Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's.
Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.
29-12-2012
Wens. Frans Weerts
Ik wens dat jij, net als de herders, voor niets hoeft te vrezen, dat je van onrust mag genezen, en dat jij in kinderogen, Gods vrede mag lezen.
Ik wens dat jij, net als de wijzen, je moedig op weg durft bewegen, dat jij iets van je gaven zal geven, en dat jij verbonden met velen, hoopvol zal mogen leven.
Ik wens dat jij, net als Jezus' leerlingen, met moed en inzet mag werken, mensen in nood mag bemerken, en dat jij bij velen, het vertrouwen kan helpen versterken.
Ik wens dat jij in je eigen hart, in het komende jaar, een redder mag wonen, om zo van binnenuit, aan ieder mens, Gods liefde te tonen.
29-12-2012, 10:13
Geschreven door André
28-12-2012
Het Lievevrouwe beeld. Vertelling
In mijn stad hebben wij een zeer mooi begijnhof. Het is rustig gelegen en het water vormt een eilandje rond het begijnhof. De stadsrivier vloeit in een cirkel rond ons begijnhof, en zet haar weg verder voort door de stad. Om het begijnhof te betreden moet je eerst over een brug.Je gaat door de oude poort, en dan zie je een mooi onderhouden grasveld versierd met bloemen en bomen. Rond het grasveld staan de vele witte huisjes en een kerk. In de buurt van het begijnhof is er een meisjesschool. Dagelijks komen de meisjes voorbij het begijnhof om naar de school te gaan en om naar huis terug te keren. Zij horen de begijntjes zingen, zijn zien de begijntjes kantwerken, en soms maken zij een praatje met de begijntjes. Zo leren zij het begijnleven kennen. Zo was er een meisje interesse beginnen te krijgen in het leven als begijntje. Zij was zeer gelovig en had veel gelezen over de begijntjes. Zij sprak erover met haar ouders, haar biechtvader, en met een oud begijntje. En wat God wilt, gebeurt ook. Toen zij achttien jaar was werd zij toegelaten in het begijnhof. Zij was zeer voorbeeldig. Zij bad veel, verzorgde de kerk, en zij gaf les aan kleine meisjes uit de omgeving. Zo is onze begijnhofschool ontstaan. Iedereen was zeer tevreden over haar. Maar zij hielt ook van de natuur. Zij wandelde graag langs het water, en bad zo tot God. Zij genoot van de vogels die zongen in de bomen, en bad zo tot God. Maar toch was het net alsof zij iets zocht. En dan was ook zo. Jaren geleden was er brand geweest in de begijnhofkerk. Een begijntje had het Lievevrouwe beeld nog kunnen redden van het vuur. Maar door al dat gewoel was het beeld zoekgeraakt. En nu zat de kerk zonder Lievevrouwe beeld. Het jonge begijntje hoopte ergens om toevallig het beeld terug te vinden. Het was nu bijna kerstmis. Het begijntje had in de kerk een mooie kerststal gebouwd. Iedereen vond het gewoon prachtig. Ook zij was heel tevreden over haar werk. Zij ging nog even buiten wandelen in Gods natuur en bad. En bad nog. Zij was de tijd vergeten. Het was reeds laat geworden en het werd donker buiten. Zij was een heel eind van het begijnhof en zij vond niet dadelijk de weg in het donker. Vreselijk was dat. De begijhofpoort zou reeds gesloten zijn, en zij zou de middernachtmis moeten missen. Hoe droevig was zij nu. Net alsof zij een slechte vrouw geworden was. Zij huilde en bad tot de Heilige Maagd. Plots zag zij in de verte een man afkomen, en naast de man een jonge vrouw met een baby op de arm. Zij schrok geweldig. Zij had eens gelezen dat Sint-Jozef, de Heilige Maagd Maria en het kindje Jezus, jaarlijks met kerstavond naar onze stad komen. Wat schaamde ons begijntje zich nu. Wat zonden zij nu niet van haar moeten denken? En ja, het waren Jezus, Maria en Jozef op hun jaarlijkse tocht met kerstavond door onze stad. Maria zag ons begijntje, en glimachte: Jij bent een goed mens, zei Maria, wij houden van je. Jij zoekt het Lievevrouwe beeld van de begijnhofkerk? Het ligt hier vlakbij. Zie je die boom die groen gebleven is? In de boomstam is een opening, en daar ligt het beeld. Het begijntje dankte Maria. Maar zij durfte het beeld niet aanraken. Zij liep vlug naar het begijnhof om alles te vertellen. Ineens herkende zij weer de weg. De poort van het begijnhof was nog open. De begijnen hadden haar gemist en waren haar gaan zoeken. Samen met de pastoor gingen zij in processie naar de groengebleven boom. Zij vonden het Lievevrouwe beeld en in processie keerden zij terug naar het begijnhof met het verloren beeld. Zo kon de middernachtmis beginnen. De eerste maal na zovele jaren weer met Onze Lieve Vrouw erbij.
