoon om eens te horen hoe het met mij ging en om te testen of mijn Surinaams nummer goed werkte. Leuk om kort even iets van thuis te horen.
Morgen en overmorgen ben ik vrijgesteld van school samen met Inne. Op donderdag is het Training (=bijscholing) voor de leerkrachten op onze stageschool en vrijdag heeft het CPI een Training. Omdat het geen meerwaarde heeft naar onze ervaringen of stage toe mogen we dus thuis blijven. Heel leuk nieuws natuurlijk om te horen. Toch heb ik geprobeerd nog een beetje te werken voor school want in het weekend is er geen tijd voor, we gaan dan naar brownsberg. Ik heb een paar punten proberen op te schrijven voor mijn portfolio. Een werk dat we moeten bijhouden voor in België. Na het eten heb ik nog een beetje tv gekeken en gebabbeld en ben toen maar op tijd gaan slapen ook al moet ik morgen niet naar school.
Zalig zo een keertje uitslapen tot 10u. Heel op het gemak opgestaan, lekker ontbeten zonder haast en daarna met Inne even het stad ingegaan. We hebben een paar winkeltjes gedaan en ja hoor, ik heb kleren gekocht. Wonder boven wonder 3 stuks zelfs. Een mooie donkerblauwe short, een geel topje wat er heel mooi op past en een zwart kleedje. Dit samen voor nog geen 20.Ook inne heeft mooie dingen gekocht. Na het winkelen zijn we onze laptop gaan halen en naar t vat gegaan om nog een op het gemak op internet te zitten. Helaas, toen we aankwamen en onze laptop opgestart hadden bleek dat er geen internet te verkrijgen was. Er waren problemen met de server. Dan maar weer naar huis toe. Om toch even iets mij te laten horen heb ik Yves gebeld. Zo raar, maar echt fijn om zijn stem nog eens te horen. Na nog geen 5 min. bellen viel het gesprek uit. Ik ben snel om de hoek bij ons in de straat een nieuwe herlaadkaart gaan halen, 2 in één keer. En heb hem terug gebeld. Een kwartiertje heb ik kunnen bellen en toen was het geld al weer op. Duur toch, van Suriname naar België bellen. Maarja, we hebben elkaar toch weer eens gesproken en dat was echt fijn. Na het eten zijn we terug naar t vat geweest omdat ze inne en mij verteld hadden dat er vanavond studentenavond was met gratis shooters. Dus wij dachten: allen daar heen. Er was heel weinig volk. Maar het was nog vroeg, misschien kwamen studenten gewoon nog wat later op de avond. Helaas. Geen kat kwam opdagen en dat voor een studentenavond. Heel vreemd. Gelukkig waren we met een toffe bende daar. De groep van Brussel en Chris en Michiel van de KHLim zijn ook gekomen en wij hadden spelletjes bij. Oa: Jungle speed. Na een spelletje of 2 en lang babbelen met iedereen hebben we besloten toch maar naar huis te gaan. De meeste van ons moesten namelijk ook weer vroeg op om naar school te gaan.
Weer een dagje vrij van school. In de voormiddag ben ik met Inne naar de winkel gefietst, ik heb mijn was gedaan en toch nog maar eens een keertje uitgekeerd. Namiddag zijn we gaan zwemmen in het hotel waar Lieven en Reinhoud verblijven en gingen we hierna ook met hen afspreken om de laatste dingen nog door te geven voor ze morgen terug naar België vliegen. Amai, een heel mooi hotel. We liepen over een paadje door een tuintje naar achter. Daar bevond zich het zwembad. Rustig, niet te veel volk en een simpel maar leuk zwembad. Iedereen koos een ligstoel uit en we hebben lekker kunnen ontspannen en bruinen in het zonnetje. Als afkoeling af en toe een plonsje in het water en tegen 18u was het wachten op de komst van Lieven en Reinhoud. Zij moesten namelijk nog een sessie geven over hun project en gingen dus later in het hotel aankomen. We hebben toch wel lang moeten wachten maar dat was niet zo erg. Ik heb met jonathan nog even op de schommel gezeten en Inne en Sanne waren een boekje aan het lezen. Na nog even de laatste dingen gezegd te hebben, kwam het afscheid en zijn we naar ons huisje terug vertrokken. Daar stond Dennis ons op te wachten. We mochten onze laptops en belangrijke spullen meegeven met hem omdat we morgen voor 2 dagen weg zijn. Ook laat hij een bewaker komen om s nachts ons huisje in het oog te houden. Jaja, want Dennis niet allemaal doet voor ons. Hierna zijn we nog naar het pannenkoeken en poffertjes café gegaan en hebben we een lekker broodje gegeten. bij het thuiskomen heb ik mijn rugzak al klaar gemaakt en dan gaan slapen.
s morgens ben ik goed vroeg opgestaan om nog maar eens te checken of ik niets vergeten ben in mijn rugzak te steken. Snel een boterhammetje eten en daar stond de man al die ons ging begeleiden. Robert. We vonden het maar een gekke, vreemde kerel. Maar Dennis heeft het geregeld en dat maakte dat we toch zijn mee gegaan. Robert is een reuze kerel, letterlijk. Hij is echt groot en dik. Zijn voeten, zijn schoenen zijn echt mega. Hij kan zichzelf moeilijk voorruit verplaatsten en geeft soms wel vreemde, voor ons toch ongepaste opmerkingen. Toen Annabel vroeg hoe hij ook al weer heette zei hij: hoe heet je vriendje, je mag me ook zo noemen . Bah seg, dat zeg je toch niet. het is moeilijk te beschrijven maar we hadden allemaal toch niet zo een positief gevoel over deze begeleider. In de auto moest ik van voor zitten. Ik had als laatste het huis afgesloten en iedereen was al in de auto gekropen, achteraan in het autobusje. Bij het vertrek maakte de auto echt een hels lawaai, hij rammelde en piepte langs alle kanten. Na een tijde rijden ging het beter. We vroegen of hij muziek kon opzetten. Hij had cds bij en deed dit. Zielige, surinaamse love-songs stond op de eerste cd. Hmmm, niet meteen wat wij in gedachten hadden om te luisteren onderweg naar een groot avontuur. Robert vertelde dat hij ook cds had van Michael Jackson.Ohja, dat was al stukken beter, alleen was het probleem dat hij niet wist waar hij die cds had liggen. Tijdens een tussenstop zou hij die cds zoeken. Na ongeveer een uurtje rijden zijn we