Wij zijn met beide voetjes veilig terug geland op Belgische bodem! Onze excuses voor het verwaarlozen van deze blog gedurende de laatste reismaand...Dit hebben we bewust gedaan om jullie benieuwd te maken naar onze laatste verhalen...Om hiervan op de hoogte gebracht te worden, zit er maar 1 ding op. We spreken af op een zomers terrasje en de tegenpartij betaalt ons een goed Belgisch streekbierke! In ruil vertellen wij ons verhaal. Deal!?
In naam van Maarten, Annelies en mezelf bedank ik de mensen die geïnteresseerd waren en geregeld deze blog bezocht hebben. We zien elkaar gauw terug!
Awel, tis te zeggen goed. Vorige keer konden jullie lezen van de fantastische outback ervaringen, over extreme hitte en vre weinig mensen. Vanuit deze omgeving zijn we meteen naar het omgekeerde uitgeweken. Voorbijgaande week hebben we Melbourne en Sydney bezocht, 2 steden van wereldformaat. Er heerst een kleine vete tussen beide steden over welke stad nu de `grootste ` is, daarom moeten we toch wat opletten de voordelen van beide steden op te sommen.
Laat het ons zo stellen: Melbourne is hipper, jonger en er is steeds enorm veel te doen. Het centraal gelegen Federation Square bruist altijd van de activiteit en gratis concerten kunnen hier vaak worden meegepikt. Het uitgaansleven is door ons ook gekeurd en goed bevonden. :) Gedurende ons verblijf vond ook de formule 1 plaats in Albert park. Dat konden we niet laten schieten. Melbourne wordt dan jaarlijks met zo`n 250 000 formule 1-fans overspoeld en wij waren er dit jaar deel van. We gingen er naartoe met 2 duitsers die we op de outback tour hadden leren kennen. Hun `Sebastian Vettel` crashte echter 3 ronden van het einde terwijl hij in 2de positie lag dus voor hun was het geen zo`n goede dag. Wij belgen hadden niemand voor te supporteren maar een duitser zien ten onder gaan levert ons toch ook wat plezier op. Vanuit Melbourne huurden we ook een auto voor 3 dagen om de befaamde great ocean road te af te rijden. Eigenlijk kan ik hierover niet zoveel schrijven en zeggen fotos meer. Kijk hiervoor op de facebook van Annelies of Christophe. Het was op deze route dat we onze eerste koala`s gespot hebben. Het wildlife van Australie blijft ons verbazen.
Sydney daarentegen heeft meer historiek en er is meer te zien dan in Melbourne. Hier heb je bijvoorbeeld de schitterende Harbour Bridge en het alomgekende operagebouw. Onder impuls van Annelies hebben we zelfs een klassiek pianoconcerto bijgewoond. En raad eens: het was niet eens zo slecht! Zeer schone zaal en muziek uitgevoerd door topmuzikanten. Zeer speciaal gebouw ook waarbij de inkomsthal zo geconstrueerd is dat je een mooi uitzicht hebt op de haven van Sydney. Ook het Australisch museum en de botanische tuinen waren zeer verzorgd. Dat is toch wel het verschil met de Vlaamse steden denken we. Sydney en Melbourne mogen dan zeer groot zijn (beiden +4 miljoen inwoners). Ze blijven steeds leefbaar. Dit weekend kreeg Annelies de kans om saxofoonles te geven aan schoolkinderen in Sydney. Dit via een vriendin leren kennen in Salzburg vorig jaar. Ideaal voor haar aangezien ze de saxofoon al wat begint te missen. De mannen gingen ondertussen eens op stap zonder vrouw. Dat kan ook eens plezant zijn...
In Sydney pikten we ook ons nieuwe huis op voor de komende weken: een gehuurde toyota hiace campervan. We hebben hierin 3 bedden, een frigo, een microgolf, een kookvuurtje, kasten, ... Wat meer luxe dus dan in onze vorige campervan. Met dit vehikel gaan we vanaf overmorgen noordwaarts naar Cairns, onze eindbestemming. Dit ligt echter nog een slordige 3000 km van Sydney vandaan, met enorm veel mooie plaatsjes om te stoppen. We gaan dus nog niet naar huis, bijlange nie, bijlange nie,...
