Toen er meldingen gekomen over wie de groep van
onderhandelaars in Minsk gaat vormen, besloot ik geen nieuws meer van daar te
kijken. Poetin komt niet om te proberen, hij komt alleen als het al klaar is.
Zijn vorige reis naar Egypte heeft het opnieuw aangetoond. Over de
voorbereiding van deze Egyptische project, dat bijna alle serieuze westerse
media als "onverwacht" strategisch partnerschap met Rusland beschouwd
hebben, had ik al paar maanden geleden gemeld.
Radio France Internationale vroeg Marc Lavergne
(Nationaal Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek): "Wat betekend de reis
van Vladimir Poetin naar Egypte? Hoe u dit strategische toenadering tussen de
twee landen kunt verklaren?"
Een politicoloog van de grootste
onderzoeksinstelling in Frankrijk, een overkoepelende organisme dat de
staatsdiensten en organisaties verenigt, dat ook nog gespecialiseerd is in de
toegepaste en fundamentele onderzoeken en de coördinatie van de activiteiten op
nationaal niveau, antwoordde: "Dit is zeker een verrassing. Het was ook
bedoeld als een verrassing... Rusland heeft nu problemen met het Westen i.v.m
Oekraïne en wilt naar het Midden-Oosten terug te keren. De verrassing was het
feit dat juist de Egypte van Marshal Al-Sisi was die plaats van de
terugkeer."
Oh arme. Hij zou beter de informatie moeten
analyseren. Dan hoeft hij zijn bril niet zo vaak laten vallen...
Koninklijke ontvangst van Poetin door Marshal
Al-Sisi was geen verrassing voor mij en mijn lezers. Hoewel aan het einde van
een interview met de Franse staatsradio heeft deze gerenommeerde politiek
analist een beetje zijn uitgelopen gedachten bijeen kunnen rapen: "Rusland
heeft al een zekere overwinning in de regio geboekt door het regime van Bashar
al-Assad in Syrië te redden. Rusland was heel de tijd standvastig geweest in
deze kwestie. Dit heeft haar positie in de regio enkel en alleen versterkt en
dit bezoek aan Egypte bewijst dit nogmaals... Natuurlijk, de meeste contracten
zullen voor iedereen geheim blijven, bijvoorbeeld op militair gebied, en als we
er over ooit iets te weten zullen komen, dan zal dit tijd later gebeuren. Maar
er zijn ook verscheidene overeenkomsten op het gebied van economische
samenwerking."
Hum... De problemen met het Westen. Westen -
waar is dit? Speel de slimmerik niet en wijst het met de vinger. Is dat Het
hoofdkantoor van VANGUARD Corp. in Malvern, Pennsylvania, VS? Maakt u geen
zorgen. Daar zal Rusland ook eens de zaken mee regelen, desnoods zal de wereld "een tijd
later" het nieuws vernemen. Hoe naïef is deze hooggeplaatste Franse ambtenaar?
In Minsk kon niets onverwachts gebeuren. Vanaf
het begin van Oekraïense crisis zei ik dat, in tegenstelling tot vergelijkbare
projecten in Irak, Libië etc. zal dit methode hier nooit lukken. Omdat het veel
te dicht bij Europa en, nog belangrijker, veel te dicht bij Rusland. Poetin zou
niet anders gedaan hebben als proberen te ontwijken om Rusland niet in dit
oorlog te betrekken - en dat deed hij tot nu vrij succesvol, terwijl de leiders
van Europa, met name van Duitsland, het niet zouden begrijpen dat ze bespeeld
worden en wie er achter zit. Daarna moesten ze bij Poetin komen aankloppen.
Zo hebben ze het uiteindelijk ook gedaan - en Poetin, die zat al op hen te wachten...
Onderhandelingen, die de aandacht van heel de
wereld hebben getrokken, werden in Minsk gehouden. Niemand lijkt meer geïnteresseerd in het feit
dat nog niet zo lang geleden Wit-Rusland zelf bijna een paria is geweest. Maar
het hoort nu tot dus het verleden.
De gesprekken werden zeer sluw georganiseerd.
De deelnemers werden niet aan een ronde tafel geplaatst, maar zaten zij aan een
kleine salontafeltje - een langwerpige ovale lage tafeltje waar je niet op kan
leunen. Aan de twee kopse kanten - twee zeer zachte fauteuils, langs de ene
kant van deze salontafel - een bankje uit dezelfde meubelset. Tegenover dit
bankje stond een afzonderlijke, harde stoel in een andere stijl en met de
andere kleur van bekleding.
Alle ervaren diplomaten weten dat de plaats
waar en waarop men tijdens de onderhandelingen zit heeft enorm invloed op de
uitkomst ervan. In de memoires van een Sovjet diplomaat Ivan Maisky vinden wij
o.a. dit passage:
"...
