Dag 108: donderdag 24 januari 2008

De dag van het tweede examen en tevens laatste examen in Thessaloniki van de eerste semester dan wel is aangebroken. Ik had al van maandag een mail gestuurd naar de professor maar hij had nog steeds niet geantwoord. Ik had hem een mail gestuurd dat we om 10u naar zijn kantoor gingen komen om het examen af te leggen en geen antwoord telt voor ons als instemming. Dus mooi opgestaan tegen kwart voor 9, ontbijten en presentabel maken om voor een prof te verschijnen. Om 10 u stond ik daar dus maar professor Floropoulos nog niet aanwezig in zijn kantoor. Hij had er al geweest vertelden zijn collega’s, hij wist af van onze komst maar we moesten om 11u terugkomen. Het was inmiddels al kwart na 10 dus terug naar huis keren voor enkel een kwartiertje thuis te zijn was ook de moeite niet waard om die afstand af te leggen. Dus wachtten we maar een beetje in de gang, en we hadden geluk tegen 10u30 kwam hij ons voorbij en we mochten hem volgen naar zijn kantoor. Daar haalde hij een blad tevoorschijn waar hij naar mijn schatting iets van een 20 tal opgaven had genoteerd uit een boek met pagina nummer. Hij overliep deze opgaven door doorheen het boek te bladeren en toen vertelde hij ons dat we er drie mochten uitkiezen, het maakte helemaal niet uit waaruit in het boek we kozen. 3 van het begin was even goed als een gespreide keuze als 3 op het einde. De logica gebied dat het boek normaal telkens word opgebouwd van makkelijk naar moeilijk dus de keuze was niet echt moeilijk te maken als we de eerste 3 konden kiezen wat ik dan ook maar meteen deed. We mochten plaatsnemen in een kantoortje naast het zijne waar er een grote glazen tafel stond. Hij begon dan maar de opgaven te kopiëren en de oplossing ervan te knippen want in het boek stond zowel de opgave als de oplossing en die mochten we nu eens niet hebben. Hoe onfair zeg, een opgave zonder oplossing op een examen. Neen, serieus. De opgaven waren echt hetgeen je eigenlijk als voorkennis hoort te hebben om aan onze richting van handelswetenschappen te hebben. Anders kan je nooit op boekhouden 1 slagen bij ons. Daar ik een primus was voor boekhouden in mijn 1^ste jaartje aan ehsal ging het dan ook als een mes door de boter om de oplossingen te elaboreren. We kregen tot 13u om het examen op te lossen. Tijdens het examen zaten we soms alleen, er werd in een kantoor achter ons gediscussieerd over allerlei thema’s maar het had veel weg van een koffieklets want er werd gelachen, geroepen enzovoort. Nadien moest de professor zelf nog wat kopies maken en bleef hij in het kantoortje aan de kopieermachine staan met de rug naar ons toegekeerd. Het had eigenlijk gigantisch makkelijk gegaan moesten we willen hebben colaboreren maar het was zo makkelijk dat dit dom zou zijn risico te lopen als je het eigenlijk toch allemaal weet to een goed einde te brengen. Ik werkte tot 12u30 aan het examen wat eigenlijk al lang was maar ik had dan ook mijn T rekeningen en andere zaken zoals balansen uiterst mooi getekend waardoor het meer tijd in beslag nam dan het eigenlijk nodig had. Om 13u stond ik terug thuis en dan maakte ik mezelf snel lunch klaar en pakte mijn computer om naar de bibliotheek te gaan. Het internet die Maria ons had bezorgt de voorbije maanden was zoals ze ons had gezegd afgeschakeld. Daar ik al die biljetten voor mijn trips in februari nog moest kopen moest ik dus noodgedwongen die richting uit. Ik bleef daar een mooi eindje zitten en ging dan huiswaarts tegen 17u30. Kort na mijn thuiskomst ging ik bij Jim aankloppen om te vragen hoe zijn examen geweest was en die was iets minder enthousiast als ik maar het zou normaal geen probleem mogen zijn. Hij moest ook nog naar de videotheek en daar ik hem, Sacha en Saartje had uitgenodigd om te komen eten bij mij moest ik ook nog buiten dus we konden samen eerst langs de videotheek lopen en dan om de kip gaan in champion die ik eerder deze dag had besteld. Ondertussen had Saartje wel laten weten dat ze niet ging komen omwille van het feit dat ze morgen een examen had en ze nogal gestresseerd is  als ze de dag erna een examen heeft wat te begrijpen valt. Want het blijft toch nog altijd een raar gevoel om naar een examen te gaan die meetelt voor 8 creditpunten waaraan je alles samen misschien 3u hebt moeten studeren. Dan nog snel frietjes maken en tegen 19u30 zaten we dus aan tafel met kip met frieten. Kan het nog meer naar onze normen van echte boerenkost gericht zijn? Het was gezellig en we hebben vooral goed gelachen. Het centrale thema waren de roddels die zich doorheen het verblijf hier tussen de verschillende bewoners van het gebouw hebben afgespeeld evenals het keuren van personen en vooral gedrag van mensen die op mijn verdieping wonen. Nadien deden Jim en ik de afwas terwijl Sacha het laatste stuk van haar paper afmaakte. Tegen 23u gingen we nog naar de “bierbar”, nog maar eens, om een slaapmutsje te drinken. Er waren nog 2 Engelse aanwezig die hadden laten weten aan Sacha dat ze daar zaten zodat ze konden afscheid nemen daar ze er morgen niet konden bijzijn omdat ze vertrokken naar Bulgarije. Het gesprek ging voor het merendeel in Engels natuurlijk maar echt duidelijk babbelden ze niet met als logisch gevolg in combinatie met de moeheid dat het gesprek nogal snel saai begon over te komen in mijn oren. We maakten het niet al te laat daar er voor Jim nog een examen was morgen en we allemaal eerder aan de moe kant waren. Ik viel soms echt wel uit en kon totaal niet volgen. Om middernacht waren we terug binnen. Ik ging de trap op en hoorde dat er in Marta’s kamer nog tamelijk wat lawaai was. Er was vergadering van de verdieping precies mijn 2 andere buurmeisjes zaten daar ook en ik werd ook binnengevraagd. Er werd iets gedronken en wat gebabbeld over koetjes en kalfjes en over de dingen die we de laatste dagen hadden meegemaakt. Ik moet wel bekennen dat de tijd sneller voorbij ging dan ik dacht want toen ik de eerst volgende keer op mijn uurwerk keek was het alweer 2u30. Toen ik dit zegde vond iedereen het welletjes geweest en werd er dan maar overgegaan tot het stoppen der gesprekken en gaan slapen.