Groeten van de reizigers en proficiat aan Devolder met het winnen van de ronde!
Het afscheid van Nieuw-Zeeland en de verkenning van de Australische outback...
Okee waarde landgenoten,
eerst even vermelden dat we wel degelijk nog in leven zijn! En hoe...we hebben er net de beste week van onze reis op zitten! We zijn nog aan het nagenieten van de Australische outback...
Voor ik jullie daar meer over vertel, neem ik misschien best eerst eens den draad (ja Jenny, ja, den draad) van ons laatste blogbericht terug op. We hebben Nieuw-Zeeland beeindigd met nog een aantal hoogtepunten en 1 groot stressmoment. Laat me misschien beginnen met het 1e hoogtepunt; de zeiltocht in het noordelijke `Bay of Islands`. Op een zonovergoten dag hebben we genoten van de `relaxte` sfeer op het dek van een zeilboot. Een dagje luieren, en wat ervaring opdoen over het leven op een zeilboot. `t Lijkt een uitstap voor bejaarden, maar er waren best wat jonge mensen aan boord, waaronder een sympathiek Antwerps koppel.
Vooraleer we terugreden naar Auckland, hebben we nog een dagje uitgetrokken om de reuzen van de westkust te bezichtigen. Ik heb het over de Kauri-bomen, met hoogtes tot 51m, een diameter van een 5-tal m en leeftijden tot 1200 (!) jaar zeer indrukwekkend! Diezelfde avond heb ik samen met Maarten mijn vogelspotverleden tijdelijk wat nieuw leven ingeblazen. Bij een geleide nachtwandeling was het de bedoeling de kiwi te spotten (neen, niet de vrucht, maar de vogel!), het nationale symbool van Nieuw-Zeeland. Wat de kangoeroe is voor Australie, is de kiwi voor Nieuw-Zeeland. Spijtig genoeg toonde de kiwi geen teken van leven die nacht... Zonder kiwi op het spotlijstje zijn we de dag nadien naar Auckland gereden om onze `van` te proberen verkopen. Dat bleek geen lachertje te zijn. Het hoogseizoen is voorbij, en iedereen wil van zijn wagen of van af. Bovendien kwamen er weinig potentiele kopers een kijkje nemen in de car market, waar we onze van te koop stelden. Rekening houdend met de economische wet van vraag en aanbod, vreesden we al om onze van met veel verlies te moeten verkopen. Als we hem al zouden kunnen verkopen, want daarvoor restten ons nog slechts 2 dagen! Grote stress dus! Gelukkig kwam onze verlossing er toch nog 1 dag voor de deadline. Een sympathiek Zuid-Afrikaans koppel had onze oproep op het internet gelezen, en die bleken zeer geinteresseerd te zijn. De sterren op het busje gaven uiteindelijk de doorslag, en zo hebben we het busje zonder verlies kunnen verkopen. Zo zie je maar, de sterretjes zagen er volgens sommigen onder jullie nogal `gay` uit, maar ze bleken wel onze redding te zijn!
De laatste 2 nachten hadden we geluk, en konden we gratis overnachten bij Andy, de kiwi die we tijdens onze Thaise jungletocht leerden kennen. Daar werden we zwaar in de watten gelegd. In de superdeluxe villa met zwembad werden we 3 tweepersoonsbedden aangeboden, en bovendien mochten we bij zijn afwezigheid gebruik maken van 1 van de 5 auto`s om inkopen te doen. Tenslotte bracht hij ons zelf nog naar de luchthaven, op weg naar ons volgende avontuur in OZ!
