Plots kwam ik tot het besef: "Ik heb ook nog een blog."

Zo gaat het nu altijd met mij.
Of toch wel heel dikwijls.
Altijd is een te groot woord.
Maar het scheelt niet veel.

Een te kort aan volharding.
Doorzettingsvermogen.

Impulsief begin ik aan iets.
Zoals een kikker een vliegje ziet,
zijn tong uitsteekt,
het vliegje vangt,
zonder daar bij na te denken.

Zo koop ik een fitnessabonnement.
Een knalrode broek.
Begin ik te joggen.
Begin ik een blog te schrijven,
zonder daar bij na te denken.

Om na enkele maanden,
weken, dagen soms,
tot het besef te komen,
dat fitnessen misschien mijn ding niet is,
en joggen ook al niet.
Dat ik niet sta met een rode broek
Dat een blog schrijven
meer werk is dan ik dacht.

Maar dat laatste
geef ik niet op.
Nog niet.
Tot ik op een bepaald moment
niet meer geconfronteerd wil worden
met het feit dat goed schrijven
hard werk is
en mijn stukjes helemaal
niet zo veel voorstellen.

06-01-2009 om 18:25 geschreven door Eden