Ik voelde dat het weer zon dag zou worden. Zo één van de
velen. Opstaan, wassen, eten, fiets op, naar de les en daar weer de betogen van
de professoren aanhoren. Daarom besloot ik om nog maar eens op snooze te
drukken en me nog een keer om te draaien in bed.
Gisterenavond was me weer een feestje. Soms vraag ik me af
dat ik me niet beter achter mijn boeken kan zetten, en leren. Leren dat de
stukken eraf vliegen zodat ik eindelijk eens kan slagen voor een examen. Dan kan
ik naar het 2e jaar. Dan kan ik daar weer leren tot ik eindelijk
mijn diploma heb om dan dag in dag uit mijn job gaan te beoefenen tot ik ver in
de zestig ben, op pensioen kan gaan en kan sterven. Nee, dan draai ik me nog
liever eens om in mijn lekker warm bed na een nachtje stappen.
Leuven is echt dé studentenstad bij uitstek. Naar het
schijnt toch. Ik studeer er toch, en ik heb het hier naar mijn zin. Ik zou ook
niet weten wat ik elders zou zoeken, al mijn vrienden zitten hier op kot. Het is
met hen ook bijna altijd dat ik uitga: ons klasje van het secundair. Elke week
trachten we eens afte spreken om wat te
gaan fakken ( voor de leken: de cafés van de faculteiten bezoeken). Dat is
altijd wel leuk, tot je merkt dat je fiets gestolen is. En dan besef je plots
dat je van de oude markt nog helemaal te voet tot je kot in Heverlee moet. Dan
kan ik je verzekeren, dat de pret snel gedaan is. Dat had ik vannacht dus voor.
Het gevolg was dat ik alles te voet kon doen vandaag, bah!
Dus zeg nu zelf, je nog eens goed omdraaien in je warm bed lijkt dan toch de
meest aannemelijke optie, niet waar?
Volgens mij heeft karma hier wel een hand in. Ik weet dat de
meesten van jullie (al betwijfel ik of mijn lezers een grote groep is) zullen
lachen met het feit dat ik in iets als karma geloof. Toch sterkt mijn geloof in
deze kracht zich elke dag meer en meer aan.
Maar ik ga bij mijn eerste blog het mysterie er nog wat
inlaten, niet te veel vertellen (en het is tijd voor me om gaan te slapen, ten
minste als ik wil wakker blijven in de les morgen). Er komen nog gelegenheden
genoeg om verhalen te vertellen, dus zet deze blog tussen je favorieten, en wie
weet: misschien kan ik één van de keren wel een glimlach op je gezicht toveren J