Dag 107: woensdag 23 januari 2008

Vandaag was het weer niet al te fameus, dat wist mijn computer me toch te vertellen toen ik ontwaakte. Er was zelfs een lichte regendruppel waarneembaar. Ik had bijgevolg al niet veel zin om ver te lopen. Bovendien was het zelfs erg koud toen ik mijn hoofd even buiten stak om toch een frisse neus te halen. Mijn tocht bracht me richting Matsi maar ik was aan de snelle kant terug daar er niemand zich thuis melde als er aan de deur werd geklopt. Ik was dus kort na de middag al terug in mijn kamertje waar het heerlijk vertoeven was dankzij de meer dan welkome verwarming. Ik zocht nog een beetje verder naar de data en prijzen van mijn trip van februari en stelde een algemeen schema op zodat ik wist waar ik wanneer was en waar ik wanneer moest vertrekken. Nadien had ik nog te studeren maar ik had er echt geen zin in. Ik had morgen het examen Financial accounting, maar wist op geen honderd uur in het ronde wat ik ervoor moest gaan studeren om het te kunnen. We hadden geen enkele tussentijdse samenkomst met onze professor gehad en dus het enige wat er kon gedaan worden was het boek lezen waarvan hij ons kopies had laten maken. Juist op het moment dat ik er ging aan beginnen om toch nog eens te overlopen werd er op mijn deur geklopt. Het was Jim, hij had ook geen notie van wat hij moest studeren voor zijn examen morgen en verveelde zich steendood. We installeerden ons dan maar weliswaar met een glaasje cola, en de tijd ging vliegensvlug voorbij. Het was al tegen 18u dat we dan toch planden uit elkaar te gaan om aan het studeerwerk te beginnen, maar toen realiseerden we ons dat we eigenlijk nog niets hadden gegeten. Koken kost normaal een tijdje dus een alternatief werd gezocht en aangezien het bezoek aan “the best” pitta bar al een tijdje geleden was kon dit er voor deze avond wel eens voor door. Na een uurtje waren we terug binnen en begon ik dan effectief aan het nalezen van het boek van Financial accounting. Het was gigantisch saai daar het een materie is waar ik eigenlijk al alles van weet, toch hetgene die in het boek staat uitgelegd. Tegen middernacht hadden we wel afgesproken dat het moest afgelopen zijn met studeren en dat we samen nog iets gingen drinken dan. Opnieuw belandden we in de “bierbar” waar we gisteren ook hadden gezeten. Et was tenslotte examen morgen dus het té laat maken mocht niet, maar eigenlijk lagen we er beide niet echt van wakker achteraf gezien want toen ik terug in mijn kamertje was zag ik dat de klok in de 90° verhouding stond als je er recht op kijkt. Het was dus 3 uur geworden en dit vlak voor een examen. Iets die in België niet echt mogelijk zou zijn of het zou moeten zijn dat je niet rondgeraakt met de stof en dat je meer tijd nodig hebt om alles gestudeerd te krijgen.

