Dag 98: maandag 14 januari 2008

Ook vandaag was ik present na een gigantisch kort nachtje. Om 10u kreeg ik de start telefoon waarbij ik ontving dat de 2 Zwitserse terug uit het hotel vertrokken richting stadscentrum. Alweer een groot tekort aan slaap dus. Ze kwamen naar Kamara en daar kon ik instappen in de wagen die de Spanjaard had gehuurd. Hij ging ons deze morgen nog vergezellen voor de belangrijke musea te bezoeken en dan begon hij aan zijn tocht. Het archeologisch stond eerst op het programma. Maar het werd al snel 12u en Romina, één van de 2 Zwitserse moest naar de luchthaven vertrekken om haar vlucht huiswaarts te nemen. We onderbraken dus onze visite midden in het Archeologisch museum om haar uit te zwaaien en keerden nadien terug om een verder bezoek te brengen. Wanneer dit museum volledig gezien was trokken we alle drie dan maar naar het Byzantijns museum. Het draaide al tegen 3en tegen dat dit bezoek achter de rug was. Nadien dropte de Spanjaard ons aan Kamara af en vertrok deze terug richting hotel. Carla bleef dus alleen achter daar ze haar vlucht slechts morgen zeer vroeg had. We gingen een cafeetje binnen en speelden gigantisch veel UNO spelletjes. Nadien gingen we eventjes naar mijn kamertje zodat ik mijn was kon doen en speelden nog een paar keer UNO. Ik maakte er nog snel gebruik van om eventjes mijn was in de wasmachine te steken en tegen 20u gingen we naar een gezellig kleine snackbar niet zover van hier. Het was er eigenlijk opnieuw erg gezellig. Het was al enige tijd geleden dat ik er nog geweest was maar opnieuw was het eten er goed. Voor slecht 4 euro een hamburger met een niet mis aan frieten. Het leven in België kan soms toch echt duur zijn als je het vergelijkt. Na zo een twee tal uur daar wat televisie te hebben gezien en comfortabel in een zetel geïnstalleerd gewezen te zijn, kreeg ik van Jim een telefoontje, waarin hij me verteld dat hij naar de Zübr bar ging samen met Torbin, Sasha en Saartje. Dus we wisten de bestemming. We speelden er voor de verandering nog maar eens een paar UNO spelletjes, het was echt een namiddag ter ere van UNO. Tegen middernacht wilden de meeste wel naar huis daar ze morgen examen hadden. Ik ging dan samen met Carla ook maar eventjes over huis om mijn was te checken zodat ik die in de droger kon doen. Na dat dit gebeurd was gingen we nog voor een avondwandeling, dit keer langs Agias Sofias (kerk). Dit gebouw had ze nog niet gezien en dus voor de volledigheid mocht dit niet ontbreken. Tegen 1u30 wilde ze terug naar het hotel en poogde ik een taxi te vinden om haar die richting uit te brengen. Ik moest dan nog naar huis opnieuw wat me ongeveer een drie kwartier wandelen zou kosten. Ik kwam thuis maar spijtig genoeg waren mijn spullen in de droger nog steeds niet droog. Nog een beetje wachten om te gaan slapen dus daar mijn lakens er ook inzaten. Niets aan te doen dus. Tegen 2u30 vond ik mijn spullen volledig gedroogd terug en tegen dat het oplooien en wegbergen was voltrokken was het al 3u en kon ik dus eindelijk gaan slapen.

Dag 97: zondag 13 januari 2008

Daar het deze morgen eerder het uur was dat een mens zou moeten opstaan ipv gaan slapen beloofde het dus een zwaar dagje te worden. Bovendien was de toer van gisteren niet volledig af en kwamen Xavier, Koen en Caroline nog richting stad om het laatste te zien. OM efficiënt te zijn brachten ze hun valiezen mee zodat ze die konden droppen in mijn kamer. Zo waren ze al dichter tegen de luchthaven en moesten ze al niet meer terug naar het hotel. Agios Dimitrios, Agora en Agias Sofias stonden nog op het programma. Tegen 11u waren ze bij mij en begonnen we eraan. Niet veel nachtrust dus. Om 14u wilden ze ongeveer de taxi nemen om naar de luchthaven te vertrekken en dus eerst hun koffers op te halen in mijn kamer. Ik had gisteren ook nog mijn nummer uitgewisseld aan Romina en Carla, 2 zeer lieve Zwitserse meisjes. Ik had hen gezegd dat moest het hen interesseren dat ik hen ook kon rondleiden. Zij kwamen juist toen ik mijn 3 landgenoten ging vergezellen naar mijn kot om hun koffers te geven. Nadien herbegon ik de toer dus maar deze keer Engels gesproken natuurlijk. Nochtans konden de beide Zwitserse voortreffelijk Frans ook maar daar er nog een Spanjaard meewas konden we niet verder. Daar het bij ons allen nog ferm in de benen hing van gisteren, namen we een rustpauze van ongeveer om en bij de 2 uur op het bankje van het oude stadsgedeelte. Toen we aanstalten maakten om te vertrekken kwamen er nog een 4 tal Bulgaarse Rotaracters toe op dezelfde plaats. We bislisten dan maar om samen af te dalen en naar Agios Dimitrios te gaan. Nadien gingen we apertiefhapjes eten in een Griekse taverna en natuurlijk, je weet dat zondag Kitchenbar dag is stond die gepland voor later deze avond. De Bulgaren konden niet mee daar ze hun trein moesten hebben. Tegen 21u zwaaiden we hen uit. We vonden het eigenlijk allen nog te vroeg om richting restaurant te trekken dus was een terrasje doen een verlokkelijk aanbod. We babbelden en babbelden en voor we het wisten was het al 23u. De Spanjaard had niet veel zin om nog mee naar het restaurant te trekken daar hij zijn trip doorheen Griekenland wilde plannen die hij vanaf morgen ging maken dus nam hij afscheid en verplaatste hij zich naar zijn voertuig. Wij belanden dus op een landwind na 11en in het Kitchenbar restaurant en kregen een salonnetje toegewezen waarin we konden dineren. Tegen 0u30 was het eetgebeuren achter de rug. Maar slapen neen, daarvoor is het alweer te vroeg. We bestegen de trap dan maar richting lounge bar om in een nóg confortabelere zetel plaats te nemen. Maar ook daar vonden we nog gestrande Rotaracters. Deze waren aan het wachten om richting luchthaven te trekken en waren dus aan het genieten van het gezellige interieur alvorens terug te keren naar hun land van herkomst. Nadien begaven we ons naar de Egnatia straat waar ik beide Zwitserse meisjes een taxi ter beschikking stelde. Ik moest dan nog terug naar huis wat zich vandaar op dik kwartier bevond. Ik arriveerde tegen 3u30 terug en het wederzien met het bedje was een gigantisch plezier in elk geval.

