Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Het begon met een weekje met de huifkar door Ierland en ging verder met Vlokje, en Stafke, ...
26-07-2011
From Ballinaclash to Cronybyrne
We staan op rond half 10 en ontbijten op ons gemak, buiten op de bok, genietend van het uitzicht. De laatste stop ... de laatste keer optuigen ... pfff ...
Henry komt me goedemorgen wensen, tenminste, zo voelt het, zo voel ik het. Wat ga ik hem missen. Onbeschrijflijk hoe je op amper één week tijd, zo gehecht kan zijn aan een paard. Henry is meer dan een paard ... ik zie hem echt heel graag ... ik ga hem zo missen ...
En dan moet Henry ons wat wiegen ... heel interessant als je juist water op het vuur hebt staan. Hahaha ...
Ook bij de buren wordt een goedemorgen gewenst. Van links naar rechts : Henry - Dirk - Robbe - Toby
Jos komt ook naar buiten. Het is zo vakantie dat 's morgens iedereen in zijn pyjama rond loopt. Voor Robbe iets minder, aangezien hij in zijn boxershort slaapt ....
Het is tijd voor Henry zijn ochtendverzorging. Robbe begint er alvast aan. Ik ben fier op zijn hulp. Elke dag opnieuw staat hij klaar voor Henry. Ik moet het niet vragen, hij doet het vanzelf.
Ook Toby komt eens loeren of er iets te verdienen valt ....
We gaan nog om melk en brood, en dan zijn we weer op weg ... voor de laatste keer ... terug naar de Farm. Gemengde gevoelens ... pijn dat het voorbij is, dat we Henry moeten achter laten, maar ik heb Jelle, Isa, Thomas en de poesjes toch ook wel gemist.
Nog iets grappigs, tenminste achteraf hé .... Aangezien ik alleen de weg moet vinden, en Henry leiden, bestudeer ik vooraf de weg, en loop dan zonder plan, met Henry. Op de weg is het moeilijk om EN Henry te sturen EN het plan te lezen. Tot vanmorgen lulkte dat perfect ... geen enkele keer zijn we fout gestapt.
Tot vanmorgen, zeg ik wel ..... Ik zag op het plan dat ik aan Phelan's naar links moest, het brugje over, en dan rechtdoor. Makkelijk. We lopen de brug over, en wat zie ik ? Een weg naar links, en een weg tussen rechtdoor en naar rechts. Maar je bent dus in beweging, tussen de auto's, en niet echt veel tijd om na te denken. Wat doe ik ... ik kies voor de weg het meest rechtdoor. Terwijl ik die weg inrijd, zie ik "The Meetings", en in de linkse weg zie ik "Rathdrum". Shit ! We waren verkeerd !!!
Daar stond ik dan. Paard en kar al in de weg, vlak achter de kar een kruispunt van 3 wegen, met direct daarachter een smalle brug, waarover het verkeer maar met 1 auto tegelijkertijd kan. Veel gestop en vertrek dus.
Ik durfde Robbe niet dat kruispunt op te sturen om het verkeer tegen te houden .... wat nu wat nu ???
Ok, rustig blijven ... Robbe naar de stopplaats gestuurd om hulp aan de buren te vragen. Gelukkig kunnen we op hen rekenen. De papa en de kids houden de kar tegen, terwijl ik Henry uitspan, ze draaien de kar de juiste weg in, en ik span Henry terug in. De snelste en veiligste manier.
En dan zijn we weer op weg, de juiste dit maal ...
De foto toont het niet zo goed (maar stappen met Henry + tegelijkertijd foto's maken is niet altijd even handig) maar dit is een weide vol schapen.
Robbe zit op zijn vaste plek op de bok. Toen de buren een paar dagen geleden achter ons reden, en Jos en Robbe binnen een gezelschapsspel gingen spelen, werd Robbe wagenziek. Grappig, maar het was echt zo. Na even buiten op de bok te zitten, in de frisse lucht, naar het landschap kijkend, was het zo weer over. Robbe had zijn mondharmonica bij, en speelde vaak muziek voor ons. Heel leuk !
Gelukkig heb ik een goede co-piloot die me helpt met het verkeer "een rode auto op 12 uur", "een traktor op 6 uur", "2 auto's op 6 uur en ze vliegen", ... Dat helpt echt wel. Soms denk je er maar 1 te horen, blijf je netjes goed op kant, en eens die voorbij is, neig je wat meer naar het midden van de weg, maar dan bleken het er 2 te zijn. Bij kamions, zoals hieronder, moet je echt even opzij gaan staan. Aan de linker kant wel te verstaan ....
Bij een korte stop van 10 à 15 minuten, moeten we Henry niet aftuigen, we leggen wel blokken achter de wielen, want het is nergens echt plat. En zo ontlast je hem toch even. Als we langer stoppen, na anderhalf uur à 2 uur, dan tuigen we hem wel af. Dan kan hij wat grazen.
