California of "The Golden State" heeft zo een indruk nagelaten dat we zelfs geen 12 maand kunnen wachten.
Op 2 april is het zover, we vertrekken vanuit Schiphol met een rechtstreekse vlucht naar LA, The City of Angels,
De voorbereidingen zijn volop bezig, de route is uitgestippeld, we gaan reizen tussen San Diego tot San Francisco, ondertussen nemen we tijd om verschillende bezienswaardigheden die we op onze weg tegen komen te bezoeken, misschien lopen we daar zelfs de zoon tegen het lijf
Voor de thuisblijvers ,en een beetje op aanvraag, zullen we de blog dagelijks trachten bij te werken, zodat jullie bij het ontbijt onze tocht kunnen volgen
Dag 1 de transferdag:
Na ons Fly en drive logement in Shiphol, systeem waarbij we één nacht
overnachten in de buurt van de luchthaven, de auto geparkeerd blijft voor de
komende weken en we met een shuttlebus naar de luchthaven worden gebracht, hebben
we KLM vlucht KL 0601 genomen naar LA. Een voorspoedige vlucht heeft ons netjes
op tijd gebracht waar we moesten zijn. We werden er opgewacht en na 7 maand de
zoon eens terug zien doet plezier. Een goede nachtrust en we zijn klaar voor
drie weken US.
Vandaag een
bezoek aan het Paul Getty Center gebracht, deze oliemagnaat was trouwens één
van de eerste mensen ter wereld die een vermogen bezat van meer dan één miljard
dollar. Een groot deel van zijn leven bestond uit het verzamelen van kunst, dat
hij ook deelde met de mensen, hij stelde dit tentoon voor wie het wilde
bekijken. Na zijn dood in 1976 is er, zoals hij het wilde, een trust opgericht
die deze schatten moest bewaren en zijn levenswerk moest voortzetten. Hieruit
is het huidige Getty Center ontstaan dat we dat vandaag hebben bezocht. Geopend
in 1997 is het gelegen in Brentwood boven op een bergtop, met uitzicht op Los Angeles
aan de ene en De Pacific Ocean aan de andere zijde. Spijtig genoeg mag er
binnen niet worden gefotografeerd hierdoor kunnen wij de werken van Antoon Van
Dijck, James Ensor, P. P Rubens, Van Gogh, Leonardo Da Vinci en andere europese
meesters niet tonen. Het gaat ook niet alleen over schilderijen maar ook over
kostbaar porselein,beeldhouwkunst, oude bijbels en geschriften, kortom een
indrukwekkende tentoonstelling. Paul Getty heeft ook een boek geschreven hoe
rijk te zijn het werd een bestseller maar ik heb hem nog niet gelezen.
Vandaag in
de buurt gebleven, een bezoek aan Marina Del Rey met zijn immense jachthaven,
Venice Beach met zijn prachtig strand en alternatievelingen , Santa Monica met
zijn winkelcentrum en pier, Morgen starten we onze rondreis richting San Francisco
maar houden eerst een tussenstop in Solvang. Zondag zullen we in Frisco zijn.
Voor de
liefhebbers, we rijden hier rond met een Toyota Venza 2.7 liter benzine 181 HP
automaat, en dat het vooruitgaat.
In onze
trip naar San Fransisco konden we het niet nalaten om nogmaals het Deense dorp
Solvang aan te doen, Maarten wou wel eens weten of waar was wat we hier vorig
jaar allemaal hadden over verteld . De pittoreske huizen en straatjes zijn
aangenaam om in te vertoeven, je loopt van een souvenirwinkel naar een boetiekje
en de innerlijke mens versterken is ook geen probleem.
Vanuit
Solvang was het maar een boogscheut rijden tot in Los Olivos, dit dorp is
gekend voor zijn wijngaarden, wijn en ook voor zijn olijfbomen, je vind er dan
ook een uitgebreid gamma van wijnen en olijfolien. In het dorp zelf lijkt de
tijd te zijn blijven stilstaan de huizen lijken te dateren uit het beging van
de vorige eeuw. De ene na de andere wijnproeverij promoot zijn wijnen om ze aan de
man te brengen, proeven konden we niet nalaten, en of ze lekker waren.
