Ergens vorige week ontving onze klas een mail van onze leraar Redactie. In de mail was een andere mail, en deze mail kwam van een vtm-productiemedewerker die op zoek was naar stand-ins. De stand-ins hun opdracht bestond erin om zich op de plaats van de anker te zetten zodat belichting, geluid e.d. aangepast kon worden voor de nieuwe studio. Uiteraard, ik heb mij ingeschreven.

Zo mocht ik gisteren dus naar vtm om de bouw van de studio mee te maken. Ik was vreselijk zenuwachtig. Met zenuwachtig bedoel ik dan het soort zenuwachtig dat je voelt vlak voor je GIP-presentatie. Zo het gevoel dat je dringend zal moeten schijten en om te voorkomen dat je het in je broek doet je maar verkrampt rondloopt. Dàt gevoel.

Maar zo kwam ik dus toe bij vtm. Om het af te maken was ik helemaal nat en bijna op mijn bakkes gegaan vlak voor de ingang. Beter nog: ik kom binnen en vraag aan de balie naar F.R. “Wie is dat? Ik heb nog nooit van die man gehoord!” Ja lap, da gaat hier een hoax zijn hé. Blijkt dat hij er nog maar net aangeworven is en dus weinig mensen kent. Sjanske.

De rest van de dag verliep geweldig. Eerst heb ik meegeholpen met extra pc’s te installeren om de kleuren van het beeldscherm achter de nieuwslezer te kunnen aanpassen, daarna ben ik naar de make-upartieste gegaan en heb ik mij goed laten verwennen, voor de eerste keer ben ik opgenomen geweest op camera IN EEN STUDIO. Onder de middag heb ik niet ver van Sean D’Hondt gezeten (ik weet niet exact hoe je zijn naam schrijft). En dan heb ik nog wat meer opnames gedaan. Al bij al een GE-WEL-DI-GE ervaring.

By the way, heb ik al verteld dat hoogstwaarschijnlijk vrijdag naar vtm mag voor een sollicitatie als hostesse? AWESOME. Maar nu ga ik deze blog afronden, ik begin extreem moe te worden en moet morgen nog vroeg op om voorbereidingen te treffen voor mijn presentatie.

I’ll keep you posted! Groetjeuuuuuuuus.

18-12-2012 om 00:00 geschreven door AngelaJ  

Na een hele drukke week vol met taken, testen en mailverkeer werd het tijd voor een ontspannend en vooral chill weekend. Een weekend met niets minder dan MIJN VERJAARDAG! Je leest het goed: MIJN VERJAARDAG! Nu verwacht je waarschijnlijk een EPIC verhaal vol met avontuur, drank, seks en drugs. Nou ik ook.

Laat ik beginnen met vrijdag. Mijne vrijdag zag er goed uit: om 14 uur afgesproken met mijn beste vrienden aan de beurs om te gaan kerstmarkten en nadien af te zakken naar de Celtica. Maar natuurlijk komen er dingen tussen. Allereerst, A.V.G en ik hadden een kleine ‘discussie’ waardoor ze haar als onuitgenodigd zag. HELEMAAL NIET HÉ! Voor zoiets miniems kan je echt niet onuitgenodigd worden voor dé verjaardag van het jaar (ook al loop ik de hele tijd te zeggen dat je niet welkom bent, ’t is een grapken eh pol). Maar goed, 1 persoon minder. Toen ik aan de beurs toekwam kreeg ik telefoon van mijn goede vriendin L.V.O. om te laten weten dat zij, K.D. en J.K. nog aan het eten waren, en sinds ik zelf nog niet gegeten had, heb ik mij bij het diner bijgevoegd.

Ik had zo een honger! Tot ik een bericht kreeg van L.H. dat hij niet aanwezig kon zijn om redenen die ik hier niet ga noemen. De reden in kwestie was een goede reden waar ik begrip voor opbreng, maar dit was nu wel al de derde keer dat hij mij liet zitten om diezelfde reden. Ik zeg niet dat hij liegt, helemaal niet. Maar desondanks was ik toch erg teleurgesteld, want L.H. is een hele goede vriend aan het worden en hij was nu echt één van de weinigen die ik er per se bij wou hebben. 2 personen minder.