Op deze stopplaats beleefden we iets vreemds : Henry kreeg zijn water, maar wou er geen. Dat is niet vreemd, want hij drinkt niet veel. Robbe ging naar binnen, en ik nam Henry over, toen ik ineens boven hem een vreemd insect zag : het was 3 cm lang, een cm breed, bruin met donkergele strepen, niet wollig zoals een bij, maar glad, mat van kleur. Ik jaagde het weg, maar daardoor kwam het in feite naar de achterkant van Henry. Ineens slaat die in paniek en bokt hij, angstig. Ik kalmeer hem, en ging naar de overkant van de inham, maar ook daar schrok hij en steigerde. Totaal tegen Henry zijn gewoont, hij is de kalmte zelve.
Geen goede plek, we hebben hem snel ingespannen, maar ook tijdens het inspannen was hij onrustig. Nog nooit meegemaakt in gans de week. Ik kan je zeggen dat het snel kan gaan ! Nog steeds vraag ik me af wat dat beest was ... ik heb met google gekeken of het een horzel was, maar dat lijkt me niet. Dat beest dat ik zag, had geen taille zoals een bij of een wesp. En het is moeilijk zoeken als je niet weet hoe het noemt.
Terug op weg dan maar ! Het laatste stukje naar de Farm. Robbe is druk in de weer met het verzamelen van hout. Je ziet dat hij al een week op de kar leeft, want hij is ondertussen heel gedreven in het afstappen aan de juiste kant, het verkeer in de gaten houden, al rijdend terug op de kar met takken hout, voetsteuntjes terug omhoog, weer naar beneden, weer eraf, nog wat hout erbij ... tegen dat we aankomen ligt het voorop zo vol hout, dat het deurtje niet meer open kan ....
We zijn aangekomen op de Farm. John verwelkomt ons en stapt mee de weide in, zodat de caravan op z'n plaats staat. Henry wordt uitgespannen, en we stappen samen met John naar het gebouw waar het tuig opgehangen moet worden. Ook de wondes aan zijn voeten worden verzorgd. Die zijn beter, maar nog niet genezen. Eens Henry alles kwijt is, neem ik hem mee tot aan de caravan. In de weide waar de karren staan, staat veel klaver.
Nog tijd genoeg om hem te laten grazen. Ik kan hem trouwens nog niet loslaten .... Als ik hem in the field laat, dan is het voorbij ... wie weet zie ik hem nog terug ... man man wat heb ik het lastig. Ik blijf maar wandelen met Henry, hij blijft maar grazen. Robbe werkt aan het kampvuur. Nog even knuffelen Henry ...
Maar na meer dan een uur moet ik hem toch laten gaan, naar zijn kudde. Hij krijgt de laatste kilo wortels en appels ...
Ook Robbe heeft het moeilijk ...
Vandaag was het zilver dat Henry kreeg ... van ons krijgt hij GOUD !
Nog een foto van onze schat ...
Daar gaat Henry ... terug naar zijn kudde ... hij kijkt nog eens om ....
En dan volgt een ongelooflijk prachtig tafereel : Henry gaat in galop de heuvel op, stop op de kam van de heuvel, en begint te hinniken ... en dan komt de kudde ineens uit het bos. Ze blijft op afstand staan, 3 paarden komen tot bij Henry. Ze snuffelen even ... en dan komt de kudde.
Het was te ver om te filmen, te ver voor foto's, totaal onverwachts ook, maar zoooooo mooi ....
Hier komen de verkenners van de kudde snuffelen bij Henry.
De kudde wacht aan het bos.
Robbe wacht op de komst van de buren om zijn vuurtje te tonen. Hij heeft veel geleerd van hen deze week. Dit is het eerste vuurtje dat hij helemaal alleen maakt. Hij is er gek op ! Voor hem kan het niet snel genoeg donker worden.
Hier zie je het veld met de caravand, voorbij de caravans heb je the field, waar de paarden lopen. De bovenste foto toont het linkse deel, de onderste foto toont het rechtse deel. Aan de caravan recht, op de onderste foto, heb je de kampvuurplek.
Tijd om een douche te nemen ... ik moet de "tristesse" even wegspoelen, en genieten van de rest van de dag !
Voor het laatst gewoon zitten kijken naar de paarden, genieten van de stilte ... Henry is met de kudde tot bij ons gekomen. Toby en Eileen zijn er ook al bij gekomen. Ook zij blijven nog even hangen.
"Onze" Henry ...
Ook Anne is niet weg te slaan bij de paarden ....
Henry moet nog even duidelijk maken dat hij toch wel de baas is, en beslist wie waar mag komen.