Jaren geleden vertelde een oud begijntje mij het verhaal. Ik heb alles netjes opgeschreven. André
28-12-2012, 14:37
Geschreven door André
Jezus' geboorte. Meester Eckhart
Het is eigen aan Jezus' geboorte, dat zij onophoudelijk gebeurt, met elke keer een nieuw licht, waar zij ook is.
Want het ligt in de aard van de goedheid, dat zij niet anders kan, dan zich uitstorten.
In de grond van ons wezen, vragen wij, werkelijk waar, het Goddelijk licht.
Het Goddelijk licht laten komen, kan alleen maar gebeuren, door middel van Jezus' geboorte, in onszelf laten stromen.
Als je open staat voor de geboorte in jezelf, dan vind je genade en zaligheid, dan vind je troost en waarheid, dan vind je alle gelukzaligheid.
Köln 1326
28-12-2012, 12:07
Geschreven door André
27-12-2012
De haarkapper. Vertelling
In mijn stad heeft elke wijk twee kapperszaken. Eén voor de mannen, en één voor de vrouwen. Bij ons is dat nog gescheiden. De traditie, weet je. Het zijn familie ondernemingen, van vader op zoon of van moeder op dochter. En zij werken nog allemaal op de manier dat zij het van hun ouders geleerd hebben. Maar het haar is mooi gesneden en goed verzorgd, en dat is wat telt. Dicht bij de hoofdkerk woonde er ook een haarkapper. Als jonge knaap bij zijn vader begonnen, had hij een goede zaak opgebouwd. Hij maakte altijd gebruik van natuurlijke produkten uit Engeland. Daar was hij trots op. Hij was zeer sportief en wist veel te vertellen over voetbal en wielrennen. Hij verwachtte veel van het leven, maar weinig is er van uitgekomen. Zijn vrouw vroeg gestorven, niet meer mogen voetballen en nog familiale problemen op de koop toe. Komt daarbij nog de economische onzekerheid, de prijsstijgingen, de politieke warboel waarin wij leven, jaloezie en andere grote kleinigheden die ons leven verdrietig kunnen maken. Op een dag zat ik in de kapperszaak mijn beurt af te wachten. De haarkapper was juist begonnen met een nieuwe klant. Een jongeman die zijn leven op het platteland geruild had voor een leven in de stad. En de haarkapper begon de vertellen over de voordelen van een dorp en de nadelen van de stad. En hij vertelde over de onrechtvaardigheden in de stad. En ook in de wereld. Hij vertelde over de zorgen en het verdriet in zijn leven. Over valsheid, jaloezie en al wat lelijk is. En wat de haarkapper het meest ergerde was, dat God dat allemaal maar toeliet. Als er echt een God was, zou hij dat toch niet toelaten. De jongeman kon daar niet veel op antwoorden. En ja, hij begreep ook niet waarom God dat allemaal toeliet. De haarkapper had zijn werk goed gedaan en de klant tevreden. De jongeman betaalde en vertrok. De jongeman wandelde de straat op en dacht na. Hij kwam op het kerkplein en op de trappen van de hoofdkerk zag hij ineens een oude man zitten. De haren van die man waren verschrikkelijk verwaarloosd, vuil, vies, alles hing in plakkerige klitten bijeen. De jongeman schrok en keerde op zijn stappen terug. Recht naar de haarkapper waar hij juist geweest was. Hij kwam bij de haarkapper binnen en sprak: Haarkappers bestaan niet. Maar, zegde de haarkapper, ik ben toch een haarkapper. Neen, zij bestaan niet, herhaalde de jongeman, ik zag juist op de trappen van de kerk een ouderling met haar zo vuil en vies dat ik walgde. Als er nu echt een haarkapper bestond, dan zou hij dat toch niet toegelaten hebben. Maar, zegde de haarkapper, als hij zich tot mij had gewend, was dat allemaal niet geweest. Daarop antwoordde de jongeman: ja, je zegt het, en als jij je tot God had gewend, was dat ook allemaal niet geweest.