Dag 106: dinsdag 22 januari 2008

En zo belanden we alweer op dinsdag. Ik sliep tamelijk lang uit en maakte me al direct klaar daarna om naar de faculteit te lopen want ik kon mijn punten al ophalen die ik op het examen gisteren behaald heb. De prof vond het goed maar wist niet meer exact hoeveel hij me had toegekend. Dus ik moet nu afwachten tot ik de definitieve uitslag krijg door het erasmuskantoor om te weten hoeveel het nu werkelijk is maar het cijfer die hij me vermelde klonk wel verassend goed, zeker als je weet dat het in België een zeer groot bibber en buisvak is. Na deze taak te hebben volbracht kon ik terug huiswaarts keren om lunch en ontbijt tot mij te nuttigen. Het was al tegen 2en eigenlijk maar toch beter eten dan niet eten dus dan deden we dit maar. Na gegeten te hebben kon ik aan mijn trip planning beginnen voor de komende februari maand. Hier valt er niets te ondernemen in de ganse februari maand, noch op erasmusieel gebied en noch op schoolgebied dus waarom zou ik hier blijven plakken in dat geval. Eerst stond er enkel een skitrip op het programma voor een 8tal dagen in het mooie Zwitserland maar toen ik dan opmerkte dat ik over Milaan moest voorbijkomen en overstappen dacht ik waarom blijf ik daar ook niet voor een paar dagen. Dus een heel pak consulteren van websites, treinsites en vliegtuig sites om de uren en de prijzen te weten te komen. Na ongeveer 4u constant gepuzzel kwam ik tot een bevredigende oplossing. Ik ga dus van 02 februari tot ongeveer 2 of 3 maart niet in Griekenland zijn. Het was een trip die eigenlijk aanvankelijk nooit zo uitgesproken en zo gepland was dat hij zo lang ging duren maar uiteindelijk denk ik wel dat het een zeer unieke gelegenheid is om dit te doen. Het werd dus al snel avond en ik kookte me dan maar een klassieke spaghetti pasta en basilico en dit terwijl ik naar mijn favoriete stand-up comedian aan het kijken was namelijk Geert Hoste. Toen dit achter de rug was kwam Jim aankloppen om te vragen of ik geen zin meer had om nog een glaasje te gaan drinken. Hij had de ganse dag binnengezeten om te studeren en ik had ook de hele dag binnengezeten weliswaar om te internetten voor mijn tickets dus dit leek me dan ook maar eens de ideale gelegenheid om vandaag toch nog een stapje te zetten in de wereld buiten het gebouw. We trokken naar de “bierbar” een gezellig kroegje ook niet zo ver van de residentie gelegen. Er was alweer aardig wat volk aanwezig om maar niet te zeggen dat het zo goed als vol zat want er was maar slechts 1 tafeltje meer vrij. Dit werd dan logischer wijze door ons maar ingepalmd. We maakten het, wat moet ik nu zeggen laat of niet te laat, laten we voor het tweede gaan. Allé kom we arriveerden tegen 2u30 terug thuis.

