Op dit blog willen we het belang van de schepping en de manier waarop dit gebeurde laten zien.
Sommige Christenen zeggen vaak dat de manier waarop God alles geschapen heeft niet zo belangrijk is en openen de kerkdeur op een kier voor het evolutiegeloof...dit terwijl ze de kerkdeur dicht doen voor velen die Jezus kunnen vinden via het herkennen van de almachtige schepper in Hem.

De meeste Christenen twijfelen er niet aan dat God op één dag iets kan scheppen.Dus:
Stelling 1
God kan scheppen zonder evolutie

Is de vraag of hij het zo deed zoals in onze bijbel geschreven staat niet van een onder geschikt belang?  
Ons evangelie wordt daar toch niet mee geschaad?

De gekende fundamentele pijlers van evolutietheorie zijn:
Veel tijd (miljarden jaren) mutatie (variatie-degeneratie) natuurlijke selectie (overleving van de sterkste).
Het erge voor de atheïsten is dat deze elementen het niet halen om een complete schepping te scheppen. Denk aan symbiose (de relaties van verschillende dieren en planten die elkaar nodig hebben om te kunnen overleven).; of subsystemen die elkaar nodig hebben(vb DNA-RNA of organen die samenwerken maar toch ergens in een keer moeten aanwezig zijn om te kunnen functioneren) of kip_ei_kip_ei enz…  Ja maar…..met God zou het toch kunnen…dat is zo…met God is alles mogelijk.

Met andere woorden de fundamentele pijlers van de evolutietheorie maakt sprongen waar we God voor nodig hebben.

Stelling 2:
Evolutietheorie heeft God nodig om te kunnen bestaan.

Maar als de fundamentele pijlers nu eens onmogelijk door God zouden kunnen gebruikt worden omdat deze niet met God samen gaan?
Als je die pijlers gaat onderzoeken of ze in het beeld van God passen of met Jezus manier van omgaan met het zwakkere dan kom je tot de vaststelling dat deze fundamentele pijlers compleet tegen het beeld van God & Jezus(schepper in de mens) ingaan.

Stelling 3
God heeft niet gewerkt met de fundamentele pijlers van de evolutietheorie

Dus God heeft evolutietheorie niet per sé nodig om te scheppen;  zonder God geen evolutietheorie mogelijk, maar evolutietheorie heeft geen reden van bestaan want de fundamentele pijlers kan God nooit gebruikt hebben.

Als evolutietheorie het niet haalt zonder God en God gebruikte het ook niet dan blijft er voor iedere mens maar één conclusie over: (1)
Als het Gods beeld zelf evolutietheorie  fundamenteel verwerpt juist vanwege het compleet verkeerd beeld dat het schept. Dan krijg je ook als buitenstaander een verkeert beeld van je schepper en dus ook van Jezus.

Dit verkeerde beeld houdt vele mensen tegen de ware schepper in Jezus  te leren kennen als Almachtige God.  Het brengt ook verdeeldheid onder de Christenen (3) om (1). Het verwerpt ook de bijbelse verklaring van het Evangelie in Jezus Christus (2)

Besluit:

Evolutietheorie vijand van het evangelie (1 & 2).

(4)Metafoor:
Het Evangelie in Jezus Christus  maakt krachtig baan als het een goede drive in de juiste geest (Heilige Geest) heeft en binnen de lijnen  van het woord blijft. Vergeet je ook niet te richten op de pijltjes van de baan, het eerste pijltje wijst naar Genensis het middenste naar het kruis.. Als je dit alles in acht neemt....dan smijt je zo een strike!!