Dag 96: zaterdag 12 januari 2008

Daar het er gisteren niet maar van gekomen was om af te spreken met de Belgian Rotaract team ging het vandaag zeker gebeuren. Deze morgen brachten ze een bezoek aan de historische site van Virgina, iets wat ik nog steeds moet ondernemen. Daarna waren ze vrij en gingen ze normaal naar het stadscentrum komen. Xavier liet me tegen 16u weten dat ze normaal in het stadscentrum zouden komen binnen een klein half uurtje. Meeting point was natuurlijk Platia Aristotelous. De Belgen bestaande uit Caroline, Koen en Xavier vond ik zeer gemakkelijk terug daar ze hun badge aanhadden gedaan en er duidelijk een Belgisch vlagje op te zien was. Er werd beslist om in hotel Etcetera Palace, in de bar op het dakterras daar, een koffie te gaan consumeren omdat je daar een gigantisch mooi zicht hebt op de zee en over de stad. Er waren nog een paar andere mensen mee ook en ook iemand van de organisatie, een Griek, maar het probleem was dat we geen tafel vonden die groot genoeg was om iedereen samen te zetten dus spitsten we ons maar op in 2 kleinere groepen. Tegen 17u30 was dit genieten op grote hoogte voorbij en verliet de organisator de groep. Ik maakte nog wat verder kennis met mijn 3 toffe landgenoten en we beslisten dan maar om een stadwandeling langsheen de belangrijke punten te maken. Te beginnen bij het standbeeld van Alexander de Grote. Daarna langsheen Kamara over Rotonda naar Ana Poli (oude stad). Daar nog een beetje genoten van het zicht en terug naar beneden daar ze tegen 21u in het hotel terug moesten zijn om dat het officiële gebeuren dan van start zou gaan maar Griekenland kennende moest we ons dus niet spoeden effectief op dat uur klaar te zijn. Ik wisselde snel van kleren en was dan ook zeer blij dat ik meemocht naar het feest die erna zou plaatsvinden. Tegen 23u was het speechen gedaan en kregen we eindelijk voeding voorgeschoteld in de gezellig en vooral chique ingerichte zaal voor het galabal. De voorschotel betrof een salade en de hoofdschotel was 2 dunne schijven kippenfillet. Nadien kwam het feest al op gang want de Dj draaide al toffe muziek dus een dessert moesten de meeste al niet meer. Er werd nog eens ferm met de beentjes gezwaaid en iedereen amuseerde zich. Pas tegen 4u begon men te marken dat de zaal begon te legen. 2 Griekse hadden voorgesteld of we toevallig geen zin hadden om nog naar een Boyzoukabar te gaan. Dit is een typisch verschijnsel van hier. Er staat een zangeres in een soort zaak wat men bij ons een discotheek zou noemen maar je moet je inbeelden dat er op de vloer waar er normaal gedanst wordt er gewoon tafels en stoelen staan. De ingang was dan nog 10 euro ook en de zang deed eerder aan iets Turks denken dan aan het Grieks. Maar het is het wel eens waard om te zien hoe de mensen hier uitgaan. Echt wel eens verrassend. Tegen 5u30 was begon het meeste volk daar ook weg te vloeien en de rotaract bende dan bijgevolg ook maar. We hadden nood aan 2 taxi’s dus ik nam dan maar de 2^de samen met Anastasia, een van de Griekse meisjes die ons mee uit had gevraagd. Maar er kwamen maar geen lege taxi’s af nadat de eerste vertokken was. Uiteindelijk hebben we daar ongeveer een half uur buiten staan wachten. We reden eerst naar het hotel waar Anastasia haar wagen moest ophalen om dan nog Iasmini, de ander Griekse naar huis te brengen. In het hotel was Koen nog wakker. Hij zat met een Fransman te praten en ook nog met de mevrouw van Rotaract Griekenland internationaal. We babbelden nog eventjes over hoe we de avond hadden ervaard en gingen dan maar allen massaal slapen. Anastasia wilde me ook een lift geven wat ik uiteraard liever had dan nog maar eens op een taxi wachten en dus lande ik tegen 6u30 in mijn bed. En ander record die eraan moest geloven dus.

Dag 95: vrijdag 11 januari 2008

Vandaag stond nog maar eens in het teken van niet al teveel uitsteken. Ik ontwaakte zoals gewoonlijk al eerder tegen de middag en had eigenlijk niet echt veel zin om me buiten het gebouw te begeven. Bovendien wist ik dat er vandaag Belgen zouden toekomen die ik ken omdat er hier een Rotaract (jongeren afsplitsing van Rotary) hier in Thessaloniki gepland stond. Daar ik wel interesse heb om toe te treden komend jaar wilde ik alvast eens kunnen proeven van welke mensen er zoal inzitten en ofdat het klimaat erin me wel ligt. In de late namiddag kreeg ik een sms van Xavier dat ze aangekomen waren in het hotel en dat ze vanavond hoogstwaarschijnlijk nog ergens iets gingen drinken. Ik had echter al afgesproken met Jim om een pizza te gaan eten en erna een blikje binnen te werpen op Matsi residentie waar het verjaardagsfeest van Julia aan de gang zou zijn. Om de reden dat het pizzarestaurant dicht tegen de Matsi residentie ligt, en Jim nog wat wilde studeren beslisten we best laat te gaan. Om 22u vertrokken we te voet van bij ons richting restaurant waar we het ons gezellig maakten en alweer genoeg stof hadden om over te babbelen. Op het einde was er nog een Duitser-Griek die zo vriendelijk was om ons 2 Zypero’s (andere vorm maar even ge-alcoholiseerd als Ouzo) te offeren. Hij dacht hoegenaamd dat we toeristen waren. Met hem wisselden we ook nog wat woorden en uiteindelijk was het al dik na middernacht toen we de rekening betaalden en ons naar Matsi begaven. Daar aangekomen hoorden we uit de kelder het gestommel al tot ons komen. De meeste hadden al een ferme kant aan op Udo na die er altijd heel beheerst mee omgaat met de drank. Hij vertelde me dat er zelfs al een paar gaan slapen waren uit pure zatheid. Voor de rest was er nog niet veel gebeurd. Torbin was er natuurlijk ook daar het de verjaardagsparty van zijn erasmuslief was en die had het ook el een beetje zitten. Jim vond het eigenlijk ook maar niks en begreep vanaf nu echt waarom ik daar weg ben gegaan. Woorden schieten zelfs tekort om dit te omschrijven vond hij. Dus zetten we onze tocht dan maar in om huiswaarts te keren. Tegen 2u30 zat ik onder mijn eigenlijk een beetje te warme maar toch deugdoende lakentjes.

Dag 94: donderdag 10 januari 2008

In volle examenperiode zijnde moest ik in België zijn gebleven, kan ik hier uitslapen tot 11u en dit dan nog elke dag ook. Hoe is het in Gods naam mogelijk. Maar ik klaag niet hoor, ik heb er geen enkel probleem mee. Integendeel zelfs, ik prefereer deze levensstijl. Het was vandaag alweer na de middag toen ik volledig klaar was om buiten te gaan. Ik verwachtte niet veel van het weer want mijn computer had me al verklapt dat het nogal zwaar bewolkt was buiten. Geen weer dus om te doen zoals gisteren. Ik moest nu al zeer lang om een frietpot gaan omwille van mijn verhuis was die in de vorige residentie blijven steken. Zoals iedereen weet is een Belg zonder frietpot even erg als een café zonder bier dus het moest er maar eens van komen om erom te gaan. Vandaag stond niets echt op het programma dus de ideale gelegenheid om er werk van de maken. Ik nam ontbijt en nam daarna bus 39 die me richting Carrefour zou voeren. Ik had opnieuw het probleem dat ik aan de eindhalte werd afgezet en dit keer wilde er geen buschauffeur de moeite doen een ommetje te maken. Te voet dan maar, en eigenlijk een geluk. Ik kwam onder mijn weg nog een mediamarkt tegen. Ik stapte er eventjes binnen om te zien wat hun aanbod daar was en ik zag een nog goedkoper exemplaar dan hetgene die ik voor ogen had eventueel aan te kopen in Carrefour. Toch zette ik met deze wetenschap mijn weg eerst nog verder daar ik ook nog salami‘s en croissants wilde aankopen naar Carrefour. Evenals het frituurvet kocht ik daar alvast aan. Nadien dus een stukje terug te voet opnieuw naar de mediamarkt en dan terug naar de busstatie. Ik had geluk er vertrok net een bus toen ik aan het station aankwam om terug richting centrum te rijden. Ik zette het boeltje af in mijn kamer en besloot dan nog maar over te gaan tot een beetje lichaamsbeweging. Tegen 19u was ik terug in mijn kamertje aanbeland en maakte ik nog een pizza klaar. Daarna genoot ik van de avond en verwelkomde ik ook mijn 2 Poolse buurmeisjes die net terug waren aangekomen. Ik keek nog een beetje naar een Geert Hoste compilatie en ging opnieuw tegen middernacht slapen.