gestopt langs de kant, bij een gezin dat nogal arm woont. We kregen van Robert drinken en cake, die hij zelf gemaakt had. Lekker, maar veel. Omdat we niet alles op kregen vroeg hij ons de cake in stukjes te delen en aan de lokale kinderen uit te delen. Super goed idee, we waren onmiddellijk akkoord. Robert bleek precies toch een beetje mee te vallen. Na een beetje rond te wandelen zijn we terug vertrokken. Cds zoeken was de eerste opdracht. Robert haalde zijn gekochte cds uit en die waren allemaal verpakt in hoesjes met madammen in bikinis. uhu?!? Mijn vreemd gevoel kwam toch weer terug naar boven. Hij had de cds van Michael Jackson gevonden maar die waren zo beschadigd dat ze niet meer af te spelen waren. Dan maar even geen muziek. Verder zijn heeft hij ons eerst gebracht naar de stuwdam van het brokopondomeer. Een prachtig uitzicht, mooie fotos gemaakt, weer even de benen gestrekt en we konden weer verder. Na een poosje rijden sloegen we een zandweg in richting de voet van de Brownsberg. Ja, een zandweg, je kan al raden hoe onze rammelauto daarop deed. Maar we gingen vlot vooruit. De berg omhoog, dat was een heel ander pak mouwen. Steile stukken, modder door de regen van vorige nacht, smalle weg, ravijnen aan 2 kanten van de weg het was echt bijna niet te doen. diepe kuilen, slippen en glijden door de modder en hopen dat er geen tegenligger kwam. Een echt avontuur om gewoon boven te raken. Halfweg op de berg zijn we moeten stoppen. een toeristenbusje had geen grip meer en kon niet naar boven geraken. De mensen zijn moeten uitstappen en hebben de bus een stukje moeten duwen. Gelukkig kon Robert goed rijden en zijn wij in één stuk boven geraakt zonder vastzitten.Boven aangekomen, na een diepe opluchting, zijn we ons hutje gaan bezichtiging. een open hutje met klein keukentje en onder het afdakje buiten een tuinbank. Klein maar gezellig. Niet lang erna namen we onze rugzak en vertrokken naar de Irene val en Leo val, 2 watervallen die we vandaag gaan bezichtigen. Het was een mooie tocht door jungle. De natuur was echt mooi om te zien. overal hoorde je geluiden van verschillende dieren. Het was echt ontspannen en genieten. We zijn half weg de tocht naar de eerst waterval zijn we even gestopt op een open plek met super mooi uitzicht. Hier hebben we een foto laten maken door 2 Nederlanders, Ron en Chris. Zij liepen achter ons, ook naar de Irene val. Na ook een foto van hun gemaakt te hebben zijn ze met ons mee gestapt. Het zijn studenten Dokter en kinderarts.
Na weer een eindje te stappen, stond Annabelle stokstijf. Ze keek naar boven en vertelde dat ze een aap zag. En inderdaad, boven in de boom, verstopt tussen de bladeren zat een brul aap, een groot rosse aap. Uiteindelijk toen iedereen hem gezien had zijn we weer verder gewandeld, toch wel langs een lange zware, soms moeilijke tocht. Omdat het zo hard had geregend vorige nacht was alles modderig en glibberig. Na toch wel een keertje op mijn gat gevallen te zijn, zijn we aangekomen bij onze eerste waterval. De Irene val. Heel mooi om te zien en het water was niet zo heel koud. Ik ben er helemaal kunnen onderstaan. Na de foto-shoot van iedereen zijn we terug naar boven geklommen. Steil omhoog, tegen een toch wel stevig tempootje. Het was voor mij toch wel vermoeiend. Ik moest goed letten op mijn ademhaling. De volgende afslag ging naar de Leo val. Onderweg zijn we een mooie blauwe vlinder tegen gekomen, echt felblauw. Bij weer een steile afdaling tussen bomen en takken komen we in een kleine dal terecht waar de waterval vanboven de rots in het midden stroomde. Het was al later op de dag en niet meer zo heel heet, dus het water voelde ook kouder aan. Toch zijn er nog mooie fotos gemaakt bij de waterval en hierna hadden we het wel gezien voor vandaag. Nog een vermoeiende klim naar boven en toen zijn we naar ons hutje gewandeld. Daar zat Robert rustig op de bank te zitten (zonder hemd aan = bah)
De hangmatten hingen al klaar in ons hutje, alle 7 op een rij. Ik heb al onmiddellijk geroepen dat ik niet aan de zijkant wil liggen maar ergens veilig middenin. Want wie weet wat voor beestjes er tegen de muren kruipen in het midden van de nacht J Robert ging beginnen aan het eten, maar het kon nog wel even duren. Hij vertelde ons dat het geen barbecue werd omdat hij het vuur niet aan kreeg, het hout was te nat
Tine en ik zijn dan eventjes op verkenning geweest, want het zag er naar uit dat het nog wel even kon duren voor het eten klaar was. Eens rondkijken wat er allemaal te doen of te zien valt. We zijn iemand tegen gekomen die met een qwad kwam aangereden. We hebben gevraagd om er een keertje op te mogen zitten en een stukje mee te rijden. Dit mocht. Wij sprongen links en recht er achter op en hij bracht ons .. de hoek om J
Ook al was het maar een klein stukje, het was leuk om te doen. Nadat hij ons had afgezet zijn we een meisje tegengekomen. Chalin. Ze overnachtte ook op de berg samen met haar ouders en grootouders. Zij gingen wel barbecueën en achteraf te zien andere groepen ook. Vreemd. Maar goed. Chalin is een meisje en ze zit in de 5de klas (lagere school) ze had ons van alles te vertellen en wou met ons mee op pad enzo. Dit ging helaas niet en mocht ook niet van haar ouders. Maar we zijn nog een tijdje bij haar gebleven en hebben veel gebabbeld. Leuk. We hebben nog genoten van een prachtig uitzicht, uitkijk op Stone-eiland. Een heel groot meer, waar Jonathan en zijn klas verbleven. Jaja zij zitten ook op brownsberg. Maar we zijn via een andere touropperator gekomen. Waarom? Dat vraag ik mij nu ook af. Eerst gingen we goedkoper kunnen gaan, maar uiteindelijk hebben we evenveel moeten betalen. Dus we hadden even goed met jonathan en zijn klas kunnen meegaan. Daar zitten de andere Belgen ook bij. De meisjes van brussel en nog andere van gent.