Dag 105: maandag 21 januari 2008

Vandaag was de dag van het examen dus aangebroken. Er moest dus eens extra vroeg opgestaan worden. Het was ongeveer 8u30 dat mijn dag van start ging geef toe toch heel wat uurtjes vroeger dan gewoonlijk. Er was toch wel enige vorm van stress voelbaar nochtans ik eigenlijk niets meer kon doen als voorbereiding voor het examen als hetgeen ik gedaan had. Dus op het gemakje me klaarmaken was de bodschap, snel ontbijtkoeken halen ontbijten en dan maar richting faculteit wandelen die op ongeveer een 10 minuutjes te voet van hier lag. Ik kwam daar aan om iets voor 10en en ik had geluk professor Katraklidis was al aanwezig. Ik zegde hem goeie morgen en vroeg of het mogelijk was het examen te geven. Hij aarzelde eerst even en vroeg of ik het niet op een ander moment wou doen maar prefereert er nu reeds vanaf te zijn. Zonder enig probleem stond hij het toe en drukt hij een document uit van zijn computer. Ik was eerder verrast toen ik de opgave zag want die was dus volledig in het Grieks. De vragen waren idem dito zoals de voorbeelden die we hadden gezien in de les alleen met andere getallen, je kon het herkennen aan het leuke alfabet hier. Hij vertaalde het gewoon dan maar van ja bereken dit dit en dat en dat en dat is het. Hij gaf zelfs nog informatie over iets die je hoort te weten als je het gestudeerd hebt er bovenop. De eerste oefening was de moeilijkste je kreeg de einduitkomst en moest dus in de omgekeerde richting rekenen. Er was naar mijn mening iets dat je mogelijk moest kunnen berekenen maar ik vond het niet echt en ging het hem vragen en hij vertelde me de oplossing. Of je het nu effectief kon berekenen of niet ik weet het nog steeds niet want hij herlas de opgave toen ik hem de vraag stelde en hij zegde me dat hij dit gegeven er inderdaad niet bijgezegd had maar dat ik een een welbepaald getal moest nemen die hij me zegde. Zo kon ik makkelijk de eerste oefening tot een goed einde brengen. Het examen was afgelopen na ongeveer 1u30min. Nadien begaf ik me terug huiswaarts waar ik dan nog met al mijn buren een praatje sloeg voordat ik mijn kamer kon bereiken. Ik nam snel iets te eten en ging vervolgens met Marta aan zee wandelen. We gingen onderweg ook nog een supermarket binnen waar ze een fles of 3 wijn kocht voor eigen gebruik op de kamer en na een dikke 3u30min wandelen bereikten we terug het Kassandrou huis. Het was dus al tegen 18u30 toen en ik had wel trek in frietjes dus, aardappeltjes van onder mijn bed halen en schellen maar. Deze avond was het eens niet met de klassieke fishsteaks maar een echtstuk biefstuk. Het ganse eetgebeuren was achter de rug tegen 21u. Tijdens het eten had ik het ook nog een beetje gezelliger gemaakt met naar de film “my big fat greek wedding” te kijken. Na het eetgebeuren afwassen en dan nog maar eens voor de verandering, daar iedereen nog goed aan het studeren is deze periode en er dus niemand mee te krijgen is om een glaasje te gaan drinken, lanceerde ik me voor de rest van de avond en het begin van de nacht op msn. Het was 2u toen ik afsloot en eindelijk kon gaan slapen.

Dag 104: zondag 20 januari 2008

Jaja, vandaag zal het eens een dagje worden van schoolwerk. Allé of toch een paar uurtjes. Morgen stond het examen op het programma van Econometrics I. Een vak die voeten heeft in de wiskunde en de statistiek. Best wel moeilijk te maken als de prof dit zou willen. Dus best er toch nog wel eens goed naar kijken. Om 11u begon ik er aan. We hadden een drie tal lessen gehad en dus 3 oefeningen opkregen in de tijd deze te maken om te zien of het werkt. Dus deze oefeningen hermaken was bijna het enige ding die je kon doen daar we niets anders in de 3 meetings die we gehad hebben gedaan hebben. Ik begon er dan al maar aan met volle goesting. Het liep als een geoliede machine. De eerste 2 oefeningen samen namen ongeveer een kleine 2 u in beslag. We waren geïnformeerd dat het examen in dezelfde trend ging zijn dus dit moest zeker volstaan als dit goed lukte. Na deze 2 oefeningen besliste ik om me te lanceren in de zon. Het was vandaag opnieuw stralend weer dus waarom niet een break inlassen. Ik ging zoals dagelijks richting dijk maar wilde eerst nog eens opserveren hoe het er in de bibliotheek aan toe gaat dezer dagen. Het was heel herkentelijk. Het deed terugdenken aan de periode wanneer ik hier ben gearriveerd in september. Gigantisch veel studenten allemaal aan een tafel met bijna geen plaats tussen beide. Hoe ze zich daar kunnen concentreren god moge het wijs zijn. Ik prefereer dan toch eerder mijn eigen kamertje. Ik wandelde eventjes rond doorheen de ganse bibliotheek en had een kort gesprek met Olga die daar tussen die vele studenten ook post had gevat. Ze was haar paper voor marketing aan het schrijven. Deze moest eigenlijk al binnen zijn van de 15 maar ja uitstel bekomen is hier nu hoegenaamd geen kunst. Daarna zette ik mijn afdaling richting zee in en moest ik dus kiezen links of rechts. Ik koos voor de rustige kant en nam dus links. Een wandeling van een kleine 2 u in totaal dus. Tegen 16u30 was ik terug thuis en kon ik dus mijn laatste oefening maken voor Econometrics I. Daarna schoot ik me nog eens op de chat en wetende dat ik morgen vroeg moest opstaan maakte ik het voor de eerste keer niet te laat, alhoewel het toch weer 23u was tegen dat ik plat lag.

