Cricket is na voetbal de meest populaire sport ter wereld en is vooral geliefd in de landen van het Gemenebest. Geen wonder dus dat de Engelse pensionnaires indertijd hun geliefkoosde spel in het klooster van Tildonk introduceerden.

Alhoewel... men heeft recent achterhaald dat cricket enkele eeuwen geleden vanuit Vlaanderen naar Engeland geëxporteerd werd, net als golf trouwens!
http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7919429.stm

De gemeente Tildonk vroeg in 1849 om twee barelen op te richten op de steenweg van Wespelaar naar Winksele die Tildonk passeerde. Deze weg was gekasseid over een afstand van 3 km op kosten van Albert Marnef, bewoner van het kasteel te Wespelaar en eigenaar van de Leuvense brouwerijen Artois.
Bij de eerste bareel zou men 2/5de en bij de tweede 1/5de van het tolrecht van de provinciale barelen vragen. Met dien verstande dat de wagens en paarden van Albert Marnef zouden uitgesloten blijven van deze tolheffing, zoals trouwens bij de aanleg van de weg was overeengekomen. Tildonk stelde bovendien tolvrijdom voor, voor de inwoners van Winksele en Tildonk, maar daarmee kon Winksele niet akkoord gaan "omdat men dan zelfs niet in staat was om de kosten van de verlichting en van de tolontvanger ermee betaald te krijgen".

Weliswaar gedateerde tekst maar toch genoeg interessant om hieronder te vernemen hoe bijna alle plaatsnamen alhier hun oorsprong vinden in de natuur. Lees dus even mee in: Carnoy A., 'De plaatsnamen van de Brusselsche Omgeving', Verslagen en Mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie, 1928, 364-392.  (dbnl) 

Niet alle kleine straatjes en zijwegjes hadden vroeger een eigen naam. Administratief vormde dat mettertijd een probleem. Onder andere de Belgische Posterijen eisten op zeker ogenblik  dat aan iedere  bestemmeling een postadres gekoppeld was.  
Dat was dus bijlange niet altijd het geval en men schreef dan maar iets zoals  "Afgezonderd" of "Afgezonderdestraat", benamingen die je nadien ziet opduiken in een aantal andere documenten. Ook daar waar je het niet echt verwacht...

De Leuvense studenten zakten graag af naar Tildonk in de beginjaren van de 20ste eeuw. De omgeving van Tildonk-sas (de Maritime!) was geliefkoosd terrein. Maar ook in het dorp mochten ze zich graag vertonen. Café Congo met de vele dochters Lens was pleisterplaats van de walen, café Alpia werd dan weer druk bezocht door de vlamingen. En meer dan eens zat het er bovenarms tegen tussen de twee groepen en zetten ze het dorp in rep en roer.

In 'Ons Leven' van 24 januari 1914, orgaan van de vlaamse studenten, lazen we volgend plezierig stukje waarin de protagonisten meer oog hebben voor het schoon vrouwvolk dan voor de gebrachte muziekuitvoering...

Onlangs stootten we op een artikel in de Nederlandsche Staats Courant van 7 augustus 1850. Eigenlijk betrof het een lange lijst opgesteld door het Nederlandse Ministerie van Koloniën en verspreid over meerdere bladzijden van de krant, met de staat der nalatenschappen van overleden (hoogstwaarschijnlijk gesneuvelde) onderofficieren en andere manschappen van de landmacht in de toenmalige Nederlandse kolonie Oost-Indië (nu Indonesië).