De rest van die dag viel al bij al nog mee. De rest had nog plannen en kon dus maar een tweetal uur blijven, maar dat is de normaalste zaak ter wereld hé (no hard feelings people, ik had het mij gewoon leuker en vooral langer ingebeeld). Op naar zaterdag! Eerst werken en daarna een date waar ik toch eerlijk gezegd hard naar uitkeek. Maar achja, wie mij kent weet dat ik nooit geluk heb. Waarom? Wel omdat mijn ‘date’ gewoonweg besloot niet op te dagen. Ja, niet opdagen. Grappig hé, een meisje laten zitten op haar verjaardag? (ZONDER WAARSCHUWEN) Ik heb daar een halfuur staan wachten, om uiteindelijk naar huis te gaan en in alle zieligheid opgevangen te worden door mijn zus en papa. Dan heb ik samen met hun naar een vreselijk vuile film gekeken over een dude die z’n eigen * wanneer hij een meisje vermoordt.

Uiteindelijk heb ik besloten toch te vragen WAAR THE HELL die jongen mee bezig was. “Ik heb onze afspraak altijd al genoteerd op zondag, het zal een misverstand zijn geweest” Amai, ‘k wist niet dat ’k een tandartsafspraak had vastgelegd ? Whatever, maakt mijn keuze al gemakkelijker. Welke keuze? De keuze tussen twee jongens. Niet zomaar een keuze tussen twee jongens, maar een keuze die bestaat uit het beslissen welke van de twee mijn tijd verdient. En sinds deze tweede jongen (L.M.) de eerste was om mij een gelukkige verjaardag te wensen (om 00:06) ZONDER de hulp van Facebook, is het al duidelijk wie hier WEL mijn aandacht en tijd verdient/wilt. (mijn date heeft mij nooit een gelukkige verjaardag gewenst)

Om door te gaan naar zondag. Voor één keer heb ‘k mijn luie zondag ingeruild voor een iets actievere. Ik ben namelijk gaan schaatsen met mijn zus en haar vriendje (waar ik goed mee overeenkom). Eerst zijn we bij hem thuis gegaan, wat gechilled met de familia, daarna een uurtje met de auto rondgecruised, om vervolgens mijn zus te leren schaatsen in Liedekerke (ze is 17). Daarna samen als een echte familie pitta gegeten en dan gezellig monopoly gespeeld (we zijn uiteindelijk gestopt en ik ben 3^e geëindigd). En zo ben ik uiteindelijk thuis beland, in mijn bed. Er branden waarschijnlijk nog twee vragen op jullie lippen: wat waren je cadeautjes en wat betekent in godsnaam de titel van deze blog. En als ze nog niet in je hoofd waren opgekomen, zal je nu waarschijnlijk benieuwd zijn naar het antwoord (als je hierop neen antwoord, pech ik ga het toch vertellen). Wat waren mijn cadeautjes? 1. Een tattoo (van de zus, afspraak moet ik nog vastleggen), 2. € 100 (van de papa), 3. ‘tabak’ en een MEGASUPERCOOLE KLAK VAN NY (van de schoonbroer en diens familie)(#YOLO #SWAG #BITCHEEESSS ) en 4. een cadeau waarvan ik nog altijd niet weet wat het is (van L.V.O., K.D. en J.K.). Dankuwel mensen, het word ten zeerste geapprecieerd.

En de tweede vraag: wat betekent de titel van deze blog? Wel ruw vertaald betekent het: de geheime verjaardagen van het hart. Wat ik eronder versta: wanneer het in mijn hart een echte verjaardag was. En zeer eerlijk zal ik antwoorden: het voelde pas echt als een verjaardag aan toen ik bij mijn schoonfamilie toekwam en met open armen en glimlachen tot in China ontvangen werd. Zonder te liegen: deze verjaardag was de beste die ik tot nu toe had. Elk jaar heb ik een rotte verjaardag (ik hoef jullie medeleven niet) en werd het enkel goedgemaakt met cadeautjes. Dit jaar was het anders (ook al waren de cadeautjes echt wel geweldig!). But still: bedankt allemaal voor jullie aanwezigheid, humor, cadeaus en medewerking aan de start van mijn 19^e levensjaar.

Ik zal het niet vergeten.

17-12-2012 om 00:07 geschreven door AngelaJ