Zoals reeds vermeld als de zon scheen gingen we de eerste beachdag lanceren. Om 10u15 Kassandrou verlaten en om 10u30 de bus op zitten aan Kamara. Dit was de vooropgestelde doelstelling. En het klinkt misschien ongelofelijk maar iedereen slaagde er in dit te doen. Iedereen was op tijd paraat en op post aan Kamara. Ook al had dit gepaard gegaan met opstaan om 9u. Ik was stomverbaasd. We namen eerst de bus naar Ikea en stapten daarna over op bus nummer 72 die ons dezelfde richting uitvoerde als die waar ik juist voor mijn vertrek naartoe was gevoerd. We beslisten samen wanneer we van de bus gingen stappen en kwamen uiteindelijk uit op een mooi stukje strand waar er tevens tegelijkertijd op de zeedijk ook nog beweging was. We zochten ons een plaatsje op het volledig lege strand en zetten ons in bijbehorende strandkledij waaronder kan verstaan worden zwembroek en handoek. De Grieken bekeken ons nog maar eens als hoe die niet bevriezen, ze waren namelijk nog steeds aan het wandelen met hun wintervesten en wij lagen daar te zonnebaden. We kregen zelfs een paar positieve reacties zoals, tof dat die jonge mensen nog boeken lezen op het strand en wanneer gaan jullie zwemmen. In het begin hadden wij mannen er niet zoveel zin in om in het water te gaan maar na verloop van tijd waagde ik me met Voiteck (Pool) toch in het water weliswaar niet volledig want daarvoor was het te koud maar toch tot boven de knieën dus niet slecht al. Genietend van de zon maar toch hongerig worden raapten we onze spullen bijeen en gingen we tegen 14u30 op zoek naar iets om te eten. Als we de prijzen consulteerden van de tavernas op de dijk gesitueerd was het om achterover te slaan van verstomming. Ongeloofelijk duur, dus we moesten naar een pittakraam uitkijken maar ook dit was niet zo makkelijk te vinden als in het stadscentrum. Uiteindelijk belandden we aan in een shop om alvast iets te drinken te kopen. De voeding kwam later aan de beurt. Ik vroeg de uitbater of hij dichtbij een pittakraam wist zijn en jawel juist om de hoek. We bestelden allen iets van fastfood en vulden bijgevolg onze maagjes. Na de maaltijd wilden alle Polen al terugkeren naar het stadscentrum. Aar daar het nog maar slechts 16u was vond ik dit nogal vroeg. Ook Verena (Duitse) deelde mijn mening. Dus wij 2 bleven nog iets langer en de andere namen de bus terug naar huis. Verena en ik bleven nog tot 18u aan het strand daarna begon het snel af te koelen en gingen we op zoek naar de bus na eerst nog een deel van de dijk terplaatse te hebben afgewandeld met een ijscreme in de hand. Om 20u waren we terug in het centrum, door het immens drukke verkeer en alle verkeerslichten die prefereerden op rood te springen alvorens we voorbij waren was het dus een lange rit terug. Ik maakte snel hamburger met frietjes en daarna gingen we nog een wandeling maken doorheen de stad om te zien of er op de dag van verlof, want vandaag was alles gesloten zoals op zondag omwille van carnaval, nog iets te beleven viel. We liepen naar Alexander de Grote eerst, daar viel alvast niets te bespeuren van enige avondactiviteit. Daarna begaven we ons naar Aristotle square, maar ook daar vangden we bot. Het enige wat we dus konden doen was iets kopen in een periptero kiosk en ergens op een bankje dit gaan opdrinken. De Katakomben van Agios waren open dus allen met een niet-alcoholisch drankje naar beneden om buiten in de katakomben het blikje te legen. Na een bepaald verloop van tijd kwam er een Griekse vrouw in pyama outfit ons uitschelden voor al wat niet mooi was en we dachten maar, die bedoelt waarschijnlijk ophoepelen dus trokken we er maar van onder. Bij gebrek aan activiteit in de stad dus naar huis. Ik schreef nog mijn blog en ging nog even op de chat. Uiteindelijk tegen dat ik klaar was met dit alles was het al voorbij 2u30. Tijd om te gaan slapen dus.
