Elke dag begint en eindigt helemaal anders. Soms op een manier die je helemaal niet had gewilt. Net zoals mijn dag.
Er veranderen heel wat dingen wanneer je het besluit neemt om met iemand samen te gaan wonen. Soms stel je je wel eens vragen of het wel een goed idee was, en andere dagen lijkt het dan weer een beetje hemel op aarde.
Mijn vriendin is iemand heel speciaal. Moeilijk te doorgronden en heel introvert. Dit maakt een conversatie soms echt wel moeilijk.
Liefde maakt een belangrijk deel uit in mijn leven. Het is tevens ook mijn meest zwakke punt. Mensen kunnen er mij op pakken. Er gebruik van maken. Ik zeg vaak als eerste sorry en ik slaag vaak dicht. Voor vrouwen lijkt het in het begin steeds zoals ze het willen hebben. Een man die de was en de plas doet. Niet tegenspreekt.
Ik wil niet zeggen dat ik een watje ben. Ik heb heel veel geleerd uit mijn vorige relatie. Maar ik blijf wie ik ben. Ik heb, als ik me niet vergis, heel wat mensenkennis. En dat werkt ook wat in mijn voordeel. Maar ik ben, zoals ik me voel, een verloren ziel. Er kan geen liefde zijn zonder haat. Net zoals er geen positieve dingen in het leven kunnen zijn zonder de negatieve.
Wanneer je mensen soms vraagt of ze een man of vrouw, waar ze gedurende jaren een relatie mee hebben gehad, vraagt of ze die mensen nog graag zien. Dan krijg je vaak te horen dat dit niet zo is. Of dat ze die mensen nooit echt graag gezien hebben.
Wel daar geloof ik helemaal niets van. Ik kan, met een gerust hart, vertellen dat ik mijn vorige vriendin heel graag gezien heb. De liefde die ik voor haar voelde was geen fout. De blindheid die het veroorzaakte was het probleem. Toch bij mij.
Liefde is relatief. Ieder geeft er zijn betekenis aan. Ik zou niet kunnen leven zonder liefde. Veel mensen hopelijk niet. Als we gaan stoppen met onze medemens graag te zien... Dan bestaan we niet meer. Het maakt ons vaak tot wie we zijn... als individu.
En hier zijn we dan weer. Het heeft even geduurd voor ik het vervolg op mijn korte levensverhaal kon brengen maar hier gaat ie dan.
( Even snel toelichten dat ik soms niet let op mijn spelling :) ).
Nadat ik dus een aanval had gekregen dacht ik eigenlijk bij mezelf dat dit mij geen 2 keer kon overkomen. Maar de rest van mijn jaar in het gentse schoolleven zat er wel vroegtijdig op. Dit omdat je een jaar moet wachten voor ik weer volledig en 100% gezond kon verklaart worden. Maar spijtig genoeg is het tot op de dag van vandaag nooit geen jaar meer geworden.
De laatste jaren zijn tot nu toe mijn donkerste en emotioneel hardste geweest. Nog geen 4 weken na mijn eerste aanval volgde mijn 2e aanval. Ik was zo verward. Ik was zo gebroken. Er was niemand in staat om mij te troosten. Mijn vriendin zat toen in New York. Om eerlijk te zijn heb ik heel hard op mijn tanden moeten bijten toen ik haar voor de eerste maal zag. Zij weende om het leed dat ik had. Maar ik kon mijn tranen niet de vrije loop laten gaan, ook al voelde ik mij zo rot.
Om het kort samen te vatten... In de loop der jaren bleven de aanvallen komen. Op vakantie met vrienden in frankrijk, wanneer ik op vakantie was met mijn vriendin en mijn ouders. Eveneens eens in de wagen. En dit wanneer mijn vriendin naast mij zat. We hebben allebei de dood toen in de ogen gekeken. Doorheen die jaren heeft mijn toenmalige vriendin mij nog 2 maal bedrogen. Ik belande in een put. Ik stopte met studeren aan de hogeschool. Mijn relatie stopte met het meisje dat ik al 5 jaar graag zag. Waaraan ik 5 jaar alles heb gegeven en nooit heb bedrogen. Ik begon te werken, maar dat was maar voor een periode van 10 maanden. Daarna kon ik omwille van mijn gezondheid geen werk meer krijgen. Ze weigerden mij telkens keer nadat ze dit te weten kwamen over mijn ziekte. Het was steeds een harde slag. Na mijn relatie ben ik anderhalf jaar alleen geweest. Ik was depressief en had last van zelfmoordneigingen. Bij een van mijn laatste aanvallen heb ik op het randje gestaan. Ik kon niet meer overweg met mijn gevoelens. Ik zat aan de drugs en dat maakte het er niet beter op. Als ik in die donkere periode iets geleerd heb. Dan is het dat je om zelfmoord te plegen heel veel moed moet hebben. Heel veel.
Vandaag de dag slik ik 10 pillen per dag om mijn epilepsie te onderdrukken. Ik heb in totaal, over een periode van 3 jaar minstens 14 aanvallen gehad. De laatste keer was in juni.
Het is moeilijk. Moeilijk om op latere leeftijd deze ziekte te krijgen. Ik ben er mij van bewust dat er ergere dingen zijn in het leven. Veel ergere. Maar ik kan er niet aan doen dat ik het moeilijk blijf hebben. Ik mag zeggen dat ik vandaag tamelijk gelukkig ben. Ik ben ongerust over nieuwe aanvallen, maar niet bang. Ik studeer opnieuw verpleegkunde aan de hogeschool, heb een nieuwe leuke vriendin waarmee ik samen woon en 2 geweldige katten.