Dag 93: woensdag 09 januari 2008

Vandaag stond er alweer een dagje op het programma waarin ontstressen centraal staat. Alsof we hier al andere dagen hebben gekend maar soit eentje meer of minder kan geen kwaad. Bovendien vertelde mijn computer me dat het zeer zonnig was buiten toen ik ontwaakte en snel een blik wierp of er mails waren binnengekomen om eventueel kennis te kunnen nemen van de data waarop de proffen zouden willen kunnen evalueren. En jawel de 24^ste zou het examen wat in België een hoofdvak is Financial accounting plaatsgrijpen. Nog een mooie marge van tijd om dus nog eens alles op het gemakje te overlopen. Ik nam dan maar eerst een douche om me op te frissen, schonk me fruitsap in en serveerde me van een ontbijt met eitjes en croissants. Stevig op mijn benen staande kon ik dus me naar buiten wagen. En mijn computer had niet gelogen, man was dat mooi weer zeg. Het was zelfs te warm met een vest, weet je wel we zijn nog januari hé. Wat een droom om hier te zijn, soms zou een mens eens twijfelen als hij niet veel te doen heeft maar als er zo een dag tussenzit dan weet je het terug. De wandeling voerde me naar de zeedijk waar ik me op een trapje installeerde pal aan zee. De golfjes klotsten uiterst zachtjes over het laagste trapje. Alleen het verkeer achter mijn rug verstoorde de optimale rust, maar ik had geluk, ik had mijn koptelefoon mee om wat muziek te spelen. Ik zette me in een zeer comfortabele houding en dommelde een beetje in. Ik bleef daar zitten tot de volledige sunset, iets wat ik hier al altijd al had willen zien maar dat er nog nooit van gekomen was. Nadien nam ik terug de benenwagen en liep ik richting aristotle square waar er zoals een gewoonlijk wel wat volk aanwezig was. Toen besefte ik dat het eigenlijk lang geleden was dat ik de andere richting van de dijk eens had afgewandeld. Dus helemaal terug naar de white tower en zo verder tot het einde van de dijk. Toen ik aan de white tower was twijfelde ik eventjes of ik nu richting Kamara zou lopen om huiswaarts te keren of mijn weg langs de zee verder zou zetten. Ik koos het tweede. Het was tenslotte nog maar 18u30 en ik had nog niet echt honger. Het tweede deel van de dijk is nog aangenamer daar er geen verkeersas achter ligt. Veel rustiger dus. Ik wandelde tot aan de barricade, vanaf waar de dijk afgesloten is omwille van renovatie, wat me een kleine 3 kwartier in beslag nam. Daar liep ik het kleine jachthaventje nog eventjes binnen om eens te zien wat er daar eigenlijk zoal was. Ook iets wat ik nog niet had gedaan tot noch toe. Ik werd positief verrast, door een klein maar wel uiterst piepklein vervuild keienstrandje over te steken gelegen achter een schuur van de sportschool voor zeilers en kajakers, ontdekte ik een gigantisch trendy en toffe bar met een zeer mooi terras aan. Op de terras stonden blauwe lampkappen die een ware loungesfeer creëerden. Dit zal dus vanaf het weer het toelaat een mogelijk doelwit zijn om een aperitiefje te nemen alvorens aan het eten te slaan. Na dit ontdekt te hebben en daar ik alleen op de wandel was had ik niet echt zin om er binnen te gaan en koos is dan maar om terug te keren. Ik had nog een mooie kerk zien staan op mijn doortocht die ik nog niet eerder had gezien en dus vond ik het dan ook maar de moeite deze ook eens een bezoekje waard te achtten. En inderdaad het was de moeite. Een mooi gebouw, zowel vanbuiten als vanbinnen. En niet zoals bij ons, er zaten effectief mensen in. Ik denk dat er daar ongeveer een 25tal mensen aanwezig waren. Hier doet de kerk blijkbaar echt nog dienst als ontmoetingsplaats want er was geen dienst, ook niet gepland maar de mensen zaten er gewoon gezellig te keuvelen onder elkaar. Ziezo een dag vol ontdekkingen dus. Nu nog terug naar huis, iets wat toch alweer een klein uur in beslag zal nemen. Ik arriveerde in Kassandrou tegen 21u30 en toen zag ik dat er licht was op de kamer van Sofia. Ik had haar mijn nieuwjaarswensen nog niet overgemaakt dus was het het moment nu. Ik dan maar aan aan haar deur. Ze zat al in haar pyama maar ik was hartelijk welgekomen. We babbelden een beetje over hoe onze verblijven in onze landen van herkomst waren verlopen en toen ik zegde dat ik maar eens naar boven ging tegen 22u15 om aan de kook te slaan, proposeerde ze me spaghettisaus die ze nog had staan. Alweer een gemak voor mij, ik moest me dus alweer niet veel aantrekken om te koken. Tegen dat deze karwei van voeding tot mezelf nemen achter de rug was draaide het al tegen 11en. Ik bekeek nog eens het Q-ijsblok waarmee je een Porsche kan winnen om eventjes te kunnen dromen en watertanden, stuurde nog een paar berichtjes, deed de afwas en ging slapen tegen naar de normen hier, zeer vroeg, middernacht.