Blijkbaar, vond Simon mij op het eerste zicht
ook niet leuk. Het werd duidelijk toen ik de deurdorpel van zijn kantoor
overstapte. Simon nodigde me uit om in een zetel te gaan zitten dat naast zijn
bureau stond. Ik ging zitten en viel direct in eenbodemloze zachtheid. Ik kan niet tegen de te
comfortabele zetel: ze werden met opzet gemaakt om de hersenen te
"verzachten" en de mentale alertheid te verminderen. En hier, in het
kantoor van Simon, mijn geestelijke en mentale scherpte was voor mij zeer
noodzakelijk. Onbewust had ik dit valkuil opgemerkt. Dus stond ik recht op
en met de meest gracieuze glimlach zei ik:
- Mr. John, hebt u geen andere zetel of stoel,
met een harder zitvlak? Ik hou niet van om op de zachte zetel te zitten.
Op het gezicht van Simon liep een lichte
schaduw en hij keek me nieuwsgierig aan. Dan, met een lichte irritatie in zijn
stem,voegde de Minister toe, en duwde
tegelijkertijd een lederen stoel naar mij toe:
- Ik hoop dat dit u zal tevreden stellen?
Ik voelde meteen - het spel is begonnen. De tegenstanders
zijn in positie. In mijn gedachten zei ik tegen mezelf: "Mis uw kansen
niet, wees alert!"
..."
De enige harde stoel in de kamer waar de
onderhandelingen plaats hebben gevonden, in het Paleis van de Onafhankelijkheid
in Minsk, werd uit een andere meubelset gebracht. Voor een moment dacht ik zelfs
dat Poetin dit stoel misschien mee vanuit Moskou had gebracht. Hoe dan ook, toen de
onderhandelaars de kamer binnenkwamen, Poetin had er meteen op deze bijzondere
stoel gaan zitten. Het werd tegenover het bankje gezet, waarop als twee
konijntjes zaten President Hollande en Bondskanselier Merkel. En Poroshenko had
geen andere keuze dan op een bodemloze zachte gestreepte zetel met een
comfortabel extra kussentje te gaan zitten. De andere identieke zetel van zijn
tegenhanger bleef al de tijd leeg te staan.
Er zijn maar enkele zeldzame mensen die in
staat zijn om zich te concentreren ongeacht de positie van hun lichaam. Wanneer
Poroshenko had zich ingehouden om niet direct in de comfortabele zetel te
storten, maar bleef gespannen op het randje zitten, dacht ik meteen"Ola, manneke! Lang ga je dit niet vol
kunnen houden..." Het werd vrij duidelijk dat de Oekraïense president niet
tot deze zeldzame categorie van mensen behoort. De onderhandelaars wisten toen
nog niet dat onderhandelingen meer dan 15 uur gaan duren...
Het eindresultaat van ondergetekende
"Complex van diverse maatregelen voor de uitvoering van de in Minsk
overeengekomen zaken" is niet duidelijk. Hoewel de teksten de ultieme
droom zijn van de Russische Buitenlandse Zaken.
Er is geen commentaar voor nodig. Maar
provocaties zullen blijven gebeuren.
Het belangrijkste ding toen in Minsk gebeurde,
staat zwart op wit in een ander document onder de lange titel "Verklaring
van de president van de Russische Federatie, de president van Oekraïne,
president van de Franse Republiek en de kanselier van de Bondsrepubliek
Duitsland, ter ondersteuning van de volledige reactie op de Overeenkomst te
Minsk, dewelke op 12 februari 2015 is afgesloten".
Als er iemand nog is die het niet begrepen
heeft - dit is de terugkeer van gestolen Europa en het einde van de "Pax
Americana".
Diversanten van GREYSTONE in Transnistrië (Pridnestrovische Moldavische Republiek) Deel 2
De leider
van de in de PMR doorgedrongen groep saboteurs is geïdentificeerd.
De bronnen van mijn
bronnen waren in staat om de identiteit van de leider van de groep, bestaande
uit meer dan 80 professionele saboteurs van privaat militair bedrijf
"Greystone" (verder - pmb) te achterhalen. Dit zou gaan om Mr. Robert
Edwin Harrison uit de staat Illinois, VS. Zijn groep is op 26 februari in
de Pridnestrovische Moldavische Republiek via het aangrenzende grondgebied van de
Republiek Moldavië is doorgedrongen.
De heer
Harrison verliet de dienst in de Hoofdkwartier van de speciale troepen van
de United States Marine Corps (MARSOC - United States Marine Corps Forces Special
Operations Command) in de rang van kapitein en ging direct aan de slag bij een privaat
militair bedrijf "Greystone".
Ik ga geen
gok wagen of het bedrijf Greystone, of liever gezegd, hun opdrachtgevers, na
deze publicatie nog de risico gaan nemen om de geplande sabotage activiteiten in het
PMR door te laten gaan. De tijd zal het ons leren.
Diversanten van GREYSTONE zijn naar de Transnistrië (Pridnestrovische Moldavische Republiek) gestuurd.