Ik leef op mijn emoties en mijn mogelijkheden de dag van vandaag. Het heeft zowel zijn positieve als zijn negatieve punten. Ik ben, net zoals iedereen, maar een mens.
Al vaak heb ik nagedacht om een blog te beginnen. Als je mij zou vragen waarom ik een blog begin heb ik wel een aantal antwoorden klaar. Ten eerste hoop ik dat mensen die het lezen het interessant vinden. Ik ben geen bekend persoon en ik zou er nooit een willen zijn, maar ik zou gewoon graag mijn verhaal willen delen. Net zoals ik mijn dagelijkse bevindingen over verschillende onderwerpen wil delen. Ook mijn gevoelens zullen een grote rol spelen op deze blog en misschien vinden sommige mensen dit wel aangenaam. We zullen zien.
Ik ben een jongeman van 23 jaar. Geboren op 20 januari 1992. Ik kom uit een warm nest met twee liefdevolle zussen. Ik heb nooit iets tekort gehad. Verwend staat niet in mijn woordenboek want mijn vader is het schoon voorbeeld van een harde werker in mijn ogen. Hij werkt zelfs misschien iets te hard.
Tot mijn 18e had ik een vrij normaal leven. Ik had veel vrienden en vriendinnen en was een tamelijk goede student (dat ben ik trouwens nog steeds, buiten het woordje goed dan gerekend). Vrij normaal dus. Maar iets na mijn 18e verjaardag gebeurde iets wat blijkbaar de start was van een aantal zeer moeilijke jaren in mijn leven. Bij mijn moeder werd de chronische en aftakelende ziekte Multiple Sclerose geconstateerd. Ons gezin werd hier zwaar door geraakt. Vooral mijn vader. Mijn vader houdt zoveel van mijn moeder. Ik kon zien hoe zijn hart brak bij het horen van het nieuws. Sinds die dag voelde ik dat er iets was verandert bij mezelf. Ik was stiller. Meer in mezelf gekeerd. Het waren een aantal moeilijke maanden, maar we konden ons er als gezin doorheen trekken. Ook mijn vriendin destijds, waarmee ik al een relatie had toen ik zestien was, hielp er mij een beetje doorheen.
In de zomer van 2011, bijna een jaar na de diagnose bij mijn moeder, bedroog mijn vriendin mij voor de eerste maal. Ik was er kapot van. Als de ziekte van mijn moeder al geen grote sporen had nagelaten dan had dit mijn gevoel voor liefde wel aangetast. Ik zag dit meisje zo graag. Veel te graag... Het zou mijn ondergang worden. Het zou me breken. Maar de grootste klapper moest nog komen. Een half jaar later.
Ik liep school in Gent. Ik wou inspecteur bij de politie worden en volgens mijn leerkrachten en mensen uit mijn omgeving was dit een beroep dat mij op het lijf was geschreven. En ik wou het ook heel graag. Maar daar stak mijn gezondheid een stokje voor.
Ik kan mij deze dag nog goed herinneren. Ik was me aan het klaarmaken voor school. Ik stapte uit de douche, trok mijn broek aan en ging naar mijn kamer. Het volgende wat ik voel is een hevige smak in mijn gezicht. Ik doe mijn ogen open en zie 2 personen boven mij hangen. Het was een spoedarts en een verpleegkundige. Ik greep de arts bij de keel omdat ik niet wist wat er gebeurde. Ik kende die persoon die mij sloeg niet. Mijn moeder schreeuwde al huilend dat ik hem moest loslaten en rustig moest gaan liggen. De ambulanciers konden mij kalmeren. Ik wist niet wat er aan de hand was. Ik was duizelig en misselijk. Ze legden mij op de brancard en ik werd naar buiten gereden. Ik zag de MUG en de ambulance staan. Ik was zo bang. Ik wist niet wat ik had misdaan of wat me was overkomen. Ik zag in een glimp heel wat buurtbewoners het spektakel volgen.
Tijdens mijn rit naar het ziekenhuis kon ik amper mijn ogen openhouden. Ik was zo moe. Ik wilde slapen. Ik wou dat dit een droom was. En daar ging ik. Ik verloor het bewustzijn. Ik werd wakker in een zeer donkere kamer. Ik had zo een hoofdpijn dat ik er van moest overgeven.
De tijd ging voorbij en toen zag ik mijn moeder. Ik moest huilen en vroeg wat er gaande was. Ze vertelde mij dat ze het zelf niet zo goed wist. En dat ik het rustig aan moest doen. De dokter was onderweg. Toen de dokter uiteindelijk binnenkwam was ik alweer in slaap gevallen. Ze maakte mij wakker. Mijn moeder was er niet meer. Ze begroette mij en vertelde mij het nieuws dat mijn hele leven zou bepalen. Ik had een epileptische aanval gehad. En geen kleintje. Ik moest meteen denken aan mijn opleiding. Die mocht ik op mijn buik schrijven. Mensen zoals mij moesten ze niet hebben bij de politie.
Om deze gebeurtenis nog even in te korten... Ik heb nog een hele week in het ziekenhuis gelegen. Ik werd onderworpen aan allerlei onderzoeken. Maar niets wees erop dat ik werkelijk epilepsie had. Geen enkele scan of EEG kon iets vaststellen. Ik werd naar huis gestuurd zonder medicatie en mijn leven ging verder. (Dacht ik...)
Morgen schrijf ik, door gebrek aan tijd vandaag, verder over de komende gebeurtenissen en zijn gevolgen zodat jullie een beter beeld hebben over mijn voorgeschiedenis. Daarna zal ik (bijna) elke dag vertellen over wat ik meemaak, hoe ik er mij bij voel en wat ik er van vindt.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
