Vandaag was het een "joepiiiee" dag! Als je het eerste lesuur met Aardrijkskunde van Mr. Jacobs begint is dat eigenlijk wel altijd zo, maar het 2e lesuur was een film bekijken van 'The Canterbury Tales' en het 3e studiekeuze begeleiding. Ik was vandaag trouwens ook heel tevreden over mijn outfitje Het laatste lesuur (Wiskunde) was wel afzien maarrr, daarna heb ik hele leuke tijd gehad in het park. Vol madeliefjes en ijsjes en mmh..!! Eneuh.. Speciaal voor Sarah met wie ik deze ochtend dit moment deelde:
* "Parleley, parlelellyleloooo, par le nee, partner, par... snip, parsley... * "Parley?" * "That's the one. Parley. Parley. * "Parley? Damn to the depths whatever man what thought of 'Parley'." * "That would be the French."
.."You may see me only as a drunken, vice-ridden gnome whose friends are just pimps and girls from the brothels. But I know about art and love, if only because I long for it with every fiber of my being."
Er was eens een familie waarvan elke zoon/dochter in het huwelijk trad. Enkel de jongste zoon weigerde een relatie aan te gaan ookal stonden alle meisjes van het dorp te wachten tot hij iemand zou uitkiezen. Samen met zijn losbandige vrienden beschouwde hij zichzelf als vrijgezel voor het leven. Hij wou gewoon plezier maken. Er was een drang om verliefd te worden, maar verliefd blijven was een andere zaak dus; flirten was de boodschap. Hier kwam echter verandering in na een bijzondere ontmoeting op één van de zovele concerten die hij bezocht. Hij besefte nu dat deze verliefdheid kon blijven duren. En het zou blijven duren. Duurder dan verliefdheid of plezier. Leuker dan vrijgezel. Verliefd op het leven. Leven met haar. Nog lang en gelukkig
Ok en nu dus tegoei, speciaal voor die Martini Baby met haar flatterende reactie op het probeersel. Het is dus, zoals eerder vermeld, maandag 30 april en ik open officieel mijn eerste blogproject. Aangezien ik juist ben opgestaan en ik vandaag nog geen vliegende schotels of rare wezentjes met een antenne heb gezien en dit dus best wel eens een oersaaie blog zou kunnen worden zal ik maar wat schrijven over al mijn fantastische belevenissen van gisteren zeker? Ik ga echter nog even vermelden dat ik hoop het woord "immers" veel te gebruiken aangezien dat mijn in het oog springende trademark is. (he Sarah) Terug over naar de rode draad van mijn startersblogje... (draad!! ) Op zondag 29 april kwam er op gewelddadige wijze bijna een einde aan mijn vreugdige tienerleventje doordat ik werd vertrappeld door een meute losgeslagen metals op een concert in "den AB". Maar die overmoedige, rebelsgestreepte en met klauwen en hoektanden voorziene tigerlily kwam er dankzij een wonderlijk toeval en de mannetjeseekhoorn Squirrel met de schrik van af. Niet dat zo'n bende wilden haar konden/kunnen intimideren (hadden die het even mis) maar omdat die lompe olifant links voor mij op mijn schoenen ging staan en met zijn combat omhulde poot mijn poezelige* voetjes verpletterde. Om nog maar de zwijgen van dieje zot rechts naast mij die het mega intelligente idee had gekregen om een soort van armband vol met stekels in mijn arme arm te planten. Waarschijnlijk kei hard expres om zo'n onschuldig kind als ik weg te werken en zich zo een weg naar de voorste rijen te banen. Na een dodelijke blik van de tijger hield hij daar onmiddellijk mee op. Misschien, allerliefste lezer, kan u zich voorstellen hoe een 1.58m groot meisje zich tussen die worstelende beesten voelt? Indien ja, leest u dan verder. Na een lichte aanval van paniek ( al moet ik het zelf toegeven ) kwam er een vloed van agressie bij mij aan de oppervlakte gedreven en beet ik de verdachte personage voor mij in een vlezig stuk in de rug Hij viel op de grond en smeekte mij om genade. Maar ja, u kan het zich wel voorstellen, goed als ik ben, deed ik hem niets en nam zijn plaatsje in, gevolgd door een hele rits van die losgeslagen freaks die blijkbaar net hetzelfde dachten. Gelukkig werkte ook daar de "hulpeloze meisjes" -truc
Vermoeid thuis aangekomen na al dat gebras kroop ik in datzelfde bed waar ik een uurtje geleden ben uitgekropen en dacht nog aan de lieverd die ondanks de overbodige moeite mij in de rug had gedekt. Wat zou ik hém graag terugzien. Ik vraag mij af hoe hij echt is.
Aja, vergeten! Ik moet nog even vermelden dat ik metals echt heeele lieve mensen vind hoor en ze allemaal wil bedanken voor het zalige concert van gisteren, mih.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