Na een 2-tal dagen te hebben aangepast aan alweer een nieuwe omgeving, hebben we besloten om onze plannen wat om te gooien. Voor we de roadtrip langs de oostkust zouden aanvatten, hebben we eerst nog een 7-daagse tour door den outback geboekt. En dit was beslist de allerbeste keuze die we tijdens onze reis al hebben genomen! Want den outback (klimatologisch te klasseren als semi-woestijn) heeft een serieuze indruk op ons nagelaten. Dan heb ik het vooral over de `leegte` daar. Woestijnlandschappen tot aan de horizon over de volledige 360 graden, daar wen je moeilijk aan! Net als aan de hoge temperaturen (gemiddeld ongeveer 35 a 40 graden) en aan de woestijnvliegen die je aanzien als een koe op een warme zomerdag. Naast die zogenaamde `leegte` heeft ook het sociale aspect van de tour ons een unieke 7-daagse bezorgd. Met een gekke tourleider en 9 andere jonge backpackers waren we in het ideale gezelschap, in de ideale omgeving. Aangewezen op elkaar. Als iedereen met iedereen overeenkomt, er niemand uit de groep gesloten wordt, en je na 7 dagen als een goede vriendengroep samenleeft, dan is dat fantastisch! Samen hebben we ongelooflijk wat afgelachen, veel pintjes achterover gekegeld en vooral G E N O T E N ! Kan je begrijpen dat het dan nogal lastig is als het moment van afscheid gekomen is? We hebben een week lang samen den outback verkend, samen gekookt, broederlijk onder de open sterrenhemel geslapen en `s morgens vroeg (gemiddeld tussen 4 en 5u) even mottig opgestaan. Dat schept een band!
Tijdens onze tour hebben we verder veel wildlife gezien; kangoeroes, emoes, hagedissen, nen dingo, wilde kamelen en paarden. Van de giftige slangen en spinnen is er tot nu toe geen spoor. We hebben echter nog een 5-tal weken om deze te spotten! Misschien komt het er morgen al van, dan verlaten we Melbourne voor 3 dagen om met een huurauto 1 van de mooiste kustroutes ter wereld aan te doen: The Great Ocean Road. Zondag keren we dan terug naar Melbourne om naar de eerste F1-race van het seizoen te gaan kijken. Alweer leuke vooruitzichten dus!
Voila, hopelijk zijn jullie nu weer even zoet met onze reisavonturen! We houden van jullie, en we kijken nu al een klein beetje uit om jullie terug te zien!
`t Is idd alweer een tijdje geleden dat we van onz lieten horen, maar wees gerust, we are still alive and kickin`. Toegegeven, als je op reis bent, heb je niet altijd veel zijn en tijd om je bezig te houden met het schrijven van blogberichtjes. Vandaag hebben we echter een paar uurtjes uitgetrokken om alledrie even onze eigen gang te gaan en te doen waar we zin in hebben. Ik heb besloten om jullie nog eens van een reisupdate te voorzien. `t Heeft lang genoeg geduurd!
Annelies heeft haar verhaal de vorige keer beeindigd in Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Ik pik de draad weer op in Kaikoura, de volgende bestemming op onze doorreis. Kaikoura is de hoofdstad van het mariene leven, met een aantzienlijke diversiteit aan waterzoogdieren. De mogelijkheid om een aantal van deze dieren van heel dichtbij gade te slaan mochten we dus niet aan ons voorbij laten gaan. Maarten en Annelies hebben hun wetsuit aangetrokken en zijn zondagmorgen om halfzes (!) gaan zwemmen met een aantal dolfijnenkolonies. Ik heb me dan nog een aantal keer omgedraaid in mijn bedje tot een oude tante me kwam wekken om te melden dat het illegaal was om in haar straat en voor haar deur te slapen. Dat wisten wij uiteraard ook, maar `t is wel handig om wat geld te besparen. Al zijn de campings hier eigenlijk niet zo duur hoor. Ik ben dan maar opgestaan en heb me klaargemaakt om te gaan `whale watchen`. `s Middags ben ik namelijk `van de grond` gegaan met een helikopter, op zoek naar `sperm-whales` (vraag me niet waar die naam vandaan komt, kwetet zelf nie). Ik had geluk, we hebben 2 van deze mastodonten (ongeveer 16m lang, tot 60 ton zwaar) gespot. Indrukwekkend, snel zal ik dit niet vergeten!
