De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
15-01-2017
Winter 2. Frans De Wilde
Komende kerstverheugenis voor kleine kinderen,
die staan met verrukte, geheven gezichtjes
om het jaarlijks wonder
van de hoge hars-geurende boom
met de rustig-brandende, kleurige kaarsjes
de blinkende en klaterende kerstverrassingen.
"Vrede op aarde aan al de mensen van goede wil",
in de vroege avond is het zeer stil,
de luide stad,
een geur van marrons chauds
waait door de vredige straat.
In music-hall, theater en bioscoop
communieert het kijkgrage volk,
zachtjes gaat het oude jaar dood
in een zoete stemming van peperkoeken en pralines,
"gelukkig nieuwjaar saam".
15-01-2017, 00:00
Geschreven door André
14-01-2017
Winter 1. Frans De Wilde
In de wazig-witte winter-smoor,
door de sneeuw-bedolven morgenstraat
rijdt de vroegtram, alle lichten op,
kuis wit bont omkleedt de stoere naaktheid
van de bronzen leeuwendoder.
In het hofje voor de bank,
en het hofje zelf, beeld en plantsoen, fontein,
is een reusachtig schitterend piece-montée,
in zuiver kristallen suiker,
meesterwerk van de kunstvolle suikerbakker winter.
Over de ongerepte blankheid,
langs de deftige huizen waar nog alles slaapt,
gaat een donkere man,
torsend op de schouder een groene dennenboom.
14-01-2017, 00:00
Geschreven door André
13-01-2017
Het wordt weer lente 2. Frans De Wilde
Het wordt weer lente,
tussen het schemerend parkgroen
stoten de wit-gekapte nursen
de witte wagentjes met frisse kinderen,
de jonge zon verguldt het jonge leven.
Het wordt weer lente,
in het sjikke modemagazijn
zet een aardig demoiselleken
in wit-zefieren bloesje met lage decolleté
de winterhoeden voor.
Het wordt weer lente,
ik ruik seringen en geraniums,
de jonge peerkens zijn als boter op de tong,
mijn sigaar rook ik in de tuin,
mijn vrouw zegt: deze maand al drie frank minder licht.
Het wordt weer lente,
Wie heeft dat gezegd?
Wie heeft dat gezien?
Niemand en iedereen.
13-01-2017, 00:00
Geschreven door André
12-01-2017
Het wordt weer lente 1. Frans De Wilde
Het wordt weer lente,
in een buitenherberg
heb ik kinderen gezien in een schommel,
de eersten sinds lange tijd,
zij gierden van pret als zij zwierden
hoog boven de bottende haag.
Het wordt weer lente,
in de zwart-verregende stad
maken de schilders
fluitend als merels op hun hangbrug
met verse verf de gore gevels mooi.
Het wordt weer lente,
in kleine en grote huizen rumoert de grote kuis,
alle ramen open, meiden op de leer,
druk aan het poetsen tonen
rood-gekuite boerendochters hun benen.
Het wordt weer lente,
in de rillige maartse morgen
over de regen-gewassen straat
voeten voorzichtig vroom en fier
de witte eerste-kommuniekantjes.
12-01-2017, 00:00
Geschreven door André
11-01-2017
Ik ben een schelp. Frans De Wilde
Ik ben een schelp uit de eeuwige zee van het al-zijnde,
broos en wit, met tedere tinten der diepten waaruit ik kom,
met de machtige zang der wateren ruisend in mijn hart,
en sourdine.
Ik weet niets van de afgronden die mij schiepen,
ik weet niet welke voetstap mij zal vermorzelen tot stof,
ik weet niet welke wind mij zal delven,
zwaar onder het zand waar ik lig.
Ik ben en blink in de zon,
en de zon is goed, en de geur der wilde kruiden
doordrenkt mijn heimelijkste bouw.
En de zee is schoon en glanst,
en de wolken zijn dansende vrouwen,
en de wind is nog zacht en streelt.
Het is een eeuwige droom,
het is een eeuwige verrukking,
het is een goddelijke al-liefde.
Want ik leef.
11-01-2017, 00:00
Geschreven door André
10-01-2017
Vraag. Frans De Wilde
Zal ik dit hoger leven dragen
alleen in mij,
zal ik het niet geven aan die het vragen
als het schoonste van mij?
Het is zo zwaar en mijn stem ruist, maar
geen bekoring draagt zij voor wie zat
aan 's levens lust zich dronk.
Hoe graag ik schonk
het beste van mijn geest
en het edelste van mijn hart.
Is uw vreugd wel mijn vreugd,
uw smart wel mijn smart,
zal het begrijpen
eindeloos rijpen?
Vrucht die wij delen en samen smaken,
zullen we elkaars diepste heimelijkheid raken,
met handen van liefde, met woorden van licht?
Buig over mij uw gezicht,
zal ik lezen
mijn eigen wezen,
dezelfde lach en dezelfde pijn?