Dag 92: dinsdag 08 januari 2008

Deze morgen ging het ook al moeilijk maar het was al beter dan gisteren. Om 11u stond ik namelijk al onder de douche. Het plan was om eens binnen te gaan bij de prof van marketing om eens te horen hoe haar opinie lag over mijn ingediende paper, om te zien of ik er nog wijzigingen moest aan doen of niet. Maar eerst moest ik nog eten natuurlijk. Ik ging naar het studentenrestaurant tegen 12u en kwam onderweg de 2 Caro’s en Alexandra tegen. We maakten elk onze beste wensen over en babbelden een kleine 5 minuutjes hoe Nieuwjaar hier geweest was enzo. Nadien gingen zij verder naar de bibliotheek en ik naar het restaurant. Er stond spaghetti op het menu, aanvaardbaar dus. Nadien trok ik nog eens naar Matsi om te zien wat daar aan het gebeuren was maar blijkbaar is niet iedereen daar al terug. Ik zag Petra, die haar vriend aan het helpen pakken was en Beatriz, die aan het telefoneren was. Niet veel te beleven dus na een half uurtje stond ik terug buiten. Ik ging dan maar op zoek naar Sophia die normaal ook ergens in een van de bibliotheken te vinden zou moeten zijn. Tijdens mijn zoektocht kwam ik ze net tegen in een van de gangen en daar het mooi weer was stelde ik voor om nog een wandelingetje te maken waar ze meteen me instemde. Bij onze terugkeer ontmoetten we Laure die boeken kwam terugbrengen die ze ontleend had. Sophia ging de bibliotheek binnen en Laure wachtte op Caro la brune om inkopen te gaan doen. Ik vergezelde hen op hun aankooptocht en tegen 16u15 splitsten onze wegen zich aan Rotonda waar zij naar de les gingen en ik terug naar huis. Ik ging nog eens langs bij Jim om te vragen of hij toevallig geen zin had deze avond iets te doen. De wijnbar was normaal terug open van vanavond dus misschien een goede mogelijkheid. Tegen 18u kreeg ik last van de honger en maakte ik me dan maar de kippeboutjes klaar. Tegen 22u kwam Jim samen met Maureen, zijn vriendin uit België, richitng mijn kamer. We vroegen Sascha ook nog mee en besloten naar de wijnbar te gaan. Daar eenmaal gesettled babbelden we een beetje over talen, en nog andere koetjes en kalfjes en toen viel ons eigenlijk allen in dat Torbin hoogstwaarschijnlijk vandaag ook terug zou moeten zijn. Jim stuurde hem een bericht en hij zou normaal binnen 20 minuten zijn bagage in zijn kamer binnengooien en ook afkomen. De avond werd afgesloten tegen 12en opnieuw maar dit keer met een crepa (pannekoek) met kaas. Het slapengaan vond plaats nog maar eens rond 1u 1u30. Het gewone leven van hier is dus echt terug herbegonnen.

Dag 91: maandag 07 januari 2008

Deze morgen weet ik niet wat ik had maar opstaan was er totaal niet bij. Ik draaide me maar en draaide me maar en telkens sliep ik langer. Ik had niet eens uitgeweest en toch kon ik slapen tot 12u30. Het moest dus een vermoeiende 2 weken geweest zijn op Belgische bodem. Daar ik nog steeds niets in huis had en het studentenrestaurant nog niet open was moest ik dus vandaag wel naar de supermarkt. Ik had gehoord over een andere Carrefour die hier ook in het centrum was gelegen in een shopping center dus trok dit me wel aan om dit te gaan verkennen. Ik keek enkel naar de dingen die ik in Champion niet kon vinden want ik had geen zin in zwaar gesleur op de bus. Ik nam dus bus nummer 8 en vroeg aan de chauffeur me te zeggen wanneer ik moest afstappen. Er was nog een Grieks-Bulgaarse vrouw die ook op zoek was naar dit shopping center dus we konden samen op zoektocht. Na een wandelingetje van een goeie 10 minuten nadat de buschauffeur ons had afgezet bereikten we ons doel. Ik wandelde gans het centrum eens af om te zien wat er daar zoal te beleven viel. Uiteindelijk vond ik de Carrefour op de kelderverdieping. Ik kocht er vooral voedingswaren zoals biefstuk voor in de diepvries, kippeboutjes,… allemaal dingen die ik niet kon vinden in de Champion. Nadien de bus terug op en naar Kassandrou om alles al op te bergen. Het was eigenlijk schitterend weer dus zonde moest ik nu de champion binnen duiken en pas tegen 5en kunnen gaan wandelen wanneer het al sterk zou beginnen afkoelen. Eerst een fikse wandeling dus. Deze voerde me langs de dingen die ik het leukst vind om te bewandelen. Als hoogtepunt mag natuurlijk niet ontbreken de zeedijk en een rustpauze in de zon op een van de “bolders” (aanhaakpunten voor de koorden van een boot) ter hoogte van het kitchenbar terras. Tegen 17u was ik terug en haalde ik mijn boodschappen tas op uit mijn kamer. Naar Champion dus. Daar tufte ik ook een mooi eindje rond en kocht ik alles wat ik nodig of bruikbaar achtte om de komende dagen mezelf van nutriënten te voorzien,en die tevens nog in mijn koelkast paste. Tegen 18u30 was ik terug in mijn kamer en maakte ik me dan een pizza klaar van dr Oetker. Ik had niet veel meer te doen en dacht eens aan vroeg gaan slapen maar alweer werd dit me niet toegestaan dit keer dankzij het msn messenger. Het ene gesprek vloeide in het andere en het was alweer middernacht voor ik het wist.

Dag 90: zondag 06 januari 2008

Dag lieve lezers en lezeressen allemaal. Ik ben er terug met mijn vervolg van mijn buitenlands studie avontuur. Nu volgt er normaal een onafgebroken periode van 6 maanden in Thessaloniki hoewel ik er toch wel over nadenk om in tussentijd toch nog eens de Belgische bodem op te zoeken. Indien ik dit beslis vermeld ik dit zeker in het corresponderende blogverslag.

Zoals ik reeds zegde vertrok ik vandaag terug naar het warmere verre Griekenland. Ik had de vlucht om 10u50 en dit betekende dus om ongeveer rond 7enen op staan, iets wat voor mij behoorlijk vroeg is dit jaar. Alweer plaats nemend achter het stuurwiel om te kunnen genieten van het gevoel van zelf rijden die ik de komende maanden niet zal hebben genoot ik met volle teugen. Om 8u30 à 9u waren we in Zaventem, mooi voor tijd dus. Ik checkte de bagage in en ging dan nog met mijn ouders naar het luchthaven restaurant om te ontbijten. Om 10u15 was het dan tijd me naar de paspoortcontrole te begeven en terug afscheid te nemen van het belgenlandje. Ik kwam aan de gate aan wanneer de check-in juist van start ging. Alweer een prachtige timing. We vertrokken dit keer dus op tijd. De vlucht naar Frankfurt nam dit keer minder dan een uurtje in beslag dus tegen 12en stonden we op Duitse grond. Ik had geen zin om daar een uur en een half te wachten in de vertrekhal en wilde dus eens achter de bagagecheck een blikje werpen. Vele winkels met tax-free producten die nog duurden waren dan als je ze bij ons inclusief tax zou kopen waren er tentoongesteld en enkele foodbars. Maar ik liet me niet verleiden tot het kopen van snoepgoed daar de lijn een beetje heeft moeten inboeten de laatste 2 weken. Om 13u30 mochten we instappen. Met een kleine vertraging opgelopen in het vliegtuig kwamen we een halfuurtje te laat aan in Thessaloniki. Dan nog de bus op en we zouden terug in gekende oorden vertoeven. Het was tegen 7enen dat ik in Kassandrou arriveerde. Ik nam snel een douche om me een beetje op te frissen en ging dan maar eens mijn toer in het gebouw gaan doen om mijn nieuwjaarswensen over te brengen. Nadien ging ik naar de “the best” pitta zaak om mijn avondmaal te gaan halen. Daar mijn frigo voor mijn vertrek volledig leeg was kon ik wel niet verder. Dan volgde het legen van mijn bagage nog. Toen dit geklaard was was het al tegen de 23u. Dan nog mijn mailbox ledigen van de binnengekomen mails gedurende mijn verlof in België en dan was het alweer een vertrouwder uurtje dat ik hier gewoon ben om te gaan slapen namelijk 1u30.