Na een rit
van ongeveer 298 mijl of 480 km zijn we kort na de middag aangekomen in San Francisco. Na het inchecken
in ons hotel voor de komende drie dagen zijn we meteen vertrokken voor een stadswandeling. Een
wandeling die uiteindelijk 5 uur heeft
geduurd.
San Francisco is een stad van uitersten: het gloednieuwe wordt hier
afgewisseld met gebouwen van 100 jaar geleden. We hadden ogen tekort om rond te
kijken, het meest bochtigste straatje van de stad, de Victoriaanse gebouwen en in
de verte het eiland waarop Alcatraz is gebouwd. Het bezoek hiervan is voorzien
op dinsdag. Na ons diner op Pier 39 zijn
we moe in ons bedje gekropen.
Dag 6, Golden Gate Bridge, Sausalito, Tiburon en het Golden Gate Park met zijn Japanse tuin
De Golden
Gate Brug, met zijn 2737 meter lengte, 227 meter hoogte, is gebouwd tussen 1933
en 1937. Dit is het symbool van San Francisco. We kenden het enkel van fotos
en televisie. Er nu over rijden en wandelen, het staal kunnen vastnemen, doet
iets. Van op de brug heb je een fantastisch uitzicht op de baai van San Francisco
met in het midden Alcatraz en aan de andere zijde de toegang tot de Pacific
Ocean of de Stille Oceaan. Wanneer we verder onze weg vervolgen komen we twee
dorpjes tegen Sausalito en Tiburon, deze worden door menig toerist gebruikt als
uitvalbasis voor San Francisco. Zij stralen tegenover het drukke Frisco een
grote rust uit. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht op de skyline van San
Francisco. Op de terugweg nemen we het Golden Gate park nog mee.Dit park is met
zijn 4.1 km² één van de meest bezochte parken in de US en dateert van 1870. Men
vindt er onder andere een botanische tuin, een Japanse tuin en nog veel meer.
Ondertussen is de dag weer voorbij. Morgen Alcatraz.
We namen de veerboot richting Alcatraz. Van hieruit hadden we een
prachtig uitzicht rondom ons, Golden Gate, San Fransisco en Alcatraz,
Alcatraz of vrij vertaald, het eiland van de pelikanen.
Bij ons gekend van de film escape from Alcatraz is een vrij indrukwekkende
plaats om te bezoeken. Te lopen in de gangen van gevangenen zoals Al Capone, Robert
Franklin Stroud, Machine Gun Kelly en James J. Bulger,hun cellen betreden,de refter met keuken bekijken, wandelen
op de verluchtingsplaats en te zitten op de plaatsen waar in totaal 1545
gevangenen gedurende de 29 jaar van het
bestaan van de gevangenis verbleven. Het regime was er streng: de gevangenen
hadden geen naam enkel maar een nummer,
de isoleercellen zijn angstaanjagend, menig gevangene heeft er zijn verstand in
verloren.
Na mijn ontsnapping ( het gat van 1963 hadden ze nog niet dicht gemaakt) hebben we in de namiddag pier 39 bezocht met zijn vele winkeltjes,
restaurantjes, straatanimatie en met het
geroep van de zeeleeuwen op de achtergrond. Hier kan je uren vertoeven.
Morgen verlaten we de drukte van de stad en trekken we de natuur in: Yosemite Nationaal Park
Yosemite is
met zijn 3000 km² één van de grootste nationale parken in de verenigde staten,
het is gelegen in noord California tegen de grens met Nevada. Wij zijn dit jaar
bij de eerste van de 4.000.000 bezoekers die dit park jaarlijks bezoeken. Na
onze rit hier naartoe van ongeveer 300 km hebben we reeds een gedeelte van het
park kunnen bezoeken. Hier treffen we ook weer de Sequoia bomen aan die door
hun gigantische afmetingen ons terug doen denken aan onze trip van vorig jaar.
De sneeuw is nog aan het wegsmelten wanneer we het park betreden maar toch loopt
de temperaturen op tot 23°.
