Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's.
Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.
26-12-2012
Kerstliedje. J.H. Leopold
Zij waren de dag moe gegaan, met zwoegen en met gezucht, in de late avond kwamen zij aan, in Bethlehem, het gehucht.
Maria en Jozef liepen tesaam, de donkere straten door, en klopten bij alle mensen aan, en vonden er geen gehoor.
En hadden eindelijk in een dal, hun intrek ingenomen, en zij gebruikten een tochtige stal, als enig onderkomen.
Na angst en noden, waren gerust ingeslapen zij beiden, en ook het kindje was gesust, dat gekomen was met schreien.
Maria lag bij haar jonge kind, gelukkig en uitgeput, en Jozef hielt zijn knikkend hoofd, in de linkerhand gestut.
De engelen zweven met vleugelslag, om hen drieën, het nieuwe gezin, en de driekoningen komen aan, en stappen zachtjes het stalletje in.
1897
26-12-2012, 10:43
Geschreven door André
25-12-2012
Jezus in Vlaanderen. Vertelling deel 2
Maria, Jozef en het kindje Jezus waren aangekomen in de kleine, nabije stad. Hier zouden zij een nieuw bestaan opbouwen. Zij namen hun intrek in het huisje dat hen was toegewezen. Het was klein en met weinig comfort. Maar ja, voor de kerk moest je wat overhebben. Maria zorgde liefdevol voor Jezus. Al snel kwamen er nog enkele kinderen bij. En Maria had nu werk genoeg. Ondertussen werkte Jozef als een slaaf bij de heropbouw van de kerk. De architect van de nieuwe kerk was een Fransmans. En hij kwam met een nieuwe stijl van kerk af. Vroeger hadden de kerken kleine ramen, het was er donker en muurschilderingen versierden de kerk. De sfeer was ingetogen en leidde tot bidden. Maar die Fransmans dacht er anders over.Voor hem moest een kerk heel en al licht zijn. Zoals de hemel één en al klaarte is, moet God's huis op aarde ook één en al licht zijn. Grote ramen zouden alle muren versieren. En de ramen moesten gekleurd zijn, dan waant een gelovige zich dichter bij God. En kan hij beter bidden. Twaalf jaar heeft de bouw van de kerk geduurd, twaalf jaar eer de architect tevreden was. Twaalf jaar van slavernij en leven in armoede voor God. Toen Jezus zes jaar geworden was, mocht hij op kosten van zijn weldoeners gaan studeren in de plaatselijke kerkelijke school. Hij leerde er lezen, schrijven en vooral het woord Gods. Hij was leergierig en leerde snel. Regelmatig bezocht hij de kerkelijke bibliotheek en las er oude werken. Toen Jezus twaalf jaar oud was, waren er grootse feesten ter gelegenheid van de wijding van de nieuwe kerk.Jozef was fier op het werk dat hij verricht had. Maria was blij, want nu zou Jozef meer aan zijn gezondheid kunnen denken. Zij bezochten samen met hun zoon Jezus de nieuwe kerk. Wat was de kerk mooi. Een zee van licht. En schilderijen op de plaatsen waar er geen vensters waren. En die vensters waren allemaal gekleurd. Werkelijk heel mooi. Zij waren er erg door getroffen. Daardoor hadden zij Jezus uit het oog verloren. Ineens zagen zij dat hij weg was. Bang zochten zij overal en vroegen aan iedereen of zij hem gezien hadden. Ja, natuurlijk hadden zij hem gezien, hij was in een kapel Gods woord aan het uitleggen. En ja, hij onderrichtte de schriftgeleerden. En iedereen was verbaasd over zijn kennis en geleerdheid. Jezus, zei Maria, waarom heb jij ons zo bang gemaakt? Maar moeder, zei Jezus, wist jij niet dat ik in het huis van mijn vader moest zijn? Maria begreep dat niet. Zij sloot de woorden diep in haar hart op, en dacht erover na. Nu het werk aan de kerk gedaan was, begon Jozef terug als timmerman te werken. Zij mochten in het huis blijven wonen. Een paar kamers naast het huis gelegen mocht Jozef als werkplaats gebruiken. Jezus bleef nu thuis van school en hielp mee in de werkplaats. Hij was heel gehoorzaam en een sterke steun voor zijn ouders. Jozef had te hard gewerkt. Na enkele jaren stierf hij en Maria werd een jonge weduwe met kinderen. Jezus, met behulp van zijn jongere broers, bleef werken in de zaak en zorgde voor een inkomen. Maria was trots op Jezus. Maar wat zou de toekomst brengen? Daar was zij wel bang voor. Jezus was zo geleerd. En hij dacht veel te veel na. Maar ook de zoon van haar nicht was zo iemand. Hij was even oud als Jezus en zat ook met allerlei gevaarlijke gedachten in zijn hoofd. Verlossing, bevrijding, vergeving. Maria was bang voor wat zou komen.