Bij de terugkomst aan ons hutje hebben we gevraagd aan 2 jongens, mark en sander, die voorbij wandelde om een foto te maken van Tine en mij. Hierna zijn we eventjes met hun meegewandeld om te zien waar zij verbleven. Ze hadden een huisje met stapelbedden. Ze waren met een groep van 20 en moesten maar 50 betalen hiervoor + een barbecue kregen ze. Hierna besefte Tine en ik dat we veeeeeel te veel betaald hadden voor wat we kregen. Uiteindelijk zijn we terug naar ons hutje gegaan om ons te gaan douchen, het eten zou nu toch al bijna klaar moeten zijn. Met weer al goed ijskoud water zijn we ons even gaan afspoelen, snel snel. En hebben ons bij de rest van de groep aan tafel geplaatst. We kregen rijst met kipbilletjes en kousenband. Kousenband is een hele lange groene sliert die ze dan in kleine korte stukjes snijden en warm maken. Lijkt op groene bonen maar super lang en geen erwtjes erin. Het was wel lekker, maar voor het geld dat we betaald hadden (125 voor all in) vond ik het maar magertjes. Wel had hij ook gezorgd voor fruit en een beetje Surinaamse chips en drinken. Cola en zelfs rum. Na het eten ging Robert zicht terugtrekken in de auto. Hij ging nl daar slapen want om hem bij ons, tussen 7 meisjes te hebben liggen, hmmmm liever niet hoor. We hebben nog lang gebabbeld, een paar woordspelletjes gespeeld maar eigenlijk zat er niet veel meer in dan dat. Dus maar allemaal de hangmat in. Het was echt nog maar vroeg. 21u ofzo. Wel al goed donker en veel dierengeluiden op de achtergrond. Ik was helemaal ingewikkeld in mijn lange pyjamabroek, een truitje met lange mouwen en daar yves zijn lange dikke sloddertrui nog eens over. De kap goed opgezet, dat er geen beestjes in mijn haren kunnen kruipen J zo lag ik dan nog eens in mijn slaapzak, helemaal ingepakt. En nu maar proberen te slapen.
Het ging niet goed bij mij. Rechts van mij hoorde ik al geronk, inne en sara waren al vertrokken precies. Ik kon echt niet slapen in zo een hangmat. Het is fijn om te liggen en te wiegen maar echt slapen?! Het lag niet goed, Inne legde dan ook nog eens haar knie tegen mij (we lagen met 7 heel dicht tegen elkaar) er waren veel geluiden van krekels, padden, en andere dieren die ik waarschijnlijk niet ken. Het was ook heeeel koud. Zelfs met al die kleren aan heb ik nog kou geleden.
We zijn om half 7 opgestaan want om 7u zouden we de zonsopgang kunnen zien bij dat uitzicht waar Tine en ik gistere zijn gaan zien. maar helaas, er was zoveel mist dat er niets te zien was. Dan maar terug naar ons hutje toe en hebben we ontbeten. Boterham met choco en een tasje koffie. Hierna vroegen we aan Robert wat de plannen waren voor vandaag. Want we hadden gisteren 2 watervallen gezien en er zijn er nog 2 te gaan, en voor de rest .. wat was er nog te doen?
Hij vertelde ons dat we best de Mazaronival konden bezichtigen. De andere waterval was niet echt de moeite zei hij. En tegen 14u ten laatste wou hij al weer vertrekken naar de stad, terug naar paramaribo. ??? zo vroeg al ! we hebben echt geprobeerd om het wat uit te stellen maar hij wou niet toegeven. Dus zijn we maar met alle frustraties vertrokken naar de waterval. Het was een platte weg, het leek wel een boswandeling. Pas op het einde was er een stijl stuk naar beneden. Op een uurtje waren we al bij de waterval en konden we een paar fotos maken. Het was een mooi plekje, maar we hadden het nu wel gehad, er is niets nieuw meer aan.
We besloten terug te keren naar ons huisje en wilden eigenlijk nog naar het stuwmeer om te zwemmen enzo. De plek waar jonathan overnachtte. Het was ons beloofd om er naar toe te gaan en we moesten Jonathan zoiezo meenemen naar huis in ons busje omdat we rechtstreeks bij Dennis en Sharida werden afgezet. Zij gingen dan voor ons koken en ons meenemen naar de holikaverbranding van de Hindoestanen. Een ritueel dat ze doen voor het Pagwa feest.
Robert bleef zeggen dat we niet naar stuwmeer konden gaan om zomaar te zwemmen ofzo. We zouden moeten bijbetalen en zever hier en zever daar. Bijbetalen? Alsof hij al niet genoeg geld van ons had om dit in de tour te steken, nogmaals zo als beloofd! Hehe, we waren echt kwaad. Dus wij maar allemaal onze rugzak een beetje gepakt. Nog een laatste keer gaan rondkijken en dan terug gekeerd om middag te eten.
Niemand heeft gegeten. het was rijst met kippenbilletjes en onder de rijst iets raars geroerd. Gewoon hetzelfde eten als gisteren dat dus een hele nacht heeft bloot gelegen. Bah bah bah, en hiervoor betalen wij. Nu kon het voor ons echt niet meer. we hebben onze spullen gepakt en zijn met een zuur gezicht terug in de auto gestapt. Hij is dan naar het stuwmeer gereden om Jonathan op te halen. De groep daar zag al van ver aan ons gezichten dat het echt was tegen gevallen.
Bij Dennis en Sharida aangekomen kwamen de verhalen naar boven. Ze verschoten er een beetje van dat hij zo was tegen gevallen. Die robert was aangeraden via onze directeur van het CPI, Iwan Tsjeng.
Jah, dachten wij. Dat is zelf ook een kwal. Alleeja, hij kon onze stageplaats nog niet eens regelen terwijl het van December al in orde zou zijn geweest. Hehe, hadden we dat op voorhand geweten waren we nooit mee geweest met die Robert. Jonathan moest zelfs veel geld bijbetalen omdat hij met ons mee naar huis is terug gekomen. We hebben allemaal geprotesteerd en gezegd dat hij niet moest betalen. Seg, wat denkt die wel niet.
Maar goed. al de frustraties hebben we dan toch maar aan de kant kunnen zetten en we hebben de toch wel mooie fotos laten zien aan Dennis en Sharida. Het was niet helemaal slecht geweest. We hebben lekker en veel gegeten (al niet meer gegeten sinds die middag). We zijn goed terug ontvangen en waren weer een beetje positiever ingesteld. Tegen de avond gingen we bij een hindoestaans gezin voor de feestdag pagwa mee te maken. Ook hier werden we hartelijk onthaald. We kregen al onmiddellijk drinken EN ETEN. Overal in Suriname doen ze dit. Komt er iemand op bezoek wordt er eten gemaakt. Niet zomaar chips of nootjes op tafel om te snoepen neenee, echt warm eten, rijst met vlees enz.
Tegen 20u30 zijn we naar een grote wei gebracht en daar werd een ritueel uitgevoerd door een priester en de vereniging die dit georganiseerd hadden. Een grote stapel, zeker 3m hoog houtpaletten en stro, werd in vuur gestoken. Hierna zijn we naar een zaaltje gegaan en hebben we een verdere ritueel gezien dat bij deze feestdag hoort. We mochten plaats nemen in stoelen en de vereniging, de organisatie die dit regelde zat van voor op een mat. 2 per 2 tegenover elkaar met de muziekinstrumenten. Terwijl zij muziek maakten en zongen werd er voor iedereen weer rondgegaan met eten en drinken. Dit ritueel zou de hele nacht door gaan tot s morgens vroeg. Altijd maar het zelfde liedje opnieuw en opnieuw en opnieuw. Amai.