Overdenkingen:

(1) Lees Romeinen 1v16-25

Voor dit evangelie schaam ik mij niet, want het is Gods reddende kracht voor allen die geloven, voor Joden in de eerste plaats, maar ook voor andere volken. In het evangelie openbaart zich dat God enkel en alleen wie gelooft als rechtvaardige aanneemt, zoals ook geschreven staat: ‘De rechtvaardige zal leven door geloof.’  En vanuit de hemel openbaart Gods toorn zich over al het kwaad en onrecht van hen die met hun onrechtvaardigheid de waarheid geweld aandoen. Want wat een mens over God kan weten is hun bekend omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt. Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar. Er is niets waardoor zij te verontschuldigen zijn, want hoewel ze God kennen, hebben ze hem niet de eer en de dank gebracht die hem toekomen. Hun overpeinzingen zijn volkomen zinloos en hun onverstandig hart is verduisterd. Terwijl ze beweren wijs te zijn, zijn ze dwaas en hebben ze de majesteit van de onvergankelijke God ingewisseld voor beelden van vergankelijke mensen, vogels, lopende en kruipende dieren. Daarom heeft God hen in hun lage begeerten uitgeleverd aan zedeloosheid, waarmee ze hun lichaam onteren. Ze hebben de waarheid over God ingewisseld voor de leugen; ze vereren en aanbidden het geschapene in plaats van de schepper, die moet worden geprezen tot in eeuwigheid. Amen.

(2) Lees Romeinen 5

Wij zijn dus als rechtvaardigen aangenomen op grond van ons geloof en leven in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus. Dankzij hem hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is, en in de hoop te mogen delen in zijn luister prijzen we ons gelukkig. En dat niet alleen, we prijzen ons zelfs gelukkig onder alle ellende, omdat we weten dat ellende tot volharding leidt, volharding tot betrouwbaarheid, en betrouwbaarheid tot hoop. Deze hoop zal niet worden beschaamd, omdat Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is. Toen wij nog hulpeloos waren is Christus immers voor ons, die op dat moment nog schuldig waren, gestorven. Er is bijna niemand die voor een rechtvaardig mens wil sterven; slechts een enkeling durft voor een goed mens zijn leven te geven. Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. Des te zekerder is het dus dat wij, nu we door zijn dood zijn vrijgesproken, dankzij hem zullen worden gered en niet veroordeeld. Werden we in de tijd dat we nog Gods vijanden waren al met hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij, nu we met hem zijn verzoend, worden gered door diens leven. En meer nog, dat wij God prijzen danken we aan onze Heer Jezus Christus, door wie we nu al met God zijn verzoend.

Door één mens is de zonde in de wereld gekomen en door de zonde de dood, en zo is de dood voor ieder mens gekomen, want ieder mens heeft gezondigd. Er was al zonde in de wereld voordat de wet er was; alleen, zonder wet wordt er van de zonde geen rekening bijgehouden. Toch heerste de dood in de tijd van Adam tot Mozes over alle mensen, ook al begingen ze met hun zonden niet dezelfde overtreding als Adam. Nu is Adam de voorafbeelding van hem die komen zou. Maar de genade gaat zijn overtreding verre te boven. Door de overtreding van één mens moesten alle mensen sterven, maar de genade die God aan alle mensen schenkt door die ene mens, Jezus Christus, is veel overvloediger. Dit geschenk gaat het gevolg van de zonde van één mens verre te boven, want die ene overtreding heeft tot veroordeling geleid, maar de genade die na talloze overtredingen geschonken werd, heeft tot vrijspraak geleid. Als de dood heeft geheerst door de overtreding van één mens, is het des te zekerder dat allen die de genade en de vrijspraak in zo’n overvloed hebben ontvangen, zullen heersen in het eeuwige leven, dankzij die ene mens, Jezus Christus. Kortom, zoals de overtreding van één enkel mens ertoe heeft geleid dat allen werden veroordeeld, zo zal de rechtvaardigheid van één enkel mens ertoe leiden dat allen worden vrijgesproken en daardoor zullen leven. Zoals door de ongehoorzaamheid van één mens alle mensen zondaars werden, zo zullen door de gehoorzaamheid van één mens alle mensen rechtvaardigen worden. En later is de wet erbij gekomen, zodat de overtredingen toenamen; maar waar de zonde toenam, werd ook de genade steeds overvloediger. Zoals de zonde heeft geheerst en tot de dood heeft geleid, zo moest door de vrijspraak de genade heersen en tot het eeuwige leven leiden, dankzij Jezus Christus, onze Heer.

(3) Lees Matteüs 12v25

Elk koninkrijk dat innerlijk verdeeld is wordt verwoest, en geen enkele stad of gemeenschap die innerlijk verdeeld is zal standhouden.