Deze morgen werd ik na een nog maar eens nacht met vele onderbrekingen, ik weet niet wat het is maar echt vast slaap ik dus niet, veel te vroeg naar de geldende normen wakker. Om 9u30 zat ik buiten op mijn terras aan mijn ontbijttafel al mijn 2 overheerlijk bereide spiegeleitjes te verorberen samen met croissants, yohurt, laat ons zeggen een buffet zoals het moet zijn op zondag. Om 10u30 was het ganse eettafereel voorbij en daar het plan vandaag was om om 16u30 te vertrekken richting Kitchenbar had ik dus nog een paar uur dat ik moest gevuld zien te krijgen. En wat doet een mens als het mooi weer is? Genieten van de zon natuurlijk. Dus opnieuw naar beneden. Daar er zonet een zwaar ontbijt had plaatsgevonden kon ik de honger wel volhouden tot 17u, het uur dat we normaal zouden plaatsnemen in Kitchenbar. Ik deed ook nog een mooie wandeling langsheen de zeedijk maar alleen was het spijtig van de immense stankgolf die er rondhing. Wat er op zee gebeurd moge geweest zijn een van de voorbije dagen ik weet niet of iemand het weet of gezien heeft, maar voor de kust drijfde er een gigantische wolk met olie, flessen, isomobakken en allerlei ander soort afval die niet in het water thuishoort. Het stond echt op sommige plaatsen zeer hard dat je liever de straat overstak. Ik plaatste me dan maar op een eerder meer teruggetrokken bankje in plaats van vlak aan zee. Om 15u30 keerde ik al terug naar huis, er stond nog een afwasje te doen en daar ik de andere toch moest komen ophalen moest ik toch eerst nog over huis passeren dus was dit alles dan in 1 moeite gedaan. De afwas was gedaan en de Polen arriveerden zodat we konden vertrekken. Opnieuw liepen we langs de onwelriekende zee dit keer richting haven waar de Kitchenbar gevestigd is. De uitbater vertelde ons dat het niet meer mogelijk was om buiten te eten daar ze maar serveren tot 17u op het terras omdat de voeding te snel afkoelt als je zou buiten eten. We namen dan maar een plaatsje met ons 6-tal binnen. Maar dit maakte het daarvoor niet minder gezellig. Ik had bovendien in de namiddag vastgesteld dat er opnieuw filmfestival was in Thessaloniki. Geen reclame of flyers ervan op voorhand waarneembaar. Ze willen precies geen volk hebben. Aan tafel namen we dan de beslissing om toch nog een filmpje mee te pikken deze avond. De keuze ging uit naar Cat Dancers. Een film over circusmensen en de relatie met hun gevaarlijke dieren zoals tijgers en panters. Een aangrijpend verhaal wel. De film was tegen 22u beïndigt en dus aangezien de stad al eerder voor dood leek achter gelaten beslisten we dan maar terug te keren huiswaarts. Daar hadden we nog een drink en omdat we toen de afspraak maakten om in geval van goed weer morgen naar het strand te trekken met ons 6-tal gingen we op een menselijk uur slapen. Menselijk hier betekend tussen middernacht en 1u.
Deze morgen stond er nog maar eens niet al teveel op het programma. Toch werd ik buitengewoon vroeg wakker, dit in elk geval vergelijkend met de uren die ik deed vorig semester. Om 9u30 rolde ik al als het ware uit mijn beddenbak. Ik constateerde schitterend weer buiten en dus liet ik mijn buren weten dat ik het zonde zou vinden om de eerste dag van het mooie weer, sinds mijn terugkeer naar Thessaloniki, aan mijn neus te laten voorbijgaan en dat ik dus prefereerde in de stad te blijven. Ik had namelijk gisterenavond met mijn buren gesproken over naar het cosmos shoppingcenter te gaan. Marta was blijkbaar in elke overtuiging van plan deze richting uit te gaan dus ik wist dat ze in goede handen waren en dus zeker ter plekke zouden geraken. Ik nam dan maar de benenwagen om de helling af te dalen richting zeedijk. Daar was er voor het vroege uur of 11 in de ochtend al een mooi pakje volk aanwezig. Ik had mijn boek onder de arm en platste me op een van de trappen in de zon om een beetje te lezen maar ook om te genieten van de passage. Om 14u was er een Duitse stand-up comedian die zijn act deed maar na 45 minuten hield deze het voor bekeken. Ik weet