Op onze
tweede dag in Yosemite zijn we vroeg uit de veren om na ons ontbijt de Valley
in te trekken. Een ritje van 75 km brengt ons in Yosemite visitors center. Onderweg
genieten we van het landschap en de natuur, het stuur heb ik al lang
overgelaten aan onze Amerikaanse chauffeur. In de vallei zelf maken we een tour
gebruikmakend van shuttles die ons van punt naar punt brengen,. Het nationaal
park is immers veel te groot. We bevinden ons op een hoogte van 1200 m de
bergen rondom ons reiken tot 2693 m met namen zoals El Capitan en Half Dome
Op iedere plaats waar we halt houden krijgen we andere landschappen te zien,
valleien wisselen af met stromende rivieren , bergen ,watervallen en bossen tot
het Mirror Lake. Ik ga zelfs niet proberen om de schoonheid van Yosemite te
beschrijven, je moet er zelf met je voeten instaan om alles te vatten wat er
rondom u te zien is. Toch zal ik het proberen met een paar fotos.
Morgen
rijden we terug naar Santa Monica en gaan het een paar dagen rustiger (????)
aandoen alvorens we maandag doorreizen naar San Diego.
En mijn zoon zat mee in het complot, ze, Carine en Maarten, hadden afgesproken om tijdens de namiddag in LA een winkel te bezoeken, ik had beter moeten weten, zelfs als we de gigantische parking opreden had ik het nog niet in de gaten. Toen we uitstapten merkte ik maar eerst wat ik de komende uren moest ondergaan, een winkelcenter zo groot als een dorp. Dit is zeker niet goed voor de vader-zoon relatie. Hier gaat nog een hartig woordje over gepraat worden.
Naar
stadjes zoals Palos Verdes en Redondo
Beach zouden we nooit op zoek gaan mochten we niet gegidst worden. Allen
gelegen aan de Stille Oceaan. In Palos Verdes bezochten we een afdeling van US Coast
Guard die hier de kust bewaken, op het terrein was ook een oude vuurtoren te
bezichtigen. Wandelen bovenaan Bluff Clove tot aan de Whales spot waar een
aantal mensen met kijkers en zoomlenzen de oceaan afturen naar grijze
walvissen, als we de berichten nakijken zijn er in 2014 al een record aantal
gespot, spijtig genoeg hadden ze geen zin wanneer wij er waren.
Verder naar
Redondo Beach en pier waarvan het oudste gedeelte dateert van 1889.Met zijn
eethuizen en winkeltjes de moeite waard om op rond te lopen. Je wordt er wel vanuit
de hoogte bekeken door allerhande pluimage. Nog een wandeling door Lunada Bay
waar prachtige villas uitkijken op de oceaan, en de dag zat er weeral op.
Dag 12: De farmers market en Santa Monica Mountains.
Na het
ontbijt bij Amandine , de koffiekoeken zijn hier heerlijk, brachten we een
bezoek aan de farmers market. Talloze kraampjes stallen hun waar uit en organic
is hier het modewoord. We proeven van de verschillende vruchten, van aardbeien
tot Japanse appels, alles is hier onder de Californische zon gekweekt.Verschillende soorten groenten
die wij niet kennen, zelfs bloemkolen in 4 kleuren. Het idee van Amerika en
fastfood wordt hier echt ontkracht.
In de namiddag
zijn we de Santa Monica Mountains ingetrokken, van de kust naar de bergen, het gaat
hier in één moeite door. We hebben een prachtig uitzicht, we zien van downtown
LA tot Santa Monica aan de Pacific Ocean. Tussen deze beide in Hollywood en
Beverley Hils, waar de villas van de sterren tot hoog in de bergen zijn
gebouwd.
In Beverley
Hills is trouwens ons restaurant voor vanavond gelegen .
We rijden, ondertussen
onze dertiende dag al, van Santa Monica naar San Diego: een ritje van 215 km. Alvorens
we San Diego aandoen, maken we nog een halt in La Jolla waar we La Jolla Cove
bezoeken, een rotsachtig gedeelte in de oceaan waar de zeeleeuwen met kuddes op
de rotsen liggen en vele zeevogels dit als landingsplaats gebruiken.