De mens en wetenschap hebben al veel bereikt. Wetenschap heeft God voor de wereld overbodig gemaakt, althans zo propageert de wetenschap.
Als kind was ik gefascineerd door het Bijbelverhaal van de torenbouw van Babel.
Meer lezen klik hier

10 Gevaren van Theïstische Evolutie

http://www.christiananswers.net/directry.html

Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling 2004 of  1977. Vertaling en voetnoten door M.V.

De atheïstische formule voor evolutie is:

1. Evolutie = materie + evolutionaire factoren (toeval en noodzaak + mutatie + selectie + isolatie + dood) + erg lange tijdsperioden.

In de theïstische evolutionaire zienswijze wordt God toegevoegd:

1. Theïstische evolutie = materie + evolutionaire factoren (toeval en noodzaak + mutatie + selectie + isolatie + dood) + erg lange tijdsperioden + God.

In het theïstische evolutionaire systeem is God niet de almachtige Heer van alle dingen, wiens Woord door alle mensen serieus moet genomen worden, maar Hij wordt geïntegreerd in de evolutionaire filosofie. Dit leidt tot 10 gevaren voor Christenen.(1)

Gevaar Nr. 1 ... Onjuiste voorstelling van Gods natuur

De Bijbel openbaart ons God als onze Vader in de Hemelen die volstrekt volmaakt is (Matt 5:48), heilig (Jes 6:3) en almachtig (Jer 32:17). De apostel Johannes zegt ons “God is liefde”, “licht” en “leven” (1 Joh 4:16; 1:5; 1:1-2). Wanneer deze God iets schept wordt Zijn werk beschreven als zijnde “zeer goed” (Gen 1:31) en “volkomen” (Deut 32:4).

Theïstische evolutie geeft een valse interpretatie van Gods natuur, omdat ze aan de Schepper dood en gruwel toeschrijft als principes van de schepping vóór de zondeval. (Ook “progressief creationisme” voorziet in miljoenen jaren van dood en gruwel vóór de zonde).

Gevaar Nr. 2 ... God wordt een “god van de hiaten”

De Bijbel zegt dat God de volstrekte Oorzaak is van alle dingen. Wij hebben “maar één God, de Vader, uit Wie alle dingen zijn … en maar één Heere, Jezus Christus, door Wie alle dingen zijn, en wij door Hem” (1 Kor 8:6).

Maar in theïstische evolutie is de enige werkruimte die God wordt toegewezen slechts dat gedeelte van de natuur dat de evolutietheorie niet kan verklaren met de middelen die ze heeft. Op deze manier wordt God gereduceerd tot een “god van de hiaten” voor die fenomenen waarover men twijfelt. Dit leidt tot de filosofie: “God is niet absoluut, Hijzelf is geëvolueerd - Hij is evolutie”.(2)

Gevaar Nr. 3 ... Ontkenning van de voornaamste Bijbelse leringen

De hele Bijbel getuigt ervan dat wij te maken hebben met een bron van waarheid die haar gezag van God betrekt (2 Tim 3:16), met het Oude Testament als de onmisbare “oprit” die leidt naar het Nieuwe Testament, zoals een oprit naar een autosnelweg leidt (Joh 5:39). Het bijbelse scheppingsverslag hoort niet beschouwd te worden als een mythe, een parabel of allegorie, maar als een historisch verslag, omdat:

1. Biologische, astronomische en antropologische feiten in didactische (onderrichtende) vorm werden gegeven.
2. In de Tien Geboden baseert God de zes werkdagen en de ene rustdag op dezelfde tijdsspanne als beschreven in het scheppingsverslag (Exodus 20:8-11).
3. In het Nieuwe Testament verwijst Jezus naar feiten van de schepping (b.v. Matt 19:4-5).
4. Nergens in de Bijbel zijn er enige indicaties dat het scheppingsverslag enigszins anders moet begrepen worden dan als een feitelijk verslag.