Na deze belevenissen stond ons alweer een lange autorit te wachten richting het Abel Tasman National Park, waarin we vanaf maandag een 3-daagse wandeltocht ondernomen hebben. Compleet gepakt met een tent, een slaapzak, luchtmatras en voldoende eten en drinken zijn we eraan begonnen. Zware rugzak dus, en niet te onderschatten. Wij dus blij wanneer we mochten eten of drinken en zo onze zware rugzak wat konden verlichten. Ondertussen konden we tijdens het wandelen genieten van het mooie kustlandschap. Daarbij kon de tijd niet uit het oog verloren worden, want bepaalde gedeeltes van de track kunnen enkel overbrugd worden wanneer het zeewater z`n laagste peil bereikt heeft. De trekschoenen moesten dus geregeld uit om een paar 100 m door het lage water te waden overheen pijnlijk uitstekende schelpen. Ondanks dat hebben we de 51 km lange tocht uitgewandeld, al had ons energiepeil nadien wel een dieptepunt bereikt.
Op donderdag 26 februari hebben we het mooie zuidereiland achter ons gelaten voor het - volgens veel toeristen - veel minder mooi noordereiland. Gelukkig zijn wj het daar tot nu toe niet mee eens. OK, hoofdstad Wellington is misschien niet zo mooi en gezellig, maar het vulkaanlandschap rondom de noordelijker gelegen steden Taupo en Rotorua kan best indrukwekkend genoemd worden. Gisteren hebben we de `Tongariro Alpine Crossing` gedaan. Deze populaire dagtocht bracht ons overheen een nog steeds actieve vulkaan (voor de liefhebbers: het gaat om Mount Doom uit de Lord of the Rings trilogie). De desolate kraterlandschappen die we daar zagen zijn niet te beschrijven. Hiervoor verwijs ik jullie door naar de foto`s op facebook. In elk geval, persoonlijk vond ik dit 1 van de mooiste dingen die ik zag sinds het begin van onze reis. En dat kan tellen, na alles wat we in de afgelopen 7 weken al zagen!
Vandaag houden we het rustig - vandaar dat ik hier momenteel op een zonnig bankje aan het meer van Rotorua mijn verhaal zit neer te pennen. Morgen hangen we terug de echte toerist uit, en gaan we een paar uur leven volgens de traditionele Maori gewoontes. Daarna rest ons nog 1 week Nieuw-Zeeland. Volgende week trekken we nog 2 dagen uit om onze wagen te verkopen, en vrijdag 13 maart vliegen we richting Melbourne. Wat gaat de tijd snel, dan zijn we al over halfweg!
Enerzijds een spijtige zaak, anderzijds zijn we blij dat we jullie dan kunnen terugzien!
Hou jullie goed in het koude Belgie, en laat de crisis jullie niet klein krijgen he!
Inderdaad, er is alweer heel wat gebeurd sedert de laatste post op deze blog. Misschien hebben jullie het al lang opgegeven deze verhalen te lezen, zo achter uw computer...binnen in de warmte omdat het buiten alweer te koud is. Treur niet, wij hebben het ook niet altijd even gemakkelijk...
Van Franz Josef rijden we zuidwaarts naar Fox Glacier. Vol verwachting, vol spanning... maar helaas beste lezers, wat 'n ontgoocheling. De Fox ligt er grijs te blinken, onder de donkere wolken en is verder druk bezig aan het smelten door de opwarming van onze aarde. Moed niet verliezen en verder reizen, denken we, tot aan Lake Matheson, al hadden we toch al beters gezien, zo bleek. "Gekend voor zijn weerspiegeling", luidt het, "populair voor op de postkaarten"...maar daar snappen we niets van. Met moeite zie je jezelf weerkaatst in het water door de lege blikken bier, de etensresten van de vrolijke picknickers en de drukte van de populatie kraaiende meeuwen. Joepie, prijs uzelf gelukkig. We rijden verder... van Matheson tot de Knight Point Lookout. Ze beloven ons een schitterend uitzicht van het landschap. Een hoopje rotsen inderdaad...had mooi geweest zonder al die zandvliegen die bijten. Uit armoede moeten we deze nacht overnachten bij een DOC-camping (Department of Conservation). Een beetje grasm toilet en wat hout om ons te verwarmen kunnen ze ons nog net aanbieden. We voelen ons ellendig en geraken stilletjes aan uitgeput. Zelfs de energie om dit stukje neer te schrijven is ver te zoeken.