Lieve lezers ik trek er voor 2 weekjes tussenuit met de feestdagen. Mijn verhaal loopt verder vanaf 6 januari. Dan begin ik mijn 2^de deel van mijn erasmusverblijf in Thessaloniki. Maar eerst en vooral wens ik jullie nog een:

 

Zalig Kerstfeest
En Gelukkig Nieuwjaar!!!

Dag 89: zaterdag 22 december 2007

De dag van het vertrek was, moet ik nu spijtig genoeg zeggen of uiteindelijk of eindelijk, ik weet het niet, aangebroken. Ik was wakker voor mijn wekker de kans had om me te ambeteren. Ik wilde tegen 9u30 wakker zijn en dat was dus ook het geval. Op het gemakje nog een ontbijt van chips en kaas naar binnen spelen, douchen en alles klaarzetten om te vertrekken. Ik had geluk dat het wachten werd verzacht door mijn lievelingsradioprogramma namelijk “de Raadkamer” op radio 2. Ik luisterde eerst nog dat programma uit en vertrok dan maar. Zo tegen kwart voor 12 stond ik buiten om bus nummer 15 te nemen die me naar de terminus ging voeren van de airportbus. Ik had de keuze of iets vroeger vertrekken en juist de straat oversteken of een klein halfuurtje stappen met de valiezen naar de busstatie waar de airportbus ook voorbijkomt. Ik koos dan maar voor de luie Griekse weg en nam de bus. Daar aangekomen was het 5 na 12. Ik had dus normaal net de bus van 12u richting luchthaven gemist maar niets was minder waar om 12u20 kwam er een langs. Normaal was de volgende om 12u30 dus die was het ook niet daar hij direct vertrok. Aan de halte waar ik moest naartoe wandelen indien ik de eerste bus niet nam stapte er nog een andere bewoonster, Tamara (Zwitserse) op de bus om richting luchthaven te gaan en huiswaarts te keren. We raakten aan de babbel en de busrit van een uur was op een ik en een hij voorbij. Aangekomen in de luchthaven checkte mijn bagage in en wachtte dan maar op mijn Belgische compagnon Thijs die met me mee vloog naar huis. Ik was perfect zoals voorgeschreven op tijd op de luchthaven. Een goed uur en een half is de geschreven regel bij mij. Ik kreeg plots telefoon van Thijs dat hij op de bus stond te wachten aan Kamara. Die had zelfs niet het minste besef dat hij met vuur aan het spelen was maar dat was zijn zaak als hij zijn vliegtuig wilde missen. Eenmaal dat hij aangekomen was checkte hij ook in en passeerden we samen met Tamara de paspoortcontrole. Achter deze controle ontmoetten we nog andere erasmus studenten afkomstig van Frankrijk. Mensen die ik in het prille begin eens had ontmoet maar daarna nooit meer had teruggezien. Ze wonen in de Olgas residentie. Ze moesten ook de vlucht hebben richting Frankfurt. De tijd ‘pour embarquement” begon te naderen en we begaven ons dan maar naar de gatepoort. Daar werd de leuke mededeling gedaan dat het vertrek van 15u35 uitgesteld werd tot 16u10. Dat er dan meer informatie zou volgen dus nog geen zekerheid of we effectief dan gingen kunnen vertrekken. Dus terug naar het stoelenzaaltje. Plots verscheen er op het scherm “departed” naast onze vlucht. Iedereen van die vlucht die was gezeten schoot recht en vloog naar de balie. Alleen konden de meeste noch Grieks nog Engels dus legde ik het maar uit aan de stewardess dat ze best zo snel mogelijk de mededeling op het bord veranderde want dat er anders rellen zouden kunnen uitbreken. Nadien stond er naast onze vlucht niets meer zelfs geen vertraging zoals voorheen. Echt een super informaticasysteem!!! Uiteindelijk vertrokken we om 16u45 van de tarmac van Thessaloniki. De vlucht verliep aangenaam in vliegtuig van Aegan airlines. Het was een tamelijk nieuw toestel want het rook nog licht naar de polyester en de binnenkant was nog niet bruin van de vuiligheid. Toen we Frankfurt naderden werd ons de mededeling gedaan dat er door slechte weersomstandigheden niet direct kon worden geland. Het vliegtuig bleef dus maar een paar rondjes draaien tussen de vele andere vliegtuigen rondom ons die we buiten konden zien. Na een kleine 3 kwartier “go arounds” kregen we toestemming om voet aan grond te zetten in Frankfurt. Ondertussen had ik iemand in het vliegtuig ontmoet die zijn vliegtuig moest halen om 18u. Die zat al met de bibber natuurlijk maar gelukkig had zijn vlucht ook vertraging en kwam hij dus net op tijd aan. Daar deze persoon enkel Franstalig was apprecieerde hij mijn tussenkomst ten zeerst. Eigenlijk geluk dat we zoveel vertraging hadden zo moesten we tenminste geen 4u wachten in de luchthaven op ons aansluiting. Maar jawel hoor het vliegtuig naar Brussel moest nog vertrekken in Hannover toen het eigenlijk in Frankfurt moest vertrekken dus alweer vertraging. Dit keer een uur langer. Uiteindelijk waren we tegen 23u30 terug in België.

Dag 88: vrijdag 21 december 2007

De laatste volledige dag op grondgebied van Thessaloniki in 2007 is aangebroken voor mij. Daar ik gisteren avond al met de dweil in mijn handen had gestaan restte er me vandaag enkel nog te genieten van mijn verblijf. Ik ontwaakte op mijn gemakje en daar ik de frigo nog moest legen van voedingswaren stelde ik mijn ontbijt uit en werden het broodschijven in de olijfolie met zout en peper. Klinkt misschien nogal droog maar is het helemaal niet. Smaakt echt wel lekker. Het lijkt op een pizzadeeg maar is nog fijner. Ondertussen was ik volop mijn kleren aan het wassen. De machine doet er nogal lang op om haar ganse programma te doorlopen dus toen mijn 2^de machine inzat was ik het wachten beu en trok ik mijn jas aan om nog een “close-down” wandeling te doen. Ik moest ervan profiteren want het zou kunnen zijn dat dit een van de laatste zonnestralen waren voor de komende 2 weken. Ik wandelde en wandelde en kwam uiteindelijk tegen 17u terug thuis in mijn gezellig kamertje. Nadien mijn was sorteren en op plooien en het laatste in de valies proppen die ik eerder deze morgen al had gemaakt door het beëindigen van de 1^ste machine was. Om de avond af te sluiten begon ik te kijken naar de film le fabuleux destin de Amelie Poulin. Een film die ik van Alexandra had gekregen op computer maar slechts enkel Frans gesproken en zonder ondertitels. Maar alweer was ik positief verrast. Het werkte echt goed het kon evengoed in het Nederlands gespeeld zijn het kwam zeer duidelijk over. Het is dus duidelijk mijn Frans is ferm verbetert. Deze film was afgelopen tegen 21u maar daar ik het nogal vroeg vond om te gaan slapen keek ik nog naar het begin van Farenheit 9.11, ook in het Frans, darr het een beetje teveel docu was stopte ik na een klein uurtje met kijken. Ik controleerde nog een laatste keer de dingen die ik wilde meenemen of die zich inderdaad in de valies bevonden en kroop dan maar mijn laddertje op tegen 22u30.