De doctrine van theïstische evolutie ondermijnt deze fundamentele manier van Bijbelinterpretatie, zoals door Jezus, de profeten en de apostelen werd voorgestaan. Het verslag van de gebeurtenissen in de Bijbel wordt gereduceerd tot mythische verbeelding, en het begrip van de bijbelse boodschap, als zijnde waar in woord en betekenis, gaat verloren.

Gevaar Nr. 4 ... De weg naar het vinden van God gaat verloren

De Bijbel beschrijft de mens als helemaal verstrikt in de zonde na Adams val (Rom 7:18-19). Enkel die personen die zich realiseren dat zij zondig en verloren zijn, zullen een Verlosser zoeken die gekomen is “om te zoeken en zalig te maken, wat verloren was” (Lukas 19:10).

Maar de evolutietheorie weet van geen zonde in bijbelse zin, namelijk van het doel missen met betrekking tot God. Zonde wordt betekenisloos gemaakt, en dat is precies het tegenovergestelde van wat de Heilige Geest doet: Hij overtuigt mensen van zonde en zondig zijn. Als de zonde wordt gezien als een onschuldige evolutionaire factor, dan is men de sleutel verloren om God te vinden, en dat wordt niet opgelost door “God” toe te voegen aan het evolutionaire scenario.

Gevaar Nr. 5 ... De leer van Gods vleeswording wordt ondermijnd

De vleeswording van God door Zijn Zoon Jezus Christus is een van de fundamentele leringen van de Bijbel. De Bijbel stelt: “En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond” (Joh 1:14), “Christus Jezus … door de gestalte van een dienstknecht aan te nemen en de mensen gelijk te worden” (Fil 2:5-7).

Het idee van evolutie ondermijnt deze grondslag voor onze redding. Evolutionist Hoimar von Ditfurth spreekt zich uit over de onverenigbaarheid van Jezus’ vleeswording en de evolutionaire gedachte: “De beschouwing van evolutie dwingt ons onvermijdelijk tot een kritische herziening … van christelijke formuleringen. Dit geldt duidelijk voor het centrale christelijke concept van de ‘vleeswording’ van God …”.(3)

Gevaar Nr. 6 ... De Bijbelse basis van Jezus’ verlossingswerk gemythologiseerd

De Bijbel leert dat de zondeval van de eerste mens een ware gebeurtenis was en dat dit de zonde in de wereld tot direct gevolg heeft: “Daarom, gelijk door één mens de zonde in de wereld ingekomen is, en door de zonde de dood; en alzo de dood tot alle mensen doorgegaan is, in welke allen gezondigd hebben” (Rom 5:12).

Theïstische evolutie erkent Adam niet als de eerste mens, noch dat hij direct geschapen werd “uit het stof der aarde” (Gen 2:7). De meeste theïstische evolutionisten zien het scheppingsverslag eerder als een mythisch verhaal, zij het dan met een bepaalde geestelijke betekenis. Maar, de zondaar Adam en de Redder Jezus Christus worden in de Bijbel met elkaar verbonden: Romeinen 5:16-18. Dus, elke zienswijze die Adam en zijn directe schepping enigszins mythologiseert die ondermijnt de bijbelse grondslag van Jezus’ werk van de verlossing.

Gevaar Nr. 7 ... Verlies van Bijbelse chronologie

De Bijbel voorziet ons van een tijdsschaal voor de geschiedenis en die is nodig voor een goed begrip van de Bijbel. Deze tijdsschaal houdt in:

1. De tijdsschaal kan niet onbepaald worden uitgerokken in het verleden, noch in de toekomst. Er is een goed gedefinieerd begin in Genesis 1:1, zowel als een moment waarop de fysische tijd zal eindigen (Matt 24:14).
2. De totale duurtijd van de schepping was zes dagen (Exodus 20:11).
3. De ouderdom van het universum kan geschat worden op grond van de genealogie in de Bijbel (maar weet wel dat dit niet exact kan uitgerekend worden). Het gaat hier om verscheidene duizenden jaren, maar niet miljoenen jaren.
4. Galaten 4:4 wijst op de bijzonderste gebeurtenis in de menselijke geschiedenis: “Maar wanneer de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon uitgezonden”. Dit gebeurde bijna 2000 jaar geleden.
5. De wederkomst van Christus, in kracht en heerlijkheid, is de belangrijkste toekomstige gebeurtenis.