OF toch niet! En voel ik me hier eigenlijk best heel ok en is alles helemaal anders van wat ik heb geschreven. Aan jullie om dit uit te maken ;-). Wanaka dan, heel aangename stad. Of ja, een stad is hier niet groter dan een boerendorpje in Belgie, maar wel groot genoeg om er sfeervol te vertoeven. Zowel via paragliding als 'n mooie wandeling konden we van dit stukje natuur met zicht op het meer genieten. Wanaka is 'n tweede Queenstown aan het worden, zeggen ze hier soms, al vind ik er gelukkig nog een groot verschil tussen die 2 steden. Queenstown is de stad voor de kicks, toch voor degene met veel geld. Een optie zat er voor ons in, skydiven (met vrije val), maar is jammergenoeg niet doorgegaan wegens 'te winderig' (en tlag niet aan ons). Houden we zeker voor een volgende keer. Van Queenstown vroemen we naar het fiordland, een (bijna) onbebouwd stuk natuur, die zo'n 10% van de oppervlakte van Nieuw-Zeeland inneemt. Een cruise in Milford Sound neemt ons mee doorheen dit gebied en laat ons de mooiste (toeristische) plekjes zien. Het deed me terug een beetje aan Thailand denken. Tot hier hebben we het verste van onze tocht doorheen het zuidereiland bereikt en keren we terug noordwaarts. Gisteren gestopt bij Mount Cookm de hoogste berg van het zuidereiland. Vandaag er 'n zware maar belovende wandeling gemaakt en dan doorgereden naar Lake Tekapu. Onderweg zalm gekocht bij de salmon farm en hopelijk straks met plezier ervan smullen. Smakelijk!
Hopelijk bij jullie alles goed en graag tot ziens voor meer nieuws. Geniet van de sneeuw! Annelies.
( Sorry voor het wachten op de foto's, is niet zo evident als aanvankelijk gedacht. Via facebook zet ik er enkele online en later probeer ik spaces http://spaces.msn.com/threedownunder nog es uit.)
Laten we verder gaan vanaf Nieuw-Zeeland... Vorige week donderdag (5/2) zijn we in dit land aangekomen met een jetlag van jewelste. Het was dan ook een lange reis van 9u vliegen naar Sydney, waar we 2u later onze 3u durende vlucht richting Christchurch hebben aangevat. Ondanks de hevige vermoeidheid (nacht van ongeveer 2u slapen) 's avonds toch nog een staptje gezet, richting het Classical Sparks Festival in het prachtige park van Christchurch. Klassieke muziek dus, maar zeer mooi en dus met een enorme opkomst (10 a 20.000 mensen?), inclusief veel jong volk. Zeer opvallend was dat niemand er alcohol leek te drinken (het is er dan ook verboden op openbare plaatsen), alsook dat iedereen na afloop van het concert onmiddellijk en 'en masse' vertrok. Chapeau voor de Kiwi's! Probeer dit in Belgie maar eens, meneer Schuermans.
De 2de dag in Nieuw-Zeeland. Een jetlag? Jazeker een jetlag! We hebben geslapen tot 14u30 locale tijd (hier is het exact 12uur later dan bij jullie). Dat we over de beste bedden beschikten sinds we uit Belgie vertrokken, heeft hier ongetwijfeld zeer veel mee te maken! Vervolgens zijn we in onze zoektocht naar een wagen op iets zeer onvoorspelbaars uitgekomen. In plaats van er ene te huren, hebben we na even twijfelen beslist een 'van' te kopen aan een sympathiek Zweeds koppel. Alle 3 even door het dolle heen, want - zotjes! - we hebben zonet onze allereerste auto ooit gekocht, en dat dan nog met 3 mensen samen! Jippaa, lekkere deal, goed gevoel! New Zealand, here we come with our van!
Vooraleer we de rest van het land gingen verkennen, toch eerst nog even halt gehouden in het gezellige Christchurch, met onder andere bezoeksjes aan een cultuur/natuurhistorisch museum over Nieuw-Zeeland, de prachtige Botanic Gardens en last but not least... The Belgian Beer Cafe! Even tijd genomen om te genieten van een Westmalle Tripel (Leve Westmalle!). Goed he, Geroen...