Na het gezien te hebben zijn we toch maar door gegaan, richting huis en lekker gaan slapen in ons bed. Dit ligt al stukken beter dan de hangmat.
We zijn s morgens opgehaald door Dennis en Sean (zijn zoon). Onderweg, naar het gezin bij wie we gisteren de verbranding hebben meegemaakt, zijn we ook onze eigen voorraad poeder gaan inslaan. Iedereen had een groot busje gekocht. Op Phagwa dag besmeuren ze elkaar met poeder in alle kleuren en geuren. Dit om te vieren dat het goede heeft overwonnen van het slechte.
Aangekomen bij het gezin kregen we onmiddellijk drinken en eten voorgeschoteld. Weeral ja, wij zijn het als Belgen toch echt wel beu om altijd zoveel te MOETEN eten, want ge kunt natuurlijk niet niets eten. Dat zou een belediging zijn voor hen. Na toch een klein beetje gegeten te hebben en wat nieuwe woordjes geleerd te hebben (Shup Holi = gezegende feestdag) zijn we zelf begonnen met elkaar onder het poeder te smeren.
Later is er de groep van de organisatie van gisteren ook nog eens bijgekomen. Ze waren met een hele bende en ze waren ook al goed dronken. Zij gaan dus, als ik het goed heb verstaan, van huis tot huis met hun muziekinstrumenten rond. Muziek maken, dansen en drinken is de bedoeling. Het zijn trouwens alleen de mannen die dit doen. vrouwen blijven bij elkaar thuis. Weer een poedergevecht tot en met. Een vrouw stak zelfs poeder achter mijn onderbroek in. Bah seg. Ook werd er met emmers gekleurd water gegooid. Natuurlijk had ik mij niet snel genoeg uit de voeten gemaakt en kreeg ik de hele lading over mij heen. Nadien is de groep mannen weer begonnen met muziek maken en wij hebben de hele tijd gedanst. Even uitrusten en dan zouden we in de stad zelf verder gaan vieren. Plots begon het te regenen, een heuse stortbui die maar niet ophield. Tegen de late namiddag wilden we naar de palmentuin gaan, maar we kregen te horen van Chris en Michiel dat er niks te doen was. Toen hadden ze iets opgevangen over een groot feest in een voetbalstadion. Dus wij zijn, met een tussenstop in de Mc Donald, een kijkje gaan nemen. Maar ook daar viel niets te beleven. Dus dan maar naar t vat. De andere groep Belgen, van brussel en kanten zaten ook daar. En we hadden nog poeder over dus we dachten ze dan daar maar eens goed tussen te pakken J
Weeral een poedergevecht en daarna lekker ene drinken. We zijn dan nog te voet naar huis gewandeld en hebben een poging gedaan tot douchen. Maar die kleuren gaan er echt moeilijk uit !!
Hierna het bedje in en goed slapen want morgen is het weer een schooldag.
Vandaag was het weer een dagje school. Het is de bedoeling om bij de 4jarige kleuters te observeren. ik switch dus even met Inne van klas. Zij komt bij mij observeren. bij het aankomen op school bleek mijn juf dus niet aanwezig te zijn. Stond ik dan alleen voor de klas? Neen, een vervangende juf kwam in mijn klas staan maar omdat ze niet het programma ging volgen van mijn juf kon inne dus niet in mijn klas observeren want dan zou ze niet echt zien hoe er les wordt gegeven op de juiste manier.
Ik begon dus in mijn stageklasje met het ochtendlied. Er was veel lawaai in de klas langs ons dus ging de juf even kijken. Nu bleek dat er daar ook geen leerkracht aanwezig was. Na overleg met anderen was het dus zo dat ze onderbemand waren zowel in kleuterklassen als in lagere schoolklassen. Ik stelde dan voor om samen met inne mijn klas over te nemen zodat de juf die bij mij stond de lagere schoolklas kon overnemen. Zo waren we toch een beetje verspreid en was het probleem opgelost. Ze waren heel dankbaar dat ik dit voorstelden. Het was een leuke dag. We hebben de kinderen laten spelen met materialen. We zijn buiten gaan spelen, hebben gezongen en gedanst. Fijn om zo vrij te mogen zijn in ons doen en laten in de klas.
Na deze schooldag zijn we thuis gekomen en ben ik de hele namiddag bezig geweest met mijn lessen voor te bereiden. Morgen heb ik namelijk controle van mijn stagementor. Spannend.
Na lang werken, voor en na het eten, ben ik toch maar mijn bedje ingekropen en met een beetje spanning gaan slapen.
Vandaag de dag van de controle. Sanne en Inne haakte af en bleven thuis. Dus ik moest alleen naar school fietsen. Heel eng, maar ik ben er toch veilig geraakt. Ik moest een taalles geven. Maar ik wist dus niet of dat klassikaal moest zijn of dat ik het individueel mocht geven. Wij geven eigenlijk geen aparte taallesjes, wij verwerken de taalontwikkeling in andere activiteiten of we maken er spelletjes van. Ik mocht mijn lesje beginnen te geven als eerste. Het spel verliep redelijk. Het duurde een beetje lang dus heb ik maar op tijd afgerond. Er zijn toch een paar begrippen uitgekomen die ze nu wel kennen. Na deze les moesten ook nog studenten van het CPI een lesje geven.
Tijdens de pauze (= het eetmomentje van de kleuters) was het bespreking van de lessen die er gegeven waren. Veel positieve opmerkingen geeft mevr. Vlijter niet. Niet aan mij en niet aan de studenten van het CPI zelf. Het was dus een beetje een stom gevoel dat ik had na vandaag.
En ik moest dan ook nog eens terug alleen fietsen, pffff.
Na de school en na het eten heb ik mijn was gedaan, ben ik gaan winkelen om ingrediënten te halen om vanavond te koken. Rijst met kippenblokjes (goed gekruid) en gestoofde groentjes. Lekker !
s avonds zijn we aan tafel blijven zitten en een gezellige babbel gehouden, goed gelachen en gezeverd. Het zit namelijk zo dat we Sara tot mama hebben verkozen en Jonathan als papa. Hierin wordt er dan zo een beetje overdreven en veel grapjes rond gemaakt.
Tegen 22u was het al weer tijd om slaapjes te doen.