het niet wat er hem scheelde maar hij vond het publiek niet enthousiast genoeg, was dit nu te wijten aan het feit dat de Grieken zijn Engels niet begrepen of omdat ze de show niet goed vonden. Er kwam geen geld in het laadje en dat maakte hem ik vond het zelf onbeschoft. Zelf vond ik de act nu ook niet zo super dat het geld hem rond de oren moest vliegen maar soit. Na deze act te hebben gezien deed ik een kleine wandeling en plaatste ik me een beetje verder op de trap om verder te lezen. Toen het begon te verfrissen tegen 17u nam ik mijn spullen bij elkaar en op dezelfde plaats was nu een andere stand-up comedian bezig. Deze was een Griek en je zag al snel dat het publiek het veel meer apprecieerde, er werd gelachen, meegespeeld met zijn spelletjes en het geld werd in zijn bakje gegooid zonder dat hij er enige aankondiging moest voor doen. Nadien keerde ik terug huiswaarts waar ik mijn Poolse buren elk moment kon verwachten. Ze kwamen omstreeks om 21u het gebouw binnen. Ze hadden de shopping erg tof gevonden en vroegen of ik deze avond ook geen zin had om een glas te gaan drinken op hun kamer. Daar er niets op mijn programma stond ging ik eerst nog een pizza halen die ik bij de fantastische laatste Geert Hoste show verorberde en verplaatste me daarna naar de kamer naast de mijne. We dronken iets en babbelden over vergelijkingen tussen Polen, Griekenland, België en Italië. Toen de gesprekken omwille van de vermoeidheid stilvielen werd er beslist het voor bekeken te houden voor vandaag. Het was tenslotte toch al 2u30 geworden dus een mooi uur om je naar bed te wanen.
Deze morgen was het plan me nog eens in het plonsbad te werpen en er een kilometertje uit te persen. Daarvoor moet spijtig genoeg opgestaan worden want je kan enkel zwemmen als student aan het panepistimio (universiteit) van 11u tot 13u. Dus om maximaal te kunnen genieten is het nodig van er tijdig te zijn. Spijtig genoeg was het weer alweer niet echt goed. Nog maar eens zware bewolking en opnieuw de dreiging van de regen maar ik waagde het erop daar de slanke lijn terug vorm moet aannemen. Om 9u00 stond ik op en om 10u45 verlaatte ik de residentie zodat ik er zeker tijdig zou zijn, en dit is me gelukt ik stond er al 10 minuten later. Ik omkleede me en nam dan de verscheurende beslissing over binnen of buiten zwemmen. Ik koos voor binnen daar het echt wel koud was om zonder al teveel kleren buiten rond te lopen. Ik deed een kilometertje in het privézwembad, er zat naar gewoonte nog maar eens niemand in in het binnenzwembad. Het stak dus al snel tegen als je daar zo moederziel alleen in dat water zit te ploeteren. Als er nog andere erasmussers zijn kan je ondertussen nog eens een babbelstopje inlassen. Tegen 12u15 ging ik uit het water om me te douchen en te herkleden en vertrok ik terug naar huis. Ik nam een kleine hap als middagmaal daar ik nogal zwaar had ontbeten en ging toch maar op de wandel daar de tijd moet worden verdaan. Om 16u30 was ik al terug en dan deed ik maar een kleine middagdut daar ik nogal moe was. Om 20u had ik afgesproken met Marta (Poolse). Ze kwam mijn richting uit om een filmpje te bekijken en daarna nog een bezoekje te brengen aan mijn Poolse buren. De film was afgelopen tegen 22u en dan vielen we maar binnen bij de volgende deur. Daar was iedereen gezellig iets aan het drinken en werd er wat gebabbeld. Het duurde tot zo een 2u tegen dat de eerste aanstalten maakten om te gaan slapen. Ik behoorde bij de laatste en dit was slechts een half uurtje later. Ik kwam mijn kamer binnen en zag toen dat het internet van mezelf actief was geworden. De verleiding om eraf te blijven was niet te weerstaan dus begon ik aan de installatie ervan. Het draaide al snel tegen 4u, wat ik niet had voorzien maar spijtig genoeg geen resultaat, ik kreeg het maar niet aan de praat. Ik wist dus al wat ik binnen een paar uurtjes weer ging kunnen ondernemen. Een bezoekje aan OTEshop dus. Maar eerst kwam slapen op de menukaart te staan het was tenslotte laat genoeg.