Zo heb ik het kerstverhaal gedroomd. André
25-12-2012, 14:44
Geschreven door André
Maria's wake. Johan Huijts
Mijn kind mag niet horen, dat moeder schreit, omdat het is geboren, en nu naast mij leit.
Ik wist het veilig binnen, in mijn waakzaam lijf, daarbij is dit blanke linnen, maar een schamel verblijf.
Waarom is het niet gebleven, veilig in moeders schoot? Nu lacht hij tegen het leven, en later moet hij dood.
Mijn kindje ligt te slapen, al deze nacht, hij heeft slechts goedheid als wapen, en ik schrei zacht.
1920
25-12-2012, 09:29
Geschreven door André
24-12-2012
Jezus in Vlaanderen. Vertelling deel 1
Ik ben fier op mijn stad. Wij kunnen er goed leven. Wij hebben kroonprinsen en kroonprinsessen gehad die voor onze stad zorgden, zoals ouders voor hun kinderen. Maar dat is niet altijd zo geweest. Ik herinner mij, ruim tweeduizend jaar geleden, was onze stad in de handen van het kwaad. Een kwaadaardig volk uit het zuiden heerste over onze stad en over al de steden, van aan de zee in het westen tot aan het gebergte in het oosten. Wij werden verschrikkelijk onderdrukt. Mannen werden valselijk beschuldigd van haat aan de keizer en gekruisigd. Vrouwen, kinderen en pasgeboren baby's werden regelmatig mishandeld of vermoord. Wij snakten naar bevrijding. Niemand durfde iets zeggen of doen. Het was alsof de keizer alles hoorde. Wij werden zelfs verplicht om onze eigen mensen te verklikken en aan te geven, om ergere rampen te voorkomen. Aan de rand van onze stad leefde toen een timmerman en zijn vrouw. Met het werk dat de timmerman had konden hij en zijn vrouw nog net in leven blijven. Het was winter en bitter koud. Hun huis was klein en tochtig. De vrouw, Maria, was zwanger. Zij was bang voor de toekomst. Zou zij voor haar kind kunnen zorgen? De stadsdichter was bij haar langs geweest. Tenminste, hij was een afstammeling van onze stadsdichters. Nu zweeg hij. Maar hij was gekomen met een bijzondere boodschap. Weet jij, Maria, zei hij, je man Jozef, stamt af van onze grote koning David. En jij, Maria, één van je voorouders was toch een prinses. Maria wist dat, maar vertelde dat nooit uit angst. Jij bent nu zwanger. Jou kind zal ons bevrijden, dat weet ik zeker. Heb vertrouwen in de toekomst. Maria was bij haar nicht op bezoek geweest. Zij was ook zwanger. En zij stamde ook af van onze grote koningen. Zou dat een teken zijn? De stadsdichter was bij Jozef in zijn werkplaats geweest. En hij stelde ook Jozef gerust. Je kind, zei de stadsdichter, zal een grote koning worden, wees daar maar zeker van. Je moet hem Jezus noemen. Dat betekent Verlosser. Maar dat weten die dwingelanden niet. Op 25 december werd Maria moeder. Zij beviel thuis. Jozef had wat vuur gemaakt om wat warmte te hebben voor het kind. Het was een zoon en zij noemden hem Jezus. De buren waren komen kijken. Zij hadden het kind bewonderd. Zij waren ook arm en hadden niets om te geven. Eén van hen was een af- stammeling van de troubadours. Hij zong