Dag 87: donderdag 20 december 2007

Deze morgen ontwaakte ik tegen 10en en daar we gisteren afgesproken hadden om de eerste keer kitchenbar te bezoeken en tevens ook de laatste keer voor 2007 voor Saar en mij daar zij vertrekt morgen en ik op zaterdag vond ik het dan maar aanlokkelijk om de groep te vergezellen. Sascha en haar lief Guido maakten ook deel uit van het gezelschap. Zeer toffe afsluiter dus. We hadden afgesproken om 12u30 dus moest ik maken dat ik klaar was. Om iets voor 11en kwam Jim me nog goeie dag zeggen omdat hij vertrok en dan heb ik hem nog maar naar de bushalte vergezeld daar hij anders alleen moest sleuren. De bus liet wel erg lang op zich wachten. We stonden er 3 kwartier op te wachten maar het was verdomd koud. De bus was er net op tijd zodat ik me terug kon opwarmen door terug te wandelen. Ik was dus 10 minuutjes op voorhand terug thuis dus net op tijd. Ik klopte aan bij Sascha en Guido en we vertrokken dan maar naar Kamara waar Saartje op ons wachtte. We zetten onze weg richting Kitchenbar verder over de zeedijk. In de zon was het wel heerlijk vertoeven. In Kitchenbar was er kennelijk meer volk dan ik gewoon was maar we hadden nog een tafeltje. We elk iets ongekend van de menukaart en niemand werd in het negatieve verrast. We genoten nog even na toen we het verorberd hadden en begaven ons dan terug huiswaarts. Het was alweer 16u geworden ondertussen. Thuisgekomen nam ik eerst een kleine siësta en begon dan maar mijn kotje op te poetsen zodat alles proper wordt achtergelaten op zaterdag. Na het poetsen maakte ik nog croque monsieurs en dan tegen 10en ging ik slapen daar ik me nogal moe voelde.

Dag 86: woensdag 19 december 2007

Daar het gisteren niet al te laat was maar ik toch te leeg was om uit mijn bed te komen draaide ik me nog maar eens in mijn bed toen ik zag dat het nog maar 8u was. Het leverde me tot 10u slapen op. Ik moest nog naar een bepaalde kledingwinkel om een bepaald kostuum te gaan halen. Het was alweer een stralende dag. Ik ging eerst naar die winkel, paste het kostuum eens en vroeg nog wat bedenktijd. Ik ging eerst wandelen. De wandeling nam in het totaal 2u in beslag. Ik ging richting haven waar er een vaarschool aan echte knoeiers instructies aan het geven was. In een andere boot werd er praktisch examen afgenomen, daar vond ik de manier van werken ook al niet alles maar ik denk wel dat de persoon geslaagd was. Na gezien te hebben dat de boten zich in “plannement” terug huiswaarts begaven en nadat ik voelde dat het kouder begon te worden, besliste ik dan maar terug te keren. Ik ging de winkel binnen en kocht de kostuumpjes die mijn visa kaart deden warm worden. Om 19u verwachte ik Sofia daar we al een ganse eind hadden gesproken over de film “Les pouppées Russes” om die nu daadwerkelijk eens te bekijken. Ik had hem enkel in het Frans dankzij Alexandra. Voor haar dus geen probleem, ik moest me iets meer concentreren maar het viel heel goed mee. Een mooie film als vervolg op “L’auberge Espagnol”. Een aanrader. De film was afgelopen tegen 22u en ik vergezelde Sofia dan maar naar de bushalte zodat ze terug naar Matsi kon geraken. Bij het terug binnenkomen in Kassandrou ging ik naar Jim op zoek daar ik had beloofd om nog wat te uno-en met hem. Toen de spelletjes ons beu waren keken we nog een paar foto’s en werd het alweer middernacht voor het slapengaan.

Dag 85: dinsdag 18 december 2007

Op deze “koude” winterdag vond ik het niet echt uitnodigend om buiten te gaan. Ik moest nog de paper van Human Resource Management afmaken. Bovendien had ik ook nog les van Marketing om 14u en een meeting met de professor van Financial Accounting om een beetje te weten wat hij op het examen kan voorleggen. Want ik heb nu wel dat boek gelezen maar wat kan ik eigenlijk verwachten. Ik kwam de prof tegen in de gang toen ik naar zijn kantoor aan het wandelen was. Ik mocht direct binnen daar ik te vroeg was. Hij gaf me zijn boek waaruit hij het examen ging samenstellen en toonde me enkele voorbeelden. Die vielen in elk geval positiever mee dan verwacht. Het had vele keren erger gekund. Nadien ging ik nog eens naar het studentenrestaurant eten. Het was gigantisch lang geleden dat ze me daar nog gezien hadden. Daar ik er nu iets verder vandaan zit is het minder “aanlokkelijk” om te gaan want als je daar toekomst en het eten staat je niet aan heb je een reis voor de paus gedaan. Het viel nog mee, er stond spaghetti scampi op het menu. Het smaakte niet super maar het was ok. Nadien was het zo ongeveer 13u30 geworden dus kon ik terug naar de faculteit om de les van marketing bij te wonen. Het was opnieuw de blonde lesgeefster in plaats van de zwarte, iedereen prefereert de donkere maar niets aan te doen. Ik vroeg haar of ze al een blikje had geworpen op mijn werk maar ze antwoordde negatief. Maar later deze week beloofde ze me zeker nog wat feedback te bezorgen via mail. De les zelf bestond uit het bespreken van 2 case studies die we op voorhand gelezen hadden. We discuteerden er wat over en na een kleine 2 uurtjes was het afgelopen. Tijd genoeg dus om nog eens flink door te werken aan dat Human Resource Management dat ik dit vandaag ook kon overmaken aan de prof in kwestie. Tegen 20u slaagde ik erin het af te ronden en stuurde ik hem door.

Op 21u was er afgesproken om met Sascha, Guido (haar Nederlandse vriend), Saartje en Jim iets te gaan drinken in de wijnbar. Daar ik verder deze avond toch niets op het programma staan had vergezelde ik de bende. Het was er erg koud maar we trapten lol en dat maakte ons warm. Tegen 12en splitsten we ons op. Jim en ik gingen naar huis en de rest ging nog ergens de andere erasmus studenten opzoeken die zich ergens in een bar bevonden. Bij de thuiskomst checkte ik nog gauw even mijn mails en de prof van HRM had me al geantwoord dat ik komende maandag feedback mocht verwachten maar zijn eerste blik op de werk was ook erg positief. Dus ik kan met een gerust hart naar huis vertrekken.

Dag 84: maandag 17 december 2007

Daar het einde van deel 1 van het erasmusgebeuren met rasse schreden begint te naderen en dat het merendeel de kerstsfeer thuis gaat opsnuiven begint het gebouw leeg te lopen. Het is nochtans de laatste lesweek nu maar dat laat de meeste koud om het vertrekgebeuren uit te stellen. Ik ontwaakte tegen 11en en daar ik niets meer in huis had om te knabbelen als ontbijt, liet ik deze maaltijd maar aan mij voorbij gaan. Ik had gisteren afgesproken met Theresa om samen uit shoppen te gaan voor kerstmis maar ze liet me weten dat ze zich nogal ziek voelde en dat ik beter niet wachtte op haar. Zo tegen 14u nam ik dan maar de bus naar het overdekt shopping center mediteran Cosmos waar ik vorige week al eens met Sascha had geweest. Een uurtje later was ik ter plekke en liet ik alles tot me komen. Ik bezocht bijna alle shops op de kledijshops na dan om ideeën op te doen. Nadien deed ik een tweede keer mijn ronde om de cadeau’s effectief te gaan kopen. Ik vond voor iedereen dat ik het nodig vond iets dus de shopping was geslaagd. Ik moest wel voortmaken  want ik moest de bus van 17u20 hebben. We hadden vanavond omwille van Torbin (Duitser) zijn laatste avond van 2007 in Thessaloniki besloten om samen met zijn vriendin Julia (Spaanse) nog iets uit eten te gaan. Daar de financiële zijde ons allen een beetje beperkte kozen we voor een simpele tent die eigenlijk op gebied van interieur best wel meeviel. Ik nam met Jim (Nederlander) een hamburger en Julia en Torbin deelden een brochette. Nadien dwaalden we nog eventjes door de stad en besliste ik met Jim om het verliefde koppel alleen te laten. We gingen toch allen terug naar Kassandrou maar Jim en ik keken naar een Geert Hoste jaaroverzicht. Het was dus nog maar eens een van de vroegere avonden want tegen middernacht sloten we de dag af.

