vader stampte moeder zwanger en de cynist was verwekt....
11 november 1989
Het mirakel van de geboorte gebeurde op 11
november 1989 ergens in een hospitaal in Deinze. De baby wist toen al dat hij
niet veel wou werken in zijn leven maar besliste voor de zekerheid om op de
wereld te komen op een verlofdag. Zo zou hij zijn verjaardag nooit moeten
vieren terwijl hij aan het werk was. Hij kon het zich gelukkig toen nog niet
inbeelden hoe hatelijk en weerzinwekkend zo een dag is waarop je continu
onderbroken word uit je werk door collegas die je komen te feliciteren met het
feit dat je een aantal jaar geleden op de wereld kwam. Alsof het ten eerste al
uw eigen verdienste is om geboren te worden.
Nee hij zou thuis in zijn bed liggen met een
kater door de menige alcoholhoudende graandranken die hij de avond voordien had
weten te drinken en nu het nagistingproces in de maag hadden gestart. Wanneer
hij enkele dagen terug later fris en monter op het werk was gearriveerd zou
gelukkig niemand weten dat hij een paar dagen eerder verjaart was en zo zou
zeker niemand hem daaromtrent over storen.
Verder had hij beslist om op 11 november
geboren te worden omdat dit wapenstilstand was. De dag waarop men de oorlog en
zijn miljoenen doden herdenkt en lolliger dan dat hoefde het op zijn verjaardag
niet te worden. Een dag van rouw en spijt. Een dag waar bloemen alleen werden
gegeven aan hen die ze niet meer konden ruiken. Gelukkig maar want de stank van
hun eigen rottende lijf zou met zekerheid de zoete geur van de bloemen
overschaduwen.
Zoals hij nooit de beslissing had genomen om
gemaakt en geboren te worden, zo had hij ook niet de kans om zijn naam te
helpen kiezen. Jason werd het volgens de ouders beslist en daar hoefde hij
maar mee te leren leven.
23 jaar later
23 jaar was hij nu geworden. Het waren tot nu
toe 23 rotjaren geweest bedacht Jason zich. Met koppijn keek hij met half
geopende ogen vanuit zijn bed rond in de kamer die somber verlicht was door het
licht dat het scherm van zijn iphone kwam. Het scherm lichte op en een
melodietje waar je een hond hondsdol mee kon maken verstoorde de stilte in de
kamer. Welke fooraap wenst nu weer digitaal aan mijn kop te zeiken? dacht
hij. Hij nam de iphone met zijn linkerhand van zijn nachttafel legde hem in
zijn rechterhand en wierp hem met diezelfde hand in de hoek van de kamer knal
tegen het computerscherm dat op zijn bureau stond. Oef dacht hij , bijna gemist
, dat zou pas een zonde zijn. Computerschermen zijn nu eenmaal ontwikkeld om je
iphone tegen te keilen als je met een kater in bed ligt. Of toch niet helemaal
je kunt ze ook voor veel andere dingen gebruiken maar je iphone er tegen
knallen blijft toch het leukste. Technologie versus technologie zo dacht jason.
Nu hij toch onherroepelijk wakker was besloot jason maar om op te staan. Een
frisse douche zou wel degelijk deugd doen aan zijn kater althans zo leek het
hem toch . Eens uit de douche gekomen nam hij zich een gezond ontbijt. 2 bruine
boterhammen met choco, een halve yoghurt en een 3 koppen koffie. Sterke koffie
uiteraard zonder suiker. zwart goud waar hij inmiddels zowat verslaafd aan
geraakt was. Eens het ontbijt genuttigd genoot hij van een sigaret een rode
Belga ( zijn vast merk want alle andere sigaretten zijn voor wijven vond Jason)
, hij liet de rook tot diep in zijn longen trekken en moest eens cynisch lachen
om de schrikverwekkende fotos die men tegenwoordig op de verpakkingen van
sigaretten plaatst. Wie zijn idee dat ooit was wist Jason niet, het trok alleen
op niks. Misschien hadden ze er beter fotos opgezet van oude lelijke naakte
wijven zo dacht hij. Misschien dat hij dan wel degelijk minder zou roken want
wie wil nu telkens hij een sigaret neemt een beeltenis aanraken van een oud
lelijk wijf grinnikte hij in zichzelf. Het beloofde een mooie dag te worden ...