Supporters van de theïstische evolutieleer (en ook die van progressieve schepping) veronachtzamen de in de bijbel gegeven tijdsaanduidingen, ten voordele van evolutionistische tijdsschalen met hun miljarden jaren in zowel verleden als toekomst (waarvoor geen overtuigende natuurkundige bewijzen bestaan). Dit kan leiden tot twee dwalingen:

1. Niet alle gegevens van de Bijbel moeten serieus genomen worden.

2. De waakzaamheid aangaande de tweede komst van Christus kan verloren gaan.

Gevaar Nr. 8 ... Verlies van scheppingsconcepten

Er worden enkele essentiële scheppingsconcepten geleerd in de Bijbel. Deze houden in:

1. God schiep materie zonder het gebruik van enige beschikbaar materie.
2. God schiep de aarde eerst, en op de vierde dag de maan, het zonnestelsel, ons eigen melkwegstelsel, en alle andere sterrenstelsels. Deze gebeurtenissen komen in botsing met alle ideeën over “kosmische evolutie”, zoals de “big bang” kosmologie.

Theïstische evolutie negeert al deze bijbelse scheppingsprincipes en vervangt ze door evolutionistische noties, en daarbij staan zij Gods almachtige daden van schepping tegen.

Gevaar Nr. 9 ... Onjuiste voorstelling van de realiteit

De Bijbel draagt het zegel van waarheid, en al zijn verklaringen zijn gezaghebbend - of ze nu handelen over vragen van geloof en redding, dagelijks leven, of zaken van wetenschappelijk belang.

Evolutionisten vegen dit alles van tafel. Zo zegt b.v. Richard Dawkins: “Bijna alle volken hebben hun eigen scheppingsmythe ontwikkeld, en het Genesisverhaal is gewoon datgene dat aangenomen werd door één bepaalde Midden-Oosterse stam van herders. Het bezit geen hogere status dan het geloof van een bepaalde West-Afrikaanse stam, dat de wereld geschapen werd vanuit de uitwerpselen van mieren”. (4)

Als de evolutietheorie vals is, dan hebben talrijke wetenschappen een vals getuigenis omarmd. Waar ook deze wetenschappen overeenkomen met de evolutionistische zienswijze, geven zij een valse voorstelling van de realiteit. Hoeveel meer dan een theologie die van de Bijbel afwijkt en met de evolutietheorie in zee gaat!

Gevaar Nr. 10 ... Het doel missen

In geen enkel historisch boek vinden wij zovele waardevolle uitspraken over het doel van de mens als in de Bijbel. Bijvoorbeeld:

1. De mens is Gods doel van de schepping (Genesis 1:27-28).

2. De mens is het doel van Gods verlossingsplan (Jesaja 53:5).

3. De mens is het doel van de zending van Gods Zoon (1 Johannes 4:9).

4. Wij zijn het doel van Gods erfenis (Titus 3:7).

5. De hemel is onze bestemming (1 Petrus 1:4).

Maar de ware gedachte van doelgerichtheid is anathema (banvloek) voor evolutionisten. “Evolutionaire aanpassingen volgen nooit een doelgericht programma; ze kunnen dus niet aanzien worden als teleonomisch”.(5) Dus, een geloofssysteem zoals theïstische evolutie, dat een huwelijk is van doelgerichtheid met niet-doelgerichtheid, is een contradictio in terminis.

CONCLUSIE

De doctrines van schepping en evolutie zijn zo sterk divergent dat hun verzoening totaal uitgesloten is. De theïstische evolutionisten proberen de twee doctrines te integreren, maar zulk een syncretisme reduceert de boodschap van de Bijbel tot iets onbeduidends. De conclusie is onvermijdelijk: er is voor theïstische evolutie geen ondersteuning vanuit de Bijbel.

REFERENTIES

1. This article has been adapted from chapter 8, “The Consequences of Theistic Evolution”, from Dr. Werner Gitt’s book, Did God use Evolution?, Christliche Literatur-Verbreitung e.V., Postfach 11 01 35 . 33661, Bielefeld, Germany.