Dag 83: zondag 16 december 2007

Toen ik gisteren in mijn bed belande tegen 4u had ik nooit gedacht nog voor 12 u wakker te zijn maar toch was dit het geval. Ik had vrijdagavond aan Jim voorgesteld om eens naar Kitchenbar te gaan daar hij er nog nooit geweest was. Maar daar hij precies ook een zware avond had gehad gisteren ontwaakte hij pas tegen 2en. Ik vond het dan maar beter om s’avonds te gaan. Het was toch te koud om buiten te zitten dus binnen is het gezelligst als het donker is buiten. Maar we wilden niet te laat gaan. Om 18u30 vertrekken kwamen we overeen toen hij om 14u30 mijn kamer binnenkwam. Torbin (Duitser) had ook wel zin om mee te gaan dus we waren met z’n drieën. Nadat Jim uit mijn kamer terug vertrokken was sloeg de vermoeidheid nog maar eens toe bij mij. Bovendien was het overheerlijk warm in mijn kamer dus ideaal klimaat om een dutje te doen. Ik viel in slaap en ontwaakte juist 5 minuten voor 18u30. Perfecte timing dus. We namen de bus richting Kitchenbar omdat het anders een dik halfuur stappen is en omdat het koud was is dit een favorabele oplossing. Daar aangekomen namen we elk iets verschillend van de menu en babbelden wat onder mannen over de laatste roddels enzo uit het gebouw. Ik moet zeggen ik heb er nog altijd gen seconde spijt van gehad van mijn verhuis. Ik amuseer me nu veel beter. De mensen zijn gans anders maar ik hou er meer van op de manier hoe ze met elkaar omgaan. Bij Matsi zat je een beetje teveel op elkaars nek daar je geen seconde alleen was. Om verder te gaan tegen 21u was de maaltijd afgelopen. Daarna beslisten we dan maar, omwille van de spijsvertering, te voet terug te keren. Een stop in de Mc Donalds voor Trobin was de eerste stop. Toen we daar zaten kwamen Anna (Duits-Nederlandse) en Theresa (Oostenrijkse) voorbij en tikten ze op het raam. Ze kwamen binnen en sloegen aan de babbel. Uiteindelijk bleven we veel langer dan voorzien in de Mc Donalds zitten. Een dik uur later kwamen we daar buiten en was het eigenlijk nog te vroeg om naat huis te gaan. Theresa en Anna wilden naar Matsi om nog een warme douche te nemen. Ze moesten zich dus haasten want er is maar warm water tot ongeveer 22u. Iets waar ik nu geen rekening meer moet mee houden daar ik full time warm water heb. Onze wegen splitsen zich dus aan Kamara. We 3 jongens gingen dan nog maar op zoek naar een bar om de avond te besluiten. We belandden in een nagelnieuwe bar dicht tegen de Kassandrou wijnbar. Deze bar was nog geen week open zelfs. We werden er goed verzorgt door de patron die erg fier was over de opening van zijn nieuwe bar. Hij sprak Duits en Engels en alles wat we vroegen kregen we zoals nootjes en chips. We speelden ondertussen een UNO spelletje of 5 waar iedereen eens verloor en iedereen eens won en gingen na onze consumptie te hebben geledigd terug naar huis. Het zal dus een van de eerste avonden zijn dat ik voor middernacht thuis was na een sortie. Ik nam dan nog mijn boek en las nog een hoofdstukje of 2 om de dag af te maken en tegen 0u30 kroop ik onder mijn lakens.

Dag 82: zaterdag 15 december 2007

Werken op een zaterdag, een waar dilemma. Ik zat erover te twijfelen toen ik om 11u uit mijn bed kegelde. En toch nam ik de moed samen om inderdaad al eens een blik te werpen over hoe ik de volgende paper namelijk die van Human Resource Management ging aanpakken. Ik begon al aan de inleiding te schrijven en zelfs al het eerste deel. In het totaal leverde me dit al 5 pagina’s op. Met dit vak zat het dus ook goed. Volgende week ergens een dagje uittrekken en alle werkzaamheden zitten erop. 2 weken verlof in het koude België zijn dan wel verdiende denk ik. Tegen 14u maakte ik me klaar om een stadwandeling te maken. Ik ging nog maar eens richting Aristotle square waar er blijkbaar omwille van de kerstperiode veel mensen aan het shoppen waren. Het was er over de koppen lopen. Ik kocht dan ook al maar mijn eerste kerstgeschenk. De rest van mijn aankopen plan ik voor een van de dagen volgende week. Kwestie van mijn bezigheid te hebben volgende week ook. Op mijn terugweg om16u30 ongeveer zag ik plotseling in de Egnatia straat een mega grote zwarte rookpluim, ik dacht dit moet wel een brand zijn je zag geen 100 ver meer in de straat. Kort daarop de brandweer met een 6tal wagens, 2 ambulances enz. Het was dus inderdaad een brand in een oud flatgebouw. Aanvankelijk wisten ze dus niet toen ze het pand betraden of er nog iemand binnen was maar na enige tijd werd er dus vastgesteld van wel. Een oude man werd na een klein halfuurtje zelf stappend maar volledig zwart naar beneden gebracht, die zal het dus wel overleefd hebben. Hij was blijkbaar de enige in het pand. De andere bewoners van het flatgebouw stonden in paniek allemaal op straat. Ik bleef ongeveer een uurtje kijken tussen allerlei andere ramptoeristen en ging daarna omwille van de kou naar huis. Daarna maakte ik me klaar want vanavond had ik alweer de keuze tussen 2 groepen die een stapje in de wereld gingen plaatsen. De eerste groep ging naar “DE taverna” diegene waar je de ganse avond gratis kan drinken als je een maaltijd neemt van meer dan 5 euro. Alleen had ik deze groep moeten waarschuwen dat deze regel van gratis drank enkel in de week geldig is maar ze gingen tegen beter weten in. Ik koos voor groep 2 die bestond uit Sofia (Grieks-Duitse), Sascha (Nederlandse), Camilla (Poolse) en een Antwerpenaar die erasmusstudent is in Sofia die hier op bezoek was. We bezochten samen een Griekse taverna die op de weg naar Anapoli (oude stadsgedeelte) lag. Het was er gezellig met een kacheltje die meer dan goed deed bij deze koude temperaturen buiten. Iedereen koos 1 schotel uit en deze werd dan gedeeld onder ons zodat iedereen eens geproefd had van verschillende typische Griekse gerechten. Er zaten echt verrukkelijke dingen bij. Na de maaltijd was het ongeveer middernacht en werd er nog naar de SKG club gegaan door de meeste die zich in DE taverna bevonden en Sascha en de Antwerpenaar wilden ook nog die richting uit. Sofia, Camilla en ik hadden daar hoegenaamd geen zin in daar we weten wat voor soort club dit is, of toch eerder wat zich daar meestal afspeelt. Dus wij keerden maar braafjes huiswaarts. We dronken nog een thee op Sofia’s kamer en toen Camilla weg was hielp ik Sofia nog met een paar comuterplobleempjes waarmee ze al een tijd te kampen had. Nadien nog een gezellig babbel over een beetje van alles en het was voor ik het wist eigenlijk 4u geworden, wat betekende dat het tijd werd om naar bed te gaan.

