Vandaag zijn we op tijd opgestaan ! Eerst een douchke nemen, en dan lekker ontbijten.
Om 10 uur halen we Henry uit de weide, en laten we hem wat grazen.
Dan is het tijd voor zijn haver, terwijl hij eet is het makkelijker om hem te verzorgen.
Om 10u30 zijn we al op weg ! We verlaten deze prachtige B&B en gaan op weg naar Glenmalure.
Watch out ... here we come !
Het zonnetje schijnt, de sfeer zit er in, we genieten van ons ongelooflijk lief paard HENRY !!!!!!
Even voorbij Phelan's zien we een grasplein waar we onmogelijk "nee" kunnen tegen zeggen ... een brede straat, parking en een grasplein : PERFECT !
Blokken achter de wielen, Henry aftuigen en we laten ons beestje grazen. Zo ontspannend ...
Om de beurt eten we een snackje, want we willen Henry niet vastbinden aan een paal. Het mag, maar wij doen dat niet graag.
En eerlijk gezegd vinden we het gewoon leuk om met hem te wandelen, een aai te geven, een kopje te krijgen.
Alle voorbijgangers zwaaien en lachen breed. Ze zouden het hier gewoon moeten zijn, maar toch krijgen we altijd heel vriendelijke reacties.
Veel toeristen stoppen voor een foto, grappig.
Zoals altijd eten we afwisselend en wandelen we met Henry ... de honden uit de buurt komen eens kijken, maar houden afstand.
Waarschijnlijk vinden ze die hond op het pleintje toch wel wat vreemd ....
We vervolgen onze weg naar Glenmalure ! De foto's spreken voor zich, de natuur is mooi ... mooi ... mooi .... Ierland hé.
En dan staan we ineens voor een mooi terras ... ik bekijk de parking, of we een plekje kunnen vinden, terrasje doen, en dan zie ik tot mijn grote verwondering
dat we aangekomen zijn aan "The Glenmalure Lodge". Super ! Het stappen is heel leuk, maar toch ook inspannend, je moet het verkeer in de gaten houden,
Henry leiden. Let wel, het is leuk-inspannend hé, maar als je op je eindpunt komt, ben je klaar voor de weide ... net als Henry ....
Zodra Henry zijn tuig kwijt is, rolt hij zich in de weide.
Dit is wel een enoooooorme weide ! Opnieuw zijn er 2 weides, tussen de weides loopt een klein stroompje, waar de kinderen in spelen.
De paarden nemen ofwel het brugje, ofwel gaan ze door het water.
Ons caravan staat in de weide, tussen de paarden. Dit is echt zaaaaaalig. Je kan het gevoel niet beschrijven, het is overweldigend.
De Zwitserse familie staat er ook. Niet lang na ons komt ook de Nederlandse familie aan.
Je krijgt zo een commune-gevoel, je leeft samen met een groepje mensen, je hoopt dat ze een leuke rit hebben gehad,
veilig aankomen, je bent benieuwd naar hun verhaal-van-de-dag.
Het is prachtig dat deze grote dieren zo rustig en lief zijn. De kinderen lopen er tussen alsof ze al gans hun leven niets anders doen.
Als ze er nood aan hebben, en Robbe heeft dat zo af en toe, dan vinden ze rust door ze te aaien, er tegen te staan,
hun verhaal te vertellen. Mooi om te zien. Je weet wel dat ze paarden gebruiken met therapeutische doeleinden,
maar hier wordt nog eens bevestigd waarom. Nogmaals, het is heel moeilijk om het gevoel te beschrijven dat je hebt als je daar zit.
Vandaag zijn ze met 4, het paard van de Zwitsers loopt nu ook in onze kleine kudde. En ja, Eileen flirt vandaag met hem ...
De kinderen hebben het water ontdekt, en bouwen dammen. Gelukkig is het een prachtige week qua weer, want het water is IJSKOUD.
Maar het lijkt de kids niet te deren.
Ik ga ons aanmelden in de Lodge, en zoals altijd zijn de mensen zooooo vriendelijk .... ik word wegwijs gemaakt zodat we de toiletten
en drinkwater vinden. Voor de douches moeten we ons aanmelden aan de receptie, en dan krijgen we een kamer ter beschikking.