En zo is het alweer volledige dag 2 geworden van mijn verblijf voor de tweede semester. Opnieuw liet het weer het wat afweten. Het was zwaar bewolkt en de dreiging om te beginnen regenen was sterk aanwezig. Na wat ge internet en wat te hebben bijgeplaatst en bijgeschreven aan mijn blog waande ik me in de vroege namiddag toch naar buiten. Het trok toen lichtjes open maar de wolken haalden nog altijd de bovenhand. Ik ging dan maar op de wandel over de faculteit waar ik me een tijdje op een bankje plaatste met het boek van Jef Geeraerts Double Face en vervolgde mijn tocht daarna naar het zwembad waar ik me op de tribune een plaatsje nam. Tegen 17u begon het alweer af te koelen maar daar het internet in onze residentie niet meer actief is besloot ik dan maar om met mijn gsm naar de bibliotheek te trekken. Deze kan ook een connectie leggen met het internet en zo me dus de mails verschaffen maar dit was zonder de uitgevoerde update van in januari gerekend. Met de oude software liep dit perfect maar nu lukte het dus aan geen kanten. Na een gans uur proberen gaf ik het op en keerde ik huiswaarts. Ik had het geluk dat de buurman zijn internet opstond en dat het tamelijk vochtig weer was dus dat de signalen goed genoeg doorstroomden om een beetje van zijn internet af te snoepen. Daar het geen weer meer was om nog buiten te komen omdat er een koude wind was opgestoken verkoos ik dan maar om binnen te blijven. Een filmpje moest eraan geloven en zo werd het al snel middernacht. Ook bij mijn Poolse buren viel er blijkbaar niet al teveel te beleven. Ik hoorde zelfs bijna geen muziek maar wist dat ze thuis waren. Ik hoorde later dat ze een film hadden gezien en tegen middernacht lagen ze ook al te ronken. Wat is dat hier zeg, zo een brave bende is dat nu in vergelijking met de beesten van de eerste semester. Het gebouw is nog steeds niet volledig bezet ik schat dat zelfs de helft van de kamers nog leeg staat zelfs. Allé het was dus een dagje met niet veel zaaks vandaag. Hopelijk zijn de komende dagen beter maar daar twijfel ik niet aan.
Deze morgen werd ik reeds wakker tegen 8u. Ik had niet zoveel zin om op te staan daar mijn kamer er zo vuil bijlag maar uiteindelijk besliste ik dit na een half uurtje gedraai in mijn bed en toch niet meer kon slapen toch te doen. Ik maakte me klaar om naar OTE shop te gaan. Mijn telefoonnummer zou nu al in het systeem moeten opgenomen zijn en zo kan ik dus mijn draadloze modem gaan afhalen. Aan Agias Sofias aangekomen, de plaats waar deze shop gevestigd is, ging ik binnen in de shop en mocht ik nog maar eens in het rijtje gaan staan. Na een kwartiertje was het mijn beurt. Ik had zelfs zoveel geluk dat de draadloze modem op stock was. Ik moest dus niet nog langer wachten om dit te bestellen. Nadien leverde ik mijn pakje af bij me thuis en zag ik dat het moment was om de poetsvrouw erop te wijzen dat ze mijn kamer vergeten was. Ze begon er dan ook maar direct aan. Ik had geen zin om haar op de vingers te kijken dus vertrok ik dan maar op wandeling. Deze bracht me over de universiteitscampus naar het zwembad. In de universiteit raadpleegde ik nog eerst wanneer ik de hoofdcoördinatrice mevr Kostopoulou kon vinden om mijn lessenpakket voor komende semester samen te steken. Om 12u zou die in haar kantoor te vinden zijn vertelde de secretaresse me. Aan het zwembad kwam ik Kate tegen, een nieuwe erasmusstudente die de Poolse nationaliteit heeft. Ze was op zoek naar de ingang van het zwembad en vroeg of ik die haar kon tonen. Ze had echter wel een certificaat van een dokter maar niet van een dermatoloog en ze had bovendien ook de kaart nog niet. Voor die kaart had ze een foto nodig en daar ze die niet bijhad maar in haar kamer in Matsi er wel nog had liggen passeerden we eerst eens over Matsi. Onderweg kwamen we Paul (Fransman) tegen en sloeg ik een babbeltje hoe hij het nog had gesteld. Ondertussen had Kate al haar foto opgehaald en vergezelde ik haar dan maar naar het Gymnasium en vertelde haar wat er haar te doen stond als ze wilde zwemmen. Je zag de moed in haar