niet meer. Maar vandaag zong hij voor het kind toch een liedje. Een liedje van hoop. Boven het armoedig huisje hing een lichtschijnsel, net een ster die daar bleef staan. Enkele geleerden uit een andere stad hadden die ster gezien. Een grote, schitterende, gekleurde ster. En die ster bewoog, alsof zij wandelde. Het leek hun een ster van hoop en zij volgden die ster. Zo kwamen zij bij het huisje van Maria en Jozef. Hier is een groot mens geboren, zeiden zij. Zij groetten Maria, Jozef en het kind. Wij zullen jullie een geschenk geven. Dat is ons deel in het werk van onze Vader. Wij komen uit een kleine, naburige stad. Enkele maanden geleden is onze kerk afgebrand. Wij zullen hem terug opbouwen. Maar wij hebben werklieden en timmermannen nodig. Kom naar onze stad, en bouw samen met al de anderen onze kerk weer op. Wij zullen jullie goed betalen. Jullie krijgen een huis ter beschikking vlak bij de kerk. Wij zullen jullie geld geven zoveel als nodig. Zo kunnen jullie een beter bestaan opbouwen en je kind een gezonde opvoeding geven. Maria en Jozef waren wat blij met dat nieuws.Voor dat zij zouden vertrekken naar de naburige, kleine stad, gingen zij met de kleine Jezus naar de kerk. Om Jezus aan te bieden aan God. Toen zij aan de kerk kwamen stond daar een oude vrouw op hen te wachten. Waarlijk, zei de oude vrouw, uw zoon zal ons verlossen. Daar heb ik op gewacht. Nu kan ik met een gerust hart naar God. En zij vertrok. Nadat Maria en Jozef hun zoon aan God hadden aangeboden, maakten zij zich klaar om te vertrekken. Blij voor de toekomst, maar ook met wat spijt, verlieten zij onze stad, waar zij reeds zo lang geleefd hadden.
24-12-2012, 20:45
Geschreven door André
Kerstwensen.
Vrede op aarde aan al de mensen van goede wil. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Zalig kerstfeest. Frohe Weihnachten, Merry Christmas, Joyeux Noel.
24-12-2012, 00:00
Geschreven door André
Susa Nina. Armand Preud'homme
Sint-Jozef bereidde die wondere nacht, van het zuiverste strooisel een beddeke zacht, daarop heeft Maria met schamele vlijt, haar schreiende kindje te slapen geleid.
Susa Nina, het Hemelse hof in een arme stal, en engelen wieken naar het aardse dal, en vullen de sferen met feestgeschal, Susa Nina, voor de koning van het heelal.
De herders ontwaakten in het schitterende licht, aan hen werd de troostende boodschap gericht, een boodschap van vrede vanuit het Paradijs, aan alle de goeden van wille zij peis.
Susa Nina, het Hemelse hof in een arme stal, en engelen wieken naar het aardse dal, en vullen de sferen met feestgeschal, Susa Nina, voor de koning van het heelal.
Drie koningen kwamen naar het kind van heel ver, zij volgden het licht van een stralende ster, zij hebben de Godmens, de Koning aanschouwd, en offerden wierook, en myrre, en goud.
Susa Nina, het Hemelse hof in een arme stal, en engelen wieken naar het aardse dal, en vullen de sferen met feestgeschal, Susa Nina, voor de koning van het heelal.