Henry, Toby en Eileen ... je ziet dat ze toch bij elkaar blijven. Je verwacht dat niet, ze zijn terug in de kudde, en toch zie je dat ze keer op keer terug samen staan met hun 3.
Dit paard heeft moooooie blauwe ogen. Toch een beetje vreemd voor een paard.
En nog een keertje ons triootje ...
Dit is het gebouw waar het buro is, de valiezen bewaard worden, het gerei van de paarden hangt, ......
De jongens doen verder waar ze gestopt waren ... Dirk - Stijn - Jos - Robbe
Er lopen ook 2 ezels in de weide. Ik kan je verzekeren dat die luid kunnen balken ! Vooral 's nachts ... hahaha
Ik geef je even een rondleiding in ons huisje .... hier kom je in de keuken. Het fornuis is voorzien van een oven ! Grappig dat je een grill hebt onder de kookplaten.
Dit is het keteltje dat me elke ochtend, middag en avond voorzag van warm water voor koffie of thee. En : het is immuun voor het wiegen door Henry.
We lopen door naar de living, waar ons dagelijkse gebruiksvoorwerpen uitgespreid liggen. Opgelet, het toiletpapier hebben we niet nodig gehad ! Elk toilet dat we gebruikt hebben wat heel proper, en voorzien van papier, geen schuurpapier, maar zacht papier. De rol wc-papier werd gebruikt als keukenrol.
Wat verder in de lviving vinden we de zetel, waar de jassen bleven liggen, om toch vooral de zon niet weg te jagen ! Nee, ik ben niet bijgelovig, maar voor de zekerheid hé, je moet het lot niet tarten ....
Ook de kaarten bleven liggen, en elke dag gebeurde daarmee de voorbereiding voor de volgende rit.
Heel belangrijk ! De zakken. Worden zowel gebruikt om boodschappen te doen, als om toiletgrief en verse kleren in te transporteren ... als je in een sjieke lodge gaat douchen staat het beter dan een plastic zakje van maxi-zoo.
De sleutel. Ook belangrijk voor als je er niet bent ... euh ... ik denk dat we hem 2 keer gebruikt hebben. Toen we naar Rathdrum gingen vanuit Hidden Valley, en toen we naar Glendalough gingen. Ah nee, ook toen we naar Avoca stapten.
Als je doorloopt naar de eetkamer, zie je het prachtige zicht dat je hebt van aan de tafel.
Zo komen we verder op het terras, waar de was hangt te drogen ! Handdoeken waren voorzien in de caravan.
Als je nog even verder doorloopt kom je aan de voorraadkamer. Die is bijna leeg, aangezien het de laatste avond voor ons vertrek is.
1 schuif hoger kom je in de buffetkast met het servies .... alles is aanwezig, ook een blikopener !
Juist voor de slaapkamer vind je een heel belangrijk element terug : De Grijze Jager ! De rode draad doorheen ons verhaal ....
Met dank aan Erna, mijn lieve vriendin, die ons voorzag van tijd ... Zonder haar waren we waarschijnlijk heel vaak te laat opgestaan. Want een gsm is eindig ... de batterij althans ... en zonder electriciteit is het moeilijk om deze weer op te laden. Het kan wel onderweg, maar als ik moet kiezen tussen de batterij van mijn fototoestel en gsm, dan is de keuze wel HEEEEEL snel gemaakt. Je kan laden terwijl je doucht, zo lang is dat niet hé ....
Ons trouwe lampjes die 's avonds zo gezellige verlichting gaven, waardoor we elke avond tot na middernacht bleven lezen ...
Ons huisnummer : 21
Niet te vergeten ... het prachtige uitzicht. Waar we ook stonden, elke dag konden we rekenen op een onvergetelijk decor. De natuur is er zo mooi. En wie kan zeggen dat ze elke dag een nieuw uitzicht kregen ?
Oh ja, niet te vergeten : de gas ! Deze maakt het mogelijk dat we kunnen koken en verlichten. Hoeveel keer we dit schakelaartje niet aan een uit hebben geklikt ... hahaha
Mmmmm .... gewoon deze foto doet me al likkebaarden ... zo lekkere melk dat ze daar hebben .... Zonder probleem dronken we er elke dag 2 liter van .... ze deed me denken aan de melk doe we hier bij de boer halen, lekker romig, vol smaak.
En nog steeds is het niet donker .... er zijn zelfs bankjes .....
En dan is het EINDELIJK zo ver ! Iedereen is klaar met eten, het kampvuur wordt aangestoken.
Mooi hé ... Stijn, Robbe en Jos. Maar beetje bij beetje schuift iedereen bij ...
Het was weer een gezellige avond. De laatste van ons verlof. En nu naar bed, voor de laatste hoofdstukken van .... De grijze wolf ...