Zondag hebben we dan de eerste lange rit richting 'Banks Peninsula' (schiereiland ten zuidoosten van Christchurch) ondernomen. Een heuvelachtige rit waarvan een 20-tal km over een smalle onverharde weg. Bijna onmogelijk om een tegenligger te laten passeren. 't Was dan ook even serieus zweten toen we een stel onvriendelijke Antwerpenaren te laten passeren. Wij stonden nl. aan de kant van de afgrond! Maar wees gerust, we zijn goed en wel op onze bestemming (Akaroa) geraakt, en we leren de li;ieten en risico's die aan onze 'van' verbonden zijn van dag tot dag beter in te schatten.
Spijtig genoeg was er niet veel tijd om het ongetwijfeld mooie Akaroa te verkennen. Onze prioriteiten op het zuidereiland liggen nl. aan de westkust (Franz Jozef Glacier, Fox Glacier, Mt Cook,...). Gelukkig was er op onze weg naar het westen toch nog de tijd om even halt te houden in Arthurs Pass, een bergdorpje in de Southern Alps. Hier hebben we 1 nacht op een parking overnacht, en 2 korte maar mooie wandelingen gemaakt. Ondertussen ben ik met mijn verhaal aanbeland op dinsdag 10/2, waarop we Arthurs Pass verlaten hebben voor een ongeveer 3,5u durende rit naar ons eerste echte hoogtepunt, Franz Jozef Glacier. Op die laatste hebben we vandaag een 4,5u durende wandeling (met gids) gemaakt, en 'k moet zeggen: 't was best indrukwekkend. 'k Heb er geregeld wat over moeten leren in mijn studieverleden. 't is des te leuker eens een echte gletsjer te mogen betreden. Vooral het prachtig blauwe ijs ('blue ice') en de korte tocht tussen de metershoge ijsmuren waren adembenemend. Hiervoor doen we het, we hebben er opnieuw een onvergetelijke ervaring aan toegevoegd. Op naar Fox Glacier en meer... Ik krijg er elke dag meer zin in!
Hoe gaat het ondertussen in ons Belgenlandje? Ik hoop dat het met jullie allen ook fantastisch gaat, laat gerust eens iets weten via deze blog, via mail of via facebook ofzo he. Btw: de eerste foto's van NZ zal ik de komende week proberen online te zetten op Facebook. Voeg mij gerust toe via de facebook zoekopdracht ('Christophe Rogolle' intikken, en je zal me wel vinden zeker), dan kunnen diegene die nog geen vriend zijn ook genieten van de foto's. Groetjes aan familie, de maatjes en de collega's van Strobbe... Ik geef toe...veel tijd om aan jullie te denken is er hier niet, maar geregeld komt het er toch eens van! Enjoy...as we do...
Goeieavond beste familie, vrienden, geinteresseerden,
Tijd om nog eens van ons te laten weten zeker, het is alweer een weekje geleden. Er is dan ook veel gebeurd.
We bevinden ons heden ten dage in Crabi . Een paradijslijk oord in het zuiderse westen van Thailand. Qua natuurschoon voor ons de mooiste vanThailand. Prachtige rotskusten, mangroves, oerwoud liggen hier binnen handbereik. Vandaag komen we terug van een dagje met de brommer rondcruisen. Echt goedkoop hier in Thailand. Het was 1 van de fijnste dagen tot nu toe. We bezochten hier de "Tiger Cave" (Tempelcomplex waar vooral de honderden capucijnaapjes die er dingen afpakken van de toeristen de show stelen) en het Khoa Phanom Bencha National park. In dit laatste bezochten we bezochten we de 7 -trappige waterval en gingen we naar het uitzichtpunt. Volgens het bordje lag het uitzichtpunt 730 m weg maar in deze afstand ging het wel 250m de hoogte in. Een vrij stevige klim dus die ervoor zorgt dat wij nu afgepeigerd aan de computer zitten. Het uitzicht loonde echter wel de moeite.
Het is nu reeds de derde nachtt dat we in dit stadje vertoeven. Gisteren gingen we een dagje kajakken in de mangrove, ook fantastisch! De apen klommen gewoon in je boot terwijl je ze ananas kon voeden. De omgeving was onovertroffen. Het landschap in deze streek is echt uniek. Hopelijk weet de Thaise overheid het zo te houden.
