dit is mijn verhaal...
ik had een beste vriendin, (laten we haar een valse naam geven) Cindy. Ik deed alles met haar, maar echt alles. maar nu op de middelbare school, leerde ze iemand anders kennen, Sophie (valse naam). ik kende haar van scouts, ik vond haar heel leuk, ze was echt lief, maar soms was ze zoooo hyper. Eerst kende ze Cindy niet, maar op de middelbare school werden ze echt goede vrienden. dat vond ik echt niet erg, zelfs wanneer ze beste vriendinnen werden vond ik het ook niet erg. maar ik deed minder en minder met Cindy. wanneer we een schoolreis hadden, waren ze altijd waar samen. dus na een tijdje was ik geen beste vriendinnen meer met Cindy. we noemden elkaar beste vriendinnen, ja. maar we deden niet meer als beste vriendinnen. en dat is waarom ik Cindy vertellen dat ik haar beste vriendin niet meer wou zijn. Maar daarvoor vertelde ze me dat ze zich beter voelde bij Sophie, ze had meer plezier met Sophie en dat is waarom ik haar dat vertelde. het leek alsof ze er niks om gaf dat ze me kwijt was, dus dat maakte het moeilijker voor mij. na een tijdje ging het terug iets beter en deden we terug gelijk echte beste vriendinnen. we hadden niet meer gesproken over het woord 'beste vriendinnen' tot ze ineens tegen me zei dat ze de band niet meer voelde tussen ons. mijn wereld storte in. ik voelde me eindelijk terug in mijn vel en BAM alles valt naar beneden. ik weet dat ik mij er over moest zetten maar hoeveel ik dat ook probeerde, het lukte niet.. ik was zo onafhankelijk van haar, na al die jaren had ik geen echte band met iemand anders, ik concentreerde me alleen op haar, en dat heeft me nu helemaal kapot gemaakt. 1 ding heb ik hier van geleerd, dat ik me niet op één persoon mag focussen. toen het begon is nu al meer als 6 maanden geleden. nu is het maar kort vertelt zonder details. en waarschijnlijk denken jullie allemaal dat dit helemaal niet erg is, dat ik overdrijf. maar geloof mij, dit was de hel.. hierna tot nu is er nog veel gebeurt.. ik heb veel ruzies gehad omdat ik hier zo op reageerde, maar ze kunnen zich niet in mij plaats voorstellen. Een paar dagen geleden heb ik gezegt tegen Sophie en Cindy dat ik alles achter me laat. en ik wou dat het zo was, maar ik kan het nog altijd niet laten gaan. maar het doet nog altijd pijn, het doet allemaal nog pijn. alle foto's, alle liedjes, alle filmpjes, alle herinneringen, alles wat me aan Cindy doet denken laat nog steeds de tranen over mijn wangen rollen. ik kan haar niet vergeten, ik kan de tijden die we hebben meegemaakt niet vergeten, nooit. en het gaat nooit meer het zelfde zijn, zij gaat nooit meer de zelfde zijn voor mij...

bye bloggers xxx

18-07-2010 om 20:23 geschreven door marie