10-01-2017, 00:00
Geschreven door André
09-01-2017
Zangen van de nieuwe mens 4. Frans De Wilde
Broeders laat ons arbeiden,
nog valt er veel te doen,
nog staat de muur der dwaze
vooroordelen hoog.
En menig onzer die het houweel
sloeg in de harde steen
met durvend driftig geweld
zal vallen als steen bij deze taak.
Broeders zo gij wilt de wereld schoon en goed,
maak u zelve tot schone mensen,
uw geest zij een diep-klare bron,
uw hart een tempel vol gezang.
Dat ieder vrij drinke het water der dauw-reine wel,
en elke mens ten offer gaat in de tempel,
de wereld zal zijn een hemels paleis
van licht.
09-01-2017, 00:00
Geschreven door André
04-12-2016
Nocturno 2. Frans De Wilde
De avond liegt. De nacht zal luider liegen,
het is licht, zo licht al waren al de sterren
die aan de hemelen 's nachts de braven weten
opeens gevallen op onze zondige aard.
Want, zonde loopt er in haar kortste rokje,
op hoge hieltjes, luchtig, los en blij,
na het burgerlijk-saai dreinen van die dag
achter gesloten gordijnen.
Er is muziek in de avond, zachte cello's,
die langoureus uitwenen een vreemd lied
of een wiegende tango doet leven
in die lijven driftige dans.
De lust van gedegenereerden,
van buitzoekende avonturiers,
van geringde en geridderde woekeraars,
uit "der frisscher, frohlicher Krieg".
Een broederlijk en zusterlijk zootje, maar,
de zonde, de zonde is zoet.
04-12-2016, 00:00
Geschreven door André
03-12-2016
De schone stad 3. Frans De Wilde
O verre stad zo liet ik aanbiddend-vroom
uw frisse schoonheid om mijn harte schijnen,
O grijze droomster bij de groene Avon,
waar ik geleefd, geliefd heb en geleden
in het droef mysterie van een dubbele dood.
Ik de eigen zielsstrijd stil heb gestreden
door donkere dagen, lief zijt gij me en groot
zoals geen andere zijn, en mijn gedachten
gaan diep-verlangend, dorstend naar uw schoon.
Als zachtjes gaan in zwoele zomernachten,
de ranke reeën naar de wel in het woud.
Langs het ros-bemoste bochtig klimmend pad
ga ik ter hoogte die mij geeft altijd
de stille weelde waar mijn ziel om schreit
de blauwe verten en de grijze stad.
(Avon is een rivier in Engeland)
03-12-2016, 00:00
Geschreven door André
02-12-2016
De schone stad 2. Frans De Wilde
Mij streelt de stilte als het handje van een kind,
de zon weeft goudkant om de beukenhal
hier op de top. Hoor, zoet gezang
gaat plots daar droppelen uit het rein azuur
vult heel de hemel met zilveren klang,
stijgt en verluidt, hoog in het zonnevuur.
Ik ben weer alleen,
mijn oog dwaalt dromend naar de stad beneen,
het ziet straten, pleinen en het ziet ze niet,
want huizen, hoven, vormen lijn en kleur.
Want woud en water, het al te samen vliet
in het gretig oor der ziele tot een keur
van rijke tonen eener symfonie.
Waar harpakkoorden, het juichlied der violen,
der hoornen klaagtoon, cello-melodie
versmelten gaan, en onder voolen
gedempt opruisen tot wie daar in droom
zich wiegen laat op het zingend kleuren-deinen.
02-12-2016, 00:00
Geschreven door André
01-12-2016
De schone stad 1. Frans De Wilde
Door het wolkig waas der nevelen, melken linten
het schemer-krullen van de schouwenrook
vlotten de tonen weg in tere tinten
wordt het een droomland uit een toversprook.
Hoe harmoniëren schoon in de vallei
de leien daken en het heuvelgroen
het zilver der rivier die vrij
zich wendt en windt en na een zoen
aan weide en woud, weer vlucht.
Gelijk een vrouw die om het gelaat
een gouden glimlach, blank en blond ons toetreedt
maar wier schoon lijf zich nimmer nemen laat.
Het is hier zo goed. Hoe dauwig koel en breed
om het hete voorhoofd strijkt de morgenwind,
alle geluid klinkt dof op uit het dal.
01-12-2016, 00:00
Geschreven door André
30-11-2016
Ecce Puer. Frans De Wilde
Zie daar het kind
het blonde
gezonde
rozig
blauw-oogig
lach-graag gezind.
Wie die niet mint
deze donzen wangen
verlangen
wekkend te plukken
veel zoete zoenen
al zachtjes rukken
de rijpe vruchten
der rijke takken
van nooit-arme boom.
Geen gouden droom
maar waar, het kind, dit levend kind
met spartel-handjes
knib-knabbel tandjes
met lichte lachjes
en blijde dagjes.