En maar weer een dagje naar school, deze keer wel weer met inne en Sanne. Vandaag had ik voor een stempellesje gekozen. De vorm van groenten overtrekken en hierna met de juiste kleur op de rand stempelen. Dit vond de juf van mijn klasje een leuk idee en ik mocht het in de werkschriftjes van de kinderen maken. Iedereen moest wel aan de beurt komen, dus morgen moet ik het met de andere groepjes ook doen. na de pauze wou ik proberen een spelles te doen (= korte bewegingsles =geen gymles) Als dit goed zou lukken kon ik dezelfde activiteit volgende week nog eens geven wanneer mevr. Vlijter op controle komt. Ik ging met de kinderen naar buiten. Van de moment dat ze in het gangetje waren had ik ze bijna niet meer in de hand. Ik heb dan maar gezegd dat we geen spelletje gingen spelen en terug naar de klas gingen en toen had ik weer even de aandacht. Ik heb mijn spelletje uitgelegd. Een heeeeeel simpel tikspelletje. Ik telde tot 3 en ze mochten beginnen rondlopen en elkaar tikken. Dat rondlopen hadden ze goed begrepen, ietsje TE goed. van het tikken kwam niet veel in huis. Ik heb de kinderen terug geroepen en ben, omdat er zo veel ruzie was, terug naar de klas gegaan. Morgen misschien nog eens proberen.
Toen ik thuis was zag ik dat op mijn kamer mijn ventilator niet meer werkte. Dus heb ik dennis gebeld. Later in de namiddag kwam Sean (de zoon van dennis) samen met 3 vrienden prutsen aan de ventilator. Ze hebben er zeker langer dan een uur over gedaan om op te lossen wat stuk was.
Tegen de avond hebben we dan maar vroeg gegeten want we vertrokken op kaaimannentocht.
Om 19u zijn we opgehaald door dennis en Jerry. Met de 2 jeaps zijn we dan over de grote brug gereden naar een ander district. Via commewijne tot in mariënburg. Hier zijn we uitgestapt en werden we op een bootje gedropt. Dennis, Sharida en Jerry gingen zelf niet mee.
Met een groot bootje werden we de rivier overgebracht. Toen we uitstapten kwam een man ons afhalen en bracht ons naar de kleine bootjes. We werden in een groepje verdeeld en in het bootje geplaatst. Ik zat in een bootje met 5. Sara, Annabelle, Joke, Tine en ik. Het was ondertussen al heel donker geworden. In het begin was het wel een beetje gespannen zitten. we zaten namelijk bijna met ons gat in het water, zo laag was het bootje. Onze bootsman/kaaimanspotter stond van voor met een grote faar op zijn hoofd. We zagen bijna niets, alleen hier en daar wat vuurvliegjes. Dit maakte het wel romantisch. Ook de sterrenhemel was aanwezig, echt prachtig. Maar kaaimannen zagen we nog niet. na een tijdje varen stopte de motor van de boot even en toen dachten we, ja daar moet er eentje zitten. heel zenuwachtig zaten we in de boot want we wisten niet goed waar we naar moesten kijken en wat er dan allemaal ging gebeuren. al fluisterend vroegen we elkaar of iemand al iets zag. Maar helaas, vals alarm. Terug een stukje verder moesten we uitstappen, de boot werd door de bootsmannen getrokken over het gras naar een moeras. Hier zouden we zeker en vast prijs hebben. Terug in het bootje en maar gauw varen dan. hier en daar zagen we in de verte oogjes blinken. Ja hoor, hier zitten de kaaimannen. Het was echt zalig en rustgevend om op een moeras te varen onder een sterrenhemel. Alleen dit al was het geld waard. Maar natuurlijk hoopten we ook een kaaiman te kunnen zien en wie weet zelfs vast te houden. Op een bepaald moment stopt onze boot bij een inham van het moeras. Onze boot kan niet door omdat hij te groot was. De bootsman is op een ander kleiner bootje gestapt en bleef een tijdje weg. De boot kwam terug en inderdaad, er zat een kaaiman en hij was nu gevangen. Iedereen haalde zijn fototoestel boven en wou met de kaaiman op de foto. Eerst werd er natuurlijk een elastiekje rond de bek van het beest gedaan en daarna werd hij voorzichtig doorgegeven zodat iedereen die wou er een foto mee kon maken. Ik ook hoor J
Sara mocht hem uiteindelijk vasthouden om mee aan land te nemen. Daar konden we dan nog een grote groepsfoto maken. We vroegen onze bootsman nog ééntje te vangen zodat we konden zien hoe hij dit deed. Ja hoor, geen probleem! Na weer een eindje varen stopte ons bootje bij een stukje gras. Wij zagen helemaal niets. De bestuurder van de boot, achter ons, liep opeens over de rand van het bootje naar voor, stapte uit in het water (op het gras = niet diep) en wachtte. Plots stak hij zijn hand in het water en haalde er een kaaiman uit !!!! wow, gewoon met zijn blote hand nam hij het beest vast. Een elastiekje er rond en we mochten ook deze even bijhouden. Tine en ik mochten hem vastnemen. Sterk dat zo een beest kan zijn als hij beweegt. Zijn staart sloeg in het rond. Met zn 2tjes hebben we hem wel onder controle kunnen houden. Nu maar weer terug naar de kant. Dan konden we de beestjes nog eens goed bekijken en de laatste fotos maken.
Toen we terug aan land waren en alles aan elkaar hadden verteld vroegen we de mannen om de beesten weer vrij te laten. We hadden namelijk gehoord dat ze deze kaaimannen niet meer vrij lieten en gewoon gingen opeten. Dat wilden we toch niet. ook al zijn het wilde dieren, we vonden ze zo lief dat ze hun vrijheid wel terug mochten hebben. De mannen vertelden ons dat zij ze morgen wel weer terug gingen vrijlaten op de plek waar ze gevangen waren. Jaja morgen vrijlaten . Dat geloofden we allemaal. Hehe. Toen kwam het volgende excuus; we krijgen het elastiekje niet los en hebben geen mes of schaar om het over te knippen, we doen het dadelijk wel. Jong toch, denken die nu echt dat wij zo dom waren inne pakte haar haarspeldje en vroeg of ze het dan zelf mocht losmaken. Ik hield de bek dicht en zij prutste het elastiekje los. Daarna hebben we de beestjes in het gras gezet zodat ze zelf in het moeras konden lopen. Yes, kaaimannen bevrijd.
Hierna kregen we nog drinken aangeboden, koffie, thee, parbo bier, na een gezellige babbel hebben we de grote boot terug genomen naar de overkant van de rivier waar Dennis, Sharida en Jerry ons stonden op te wachten. Ook hier weer vertelden we alles wat we gezien hadden en hoe spectaculair het was geweest. Op onze terugweg moesten we weer de hele grote brug over. Op het topje van de brug zag je de hele stad vol lichtjes. Waaaaaaaaw, echt een prachtig zicht. Een dikke afsluiter van onze leuke avond. Terug thuis kropen we allemaal snel ons bedje in want het was toch een vermoeiende avond geweest.