Jaren geleden vertelde een oude man mij dat verhaal. Ik heb alles netjes opgeschreven. André
27-12-2012, 13:26
Geschreven door André
Kijken. Jos vanachter
Kijken met de ogen van een kind, bevrijdt de wereld van zijn zorgen, licht dat wenkt, een dag die nieuw begint, verkondigen de taal van morgen.
Woorden met gevoel voor tederheid, die zachtheid, onschuld doen vermoeden, blijken sterker dan de bitterheid, waarmee geweld en oorlog woeden.
Vieren dat de aarde toekomst heeft, begint met uitgestoken handen, God die zijn zoon vertrouwen geeft, behoedt de hoop van alle landen.
27-12-2012, 08:46
Geschreven door André
26-12-2012
De kluizenaar. Vertelling
Toen mijn stad geboren werd, lagen er rond de stadspoorten nog vele woeste, verwilderde gronden. Het water had zich een weg gebaand, en op een verlaten plek een eilandje gevormd. Op dat eilandje woonde een kluizenaar. Een heilig man. Hij deed de hele dag niets anders dan bidden en God loven. Hij las oude boeken en sprak tot de vogels. Hij leefde van wat God hem op het eiland gaf. Inwoners uit mijn stad kwa- men met een bootje naar hem toe, om naar hem te luisteren. Op een dag kwam de dood naar hem toe, en zei: Je tijd is gekomen, ik moet je komen halen. Maar de kluizenaar antwoordde: Wat, jij durft mij bevelen? Jij laat je omkopen door mensen die bidden, en met jou een overeenkomst willen sluiten. En de dood vertrok. Op een dag kwam Sint-Pieter naar hem toe, en zei: Je tijd is gekomen, ik moet je komen halen. Maar de kluizenaar antwoordde: Wat, jij durft mij bevelen? Jij hebt driemaal Jezus geloochend, en toen kraaide de haan. En Sint-Pieter vertrok. Op een dag kwam Jezus naar hem toe, en zei: Je tijd is gekomen, ik moet je komen halen. Maar de kluizenaar antwoordde: Wat, jij durft mij bevelen? Jij bent van je moeder weggelopen, en jij hebt haar veel verdriet aangedaan. En Jezus vertrok. Op een dag kwam de Heilige Maagd Maria naar hem toe, en zei: Je tijd is gekomen, ik moet je komen halen. Maar de kluizenaar antwoordde: Wat, jij durft mij bevelen? Jij laat je omkopen door mensen die kaarsen branden en voor jou zingen. En de Heilige Maagd Maria vertrok. Op een dag kwam er een kind naar hem toe, en zei: Eerwaarde, ik heb hier een Heilig Boek gekregen, zou jij dat niet willen hebben? Ja, dat boek zou ik zeer graag hebben, dan kan ik God nog meer loven, zei de kluizenaar. En het kind antwoordde: Wil jij dan aan God vragen dat mijn ouders naar de hemel mogen? Dat zal ik zeker doen, zei de kluizenaar, en wil jij ook voor mij bidden? Want ik weet niet of ik anders naar de hemel zal mogen gaan. Dat zal ik zeker doen, zei het kind. Hij gaf de kluizenaar het Heilig Boek en vertrok. Op een dag kwam God naar hem toe, en zei: Je tijd is gekomen, ik moet je komen halen. En de kluizenaar antwoordde: Ik ga met je mee. Jou kan ik niets verwijten en daarbij, ik heb ook gepoogd om iemand om te kopen. En God antwoordde: Ik weet het. Jij deed het om dat kind gelukkig te maken. Normaal mag je niet naar de hemel. Want een heilige die zijn naaste niet vergeeft, verdient de hemel niet. Maar ik heb mij laten omkopen door het kind dat voor jou gebeden heeft. En jij mag mee met mij naar de hemel.