En wie duikt er op tussen al die namen: ene ENGELBOS Gaspard Guillaume, geboorteplaats Tieldonk, geboren op 25 april 1823, zoon van Petrus en Theresia Enselus, laatste verblijfplaats Gent, die met het schip genaamd “Pieter Florisz” op 22 april 1846 als soldaat vanuit Nederland was vertrokken. Overleden op 3 mei 1848 te Soerabaja als cavalerist, lezen we er verder.(1)

Zijn nalatenschap bedroeg amper drieënhalf gulden, geldsom die zijn erfgenamen moesten terugvorderen bij het Departement van Kolonien in Nederland.(2)

Zoals dikwijls het geval was, werden de namen in zulke lijsten ietwat verhaspeld. Maar we vonden hem snel terug in Tildonk, wezende Gaspar Gielielmus ENGELBORGHS, geboren op 22 april 1823, zoon van Petrus Engelborghs en Anna Maria Theresia ANGELUS.

Werd hij verlokt door het avontuur, of, wat aannemelijker lijkt, was het om de armoede van alhier te ontvluchten dat hij het soldatenplunje aantrok en naar den vreemde afreisde? Wie zal het nu nog kunnen zeggen...

Zijn avontuur duurde nauwelijks twee jaar. Zijn leven was kort, slechts 25 werd hij…

“ Verleden jaar in October zijn er op nen laten avond 1100 vluchtelingen van Meenen en omstreken met pak en zak in ’t klooster toegekomen. Tien dagen lang hebben de Zusters ze geherbergd. Zij kregen viermaal daags te eten. Toen hebben de komiteiten ze over de nabijliggende dorpen verspreid. Dertien families nochtans zijn in ’t klooster gebleven; zij wonen in ’t externaat en op het pachthof.”

’t Kanton Haacht onder de Wapens, kosteloos Frontblad voor de soldaten van het kanton Haacht, nr. 2, oktober 1917.


"Rond de 500 uitwijkelingen van Meenen en omstreken zijn hier op einde van October 1916 aangekomen. Het waren meestal arme lieden. Hunne erbarmelijke staat boezemde medelijden in. Dadelijk heeft de gemeente overheid en het bestuur van het lokaal komiteit het noodige gedaan om aan die lieden woning en onderkomen te bezorgen. Dit liep niet gemakkelijk van stapel daar er niet veel huizen op de gemeente zijn en er verscheidene in de vlammen waren opgegaan.
Doch de Eerweerde Zusters hebben zich hier wederom verdienstelijk gemaakt. De eerste nacht hebben zij aan al die lieden onderkomen gegeven in de verschillige afhankelijkheden van het klooster, en voor hen die later geene woning konden vinden hebben zij hunne ruime schoollokalen afgestaan. Buiten een zestigtal zusters van Roeselaere hebben zij nog een tachtigtal personen opgenomen.
Al de vluchtelingen hebben ook ruim deel  genomen aan den steun van allerlei aard hun door het komiteit bezorgd. Daarenboven hebben zij aan geldelijke onderstand eene som gekregen welke bijna 300.000 frcs. bereikt. Hun geestelijk welzijn is ook ieverig ter herte genomen."

Pastoor Victor Praets, Kort verslag, 25/4/1919 - (Aartsbisschoppelijk archief Mechelen - Pastoorsverslagen)

De vluchtelingenfamile Van Damme uit Menen

(L>R) boven: Leon Van Damme, Henri Van Damme, Julien Van Damme; midden: ?, Rachelle Van Damme, de vader: Emile Gustaaf Van Damme (weduwnaar van Alexandrine-Josephine Roelens, °Halluin 16/6/1859, +Menen 15/9/1923), Romanie Van Damme, Amedee Van Damme, Marie Van Damme; kind: ?
Julien Van Damme (zie het kruisje) trouwde met de Tildonkse Roos Moelants en bleef aldus in Tildonk plakken. Het gezin vestigde zich in de Sussenhoek.

Maria Pype was eveneens een Menense vluchtelinge die na haar huwelijk met Frans Moelants in Tildonk bleef wonen. Frans was trouwens een schoonbroer van voornoemde Julien Van Damme.

Het benieuwt ons of nog andere vluchtelingen alhier na de oorlog hun nieuwe thuis vonden.

(foto: Rachelle Van Damme - dochter van Julien Van Damme)