 |
|
|
| Profession: reporter |
|
|
| 08-01-2024 |
 KL (6): Putrajaya, de stad van de ambtenaren |
25 km van KL, maar gemakkelijk bereikbaar op 20 minuten met de KLIA Transit-trein, ligt een merkwaardige stad die nog maar 20 jaar bestaat. 5000 hectaren grond, voormalige rubber- en palmolieplantages, werden vrijgemaakt om Putrajaya te bouwen, iets wat ons meteen aan Brasilia doet denken, of aan de geplande nieuwe hoofdstad van Indonesië op Kalimantan. De reden? Ontlasting van de miljoenenstad KL, de bedenkers verhoopten binnen de kortste keren een inwonertal van 300000 te kunnen verwezenlijken. Valt tegen: na 20 jaar staat de teller nog steeds maar op 100000, omdat de meeste regeringsambtenaren (alle ministeries verhuisden meteen verplicht naar Putrajaya) liever hun woning in KL behielden en met de wagen de 25 km aflegden. Inderdaad: als je zoiets wil doordrukken, doe het dan voldoende ver van de te ontlasten stad, dat hadden ze in Brazilië en binnenkort in Indonesië beter door. Bovendien: wie wil er in een ijskoude (ondanks de temperatuur) want onpersoonlijke, dode stad leven? Op de Darmatan Putra, waar wij ons door een bus van het treinstation laten afzetten, valt het nog wel mee: het gebouw op foto 1 is het stulpje van de eerste minister (de koning blijft in KL behuisd), en ervoor staat een sculptuur van een open hand die volgens een plakkaat een internationale anticorruptie-award voorstelt - eigen lof stinkt maat, en was de jury wel integer? Helemaal de moeite is eindelijk eens een mooie moskee, de Masjid Putra. We volstaan wel met het buitenzicht, want het weer is vandaag zeer goed, zonnig tot 1 hr pm, zodat wij terug de short hebben aangetrokken (je mag wel binnen als je een rood kazuifel omgordt, maar daar hebben we geen zin in). Niet helemaal tevreden zijn de niet-islamitische ambtenaren van Chinese of Indische origine: dit is lang niet de enige moskee van Putra, maar er bestaan niks geen boeddhistische of hindoe-heiligdommen, zoals in KL. En ook geen atheïstische gemeenschapshuizen, maar die vind je in KL ook niet. Enfin, we gaan die mensen hun sociaal-religieuze strijd niet voeren, laat ons eindelijk maar eens gaan varen, dat was er nog niet van gekomen. Een cruise van 45 minuten op het kunstmatige meer, op de helft van de vaart mogen we buiten op de voorplecht staan, waar iedereen behalve wij wild selfies en fotos van mekaar gaat maken. Jammer dat er verder niets te zien is - buiten lelijke moderne gebouwen, een boel bruggen (naar het schijnt zijn die s avonds spectaculair verlicht), de hoofdmoskee maar nu van op het water en een lange lage brug die volgens onze LP-gids een replica is van een oude brug in Isfahan, Iran. Op de boot even in gesprek geweest met een toergids van anderen, die ons meedeelt dat de meeste toeristen deze excursie ondernemen met een bus vanuit KL. Dat verklaart waarom hier nauwelijks taxis te zien zijn, en ook weinig stadsbussen. Toch niet onze Lydia Peeters die daar de hand in heeft zeker? Maar goed, The Passenger is gewend op eigen kracht te opereren en wandelt onvervaard (niemand wandelt hier rond, te warm!) naar de Tamani Botanic Garden, die liggen niet al te ver van het paleis van de eerste minister. Bizar bezoek. Welcome, lezen we buiten, maar binnen blijkt de counter gesloten, geen ticket te krijgen. Ga maar binnen, zegt een bewaker, het is open. Deze tuin afficheert zich op een plakkaat als The mother of all Gardens, maar dat is fel overdreven, we zagen er in 2023 veel mooiere nabij Orleans en natuurlijk in Kirstenbosch nabij Kaapstad. Maar ja, comical Ali was ook een moslim hé, en wij deden tijdens de eerste Golfoorlog alsof, toen wij onze grootste Amerikaanse klant The mother of all quotations bezorgden. Enfin, toch een rustgevend wandelingetje in deze tuin gedaan. En hoe geraken we nu terug aan het treinstation? Gelukkig is er een informatiecentrum aan de moskee, de vriendelijke dame zegt dat er 600 meter veder een busstop is, en dat we daar nummer 509 moeten hebben. Kan wel even duren, zegt ze, de frequentie is niet hoog (Lydia Peeters, zie je wel!). Ja, het duurt twintig minuten, maar wat zijn 20 minuten in een mensenleven. We blijken wel aan de verkeerde kant van de straat te zijn opgestapt, zodat we nu van een extralange rit mogen genieten (de bus maakt een loop rond deze lege stad van brede boulevards), maar dat is niet erg, het stelt ons in de gelegenheid nog een boel andere architecturale pareltjes te aanschouwen, ze staan op onze laatste fotos van deze post. Dat is het grote verschil met Brasilia: ook een levenloze stad, maar tenminste gebouwd door een groot architect (Niemeyer). De lokale bouwheren kunnen er o.i. niets van en onderweg merken we ook de appartementsgebouwen op waarin de ambtenaren die naar hier verhuisd zijn wonen: precies onze Luchtbal-blokken. Was Amelinckx een moslim? Onze laatste foto vertoont het ministerie van justitie van Putrajaya. Ook niet ons ding. Maar ja, waar ter wereld worden die sloren van ambtenaren in de watten gelegd? Op het Antwerps Vlinderpaleis (dat ook geen Opera House van Sidney waard is) hebben ze niet eens airco. Maar vandaag hopelijk wel verwarming.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