Dit verhaal droomde ik. Ik heb alles netjes opgeschreven. André
26-12-2012, 16:32
Geschreven door André
Kerstliedje. J.H. Leopold
Zij waren de dag moe gegaan, met zwoegen en met gezucht, in de late avond kwamen zij aan, in Bethlehem, het gehucht.
Maria en Jozef liepen tesaam, de donkere straten door, en klopten bij alle mensen aan, en vonden er geen gehoor.
En hadden eindelijk in een dal, hun intrek ingenomen, en zij gebruikten een tochtige stal, als enig onderkomen.
Na angst en noden, waren gerust ingeslapen zij beiden, en ook het kindje was gesust, dat gekomen was met schreien.
Maria lag bij haar jonge kind, gelukkig en uitgeput, en Jozef hielt zijn knikkend hoofd, in de linkerhand gestut.
De engelen zweven met vleugelslag, om hen drieën, het nieuwe gezin, en de driekoningen komen aan, en stappen zachtjes het stalletje in.
1897
26-12-2012, 10:43
Geschreven door André
25-12-2012
Jezus in Vlaanderen. Vertelling deel 2
Maria, Jozef en het kindje Jezus waren aangekomen in de kleine, nabije stad. Hier zouden zij een nieuw bestaan opbouwen. Zij namen hun intrek in het huisje dat hen was toegewezen. Het was klein en met weinig comfort. Maar ja, voor de kerk moest je wat overhebben. Maria zorgde liefdevol voor Jezus. Al snel kwamen er nog enkele kinderen bij. En Maria had nu werk genoeg. Ondertussen werkte Jozef als een slaaf bij de heropbouw van de kerk. De architect van de nieuwe kerk was een Fransmans. En hij kwam met een nieuwe stijl van kerk af. Vroeger hadden de kerken kleine ramen, het was er donker en muurschilderingen versierden de kerk. De sfeer was ingetogen en leidde tot bidden. Maar die Fransmans dacht er anders over.Voor hem moest een kerk heel en al licht zijn. Zoals de hemel één en al klaarte is, moet God's huis op aarde ook één en al licht zijn. Grote ramen zouden alle muren versieren. En de ramen moesten gekleurd zijn, dan waant een gelovige zich dichter bij God. En kan hij beter bidden. Twaalf jaar heeft de bouw van de kerk geduurd, twaalf jaar eer de architect tevreden was. Twaalf jaar van slavernij en leven in armoede voor God. Toen Jezus zes jaar geworden was, mocht hij op kosten van zijn weldoeners gaan studeren in de plaatselijke kerkelijke school. Hij leerde er lezen, schrijven en vooral het woord Gods. Hij was leergierig en leerde snel. Regelmatig bezocht hij de kerkelijke bibliotheek en las er oude werken. Toen Jezus twaalf jaar oud was, waren er grootse feesten ter gelegenheid van de wijding van de nieuwe kerk.Jozef was fier op het werk dat hij verricht had. Maria was blij, want nu zou Jozef meer aan zijn gezondheid kunnen denken. Zij bezochten samen met hun zoon Jezus de nieuwe kerk. Wat was de kerk mooi. Een zee van licht. En schilderijen op de plaatsen waar er geen vensters waren. En die vensters waren allemaal gekleurd. Werkelijk heel mooi. Zij waren er erg door getroffen. Daardoor hadden zij Jezus uit het oog verloren. Ineens zagen zij dat hij weg was. Bang zochten zij overal en vroegen aan iedereen of zij hem gezien hadden. Ja, natuurlijk hadden zij hem gezien, hij was in een kapel Gods woord aan het uitleggen. En ja, hij