Dag 103: zaterdag 19 januari 2008

Deze morgen was het toch weer het gewone uur van ontwaken. Verrassend dat een mens toch een patroon opbouwt ongeacht wanneer hij gaat slapen. Vandag stond er niet vel op het programma. Alleen was er een drink voorzien die als laatste afscheid moest dienen. Dit ging van start tegen 16u in de namiddag. Dus op het gemakje opstaan, op zijn zaterdags dus. Ik dacht eraan dat ik eigenlijk nog mijn was ko doen ook in plaats van te wachten tot maandag. Gedane werken zijn goede werken dus met mijn zak gekleurd en wit naar beneden. Ik moest wachten daar er nog een machine van iemand anders bezig was. Ik had tevens zin om pannekoeken te bakken daar het al een hele eind geleden was. Ik maakte dan almaar gauw de deeg. Ondertussen moest de vorige machine al afgelopen zijn dus kon ik naar beneden om mijn was te doen. Onder mijn terugweg naar mijn kamer kwam ik een paar bewoners tegen en die vroegen dus of ik meeging op de uitzwaaidrink van de Zweedse Sarah. De afspraak lag vast op 16u. Ik haastte me dus om nog alles gebakken te krijgen maar ik slaagde er niet in en toen kwam Sofia me halen om naar die bar te vertrekken. Camilla, Sarah natuurlijk, Maria, Sofia, Steffie, Saartje en Jim waren present om mezelf niet te vergeten. We hadden er een gezellige babbel over alledaagse thema’s en de vrees voor de grote terugkeer naar het normale leven. Iets waarmee de meeste van deze companie oog in oog gaan komen te staan komende dagen. Het werd al snel 18u en daar de meeste nog een beetje moesten studeren gingen we dan maar huiswaarts in plaats van tavernawaarts. Handig, ik kon mijn pannekoeken verder bakken en dan met aardbeienconfituur tot mij nemen. Ik had met Jim nog afgesproken om eventueel iets te gaan drinken tegen 23u maar we hadden zelfs de kracht niet meer om van de een kamer naar de ander te geraken dus stuurden we maar een berichtje om te zeggen dat ik me nogal moe voelde nadat hij me had gestuurd dat hij ook nogal moe was om nog naar een bar te gaan om de avond te besluiten. Dus lanceerde ik me maar op de chat waar ik tot middernacht aanwezig was. Nadien ondernam ik nog een poging om mijn boek uit te krijgen maar daar mijn oogjes toevielen hield ik het heel kort nadat ik eraan begonnen was al voor bekeken.

Dag 102: vrijdag 18 januari 2008

De middagstond geeft brons in de mond, en daar de Belgen over het algemeen al tevreden zijn als ze brons behalen was ik dan ook al tevreden als ik dan maar moest opstaan. Ik ontbeet op mijn gemakje en wierp een klein blikje door het raam om te zien wat de dag me zou brengen. Het weer was alweer eerder aan de bewolkte kant maar een lichaam geeft beweging nodig zodat het geen vetplantje wordt dus wandelschoenen aantrekken en naar buiten. Dit keer liep ik de andere kant van de dijk uit. Om te kunnen genieten van de “stilte” is dit de meest aangewezen weg. Onder mijn wandeling zag ik in de verte dat de politie bezig was met nummerplaten af te schroeven van verkeerd geparkeerde wagens. Daar ze hier niet worden weggesleept en geen foto’s trekken schroeven ze hier maar de nummerplaten af om te boete te innen. Toen ik op deze plek arriveerde waar de agenten aan het schrijven waren zag ik een bordeaux rode Skoda staan met zijn neus naar zee gericht en waarvan de ruiten gigantisch bedampt waren. Je kan al raden welke taferelen er zich in die wagen aan het afspelen waren. En dit om 4u in de namiddag op de zeedijk waar er per minuut ongeveer een 20 à 30 man deze auto voorbijloopt en met daarbovenop de politie nog die achter hun rug auto’s aan het bekeuren was die verkeerd stonden geparkeerd. Maar zoals men als bestuurder hoort te weten is een voertuig waar iemand inzit geen geparkeerd voertuig maar een stilstaand en stilstaande voertuigen kan men geen parkeerboete geven daar ze niet geparkeerd staan. Je zag de agenten ook genieten van het beeld van de wiebelende auto. Dit tot op een bepaald moment dat de man in de wagen de blauwe zwaailichten in het oog begon te krijgen. Je kon zien dat hij rechtveerde, zijn raampje open draaide om in zijn achteruitkijkspiegel te kijken wat de agenten gingen doen. De agenten twijfelden precies overlegden een beetje en stapten uiteindelijk in hun wagen en reden weg. Moest je dit in België op de zeedijk proberen ik denk dat je het nogal rap zou geweten hebben en zeker om 16u in de namiddag! Ik zie het de agent al zeggen, zo eerst op je ruitje tikken, wel meneer “Wat bent u daar aan het doen?” “Mag ik eens uw boorddocumenten …” Ja je ziet maar de regelgeving betreffende goede zeden is blijkbaar ook een fenomeen waar ze hier nog niet veel van gehoord hebben dus. Ik wandelde nog verder tot het einde van de dijk en draaide me aan de bar die op het einde gelegen is. Daarna wachtte ik nog tot de zonsondergang op een bankje en keerde ik huiswaarts. Bij mij stonden er vanavond bruschetta pomodoro y basilico op het menu. Om 21u ging er normaal een party van start die moest dienen als uitzwaai voor de Zweedse Sarah die begin komende week al huiswaarts trekt, een van de eerste dus. Om 20u ging ik wel nog aperitieven om op te warmen voor de party samen met Torbin en Jim. We belandden uiteindelijk in een bar waar je op de playstation kon spelen. Het was tegen 22u al toen we onze weg daar korten en dus naar de party in ons gebouw ons begaven. Er was tamelijk veel volk van buiten het gebouw ook alleen spijtig dat het allen mannen waren met een gigantische machostijl daar dan nog bovenop. Echt geen interessante mensen, en het was voor de meeste eigenlijk niet zo leul dat die erbij waren. Het was hoogstwaarschijnlijk een van onze laatste parties die we hier in het gebouw gingen hebben dus wilden we het eerder onder vrienden en kennissen houden maar dit was nu niet zo. De muziek was ook al niet veel soeps maar de Kassandroumensen zochten elkaar op en klitten als het ware een beetje samen. Ik ging tegen 4u s’morgens mijn kamer uit daar er toen beslist werd dat er nog 20%van de aanwezigen een stapje in de wereld wilde zetten.

