Imperfectie is de schoonheid der dingen, de evenwicht die ons van het duisternis naar het licht leidt
02-01-2015
Doorgehakte knoop
Ik mis je Ik mis wat je nooit geven kon. Alles wat een kind naar verlangd. Een warme, veilige plek Een plaats waar je kind kan zijn Waar mijn licht kon schijnen De zekerheid dat er altijd iemand voor me zou zijn.
Je was de wereld En door jouw ogen moest ik zien Door jouw pijn moest ik ervaren Hoe koud het is Hoe eenzaam het is Hoe een kind hunkert Naar alles wat hoop zou geven Alles wat mijn licht niet zou doven.
We zijn verbonden voor het leven
Want jij ben ik, en ik ben jij.
Maar nu is het tijd om dit verdriet achterwege te laten.
Wees niet ongerust.
Ik ben omringd door liefde en geluk,
van mensen die van me houden voor wie ik ben.
Ze geven mij geen schuldgevoel om wie ik niet kan zijn
en wat ik nooit kan bereiken.
Droom zoet en niet bitter,
Want het leven is zo mooi, zolang je het toelaat. Mensen houden van je, duw ze niet weg.
Warmte, zo zalig Er kwam vroeg een eind Maar toch een begin Een belofte om mij te beschermen Mij te behoeden van het kwaad Mij te onderwijzen en mij lief te hebben Wrede wereld Die maar één richting kent Niemand behoedde mij beschermde mij hield genoeg van mij Niemand leerde mij behalve het leven enkel hoe zij dat pijnlijk kan Dat sommige zaken geen plicht zijn Maar een recht En sommige zaken geen recht zijn Maar een plicht Lief klein toekomstig lichtje Ik zal jou behoeden jou beschermen van je houden zoals niemand ooit tevoren Ik zal je leren Dat alles wat jij bent Het leven wonderbaarlijk maakt.
Een engel kuste je voorhoofd En wiegde je in slaap Ontnam je van deze wereld Die zo wreed voor je was Die je zo bang maakte Rust mijn liefste papa Al je zonden zijn je vergeven Jouw zonden waren ook de mijne Want iedereen bepaald zijn lot Iedereen weet wat zijn hart verteld En iedereen wordt ooit Op zijn voorhoofd gekust.
Oh zon, jij die ons verwarmt ons omarmt. Jouw aanraking zorgt voor het leven en kan deze soms ontnemen. Je stralen die bij het opkomen zacht mijn gezicht strelen en bij het afscheid de schoonheid des levens in goud vergiet, jij herinnert mij hoe mooi en sterfelijk we zijn.
Het verbaasd me steeds meer Hoe je mij vertederen kan Het verrast me nog meer Hoe ik niet zonder jou leven kan En dat jij een onmisbaar deel bent in mijn bestaan
Ook al ben jij dag en ik nacht Jij wit en ik zwart Jij water en ik vuur Samen vormen we één geheel En net als de natuur het bedoeld heeft Voor ons en voor deze elementen Doch we apart ons plekje in de wereld hebben Samen betekenen we alles waar dit leven voor staat Liefde, vreugde, appreciatie en voldoening
Mijn hart bloeit open De romanticus in me schildert deze in kleuren onbekend Mijn zintuigen ontwaken Zien, horen, voelen en proeven van het moois dat dit leven te bieden heeft. Kon ik maar op een canvas aanbrengen wat ik gewaar ben geworden, wat mijn muse in mij teweegbrengt, kon ik het maar.