onderrichtte de schriftgeleerden. En iedereen was verbaasd over zijn kennis en geleerdheid. Jezus, zei Maria, waarom heb jij ons zo bang gemaakt? Maar moeder, zei Jezus, wist jij niet dat ik in het huis van mijn vader moest zijn? Maria begreep dat niet. Zij sloot de woorden diep in haar hart op, en dacht erover na. Nu het werk aan de kerk gedaan was, begon Jozef terug als timmerman te werken. Zij mochten in het huis blijven wonen. Een paar kamers naast het huis gelegen mocht Jozef als werkplaats gebruiken. Jezus bleef nu thuis van school en hielp mee in de werkplaats. Hij was heel gehoorzaam en een sterke steun voor zijn ouders. Jozef had te hard gewerkt. Na enkele jaren stierf hij en Maria werd een jonge weduwe met kinderen. Jezus, met behulp van zijn jongere broers, bleef werken in de zaak en zorgde voor een inkomen. Maria was trots op Jezus. Maar wat zou de toekomst brengen? Daar was zij wel bang voor. Jezus was zo geleerd. En hij dacht veel te veel na. Maar ook de zoon van haar nicht was zo iemand. Hij was even oud als Jezus en zat ook met allerlei gevaarlijke gedachten in zijn hoofd. Verlossing, bevrijding, vergeving. Maria was bang voor wat zou komen.
Zo heb ik het kerstverhaal gedroomd. André
25-12-2012, 14:44
Geschreven door André
Maria's wake. Johan Huijts
Mijn kind mag niet horen, dat moeder schreit, omdat het is geboren, en nu naast mij leit.
Ik wist het veilig binnen, in mijn waakzaam lijf, daarbij is dit blanke linnen, maar een schamel verblijf.
Waarom is het niet gebleven, veilig in moeders schoot? Nu lacht hij tegen het leven, en later moet hij dood.
Mijn kindje ligt te slapen, al deze nacht, hij heeft slechts goedheid als wapen, en ik schrei zacht.
1920
25-12-2012, 09:29
Geschreven door André
24-12-2012
Jezus in Vlaanderen. Vertelling deel 1
Ik ben fier op mijn stad. Wij kunnen er goed leven. Wij hebben kroonprinsen en kroonprinsessen gehad die voor onze stad zorgden, zoals ouders voor hun kinderen. Maar dat is niet altijd zo geweest. Ik herinner mij, ruim tweeduizend jaar geleden, was onze stad in de handen van het kwaad. Een kwaadaardig volk uit het zuiden heerste over onze stad en over al de steden, van aan de zee in het westen tot aan het gebergte in het oosten. Wij werden verschrikkelijk onderdrukt. Mannen werden valselijk beschuldigd van haat aan de keizer en gekruisigd. Vrouwen, kinderen en pasgeboren baby's werden regelmatig mishandeld of vermoord. Wij snakten naar bevrijding. Niemand durfde iets zeggen of doen. Het was alsof de keizer alles hoorde. Wij werden zelfs verplicht om onze eigen mensen te verklikken en aan te geven, om ergere rampen te voorkomen. Aan de rand van onze stad leefde toen een timmerman en zijn vrouw. Met het werk dat de timmerman had konden hij en zijn vrouw nog net in leven blijven. Het was winter en bitter koud. Hun huis was klein en tochtig. De vrouw, Maria, was zwanger. Zij was bang voor de toekomst. Zou zij voor haar kind kunnen zorgen? De stadsdichter was bij haar langs geweest. Tenminste, hij was een afstammeling van onze stadsdichters. Nu zweeg hij. Maar hij was gekomen met een bijzondere