Op 26
februari is een groep van professionele saboteurs van een privaat militair
bedrijf "Greystone" naar Moldavië verplaatst met een zeer specifieke
gevechtsmissie. Deze groep was eerder vanuit Oekraïne naar Roemenië verplaatst,
samen met al hun hoogtechnologische wapens en materieel. De bedoeling is om de
Transnistrië te infiltreren.
Transnistrië
is de onafhankelijke, pro-Russische en door de VN niet-erkende regio van de
Moldavische Republiek.
Volgens
enkele bronnen, de groep bestaat uit meer dan 80 saboteurs. Hoofdkantoor van
"Greystone" zou op basis van de informatie van de CIA geoordeeld
hebben datde grens van Oekraïne en
Transnistrië is nu veel sterker beschermd dan de oude demarcatiegrens met hun
oude vijand, Moldavië.
Analisten
suggereren dat Amerikaanse opdrachtgevers op twee doelen gemikt zouden hebben. Eerste
is een classic sabotage, om de aandacht van wat er in een andere gebied nu
gebeurt af te leiden. De tweede is een politieke doelwit: het Kremlin uit de evenwicht
te brengen.
In Berlijn,
tijdens een gezamenlijke persconferentie met de Roemeense president Klaus
Johannis, op de vraag "of Rusland met Transnistrië op dezelfde wijze zal
handelen als met de Oekraïne", de Duitse bondskanselier Angela Merkel
antwoordde: "Nee, we hopen van niet."
De
Britten hebben oligarch BorisBerezovsky geëlimineerd. Hij voelde dit aankomen, hij wilde terug,
hij stuurde zelfs eenbrief aanPoetin.
Amerikanen samen met de Oekraïners die ze controleren, hebben een "auerhoen" Boris Nemtsov
op een vrouwtje gelokt. De restwas kwestie vande technisch propere
uitvoering. Het was de makkelijke jacht op een "sitting duck".
En toen werd Boris Nemtsov - de Boeing. De Boeing van MH-17, die in der tijd in Rusland moest
neergestort zijn en niet in het Oosten van Oekraïne...
Na de Vietnamese
oorlog heeft Democratische Republiek Vietnam als Amerikaanse oorlogstrofeeën
550 tanks, 1200 pantserwagens, 1100 vliegtuigen, 500 helikopters en 80 schepen
gekregen.
Het
financieel kostplaatje van de verloren oorlog voor de VS was bijna een triljoen
dollar in de huidige prijsschaal. China spendeerde volgens verschillende
schattingen ongeveer 14 tot 21 miljard USD, Sovjet Unie - van 8 tot 15 miljard
USD.
De vraag -
waarom zou iemand van wakker liggen bij de mogelijke wapenleveringen aan Oekraïne?
Alles gaat er toch in de handen van de vrijheidstrijders van Novorossia komen
(hier in het Westen steeds als pro-Russische separatisten genaamd). De overheid
in Kiev, nu openlijk gestuurd door VS en gedeeltelijk EU - gewoonweg de "Second
Edition" van de overheid van Saigon in der tijd...
N.B.:
Republiek Novorossia - is de vrijwillige unie tussen de zelfverklaarde
onafhankelijke Regionen van Donetsk en Loegansk.
Globalisering... dat hoort men tegenwoordig zo dikwijls.
Vandaag de
dag is een willekeurige "vaderke staat" (eender waar op onze Aarde) geen monopolist meer om de wereld te kunnen beïnvloeden. Integendeel,
worden de sommige staten door en door beïnvloed door de machtige
corporaties. En deze corporaties hebben alles in handen om hun zin door
te krijgen: ze hebben financiële middelen dat dikwijls veel groter zijn dan de staatsbudgetten.
Ze opereren nu wereldwijd en hebben hun eigen resources, hun eigen leger, hun eigen
spionage en contraspionage diensten en zo voort.
Ze bepalen
de agenda van de wereld van vandaag evenzeer als de staten met sterke militaire
en financiële capaciteiten (of de blokken, als VN of NAVO) en concurreren nu
openlijk zowel met elkaar als met de landen/staten, waar ze in staat zijn om
zelfs de overheid te laten vallen of een grote sociale onrust bij de bevolking
te provoceren.
Hier zijn de woorden vanuit eind 19-de - begin 20-ste eeuw (enkel ter voorbeeld
van hoezeer dit probleem toen al bekend was en niet om juist de leider van Oktober
Revolutie te promoten...) :
Er is geen twijfel dat de ontwikkeling in de richting gaat om één enkele
wereldcorporatie te bouwen, dat alle bedrijven en alle landen opslorpt, zonder
uitzondering.
Maar deze ontwikkeling gebeurd in dergelijke omstandigheden en met dergelijk
tempo en met dergelijke tegenstrijdigheden, conflicten en rampen - niet alleen
economische, maar ook politieke, nationale, en zo voort en zo verder - dat het
dus zeer zeker wordt dat nog voor deze wereldcorporatie, deze ultra-imperialistische
wereldwijde conglomeratie van alle financiële kapitalen de realiteit zal
worden, gaat het imperialisme onvermijdelijk ontploffen en het kapitalisme in
zijn tegenstelling zal veranderen