Nog steeds brengt het kindje zijn boodschap van vree, voor alle goedwilligen onder ons mee, een boodschap van vrede, van heldere kracht, een boodschap van licht in de donkere nacht.
Susa Nina, het Hemelse hof in een arme stal, en engelen wieken naar het aardse dal, en vullen de sferen met feestgeschal, Susa Nina, voor de koning van het heelal.
24-12-2012, 00:00
Geschreven door André
23-12-2012
Kerstmis in Duitsland. deel 3
Mooie, oude, kerstprenten uit Duitsland. Beginjaren 1900.
23-12-2012, 13:44
Geschreven door André
Geboorte van Christus. Rainer Maria Rilke
Was je eenvoud er niet, hoe kon jou dan gebeuren, wat nu de nacht verluidt? Zie, God hielt volken toornend in zijn ban, maar Hij werd mild, nu jij Hem baart, een wicht.
Verscheen hij groter in je droomgedicht? Wat is dat, grootheid? Dwars en uitermate, recht is deze weg die het lot hem bood.
Zelfs voor een ster is zo geen baan gelaten, want, zie je, deze koningen zijn groot, en slepen schatten aan tot voor je schoot, de schatten waar zij het meest van houden.
Dat die bestonden, had je nooit gedacht, maar zie toch, hoe Hij in je doek met vouwen ligt, en nu al alles overtreft in kracht.
Van ver al de amber over zee gebracht, en al het goud, de strelende en pure kruiden, bedwelmend in hun wazigheid.
Maar dit zijn alles dingen die niet duren, en aan het einde wacht je rouw en spijt, maar Hij, dat merk je toch wel, Hij verblijdt.
vertaling Piet Thomas
23-12-2012, 08:50
Geschreven door André
Kerstmis met Lucas. Anton van Wilderode
Alleen in mijn kamer en kerstmis op til, ik lees Lucas de evangelist, en plotseling hoor ik de avond zo stil, als een landschap onder de mist.
Rondom mij staan boeken in het gelid, met hun bladzijden angst en verdriet, maar Lucas bezweert mij, luister naar dit bevel van de engel, vrees niet.
Ik lees, Zacharias ontstelde zeer, en Maria verschrok in haar huis, de herders lagen bevende neer, maar de hemel werd luid van geruis.
Zacharias, Maria, herders, vrees niet, zei de engel van Lucas tot u, ik weet dat zijn vrede over u is geschied, maar geldt dat ook voor hier en nu?
Want twijfelzucht, onrust en overmoed, namen beurtelings van mij bezit, en hoe wordt de wereld van morgen, de donkere wereld nog wit?
Een kamer verstild in een kleine stad, en een hart in die kamer verkilt, de sneeuw van papier en van lampelicht,dat, op mijn schrijvende handrug trilt.
De donkere wereld wordt buiten wit, tot een schielijke, heldere bres, van de wassende maan die verborgen zit, in de nok van een dunne cypres.
Het dreigende teken van angst, aan de wand vol boeken, wordt uitgewist, door de hand van de engel, en door de hand, van Lucas de evangelist.
23-12-2012, 00:00
Geschreven door André
22-12-2012
Mensen van goede wil. Kris Gelaude
Mensen van goede wil geloven, ondanks de feiten, dat vrede kan in deze wereld.
En dat menswording, geen zeldzaam mooi verhaal is, maar iets dat moet gebeuren, nu en altijd opnieuw.
En het gebeurt, waar men het niet verwacht, onhoorbaar als het licht, dat wolken openscheurt.
Iemand doorbreekt, de enge kring van zijn bestaan, om bondgenoot te worden.
Biedt onberekend woord en brood, geeft onderdak en warmte, mededogen of een handvol hooop.
Mensen van goede wil, volgen de ster die naar de ander leidt, en met de ogen van hun ziel, zullen zij overal het kind herkennen..
