De vorige keer teveel victorie gekraaid van het goede weer. Ondertussen leven we terug tussen de wolken. Na onze overnachting in La Portella trokken we verder naar onze laatste hoge en lange beklimming. Het was een lange dag waar we zo'n vier uur aan een stuk geklommen hebben. De baantje waren weer wat nauw en vol met stenen en rotsen. We trosteerden dat heel goed. Lennerd heeft wel wat meer moeite om de stenen te zien liggen. Toch is hij er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Die nacht sliepen we in een refugio in de bergen. Het was er lekker warm en gezellig. Buiten was het namelijk mistig en niet al te warn. Lennerd sliep tot 18u en Thijs is wat gaan praten met onze Australische vriend. Ondertussen at hij een broodje met tonijn (dit geloof je niet eh nonkel Joost) Daarna at Lennerd een broodje als hij wakker werd en leerde hij schaken aan Thijs. (Lennerd verloor ieder spel maar vond het wel leuk)
Na het slapengaan stonden we weeer vroeg op voor de afdaling van de O Cebreiro. Op zich een leuk bergje maar niet zo leuk om van een glibberige grond af te komen. Na deze tocht kwamen we aan in Sarria. Daar was het een drukste van je welste omdat je daar kan starten voor de laatste honderd kilometer naar Santiago. Dit is het minimum dat je moet doen om een certificaat te krijgen. We hadden de laatste plaatsen in een refugio en lagen in twee aparte zalen. 's avonds zijn we gaan eten (pizza) met onze Australische vriend en twee dames. Ze wonen allebei in Wallonië maar waren van Noorwegen en Amerika. We hadden een toffe avond.
Vandaag wandelden we weer in het glooiende (bewolkte) landschap. We deden zo'n 21 km. Het was wel erg druk en liepen een kilometertje verkeerd. Vandaag slapen we in een herberg met 110 plaatsen. Spijtiggenoeg kost hij 10. Het duurste tot nu toe.
Eten deden we ook nog, maar praten we niet meer over eh. hihi
Het is ondertussen al een tijdje geleden dat we iets plaatsten op onze Blog. We hadden veelal geen internet ter beschikking. Vandaag is er draadloos internet beschikbaar waar Lennerd kan op injoggen met zijn gsm. Na Astorga begonnen we aan geleidelijk aan onze tocht door de bergen. Aangezien we twee snurkende mannen op onze kamer liggen hadden, hadden we geen oog dicht gedaan. Toen we opstonden was er een hevig onweer aan de gang. Toen we wandelden kregen we nog heel wat regen te verduren. We waren nat tot op ons vel. De etappe was niet zo moeilijk maar ging een beetje in stijgende lijn. Na zo'n 27km kwamen we aan in onze refugio. Het was er erg gezellig. We kwamen onze Boliviaanse kennis tegen. Hij introduceerde ons aan zijn australische, noorse & zweedse vrienden. We hebben ons met deze mensen goed geamuseerd. We keken en luisterden naar Gregoriaanse gezangen in de plaatselijke kerk.De dag erna namen we eerst een stevig ontbijt in de refugio. Geroosterd brood,confituur,boter en koffie. We begonnen vol nieuwe krachten aan de beklimming naar Cruz de Fero. Dit was een erg lastige beklimming en het weer was ook niet al te best. Boven aan dit kruis was het erg koud. Het lag dan ook op meer dan 1500m hoogte. Bij dit kruis liggen heel wat stenen. Pelgrims leggen daar een steen bij om hun lasten die ze meedragen op de tocht te laten verdwijnen. Daarna werd de afdaling ingezet tot op 600m. Tijdens de afdaling zagen we schapen die plots de baan over moesten. De laatste 5km van de afdaling was nogal gevaarlijk. Erg stijl en veel keien en uitstekende rotsen. We kozen ervoor om te stoppen in de refugio die ons boekje aangaf. Dat deden we beter niet want het was er vuil. We kochten wat brood en aten het aan de oever de rivier van het dorp op. We deden Zo'n 27km.De dag daarna gingen we slechts 5km doen tot in Ponferrada. Uiteindelijk kozen we ervoor om 24km te doen tot in Cacadelos. De route was niet echt moeilijk of bijzonder. Buiten het feit dat we Bijna de bordjes niet vonden in Ponferrada. We sliepen vanacht rond een oude kerk. Iedereen had zijn eigen slaapkamer per twee. We aten 's avonds een pizza (Lennerd) en een spaghetti (Thijs). Onze kennissen van Australië,Zweden en Noorwegen waren er ook. We Praatten nog een hele tijd met hen. In de namiddag wasten we ook onze kleren. We ruiken nu weer fris. Deze ochtend vertrokken we voor een tocht van 21km. Jammergenoeg was het heel de tijd langs een grote baan lopen, dicht in de buurt van een autostrade. We slapen nu in een plaats waar we ⬠8 betalen maar wel een tweepersoonskamer hebben met eigen sanitair. Morgen de beklimming van een grote berg. Dat wordt lastig. Tevens zijn we er achter gekomen dat we waarschijnlijk een week te vroeg zullen aankomen in Santiago. Nu is het hier al drie dagen prachtig weer! Groetjes