Gisteren had ik verschillende keren geprobeerd om mevr. Vlijter te bereiken. Zij ging mijn namelijk bellen om te zeggen als ze een college had kunnen regelen op het CPI maar ik had de hele dag niets van haar gehoord. Ook ik kreeg geen contact met haar dus ging ik er maar vanuit dat er niets geregeld was. Deze morgen werd ik door inne wakker gemaakt om half 10. Sanne had tegen haar gezegd (deze morgen om half 7) dat ze om half 11 op het CPI moest zijn om met hun begeleidster de stage te bespreken. Ook vertelde inne mij dat Sanne iets had vermeld over mij. Toen ik vroeg wat het dan was zei ze fijn, dat weet ik niet, ik sliep nog half. Godverdomme, daar kan ik het nu toch wel van krijgen. Dan is er misschien wel belangrijke informatie over wat ik moet of niet moet doen en dan weet ze niet eens wat het is. daar kon ik even niet tegen en ze wist dit al van half 7 en ze komt pas tegen half 10 iets zeggen. Ik was echt lastig toen. Ik ben gewoon thuis gebleven en heb nog wat voor mijn blog gewerkt en voor school.
Namiddag was het luieren, we hebben niet veel gedaan.
Tegen de avond waren we uitgenodigd om bij Chris en Michiel iets te gaan drinken en dan van daaruit door op stap gaan. Chris en michiel zijn nog 2 gasten van de KHLim die hun stage hier in Suriname doen. Toen de mannen de fles bier al op hadden was het tijd om bij te halen. Chris en inne gingen naar de chinees. Plots kregen we een berichtje dat ze op een verjaardagsfeestje zaten?!? He?
Chris is ons komen halen. Samen met iedereen zijn we gewoon bij vreemden (voor ons dan toch) uitgenodigd. Er was 1 vrouw bij waar Chris nu zijn stage mee doet hier in Suriname. Daarmee dat hij uitgenodigd werd en wij mochten gewoon mee. Met heel de bende zaten we daar de hele avond lang. Het was echt gezellig. Na iets te drinken aangeboden te krijgen, rum cola, kwamen ook de hapjes rond. Wij dachten allemaal; Oh neee, niet weer pikant eten!!! Maar nee hoor, het waren gewone snacks gelijk wij ze hier in België ook kennen. Nootjes, kaasblokjes, chocolaatjes, hmmm lekker. Tegen 2u zijn we dan met zn 6 in de taxi gestapt en zijn we naar La caff verder gegaan. Daar zaten die van Brussel al te feesten. Nog een uurtje of 2 goed gedanst zijn Sanne en ik dan richting huiswaarts en stilletjes in het bedje gekropen. Jonathan, inne en nog een meisje van brussel zijn met Chris en michiel naar hun thuis gegaan voor de after party, maar ik wed dat toen ze daar thuis zijn aangekomen dat ze allemaal hun bed zijn ingekropen. Ze waren nogal zat.
Deze morgen werd ik wakker gebeld door yves. Een leuk en verrassend telefoontje. Het was echt fijn om zijn stem te horen en om zo wakker te worden J ik ben dus heel blij opgestaan en heb lekker ontbeten. Sanne en ik zijn tegen de middag naar t vat geweest. Nog eens mailtjes checken enz even later kregen we telefoon dat inne en jonathan gingen zwemmen in het krasnapolski hotel. chris belde ook om te vragen waar wij zaten want hij was aan de waterkant aan het wandelen/ontnuchteren. Tegen 15u zijn Sanne, Chris en ik dan naar de mc donalds geweest om iets te eten. Terug thuis aangekomen is Sanne gaan slapen. Ik heb dan eventjes ons huisje nog eens gedweild want het zag weer niet uit. Tegen de avond heb ik eten gemaakt en hebben we voor het slapen gaan een filmpje gekeken.
Ik was weer eens vroeg opgestaan, even uitgekeerd en heb mij toen achter de computer gezet.
Het was de bedoeling dat we vandaag zouden gaan fietsen. Natuurlijk lag iedereen nog de hele voormiddag in hun bed dus fietsen komt vandaag niet in huis. Tegen de middag heb ik soep gekookt.
Iedereen heeft er s middags lekker van kunnen genieten en er was zelfs nog genoeg over om vanavond, als de meisjes van gent terug uit Galibi zijn, nog eens van te eten. De hele namiddag is er niet veel gebeurd. Nog wat op de computer gezeten uit verveling, geluierd de anderen zijn terug hun bed in gekropen. In de late namiddag zijn de meisjes van gent terug gekomen. Ineens weer wat meer drukte en lawaai. Ik heb het wel gemist zo het lachen en zeveren, en gewoon terug leven in huis. Want met iedereen die altijd maar slaapt is het maar stilletjes. Maar goed. Ik ben nog maar eens begonnen met eten klaarmaken. Hierna ben ik even alleen op mijn kamer gaan zitten. eventjes tijd voor mezelf. Ik heb nog geprobeerd te werken voor school omdat ik binnenkort weer controle heb door mevr. Vlijter. Uiteindelijk is er niet veel uit de bus gekomen. Ik had al aan mensen gevraagd of ze mij konden helpen met ideetjes te geven, maar er kwam niet veel uit de bus. Ik ben dan maar vroeg mijn bedje in gekropen.
Vandaag weer naar school. Inne kwam toch nog een keertje mee om dan in mijn klasje te observeren. Mijn juf gaf een waarneming over kleren. Ze had verschillende kledingsstukken bij om te tonen en liet zelfs de kleuters mee participeren. Een toch wel geslaagde les vond ik. Na de pauze was het tijd om de werkjes af te werken. Ik moest nog met een groepje stempelen over de groenten zodat elke kleuter dit werkje in zijn schriftje had staan.
Inne is met een groepje gaan kleuren en we hebben nog een laatste keer met zoutdeeg gespeeld.
Na de middagben ik naar het internetcafé gegaan om prentjes op te zoeken dat bij mijn verhaaltje zou passen dat ik morgen moet geven tijdens de controle van mevr. Vlijter. Helaas heb ik niet veel kunnen vinden. Dan maar creatief wezen en er een dramatisatie van maken. Ik heb de hele namiddag zitten nadenken hoe ik dit verhaal kon uitbeelden zonder mijn personage te verliezen, welke materialen ik hiervoor zou nodig hebben, veel werk toch, voor een stom klein verhaaltje.
Tegen de avond was het de bedoeling iets te gaan drinken aan de waterkant. Ik ben niet mee geweest. Iedereen wou met de fiets gaan maar er was één fiets te kort. Ik ben dan thuis gebleven, ik moest toch nog even mijn verhaal inoefenen dat ik ga dramatiseren voor de kleuters. Na het inoefenen ben ik rustig mijn bedje in gekropen en ben ik gaan slapen.
Vandaag kwam mevr. Vlijter op school om een les van mij bij te wonen. Dus dikke controle.
Het enige wat er niet geregeld was, was wanneer ik mijn lesje nu moest geven want er stonden ook nog 2 ander studenten van het CPI die vandaag controle moesten hebben van mevr. Vlijter.
Eerst ging 1 studente een theorielesje geven, hierna zou ik mijn verhaal geven en zou zij weer een muzieklesje geven. En dit allemaal voor de pauze.