Op roze voetjes
trippelend vlugjes en zoetjes
met lieve lonkjes
woorden als vonkjes
knetterend-klaar
ondeugend of strelend
schaterend of kwelend
immer waar.
Heel deze bloeiend heerlijkheid
heb ik gegeven
u, eeuwig leven.
Kan ooit een mens
schoner iets geven?
30-11-2016, 00:00
Geschreven door André
29-11-2016
Waar anders. Frans De Wilde
Waar anders zult gij vrede vinden
als in uw eigen hart?
Verhard
tegen het woeden der winden
van het leven
dat nimmer geven
zal
al
wat wij hopen of vragen.
Niet klagen.
Maar zien en wetend bedenken
zal u schenken
de rust, die eeuwige, hoog-stille rust
die u kust
en vrij en licht maakt
als een durende, goddelijke lust.
29-11-2016, 09:29
Geschreven door André
28-11-2016
Serenade. Frans De Wilde
Blond herderinneken
hoor naar mijn bee
wordt mijn zoet minneken
kom met me mee.
Naar mijn grijs huizeken
ter geurige hei
in het schemerig kluizeken
wees het zonneken gij.
Open uw vensterken
bloemige boog
gun mij een gensterken
uit uw blauwe oog.
Blauwer dan het blinkende
vergeet-mij-niet
lachende en winkende
vrolijk als een lied.
Donzig uw velleken
als lammervacht
blij als een belleken
uw stemme lacht.
Vlug vliegt uw voeteken
als het hert in het woud
uw lokken zoeteken
zijn koren-goud.
Room-blanke tandekens
bes-rode mond
wol-warme handekens
borstjes rond.
Van u mijn schoon slaapsterken
droom ik iedere nacht
om u mijn hart-kaapsterken
smeek ik en smacht.
Jent herderinneken
ik min u wees mijn
mijn koninginneken
zult ge eeuwig zijn.
28-11-2016, 00:00
Geschreven door André
27-11-2016
Aan de slaap 7. Frans De Wilde
Arm van ziel en arm van leden
wetend van verleden noch heden
als een korrel graan verloren
in een zee van zwaar rijp koren.
Als een goudstof in de lucht
Als in storm-gesteun een zucht
Als een vlok in het sneeuw-gewemel
Als een stille ster ten hemel.
Als een grasje in de zomerwei
Als een kruidje op de hei
Als een blad in het herfstig woud
Als een vogel tussen hout.
Uit de omarming van vergeten
weer bewust van wil en weten
zal ik te morgen opgestaan
rust-verzoend naar het leven gaan.
27-11-2016, 00:00
Geschreven door André
26-11-2016
Nachtliedje. Frans De Wilde
Het is buiten en het is binnen nacht,
de stilte uit de hemelen lacht,
vreemd en verre, zere en zacht,
alleen de sterren houden de wacht.
Twee zustersterren in de nacht,
vol droeve, droom-deemster-pracht,
beseffen zij hun milde macht,
begrijpen zij deze kalme klacht?
Vaarwel, vaarwel het is al voorbij,
weer roept het leven, u en mij.
26-11-2016, 00:00
Geschreven door André
25-11-2016
Sursum Corda 2. Frans De Wilde
Durven en derven en dulden en dragen
strijden en streven is 's levens gebod,
nimmer vertwijfelen vrezen of vragen,
klaarte van binnen is sterker dan het lot.
Dor ligt het land dat geen regen kwam drenken,
het zonvuur der vreugd schroeit de bloesems der ziel,
het eeuwige schoon kan slechts het lijden ons schenken,
sombere hemel waar het oogst-goud uit viel.
Het zwarte zaad van de nacht geeft ons 's morgens violen,
vrede zal dauwen uit storm en strijd,
eens daalt de droom naar de duisterste holen,
wekt er een mooiere menselijkheid.
25-11-2016, 00:00
Geschreven door André
24-11-2016
Offerande. Frans De Wilde
Ik breng u verse bloemen zielsgeliefde vrouw,
zij bloeien allen kleurig, geurend in mijn hart;
die rode roos der min, gedachten mijner smart,
het lentegroen der hoop, het bronzig loof van rouw.
Een levende offerande op het altaar uwer trouw
waarmee gij het grillig spel van het lot koen hebt getart;
hoezeer met giftige mond de nijd ook heeft gesard,
uw liefde blijft de rots waarop ik scheppend bouw.
Wees wat gij waart, gij kunt niet guller geven
uw lach, uw troostrijk woord, uw zorgen klein en groot,
in het blonde bewegen van uw stil-huiselijk leven.
Wen voor mijn bleek bestaan de dageraad dauwt van dood;
en vindt de zoeker rust, rijk loon voor het rusteloos streven,
drukt gij de afscheidszoen mij zegenend op het hoofd.
24-11-2016, 00:00
Geschreven door André
23-11-2016
Lentelach. Frans De Wilde
Teer-blauw de milde morgenlucht
en wit gewaasd van wolken
die drijven door de dag als dromen blank en bleek.