Dag 101: donderdag 17 januari 2008

Het leven hier valt blijkbaar terug op zijn gewone plooi. Ik kon terug mijn langslaap syndroom laten gebeuren en ontwaakte bijgevolg tegen 11en. Ik wilde op het erasmus kantoor nog mijn aanvraag indienen om de kamer die ik eigenlijk geboekt had voor de volgende semester nog te kunnen omwisselen naar een andere kamer die onvoorzien ook nog zou vrijkomen die eigenlijk nog beter is dan diegene waarnaar ik normaal zou moeten verhuizen. Na het bezoek aan dit kantoor zette ik mijn toch verder en liep ik nog eens langs via Matsi. Iedereen is nogal zwaar aan het studeren van de rechten dus wil ik deze mensen een hart onder de riem steken en klopte ik dan maar eens aan bij de mensen die ik daar ken. De meeste waren inderdaad in examentoestand en zagen er nogal vermoeid uit. Ik bleef daar hangen tot tegen 15u en nam vervolgens de benenwagen huiswaarts. Ik nam een beetje siësta en schreef ook verder aan de voorbije dagen van de blog daar ik een beetje achterop geraakt was. Tegen 17u was dit achter de rug en dan zag ik Jim op msn en vroeg ik of hij toevallig geen zin had om vanavond mee te eten met mij. Ik had opnieuw frietjes met fish steaks op het menu gezet. Jim zag dit wel zitten en tegen 19u konden we aan tafel gaan. De vers gesneden frietjes smaakten opnieuw verrukelijk. Nadien deed ik de afwas en zo tegen 21u30 beslisten we om nog een avondwandeling te doen. Deze voerde ons via de zeedijk over Aristotle square terug naar Rotonda. Nadien was het nog te vroeg om naar Kassandrou terug te keren en dan gingen we nog maar eens langs in de Zübr bar. We liepen er eerst nog eens voorbij daar Jim nog een Crepa had gehaald onder de baan en deze nogal moeilijk proper te verorberen is met die choco die ertussen zit en hij zag het niet zitten zo smossend binnen te gaan. We hadden wel gezien dat Sacha en Saartje daar al hadden plaatsgenomen dus ik deed teken dat we later kwamen. Daar aangekomen hadden we een gezellige verbroedering België – Nederland en verliepen de gesprekken natuurlijk zeer vlot in onze trotse Nederlandse taal. Tegen 1u namen we de benen en lanceerde ik me onvoorzien nog langer op msn dan voorzien zodat ik verrast was dat het al tegen 2u30 begon te draaien toen ik begon af te sluiten.