2. E. Jantsch, Die Selbstorganisation des Universums, Munchen, 1979, p. 412.

3. Hoimar von Ditfurth, Wir sind nicht nur von dieser Welt, Munchen, 1984, pp. 21-22.

4. Richard Dawkins, The Blind Watchmaker, Penguin Books, London, 1986, p. 316.

5. H. Penzlin, Das Teleologie-Problem in der Biologie, Biologische Rundschau, 25 (1987), S.7-26, p. 19.

________________________

WAT HOUDT THEÏSTISCHE EVOLUTIE IN?*

* Overgenomen van Did God Use Evolution?, Werner Gitt, pp. 13-16, 24.

1. Het onderliggende principe, evolutie, wordt vanzelfsprekend geacht.
2. Men gelooft dat evolutie een universeel principe is.
3. Zover het de wetenschappelijke wetten betreft, is er geen verschil tussen de oorsprong van de aarde en alle leven, en zijn daaropvolgende ontwikkeling (het principe van het uniformalisme).
4. Evolutie vertrouwt op processen die toename van organisatie toelaten, van het eenvoudige tot het complexe, van niet-leven tot leven, en van lagere naar hogere vormen van leven.
5. De aandrijvende krachten van evolutie zijn mutatie, selectie, isolatie, en vermenging. Toeval en noodzaak, lange tijdperken, ecologische veranderingen, en dood zijn additionele, onmisbare factoren.
6. De tijdslijn wordt zo uitgetrokken dat ieder zoveel tijd kan krijgen als hij/zij nodig vindt voor het proces van evolutie.
7. Het heden is de sleutel tot het verleden.
8. Er was een langzame, geleidelijke overgang van niet-leven naar leven.
9. Evolutie zal blijven voortduren tot in de verre toekomst.

In toevoeging aan deze evolutionaire veronderstellingen zijn er nog drie bijkomende geloven die op theïstisch-evolutionaire grond staan:

1. God gebruikte evolutie als middel tot scheppen.

2. De Bijbel bevat bruikbare of relevante ideeën die kunnen toegepast worden in de hedendaagse evolutionaire leer van de oorsprongen.

3. Evolutionistische verklaringen hebben prioriteit over bijbelse verklaringen. De Bijbel moet geherinterpreteerd worden waar en wanneer het de hedendaagse evolutionaire wereldbeschouwing tegenspreekt.

_____________________________

PROFESSOR WERNER GITT
received his doctorate summa cum laude, together with the prestigious Borchers Medal, from the Technical University of Aachen, Germany, in 1970. He is now Director and Professor at the German Federal Institute of Physics (Physikalisch-Technische Bundesanstalt). He has written numerous scientific papers in the field of information science, numerical mathematics, and control engineering, as well as several popular books, some of which have been translated into Bulgarian, Czech, English, Finnish, French, Hungarian, Italian, Polish and Russian.

Auteur: Werner Gitt,

Met toestemming overgenomen van Verhoeven Marc

“In den beginne … God” (Gen 1:1). De drie-enige God alleen is pre-existent, vóór alles. De Schrift zegt niet: ‘In den beginne anorganische substanties’. Alleen één van beide kan pre-existent zijn: óf God óf de materie.

“In den beginne schiep God”: tijd én materie, hemel en aarde, dier en mens. Al het geschapene heeft een bovennatuurlijke, geestelijke oorsprong, maar is zelf niet metafysisch. Hoe kan het zogenaamde ‘theïstisch-evolutionisme’ dit geopenbaarde Bijbelse wereldbeeld combineren met de naturalistisch-materialistische wereldbeschouwing van de evolutieleer?

In den beginne schiep God, de almachtige, door zijn Woord: “En God sprak (zei) ... ” (Gen 1:3 e.v., zes keer). “Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er” - onmiddellijk, compleet en perfect. De Schrift openbaart, dat alles door het gezaghebbende Woord van de almachtige God spontaan is ontstaan - niet via natuurlijke, evolutionaire processen gedurende miljarden jaren.

Dus óf het ene óf  het andere is waar. Er kan geen waarheidspluralisme zijn.