Gisteren vertrokken we vanuit Leon. We stonden opnieuz vroeg op en zetten onze tocht verder. Na enkele kiloñeters te wandelen keken we in ons boekje dat ze in Belgiê kochten en zagen dat het maar negen kilometer meer was naar onze volgende slaapplaats. Helaas, het boekje was verkeerd. Het wa nog 12 kilometer. Helemaal uitgeput kwamen we aan in onze refugio. Er hing een groot uitgengbord dat we voor drie euro konden slapen. Als we aankwamen zagen we dat het twee oude mensn waren die dit uitbaten. We konden kiezen tussn een kamer van 7, een kamer van 5 en een kamer van 3. In de kamer van 3 moesten we op de grond slapen en daar hadden we niet zoveel zin in. We kozen dus voor de kamer van 5. Met acht personen op één kamer. Nadat we wat hdden geslapen besloten we ons in de voortuin te zetten. We dronken een Cola en een Fanta. Voor de Cola was het 1,30 en voor de Fanta 1. (Daar zou den Chap nog iets kunnen aan leren eh Lies Dan aten we een menu voor 9. Het voorgerecht was een bord met een paar stukken salami en twee schellen kaas. Als hoofdschotel at thijs een soort vlees en Lennerd een ommelet. Bij dit eten waren geen aardappelen ofzo, maar enkel wat groentjes (sla en tomaat). We kregen wel een groot glas wijn (waar je niet bepaald dronken van zou worden. We zouden beter zo'n wijn kopen, Philippe¡ en een flan als desert. Oh ja, we hebben ook geschaakt. Nu kan ik dat ook, winnen lukt nog niet. We deden 27km
Van ñorgen vertrokken we richting Astorga. Deze ochtend kochten we koffiekoeken in een krantenwinkel die waarschijnlijk 3 dagen oud waren. Het was een lange etappe. Vooral omdat het wat klimmen was en over keienroutes was. We hebben wel prachtige uitzichten gehad. Uiteindelijk zijn we er geraakt. Het wa wel erg warm vandaag. Vanavond slapen we in een oud klooster. We gaan nu opnieuz op strooptocht. Morgen de echte bergen in. We deden vandaag 25km
Dag drie en vier.
Gisteren zijn we begonnen aan onze Camino. We stonden op om 5u30. Om 6u30 waren we al aan het stappen. De eerste etappe was Zo'n 19km. Snel bleek dat we dit in een fluitje van een cent hadden gedaan. Om tien uur dertig waren we er al. Een man stond klaar om ons pasje af te stempelen. Daar wilden we het niet bij laten. We begonnen vol goede moed aan de volgende etappe. Deze bedroeg eveneens 19km en hebben gewandeld tot we 13km hadden. Hem helemaal afwerken was ons een beetje te veel. Na Zo'n 32km vonden we Dus rust en was het 14u30. We sliepen tot rond 17u en gingen ons douchen. Prachtige sanitair was er daar in de refugio(slaapplaats) in Religon. Daarna werd onze strooptocht ingezet. We aten een voorgerecht, hoofdgerecht en een desert en dronken een cola en een halve fles water voor ⬠9. Spijtig dat Lennerd een haar in z'n eten kreeg en we geen frieten kregen. Anders was het eetbaar. Vanmorgen stonden we weer vroeg op! Om kwart na zes waren we al op pad. We zetten onze tocht voort in de richting van leon. Vandaag was wel wat zweten in het begin omdat we weer te maken kregen met de saaie weg van de vorige dag. Toch liep alles gesmeerd. Toen we Leon in de verte zagen ging alles beter. In Leon aangekomen stond de Spaanse civiele bescherming iedereen op te wachten om uitleg te geven over de refugio's. Na heel wat zoeken en gebruik te maken van de gps zijn we er geraakt. Er kwam ons ook een oudere man helpen met de weg. Hij vertelde dat hij al een paar keer in België is geweest. Hij zei er ook bij dat ons land blijft draaien zonder regering en dat dat erg bijzonder is. Aangekomen aan onze refugio (gelokaliseerd in een oud schoolgebouw) sliepen we wat en aten driehoekige boterhammen. Vandaag deden we 25km. Daarnet bezochten we nog de kerk in Leon. Jammergenoeg was er een trouw bezig waardoor we nt mochten fotograferen. Maar ze was wel erg mooi. Nu nog wat lezen en dan slapen.Groetjes uit Spanje.