boodschap. Weet jij, Maria, zei hij, je man Jozef, stamt af van onze grote koning David. En jij, Maria, één van je voorouders was toch een prinses. Maria wist dat, maar vertelde dat nooit uit angst. Jij bent nu zwanger. Jou kind zal ons bevrijden, dat weet ik zeker. Heb vertrouwen in de toekomst. Maria was bij haar nicht op bezoek geweest. Zij was ook zwanger. En zij stamde ook af van onze grote koningen. Zou dat een teken zijn? De stadsdichter was bij Jozef in zijn werkplaats geweest. En hij stelde ook Jozef gerust. Je kind, zei de stadsdichter, zal een grote koning worden, wees daar maar zeker van. Je moet hem Jezus noemen. Dat betekent Verlosser. Maar dat weten die dwingelanden niet. Op 25 december werd Maria moeder. Zij beviel thuis. Jozef had wat vuur gemaakt om wat warmte te hebben voor het kind. Het was een zoon en zij noemden hem Jezus. De buren waren komen kijken. Zij hadden het kind bewonderd. Zij waren ook arm en hadden niets om te geven. Eén van hen was een af- stammeling van de troubadours. Hij zong niet meer. Maar vandaag zong hij voor het kind toch een liedje. Een liedje van hoop. Boven het armoedig huisje hing een lichtschijnsel, net een ster die daar bleef staan. Enkele geleerden uit een andere stad hadden die ster gezien. Een grote, schitterende, gekleurde ster. En die ster bewoog, alsof zij wandelde. Het leek hun een ster van hoop en zij volgden die ster. Zo kwamen zij bij het huisje van Maria en Jozef. Hier is een groot mens geboren, zeiden zij. Zij groetten Maria, Jozef en het kind. Wij zullen jullie een geschenk geven. Dat is ons deel in het werk van onze Vader. Wij komen uit een kleine, naburige stad. Enkele maanden geleden is onze kerk afgebrand. Wij zullen hem terug opbouwen. Maar wij hebben werklieden en timmermannen nodig. Kom naar onze stad, en bouw samen met al de anderen onze kerk weer op. Wij zullen jullie goed betalen. Jullie krijgen een huis ter beschikking vlak bij de kerk. Wij zullen jullie geld geven zoveel als nodig. Zo kunnen jullie een beter bestaan opbouwen en je kind een gezonde opvoeding geven. Maria en Jozef waren wat blij met dat nieuws.Voor dat zij zouden vertrekken naar de naburige, kleine stad, gingen zij met de kleine Jezus naar de kerk. Om Jezus aan te bieden aan God. Toen zij aan de kerk kwamen stond daar een oude vrouw op hen te wachten. Waarlijk, zei de oude vrouw, uw zoon zal ons verlossen. Daar heb ik op gewacht. Nu kan ik met een gerust hart naar God. En zij vertrok. Nadat Maria en Jozef hun zoon aan God hadden aangeboden, maakten zij zich klaar om te vertrekken. Blij voor de toekomst, maar ook met wat spijt, verlieten zij onze stad, waar zij reeds zo lang geleefd hadden.
24-12-2012, 20:45
Geschreven door André
Kerstwensen.
Vrede op aarde aan al de mensen van goede wil. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Frohe Weihnachten, Merry Christmas, Joyeux Noel.
24-12-2012, 00:00
Geschreven door André
Susa Nina. Armand Preud'homme
Sint-Jozef bereidde die wondere nacht, van het zuiverste strooisel een beddeke zacht, daarop heeft Maria met schamele vlijt, haar schreiende kindje te slapen geleid.