Dag 100: woensdag 16 januari 2008

Ook vandaag had ik me eigenlijk gedeeltelijk gestraft. Ik vond dat ik maar eens moest afzien, als ik lang kan uithangen kan ik ook vroeg opstaan. Allé ja, vroeg 10u. Ik wilde het internet in orde maken voor de komende semester op mijn kamer waar ik naartoe verhuis. Ik moest hiervoor een Grieks Btw nummer aanvragen en dit kan blijkbaar zonder een Grieks paspoort te hebben of zelf Griek te zijn. Ik moet wel zeggen het is inderdaad een Griekse belevenis tegen dat je dat nummer hebt. Eerst en voorla het kantoor vinden was al een mooie zaak. Ik moest het wel 5 keer vragen toen ik er in de buurt was. Uiteindelijk was het in het shoppingcenter op de 7^de verdieping. Ik ging dus naar het eerste kantoor,stond daar een halfuurtje te wachten en kreeg dan te horen dat Kassandroustreet tot hun domein van txatie behoorde. Ik moest naar een ander kantoor dus. Dus terug opnieuw een zoektocht. Uiteindelijk vond ik het tweede kantoor op Egnatiastreet 45.Het was opnieuw op de 7^de verdieping Taxatie zal blijkbaar geluk brengen aangezien het 2 keer op de 7^de verdieping is gevestigd. Ik vond het kantoor dit na 2 keer vragen en wachtte mijn beurt af. Ik moet wel zeggen dat ik eigenlijk een beetje verrast was van de grootte van het bureau. Je kon het vergelijken met het kantoor van de dienst bevolking in Kruishoutem alleen dat we bij ons 4 à 5 mensen hebben die er tewerkgesteld zijn en er hier maar slechts 2 aanwezig waren in het zeer ongezellig en verouderd kantoor. Ik vulde eerst een document in en moest daarna nog een fotokopie van mijn paspoort laten maken daar ze zelf niet over een kopieertoestel beschikten. Nadien kreeg ik direct het taxnummer mee. Dus naar de OTE shop (telefoonmaatschappij) dan maar om de aanvraag tot een telefoonlijn in te dienen. Men ging me opbellen om een afspraak te maken voor de aansluiting te komen doen en dan kon ik dus een router gaan halen zodat ik internet zou hebben die een heel pak sneller werkt dan hetgene ik nu heb daar het wordt gedeeld met 20 mensen. Tegen dat dit alles was beklonken keerde ik terug naar Kassandrou daar de vermoeidheid zich echt begon te manifesteren. Ik deed dus niet veel anders meer dan uitrusten en slapen. S’avonds deed ik vroeg mijn pyama aan, maakte ik me nog een spaghetti al basilico en lanceerde ik me op de msn messenger. Tegen 23u ging ik slapen, een van de vroegste keren in de geschiedenis denk ik.

Dag 99: dinsdag 15 januari 2008

Vandaag was dus de eerste dag sinds de 5 voorbije dat ik eens kon uitslapen. Maar ja als je weer de gewoonte hebt om tamelijk (je weet wel tegen 10u) op te staan wordt het soms moeilijk om de oude draad van de 11u terug te overschrijden. Om 10u30 stapte ik dan maar van mijn geliefd laddertje van mijn stapelbed terug op de begane grond. Ik douchte en merkte plots op dat mijn computer me vertelde dat er een stralend zonnetje aan de macht was buiten. Ik had al in lang geen bezoek meer gebracht aan het universitair zwembad dus combinatie zon en zwembad wie zegt het niets? Het was open van 11 tot 13u dus tijd genoeg want ik moest eerst nog iets veel belangrijker doen. Ik moest namelijk vandaag mijn paper van Human Resource Management afgeven. Ik had die gelukkig al in december volledig geschreven dus restte er me enkel nog de afgeef job. Ik passeerde dan maar eerst over de faculteit om deze klus te klaren zodat mijn “burgerplichten-studentenplichten” waren uitgevoerd. Nadien kon ik genieten van het mooie leven op het Griekse grond gebied. Zon, zee hier vervangen door zwembad en strand vervangen door een opstapje waarop je kan zitten. Ik zwom eerst een kilometertje om terug eens het gevoel te hebben in het water te vertoeven. Nadien placeerde ik me in het zonnetje en was het al 15u eigenlijk tegen dat ik me begon te vervelen en bijgevolg mijn spullen pakte. Het voordeel is dat eenmaal je binnen bent er geen controle is of je eigenlijk mag binnen blijven of niet. Er waren zelfs Aqua Aerobics in het zwembad na 14u en er speelde gedurende mijn ganse verblijf rondom het zwembad toffe muziek. Het zou een mens volledig in vakantiesfeer stemmen, wat het hier eigenlijk soms wel een beetje is. Na 15u begon de kracht van de zon geleidelijk aan in te boeten dus kleertjes aan, boekje in mijn kamer ophalen, zwemzak afdroppen en richting trapje au bord du mer. Daar las ik nog verder in mijn boek die ik al enige tijd geleden gestart ben “Het Rashomon complex”. Tegen 17u was de gewoontelijke zonsondergang en begaf ik me dan maar naar huis. Ik maakte eerst wel nog een stop in de Champion supermarkt om aarappeltjes te kopen. Ik had echter een gigantische drang naar Belgische frietjes dus dan moet je die zelf snijden bij gebrek aan Belgen en zeker bij gebrek aan iemand die het voor je doet. Tegen 18u was ik dus terug in mijn kamer en kon het schel en snijwerk van start gaan. Ik had op het menu fish steaks met frietjes gezet dus dat wordt smullen deze avond. Tegen 21u was het ganse tafereel van bakken, braden, koken en verorberen achter de rug. Toen kwam Martha (Poolse buurmeisje) op de proppen met de vraag of ik toevallig geen zin had om deze avond iets te gaan drinken in de wijnbar.  Maar we gingen alvast van start met een drinkje (grenadine) op mijn kamer. Toen werd ze even weggeroepen door Verena omwille van een probleempje. Verena en Martha zouden normaal samen een appartement huren voor het volgend semester en hadden al iets gevonden. Wil toeval nu dat er ook nog andere in dit gebouw op dit appartement waren gevallen en die andere net iets sneller hadden beslist het contract te tekenen weliswaar zonder medeweten dat er nog ander Kassandrou mensen in geïnteresseerd waren. Dit was Verena ter ore gekomen en het spreekt vanzelf dat ze natuurlijk niet echt gelukkig waren. Maar geen probleem diegene die het appartement nu uiteindelijk hebben willen de Martha en Verena nu wel helpen om ook iets tofs te vinden tegen een betaalbare prijs. Zij hadden al enkele adressen bezocht dus hulp konden ze wel bieden. Dus tegen 23u belandden we dan uiteindelijk in de wijnbar en tegen 1u kwam Verena ook nog af. Het was dus weer 2u30 tegen dat we thuis aanbelandden.