San Diego,
helemaal beneden in California en grenzend aan de grens met Mexico, is een
middelgrote stad en heeft talrijke bezienswaardigheden zoals het bekende Sea
World met zijn orkas en de beroemde San Diego zoo. We gaan ons deze keer
echter beperken tot het bezoeken van de stad. Voor vanavond staat het Gaslamp
Quarter gepland, het historische gedeelte van San Diego, dit is de place to be
voor het uitgangsleven, morgen meer hierover. In San
Diego is ook een grote militaire marinebasis gevestigd, een deel van deze basis
is opengesteld voor de toeristen. Je kan hier de USS Midway bezoeken, een
vliegdekschip met een lengte van 295 m. Het had een bemanning van 4000 mariniers en 130
gevechtsvliegtuigen aan boord en was één van de grootste schepen uit zijn tijd. Het werd in
dienst genomen in 1945 en na de Golfoorlog, waar het nog aan meewerkte, uit de
vaart genomen in 1992.
Seaport
Village, gelegen aan de baai van San Diego, is een shoppingcenter dat is
nagebouwd in Mexicaanse en Victoriaanse stijl. Het is gebouwd op de plaats waar
een Spaanse expeditie in 1782 de doden hebben begraven die tijdens deze missie
waren gestorven. Het bestaat uit meer dan 50 shops, galeries en restaurantjes.
Het is er aangenaam vertoeven.
Coronado is
een schiereiland dat met San Diego verbonden is door de 3.4 km lange Coronado
Bridge. Het wordt aan de ene kant begrensd door de Stille oceaan en aan de
ander zijde vormt het de baai van San Diego. Het wereldberoemde Hotel Del Coronadois één van de trekpleisters van Coronado
. Het hotel , volledig in hout opgetrokken in Victoriaanse stijl, opende zijn
deuren in 1888 en was toen s werelds grootste hotel. Het stond decor voor
verschillende films, de bekendste, Some Like It Hot met Marilyn Monroe. In 1904
stond hier de eerste kerstboom die verlicht werd met elektrische lichtjes. Aan
deze zijde van het eiland bevinden zich de mooiste stranden van California. De
andere zijde van het eiland kijkt uit op de skyline van San Diego. Je vindt
hier eveneens een winkelcentrum met restaurantjes en winkels. De appartementen
kijken uit op de baai. Zo een appartement met uitzicht op de baai zien we ook
wel zitten.
Balboa
Park, op wandelafstand van het centrum van San Diego, is met zijn 490 hectaren
iets meer dan een stadspark en werd genoemd naar de Spaanse ontdekkingsreiziger Vasco Nunes de
Balboa. Het is sinds 1835 openbaar toegankelijk en het werd voor talrijke
internationale tentoonstellingen gebruikt. Deze tentoonstellingen hebben
allemaal hun gebouwen achtergelaten waardoor het park nu meer dan 25 musea
herbergt. Sinds 1979 is dit beschermd gebied.
Al wat we
in San Diego hebben gezien laat een grote indruk op ons achter en door de
plaatsen die we niet hebben kunnen bezichtigen, hebben we weeral een reden om
terug te keren.
Alvorens
door te rijden Van San Diego naar Palm Springs bezoeken we nog San Diego Old
Town, op deze plaats zie je hoe San Diego is ontstaan beging jaren 1800. Een
aantal van de authentieke huizen zijn overgebleven en vormen een prachtig kader
om in rond te lopen ook de vermenging met het latere Wilde westen kan je hier
zien. De Mexicaanse huizen zijn vermengd met de huizen uit het wild wild west.
De postkoetsen van de Wels Fargo line
zijn hier nog terug te vinden.
Hierna
starten we onze rit naar Palm Springs, een ritje van 215 km dat we vlot op cruisecontrole
afhaspelen. Na 2 uur staan we ter plaatse. We zijn aangeland in de woestijn. De
oorspronkelijke bewoners waren indianen maar met de komst van een spoorlijn is
het dorp uitgegroeid tot een mondaine stad waar menig amerikaan naartoe komt.