Het onderscheid tussen de God van de schepping en de God van de theïstische evolutie

door Paul A. Bartz

Theïstische evolutie is meer dan enkel en alleen God aan de evolutietheorie toevoegen. Het beeld van God dat door de theïstische evolutie gepresenteerd wordt, is erg verschillend van het Godsbeeld dat in de creationistische visie van de Schepping naar voren komt.
In feite is het Godsbeeld dat door het theïstisch evolutionisme gepresenteerd wordt op vele cruciale punten eerder het tegenovergestelde van God zoals het creationisme Hem benadert.
Hoe goed elk van deze beelden overeenstemt met de rest van het Bijbelse zelfportret van de Schepper helpt ons om het ware èn Bijbelse beeld van God te ontdekken.

Over het algemeen (er bestaan immers diverse overtuigingen) aanvaardt theïstische evolutie de evolutionaire tijdslijn van tijd en universum. Gods creatieve activiteit is begrensd tot het gebruik van de wetten die Hij zelf in den beginne heeft ingesteld. Sommige theïstische evolutionisten achten het mogelijk dat God op bepaalde doorslaggevende momenten zichzelf in dit proces gemanifesteerd heeft - de schepping van de eerste levende cel is bijvoorbeeld een van deze momenten. Maar eens het leven was ontkiemd, stond God genetica, mutaties, omgevingsfactoren en overlevingsdrang toe om als patroon van de verdere ontwikkeling te dienen.
Veel theïstische evolutionisten situeren een bijkomende ingreep van God in de schepping op het moment dat, misschien 3 of 5 miljoen jaar geleden, aapachtige wezens van een ziel werden voorzien en zo tot mens verheven werden. Theïstische evolutie verkondigt dat onvolmaakte wezens zich gedurende miljarden jaren volgens vooronderstelde evolutionaire principes ontwikkelden en dat de cyclus van leven en dood reeds lang voor het onstaan van de mens aan de gang was. Dit alles doormiddel van een erg beperkte persoonlijke inmenging van God. Het spreekt vanzelf dat theïstische evolutionisten het eerste hoofdstuk van Genesis als een allegorie interpreteren.

Nu het contrast met het creationistische standpunt. Als we Genesis 1 als een historisch accurate vertelling van waargebeurde feiten beschouwen, zien we het beeld van een God die voorzichtig en doelbewust materie en energie deed onstaan en daarna deze materie en energie tot een voltooide schepping vormde in een periode van 5 bijkomende dagen. Elk wezen was in een perfecte en volmaakte vorm voltooid (" God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was.") Er was geen enkel wezen, hoe klein en ogenschijnlijk onbelangerijk ook, dat onvoltooid bleef of ook maar iets minder waard werd geacht dan de perfectie die God tot stand kon brengen.

Meer details over de persoonlijke zorg die God aan Zijn schepping wijdde, vinden we terug in Job 38 en de daaropvolgende hoofdstukken. Hier wijst God Job op de geringe kennis die hij als mens bezit, door hem te overdonderen met Zijn goddelijk inzicht in alle facetten van de schepping.
God spreekt over de wijze waarop Hij de aarde van de zee scheidde. Hij beschrijft hoe hij de menselijke geest ontwierp, zodat die wijsheid kon verwerven (38: 36-37). Hij beschrijft genuanceerd hoe Hij elk wezen speciale fysische eigenschappen naargelang zijn behoefte toekende en van een eigen temperament voorzag (hoofdstuk 39), en hoe Hij er voor zorgde dat elk wezen zich kon voeden. Dit Godsbeeld is er een van een God wiens minutieuze zorg en betrokkenheid met Zijn schepping grenzeloos is - omdat God zelf geen grenzen kent. En de persoonlijke en vertrouwelijke aard van Zijn betrokkenheid worden duidelijk in de tekst aangegeven.

In Matteus 10: 29-30 vertelt Jezus ons dat God zelfs op de hoogte is van de lotgevallen van elk van de miljarden mussen in onze wereld. In Psalm 148:8 zien we dat zelfs een windvlaag door God in snelheid en richting bepaald wordt. De graad van Gods engagement tot zijn schepping, zoals die in de Schrift beschreven staat, contrasteert scherp met de gelimiteerde betrokkenheid die uit theïstische evolutie blijkt.

