Ik heb een interessant gesprek gehad, met een spinnetje.
Ik heb een interessant gesprek gehad, met een spinnetje.
Hij (of zij, dat zou ik eigenlijk niet weten, laten we stellen dat het een mannetje was). Ja, 'was'. Ik heb hem gedood, eerst dacht ik nog "Ik zet hem buiten." maar het regende en hij zag er nogal vies uit dus heb ik hem maar doodgeslagen.
Toen voelde ik iets dat op een schuldgevoel leek, dus ben ik begonnen met tegen hem te praten. Ik zei "Sorry spinnetje maar buiten regent het en ik vind je nogal eng. Ik kan je hier ook niet zomaar laten lopen maar je bent al vrij groot, misschien al enkele jaren oud? Of misschien enkele maanden, ik weet immers niet hoe snel spinnen groeien. Ik vraag me af vanwaar je komt, misschien van enkele huizen verder? Dat is een hele tocht. Dwars door de regen? Maar je bent er geraakt. Best wel ver voor zijn klein beestje. En ik vermoord je dan, maar dat mag ik. ik ben nu eenmaal een mens, en spinnen doden is zeker toegelaten, niemand die er iets om geeft. Kijk, ik praat normaal niet met spinnen, zeker niet nadat ik ze vermoord heb. Maar, ik moet toch met iemand praten? En mensen verklaren me gestoord als ze zouden weten wat er allemaal in me omgaat. Ik vind het best wel leuk, praten tegen jou, en natuurlijk kan je niet antwoorden, maar dat maakt toch niet uit? Van mij hoef je zelfs niet te luisteren. Ik vind zomaar wat praten gewoon leuk...."
Ik heb best lang met hem gepraat en ik vond hem best wel lief.
Ja, ik ben een beetje raar en ik praat vaak tegen mezelf, dieren en voorwerpen. Maar ik ben mezelf. Ik heb een mening over zowat alles en die mening kan steeds veranderen. Ik vertel graag maar eigenlijk hoor je me niet vaak.Ik zeg niet veel tegen mensen, ik moet mijn mening niet altijd kunnen zeggen.Ik denk liever, spreek wanneer het gevraagd wordt. En dan zeg ik nog niet veel. Je wordt onderbroken, mensen luisteren niet meer of ze begrijpen niet wat je bedoeld. Eigenlijk is face to face praten niet aan mij besteed. ik weet nooit wat ik ga zeggen en heb meestal niet genoeg tijd om na te denken. Ik zeg dus vaak de verkeerde dingen. Praten is eigelijk niets voor mij. Schrijven is veel gemakkelijker, maar daar moet ik ook weer letten op de spelling. En geloof mij, spelling is absoluut niet mijn sterkste kant. Geef mij dan toch maar denken, mijn gedachten zijn van mij, ze gaan zover als ik wil, gaan over wat ik wil, veel leuker natuurlijk. Maar zo ben ik.