schoenen zakken maar toch zag ik dat ze ervoor wilde gaan om die certificaten te bemachtigen. Tegen 12u15 kwam ik aan in Kostopoulous kantoor waar blijkbaar een grote hoeveelheid erasmussers aanwezig was om het lessenpakket samen te steken. Ik was hierop niet voorbereid en zegde gewoon tegen mevr Kostopoulou dat ik de lijst liefst eens op mijn gemak thuis bekijken en ze stemde hiermee direct in zonder enig probleem daar ze me ook al wat beter kent. Ik keerde dan terug naar de residentie en jawel mijn kamertje was volledig gepoetst. Vanaf nu kon de vakantie opnieuw beginnen of moet ik schoolleven zeggen? Ik kon dus beginnen uitpakken en alles een plaats geven. Om 15u had ik afgesproken met Marta om te gaan wandelen daar het mooi weer was en we beide vele dingen te vertellen hadden over de voorbije maand. De tocht bracht ons naar het einde van de dijk nog maar eens en tegen 17u waren we terug daar zij naar de les moest. Ik ging dan maar inkopen doen in de champion supermarkt zodat ik een beetje provianten in huis heb voor de komende dagen. Nadien plaatste ik alles mooi in de frigo en prepareerde ik me wat croque monsieurs. Met avond werd ik uitgenodigd bij mijn nieuwe buren waar Anna (Duitse) en dan nog een volledig Pools comité aanwezig was. We beslisten tegen 22u om toch nog maar eens buiten te gaan om de andere te zoeken die ook ergens in één van de bars moesten zitten. Spijtig genoeg vonden we deze bende niet terug en gingen we dan maar een kijkje nemen op de zeedijk daar toen ik Marta gepasseerd was aan een podium waarop men muziek stond te spelen en meerdere barbecues en andere voedingsstandjes dachten we dat daar heus wel nog iets moest te beleven zijn deze avond. Toen we aan de zee aankwamen was het middernacht en neen hoor er was geen kat meer te zien. Onderweg had iedereen zich nog van provianten en de nodige alcoholische flessen (wijn dus nog braafjes) voorzien en plaatsten we ons gezellig aan het beeld van Alexander de Grote. We bleven daar tot ongeveer 1u30. Vanaf dan begon het sterk af te koelen en kreeg het meerendeel van ons koud, het was dus aangewezen om terug te keren. Tegen 2u zat iedereen dus onder de wol terug.
Na een lange periode van onafgebroken maand verblijf in het buitenland, zijnde buiten Griekenland, werd het dus tijd om terug te keren naar mijn stekje van het jaar. Het vliegtuig van Sky Europe zou me over Vienna terug vervoeren naar Thessaloniki. De vlucht was eerder aan de vroege kant namelijk om 9u15 ging deze al de lucht in. Vroeg opstaan dan maar. Om 5u uit de veren om de trein in Deinze te nemen richting Brussel nationaal luchthaven. Na een ritje waarvan ik een groot deel van het traject reeds ken omwille van het reeds 3 jaren durende over en weer gependel tussen Brussel - hoofdstad en Deinze viel de rit best wel te genieten. Tegen 7u15 was ik in de luchthaven en dit dus precies exact om tijd om al te kunnen gaan inckecken. Na dat men me vertelde dat een lagekostenmaatschappij geen transfer (overladen van de valiezen doet) zat ik wel een beetje met de handen in het haar daar ik maar een goed uurtje had om over te stappen. Ik wandelde dan nog maar eens naar de airportbar en ging daarna naar de gate. Het vliegtuig vertrok zelfs een kwartiertje op voorhand met zijn luttele 69 passagiers aan boord. Het leek zelfs een privé vlucht. Na een klein uurtje en een half vliegen kwamen we aan op Wenen. De luchthaven was niet zo groot had een van de 3 uiterst uitzonderlijk knappe stewardessen me verzekerd dus ik zou het zeer makkelijk moeten kunnen halen wat ik ook deed. Ik nam mijn bagage van de band en ging in de rij staan om ze terug in te checken. Daarna doorkruiste ik de luchthaven eens om te zien welk soort winkeltjes er zoal zijn gehuisvest en dan opnieuw naar de gate. Ik had nog ruim een half uur over voor de boardingtime. Ook in het tweede vliegtuig zat er niet veel volk, hier iets van een 73 mensen. Beide waren het airbussen van een tamelijk formaat, ik denk dat sky europe wel niet al teveel winst zal gemaakt hebben om ons te vervoeren. Tegen 15u30 