22-12-2012, 08:40
Geschreven door André
Openhouden. Frans Cromphout
Dat wij onze dagen openhouden, voor wat ons, onverwacht kan overkomen.
Een ontmoeting, een vaarwel, ontroering om de schoonheid, van de mensen of de wereld, een mens die troost komt vragen, of ons een ogenblik vrede schenkt.
Dat wij onze dagen openhouden, voor wat ons, nutteloos is.
Gastvrijheid en welkom, dankzeggen, stilte, zomaar een woord, of een gebaar van goedheid.
Dat wij onze dagen openhouden, voor God, ook als Hij uitblijft, voor zijn spreken en voor zijn zwijgen, voor de God over wie wij niet beschikken.
God, als wij ons opsluiten in zelfvoldaanheid, kom dan, en geeft aan ons, nog voor wij het vragen, het wonder van een nieuwe geboorte.
22-12-2012, 00:00
Geschreven door André
21-12-2012
Kind van Bethlehem. Omer K. De Laey
Het sneeuwde, voor het klooster brandde, een vette toorts, en het roodgestraal, spruitte gloeiend, langs de stenen moerpilaren, van het portaal.
Binnen op een oude schrage, deels bewimpeld door het geplooi, van een resem gilde vlaggen, stond een kribbe vol met hooi.
Al de paters knielden neder, plat ter aarde, in het heiligdom, en de lector, zoekend, draaide de zijden van de psalter om.
Lijk een afgezant van de hemel, bij de kribbe een engel zat, met papieren vlerken aan, en zwaaide zijn walmend wierookvat.
En de kleine misdienaars, zongen met hun heldere stem, die schalmeide door de beuken, voor het kind van Bethlehem.
Antwerpen 1903
21-12-2012, 11:39
Geschreven door André
Bethlehem vandaag. Carlos Desoete
Als je ooit op zoek naar leven, een plek vindt, waar mensen ongeweten, elkaar dragen, weet dan, dit is Bethlehem vandaag.
Als je ooit een samenleving mag ervaren, waar de stomgemaakte een stem krijgt, en de blinde een uitzicht krijgt, en de slaaf vrijheid krijgt, waar de kleingehouden mens wordt grootgemaakt, weet dan, hier staat de ster stil.
Als je ooit een mens ontmoet, die zich oefent in rechtvaardigheid, en die vrede maakt tot tweede natuur, zeg dan maar, hier komt iets van God tot leven.
En wordt dan even stil bij dit gebeuren, zo stil als de ster van Bethlehem.
21-12-2012, 07:56
Geschreven door André
20-12-2012
Kerstnacht. Ida Gerhardt
Kerstnacht, het woord is als een lafenis, een koele sneeuw, glanzend onder het zachte, stralen der sterren, op de landen is, het weerloos stil, een ongerept verwachten.
Kerstnacht, het eenzaam zwerven der gedachten, rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken, verlangen naar het helder zingen in de nacht, en, het opgaan van de ster, een lichtend teken.
Kerstnacht, het sneeuwt op uw geschonden aarde, dun en verstuivend dekt een huivering, van ijle val, een lichte zuivering, het vragen dat wij ongestild bewaarden.
1940
20-12-2012, 09:12
Geschreven door André
Wanneer je naar de kerststal gaat. Frans Weerts
Je hoeft niet veel te spreken, wanneer je naar de kerststal gaat, weet dat je vrede vindt, als je dit kind naar binnen laat.
Je hoeft geen schatten mee te dragen, wanneer je naar de kerststal gaat, weet dat voor dit kind, een klein gebaar volstaat.
Je hoeft niet lang te blijven, wanneer je naar de kerststal gaat, als je maar begrepen hebt, wat dit kind te wachten staat.
Je hoeft niet bang te zijn, wanneer je naar de kerststal gaat, dit kind legt weer de rust, op je vermoeid gelaat.