Dag 98: maandag 14 januari 2008

Ook vandaag was ik present na een gigantisch kort nachtje. Om 10u kreeg ik de start telefoon waarbij ik ontving dat de 2 Zwitserse terug uit het hotel vertrokken richting stadscentrum. Alweer een groot tekort aan slaap dus. Ze kwamen naar Kamara en daar kon ik instappen in de wagen die de Spanjaard had gehuurd. Hij ging ons deze morgen nog vergezellen voor de belangrijke musea te bezoeken en dan begon hij aan zijn tocht. Het archeologisch stond eerst op het programma. Maar het werd al snel 12u en Romina, één van de 2 Zwitserse moest naar de luchthaven vertrekken om haar vlucht huiswaarts te nemen. We onderbraken dus onze visite midden in het Archeologisch museum om haar uit te zwaaien en keerden nadien terug om een verder bezoek te brengen. Wanneer dit museum volledig gezien was trokken we alle drie dan maar naar het Byzantijns museum. Het draaide al tegen 3en tegen dat dit bezoek achter de rug was. Nadien dropte de Spanjaard ons aan Kamara af en vertrok deze terug richting hotel. Carla bleef dus alleen achter daar ze haar vlucht slechts morgen zeer vroeg had. We gingen een cafeetje binnen en speelden gigantisch veel UNO spelletjes. Nadien gingen we eventjes naar mijn kamertje zodat ik mijn was kon doen en speelden nog een paar keer UNO. Ik maakte er nog snel gebruik van om eventjes mijn was in de wasmachine te steken en tegen 20u gingen we naar een gezellig kleine snackbar niet zover van hier. Het was er eigenlijk opnieuw erg gezellig. Het was al enige tijd geleden dat ik er nog geweest was maar opnieuw was het eten er goed. Voor slecht 4 euro een hamburger met een niet mis aan frieten. Het leven in België kan soms toch echt duur zijn als je het vergelijkt. Na zo een twee tal uur daar wat televisie te hebben gezien en comfortabel in een zetel geïnstalleerd gewezen te zijn, kreeg ik van Jim een telefoontje, waarin hij me verteld dat hij naar de Zübr bar ging samen met Torbin, Sasha en Saartje. Dus we wisten de bestemming. We speelden er voor de verandering nog maar eens een paar UNO spelletjes, het was echt een namiddag ter ere van UNO. Tegen middernacht wilden de meeste wel naar huis daar ze morgen examen hadden. Ik ging dan samen met Carla ook maar eventjes over huis om mijn was te checken zodat ik die in de droger kon doen. Na dat dit gebeurd was gingen we nog voor een avondwandeling, dit keer langs Agias Sofias (kerk). Dit gebouw had ze nog niet gezien en dus voor de volledigheid mocht dit niet ontbreken. Tegen 1u30 wilde ze terug naar het hotel en poogde ik een taxi te vinden om haar die richting uit te brengen. Ik moest dan nog naar huis opnieuw wat me ongeveer een drie kwartier wandelen zou kosten. Ik kwam thuis maar spijtig genoeg waren mijn spullen in de droger nog steeds niet droog. Nog een beetje wachten om te gaan slapen dus daar mijn lakens er ook inzaten. Niets aan te doen dus. Tegen 2u30 vond ik mijn spullen volledig gedroogd terug en tegen dat het oplooien en wegbergen was voltrokken was het al 3u en kon ik dus eindelijk gaan slapen.