Als Lennerd gisteren nog keek op internet, dan ontdekten we dat de trein na 7u28 pas om 12u30 was.Om Thijs wat rusttijd te geven sliepen we tot 10u30. we douchten ons en checkten uit. We trokken naar het station Campo Grande, maar maakten een tussenstop in de carrefour.daar kochten we hesp, stokbrood, plastiek bestek en driehoekige belegde boterhammen. in het sation aangekomen kochten we 2 kaartjes van valloadolid naar sahagùn. De bediende begreep ons eerst niet, maar toen we "sahagùn" op een blad noteerden bleek dat we het verkeerd uitspraken. We plaatsten ons op de trein, en deze vertrok, in tegenstelling tot de belgische wel stipt op tijd. We kwamen ook opnieuw de mensen uit Aalst tegen.Om 2u01 kwamen we aan in sahagùn. We zochten de weg met onze GPS. Na wat zoeken vonden we de pelgrim voor de deur en gingen binnen de refugio. De spanjaarden houden wel van hun sëista, want toen we op zoek waren naar iets om te eten was er niets open tussen 2 en 16u. Ons pelgrimspas koste ons 1.50 euro en de overnachting 4 euro. Het is een zeer degelijke slaapplek, gelegen in een oude kerk.alles is verzorgd,alleen de keuken is aan de kleine kant. Vele mensen hier spreken enkel Spaans wat het soms niet gemakkelijk maakt om alles duidelijk te maken, maar Lennerd is daar tot nu toe behoorlijk in geslaagd. In de refugio vond lennerd ook nog een,zowaar, nederlandstalige boek van de dalai lama getiteld de kunst van het geluk
Dag 1 Vertrek vanuit België
Ons avontuur kan beginnen. We vertrokken vandaag, 6 juli 2011, in Roeselare rond 15u om ons vliegtuig in Charleroi te nemen om 18u20 met vlucht FR 1911. Toen thijs aankwam bij Lennerd was hij wat ziek. We reden naar de luchthaven met taxi Sophia en Lies en Julie waren ook mee. Het afscheid viel zwaar. We zullen onze liefjes hard missen. De mammies en pappies ook natuurlijk. Aangezien Lennerd heel wat zonnecreme bij zich had was het even spannend of we door de douanecontrole gingen geraken. Met doktersattest is dit uiteraard perfect gelukt. Onze vlucht was perfect op tijd en wat Bijna volledig vol. Er zaten heel wat kinderen met hun ouders op, voor de jaarlijkse vakantie uittocht. Daarnaast waren er enkele speciale personen. Zo had je een scoutsgroep die waarschijnlijk ook op tocht gingen. We hadden allen wandelschoenen aan. Lennerd zat naast een Vlaamse dame die al 23 jaar in Spanje woont omdat ze is getrouwd met een Spanjaard. Ze heeft er een restaurant en kwam terug van haar vakantie uit België. Zij ging ook de Caminos Frances doen vanaf vrijdag. Zij zal de laatste 250km doen. Thijs had het gezelschap van twee etters van kinderen. Aangezien we wat later waren voor de boarding, zaten we niet naast elkaar. We landden perfect op tijd op de piepkleine luchthaven van Valladolid en aan de uitgang stond de blauwe stadsbus al klaar. Deze vertrok stipt om negen uur. Bij de bus kwamen we nog Belgen tegen die de pelgrimsroute doen. Zij gingen vertrekken vanuit Leon. De bus zette ons af aan Campo Grande, het trein- en busstation van Valladolid. Daarna was het een kwartier stappen naar de hostel. Valladolid is een mooie en gezellige stad te midden tussen alle korenvelden van deze streek. Onze hostel is prachtig en mag de allures van een hotel dragen. Zelfs gratis wifi beschikbaar. We hebben ons bij aankomst even op bed gelegd en dan iets gaan eten in het restaurant naast het hotel. Thijs een croque monsieur en Lennerd een croque madam met asperges. Vreemd maar lekker. Na deze vermoeiende dag gaan we slapen en morgen nemen we de trein naar Sahagun waar onze Camino kan starten. We nemen niet de trein van 7u28 maar eentje later. Kwestie dat we uitgerust aan de Camino kunnen beginnen. Buenos noches (goeie notjes)
Wij zijn Thijs en Lennerd en vertrekken op zes juli naar Santiago de Compostela. We vertrekken in Valladollid en hopen zo'n kleine 400 kilometer te stappen. Zoveel mogelijk willen we een reisverslag plaatsen op deze blog. Hopelijk hebben we boeiende verhalen.
Dan aten we een menu voor 9. Het voorgerecht was een bord met een paar stukken salami en twee schellen kaas. Als hoofdschotel at thijs een soort vlees en Lennerd een ommelet. Bij dit eten waren geen aardappelen ofzo, maar enkel wat groentjes (sla en tomaat). We kregen wel een groot glas wijn (waar je niet bepaald dronken van zou worden. We zouden beter zo'n wijn kopen, Philippe¡ en een flan als desert. Oh ja, we hebben ook geschaakt. Nu kan ik dat ook, winnen lukt nog niet.