Je hoeft niet veel te wensen, wanneer je naar de kerststal gaat, weet dat in het nieuwe jaar, dit kind je niet verlaat.
20-12-2012, 00:00
Geschreven door André
19-12-2012
Kerstzang. Joost Van de Vondel
Emanuel is nu geboren, zo lang geleden, de vaderen beloofden het tevoren, eer hij verscheen.
Toen Gabriel de maagd ontvouwde, in haar gebedencel, de boodschap, die God hem betrouwde, een Goddeljk bevel.
Aanhoorde deze bloem der Joodschap, de maere en stonden, verbaast over zulk een blijde boodschap, uit engelen monden.
Emanuel is nu geboren, zo lang geleden, De vaderen beloofden het tevoren, eer hij verscheen.
Gods dienstmaagd een poos verslagen, en voor dit wonder stil, bestemde straks het hoog behagen, ootmoedig met haar wil.
De kracht van de allerhoogste daalde, uit 's hemels poort, hierop vernam deze overstraalde, het eeuwig woord.
Emanuel is nu geboren, zo lang geleden, de vaderen beloofden het tevoren, eer hij verscheen.
Het woord viel als de dauw bij droppen, op een wit lelieblad, en ongerepte rozeknoppen, in het zuiver maagdenvat.
De godheid troost de heilverlanger, want Jozef's bruid, uit Jesse stam werd zwanger, van David's spruit.
Emanuel is nu geboren, zo lang geleden, de vaderen beloofden het tevoren, eer hij verscheen.
Maria maagd en tevens moeder, baart haar lieve zoon, de volken Heiland en Behoeder, op koning Davids troon.
Zijn rijk bepaald van grens noch muren, zal de kracht, van de aardse koningen verduren, door zijn macht.
Emanuel is nu geboren, zo lang geleden, de vaderen beloofden het tevoren, eer hij verscheen.
Het licht van het licht ontbeert zijn luister, een engel blijde stem, de herders wekt en wijst in het duister, naar het arme Bethlehem.
Al de engelen eerden de hoogste wensen, het aardrijk vrede, een goede wil aan alle mensen, van stede tot stede.
Emanuel is nu geboren, zo lang geleden, de vaderen beloofden het tevoren, eer hij verscheen.
Drie koningen, in David's oude stad, aanbidden, en met wierrook eren, en myrre en een gouden schat, en Simeon, van God gedereven.
Omhelst God's kroost, hij vaart hierop, naar een ander leven, in God getroost.
19-12-2012, 09:59
Geschreven door André
O Kerstnacht. Joost Van de Vondel
O Kerstnacht, schoner dan de dagen, hoe kan Herodes het licht verdragen, dat in uw duisternis blinkt, en wordt gevierd en aanbeden? Zijn hoogmoed luistert naar geen reden, hoe schel die in zijn oren klinkt.
Hij poogt de Onnozele te vernietigen, door het moorden van onnozele zielen, en wekt een stads en landsgeschrei, in Bethlehem en op den akker, en maakt de geest van Rachel wakker, die dwaren gaat door beemd en wei.
Dan naar het westen, dan naar het oosten, wie zal de droeve moeder troosten, nu zij haar lieve kinderen derft? Nu zij die ziet in het bloed versmoren, aleer zij nauwelijks zijn geboren, en zoveel zwaarden roodgeverfd?
Zo velt de zeis de korenaren, zo schudt een bui de groene blaren, wanneer het stormt in het wilde woud. Wat kan de blinde staatszucht brouwen, wanneer zij raast uit misvertrouwen, wat luidt zo schendig, dat haat rouwt?
Bedrukte Rachel, schort dit dwaren, uw kinderen sterven als martelaren, en eerstelingen van het zaad, dat uit uw bloed begint te groeien, en heerlijk tot Gods eer zal bloeien, en door geen tirannie vergaat.