Doordat we hier vroeg in het jaar zijn vallen de temperaturen nog mee, we noteren
35 °C daar waar de temp in zomertijd kan oplopen tot 50°C. De stad zelf is
groen, hiertoe wordt er massaal water aangevoerd van verder gelegen bronnen. De
energie hiervoor nodig wordt vandaag opgewekt door windmolenparken, op de weg
er naartoe kon je er niet naast kijken, met honderden stonden ze te draaien.
Bij avond de Canyon Drive afslenteren is een aangenaam tijdverdrijf, talloze
winkeltjes en eetgelegenheden zijn hier aanwezig, ons etentje bij een
temperatuur van 28 °c op een terras en in de nabijheid van een fontein
aangevuld met live muziek was een goede afsluiter van onze dag.
Tijdens
onze rit vanuit Palm Springs naar Joshua Tree passeren we de windmolenparken
weer. Na een rit van ongeveer 40 km doorkruisen we het Nationaal Park van
noordwest naar zuidoost over een afstand van een 100 tal km. Het eerste
gedeelte gaat naar een hoogte van 1000 met een top tot 1500 m, hier komen we
terecht in de Mojavo Dessert. Hier
groeien de Joshua Trees waar het park zijn naam aan dankt. We zijn terecht
gekomen in landschap met rotsen die lijken te zijn gestapeld als keien, de
geschiedenis luidt natuurlijk anders. Miljoenen jaren geleden is door eruptie een
massief granieten blok naar de oppervlakte gestuurd, door aardbevingen is het
in stukken gebroken en dan hebben wind en water hebben het werk verder gezet. In
onze rit naar boven nemen we telkens de tijd om halt te houden aan de diverse
stopplaatsen die hier zijn voorzien en van waaruit je de natuur kan intrekken.
Op één van
deze wandelingen hebben we ook de Hidden Valley gevonden, het was niet
moeilijk het stond aangeduid met wegwijzers. Er waren ook nog rotstekeningen
terug te vinden uit vroegere tijden. Alvorens terug af te dalen naar de lager
gelegen Colorado Desert hebben we tussen de rotsen onze picknick gehouden. In
het ganse park is er geen enkele accommodatie waar je terecht kan voor eten.
Een picknick is dus noodzakelijk en vooral je van het nodige water voorzien
omdat de temperatuur kan oplopen tot 50 °C. Gelukkig konden wij het bij 30 °C houden.
We dalen 600
m af naar de lager gelegen Colorado woestijn, deze plaats is bekend om zijn cactussen en wel dan de soort Cholla Cactus.We
wandelen op afstand tussen deze planten om niet in contact te komen met hun
gevaarlijke uitziende stekels, waar trouwens ook menig bord voor waarschuwt.
En wat doen
we op donderdagavond in Palm Springs, naar de avondmarkt gaan.
Op onze laatste dag in Palm Springs willen we de Arial Tramway
nog aandoen, de bergen in met een kabelbaan. Het komt ons bekend voor van onze
reizen naar Oostenrijk. Ze brengt ons naar een hoogte van 2500 m. We nemen
plaats in een ronde kabine met nog 78 andere mensen en iedereen wil natuurlijk
vooraan staan. Daar hadden ze natuurlijk aan gedacht want na het vertrek start de vloer met draaien en op de 11 minuten
dat de rit duurt roteren we tweemaal
rond , hierdoor missen we niets van de omgeving. Boven aangekomen, bevinden we ons in de bossen met zicht op de
vallei en de weidse omgeving. Beneden zien we Palm Springs liggen midden de
woestijn . Na een fikse wandeling en het eten van een snack dalen we terug af
en starten we onze rit naar L.A.
Vandaag
rustig aan,gewoontegetrouw ontbijt bij Amandine, de koffiekoeken zijn hier
super, maar ik denk dat al eens gezegd te hebben.
Een beetje
gaan uitwaaien langs het strand van El Matador Beach, rotsen en strand, vogels
en pelikanen. We voelden ons constant vanuit de hoogte bekeken. En nog ander
moois. Onderweg ook nog eens wat rollend materiaal gekiekt en onze dag zat er
op.