zette het vliegtuig de wielen op de tarmac in het 15 graden warme maar weliswaar bewolkte Thessaloniki. Daar de vlucht niet volledig vol zat ging de bagageafhandeling natuurlijk ook vlot en moest niemand lang wachten op zijn koffer. Ik nam dan maar de bus om terug te keren naar het stadscentrum en daar aangekomen was ik te warm gekleed en had ik niet echt veel zin om ver te wandelen dus wachtte ik dan maar op een ander bus die me zeer dicht tegen de residentie zou afleveren. Toen ik de deur van mijn fonkelnieuwe kamer openstak was er wel een desilusie. Het was om omver te vallen van de stank. Ze hadden dus niet komen poetsen en blijkbaar toen ze zijn binnengekomen om de rookmelders te vervangen hebben ze de afgelegde koelkast dicht geduwd. Logisch gevolg schimmelvorming in de frigo. Ook uit de badkamer kwam er een niet al te aangename geur op me af. Direct bellen naar de conciërge was de boodschap dus. Die excuseerde zich en vertelde me dat ze het zo snel mogelijk in orde ging maken. Mijn douche ging vandaag nog gerepareerd worden. Ik kon dus spijtig genoeg nog niet beginnen uitpakken na mijn verhuis voor mijn vertrek. Ik haalde me een pitta die moest dienen als middagmaal en avondmaal, ging nog eventjes aan het chatten en blaasde tegen 22u al mijn kaars uit. Ondanks het geluid van mijn 2 nieuwe mannelijke Poolse vrienden, daar ze muziek aan het spelen waren en er nogal wat gejoel uit de kamer kwam, kon ik na een poging van ongeveer een uur toch in slaap geraken.
Dag lieve lezertjes, omwille van de té drukke voorbije maand trek ik er eventjes tussenuit. De druk van de examens weegt zo zwaar door dat het aangewezen is een break in te lassen.
Ik sta geheel opnieuw ter jullie beschikking met mijn verslagen vanaf 4 maart. Verder kan ik nog meegeven dat ik van 6 tot 16 februari in het mooie Zwitserland verblijf en van 16 februari tot 4 maart in het land van mijn nationaliteit.
Daar Italië maar bestemd was voor kortverblijf zou het zonde zijn van de tijd te verslapen dus stond ik dan maar op ook al was ik nog moe. Om 9u, bij de opening van het termecenter in het hotel, stond ik al klaar om binnen te gaan. Ik had met Marianna en Edoardo afgesproken om eerst te genieten van de termen en daarna te ontbijten tegen 11u stond dit op het programma. Het weer was super, en stralend zonnetje en een toch wel goede temperatuur voor de tijd van het jaar. Voor de namiddag op te vullen was er het plan om Monto Baldo te bezoeken. Dit is de hoogste berg rondom het gardameer en ook de meest toeristische omwille van het zicht die je erop hebt over het volledige Gardameer. Na ons ontbijt namen we dus de auto en na een uurtje bereikten we de voet van Monto Baldo in Malcesine. We parkeerden de auto en namen ticketjes voor de télépherique om naar boven te gaan. Na een half uurtje wachten vertrokken we richting top. Boven aangekomen stelden we vast dat geen van ons drieën er eigenlijk op voorzien was dat er zoveel sneeuw lag. Wandelen met onze gewone schoenen was praktisch onmogelijk want je had niets van grip. We huurden dan maar stapschoenen en deden een wandelingetje. Ik schoot dan ook nog enkele fotos die het ganse Gardameer portreteerden en uiteindelijk installeerden we ons alle drie op een terrasje in het zonnetje aan een typische après-skibar. Er waren zelfs een mooi aantal skiërs aanwezig. Het eten smaakte voortreffelijk en we bleven nagenieten tot ongeveer 16u want dan begon het reeds af te koelen. Dit liet ons toe om nog een korte wandeling te maken in Malcesine en daarna nog even te termen in het hotel daar dit tot 20u openblijft. Zo gezegd zo gedaan dus. Om de avond te besluiten trokken we onze zotte mutsen op daar het carnaval was vandaag en gingen we naar het restaurant die uitgebaat werd door de mensen die we in het hotel hadden ontmoet. Het was dus inderdaad een gewone hangaar met ogen in maar er viel niets op aan te merken alleen het kader was dus niets. Tegen middernacht dropte Edoardo me thuis terug af en kon ik mijn koffers nog maar eens pakken zodat ik morgen snel zou kunnen vertrekken.