Ongelooflijk, voor amper 15 euro per nacht, krijgen we een enorme weide, met stroompje, mogen we de caravan plaatsen, de paarden grazen,
vuurtje maken, sanitair gebruiken, drinkwater nemen zoveel als we willen, en dan krijgen we nog een kamer ter beschikking om ons te douchen !
En de vriendelijkheid krijg je er gratis en voor niets bovenop !
Wat we ondertussen ook geleerd hebben, is dat we op de nachtstops de batterij van het fototoestel kunnen laden.
Aangenomen natuurlijk dat je de juiste stekker mee hebt ... wij niet dus ... hahaha.
Maar bij Phelan's grocery waren ze zo vriendelijk om er ons één mee te geven, aangezien we daar een paar dagen later zouden logeren.
Ik wou er daar één kopen, maar ze verkopen dat niet, dus krijgen we er zomaar één mee ....
Henry komt even goededag zeggen ... prachtig toch .....
Dit is ook 1 van Henry's grappige gewoontes : zich wrijven tegen ons caravan. Op een foto stelt het niets voor,
maar als je in de caravan bent, dan voel je pas hoe erg die wiegt ! Tijdens de nacht vroeg ik me meer dan 1 keer af of dit wel goed zou gaan !!
Als hij dan zijn kontje wrijft, en je ligt daar net onder het raampje in je bed, dan bedenk je toch even hoe de helling van het terrein is,
of alle blokken voor de wielen liggen, of die blokken groot genoeg zijn om Henry aan te kunnen, hahaha .... het is grappig,
maar voor een denker als ik toch ook soms een beetje beangstigend, vooral als het midden in de nacht is, en je half slaapt.
Maar in slaap gewiegd worden is vooral heel leuk, wie wordt nu niet graag in slaap gewiegd ????
We gaan toch nog even een terrasje doen, het weer is zalig, zon zon zon .... laat ze maar schijnen !
Robbe eet zijn dagelijks ijsje, en ik geniet van mijn koffie. Eigenlijk had ik beter een Guinness genomen, maar die gewoonte zit er nog niet in.
Aan het tafeltje naast ons zit een koppel dat vlakbij de Lodge/Pub woont. We raken al snel in gesprek met hem, via Duke.
Duke is een schattig hondje. Zo grappig klein. Robbe wordt er naartoe gezogen en zo begint ons gesprek.
Ze vertellen dat Duke vandaag of morgen voor de 2e keer papa wordt, hij is bijna 3. Grappig hoe fier ze er over zijn.
Well done Duke !
"Maar nee mama, ik ben niet in de beek geweest met mijn short !" ... maar de broek spreekt hem tegen ....
Ze hebben weer een richeltje gevonden om op te lopen ....
Er was 1 ding in Glenmalure wat we minder leuk vonden : de vliegjes ... ze zien er vrij onschuldig in, en we halen onze schouders op,
het hoort erbij, we zitten bij paarden en water, wat verwacht je dan.
Ze zien er uit als fruitvliegjes, iets groter, maar ze steken ! Ongelooflijk hoeveel er daar zitten !
Jeuk jeuk jeuk ! Echt, niet te schatten ! Bij het voorlezen uit "De Grijze Jager" kruipt Robbe onder zijn deken om er voor te vluchten.
Na het voorlezen wordt het zo stilaan tijd om eten klaar te maken. Gelukkig leerde ik van Dimi hoe je ook patatjes in de pan kan klaarmaken,
zonder ze vooraf te koken. Snij daar dan een tomaatje bij, eitje in de pan, en je hebt een makkelijke lekkere maaltijd.
Bij het vallen van de avond maken Robbe en Dirk papieren vliegers en blaaspijpjes. Ik lig in het gras met mijn boek, te genieten van het zonnetje.
Ik hoor nog stemmen bij de beek, en Anne is bij de paarden.
De avond valt, en na alweer een onvergetelijke dag, kruipen we in ons nestje, klaar voor het vervolg van "De Grijze Jager".
|