Susa Nina, het Hemelse hof in een arme stal, en engelen wieken naar het aardse dal, en vullen de sferen met feestgeschal, Susa Nina, voor de koning van het heelal.
De herders ontwaakten in het schitterende licht, aan hen werd de troostende boodschap gericht, een boodschap van vrede vanuit het Paradijs, aan alle de goeden van wille zij peis.
Susa Nina, het Hemelse hof in een arme stal, en engelen wieken naar het aardse dal, en vullen de sferen met feestgeschal, Susa Nina, voor de koning van het heelal.
Drie koningen kwamen naar het kind van heel ver, zij volgden het licht van een stralende ster, zij hebben de Godmens, de Koning aanschouwd, en offerden wierook, en myrre, en goud.
Susa Nina, het Hemelse hof in een arme stal, en engelen wieken naar het aardse dal, en vullen de sferen met feestgeschal, Susa Nina, voor de koning van het heelal.
Nog steeds brengt het kindje zijn boodschap van vree, voor alle goedwilligen onder ons mee, een boodschap van vrede, van heldere kracht, een boodschap van licht in de donkere nacht.
Susa Nina, het Hemelse hof in een arme stal, en engelen wieken naar het aardse dal, en vullen de sferen met feestgeschal, Susa Nina, voor de koning van het heelal.
24-12-2012, 00:00
Geschreven door André
23-12-2012
Kerstmis in Duitsland. deel 3
Mooie, oude, kerstprenten uit Duitsland. Beginjaren 1900.
23-12-2012, 13:44
Geschreven door André
Geboorte van Christus. Rainer Maria Rilke
Was je eenvoud er niet, hoe kon jou dan gebeuren, wat nu de nacht verluidt? Zie, God hielt volken toornend in zijn ban, maar Hij werd mild, nu jij Hem baart, een wicht.
Verscheen hij groter in je droomgedicht? Wat is dat, grootheid? Dwars en uitermate, recht is deze weg die het lot hem bood.
Zelfs voor een ster is zo geen baan gelaten, want, zie je, deze koningen zijn groot, en slepen schatten aan tot voor je schoot, de schatten waar zij het meest van houden.
Dat die bestonden, had je nooit gedacht, maar zie toch, hoe Hij in je doek met vouwen ligt, en nu al alles overtreft in kracht.
Van ver al de amber over zee gebracht, en al het goud, de strelende en pure kruiden, bedwelmend in hun wazigheid.
Maar dit zijn alles dingen die niet duren, en aan het einde wacht je rouw en spijt, maar Hij, dat merk je toch wel, Hij verblijdt.
vertaling Piet Thomas
23-12-2012, 08:50
Geschreven door André
Kerstmis met Lucas. Anton van Wilderode
Alleen in mijn kamer en kerstmis op til, ik lees Lucas de evangelist, en plotseling hoor ik de avond zo stil, als een landschap onder de mist.
Rondom mij staan boeken in het gelid, met hun bladzijden angst en verdriet, maar Lucas bezweert mij, luister naar dit bevel van de engel, vrees niet.
Ik lees, Zacharias ontstelde zeer, en Maria verschrok in haar huis, de herders lagen bevende neer, maar de hemel werd luid van geruis.
Zacharias, Maria, herders, vrees niet, zei de engel van Lucas tot u, ik weet dat zijn vrede over u is geschied, maar geldt dat ook voor hier en nu?
Want twijfelzucht, onrust en overmoed, namen beurtelings van mij bezit, en hoe wordt de wereld van morgen, de donkere wereld nog wit?
Een kamer verstild in een kleine stad, en een hart in die kamer verkilt, de sneeuw van papier en van lampelicht,dat, op mijn schrijvende handrug trilt.
De donkere wereld wordt buiten wit, tot een schielijke, heldere bres, van de wassende maan die verborgen zit, in de nok van een dunne cypres.
Het dreigende teken van angst, aan de wand vol boeken, wordt uitgewist, door de hand van de engel, en door de hand, van Lucas de evangelist.