Wat hebben we tussen het vorige berichtje en Crabi nog gedaan, vraagt de oplettende lezer zich wellicht af? Wel ons laatste berichtje eindigde met een veelbelovende trip naar Chiang Rai. Het uiterste noorden Thailand. Dit was echter een grote tegenvaller. Het dorp van de langnekkenstam bleek bijvoorbeeld gewoon een openluchtmarktje waar de langnekvrouwen die de goederen verkochten als lokattractie werden gebruikt.
Met een beetje een wrang gevoel verlieten we dus het noorden. en werden we via 2 lange busritten naar het zuiden getransporteerd, alwaar we meer de vakantiesfeer opzoeken.
Ko Samui was onze eerste bestemming, een eilandje dag in 1970 voor het eerst door 2 verdwaalde kajakkers werd ontdekt. Na 40 j is het eiland echter ferm toeristisch uitgebaat. We maakten er omwille van de lange busreizen een 2daagse strandvakantie van. De hoge golven maakten het fijn een pootje in de zee te baden.
Na Ko Samui verscheepten we naar Ko Pangnan, het kleinere dochtereiland tennoorden van Ko Samui. Dit beviel ons des te meer. We maakten een goede strandwandeling en ariveerden per ongeluk savonds op Haad Rin Beach, voor de feesters: gekend voor zijn full moon parties. Bij volle maanverzamelen zich elke maand 20-30 duizend mensen om de volle maan weg te feesten. Bij ons was de maan een kleine sikkelen toch werd warempel al een feestje gebouwd. Typisch hier zijn de "buckets" die hier geschonken worden. Hierbij wordt een klein flesje sterke drank naar keuze, een frisdrank naar keuze en ijsblokjes in een emmertje gebracht ter consumptie. Straf spul voor stevige feesters dus. Tegen zon partyconcept zijn wij niet immuun en we feestten dan ook gretig mee. Het leuke is dat er hier ook allerlei randactiviteiten waren. Touwtje springen over een brandend touw, door een brandende hoepel springen, stoelendans, voetballen,... Alles passeerde de revue. Voor herhaling vatbaar, zouden we zo stellen.
De dag werd het teveel aan buckets weggewassen door een dagje fijn snorkelen op de Reaggae Boat trip. Fantastische koralen trouwens op dit eiland.
Van hieruit verplaatsten we ons dus naar Crabi waarvan het relaas bovenaan dit bericht te lezen is. Ons Thailandverblijf zit er bijna op. Morgen verplaatsen we ons naar Phi Phi island. Nog zon paradijslijk oord dat door de tsumami praktisch volledig werd verwoest, maar dat maar dat dankzij de gezonde ondernemingsgeest van "den Thai" wel snel terug opgebouwd is. Hier blijven we 2 dagen en daarna gaan we terug naar Bangkok waar we het vliegtuig nemen naar Nieuw-Zeeland, een nieuw avontuur tegemoet!
Een kleine update over onze avonturen. Jullie zijn vast gestopt bij de gedegouteerde indrukken over het thaise nachtleven. Helemaal anders hier in Chaing Mai, de tweede stad van Thailand. We hebben er net een 3daagse jungle tocht opzitten waarin we in volgorde gedaan hebben: olifantje rijden, watervalplonzen, slapen in een berghut met een inheemse stam (Karen volk), wandelen in de jungle, duiken in een andere waterval, kikkers eten, Chang bier drinken (olifantenpis zeggen ze zelf), raften ... Eigenlijk teveel om op te noemen. We waren met zen twaalven: Emma en Sophia (2 hete zweedse meiden), Hamish, Andy en Kylie (3 Goeduitziende Nieuw Zeelanders die we later op de reis nog zullen ontmoeten in hun thuisland), Sean en Brian (2 typische Ieren die de eerste avond al op hun gemak 14 blikjes bier dronken), Dong (de gids) en tenslotte Woody (Het volslagen gekke hulpje van de gids). Hierover zijn door mezelf prachtige fotos gemaakt maar die zijn op vakkundige wijze gewist. Christophe had zijn toestel niet mee dus hebben we geen fotos van onzelf op de jungletocht. We hebben echter alle andere medereizigers hun contactgegevens, en die hebben ons beloofd hun foto's door te mailen. Fotos van de jungletocht komen dus zeker nog tot jullie beschikking. Deze keer moeten jullie het echter doen met de foto's op onze space: http://threedownunder.spaces.live.com.
