De voorbije week ben ik op hotel geweest bij mijn broer. Ja, op hotel want zo voelde het echt. Een leuk voordeel hier was, ik moest geen 100% toeslag betalen omdat ik single ben! Gewoon even niks dat moest, enkel maar ontvangen wat me werd aangeboden. Een zalig bed, elke morgen een lekker stevig ontbijt, overheerlijke koffie en fijn gezelschap. Het avondeten werd merendeels geserveerd door gastvrije vriendinnen die toch een beetje bezorgd waren en me hadden uitgenodigd. Je kikkert er zo van op om even gedragen te worden. Ik weet weer hoe ik kan genieten van eten en hoe belangrijk het is om er ook tijd voor te nemen. Het varken in mij is weer helemaal terug! En, ik ben er een klein beetje ronder van geworden. Joepie! Bijna een volwaardige 'S'! Voelt zo behaaglijk aan... nu is er nog meer 'ik' om van te houden. Misschien is het de leeftijd die hier een rol speelt maar ik vind het niet meer zo nodig om heel strak te staan. Ook hoeven de kleedjes niet telkens naar de naaister om er een kindermaatje van te maken. Eigenlijk vind ik vrouwen van mijn leeftijd doorgaans heel aantrekkelijk. Ze dragen iets kostbaars van het leven met zich mee. Gaat daar het lampje van de 'mindswitch' branden?
Ik ben ook terug aan het sporten. Het is nog een beetje puzzelen met de energie maar stap voor stap komen we weer op het juiste spoor. Deze time-out heeft me nog maar eens wat dichter bij de essentie van het leven gebracht. Wanneer ik gisteren van de sportclub terug naar huis wandelde leek het alsof ik op een wolkje liep. Een zachte glimlach rond mijn mond. Lopen langs het spoor in de schemeravond... met nog de warme gloed van de sauna in mijn botten. Ik voelde me zo op mijn plek in mijn eigen huid.
Thuis was het nog even stil... De kinderen waren samen met papa naar oma om wafels te gaan eten. Jaarlijkse traditie. Toch maar even gebeld of ze al onderweg waren. 'Doe maar rustig, ze zitten nog voor een film.' Dat gaf me de mogelijkheid om boodschappen te doen. Veel had ik niet nodig. Door bij mijn broer te logeren heb ik een nieuwe manier van tijd besteden ontdekt. Hij kookt vaak met diepvriesproducten waardoor je altijd iets in huis hebt en je de dag zelf kan kiezen wat er op je bord terechtkomt. Wat handig vond ik dat! Geen gedoe meer om na het werk nog te 'moeten' winkelen. Je shopt gewoon in je vriezer. Dus dat is voor deze week al een leuke energiebesparing.
Buitengekomen op de parking zag ik mensen hun boodschappen inladen. Opeens bekroop er mij een gek, verlangend gevoel. Het had te maken met het jonge koppel dat alles kibbelend in de auto kieperde. Er was iets dat me enorm triggerde... ik bestudeerde hen in het voorbijgaan en zocht naar het gevoel dat hier sprak. Plots werd het me duidelijk. Het was het kibbelen dat ik zo leuk vond en soms wel eens mis. De woordenwisseling die je hebt met iemand waarvan je weet dat dit gewoon even kan en je er seffens wel weer terug om lacht en eindigt in een liefdevolle omhelzing. Tja, dat zijn zo van die momenten... De wandeling naar huis werd gevuld met melancholische gedachten. Zelfs als je wel in je vel zit kan dit je onverwachts overvallen. Misschien heeft het te maken met de periode van het jaar. Het snel donker zijn. De behoefte om je te nestelen bij kaarslicht. En als je wil kan je in dit gevoel helemaal wegkwijnen. Het is één van de valkuilen van het singleschap. Vorig jaar zou ik nog diep gevallen zijn maar nu draaide ik me even om en zei al glimlachend tegen het zwarte gat; 'Niet meer met deze meid hoor!' en ging fier verder.
Tijd voor meer 'IK'