23-12-2012, 00:00
Geschreven door André
22-12-2012
Mensen van goede wil. Kris Gelaude
Mensen van goede wil geloven, ondanks de feiten, dat vrede kan in deze wereld.
En dat menswording, geen zeldzaam mooi verhaal is, maar iets dat moet gebeuren, nu en altijd opnieuw.
En het gebeurt, waar men het niet verwacht, onhoorbaar als het licht, dat wolken openscheurt.
Iemand doorbreekt, de enge kring van zijn bestaan, om bondgenoot te worden.
Biedt onberekend woord en brood, geeft onderdak en warmte, mededogen of een handvol hooop.
Mensen van goede wil, volgen de ster die naar de ander leidt, en met de ogen van hun ziel, zullen zij overal het kind herkennen..
22-12-2012, 08:40
Geschreven door André
Openhouden. Frans Cromphout
Dat wij onze dagen openhouden, voor wat ons, onverwacht kan overkomen.
Een ontmoeting, een vaarwel, ontroering om de schoonheid, van de mensen of de wereld, een mens die troost komt vragen, of ons een ogenblik vrede schenkt.
Dat wij onze dagen openhouden, voor wat ons, nutteloos is.
Gastvrijheid en welkom, dankzeggen, stilte, zomaar een woord, of een gebaar van goedheid.
Dat wij onze dagen openhouden, voor God, ook als Hij uitblijft, voor zijn spreken en voor zijn zwijgen, voor de God over wie wij niet beschikken.
God, als wij ons opsluiten in zelfvoldaanheid, kom dan, en geeft aan ons, nog voor wij het vragen, het wonder van een nieuwe geboorte.
22-12-2012, 00:00
Geschreven door André
21-12-2012
Kind van Bethlehem. Omer K. De Laey
Het sneeuwde, voor het klooster brandde, een vette toorts, en het roodgestraal, spruitte gloeiend, langs de stenen moerpilaren, van het portaal.
Binnen op een oude schrage, deels bewimpeld door het geplooi, van een resem gilde vlaggen, stond een kribbe vol met hooi.
Al de paters knielden neder, plat ter aarde, in het heiligdom, en de lector, zoekend, draaide de zijden van de psalter om.
Lijk een afgezant van de hemel, bij de kribbe een engel zat, met papieren vlerken aan, en zwaaide zijn walmend wierookvat.
En de kleine misdienaars, zongen met hun heldere stem, die schalmeide door de beuken, voor het kind van Bethlehem.
Antwerpen 1903
21-12-2012, 11:39
Geschreven door André
Bethlehem vandaag. Carlos Desoete
Als je ooit op zoek naar leven, een plek vindt, waar mensen ongeweten, elkaar dragen, weet dan, dit is Bethlehem vandaag.
Als je ooit een samenleving mag ervaren, waar de stomgemaakte een stem krijgt, en de blinde een uitzicht krijgt, en de slaaf vrijheid krijgt, waar de kleingehouden mens wordt grootgemaakt, weet dan, hier staat de ster stil.
Als je ooit een mens ontmoet, die zich oefent in rechtvaardigheid, en die vrede maakt tot tweede natuur, zeg dan maar, hier komt iets van God tot leven.
En wordt dan even stil bij dit gebeuren, zo stil als de ster van Bethlehem.
21-12-2012, 07:56
Geschreven door André
20-12-2012
Kerstnacht. Ida Gerhardt
Kerstnacht, het woord is als een lafenis, een koele sneeuw, glanzend onder het zachte, stralen der sterren, op de landen is, het weerloos stil, een ongerept verwachten.
Kerstnacht, het eenzaam zwerven der gedachten, rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken, verlangen naar het helder zingen in de nacht, en, het opgaan van de ster, een lichtend teken.
Kerstnacht, het sneeuwt op uw geschonden aarde, dun en verstuivend dekt een huivering, van ijle val, een lichte zuivering, het vragen dat wij ongestild bewaarden.