Dag 81: vrijdag 14 december 2007

Vandaag ontwaakte ik tegen 10en. Een mooi uur vond ik. Ik wilde eerst nog de financiële zaken afhandelen van mijn residentie met het erasmus kantoor en ook al de kamer vastleggen die ik graag zou willen volgend semester. Ik heb gekozen voor de kamer waar Sascha nu in woont. Het ligt op de achterkant dus heb ik zicht op dezelfde muur maar er is een groot terras aan. Op de straatkant durft men nogal eens klagen over het lawaai door het voorbijkomend vervoer, dus kies ik dan maar voor de rust. Op het kantoor deed men totaal niet moeilijk betreffende de betaling. Normaal moet je altijd vooruitbetalen maar het hoefde dit keer niet. Ik moet maar betalen wanneer mijn verhuis voltrokken is namelijk ergens eind januari. Daarna kwam ik Martina (Tschechische die in Londen studeert) tegen. Ze vroeg me of ik de andere deze avond wilde vergezellen om naar haar toneelstuk te komen kijken. Het meerendeel van het gebouw ging komen en het leek me leuk om eens een theaterstuk bij te wonen dus stemde ik dan maar meteen in. Om 21u30 vertrekken in Kassandrou. Dan zette ik mijn weg maar verder huiswaarts. Ik had nog het allerlaatste slotwoord aan mijn marketing te lezen en daarna de lay-out verzorgen. De lay-out vind ik nog een plezant werkje dus dat zou me wel niet vervelen. Het was 18u tegen dat ik het werkje aan de prof overmaakte via mail als test-lees versie. We zullen zien hoe ze erop reageren. Het telde toch meer dan de opgegeven 7000 woorden en was langer dan 30 pagina’s dus ik denk wel dat het goed moet zitten. Dan maakte ik me nog een pasta al basilico en begon me klaar te maken om naar beneden te gaan voor het vertrek richting theatervoorstelling. Het was ergens in een klein maar gezellig zaaltje in de faculteit. Slechts 100 plaatsen, gratis toegang maar het zat bomvol. Maar daar we iemand op de scene kennen scheelt dat om zitplaatsjes te hebben. Het was een mooi stuk over een moeder en haar verloren zoon soms wel aangrijpend. Na ongeveer een uur en een half was het stuk gedaan en was het gelijk zo vroeg om naar huis te gaan. Bovendien werd iedereen zot toen we buiten kwamen. En neen, we waren niet dronken het was pure waarheid, het was aan het SNEEUWEN!!! Wie had ooit durven denken dat je sneller sneeuw in Griekenland kon zien dan in België. We hadden al gemerkt dat het de laatste dagen veel frisser was maar hadden ons toch niet aan winterse toestanden verwacht zoals sneeuw. We gingen dus toch iets sneller stappend als normaal omwille van de koude in de richting van de residentie. Onderweg waren er toch nog een paar cafés waar we ons konden verwarmen. We bolden een bar binnen op maar een minuutje of 2 van de residentie kwestie van niet opnieuw bevroren binnen te komen ergens. Er werd een consumptie genuttigd en daarna werd er door het meerendeel terug naar huis gekeerd. Daar ging er ook nog een gezellig samenzijn plaatsvinden normaal maar dat liet ik aan me voorbijgaan. Ik las nog een beetje in Het Rashomon complex van Jef Geeraerts, een boek die ik van mijn nonkel Jan mocht onlenen, en ging na een hoofdstukje of 3 slapen.

Dag 80: donderdag 13 december 2007

De luikjes van mijn ogen openden al verrassend vroeg naar mijn mening gezien de laatste dagen het toch relatief laat was. Tegen 10u30 was ik al weer zo fris als een hoentje. Vandaag was de doelstelling tot het einde van de paper te geraken dat ik niets meer moest schrijven op vrijdag. Vrijdag zou de dag zijn van afwerking en lay-out. Maar ik had er echt geen zin in vandaag. Het ging maar niet vooruit ook. Ik vond altijd wel iets om me mee bezig te houden. Uiteindelijk was ik nog verrast van het resultaat. Ik overtrof toch al de limiet van 5000 woorden en ook de limiet van 7000 woorden. Dus dit zat al goed. Alleen de eindconclusie raakte niet meer af maar wel al begonnen. Nog een half paginaatje misschien als afronding en dan de lay-out op vrijdag. Dan deze proefversie eens doorsturen naar de prof om te zien wat zij ervan vinden, of het goed is of als ik er nog een beetje moet aan veranderen. Ik heb hier al ontdekt dat slijmen hier wel helpt dus dan bespeel ik deze wetenschap maar. Normaal had er deze middag om 16u nog een trip naar mediteran Kosmos, een groot shoppingcenter, op het programma gestaan met een aantal Kassandrou-mensen, maar uiteindelijk werd deze afgelast omdat niemand echt in de stemming was om kerstaankopen te gaan doen. De meeste beginnen al gedeeltelijk vaarwel te zeggen tegen hun erasmusjaar want op 4 personen na in dit gebouw vertrekt iedereen hier eind januari. Zij vinden het alvast spijtig dat de teletijdsmachine hen terug zuigt naar het werkelijke leven vanaf dan maar ik vind het ook spijtig want er zaten echt zeer toffe mensen tussen. Maar we gaan nu nog niet denken  aan hun vertrek we gaan nog genieten van hun laatste maand hier, dat we die samen plezant kunnen invullen.

Om 21u had ik afgesproken met Francesca om samen uit eten te gaan. Zij vertrekt definitief op een zeer mooie dag in het jaar, waarop de auteur van deze blogsite geboren is, namelijk 24 december. Ze komt niet meer terug in januari. We trokken richting kitchenbar waar het interieur zeer mooi was omgetoverd om in kerstsfeer te komen. We namen eerst omdat ik in Italiaans gezelschap was kon ik natuurlijk de bruschetta mista niet laten voor wat het was en daarna gevolgd door ons beide met een  pollo a la griglia. Tegen 12en was onze maaltijd afgelopen en toen we zagen dat het buiten ferm aan het waaien was prefereerden we eigenlijk om binnen te blijven maar toen we dachten dat het eigenlijk per seconde ferm kouder werd buiten namen we maar het hazenpad naar huis. Ik arriveerde ongeveer tegen kwart voor 1. Ik vroeg haar nog binnen maar ze moest nog een beetje werken dus ging ze dan ook maar huiswaarts. We spraken nog af om volgende week ter ere van de laatste week van de eerste semester een Griekse taverna te bezoeken. Benieuwd wat dat gaat geven want op gebied van Griekse restaurants heb ik hier nog niet teveel bezocht.