Ook nog dit: Als ik 1 indruk mag geven van Thailand is het wat ik noem de Bathcultuur. In Bangkok bijvoorbeeld werden we vakkundig geleid naar een toeristenbureau. Die mannen boekten tot morgen voor ons echt alles!!!! Het hotel, de jungle tocht, zelfs het uitgaan werd gecontroleerd gedaan met een busje van de hostel. Voor de nodige bahts krijg je hier echt alles gedaan. Je moet geen tien meter wandelen of er stopt al een tuktuk die vraagt of hij je kan brengen naar het punt waar je naar toegaat. Eigenlijk wel gemakkelijk. Je laat je leiden en je weet zeker dat alles redelijk goed georganiseerd is, het enige waar je over moet kankeren is de prijs, die moet je altijd halveren om bij iets redelijks uit te komen. De thaise mensen zijn echter zeer vriendelijk en kennen de kunstjes van het goede leven ook wel: goed eten, goed feesten en nu dan een uitstapje, meer moet dat niet zijn.
Er was ons hier in het noorden van Thailand koud weer beloofd (rond het vriespunt) maar daar is overdag alvast niets van te merken. Nog steeds tegen de 30 graden en vollop zon. Een mens komt er goedgeluimd van. Vandaag hebben we een dagje rust en morgen gaan we naar Chiang Rai om de stam met de lange nekken te bezoeken. Zeker weten dat we hierover ook nog straffe verhalen kunnen vertellen.
Vriendelijke groet van de 3 reisgenoten die nog steeds goed overeenkomen. Geen zorgen, dit blijft wel goed!
Het is toch wel even wennen aan de Thaise gewoontes. Dit is onze laatste dag in Bangkok, en al heel wat vreemde situaties meegemaakt. Toch lukt het ons aardig ons aan te passen aan de locale gewoontes. De eerste avond zijn we meteen gestopt bij een eetkraampje op straat, waar we voor 40 baht - ongeveer 1 euro - een lekker maar speciaal eenpansgerechtje gegeten hebben. Met stokjes uiteraard, een toerist moet die Westerse gewoontes even van zich af kunnen gooien. Even gesukkeld, maar toch al gauw de techniek onder de knie.
Het verkeer is hier niet normaal. Dat wij ons in Belgie (sorry voor ontbrekende leestekens, een Thais toetsenbord lijkt nog erger dan een qwerty) nog druk maken om een beetje smog of om een paar km file. Als voetganger is het hier (in Bangkok dan) niet bepaald gezellig wandelen. Om een straat over te steken moet je hier toch wat risico durven te nemen. Er zijn een paar zebrapaden, maar de bedoeling hiervan lijken de meesten niet te snappen. Ook het stoppen bij een rood licht is niet voor allen even evident. Vreemd genoeg nog geen enkel ongeluk zien gebeuren.
En in dat verkeer is er dan nog dat andere typische fenomeen, den tuk-tuk. Nen bromfiets op 3 wielen met een grote laadbak op achteraan. Ideaal om toeristen of locale producten in te vervoeren. Op onze eerste dag in Bangkok hebben we zo een tuk-tukske tegengehouden. Voor 70 baht - mega spotgoedkoop - voerde de chauffeur ons overal rond. Een paar tempels bezocht, alsook een bezoekske gebracht aan het toeristenbureau om onze nachttrein richting Chiang Mai - die we vanavond nemen - en de driedaagse (jungle) trektocht vast te leggen.
Gisterenavond nog vlug even het Bangkokse uitgaansleven uitgeprobeerd. Ogen uitgekeken, en gedegoutered teruggekeerd. Al was het tegelijkertijd ook grappig. Komt erop neer dat het zo een straat met hoerenkoten en danstempels was waar oude gefrustreerde westerse mannen een Thais bijna tienermeisje betalen voor een avondje seks. Jakkie. Wat we daar allemaal zagen! Dan maar besloten op een terrasje vanop afstand een pintje te drinken en even gedegouteerd toe te kijken... Dan vlug terug naar onze hostel.
Dag lieve blogvolgertjes,