19-12-2012, 00:00
Geschreven door André
18-12-2012
Kerstlied. Joost Van de Vondel
O wat zon is komen dalen, in de maagdelijke schoot, ziet hoe schijnt zij met haar stralen, allen glanzen, dof en dood.
Ai, hoe schijnt dit hemels kind, aller zielen, licht en hoeder, zon en maan, en sterren blind, uit de schoot der zuivere Moeder. Engelen, dalen uit het Paradijs.
Zingt den hemel, eer en prijs, en met vree de harten kroont, waar een goede wil in woont, ziet hoe staroogt daar een oude, achter deze maagd, op het pand.
Dat de hemel hem betrouwd, dat de kroon van ootmoet spant, (uitmunten in nederigheid) Salomon, vol majesteit, rijk van diamanten stralen, mag het in zijn heerlijkheid
bij Gods nederigheid niet halen. Engelen, dalen uit het Paradijs, zingt den hemel eer en prijs, en met vree de harten kroont, waar een goede wil in woont.
Komt gij koningen en heren, u hier spiegelen in het licht, (een voobeeld nemen aan) Jezus zal u ootmoet leren, die zijn hof in stallen sticht, (geboren in een stal) ziet de Moeder, zie de Zoon.
Kust de windels, kust de doeken, buigt uw hoofden, buigt uw kroon, zwijgt vernuftigen en kloeken engelen, daalt uit het Paradijs, zingt den hemel eer en prijs.
En met vree de harten kroont, waar een goede wil in woont.
1660 (dit lied is een bijschrift bij een schilderij: engelen verkondigen de geboorte van Jezus aan de herders)
18-12-2012, 09:55
Geschreven door André
17-12-2012
Kerstnacht. Eugeen De Lepeleer
I. Nu wilde ik wel, een schoner doek zien malen, dan ooit op het gulden drieluik, Memling deed, de meester, die zo waar en werkelijk weet, uit stof te wekken, hemelse idealen.
Een stal die ruim en rijker schijnt, dan zalen, op zuilen rustende, en met goud bekleed, een maagd, die nooit gesmaakte lust of leed, uit de ogen van haar kindje, in haar hart voelt stralen.
Een man die buigt en bidt, wijl achter hem, strak starend, herders en herders binnendringen, en boven uit een lichtwolk, engelen zingen.
Engelen, met hoorn en harpen, gelijk aan hun stem, rondzweven, om en bij, in wijde kringen, o wonder stalleken van Bethlehem.
II. Nu wilde ik wel, een hoger lied gevonden, dan Vondels Kerstnacht, waar met gloed en klank de psalmen, klinken en ruisen, met engelenzang, en het lieve lied ontvloeid, aan herdersmonden.
De God die hoger troont dan 's hemels ronden, ligt hier in een kribbe neder, klein en krank, de mens, in schuld en schand, ziek van zonden, staat op, met licht omkleed, in onschuld blank.
O wondere wisseling, waar de eer van God, door satans list, verdonkerd en bespot, haar hoogsten glans bijhaalt, en helse gloren.
Waarbij de mens het onzeggelijk zoet genot, van vrede wederwint, zo lang verloren, kind en Godmens in Bethlehem geboren.
III. En ik ging in dank, verslonden in gebeden, zuchtend naar het doek, en naar het lied, dat ik zo hoog, zo schoon mij droomde, en niet, ach nooit, zou zien, zou horen, hier beneden.
Hoor, het klokkenlied voor Kerstdag's plechtigheden, hoe blijde en hoog, het uit de toren schiet, hoe blijde het licht, dat op en om mij vliet, en speelt in het goud van kerk en altaarkleden.
Verhevener nog, vol met liefde en blij, wat Christus bruid haar hart liet ontstromen, en biddend zeggen en zingen laat, door mij.
Dan zijt Gij, in heilnisvolle stilte, Gij, mijn God, met al uw lieflijkheden gekomen, en ik schouwde, en ik hoorde meer, dan ik dierf dromen.