Maar het duidelijkste verschil tussen de twee visies is de Bijbelse aard van Gods engagement tegenover de mens. Terwijl theïstische evolutie de mens voorstelt als het product van een minimale inbreng van God in de schepping (aapachtige wezens kregen een ziel) onthult de Bijbel een veel persoonlijkere oorsprong van het menselijke ras. De mens is door Gods eigen hand gemaakt - niet onstaan uit een ander wezen maar geschapen in zijn eigen uniciteit. Luther bevestigde dat elk van ons persoonlijk door God gemaakt is: " ... ik ontstond in het zicht van God en werd onmiddellijk vermenigvuldigd toen de wereld begon, omdat Zijn Woord dat sprak 'Laat ons mensen maken' ook mij in het leven riep. Wat God ook wilde scheppen, dat maakte Hij door te spreken. Niet alles kwam echter op hetzelfde moment tevoorschijn" (Luther's Works, American Edition, Volume 1, p 76).

Hoewel men op het eerste gezicht geneigd zou zijn om deze taal als al te geestdriftig te beschouwen, is dit toch in de Schrift terug te vinden. Efezen 1: 3-12 verduidelijkt de aard en de omvang van Gods kennis over ons individuele leven, kennis die Hij reeds lang voor de schepping van de wereld bezat !

Het voornaamste is dat het Evangelie God niet afschildert als zijnde beperkt in Zijn intimiteit jegens ons. Hoewel een miljard mensen tegelijkertijd tot hem zouden kunnen bidden, hoort Hij toch elk gebed, zelfs het gebed van het allerkleinste kind, alsof dit gebedje op dat moment het enigste voor Hem was. De God van de Bijbel is zo groot dat Hij Zijn aandacht onverdeeld aan ontelbare details tegelijk kan schenken. Vanuit dit standpunt beknot de visie van theïstische evolutie onze Schepper door de begrenzingen die wij als mens ervaren op te leggen aan onze grote en liefhebbende God. En in de praktijk is het Evangelie dat veel theïstische evolutionisten aanreiken er een waarin God niet zo innig betrokken is tot Zijn schepping als de Bijbel ons juist wil doen geloven.

Het is waar dat een persoon theïstisch evolutionist en Christen kan zijn, maar dit is te wijten aan menselijke inconsequentie. Het Godsbeeld van theïstische evolutie is er een van spirituele armoede in vergelijking met de persoonlijke en intieme betrokkenheid van God in Zijn schepping, in het leven van Zijn schepsels en in het bijzonder, door Zijn genade, in onze levens door ons tot nieuwe creaties in Jezus Christus te maken ! God heeft de intimiteit van Zijn betrokkenheid tot de schepping nooit beperkt omdat Hij liefde is.

Kijk deze prof. dr. Pieter Siebesma (hebraïcus) maakt het één en het ander duidelijk vanuit zijn bezorgdheid:

(1)Met prof. Bruinsma constateert de hebraïcus dat de „essentiële gaten” in de evolutietheorie in de achterliggende decennia „in geen enkel opzicht zijn gedicht. De evolutionisten zijn geen stap verder gekomen. Daarom verbaas ik me des te meer over de stelligheid waarmee iemand als Andries Knevel de evolutie­gedachte verdedigt.”

Het „verdriet” Siebesma „dat het ook nu weer theologen zijn, die gewone gemeenteleden aan het twijfelen brengen. Ze laten zich helaas meer gezeggen door de wetenschap dan door de Bijbel.”

De hoogleraar kan de omslag in het denken over Genesis „niet los zien van de invloed van demonische machten. Het is aangrijpend dat ook integere christenen zich daardoor laten misbruiken. Op termijn zie ik weinig toekomst voor kerken die zich door hen laten leiden.”

De redactie van Revolutietheorie sluit zich graag aan bij bij Prof Bruinsma en Prof Siebsma.

(1)  Siebesma: Discussie rond Genesis herhaalt zich