‘Ik was bang. Ik heb voor kleinkunst gekozen, omdat ik me identificeerde met Ramses Shaffy en Jacques Brel. Ik dacht dat ik iemand was als zij, maar algauw bleek dat ze richtingwijzers waren, geen rolmodellen. Ik heb toen geleerd dat je niet mag gaan lopen voor angst. Angst is heel wezenlijk. Je bent bang om afgewezen te worden, om alles te verliezen, dat de zin van je leven zal wegvallen.’

‘Toen ik 22 was, schreef ik voor het eerst songs waarvan mensen zeiden dat ze iets echts toonden. Wannes Cappelle (zanger van Het Zesde Metaal, red) , die met me studeerde, nam ze op. Ik werd krankzinnig. Ik wilde ze meteen weer weggooien.’

‘Toen ik 26 was en in Jeroen Percevals Liebling speelde, heb ik gevochten. Ik ben honderd keer rond de Monty gelopen en ik heb daarna gezegd dat ik na de laatste voorstelling een soloconcert zou geven, voor wat vrienden. Dat zijn nu de muzikanten die meespelen op mijn plaat. Die avond is mijn leven veranderd.’

The place to improve the world is first in one's own heart and head and hands, and then work outward from there.

Interessante uitspraak , zelfs zeer juist voor beiden want het verleden remt ons en blijven fantaseren over de toekomst zonder daden om in die reichting te gaan brengt niets op!

De kracht van ons hart is sterker dan de macht van ons harnas en het leven vult zich met vreugde als we deze kracht toelaten. 

Ieder moment van het leven draagt een inherente uitnodiging in zich om onszelf te tonen en telkens opnieuw hebben we de keuze om elk moment meer vreugdevol te maken, of niet.

Ons hart ont-dekt zich als we net iets meer doen dan dat het leven van ons verwacht.

Persoonlijke ont-wikkeling start op de rand van onze comfortzone.

The only ones among you who will be really happy are those who will have sought and found how to serve.