Morgen
Zondag en Easter we zijn benieuwd hoe dat er hier aan toegaat.
Vandaag gaan
we jullie teleurstellen, er zullen geen fotos zijn van onze belevenissen, we
hadden andere dingen te doen. Zoonlief had een lijstje opgemaakt met things To
Do waar ik niet kon aan ontsnappen. Het lijstje bestond uit volgende zaken,
reinigen van de tapiplein in zijn appartement
op een professionele manier, vervangen van de siliconen in de badkamer,
terug ophangen van de gordijnen, zorgen dat
hij met de auto door de controle geraakt,en als laatste, is hij hier al 2
jaar mijn broodpudding aan het verkopen. Dus heb ik voor al zijn collegas
morgen op het werk broodpudding gebakken, als hun magen dit maar kunnen
verdragen. Maarten heeft zich dan ontfermt over mijn vrouwke en zijn samen naar
de Paasmis geweest, o ja zijn vriendin was er ook bij, uiteindelijk is het er
dan toch van gekomen.
Dan toch
nog even iets over LA, gisteravond waren we te gast bij Maarten zijn prof, waar
we ook trouwens logeren Hij vergastte
ons op een Indische avond met enkele vegetarische
gerechten, en of het lekker was. We want to thank Shri for the dinner
and for its hospitality.
Vanavond
waren we weer te gast bij collegas van Maarten die vorig jaar in Augustus bij
ons op bezoek waren geweest. Ze hebben ons ontvangen met een prachtig dinner en
hadden zelfs voor Duvel gezorgd. Het was een prettig weerzien, Danny en
Taryn thanks for the fantastic dinner.
Dag 20: Universal Studios, niets is wat het lijkt.
Vandaag een
bezoek gebracht aan de Universal Studios. We wisten echt niet wat we hier
gingen vinden of wat we er moesten van verwachten. Het eerste wat we te zien
kregen waren gigantische torenparkings, achteraf niet zo verwonderlijk gezien
de massa volk dat er rondliep.
Universal Studios
zelf is een park gebouwd rond de filmthemas die hier in de loop der jaren zijn
opgenomen. We vinden hier allerhande attracties waar wij zelf niet fan van zijn,
het wandelen door de straatjes is voor ons al leuk genoeg. Er is echter één
attractie die je wel niet mag missen en dit is de Studio Tour. Deze toer
brengt je met een treintje door de verschillende filmsets die hier in de loop
der tijden zijn neergezet. De filmsets van Jaws, King Kong, Jurrasic Parc, Dracula,
Back to the future en vele meer passeerden
de revue. Op de filmset van King Kong
werden we plots aangevallen door dinosauriërs. Onze trein werd heen en weer geschud en we kregen water over ons heen. De
beesten sprongen op de trein en maakten een hels lawaai tot plots King Kong
opdook en ons van de monsters verloste. Dit alles met een 3-D bril op onze neus
en kijkend op het grootste scherm ter wereld. Ook de huizen van de bekend tv
serie Desperate Houswifes zijn we gepaseerd, of toch de gevels ervan.
We zij
geeindigd waar we mee gestart zijn kuieren op
3 th Street, wandelen langs het
strand de oceaan de winkels en 3567 km verder. Alles waar we maanden
voorbereiding in hebben gestoken weer voorbij. Hopelijk zijn we hier volgend
jaar weer. De laatste avond brengen we door in ons favoriet Restaurant, Moon
Shadows terwijl de oceaan onder onze voeten tekeer gaat genieten wij van ons
laatste avondmaal in California.
Hiermee
sluiten we dan ook deze Blog af. We bedanken iedereen die onze reis gevolgd
heeft en ook voor de positieve commentaren die we hebben gekregen. Wij hopen
dat jullie er wat aan hebben gehad.
Een zeer
bijzondere dank aan Helmer, Bie en de
kinderen die ook dit jaar weer voor onze hond Floris hebben gezorgd, het was
niet makkelijk deze keer.
We thank
everyone who supported us in the US especially Shri, our son Maarten, Erica,
Danny en Tarryn. We hope to see many of them back soon, maybe in Belgium.