Ik heb mijn verhaaltje gedramatiseerd. Het was iets nieuw voor de kleuters. Ze waren er duidelijk niet mee vertrouwd. Het was een moeilijk verhaaltje om te dramatiseren maar ik vind toch dat ik het niet slecht gedaan heb. Het duurde misschien inderdaad iets te lang, gelijk mevr. Vlijter mij opmerkte tussen de pauze, maar ik heb de kleuters tussenin altijd terug kunnen betrekken bij het verhaal door veel interactie te zoeken.
Na de middag heb ik weer niet veel gedaan buiten gewerkt voor stage, morgen heb ik nog een dag controle. Mevr. Vlijter wil mij toch verschillende activiteiten zien doen om een beter objectief beeld van mij te krijgen om mij dan ook beter te beoordelen. Inne en Sanne hebben maar 1 activiteitje moeten doen en dat was voor hun mentor al genoeg. Gelukzakken. Pfff, dus ik maar weer werken voor stage. Ik had al aan iedereen gevraagd om mij een beetje te helpen, een idee te geven of zo. Maar de meesten hadden het te druk of geen zin om te helpen. Ik was echt slecht gezind. Uiteindelijk heb ik mama gebeld via skype. Ik kon toen even alles vertellen wat er op mijn maag lag en met een paar ideetjes was ik weer vertrokken om een goede voorbereiding te maken. Ik zag het weer helemaal positief in. Ik ben gaan kopiëren en had uiteindelijk alles klaar om morgen mijn stage dag te starten. s Avonds heb ik nog even met inne en jonathan boven een stukje film gezien, maar ik ben halfweg gestopt om toch op tijd te gaan slapen.
Vroeg opgestaan en heel positief naar school gegaan. Er kon echt niets mislopen dacht ik zo. Maar toch. ook al is het niet te geloven maar soms gaan echt de meest simpelste activiteiten in rook op. Ook vandaag had ik dus weer controle van mevr vlijter. Ik moest een kleine activiteit geven, een bewegingsactiviteit maar geen gymles, eerder in de vorm van een kringspelletje. Een spelles noemen ze dat hier in suriname. Ik nam de kinderen rustig uit de klas, alles verliep goed. mevr. Vlijter zei dat ik best op het gymterrein kon gaan staan, een groot grasveld dus. Daar had ik al een beetje schrik voor omdat ik weet dat van de moment de kleuters daar op komen, ze zo wild worden dat je ze niet meer in de hand hebt. Maar ook hier ging het prima bij mij. Ikzelf was verrast. Ik begon met mijn inleiding hoofd schouders knie en teen-liedje. Alle kleuters deden volle overtuiging mee. Waw! Hoe kan het hier nu nog mis gaan?! Ja dat kan ik u nu wel vertellen. Pfff. Ik vroeg de kleuters handjes te geven en nam zelf de kleuter van het einde van de rij bij de hand. Ik stapte langzaam in een boog naar de kleuter die in het begin van de rij stond. Zo maakte ik een kring. Eenmaal in de kring liep het mis. Ik kon mijn uitleg niet meer geven, ze waren de aandacht verloren, ze werden wild en duwde elkaar, als je op 1 kleuter reageerde begon de andere iets uit te spoken, echt een ramp. Ik probeerde mijn lesje te geven en deed overdreven enthousiast maar niets hielp. Uiteindelijk heb ik het opgegeven en de kinderen terug naar de kant gestuurd om terug naar de klas te gaan. Ik was echt teleurgesteld. Op het einde van de dag kreeg ik dus ook alleen maar de negatieve punten te horen van mevr. Vlijter wat natuurlijk niet fijn is. maar dit doet ze nu eenmaal altijd. Geen opkikkertjes of sterke punten geven, alleen maar werkpunten. Met een rotgevoel ben ik dus terug thuis gekomen. Het regende dus ik was onderweg naar huis ook nog eens goed nat geworden. ik besloot een dutje te doen om terug op mijn positieve te komen. Na de middag ben ik met inne gaan winkelen voor de stageschool. We hebben leuke spulletjes gekocht. Blokken, diertjes, autootjes, fantasiemateriaal om leuk in de al dan niet gebruikte hoeken te spelen. Bij het thuiskomen heb ik nog even met mama gebeld via skype en toevallig was ook yves juist bij mijn thuis dus heb ik hem ook even kunnen zien en spreken. Leuk verrast. Tegen de avond zijn we allemaal gaan slapen! allee dat is toch wat Annabelle moest geloven. Zij is namelijk morgen jarig. Voor haar verjaardag gaan we naar berg&dal. Dat is wat zij al weet. Wat ze nog niet weet is dat we nog allerlei kleine verrassinkjes geplant hebben om er een echte ongelooflijke 21ste verjaardag van te maken. Dus tegen middernacht is iedereen terug uit zijn kamer gekomen en hebben we de hele leefruimte versierd met slingers en ballonnen, cake gebakken en opdrachten voorbereid. We hebben kei veel lawaai gemaakt, ballonnen die gesprongen zijn tijdens het opblazen, ik hoop dat ze er niet te veel van gemerkt heeft, anders zou de verrassing minder groot zijn. Na al dit werk zijn we onmiddellijk gaan slapen want om 6u s ochtends moesten we klaar staan om opgepikt te worden voor het vertrek naar berg&dal. De afspraak was dus om 5u15 opstaan om Annabelle wakker te maken. Veel slaap hebben we dus niet meer.
Vandaag is Annabelle jarig, een meisje van gent. We zijn haar s morgens vroeg om 5u13 gaan wekken. De camera klaar, een klein taartje met kaarsjes, zo vielen we de kamer binnen. Met een luid lang zal ze leven-lied werd ze wakker en mocht ze de kaarsjes uitblazen. Hierna werd ze dan geblinddoekt naar de keuken gebracht. De hele ruimte was versierd met zelfgemaakte slingers en ballonnen. Ze was echt verrast en vertelde dat ze niets gehoord had van ons lawaai gisteren.
De ouders van Annabelle hadden een cadeautje aan Sara gegeven dat we op haar verjaardag moesten afgeven. Dus bij deze heeft ze dit ook geopend.
Nu nog vlug ontbijten en vertrekken. We gaan namelijk naar Berg&dal. Het wordt een heel actieve dag. Om 6u stonden we aan het Krasnapolski hotel waar we met een busje moeten gebracht worden naar Berg&dal. Tijdens de rit moest Annabelle opdrachten uitvoeren om zo iedere keer een stukje van de puzzel te verzamelen dat leidt naar haar groot cadeau dat ze krijgt later op de dag.