Na een zeer rustige nacht in een heel mooi terme hotel ontwaakte ik tegen 9u reeds. Ik zou het zonde vinden van dan ook het meerendeel van mijn tijd te steken in mijn bed liggen als ik op reis ben. Ik trok de rolluiken van mijn kamertje op en zag weliswaar een beetje teleurstellend het weer. Het was namelijk zwaar bewolkt maar, never mind, waarom slecht gezind zijn als je aan het prachitge Italiaanse Gardameer mag ontwaken. Ik maakte me klaar en ging naar het ontbijtbuffet die niet zo erg uitgebreid was als ik had gedacht maar ook niet slecht. Nadien maakte ik me klaar met sjaal en handschoenen om nog eens op de trappers te gaan staan. Het hotel stelde gratis fietsen aan hun klanten ter beschikking dus maakte ik van deze service dan maar dankbaar gebruik. Ik reed eerst nog eens gans het dorpje Sirmione door daar het hotel er toch vlak tegen lag. Ik doorkruiste de meeste straten en ik genoot ervan om dit dorpje eens te zien zonder de overdaad aan Nederlandse, Belgische en Duitse toeristen. Niet alle winkels waren open maar niet alles was gesloten ook dus het was aangenaam rustig. Ik reed eens naar de ingang van de Catullo grotten maar die ingang was afgesloten. Nadien reed ik aan een stuk door en begon het een beetje te druppelen. De fiets bracht mij na een klein half uutje rijden met enkele foto tussenstops naar porto Lugana. Nadien keerde ik over Colombare dorp terug waar het markt was. Ik liep er snel eventjes door en sloeg daarna af richting porto Sirmione 2. Ook daar was het duidelijk minder druk dan in de zomermaanden maar toch was iedereen daar present. Na mijn bezoek aan de haven deed ik nog een stop bij mijn geliefkoost hotel waar we jaarlijks een kleine 3 tal weken verblijven in de zomer albergo bagner. Tijdens de wintermaanden zijn ze altijd gesloten daar het niet genoeg opbrengt om voor 2 of 3 kamers te verhuren het hotel open te houden. Ik belde aan en Fabricio kwam openmaken. Ik werd vriendelijk uitgenodigd in de kelder verdieping waar hun woonvertrekken waren gevestigd. Het was een verassend grote ruimte met living ruimte, keuken en eetkamer. We babbelden een beetje over hoe het met me ging in het verre Griekenland en dronken iets samen. Na een klein uurtje nam ik mijn spullen samen en maakte ik me klaar om iets te gaan eten. Ik ging naar lido galeazzi, een beach bar die we in de zomer ook regelmatig bezoeken die ik had gezien dat hij open was toen ik doorreed richting porto lugana. Ik nam er, jawel 3 keer raden is niet nodig denk ik, een pizza proscuito. Tegen 15u kwamen Marianna en Edoardo ook naar het hotel om een beetje te relaxen in het terme zwembad van het hotel. Ze hadden ook een kamer geboekt voor de komende nacht in het hotel. We relaxeerden samen in het termebad tot ongeveer 19u. Nadien maakten we ons klaar om iets te gaan eten in een restaurantje. Uiteindelijk belandden we in iets nieuws die we nog nooit eerder hadden geprobeerd en liet ik een penne all arabiata aanrukken, iets die in mijn Italiaanse menukeuzes ook hoog staat aangeschreven. Toen we tegen 22u terug in het hotel waren aangekomen kwamen Marianna en Edoardo nog restaurantuitbaters tegen die ze kenden die ook in het hotel waren geherbergd. Ze spraken geen Engels dus het gesprek werd in het Italiaans gevoerd. Ik was tamelijk moe om maar niet te zeggen dat ik elk moment kon crachen dat ik dan maar tegen 23u al naar boven ging.