Van de ene opdracht naar de ander opdracht, de tijd ging snel om. Eens aangekomen en uitgestapt merkte we dat we de eerste daar waren. We kregen ons hutje toegewezen en legde ons onmiddellijk in de hangmatten en ligzetels. De zon werd al lekker warm dus het gaat een hete dag worden. Na een uurtje liggen kwamen ze ons halen voor de kajaktocht. Het is dus zo dat er in Berg&dal een aantal activiteiten gepland zijn voor ons. Ik heb samen met inne een bootje van 2 genomen om te kajakken. Eerst gingen we stroomafwaarts, dat ging vlot. Hierna zijn we naar links gedraaid en gingen we de jungle in. Door takken en slierten manoeuvreerden we ons een weg. Heel mooi om te zien maar moeilijk om te kajakken. Zeker als de persoon waar ge mee in een bootje zit niet weet wat vooruit, achteruit of stoppen betekend met kajakken. Dus met een paar botsingen tegen anderen en 2 keer met onze snuit van de boot vast gezeten te hebben in de wildernis zijn we toch heen en terug geraakt. Stroomopwaarts was zwaar. Inne was al moe en had geen kracht meer om deftig te peddelen. Dus dag ging van eens links en eens rechts en veel pauze tussenin dus ik achterin extra veel werk, moeite om gelijk te peddelen met inne enz maar goed. we zijn er geraakt. Hierna ben ik even gaan uitrusten op de ligzetel. Nog niet lang hierna werden we al opnieuw opgehaald voor de volgende activiteit. De dead ride, kabelglijden op hoogte van boom tot boom en uiteindelijk ook helemaal over de suriname rivier op een hoogte van 45m. hmm, jah, euhm J
We werden gebracht tot aan een hut waar we ons klim/hang-materiaal moesten aandoen, allemaal riemen rond uw poep en buik gespannen. Amai, zo geweldig zat dat toch niet hoor. Maar goed. verder kregen we eerst een testritje. We werden aan een kabel gespannen die niet hoger was dan 2m en hier werd ons uitgelegd hoe we ons moesten houden, hoe we moesten remmen, hoe we moesten peddelen als we stilgevallen waren. Iedereen was geslaagd voor de testrit en we mochten dus verder. Samen met nog 3 begeleiders en een Nederlands koppel konden we op pad. Even te voet een stukje om hoog, dan de boom in klimmen en op een platvorm gaan staan, vastklikken en vertrekken maar. Met toch enige spanning verliep de eerste rit vrij goed. het was dan ook maar eentje van niveau 1. De volgende was niveau 2. Dat wil zeggen dat het een iets langere kabelrit is, iets steiler en je moet dus iets harder afremmen op het einde. Hmhm. Ook deze verliep goed. en zo kwamen we, jaja, bij niveau 3. Nog maar iets hoger, iets steiler, iets harder, enz.
Na een tijdje waren we het al gewoon en was het echt amuseren. Tot op het moment dat we allemaal op één groot platform stonden en de rivier onder ons zagen. Slik. Hier moesten we over glijden op een hoogte van 45m en een snelheid van god-weet-hoeveel. Er was geen weg meer terug. Met de nodige mentale voorbereiding werd ik vastgekoppeld aan de kabel. De begeleider vertelde nog: zie je die witte boom aan de overkant, als je daar bent moet je beginnen afremmen. Euhm. Jah, ik zag in de verte inderdaad een witte boom tussen honderden andere bomen super dicht op elkaar geperst. Pffff. Ok dan maar. Met een luid geschreeuw ben ik dan toch maar vertrokken. Oh mijn god, dat was echt een wilde rit. Aangekomen op het platform aan de overkant kon ik bijna niet meer op mijn benen staan, ik was helemaal aan het beven, de tranen stonden in mijn ogen, echt niet normaal. Maar ik heb het overleefd. Na toch wel een pauze van een paar minuutjes ben ik verder gegaan naar de volgende kabelritjes die nu helemaal niets meer voorstelde na dat je deze oversteek had gedaan. De begeleiders kwamen als laatste aan. Dat zijn toch echt juist apen. Ze lieten hun handen los, draaide zich ondersteboven en zo gingen ze aan de kabel glijden. Amai seg.
Vanuit de laatste boom mochten we naar beneden klimmen en werden we met een bootje terug naar de overkant gebracht naar ons hutje en onze spullen. Eventjes uitblazen en dan werden we weeral op een bootje gezet. Een stukje varen over de rivier en dan stopte we bij een mooi resort waar we lekker mochten gaan eten. Na het heerlijk buffet hadden we nog tijd over om wat rond te wandelen en te genieten van het zonnetje voor de boot ons terug kwam oppikken.
In de namiddag stond er nog een wandeltocht op het programma. Een wandeltocht met een gids die ons de historie van berg&dal ging uitleggen. Met een toch wel grote groep zijn we de berg op gewandeld. Er werd om de 10m gestopt om te vertellen over heeeeeeel veel dingen die totaaaaal niet meer zichtbaar waren op de berg. We moesten dan ook nog eens heel traag wandelen want er waren oudere mensen bij die bijna de berg niet meer opgeraakte. Een uur hebben we getaffeld om boven te geraken. Wel een prachtig uitzicht gezien en weer wat fotos gemaakt en toen begon de afdaling. Vrij steil naar beneden en ook dit ging verschrikkelijk langzaam. Uiteindelijk hebben we ons moeten haasten toen we beneden aankwamen want we moesten op tijd terug in de stad zijn voor het cadeau van Annabelle. De laatste opdrachtjes werden nog gedaan en thuis kreeg ze het laatste puzzelstukje waardoor ze mocht raden wat haar cadeau was. Een beurt bij de kapper !
Annabelle was al een paar dagen aan het zagen dat ze graag naar de kapper wou gaan om haar haar te stijlen. Ze heeft namelijk echt een kroezelkopje. Na het opfrissen en het deftig kleden om uit te gaan later op de avond zijn we eerst naar de kapper gegaan. En zitten we in suriname of zitten we niet in suriname. Hehe we hebben het wel geweten. Natuurlijk was die kapper nergens te bespeuren. Het kapsalon dat normaal altijd tot s avonds laat open is, was juist vandaag op Annabelle haar verjaardag gesloten. Toch was ze blij met het cadeau en zou ze dan morgen nog wel eens terug komen. Dan maar door om nog iets te gaan eten. Het werd pizza bij de pizzaboys. niet echt één van mijn favoriete plekjes om te eten, maar ja ik volg de rest. Na het eten zijn we nog gezellig iets gaan drinken aan de waterkant. Bij het naar huis wandelen zagen we 2 nogal dikke negerinnen met elkaar vechten. Ze trokken aan elkaars haren, sloegen elkaar echt hard, waren constant elkaar aan het uitschelden, ze gooide zelfs met bierflessen en stoelen naar elkaar. Er stond kei veel volk rond te kijken, geen enkele man durfde tussenkomen. Na eventjes piepen zijn we toch maar door gegaan want het ging er echt wild aan toe. hierna zijn we lekker ons bedje in gekropen.
